ບົດທີ 16
“ມາ . . . ທີ່ແຂວງມາເກໂດເນຍແດ່”
ຫຼາຍຄົນໄດ້ຮັບພອນຍ້ອນໂປໂລກັບໝູ່ທີ່ເດີນທາງໄປນຳລາວຮັບເອົາວຽກມອບໝາຍແລະອົດທົນກັບການຂົ່ມເຫງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ
ຈາກກິດຈະການ 16:6-40
1-3. (ກ) ພະລັງບໍລິສຸດຊີ້ນຳໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວແນວໃດ? (ຂ) ເຮົາຈະໄດ້ທົບທວນເຫດການຫຍັງ?
ຜູ້ຍິງກຸ່ມໜຶ່ງອອກຈາກເມືອງຟີລິບປອຍໃນແຂວງມາເກໂດເນຍ ບໍ່ດົນເຂົາເຈົ້າກໍເດີນທາງມາຮອດແມ່ນ້ຳການກິທີດເຊິ່ງເປັນແມ່ນ້ຳສາຍນ້ອຍ. ເຂົາເຈົ້ານັ່ງລົງແຄມແມ່ນ້ຳເພື່ອອະທິດຖານຫາພະເຈົ້າຂອງຊາດອິດສະຣາເອນແບບທີ່ເຮັດເປັນປະຈຳ. ພະເຢໂຫວາສັງເກດເຫັນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ.—2ຂຄ. 16:9; ເພງ. 65:2
2 ໃນເວລາດຽວກັນນັ້ນກໍມີຜູ້ຊາຍກຸ່ມໜຶ່ງເດີນທາງມາຈາກເມືອງລີສະຕຣາ. ເມືອງນີ້ຢູ່ທາງໃຕ້ຂອງແຂວງຄາລາເຕຍ ແລະຢູ່ທາງຕາເວັນອອກຂອງເມືອງຟີລິບປອຍທີ່ຢູ່ຫ່າງອອກໄປຫຼາຍກວ່າ 800 ກິໂລແມັດ. ບໍ່ເທົ່າໃດມື້ຕໍ່ມາ ເຂົາເຈົ້າກໍມາຮອດທາງຫຼວງທີ່ປູດ້ວຍຫີນຂອງໂຣມ ທາງຫຼວງນີ້ຈະໄປທາງຕາເວັນຕົກຈົນຮອດເຂດທີ່ມີປະຊາກອນຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງແຂວງອາຊີ. ຜູ້ຊາຍກຸ່ມນີ້ມີໂປໂລ ຊີລາ ແລະຕີໂມທຽວ. ເຂົາເຈົ້າຢາກເດີນທາງໄປຕາມເສັ້ນທາງນີ້ເພື່ອຈະໄປຢາມເມືອງເອເຟໂຊແລະເມືອງອື່ນໆທີ່ຄົນຈຳນວນຫຼາຍຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຍິນເລື່ອງພະຄລິດ. ແຕ່ກ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະເລີ່ມເດີນທາງ ພະລັງບໍລິສຸດໄດ້ຫ້າມເຂົາເຈົ້າໄວ້. ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ບອກວ່າພະເຈົ້າໃຊ້ພະລັງບໍລິສຸດຫ້າມເຂົາເຈົ້າແນວໃດໃນເຫດການນັ້ນ ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ໄປປະກາດໃນແຂວງອາຊີ. ຍ້ອນຫຍັງ? ໂດຍທາງພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າ ພະເຢຊູຊີ້ນຳໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວໃຫ້ເດີນທາງຜ່ານອາຊີນ້ອຍ ຂ້າມທະເລອີຈຽນ ແລະໄປຮອດຝັ່ງແມ່ນ້ຳສາຍນ້ອຍທີ່ຊື່ການກິທີດ.
3 ວິທີທີ່ພະເຢຊູຊີ້ນຳໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວໃຫ້ໄປແຂວງມາເກໂດເນຍນັ້ນມີບົດຮຽນທີ່ໜ້າສົນໃຈສຳລັບພວກເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້. ດັ່ງນັ້ນ ໃຫ້ເຮົາມາທົບທວນບາງເຫດການທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງການເດີນທາງໄປປະກາດຢູ່ຕ່າງປະເທດຮອບທີສອງຂອງໂປໂລເຊິ່ງເລີ່ມຕົ້ນປະມານປີ 49.
“ພະເຈົ້າເອີ້ນພວກເຮົາໃຫ້ໄປ” (ກິດຈະການ 16:6-15)
4, 5. (ກ) ເກີດຫຍັງຂຶ້ນກັບໂປໂລແລະໝູ່ຂອງລາວຕອນທີ່ຢູ່ໃກ້ແຂວງບີທີເນຍ? (ຂ) ໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວຕັດສິນໃຈເຮັດຫຍັງ ແລະຜົນເປັນແນວໃດ?
