ບົດທີ 22
“ຂໍໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການ”
ໂປໂລຕັ້ງໃຈເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າແລະໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ
ຈາກກິດຈະການ 21:1-17
1-4. ເປັນຫຍັງໂປໂລຈຶ່ງເດີນທາງໄປເຢຣູຊາເລັມ ແລະລາວຕ້ອງເຈິຫຍັງແດ່ຢູ່ຫັ້ນ?
ຕອນທີ່ໂປໂລກັບລູກາຕ້ອງອອກຈາກເມືອງມີເລໂຕ ຄືຊິບໍ່ງ່າຍເລີຍທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະລາຈາກພວກຜູ້ດູແລໃນເມືອງເອເຟໂຊ. ຕອນນີ້ມິດຊັນນາຣີສອງຄົນຢືນຢູ່ເທິງດາດຟ້າ ກະເປົາຂອງເຂົາເຈົ້າມີແຕ່ເຄື່ອງທີ່ຈຳເປັນສຳລັບການເດີນທາງ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຍັງເອົາເງິນບໍລິຈາກສຳລັບພີ່ນ້ອງທີ່ທຸກຍາກໃນແຂວງຢູດາຍມານຳ. ເຂົາເຈົ້າພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະສົ່ງເງິນບໍລິຈາກນີ້ໄປໃຫ້ພີ່ນ້ອງຢູ່ຫັ້ນ.
2 ສາຍລົມອ່ອນໆພັດໃບເຮືອ ແລ້ວເຮືອກໍເຄື່ອນທີ່ອອກຈາກທ່າເຮືອທີ່ສຽງດັງວຸ່ນວາຍ. ຜູ້ຊາຍທັງສອງຄົນພ້ອມກັບໝູ່ທີ່ເດີນທາງນຳກັນ 7 ຄົນແນມເບິ່ງພວກພີ່ນ້ອງທີ່ຢືນຢູ່ແຄມຝັ່ງດ້ວຍຄວາມເສົ້າໃຈ. (ກຈກ. 20:4, 14, 15) ໂປໂລກັບໝູ່ທີ່ເດີນທາງນຳກັນໂບກມືໃຫ້ພີ່ນ້ອງທີ່ຢູ່ແຄມຝັ່ງຈົນກະທັ່ງແນມບໍ່ເຫັນເຂົາເຈົ້າ.
3 ເປັນເວລາປະມານ 3 ປີທີ່ໂປໂລໄດ້ເຮັດວຽກຢ່າງໃກ້ຊິດກັບພວກຜູ້ດູແລໃນເມືອງເອເຟໂຊ. ຕອນນີ້ລາວກຳລັງເດີນທາງໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມຕາມການຊີ້ນຳຈາກພະລັງບໍລິສຸດ. ໂປໂລໜ້າຈະຮູ້ຢູ່ແລ້ວວ່າລາວຕ້ອງເຈິຫຍັງແດ່ຢູ່ຫັ້ນ. ກ່ອນໜ້ານີ້ ໂປໂລໄດ້ບອກພວກຜູ້ດູແລວ່າ: “ຕອນນີ້ ພະລັງຂອງພະເຈົ້າກະຕຸ້ນຂ້ອຍໃຫ້ເດີນທາງໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ຂ້ອຍກໍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເກີດຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບຂ້ອຍຢູ່ຫັ້ນ. ແຕ່ໃນທຸກເມືອງທີ່ຂ້ອຍໄປ ພະລັງບໍລິສຸດຢືນຢັນກັບຂ້ອຍຫຼາຍເທື່ອແລ້ວວ່າ ຂ້ອຍຈະຕ້ອງຕິດຄຸກແລະພົບຄວາມຍາກລຳບາກຫຼາຍຢ່າງ.” (ກຈກ. 20:22, 23) ທັງໆທີ່ມີອັນຕະລາຍ ແຕ່ໂປໂລຮູ້ສຶກວ່າ “ພະລັງຂອງພະເຈົ້າກະຕຸ້ນ” ລາວ ລາວຈຶ່ງຕ້ອງເຮັດຕາມການຊີ້ນຳຂອງພະລັງບໍລິສຸດທີ່ໃຫ້ໄປເຢຣູຊາເລັມ ແລະລາວກໍເຮັດແບບນັ້ນດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ. ເຖິງໂປໂລຈະເບິ່ງວ່າຊີວິດຂອງໂຕເອງມີຄ່າ ແຕ່ການເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບລາວ.
