ບົດທີ 28
“ຈົນຮອດສຸດຂອບໂລກ”
ພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດວຽກປະກາດຕໍ່ໄປເຊິ່ງເປັນວຽກທີ່ລູກສິດຂອງພະເຢຊູຄລິດໄດ້ເລີ່ມເຮັດເມື່ອ 2.000 ກວ່າປີມາແລ້ວ
1. ຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດກັບພະຍານພະເຢໂຫວາໃນທຸກມື້ນີ້ມີຫຍັງທີ່ຄືກັນ?
ເຂົາເຈົ້າປະກາດຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຖ່ອມຕົວຍອມຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອແລະການຊີ້ນຳຈາກພະລັງບໍລິສຸດ. ເມື່ອຖືກຂົ່ມເຫງ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຊົາປະກາດ ນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າອວຍພອນເຂົາເຈົ້າຫຼາຍ. ເລື່ອງທັງໝົດນີ້ເກີດຂຶ້ນແທ້ກັບຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດ ແລະກໍເກີດຂຶ້ນແທ້ກັບພະຍານພະເຢໂຫວາໃນທຸກມື້ນີ້ຄືກັນ.
2, 3. ເປັນຫຍັງປຶ້ມກິດຈະການຈຶ່ງເປັນປຶ້ມທີ່ພິເສດ?
2 ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈແລະມີຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງຫຼາຍຂຶ້ນເມື່ອໄດ້ອ່ານປຶ້ມກິດຈະການຂອງອັກຄະສາວົກ. ປຶ້ມນີ້ບັນທຶກເລື່ອງລາວແລະເຫດການທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍເລື່ອງ! ປຶ້ມນີ້ພິເສດຫຼາຍ ຍ້ອນເປັນປຶ້ມດຽວທີ່ພະເຈົ້າດົນໃຈໃຫ້ຂຽນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ລູກສິດຂອງພະເຢຊູໃນສະຕະວັດທຳອິດເຮັດຫຼັງຈາກທີ່ພະເຢຊູກັບໄປສະຫວັນແລ້ວ.
3 ປຶ້ມກິດຈະການມີຊື່ຜູ້ຄົນຮອດ 95 ຄົນ. ເຂົາເຈົ້າມາຈາກ 32 ດິນແດນ 54 ເມືອງ ແລະເກາະອີກ 9 ເກາະ. ປຶ້ມນີ້ບັນທຶກເລື່ອງທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນກ່ຽວກັບຜູ້ຄົນຫຼາຍຮູບແບບບໍ່ວ່າຈະເປັນຄົນທຳມະດາ ຄົນທີ່ນັບຖືສາສະໜາປອມ ນັກການເມືອງທີ່ຍິ່ງຈອງຫອງ ແລະພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານທີ່ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ. ແຕ່ບັນທຶກທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນ ເລື່ອງຂອງພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຄລິດສະຕຽນທີ່ເຄີຍມີຊີວິດຢູ່ໃນສະຕະວັດທຳອິດ. ພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານັ້ນເຈິບັນຫາຫຼາຍຢ່າງໃນຊີວິດ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງປະກາດຂ່າວດີດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນ.
4. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຮູ້ສຶກໃກ້ຊິດກັບຜູ້ຄົນທີ່ເຄີຍມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄໝກ່ອນ ເຊັ່ນ ອັກຄະສາວົກໂປໂລ ຕາບີທາ ແລະພະຍານທີ່ສັດຊື່ຄົນອື່ນໆ?
4 ຕອນນີ້ກໍຜ່ານມາເກືອບ 2.000 ປີແລ້ວເມື່ອຄິດເຖິງເລື່ອງລາວຂອງຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃນປຶ້ມກິດຈະການ ບໍ່ວ່າຈະເປັນອັກຄະສາວົກເປໂຕກັບໂປໂລຜູ້ທີ່ກະຕືລືລົ້ນ ລູກາເຊິ່ງເປັນໝໍທີ່ພີ່ນ້ອງຮັກ ບາຣະນາບາພີ່ນ້ອງທີ່ມີນ້ຳໃຈ ຊະເຕຟາໂນຜູ້ກ້າຫານ ຕາບີທາພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ໃຈດີ ລີເດຍຜູ້ມີນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກ ແລະອີກຫຼາຍໆຄົນທີ່ເປັນພະຍານທີ່ສັດຊື່. ເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະເຄີຍມີຊີວິດມາດົນແລ້ວ ແຕ່ເຮົາກໍຮູ້ສຶກໃກ້ຊິດກັບເຂົາເຈົ້າໄດ້. ຍ້ອນຫຍັງ? ກໍຍ້ອນວ່າເຮົາໄດ້ຮັບວຽກມອບໝາຍໃນການສອນຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຄືກັບເຂົາເຈົ້າ. (ມທ. 28:19, 20) ນີ້ເປັນສິດທິພິເສດຫຼາຍແທ້ໆທີ່ເຮົາໄດ້ມີສ່ວນໃນວຽກນີ້!