4 ເມື່ອຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ປະກາດຢູ່ແຂວງອາຊີ ໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວເດີນທາງໄປທາງເໜືອເພື່ອຈະປະກາດໃນເມືອງຕ່າງໆຂອງແຂວງບີທີເນຍ. ເພື່ອຈະໄປຮອດຫັ້ນ ເຂົາເຈົ້າອາດຕ້ອງເດີນທາງຫຼາຍມື້ເທິງຫົນທາງທີ່ບໍ່ໄດ້ປູດ້ວຍຫີນເຊິ່ງຢູ່ລະຫວ່າງແຂວງຟີເຄຍແລະແຂວງຄາລາເຕຍ. ເສັ້ນທາງນີ້ມີຄົນອາໄສຢູ່ບໍ່ຫຼາຍ ແຕ່ເມື່ອເຂົາເຈົ້າຮອດແຂວງບີທີເນຍ ພະເຢຊູໄດ້ໃຊ້ພະລັງບໍລິສຸດຫ້າມເຂົາເຈົ້າໄວ້ອີກ. (ກຈກ. 16:6, 7) ຕອນນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຄືຊິຮູ້ສຶກສັບສົນ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າຈະປະກາດເລື່ອງຫຍັງແລະຈະປະກາດແນວໃດ ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຈະປະກາດຢູ່ໃສ. ມັນຄືກັບວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຄາະປະຕູເພື່ອຈະເຂົ້າສູ່ແຂວງອາຊີ ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົ້າໄປ. ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເຄາະປະຕູເຂົ້າສູ່ແຂວງບີທີເນຍ ແຕ່ກໍເຂົ້າໄປບໍ່ໄດ້ອີກ. ເຖິງຈະເປັນແນວນັ້ນ ໂປໂລກໍຕັ້ງໃຈເຄາະປະຕູຕໍ່ໆໄປຈົນກວ່າຈະພົບປະຕູທີ່ເປີດອອກ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍຕັດສິນໃຈບາງຢ່າງທີ່ເບິ່ງຄືບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນ ເຂົາເຈົ້າເດີນທາງໄປທາງຕາເວັນຕົກແລະຍ່າງໃນໄລຍະທາງ 550 ກິໂລແມັດ ເຂົາເຈົ້າຍ່າງຜ່ານໄປຫຼາຍເມືອງຈົນມາຮອດເມືອງໂທອາດເຊິ່ງເປັນປະຕູສູ່ແຂວງມາເກໂດເນຍ. (ກຈກ. 16:8) ຢູ່ຫັ້ນ ໂປໂລໄດ້ເຄາະປະຕູອີກເປັນເທື່ອທີສາມ ແລ້ວປະຕູກໍເປີດກວ້າງ!
5 ລູກາຜູ້ຂຽນປຶ້ມຂ່າວດີໄດ້ມາສົມທົບກັບໂປໂລແລະໝູ່ຂອງລາວຢູ່ເມືອງໂທອາດ. ລູກາລາຍງານສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນວ່າ: “ຄືນນັ້ນ ໂປໂລເຫັນນິມິດ ໃນນິມິດນັ້ນມີຜູ້ຊາຍຊາວມາເກໂດເນຍຄົນໜຶ່ງຢືນອ້ອນວອນໂປໂລວ່າ: ‘ຂໍມາຊ່ວຍພວກເຮົາທີ່ແຂວງມາເກໂດເນຍແດ່.’ ຫຼັງຈາກທີ່ໂປໂລເຫັນນິມິດ ພວກເຮົາກໍພະຍາຍາມຈະໄປແຂວງມາເກໂດເນຍທັນທີເພາະເຫັນວ່າພະເຈົ້າເອີ້ນພວກເຮົາໃຫ້ໄປປະກາດຂ່າວດີກັບຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ຫັ້ນ.” a (ກຈກ. 16:9, 10) ໃນທີ່ສຸດ ໂປໂລກໍຮູ້ວ່າຈະປະກາດຢູ່ໃສ ໂປໂລຄືຊິມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ພະຍາຍາມເຮັດຕາມທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້. ຜູ້ຊາຍທັງສີ່ຄົນຂຶ້ນເຮືອໄປແຂວງມາເກໂດເນຍທັນທີ.
“ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຮົາຈຶ່ງຂຶ້ນເຮືອຈາກເມືອງໂທອາດ.”—ກິດຈະການ 16:11
6, 7. (ກ) ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງການເດີນທາງຂອງໂປໂລ? (ຂ) ປະສົບການຂອງໂປໂລເຮັດໃຫ້ເຮົາໝັ້ນໃຈໃນເລື່ອງຫຍັງ?