4 ເຈົ້າກໍຮູ້ສຶກແບບນັ້ນຄືກັນບໍ? ເມື່ອເຮົາອຸທິດໂຕໃຫ້ພະເຢໂຫວາ ເຮົາໄດ້ສັນຍາຢ່າງຈິງຈັງວ່າຈະໃຫ້ຄວາມຕ້ອງການຂອງເພິ່ນເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ໃນບົດນີ້ ເຮົາຈະໄດ້ຮຽນຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບຕົວຢ່າງຂອງອັກຄະສາວົກໂປໂລ ແລະສິ່ງທີ່ເຮົາຈະຮຽນແບບລາວໄດ້.
ຜ່ານ “ເກາະໄຊປຣັດ” (ກິດຈະການ 21:1-3)
5. ໂປໂລກັບໝູ່ເດີນທາງໄປເມືອງຕີເຣໂດຍເສັ້ນທາງໃດ?
5 ເຮືອທີ່ໂປໂລກັບໝູ່ນັ່ງໄປນັ້ນ “ມຸ່ງໜ້າໄປ” ເຊິ່ງສະແດງວ່າມີລົມພັດແຮງຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຮືອໄປໄດ້ໄວ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄປຮອດເກາະໂກດໃນມື້ດຽວກັນນັ້ນ. (ກຈກ. 21:1) ເບິ່ງຄືວ່າເຮືອຈອດຄ້າງຄືນຢູ່ຫັ້ນ ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນກໍໄປເກາະໂຣໂດແລະເມືອງປາຕາຣາ. ຢູ່ເມືອງປາຕາຣາແຖວແຄມຝັ່ງທາງໃຕ້ຂອງອາຊີນ້ອຍ ໂປໂລກັບໝູ່ໄດ້ລົງຈາກເຮືອສິນຄ້າຂະໜາດໃຫຍ່ທີ່ພາເຂົາເຈົ້າໄປຮອດເມືອງຕີເຣໃນແຂວງໂຟນີເຊຍ. ລະຫວ່າງທາງ ເຂົາເຈົ້າ “ແລ່ນເຮືອຜ່ານເກາະ [ໄຊປຣັດ] ໄປໂດຍໃຫ້ເກາະຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍມື.” (ກຈກ. 21:3) ເປັນຫຍັງລູກາຜູ້ຂຽນປຶ້ມກິດຈະການຈຶ່ງບອກລາຍລະອຽດໃນເລື່ອງນີ້?
6. (ກ) ເປັນຫຍັງການເຫັນເກາະໄຊປຣັດຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ໂປໂລໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈ? (ຂ) ຖ້າເຈົ້າຄິດເຖິງພອນຈາກພະເຢໂຫວາແລະວິທີທີ່ເພິ່ນຊ່ວຍເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດ?
6 ໂປໂລອາດຊີ້ມືໄປທີ່ເກາະນັ້ນແລະເລົ່າປະສົບການທີ່ລາວເຄີຍເຈິ. ປະມານ 9 ປີກ່ອນຕອນທີ່ໂປໂລເດີນທາງໄປປະກາດຢູ່ຕ່າງປະເທດຮອບທຳອິດ ໂປໂລ ບາຣະນາບາ ແລະໂຢຮັນມາຣະໂກໄດ້ເຈິກັບພໍ່ມົດເອລີມາເຊິ່ງຕໍ່ຕ້ານວຽກປະກາດຂອງເຂົາເຈົ້າ. (ກຈກ. 13:4-12) ຕອນທີ່ເຫັນເກາະນັ້ນ ໂປໂລອາດຄິດເຖິງເຫດການທີ່ເຄີຍເກີດຂຶ້ນກັບລາວ ລາວຄືຊິໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈແລະເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນເພື່ອຮັບມືກັບສິ່ງທີ່ລໍຖ້າລາວຢູ່ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ເຮົາເອງກໍໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຄືກັນຖ້າເຮົາຄິດເຖິງພອນຕ່າງໆຈາກພະເຈົ້າ ແລະວິທີທີ່ເພິ່ນເຄີຍຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ອົດທົນກັບຄວາມຍາກລຳບາກມາໄດ້. ແລ້ວເຮົາກໍຈະຮູ້ສຶກຄືກັບດາວິດທີ່ຂຽນໄວ້ວ່າ: “ຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງເຈິຄວາມຍາກລຳບາກຫຼາຍຢ່າງ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຜ່ານບັນຫາທັງໝົດໄປໄດ້.”—ເພງ. 34:19, ລ.ມ
“ພວກເຮົາຊອກຫາພວກລູກສິດຈົນພົບ” (ກິດຈະການ 21:4-9)
7. ໂປໂລກັບໝູ່ເຮັດຫຍັງເມື່ອໄປຮອດເມືອງຕີເຣ?