“. . . ຈົນຮອດສຸດຂອບໂລກ.”—ກິດຈະການ 1:8
5. ລູກສິດຂອງພະເຢຊູໃນສະຕະວັດທຳອິດເລີ່ມເຮັດວຽກປະກາດຢູ່ໃສແດ່?
5 ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງວຽກທີ່ພະເຢຊູມອບໝາຍໃຫ້ພວກລູກສິດເຮັດ. ເພິ່ນບອກວ່າ: “ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບພະລັງຈາກພະເຈົ້າ ພະລັງບໍລິສຸດນັ້ນຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ ແລະພວກເຈົ້າຈະເປັນພະຍານຂອງຂ້ອຍໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະທົ່ວແຂວງຢູດາຍກັບແຂວງຊາມາເຣຍ ແລະຈົນຮອດສຸດຂອບໂລກ.” (ກຈກ. 1:8) ຕອນທຳອິດ ພະລັງບໍລິສຸດໃຫ້ກຳລັງກັບພວກລູກສິດເພື່ອຈະປະກາດ “ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.” (ກຈກ. 1:1–8:3) ຈາກນັ້ນ ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຈາກພະລັງບໍລິສຸດ ເຂົາເຈົ້າປະກາດ “ທົ່ວແຂວງຢູດາຍກັບແຂວງຊາມາເຣຍ.” (ກຈກ. 8:4–13:3) ແລະຕໍ່ມາ ເຂົາເຈົ້າກໍເລີ່ມປະກາດຂ່າວດີໄປ “ຈົນຮອດສຸດຂອບໂລກ.”—ກຈກ. 13:4–28:31
6, 7. ຕອນທີ່ເຮັດວຽກປະກາດ ເຮົາມີຫຍັງແດ່ທີ່ພວກພີ່ນ້ອງໃນສະຕະວັດທຳອິດບໍ່ມີ?
6 ພີ່ນ້ອງໃນສະຕະວັດທຳອິດບໍ່ມີຄຳພີໄບເບິນແບບຄົບຊຸດເພື່ອໃຊ້ໃນວຽກປະກາດ. ຊົ່ວຊິມີປຶ້ມຂ່າວດີທີ່ຂຽນໂດຍມັດທາຍກໍຕ້ອງໄດ້ຖ້າຈົນຮອດປະມານປີ 41 ຫຼືຫຼັງຈາກນັ້ນ. ເຖິງວ່າຈົດໝາຍຂອງໂປໂລບາງສະບັບຂຽນກ່ອນທີ່ປຶ້ມກິດຈະການຈະຂຽນແລ້ວໃນຊ່ວງປະມານປີ 61 ແຕ່ຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດກໍບໍ່ມີທັງຄຳພີໄບເບິນແບບຄົບຊຸດສຳລັບໃຊ້ສ່ວນຕົວ ແລະບໍ່ມີປຶ້ມຕ່າງໆທີ່ໃຫ້ກັບຜູ້ທີ່ສົນໃຈ. ກ່ອນເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງພະເຢຊູ ຄລິດສະຕຽນຄົນຢິວຫຼາຍຄົນໄດ້ຟັງການອ່ານຄຳພີໄບເບິນ. (2ກຣ. 3:14-16) ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຕ້ອງດຸໝັ່ນສຶກສາຄຳພີໄບເບິນນຳ ເພາະຕອນທີ່ໄປປະກາດ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຈື່ຂໍ້ຄຳພີໄວ້ເພື່ອຈະບອກຄົນອື່ນ.