6 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້? ຂໍສັງເກດວ່າ ພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າເຂົ້າມາແຊກແຊງຫຼັງຈາກທີ່ໂປໂລເລີ່ມອອກເດີນທາງໄປແຂວງອາຊີແລ້ວ. ພະເຢຊູເຂົ້າມາຢຸດໂປໂລຫຼັງຈາກທີ່ເຂົາເຈົ້າເດີນທາງໄປໃກ້ແຂວງບີທີເນຍ ແລະພະເຢຊູຊີ້ນຳເຂົາເຈົ້າໄປແຂວງມາເກໂດເນຍຫຼັງຈາກທີ່ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໄປຮອດເມືອງໂທອາດ. ໃນທຸກມື້ນີ້ ພະເຢຊູຜູ້ນຳປະຊາຄົມກໍໃຊ້ວິທີຄ້າຍໆກັນ. (ກລຊ. 1:18) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຊ່ວງໜຶ່ງເຮົາອາດຄິດເຖິງການຮັບໃຊ້ເປັນໄພໂອເນຍ ຫຼືຄິດເຖິງການຍ້າຍໄປເຂດທີ່ຕ້ອງການຜູ້ປະກາດຫຼາຍກວ່າ ແຕ່ເປັນໄປໄດ້ທີ່ພະເຢຊູຈະຊີ້ນຳເຮົາໂດຍທາງພະລັງບໍລິສຸດຫຼັງຈາກທີ່ເຮົາລົງມືເຮັດບາງຢ່າງຕາມເປົ້າໝາຍທີ່ເຮົາວາງໄວ້. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນແບບນັ້ນ? ລອງຄິດເຖິງຕົວຢ່າງນີ້ ຄົນຂັບລົດຈະບັງຄັບລົດໃຫ້ລ້ຽວຊ້າຍຫຼືລ້ຽວຂວາໄດ້ກໍຕໍ່ເມື່ອລົດກຳລັງເຄື່ອນທີ່ໄປເທົ່ານັ້ນ ຄ້າຍກັນ ພະເຢຊູຊີ້ນຳເຮົາໃຫ້ຮັບໃຊ້ຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ກໍຕໍ່ເມື່ອເຮົາກຳລັງເຄື່ອນທີ່ໄປຂ້າງໜ້າ ເຊິ່ງກໍຄືຕອນທີ່ເຮົາອອກຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງເຕັມທີ.
7 ແຕ່ຈະເຮັດແນວໃດຖ້າເຮົາຍັງບໍ່ເຫັນຜົນຫຍັງຈາກສິ່ງທີ່ເຮົາກຳລັງພະຍາຍາມເຮັດ? ເຮົາຄວນລົ້ມເລີກຄວາມຕັ້ງໃຈແລະຄິດວ່າພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າບໍ່ຊີ້ນຳເຮົາແລ້ວບໍ? ເຮົາບໍ່ຄວນເຮັດແບບນັ້ນ. ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າ ໂປໂລຕ້ອງເຈິບັນຫາຄືກັນ ແຕ່ລາວກໍພະຍາຍາມເຄາະຕໍ່ໆໄປຈົນໄດ້ເຈິປະຕູທີ່ເປີດຢູ່. ເຮົາໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າ ຖ້າເຮົາພະຍາຍາມຕໍ່ໆໄປ ເຮົາກໍຈະເຈິ ‘ໂອກາດທີ່ເປີດກວ້າງໃຫ້ໄດ້ເຮັດວຽກ’ ແລະພະເຢໂຫວາຈະອວຍພອນທີ່ເຮົາເຮັດແບບນັ້ນ.—1ກຣ. 16:9
8. (ກ) ເມືອງຟີລິບປອຍເປັນເມືອງແບບໃດ? (ຂ) ຕອນທີ່ໂປໂລຢູ່ “ບ່ອນສຳລັບອະທິດຖານ” ມີເຫດການຫຍັງທີ່ໜ້າຍິນດີ?
8 ຫຼັງຈາກທີ່ມາຮອດແຂວງມາເກໂດເນຍແລ້ວ ໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວກໍເດີນທາງໄປເມືອງຟີລິບປອຍ. ຄົນໃນເມືອງນີ້ຮູ້ສຶກພູມໃຈທີ່ຕົວເອງເປັນພົນລະເມືອງໂຣມ. ໃນເມືອງນີ້ມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ຄ້າຍກັບເມືອງໂຣມ ນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ທະຫານໂຣມທີ່ກະສຽນແລ້ວມາອາໄສຢູ່ເມືອງນີ້. ຢູ່ນອກປະຕູເມືອງມີແມ່ນ້ຳສາຍນ້ອຍ ພວກມິດຊັນນາຣີເຂົ້າໃຈວ່າມີບໍລິເວນໜຶ່ງທີ່ຢູ່ແຄມແມ່ນ້ຳນັ້ນເປັນ “ບ່ອນສຳລັບອະທິດຖານ.” b ໃນວັນຊະບາໂຕ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໄປບ່ອນນັ້ນ ແລະເຈິຜູ້ຍິງຫຼາຍຄົນມາຊຸມນຸມກັນຢູ່ຫັ້ນເພື່ອນະມັດສະການພະເຈົ້າ. ພວກລູກສິດກໍນັ່ງລົງລົມກັບພວກຜູ້ຍິງ ມີຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງຊື່ລີເດຍທີ່ “ພະເຢໂຫວາເປີດໃຈລາວໃຫ້ສົນໃຈຟັງ.” ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ຟັງແລ້ວ ລີເດຍກັບຄົນໃນເຮືອນຂອງລາວກໍຖືກກະຕຸ້ນໃຈໃຫ້ຮັບບັບເຕມາ. ລີເດຍໄດ້ອ້ອນວອນໂປໂລກັບໝູ່ທີ່ເດີນທາງມານຳກັນໃຫ້ມາພັກຢູ່ເຮືອນຂອງລາວ ລາວອ້ອນວອນຈົນເຂົາເຈົ້າປະຕິເສດບໍ່ໄດ້. c—ກຈກ. 16:13-15
9. ຫຼາຍຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ໄດ້ຮຽນແບບໂປໂລແນວໃດ ແລະເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບພອນຫຍັງແດ່?
9 ລອງຄິດເບິ່ງວ່າໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍສ່ຳໃດທີ່ລີເດຍຮັບບັບເຕມາ! ໂປໂລຕ້ອງດີໃຈຫຼາຍແທ້ໆທີ່ລາວຕອບຮັບຄຳເຊີນໃຫ້ “ມາ . . . ທີ່ແຂວງມາເກໂດເນຍ” ແລະພະເຢໂຫວາກໍເຫັນວ່າເໝາະສົມທີ່ຈະໃຫ້ລາວກັບໝູ່ຂອງລາວຕອບຄຳອະທິດຖານຂອງພວກຜູ້ຍິງທີ່ຢ້ານຢຳເພິ່ນ. ຄ້າຍກັນ ໃນທຸກມື້ນີ້ກໍມີພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຫຼາຍຄົນ ທັງໜຸ່ມສາວແລະຜູ້ສູງອາຍຸ ຄົນໂສດແລະຄົນທີ່ແຕ່ງດອງແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍ້າຍໄປເຂດທີ່ຕ້ອງການຜູ້ປະກາດຫຼາຍກວ່າ. ທີ່ຈິງບາງເທື່ອເຂົາເຈົ້າກໍເຈິກັບບັນຫາບາງຢ່າງ ແຕ່ເລື່ອງນີ້ທຽບບໍ່ໄດ້ເລີຍກັບຄວາມສຸກທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຈິກັບຄົນທີ່ເປັນຄືລີເດຍເຊິ່ງຍອມຮັບຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນ. ເຈົ້າຈະປັບປ່ຽນບາງຢ່າງໃນຊີວິດໄດ້ບໍເພື່ອຈະຍ້າຍໄປເຂດທີ່ຕ້ອງການຜູ້ປະກາດຫຼາຍກວ່າ? ຖ້າເຮັດແບບນັ້ນພະເຢໂຫວາຈະອວຍພອນເຈົ້າແທ້ໆ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຊື່ ແອຣອນ. ຕອນທີ່ອາຍຸປະມານ 20 ປີ ລາວໄດ້ຍ້າຍໄປປະເທດໜຶ່ງທີ່ຢູ່ແຖວອາເມຣິກາກາງເພື່ອຈະຮັບໃຊ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ລາວບອກວ່າ: “ການຮັບໃຊ້ຢູ່ຕ່າງປະເທດຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ໄດ້ປະກາດໃນເຂດນີ້ ຕອນນີ້ຂ້ອຍໄດ້ນຳການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຕັ້ງ 8 ຄົນ!”
ເຮົາຈະໄປ “ທີ່ແຂວງມາເກໂດເນຍ” ໃນທຸກມື້ນີ້ໄດ້ແນວໃດ?
“ຝູງຄົນກໍລຸກຂຶ້ນ . . . ດ່າໂປໂລກັບຊີລາດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້າຍ” (ກິດຈະການ 16:16-24)
10. ປີສາດເຮັດແນວໃດເພື່ອດຶງຄວາມສົນໃຈຜູ້ຄົນໄປຈາກການຕິດຕາມພະເຢຊູຄລິດ?
10 ຊາຕານຕ້ອງໃຈຮ້າຍຫຼາຍແທ້ໆທີ່ໄດ້ເຫັນຄົນຮຽນຄວາມຈິງແລະຮັບບັບເຕມາໃນເຂດທີ່ຜູ້ຄົນເຄີຍຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງມັນ. ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງບໍ່ແປກທີ່ພວກປີສາດເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຄົນຕໍ່ຕ້ານໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວ! ຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າໄປຢາມຜູ້ຄົນໃນບ່ອນສຳລັບອະທິດຖານ ມີສາວໃຊ້ຄົນໜຶ່ງທີ່ມີປີສາດສິງຢູ່ເຊິ່ງຫາເງິນໃຫ້ເຈົ້ານາຍຂອງໂຕເອງໂດຍການທຳນາຍ. ສາວໃຊ້ຄົນນີ້ຍ່າງຕາມໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວແລະຮ້ອງວ່າ: “ຄົນພວກນີ້ເປັນທາດຂອງພະເຈົ້າອົງສູງສຸດ ພວກເຂົາມາປະກາດທາງລອດໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.” ປີສາດອາດພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ເບິ່ງຄືວ່າການທຳນາຍຂອງສາວໃຊ້ຄົນນີ້ແລະຄຳສອນຂອງໂປໂລມາຈາກບ່ອນດຽວກັນ. ນີ້ໄດ້ດຶງຄວາມສົນໃຈຂອງຜູ້ຄົນໄປຈາກການຕິດຕາມພະເຢຊູຄລິດ. ໂປໂລຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ສາວໃຊ້ຄົນນີ້ມິດໂດຍໄລ່ປີສາດອອກຈາກລາວ.—ກຈກ. 16:16-18
11. ຫຼັງຈາກໂປໂລໄລ່ປີສາດອອກຈາກສາວໃຊ້ແລ້ວ ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບໂປໂລແລະຊີລາ?
11 ຫຼັງຈາກທີ່ເຈົ້ານາຍຂອງສາວໃຊ້ຄົນນີ້ຮູ້ວ່າສາວໃຊ້ບໍ່ສາມາດຫາເງິນໃຫ້ລາວໄດ້ແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າກໍໃຈຮ້າຍຫຼາຍ. ເຂົາເຈົ້າລາກໂຕໂປໂລກັບຊີລາໄປຕະຫຼາດເຊິ່ງມີເຈົ້າໜ້າທີ່ປົກຄອງທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງໂຣມພິຈາລະນາຄະດີຢູ່. ເຈົ້ານາຍຂອງສາວໃຊ້ຮູ້ວ່າຜູ້ພິພາກສາຊັງຄົນຢິວແລະພູມໃຈທີ່ໂຕເອງເປັນພົນລະເມືອງໂຣມ ລາວຈຶ່ງບອກຜູ້ພິພາກສາວ່າ: ‘ຄົນຢິວພວກນີ້ກໍ່ຄວາມບໍ່ສະຫງົບໃນບ້ານເມືອງຂອງເຮົາໂດຍເຜີຍແຜ່ທຳນຽມທີ່ກົດໝາຍຂອງພວກເຮົາເຊິ່ງເປັນພົນລະເມືອງໂຣມຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເຮັດ.’ ຫຼັງຈາກໄດ້ຟັງຄຳເວົ້ານັ້ນ ຜູ້ຄົນກໍໃຈຂຶ້ນທັນທີ “ຝູງຄົນ [ໃນຕະຫຼາດ] ກໍລຸກຂຶ້ນແລະຮ້ອງດ່າໂປໂລກັບຊີລາດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້າຍ” ແລະພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຝ່າຍປົກຄອງສັ່ງໃຫ້ “ເອົາໄມ້ຕີພວກເຂົາ.” ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໂປໂລກັບຊີລາຖືກລາກໂຕເຂົ້າຄຸກ. ທັງໆທີ່ເຂົາເຈົ້າຍັງບາດເຈັບຢູ່ ແຕ່ຜູ້ຄຸມຄຸກກໍໂຍນເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນຄຸກແລະໃສ່ຂື່ໄວ້ຢູ່ຕີນນຳ. (ກຈກ. 16:19-24) ເມື່ອຜູ້ຄຸມຄຸກປິດປະຕູ ຫ້ອງຂັງຄືຊິມືດຈົນໂປໂລກັບຊີລາແນມບໍ່ເຫັນກັນເລີຍ. ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາເຝົ້າເບິ່ງເຫດການນີ້ຢູ່.—ເພງ. 139:12
12. (ກ) ພວກລູກສິດຂອງພະຄລິດເບິ່ງການຂົ່ມເຫງແນວໃດ ແລະຍ້ອນຫຍັງ? (ຂ) ການຕໍ່ຕ້ານແບບໃດແດ່ທີ່ຊາຕານກັບຄົນທີ່ຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງມັນຍັງໃຊ້ຢູ່?
12 ຫຼາຍປີກ່ອນໜ້ານັ້ນ ພະເຢຊູບອກພວກລູກສິດຂອງເພິ່ນວ່າ: “ພວກເຂົາຈະຂົ່ມເຫງພວກເຈົ້າຄືກັນ.” (ຢຮ. 15:20) ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອໂປໂລກັບໝູ່ຂອງລາວເຂົ້າໄປໃນແຂວງມາເກໂດເນຍ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ກຽມພ້ອມຮັບມືກັບການຕໍ່ຕ້ານແລ້ວ. ເມື່ອເຈິການຂົ່ມເຫງ ເຂົາເຈົ້າກໍເຂົ້າໃຈວ່ານີ້ເປັນຍ້ອນຊາຕານໃຈຮ້າຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແລະບໍ່ໄດ້ເປັນຍ້ອນພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈເຂົາເຈົ້າ. ໃນທຸກມື້ນີ້ ຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງຊາຕານຍັງເຮັດຄືກັບສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນເມືອງຟີລິບປອຍ. ພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານເວົ້າເລື່ອງທີ່ບໍ່ຈິງກ່ຽວກັບພວກເຮົາຢູ່ໂຮງຮຽນແລະຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ ເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນບໍ່ມັກພວກເຮົາ. ໃນບາງປະເທດ ພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານທາງສາສະໜາກ່າວຫາວ່າເຮົາເປັນໂຕບັນຫາເພາະຜູ້ຄົນບໍ່ມັກສິ່ງທີ່ເຮົາສອນ ແລະໃນບາງປະເທດ ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາຖືກທຸບຕີແລະຖືກຂັງຄຸກ. ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາກຳລັງເຝົ້າເບິ່ງຢູ່.—1ປຕ. 3:12
“ຮັບບັບເຕມາທັນທີ” (ກິດຈະການ 16:25-34)
13. ສິ່ງໃດເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄຸມຄຸກຖາມວ່າ: “ຂ້ອຍຕ້ອງເຮັດຫຍັງຈຶ່ງຈະລອດໄດ້?”