7 ໂປໂລຮູ້ວ່າສຳຄັນຫຼາຍທີ່ຈະໃຊ້ເວລາຢູ່ກັບພີ່ນ້ອງ ແລະໂປໂລກໍຢາກຢູ່ກັບພີ່ນ້ອງຫຼາຍ. ລູກາຂຽນວ່າ ເມື່ອໄປຮອດເມືອງຕີເຣ “ພວກເຮົາຊອກຫາພວກລູກສິດຈົນພົບ.” (ກຈກ. 21:4) ໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວຮູ້ວ່າມີພີ່ນ້ອງຢູ່ເມືອງຕີເຣ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຊອກຫາພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານັ້ນຈົນພົບແລະອາດຈະພັກຢູ່ກັບເຂົາເຈົ້ານຳ. ພອນຢ່າງໜຶ່ງຂອງການທີ່ເຮົາໄດ້ມາຮູ້ຈັກຄວາມຈິງກໍຄື ບໍ່ວ່າເຮົາຈະໄປໃສ ເຮົາກໍຈະເຈິພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນທີ່ຍິນດີຕ້ອນຮັບເຮົາ. ຄົນທີ່ຮັກພະເຈົ້າແລະນະມັດສະການເພິ່ນຈະມີໝູ່ຢູ່ທົ່ວໂລກ.
8. ກິດຈະການ 21:4 ໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?
8 ໂປໂລກັບໝູ່ທີ່ເດີນທາງນຳກັນພັກຢູ່ເມືອງຕີເຣ 7 ມື້. ສິ່ງທີ່ລູກາບັນທຶກກ່ຽວກັບເຫດການໃນຕອນນັ້ນອາດເຮັດໃຫ້ຮູ້ສຶກສັບສົນ. ລູກາບອກວ່າ: “ພວກເຂົາ [ພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຕີເຣ] ພະຍາຍາມຫ້າມໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມຍ້ອນສິ່ງທີ່ພະລັງຂອງພະເຈົ້າເປີດເຜີຍໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້.” (ກຈກ. 21:4) ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາປ່ຽນໃຈບໍ? ຕອນນີ້ເພິ່ນກຳລັງຊີ້ນຳໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມບໍ? ບໍ່ແມ່ນ. ພະລັງບໍລິສຸດໄດ້ເປີດເຜີຍວ່າໂປໂລຈະຖືກທຳຮ້າຍໃນເຢຣູຊາເລັມ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ບອກວ່າລາວບໍ່ຕ້ອງໄປບ່ອນນັ້ນ. ເບິ່ງຄືວ່າໂດຍທາງພະລັງບໍລິສຸດ ພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຕີເຣໄດ້ເຂົ້າໃຈຢ່າງຖືກຕ້ອງວ່າໂປໂລຈະເຈິກັບຄວາມຍາກລຳບາກໃນເຢຣູຊາເລັມ. ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງພະຍາຍາມຫ້າມໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເຢຣູຊາເລັມຍ້ອນວ່າເປັນຫ່ວງລາວ. ເຮົາພໍຈະເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດແບບນີ້ ກໍຍ້ອນເຂົາເຈົ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ໂປໂລເຈິອັນຕະລາຍ. ແຕ່ເຖິງຈະເປັນແບບນັ້ນ ໂປໂລກໍຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຢໂຫວາ ລາວເລີຍເດີນທາງໄປເຢຣູຊາເລັມຕໍ່.—ກຈກ. 21:12
9, 10. (ກ) ຕອນທີ່ພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຕີເຣຂໍຮ້ອງໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເຢຣູຊາເລັມ ລາວອາດຄິດເຖິງເຫດການຫຍັງທີ່ຄ້າຍກັນ? (ຂ) ແນວຄິດແບບໃດທີ່ຜູ້ຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ຄິດ ແລະແນວຄິດນັ້ນຕ່າງຈາກຄຳເວົ້າຂອງພະເຢຊູແນວໃດ?