7 ໃນທຸກມື້ນີ້ ພະຍານພະເຢໂຫວາສ່ວນໃຫຍ່ມີຄຳພີໄບເບິນສຳລັບໃຊ້ສ່ວນຕົວ ແລະຍັງມີປຶ້ມຫຼາຍຢ່າງທີ່ອະທິບາຍຄວາມຮູ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ. ພວກເຮົາກຳລັງສອນຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດໂດຍການປະກາດຂ່າວດີໃນ 240 ດິນແດນແລະໃນຫຼາຍໆພາສາ.
ໄດ້ກຳລັງຈາກພະລັງບໍລິສຸດ
8, 9. (ກ) ພະລັງບໍລິສຸດຊ່ວຍພວກລູກສິດຂອງພະເຢຊູໃຫ້ເຮັດຫຍັງໄດ້? (ຂ) ດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າ ທາດທີ່ສັດຊື່ໄດ້ຈັດໃຫ້ມີຫຍັງແດ່?
8 ຕອນທີ່ພະເຢຊູມອບໝາຍໃຫ້ພວກລູກສິດປະກາດ ເພິ່ນບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບພະລັງຈາກພະເຈົ້າ.” ພະລັງບໍລິສຸດ ຫຼືພະລັງທີ່ພະເຈົ້າໃຊ້ໃຫ້ເຮັດສິ່ງຕ່າງໆຈະຊ່ວຍລູກສິດຂອງພະເຢຊູໃຫ້ປະກາດໄປທົ່ວໂລກ. ໂດຍທາງພະລັງບໍລິສຸດ ເປໂຕກັບໂປໂລໄດ້ປິ່ນປົວຄົນປ່ວຍໃຫ້ເຊົາ ຂັບໄລ່ປີສາດ ແລະປຸກຄົນຕາຍໃຫ້ຟື້ນຄືນມາ. ແຕ່ພະລັງບໍລິສຸດຍັງຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຮັດບາງຢ່າງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍກວ່ານັ້ນ. ພະລັງບໍລິສຸດຊ່ວຍໃຫ້ອັກຄະສາວົກແລະພວກລູກສິດສາມາດສອນຄົນອື່ນໆໃຫ້ມີຄວາມຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.—ຢຮ. 17:3
9 ໃນວັນເພັນເຕກອດປີ 33 ພວກລູກສິດຂອງພະເຢຊູໄດ້ເວົ້າ “ເປັນພາສາຕ່າງໆຕາມທີ່ພະລັງນັ້ນໃຫ້ເວົ້າ.” ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າເລີຍສາມາດປະກາດຄວາມຈິງກ່ຽວກັບ “ສິ່ງມະຫັດສະຈັນຕ່າງໆຂອງພະເຈົ້າ” ໄດ້ໃນຫຼາຍພາສາ. (ກຈກ. 2:1-4, 11) ໃນທຸກມື້ນີ້ ເຮົາບໍ່ໄດ້ເວົ້າພາສາຕ່າງໆໂດຍການອັດສະຈັນ. ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າ ທາດທີ່ສັດຊື່ໄດ້ຈັດໃຫ້ມີປຶ້ມຕ່າງໆທີ່ອະທິບາຍຄວາມຮູ້ໃນຄຳພີໄບເບິນໃນຫຼາຍພາສາ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ມີການພິມຫໍສັງເກດການ ກັບຕື່ນເຖີດ! ຫຼາຍລ້ານຫົວທຸກເດືອນ ແລະໃນເວັບໄຊ jw.org ກໍມີປຶ້ມແລະວິດີໂອຕ່າງໆຫຼາຍກວ່າ 1.000 ພາສາ. ທັງໝົດນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາສາມາດປະກາດ “ສິ່ງມະຫັດສະຈັນຕ່າງໆຂອງພະເຈົ້າ” ໃຫ້ກັບຄົນທຸກປະເທດ ທຸກຕະກູນ ແລະທຸກພາສາ.—ພນມ. 7:9
10. ຕັ້ງແຕ່ປີ 1989 ເປັນຕົ້ນມາ ເກີດຫຍັງຂຶ້ນກັບການແປຄຳພີໄບເບິນ?