13 ໂປໂລກັບຊີລາຕ້ອງໃຊ້ເວລາໄລຍະໜຶ່ງເພື່ອຈະຟື້ນໂຕຈາກການຖືກທຸບຕີ. ແຕ່ເມື່ອຮອດປະມານທ່ຽງຄືນ ເຂົາເຈົ້າກໍຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນຈົນສາມາດ “ອະທິດຖານແລະຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພະເຈົ້າ.” ແລ້ວຢູ່ດີໆກໍມີແຜ່ນດິນໄຫວຈົນຄຸກສັ່ນສະເທືອນ! ເມື່ອຜູ້ຄຸມຄຸກຕື່ນຂຶ້ນມາເຫັນປະຕູຄຸກເປີດຢູ່ກໍຢ້ານວ່ານັກໂທດໜີໄປໝົດແລ້ວ. ຍ້ອນລາວຮູ້ວ່າໂຕເອງຈະຖືກລົງໂທດຖ້າປ່ອຍໃຫ້ນັກໂທດໜີໄປໄດ້ ລາວຈຶ່ງ “ຖອດດາບອອກມາເພື່ອຈະຂ້າຕົວຕາຍ” ແຕ່ໂປໂລຮ້ອງວ່າ: “ຢ່າທຳຮ້າຍຕົວເອງເລີຍ ພວກເຮົາທຸກຄົນຍັງຢູ່ນີ້!” ຜູ້ຄຸມຄຸກທີ່ກຳລັງທຸກໃຈເລີຍຖາມວ່າ: “ທ່ານເອີຍ ຂ້ອຍຕ້ອງເຮັດຫຍັງຈຶ່ງຈະລອດໄດ້?” ໂປໂລກັບຊີລາບໍ່ສາມາດຊ່ວຍລາວໃຫ້ລອດໄດ້ ມີແຕ່ພະເຢຊູເທົ່ານັ້ນທີ່ຊ່ວຍໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຕອບລາວວ່າ: “ໃຫ້ເຊື່ອໃນພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍ ແລ້ວເຈົ້າກັບຄອບຄົວຈະລອດ.”—ກຈກ. 16:25-31
14. (ກ) ໂປໂລກັບຊີລາໄດ້ໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ຄຸມຄຸກແນວໃດ? (ຂ) ໂປໂລກັບຊີລາໄດ້ຮັບພອນຫຍັງຫຼັງຈາກທີ່ອົດທົນກັບການຂົ່ມເຫງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ?
14 ຜູ້ຄຸມຄຸກຈິງໃຈບໍທີ່ຖາມແບບນັ້ນ? ໂປໂລບໍ່ສົງໄສເລື່ອງນີ້ເລີຍ. ຜູ້ຄຸມຄຸກເປັນຄົນຕ່າງຊາດເຊິ່ງບໍ່ລຶ້ງເຄີຍກັບພະຄຳພີ. ກ່ອນຈະເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນ ລາວຕ້ອງຮຽນຮູ້ແລະຍອມຮັບຄວາມຈິງພື້ນຖານໃນພະຄຳພີ. ດັ່ງນັ້ນ ໂປໂລກັບຊີລາຈຶ່ງໃຊ້ເວລາສອນ “ຄຳສອນຂອງພະເຢໂຫວາ” ໃຫ້ລາວ. ຕອນທີ່ໂປໂລກັບຊີລາກຳລັງຈົດຈໍ່ກັບການສອນພະຄຳພີຈົນລືມຄວາມເຈັບປວດຈາກການຖືກທຸບຕີ ຜູ້ຄຸມຄຸກໄດ້ສັງເກດເຫັນບາດເລິກຢູ່ເທິງຫຼັງຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຜູ້ຄຸມຄຸກຈຶ່ງລ້າງບາດໃຫ້ ຈາກນັ້ນລາວກັບຄົນໃນເຮືອນ “ກໍຮັບບັບເຕມາທັນທີ.” ໂປໂລກັບຊີລາໄດ້ຮັບພອນຫຼາຍແທ້ໆຫຼັງຈາກທີ່ເຂົາເຈົ້າອົດທົນກັບການຂົ່ມເຫງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ!—ກຈກ. 16:32-34
15. (ກ) ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນທຸກມື້ນີ້ເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງໂປໂລກັບຊີລາແນວໃດ? (ຂ) ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນໄປຫາຄົນໃນເຂດປະກາດຂອງເຮົາຕໍ່ໆໄປ?