9 ເມື່ອພີ່ນ້ອງຂໍຮ້ອງໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເຢຣູຊາເລັມ ໂປໂລຄືຊິຄິດເຖິງຕອນທີ່ພວກລູກສິດຂອງພະເຢຊູໄດ້ເວົ້າກັບເພິ່ນຄ້າຍໆກັນນີ້. ຕອນນັ້ນພະເຢຊູກຳລັງຈະໄປເຢຣູຊາເລັມເພື່ອທົນທຸກແລະຖືກຂ້າ ເປໂຕຈຶ່ງເວົ້າກັບພະເຢຊູດ້ວຍຄວາມເປັນຫ່ວງວ່າ: “ອາຈານ ອີ່ຕົນຕົວເອງແດ່ ທ່ານຈະບໍ່ເຈິເລື່ອງຮ້າຍໆແບບນັ້ນດອກ.” ແຕ່ພະເຢຊູປິ່ນຫຼັງໃສ່ເປໂຕແລະບອກວ່າ: “ເຊົາເວົ້າດຽວນີ້ ຊາຕານ! ເຈົ້າກຳລັງຂັດຂວາງຂ້ອຍ ຍ້ອນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຄິດບໍ່ແມ່ນຄວາມຄິດຂອງພະເຈົ້າ ແຕ່ແມ່ນຄວາມຄິດຂອງມະນຸດ.” (ມທ. 16:21-23) ພະເຢຊູຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າແລະສະລະຊີວິດຂອງເພິ່ນ. ໂປໂລກໍຄືກັນ ລາວເຕັມໃຈທີ່ຈະເຈິຄວາມຍາກລຳບາກ ຫຼືອາດເຖິງຂັ້ນຍອມຕາຍເພື່ອເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າ. ຄືກັບອັກຄະສາວົກເປໂຕ ພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຕີເຣມີເຈຕະນາທີ່ດີ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າການທີ່ໂປໂລຕ້ອງໄປເຢຣູຊາເລັມນັ້ນເປັນຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າ.
ເຮົາຕ້ອງເສຍສະລະເພື່ອຈະຕິດຕາມພະເຢຊູ
10 ແນວຄິດທີ່ໃຫ້ອີ່ຕົນໂຕເອງຫຼືເຮັດຫຍັງທີ່ສະບາຍໆເພື່ອໂຕເອງເປັນສິ່ງທີ່ຫຼາຍຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ເຮັດ. ຄົນທົ່ວໄປມັກຈະຊອກຫາສາສະໜາທີ່ບໍ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຮັດຫຍັງຫຼາຍ. ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ພະເຢຊູກະຕຸ້ນໃຫ້ມີແນວຄິດທີ່ຕ່າງຈາກເລື່ອງນີ້ຫຼາຍ. ເພິ່ນບອກລູກສິດວ່າ: “ຖ້າຜູ້ໃດຢາກຕິດຕາມຂ້ອຍ ກໍໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເຊົາໃຊ້ຊີວິດເພື່ອຕົວເອງ ຍອມແບກເສົາທໍລະມານຂອງຕົວເອງ ແລ້ວຕິດຕາມຂ້ອຍເລື້ອຍໆໄປ.” (ມທ. 16:24) ການຕິດຕາມພະເຢຊູເປັນແນວທາງທີ່ສະຫຼາດແລະຖືກຕ້ອງ ແຕ່ກໍບໍ່ງ່າຍທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ.
11. ພວກລູກສິດໃນເມືອງຕີເຣສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກແລະສະໜັບສະໜູນໂປໂລ?
11 ອີກບໍ່ດົນກໍຈະຮອດເວລາທີ່ໂປໂລ ລູກາ ແລະຄົນອື່ນໆທີ່ຢູ່ນຳເຂົາເຈົ້າຈະອອກເດີນທາງ. ເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າລາຈາກກັນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຕີເຣຮັກໂປໂລຫຼາຍແລະສະໜັບສະໜູນລາວໃຫ້ຮັບໃຊ້ຕໍ່ໄປ. ພີ່ນ້ອງຜູ້ຊາຍ ຜູ້ຍິງແລະເດັກນ້ອຍໄດ້ນຳມາສົ່ງໂປໂລກັບໝູ່ທີ່ເດີນທາງນຳກັນຈົນມາຮອດຫາດຊາຍ. ເຂົາເຈົ້າທັງໝົດຄູ້ເຂົ່າລົງອະທິດຖານນຳກັນແລະກໍບອກລາກັນ. ຈາກນັ້ນ ໂປໂລ ລູກາ ແລະໝູ່ທີ່ເດີນທາງນຳກັນກໍໄດ້ຂຶ້ນເຮືອອີກລຳໜຶ່ງເພື່ອເດີນທາງໄປເມືອງປະໂຕເລມາຍ ແລ້ວພົບກັບພີ່ນ້ອງຢູ່ຫັ້ນ ແລະພັກຢູ່ກັບເຂົາເຈົ້າມື້ໜຶ່ງ.—ກຈກ. 21:5-7
12, 13. (ກ) ຟີລິບຮັບໃຊ້ຢ່າງສັດຊື່ແນວໃດ? (ຂ) ຟີລິບເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີແນວໃດສຳລັບຄລິດສະຕຽນທີ່ເປັນພໍ່ໃນທຸກມື້ນີ້?