10 ຕັ້ງແຕ່ປີ 1989 ເປັນຕົ້ນມາ ທາດທີ່ສັດຊື່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນເປັນພິເສດໃນການແປຄຳພີໄບເບິນສະບັບແປໂລກໃໝ່ ອອກໄປໃນຫຼາຍພາສາ. ຄຳພີໄບເບິນສະບັບນີ້ໄດ້ຮັບການແປໄປແລ້ວຫຼາຍກວ່າ 240 ລ້ານຫົວ ແລະຍັງມີອີກຫຼາຍຫົວທີ່ກຳລັງພິມຢູ່. ມີແຕ່ພະເຈົ້າແລະພະລັງບໍລິສຸດຂອງເພິ່ນເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຄວາມພະຍາຍາມນີ້ປະສົບຜົນສຳເລັດໄດ້.
11. ມີການແປປຶ້ມຕ່າງໆຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາໂດຍວິທີໃດ?
11 ມີອາສາສະໝັກຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາຫຼາຍພັນຄົນເຮັດວຽກແປໃນຫຼາຍກວ່າ 150 ປະເທດແລະດິນແດນ. ເລື່ອງນີ້ບໍ່ຄວນເຮັດໃຫ້ເຮົາແປກໃຈ ຍ້ອນບໍ່ມີອົງການໃດໃນໂລກອີກແລ້ວທີ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳຈາກພະລັງບໍລິສຸດໃຫ້ປະກາດຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນໄປທົ່ວໂລກກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ ກະສັດເມຊີອາ ແລະການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າທີ່ໄດ້ປົກຄອງແລ້ວຢູ່ໃນສະຫວັນ!—ກຈກ. 28:23
12. ໂປໂລກັບພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນໆສາມາດເຮັດວຽກປະກາດໄດ້ແນວໃດ?
12 ຕອນທີ່ໂປໂລປະກາດກັບຄົນຢິວແລະຄົນຕ່າງຊາດໃນເມືອງອັນຕີໂອເຂຍແຂວງປີຊີເດຍ “ທຸກຄົນທີ່ເຕັມໃຈຕອບຮັບຄວາມຈິງເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປກໍເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ.” (ກຈກ. 13:48) ໃນຕອນທ້າຍຂອງປຶ້ມກິດຈະການ ລູກາບັນທຶກວ່າ “ໂປໂລປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ . . . ຢ່າງກ້າຫານແລະຢ່າງໝັ້ນໃຈໂດຍບໍ່ມີໃຜຂັດຂວາງ.” (ກຈກ. 28:31) ອັກຄະສາວົກໂປໂລປະກາດຢູ່ໃສ? ໂປໂລປະກາດຢູ່ເມືອງໂຣມເຊິ່ງເປັນເມືອງຫຼວງຂອງມະຫາອຳນາດໂລກ. ບໍ່ວ່າພວກລູກສິດໃນສະຕະວັດທຳອິດຈະເຮັດວຽກປະກາດໂດຍການບັນລະຍາຍຫຼືໃຊ້ວິທີອື່ນ ແຕ່ວຽກທັງໝົດທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດກໍໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອແລະການຊີ້ນຳຈາກພະລັງບໍລິສຸດ.
ພວກເຮົາອົດທົນເຖິງວ່າຈະຖືກຂົ່ມເຫງ
13. ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນອະທິດຖານເມື່ອຖືກຂົ່ມເຫງ?
13 ຕອນທີ່ພວກລູກສິດໃນສະຕະວັດທຳອິດຖືກຂົ່ມເຫງ ເຂົາເຈົ້າອ້ອນວອນຂໍພະເຢໂຫວາຊ່ວຍໃຫ້ມີຄວາມກ້າ. ແລ້ວຜົນເປັນແນວໃດ? ພະລັງບໍລິສຸດໄດ້ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ມີກຳລັງທີ່ຈະປະກາດຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າຢ່າງກ້າຫານ. (ກຈກ. 4:18-31) ເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້ກໍຄືກັນ ເຮົາອະທິດຖານຂໍສະຕິປັນຍາແລະກຳລັງເພື່ອຈະປະກາດຕໍ່ໆໄປໄດ້ເຖິງຈະຖືກຂົ່ມເຫງ. (ຢກບ. 1:2-8) ຍ້ອນພະເຈົ້າຊ່ວຍເຮົາໂດຍທາງພະລັງບໍລິສຸດຂອງເພິ່ນ ເຮົາຈຶ່ງສາມາດປະກາດຕໍ່ໆໄປໄດ້. ບໍ່ມີຫຍັງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາເຊົາປະກາດໄດ້ບໍ່ວ່າຈະເປັນການຕໍ່ຕ້ານ ຫຼືການຂົ່ມເຫງຢ່າງຢ່າງຮຸນແຮງ. ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອເຮົາຖືກຂົ່ມເຫງ ເຮົາຕ້ອງອະທິດຖານຂໍພະລັງບໍລິສຸດ ຂໍສະຕິປັນຍາ ແລະຂໍໃຫ້ເຮົາມີຄວາມກ້າເພື່ອຈະປະກາດຂ່າວດີ.—ລກ. 11:13
14, 15. (ກ) ‘ການຂົ່ມເຫງຫຼັງຈາກທີ່ຊະເຕຟາໂນຖືກຂ້າ’ ເກີດຜົນແນວໃດ? (ຂ) ໃນສະໄໝຂອງເຮົາ ຜູ້ຄົນຈຳນວນຫຼາຍໃນຊີເບຣີໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງໂດຍວິທີໃດ?
14 ຊະເຕຟາໂນໄດ້ປະກາດຢ່າງກ້າຫານກ່ອນຈະຖືກພວກສັດຕູຂ້າ. (ກຈກ. 6:5; 7:54-60) ຕອນທີ່ເກີດ ‘ການຂົ່ມເຫງຢ່າງຮຸນແຮງ’ ລູກສິດທັງໝົດຍົກເວັ້ນພວກອັກຄະສາວົກໄດ້ກະຈັດກະຈາຍໄປທົ່ວແຂວງຢູດາຍແລະຊາມາເຣຍ. ແຕ່ນັ້ນກໍບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຊົາປະກາດ. ຕອນນັ້ນຟີລິບໄດ້ໄປຊາມາເຣຍເພື່ອ “ປະກາດເລື່ອງພະຄລິດ” ແລະໄດ້ຊ່ວຍຫຼາຍຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ. (ກຈກ. 8:1-8, 14, 15, 25) ນອກຈາກນັ້ນ ຄຳພີໄບເບິນຍັງບອກເຮົາວ່າ: “ຫຼັງຈາກທີ່ຊະເຕຟາໂນຖືກຂ້າ ພວກລູກສິດກໍຖືກຂົ່ມເຫງ ພວກເຂົາຈຶ່ງກະຈັດກະຈາຍໄປຮອດໂຟນີເຊຍ ເກາະໄຊປຣັດ ແລະເມືອງອັນຕີໂອເຂຍ ແຕ່ພວກເຂົາປະກາດກັບຄົນຢິວເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ໃນເມືອງອັນຕີໂອເຂຍ ມີລູກສິດບາງຄົນທີ່ມາຈາກເກາະໄຊປຣັດແລະກີເຣເນໄດ້ເລີ່ມເວົ້ານຳຜູ້ຄົນທີ່ເວົ້າພາສາກຣີກ ແລະປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍ.” (ກຈກ. 11:19, 20) ເຫັນໄດ້ວ່າ ການຂົ່ມເຫງໃນຕອນນັ້ນໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຂ່າວດີເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າແພ່ອອກໄປຫຼາຍກວ່າເກົ່າ.
15 ໃນສະໄໝຂອງເຮົາກໍມີເຫດຄ້າຍໆກັນທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນອະດີດສະຫະພາບໂຊວຽດ. ໂດຍສະເພາະໃນຊ່ວງປະມານປີ 1950 ພະຍານພະເຢໂຫວາຫຼາຍພັນຄົນໄດ້ຖືກເນລະເທດໄປຊີເບຣີ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກະຈັດກະຈາຍໄປຢູ່ຕາມເຂດຕ່າງໆ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍປະກາດຂ່າວດີໄປເລື້ອຍໆໃນດິນແດນທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ນີ້. ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ເລີຍທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາຈຳນວນຫຼາຍຂະໜາດນັ້ນຈະມີເງິນຫຼາຍພໍເພື່ອເດີນທາງໄກຮອດ 10.000 ກິໂລແມັດໄປປະກາດຂ່າວດີ! ແຕ່ລັດຖະບານເປັນຜູ້ທີ່ສົ່ງເຂົາເຈົ້າຂ້າມປະເທດໄປເອງ. ຄືກັບທີ່ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງບອກໄວ້ວ່າ: “ພວກຜູ້ມີອຳນາດກາຍເປັນຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ຈິງໃຈຫຼາຍພັນຄົນໃນຊີເບຣີໄດ້ມາຮູ້ຈັກຄວາມຈິງ.”