15 ຄືກັບໂປໂລແລະຊີລາ ພະຍານພະເຢໂຫວາຫຼາຍຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ໄດ້ປະກາດຂ່າວດີທັງໆທີ່ຖືກຂັງຄຸກຍ້ອນຄວາມເຊື່ອ ແລະພະເຢໂຫວາກໍອວຍພອນເຂົາເຈົ້ານຳ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ໃນປະເທດໜຶ່ງທີ່ວຽກຂອງເຮົາເຄີຍຖືກສັ່ງຫ້າມ ມີຢູ່ເທື່ອໜຶ່ງທີ່ 40 ເປີເຊັນຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາທັງໝົດໃນປະເທດນັ້ນໄດ້ຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຕອນທີ່ຢູ່ໃນຄຸກ! (ອຊຢ. 54:17) ຂໍສັງເກດອີກຈຸດໜຶ່ງຄື ຜູ້ຄຸມຄຸກໄດ້ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຫຼັງຈາກເກີດແຜ່ນດິນໄຫວແລ້ວ ຄ້າຍກັນ ບາງຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ທີ່ບໍ່ເຄີຍຕອບຮັບຂ່າວສານເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າອາດຈະເປັນຄືກັບຜູ້ຄຸມຄຸກຄົນນີ້ ເຂົາເຈົ້າອາດຈະສົນໃຈຄວາມຈິງຫຼັງຈາກທີ່ມີບັນຫາຫຼືເຫດການບາງຢ່າງທີ່ສົ່ງຜົນຕໍ່ຊີວິດເຂົາເຈົ້າ. ດັ່ງນັ້ນ ການທີ່ເຮົາໄປຫາເຂົາເຈົ້າຫຼາຍເທື່ອກໍສະແດງວ່າເຮົາພ້ອມທີ່ຈະຊ່ວຍເຫຼືອເຂົາເຈົ້າ.
“ຕອນນີ້ຈະໃຫ້ພວກເຮົາໄປມິດໆແບບນີ້ຫວາ?” (ກິດຈະການ 16:35-40)
16. ຕອນເຊົ້າຫຼັງຈາກທີ່ໂປໂລກັບຊີລາຖືກຕີ ສະຖານະການໄດ້ປ່ຽນໄປແນວໃດ?
16 ຕອນເຊົ້າຫຼັງຈາກທີ່ໂປໂລກັບຊີລາຖືກຕີແລ້ວ ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຝ່າຍປົກຄອງກໍສັ່ງໃຫ້ປ່ອຍໂຕໂປໂລກັບຊີລາ ແຕ່ໂປໂລບອກວ່າ: “ພວກເຂົາຕີພວກເຮົາທີ່ເປັນພົນລະເມືອງໂຣມໃນບ່ອນສາທາລະນະ ແລະຂັງພວກເຮົາໄວ້ໃນຄຸກ ທັງໆທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຕັດສິນວ່າມີຄວາມຜິດ. ຕອນນີ້ຈະໃຫ້ພວກເຮົາໄປມິດໆແບບນີ້ຫວາ? ບໍ່ໄດ້ດອກ! ໃຫ້ພວກເຂົາມາພາພວກເຮົາອອກໄປແມະ.” ເມື່ອໄດ້ຍິນວ່າທັງສອງຄົນນັ້ນເປັນພົນລະເມືອງໂຣມ ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຝ່າຍປົກຄອງ “ກໍຢ້ານ” ເພາະເຂົາເຈົ້າໄດ້ລະເມີດສິດທິພົນລະເມືອງ. d ຕອນນີ້ສະຖານະການປ່ຽນໄປ. ກ່ອນໜ້ານີ້ພວກລູກສິດຖືກທຸບຕີຕໍ່ໜ້າຜູ້ຄົນ ແຕ່ຕອນນີ້ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຝ່າຍປົກຄອງຕ້ອງມາຂໍໂທດພວກລູກສິດຕໍ່ໜ້າຜູ້ຄົນ. ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຝ່າຍປົກຄອງໄດ້ອ້ອນວອນໂປໂລກັບຊີລາໃຫ້ອອກໄປຈາກເມືອງຟີລິບປອຍ ເຂົາເຈົ້າກໍຍອມເຮັດຕາມ. ແຕ່ກ່ອນຈະໄປ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ເວລາໃຫ້ກຳລັງໃຈພວກລູກສິດໃໝ່ທີ່ກຳລັງເພີ່ມຂຶ້ນ ແລ້ວຫຼັງຈາກນັ້ນກໍອອກເດີນທາງ.