12 ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ລູກາບອກວ່າໂປໂລແລະຄົນທີ່ໄປນຳລາວກໍເດີນທາງໄປເມືອງກາຍຊາເຣຍ. ເມື່ອໄປຮອດ ເຂົາເຈົ້າ “ເຂົ້າໄປພັກຢູ່ເຮືອນຂອງຟີລິບຜູ້ປະກາດຂ່າວດີ.” a (ກຈກ. 21:8) ເຂົາເຈົ້າຄືຊິດີໃຈຫຼາຍທີ່ໄດ້ເຈິຟີລິບ. ປະມານ 20 ປີກ່ອນໜ້ານັ້ນໃນເຢຣູຊາເລັມ ຟີລິບໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງຈາກພວກອັກຄະສາວົກໃຫ້ຊ່ວຍເບິ່ງແຍງການແຈກຢາຍອາຫານໃນປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນທີ່ຕັ້ງຂຶ້ນໃໝ່. ຟີລິບເປັນຜູ້ປະກາດທີ່ກະຕືລືລົ້ນເປັນເວລາດົນນານ. ເຈົ້າຄືຊິຈື່ໄດ້ວ່າຕອນທີ່ພວກລູກສິດກະຈັດກະຈາຍໄປຍ້ອນຖືກຂົ່ມເຫງ ຟີລິບໄດ້ໄປແຂວງຊາມາເຣຍແລະເລີ່ມປະກາດຢູ່ຫັ້ນ. ຕໍ່ມາ ຟີລິບໄດ້ປະກາດກັບຂ້າລາຊະການຄົນເອທິໂອເປຍແລະໃຫ້ລາວຮັບບັບເຕມາ. (ກຈກ. 6:2-6; 8:4-13, 26-38) ຟີລິບຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງສັດຊື່ແທ້ໆ!
13 ຕອນນີ້ຟີລິບຢູ່ເມືອງກາຍຊາເຣຍ ລາວຍັງປະກາດຢ່າງກະຕືລືລົ້ນຕໍ່ໄປ. ເຮົາຮູ້ເລື່ອງນີ້ໄດ້ຍ້ອນລູກາເອີ້ນລາວວ່າ “ຜູ້ປະກາດຂ່າວດີ.” ເຮົາຍັງຮູ້ອີກວ່າຕອນນີ້ລາວມີລູກສາວ 4 ຄົນທີ່ເປັນຜູ້ພະຍາກອນ ເຊິ່ງສະແດງວ່າລູກສາວຂອງລາວໄດ້ເຮັດຕາມຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງພໍ່. b (ກຈກ. 21:9) ດັ່ງນັ້ນ ຟີລິບຕ້ອງໄດ້ເຮັດຫຼາຍຢ່າງແທ້ໆເພື່ອຊ່ວຍຄອບຄົວໃຫ້ຮັກແລະໃກ້ຊິດພະເຢໂຫວາ. ຄລິດສະຕຽນທີ່ເປັນພໍ່ໃນທຸກມື້ນີ້ໜ້າຈະຮຽນແບບຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງຟີລິບໂດຍນຳໜ້າໃນວຽກປະກາດແລະຊ່ວຍລູກໃຫ້ຮັກວຽກນີ້.
14. ການທີ່ໂປໂລໄປຢາມພີ່ນ້ອງເຮັດໃຫ້ເກີດຜົນດີແນວໃດ ແລະໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາຈະຮຽນແບບພີ່ນ້ອງທີ່ຕ້ອນຮັບໂປໂລໄດ້ແນວໃດ?
14 ໃນທຸກບ່ອນທີ່ໂປໂລໄປ ລາວຈະໄປຫາພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນແລະໃຊ້ເວລາກັບເຂົາເຈົ້າ. ພີ່ນ້ອງທ້ອງຖິ່ນຄືຊິດີໃຈຫຼາຍແທ້ໆທີ່ຈະໄດ້ຕ້ອນຮັບໂປໂລກັບໝູ່ທີ່ເດີນທາງມານຳກັນ. ການຢ້ຽມຢາມເທື່ອນີ້ເຮັດໃຫ້ທັງສອງຝ່າຍ “ໄດ້ໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນ.” (ຣມ. 1:11, 12) ໃນທຸກມື້ນີ້ ເຮົາກໍມີໂອກາດທີ່ຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນໄດ້. ເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຼາຍຖ້າເຮົາເຊີນຜູ້ດູແລໝວດກັບເມຍມາພັກຢູ່ເຮືອນ ເຖິງວ່າເຮືອນຂອງເຮົາຈະນ້ອຍແລະບໍ່ມີສິ່ງທີ່ອຳນວຍຄວາມສະດວກກໍຕາມ.—ຣມ. 12:13
“ຂ້ອຍພ້ອມຈະ . . . ຕາຍ”(ກິດຈະການ 21:10-14)
15, 16. ອາຄະໂບມາບອກຂ່າວຫຍັງ ແລະຂ່າວນັ້ນມີຜົນຕໍ່ຄົນທີ່ໄດ້ຍິນແນວໃດ?