ພະເຢໂຫວາອວຍພອນພວກເຮົາຫຼາຍຢ່າງ
16, 17. ປຶ້ມກິດຈະການໃຫ້ຫຼັກຖານຫຍັງແດ່ທີ່ສະແດງວ່າພະເຢໂຫວາອວຍພອນວຽກປະກາດ?
16 ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ພະເຢໂຫວາອວຍພອນຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດ. ໂປໂລກັບຄົນອື່ນໆປູກແລະຫົດນ້ຳ “ແຕ່ພະເຈົ້າເປັນຜູ້ເຮັດໃຫ້ເຕີບໃຫຍ່.” (1ກຣ. 3:5, 6) ບັນທຶກໃນປຶ້ມກິດຈະການເຮັດໃຫ້ເຮົາເຫັນວ່າມີຄົນຈຳນວນຫຼາຍເຂົ້າມາເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາ ນີ້ເປັນຫຼັກຖານວ່າພະເຢໂຫວາອວຍພອນວຽກປະກາດ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ “ຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າແພ່ອອກໄປ ພວກລູກສິດມີຈຳນວນເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.” (ກຈກ. 6:7) ເນື່ອງຈາກພວກລູກສິດປະກາດຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆຢູ່ຫຼາຍບ່ອນ ນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ “ປະຊາຄົມທົ່ວແຂວງຢູດາຍ ຄາລີເລ ແລະຊາມາເຣຍຈຶ່ງມີເວລາທີ່ສະຫງົບສຸກໄລຍະໜຶ່ງ ແລະປະຊາຄົມກໍເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ ພວກເຂົາໃຊ້ຊີວິດຕາມແນວທາງຂອງພະເຢໂຫວາ ແລະໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຈາກພະລັງບໍລິສຸດ ເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມມີຄົນເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.”—ກຈກ. 9:31
17 ໃນເມືອງອັນຕີໂອເຂຍຂອງຊີເຣຍ ຄົນຢິວແລະຄົນທີ່ເວົ້າພາສາກຣີກໄດ້ຍິນຄວາມຈິງຈາກພວກລູກສິດທີ່ກ້າຫານ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ພະເຢໂຫວາຢູ່ນຳພວກເຂົາ ແລະເຮັດໃຫ້ຄົນຈຳນວນຫຼາຍເຂົ້າມາເຊື່ອແລະເປັນລູກສິດຂອງຜູ້ເປັນນາຍ.” (ກຈກ. 11:21) ປຶ້ມກິດຈະການຍັງບອກຕໍ່ອີກວ່າ ໃນເມືອງນັ້ນ “ຄຳສອນຂອງພະເຢໂຫວາກໍແພ່ອອກໄປ.” (ກຈກ. 12:24) ການທີ່ໂປໂລແລະພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນໆປະກາດຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນກັບຄົນຕ່າງຊາດໄດ້ເຮັດໃຫ້ “ຄຳສອນຂອງພະເຢໂຫວາແພ່ອອກໄປຢ່າງໜ້າງຶດງໍ້ແລະບໍ່ມີຫຍັງຂັດຂວາງໄດ້.”—ກຈກ. 19:20
18, 19. (ກ) ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຢູ່ກັບເຮົາ? (ຂ) ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນ.