15 ຕອນທີ່ໂປໂລພັກຢູ່ກັບຟີລິບ ອາຄະໂບກໍມາຮອດ. ຄົນທີ່ຊຸມນຸມກັນຢູ່ເຮືອນຂອງຟີລິບຮູ້ວ່າອາຄະໂບເປັນຜູ້ພະຍາກອນ ຍ້ອນລາວເຄີຍບອກລ່ວງໜ້າກ່ຽວກັບການຂາດແຄນອາຫານຄັ້ງໃຫຍ່ໃນໄລຍະທີ່ກະລາວດີໂອປົກຄອງ. (ກຈກ. 11:27, 28) ເຂົາເຈົ້າອາດສົງໄສວ່າ: ‘ອາຄະໂບມາເຮັດຫຍັງ? ລາວຈະເອົາຂ່າວຫຍັງມາບອກ?’ ຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າກຳລັງເບິ່ງຢູ່ ອາຄະໂບກໍແກ້ຜ້າມັດແອວຂອງໂປໂລອອກ. ຜ້ານີ້ເປັນຜ້າຍາວທີ່ເອົາໄວ້ພັນອ້ອມແອວແລະສາມາດໃສ່ເງິນຫຼືເຄື່ອງອື່ນໆໄວ້ໃນນັ້ນໄດ້. ອາຄະໂບເອົາຜ້ານັ້ນມາມັດມືມັດຕີນຂອງໂຕເອງ ແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ພະລັງບໍລິສຸດບອກວ່າ ‘ເຈົ້າຂອງຜ້າມັດແອວຜືນນີ້ຈະຖືກຊາວຢິວໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມມັດໄວ້ແບບນີ້ ແລ້ວພວກເຂົາຈະມອບຜູ້ນັ້ນໄວ້ໃນມືຂອງຄົນຕ່າງຊາດ.’”—ກຈກ. 21:11
16 ຄຳພະຍາກອນນີ້ຢືນຢັນວ່າໂປໂລຈະຕ້ອງໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະຍັງບອກໃຫ້ຮູ້ນຳວ່າ ຄົນຢິວຢູ່ຫັ້ນຈະມອບໂປໂລ “ໄວ້ໃນມືຂອງຄົນຕ່າງຊາດ.” ຄົນທີ່ໄດ້ຍິນຄຳພະຍາກອນນີ້ຮູ້ສຶກກັງວົນຫຼາຍ. ລູກາບອກວ່າ: “ເມື່ອໄດ້ຍິນແບບນັ້ນ ພວກເຮົາກັບຄົນທີ່ຢູ່ຫັ້ນຈຶ່ງອ້ອນວອນໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ໂປໂລຕອບວ່າ: ‘ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຕ້ອງຮ້ອງໄຫ້ ແລະພະຍາຍາມໃຫ້ຂ້ອຍປ່ຽນຄວາມຕັ້ງໃຈ ຂ້ອຍພ້ອມຈະຖືກມັດ ແລະພ້ອມຈະຕາຍຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມເພື່ອຊື່ຂອງພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍ.’”—ກຈກ. 21:12, 13
17, 18. ໂປໂລໄດ້ສະແດງຄວາມມຸ່ງໝັ້ນຕັ້ງໃຈແນວໃດ ແລະພວກພີ່ນ້ອງມີທ່າທີແນວໃດ?
17 ລອງຄິດເບິ່ງວ່າເຫດການໃນຕອນນັ້ນຈະເປັນແນວໃດ. ພວກພີ່ນ້ອງລວມທັງລູກາອ້ອນວອນໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະບາງຄົນເຖິງຂັ້ນຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍຊ້ຳ. ໂປໂລເຫັນວ່າພີ່ນ້ອງຮັກແລະເປັນຫ່ວງລາວຫຼາຍ ລາວຈຶ່ງເວົ້າກັບພີ່ນ້ອງຢ່າງອ່ອນໂຍນວ່າ ເຂົາເຈົ້າກຳລັງເຮັດໃຫ້ລາວ “ປ່ຽນຄວາມຕັ້ງໃຈ” ຫຼື “ທໍ້ໃຈ.” ແຕ່ເຖິງຈະເປັນແບບນັ້ນ ໂປໂລກໍບໍ່ປ່ຽນຄວາມຕັ້ງໃຈ. ຄືກັບເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນກ່ອນໜ້ານີ້ ໂປໂລບໍ່ຍອມໃຫ້ພີ່ນ້ອງເມືອງຕີເຣມາຂັດຂວາງລາວບໍ່ໃຫ້ໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ຕອນນີ້ ລາວກໍບໍ່ຍອມໃຫ້ການອ້ອນວອນຫຼືການຮ້ອງໄຫ້ຂອງພີ່ນ້ອງມາເຮັດໃຫ້ລາວລົ້ມເລີກຄວາມຕັ້ງໃຈຄືກັນ. ແທນທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ ໂປໂລໄດ້ອະທິບາຍໃຫ້ພີ່ນ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງເດີນທາງໄປຕໍ່. ໂປໂລກ້າຫານແລະມຸ່ງໝັ້ນແທ້ໆ! (ຮຣ. 12:2) ໂປໂລບໍ່ຢາກຕາຍ ແຕ່ຖ້າລາວຕ້ອງຕາຍ ລາວກໍຖືວ່າເປັນກຽດທີ່ຕາຍຍ້ອນວ່າເປັນລູກສິດຂອງພະເຢຊູ.
18 ພວກພີ່ນ້ອງມີທ່າທີແນວໃດ? ເຂົາເຈົ້ານັບຖືການຕັດສິນໃຈຂອງໂປໂລ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ເມື່ອໂປໂລບໍ່ຍອມປ່ຽນໃຈ ພວກເຮົາກໍເຊົາອ້ອນວອນລາວ ແລະເວົ້າວ່າ: ‘ຂໍໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການ.’” (ກຈກ. 21:14) ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ໂນ້ມນ້າວໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເຢຣູຊາເລັມບໍ່ໄດ້ຢືນຢັນວ່າໂປໂລຕ້ອງເຮັດຕາມທີ່ເຂົາເຈົ້າບອກ. ເຂົາເຈົ້າຍອມຟັງໂປໂລ ເຂົ້າໃຈແລະຍອມຮັບຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຢໂຫວາເຖິງວ່າການເຮັດແບບນີ້ຈະຍາກກໍຕາມ. ແຕ່ມັນຄືຊິງ່າຍຂຶ້ນສຳລັບໂປໂລຖ້າຄົນທີ່ຮັກລາວບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມຂັດຂວາງລາວ ຍ້ອນຕອນນີ້ໂປໂລຕ້ອງເດີນທາງໄປຕໍ່ ແລະສຸດທ້າຍລາວກໍຮູ້ດີວ່າລາວອາດຈະຕ້ອງຕາຍ.
19. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນຫຍັງຈາກເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບໂປໂລ?
19 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນຈາກເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບໂປໂລ. ເຮົາບໍ່ຢາກຫ້າມຄົນອື່ນທີ່ຢາກເສຍສະລະໂຕເອງເພື່ອຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ. ເຮົາສາມາດເອົາບົດຮຽນນີ້ມາໃຊ້ໃນຫຼາຍສະຖານະການ ບໍ່ແມ່ນແຕ່ກັບເຫດການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມເປັນຄວາມຕາຍເທົ່ານັ້ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນຄລິດສະຕຽນອາດຮູ້ສຶກວ່າຍາກຖ້າລູກຕ້ອງອອກຈາກເຮືອນແລ້ວໄປຮັບໃຊ້ຢູ່ບ່ອນທີ່ຫ່າງໄກ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຕັ້ງໃຈທີ່ຈະບໍ່ຂັດຂວາງລູກ. ຟີລິດສ໌ທີ່ຢູ່ໃນອັງກິດໄດ້ເລົ່າຄວາມຮູ້ສຶກຕອນທີ່ລູກສາວຄົນດຽວໄປເປັນມິດຊັນນາຣີໃນອາຝຼິກກາວ່າ: “ຕອນນັ້ນເປັນຊ່ວງທີ່ຍາກຫຼາຍສຳລັບຂ້ອຍ. ມັນຍາກແທ້ໆທີ່ຮູ້ວ່າລູກຈະຕ້ອງໄປຢູ່ໄກຂະໜາດນັ້ນ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເສົ້າແຕ່ກໍພູມໃຈນຳ. ຂ້ອຍອະທິດຖານຫຼາຍເທື່ອກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. ແຕ່ນັ້ນເປັນການຕັດສິນໃຈຂອງລູກ ແລະຂ້ອຍຈະບໍ່ໂນ້ມນ້າວລູກໃຫ້ປ່ຽນໃຈ. ທີ່ຈິງ ຂ້ອຍສອນລູກມາຕະຫຼອດວ່າຈະຕ້ອງໃຫ້ພະເຢໂຫວາມາກ່ອນ. ລູກສາວຂ້ອຍໄດ້ຮັບໃຊ້ຢູ່ຕ່າງປະເທດເປັນເວລາ 30 ປີແລ້ວ ແລະຂ້ອຍກໍຂອບໃຈພະເຢໂຫວາທຸກມື້ທີ່ລູກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງສັດຊື່.” ເຮົາກໍສາມາດໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງທີ່ເສຍສະລະໂຕເອງເພື່ອຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໄດ້!