18 ເຮົາໝັ້ນໃຈວ່າໃນທຸກມື້ນີ້ພະເຢໂຫວາກໍຢູ່ກັບເຮົາຄືກັນ. ນີ້ເປັນເຫດຜົນທີ່ມີຫຼາຍຄົນເຂົ້າມາເຊື່ອ ອຸທິດຕົວແລະຮັບບັບເຕມາ. ນອກຈາກນັ້ນ ຍ້ອນພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາ ເຮົາຈຶ່ງສາມາດອົດທົນກັບການຕໍ່ຕ້ານຢ່າງໜັກ ການຂົ່ມເຫງທີ່ຮຸນແຮງ ແລະຍັງປະກາດຕໍ່ໆໄປໄດ້ຄືກັບໂປໂລແລະຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດ. (ກຈກ. 14:19-21) ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍເຮົາສະເໝີ ເພິ່ນຈະໃຊ້ “ແຂນທີ່ໝັ້ນຄົງຕະຫຼອດໄປ” ຂອງເພິ່ນເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອເຮົາແນ່ນອນຕອນທີ່ເຈິການທົດສອບ. (ພບຍ. 33:27) ຂໍໃຫ້ເຮົາຈື່ໄວ້ວ່າ “ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ຖິ້ມປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນ ຍ້ອນເຫັນແກ່ຊື່ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເພິ່ນ.”—1ຊມ. 12:22; ເພງ. 94:14
19 ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງໜຶ່ງນຳກັນທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນ. ຍ້ອນພີ່ນ້ອງຮາຣັດ ແອັບໄດ້ເຮັດວຽກປະກາດຕໍ່ໆໄປ ພວກນາຊີຈຶ່ງສົ່ງລາວໄປຢູ່ຄ້າຍກັກຂັງຊັກເຊັນຮາວເຊັນລະຫວ່າງຊ່ວງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2. ໃນເດືອນພຶດສະພາປີ 1942 ພວກເກດສະຕາໂປໄດ້ໄປເຮືອນຂອງເອວຊາເມຍຂອງຮາຣັດ ແລະເອົາລູກສາວທີ່ຍັງນ້ອຍໄປຈາກລາວ ແລ້ວກໍຈັບລາວໄປ. ຈາກນັ້ນ ລາວກໍຖືກສົ່ງໄປຢູ່ຄ້າຍຕ່າງໆຫຼາຍຄ້າຍ. ພີ່ນ້ອງເອວຊາເລົ່າວ່າ: “ການທີ່ຕ້ອງຢູ່ໃນຄ້າຍກັກຂັງຂອງເຢຍລະມັນຫຼາຍປີສອນບົດຮຽນທີ່ລ້ຳຄ່າໃຫ້ຂ້ອຍ. ບົດຮຽນນັ້ນກໍຄື ພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຢໂຫວາສາມາດຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ມີກຳລັງເຂັ້ມແຂງໃນຕອນທີ່ເຈົ້າເຈິກັບການທົດສອບທີ່ໜັກໆ. ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະຖືກຈັບ ຂ້ອຍໄດ້ອ່ານຈົດໝາຍຂອງພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ບອກວ່າຕອນທີ່ຖືກທົດສອບຢ່າງໜັກ ພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຢໂຫວາຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສະຫງົບໃຈ. ຕອນນັ້ນຂ້ອຍຄິດວ່າລາວຄືຊິເວົ້າເກີນຈິງແນ່ແຫຼະ. ແຕ່ເມື່ອຂ້ອຍເຈິເລື່ອງນີ້ກັບໂຕເອງ ຂ້ອຍຈຶ່ງເຫັນວ່າລາວເວົ້າຖືກ. ມັນແບບນັ້ນແທ້ໆ. ເຈົ້າອາດຈະບໍ່ເຂົ້າໃຈເຕັມທີ ຖ້າເຈົ້າຍັງບໍ່ເຄີຍເຈິກັບເຫດການແບບນີ້. ແຕ່ສຳລັບຂ້ອຍມັນເປັນແບບນັ້ນແທ້ໆ.”
ປະກາດຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນຕໍ່ໆໄປ!
20. ໂປໂລໄດ້ເຮັດຫຍັງຕອນທີ່ຖືກກັກໂຕໃຫ້ຢູ່ແຕ່ໃນເຮືອນ ແລະເລື່ອງນີ້ອາດໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາບາງຄົນແນວໃດ?
20 ປຶ້ມກິດຈະການປິດທ້າຍດ້ວຍຂໍ້ຄວາມທີ່ບອກວ່າ ໂປໂລ “ປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ” ດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນ. (ກຈກ. 28:31) ເນື່ອງຈາກໂປໂລຖືກກັກໂຕໃຫ້ຢູ່ແຕ່ໃນເຮືອນ ລາວຈຶ່ງບໍ່ມີອິດສະຫຼະທີ່ຈະໄປປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນໃນເມືອງໂຣມ. ແຕ່ເຖິງຈະເປັນແບບນັ້ນ ໂປໂລກໍໄດ້ປະກາດຕໍ່ໆໄປໃຫ້ກັບທຸກຄົນທີ່ມາຫາລາວ. ໃນທຸກມື້ນີ້ ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາບາງຄົນກໍຕ້ອງຢູ່ແຕ່ໃນເຮືອນ. ບາງຄົນອາດຕ້ອງນອນຕິດຕຽງ ຫຼືຢູ່ໃນສະຖານທີ່ເບິ່ງແຍງຜູ້ເຖົ້າຍ້ອນອາຍຸຫຼາຍຂຶ້ນແລະເຈັບປ່ວຍ. ແຕ່ຄວາມຮັກທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະຕໍ່ວຽກປະກາດບໍ່ໄດ້ໜ້ອຍລົງເລີຍ. ຂໍໃຫ້ເຮົາອະທິດຖານເພື່ອພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ ແລະຂໍພະເຢໂຫວາຊ່ວຍໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໄດ້ເຈິກັບຄົນທີ່ຢາກຮຽນຮູ້ເລື່ອງພະເຢໂຫວາແລະຄວາມຕ້ອງການຂອງເພິ່ນ.
21. ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນປະກາດໂດຍຄິດເຖິງຄວາມຮີບດ່ວນຢູ່ສະເໝີ?
21 ພວກເຮົາສ່ວນໃຫຍ່ສາມາດໄປປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນແລະເຮັດວຽກສອນຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດໃນຮູບແບບອື່ນໆໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາແຕ່ລະຄົນເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ເຮັດໄດ້ເພື່ອເຮັດໜ້າທີ່ຂອງເຮົາໃນຖານະຜູ້ປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ສຳເລັດ ແລະຂໍໃຫ້ເຮົາມີສ່ວນຮ່ວມໃນການປະກາດໄປ “ຈົນຮອດສຸດຂອບໂລກ.” ເຮົາຮູ້ດີວ່າວຽກນີ້ເປັນວຽກຮີບດ່ວນທີ່ເຮົາຕ້ອງເຮັດໃນຕອນນີ້ ເພາະເຮົາເຫັນ “ສັນຍານ” ຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າເຮົາກຳລັງຢູ່ໃນສະໄໝສຸດທ້າຍແທ້ໆ. (ມທ. 24:3-14) ຂໍໃຫ້ເຈົ້າໃຊ້ເວລາທີ່ມີຢູ່ຢ່າງຄຸ້ມຄ່າ ຍ້ອນວຽກປະກາດເປັນເລື່ອງຮີບດ່ວນ ແລະເຮົາມີ “ວຽກຂອງຜູ້ເປັນນາຍທີ່ມີໃຫ້ເຮັດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.”—1ກຣ. 15:58
22. ເຮົາຄວນຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດຫຍັງຕອນທີ່ກຳລັງລໍຖ້າວັນຂອງພະເຢໂຫວາ?
22 ຕອນທີ່ກຳລັງລໍຖ້າໃຫ້ “ວັນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ແລະເປັນຕາຢ້ານຂອງພະເຢໂຫວາ . . . ມາຮອດ” ຂໍໃຫ້ເຮົາຕັ້ງໃຈປະກາດຕໍ່ໆໄປຢ່າງສັດຊື່ແລະກ້າຫານ. (ຢອ. 2:31) ເຮົາຍັງມີໂອກາດໄດ້ເຈິຫຼາຍຄົນທີ່ເປັນຄືຄົນໃນເມືອງເບເຣຍທີ່ “ເຕັມໃຈຍອມຮັບຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າແລະຢາກຮຽນຮູ້.” (ກຈກ. 17:10, 11) ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາປະກາດຕໍ່ໆໄປຈົນວຽກນີ້ສຳເລັດ ແລ້ວເຮົາກໍຈະໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າຂອງພະເຢຊູທີ່ບອກວ່າ: “ດີຫຼາຍ ເຈົ້າເປັນທາດທີ່ດີແລະສັດຊື່!” (ມທ. 25:23) ໃນທຸກມື້ນີ້ ຖ້າເຮົາເຮັດວຽກສອນຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຢ່າງກະຕືລືລົ້ນແລະສັດຊື່ຕໍ່ພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປ ເຮົາກໍຈະໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າເຮົາຈະມີຄວາມສຸກຕະຫຼອດໄປທີ່ໄດ້ມີສິດທິພິເສດໃນການປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ.