ເຮົາຄວນສະໜັບສະໜູນພີ່ນ້ອງທີ່ເສຍສະລະເພື່ອຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ
“ພວກພີ່ນ້ອງກໍມາຕ້ອນຮັບພວກເຮົາດ້ວຍຄວາມດີໃຈ” (ກິດຈະການ 21:15-17)
20, 21. ສິ່ງໃດສະແດງວ່າໂປໂລຢາກຢູ່ກັບພີ່ນ້ອງ ແລະເປັນຫຍັງໂປໂລຈຶ່ງຢາກຢູ່ກັບເຂົາເຈົ້າ?
20 ເມື່ອພ້ອມແລ້ວ ໂປໂລກໍເດີນທາງຕໍ່ໂດຍມີພີ່ນ້ອງບາງຄົນຈາກເມືອງກາຍຊາເຣຍໄປນຳ. ນີ້ສະແດງວ່າເຂົາເຈົ້າສະໜັບສະໜູນໂປໂລຢ່າງເຕັມທີ. ໃນແຕ່ລະຈຸດທີ່ແວ່ລະຫວ່າງເດີນທາງໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ໂປໂລກັບຄົນທີ່ໄປນຳລາວໄດ້ຫາທາງໄປເຈິພີ່ນ້ອງທີ່ຢູ່ເມືອງຕີເຣ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຈິພວກລູກສິດ ແລະພັກຢູ່ນຳພວກລູກສິດ 7 ມື້. ຢູ່ເມືອງປະໂຕເລມາຍ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ທັກທາຍພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງແລະພັກຢູ່ກັບພີ່ນ້ອງ 1 ມື້. ຢູ່ເມືອງກາຍຊາເຣຍ ເຂົາເຈົ້າພັກຢູ່ເຮືອນຂອງຟີລິບຫຼາຍມື້. ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ລູກສິດບາງຄົນຈາກເມືອງກາຍຊາເຣຍໄດ້ເດີນທາງໄປນຳໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວຈົນຮອດເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ຢູ່ຫັ້ນ ມະນາໂຊນເຊິ່ງເປັນລູກສິດລຸ້ນທຳອິດໄດ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າພັກຢູ່ເຮືອນ. ໃນທີ່ສຸດ ໂປໂລກັບໝູ່ທີ່ເດີນທາງນຳກັນກໍມາຮອດເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ລູກາບອກວ່າ: “ພວກພີ່ນ້ອງກໍມາຕ້ອນຮັບພວກເຮົາດ້ວຍຄວາມດີໃຈ.”—ກຈກ. 21:17
21 ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ໂປໂລຢາກໃຊ້ເວລາຢູ່ກັບພີ່ນ້ອງແລະລາວກໍໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຫຼາຍຈາກພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານັ້ນ ຄືກັບເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້ກໍໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຈາກພີ່ນ້ອງຄືກັນ. ເຮົາໝັ້ນໃຈວ່າ ການໃຫ້ກຳລັງໃຈແບບນັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂປໂລເຂັ້ມແຂງເພື່ອຈະຮັບມືກັບຜູ້ຕໍ່ຕ້ານທີ່ຄຽດແຄ້ນເຊິ່ງພະຍາຍາມຈະຂ້າລາວ.
a ເບິ່ງຂອບ “ ກາຍຊາເຣຍ—ເມືອງຫຼວງຂອງແຂວງຢູດາຍໃນຈັກກະວັດໂຣມ”
b ເບິ່ງຂອບ “ ຜູ້ຍິງຄລິດສະຕຽນຈະເປັນຜູ້ສອນໃນປະຊາຄົມໄດ້ບໍ?”