17. ພວກລູກສິດໃໝ່ໄດ້ບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນຫຍັງເມື່ອໄດ້ເຫັນຄວາມອົດທົນຂອງໂປໂລກັບຊີລາ?
17 ຖ້າໂປໂລກັບຊີລາບອກວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນພົນລະເມືອງໂຣມຕັ້ງແຕ່ທຳອິດ ເຂົາເຈົ້າອາດຈະບໍ່ຖືກຕີ. (ກຈກ. 22:25, 26) ແຕ່ນີ້ອາດເຮັດໃຫ້ພວກລູກສິດໃນເມືອງຟີລິບປອຍຮູ້ສຶກວ່າໂປໂລກັບຊີລາໄດ້ໃຊ້ສິດພົນລະເມືອງຂອງໂຕເອງເພື່ອຈະບໍ່ຕ້ອງທົນທຸກຍ້ອນຂ່າວດີ. ແລ້ວນັ້ນອາດຈະສົ່ງຜົນແນວໃດຕໍ່ພວກລູກສິດທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນພົນລະເມືອງໂຣມ? ເນື່ອງຈາກກົດໝາຍນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ຖືກຕີ ດັ່ງນັ້ນ ໂປໂລກັບໝູ່ຈຶ່ງເລືອກທີ່ຈະຖືກລົງໂທດເພື່ອເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງໃໝ່ເຫັນວ່າ ລູກສິດຂອງພະຄລິດສາມາດຮັກສາຄວາມສັດຊື່ໄດ້ເຖິງຈະຖືກຂົ່ມເຫງ. ນອກຈາກນັ້ນ ຕໍ່ມາໂປໂລກັບຊີລາບອກວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນພົນລະເມືອງໂຣມ ນີ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຝ່າຍປົກຄອງຕ້ອງຍອມປະກາດຕໍ່ໜ້າຜູ້ຄົນວ່າເຂົາເຈົ້າເອງເປັນຝ່າຍເຮັດຜິດກົດ. ການເຮັດແບບນີ້ອາດຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ຝ່າຍປົກຄອງຕ້ອງລະວັງຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະຍັງເປັນການປົກປ້ອງຄລິດສະຕຽນໃນຕອນນັ້ນຈາກການຖືກຂົ່ມເຫງ.
18. (ກ) ຜູ້ດູແລໃນທຸກມື້ນີ້ຮຽນແບບໂປໂລແນວໃດ? (ຂ) ເຮົາຈະ “ປົກປ້ອງຂ່າວດີແລະພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ການປະກາດຂ່າວດີເປັນທີ່ຍອມຮັບຕາມກົດໝາຍ” ແນວໃດໃນປັດຈຸບັນ?
18 ໃນທຸກມື້ນີ້ ຜູ້ດູແລນຳໜ້າພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນໂດຍເຮັດໃຫ້ເຫັນເປັນແບບຢ່າງ. ຜູ້ດູແລເຕັມໃຈເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ເຂົາເຈົ້າຢາກໃຫ້ພີ່ນ້ອງເຮັດ. ຄືກັບໂປໂລ ເຮົາຄິດຢ່າງຮອບຄອບວ່າຈະໃຊ້ສິດທາງກົດໝາຍຂອງເຮົາແນວໃດແລະຕອນໃດເພື່ອຈະໄດ້ຮັບການຄຸ້ມຄອງ. ຖ້າຈຳເປັນ ເຮົາອາດຍື່ນຄຳຮ້ອງຕໍ່ສານທ້ອງຖິ່ນ ສານລະດັບຊາດ ລວມທັງສານລະຫວ່າງປະເທດດ້ວຍຊ້ຳເພື່ອຈະໄດ້ຮັບການຄຸ້ມຄອງຕາມກົດໝາຍແລະສາມາດຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຕໍ່ໄປໄດ້. ເປົ້າໝາຍຂອງເຮົາບໍ່ແມ່ນເພື່ອປ່ຽນແປງສັງຄົມໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແຕ່ເພື່ອ “ປົກປ້ອງຂ່າວດີແລະພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ການປະກາດຂ່າວດີເປັນທີ່ຍອມຮັບຕາມກົດໝາຍ” ຄືກັບທີ່ໂປໂລໄດ້ຂຽນເຖິງປະຊາຄົມໃນເມືອງຟີລິບປອຍປະມານ 10 ປີຫຼັງຈາກທີ່ລາວຖືກຂັງຄຸກ. (ຟລປ. 1:7) ແຕ່ບໍ່ວ່າສານຈະຕັດສິນອອກມາແນວໃດ ເຮົາຈະເຮັດຄືກັບໂປໂລແລະໝູ່ຂອງລາວ ເຊິ່ງກໍຄືເຮົາຈະ “ປະກາດຂ່າວດີ” ຕໍ່ໄປໃນທຸກບ່ອນທີ່ພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຢໂຫວາຊີ້ນຳ.—ກຈກ. 16:10
a ເບິ່ງຂອບ “ ລູກາ—ຜູ້ຂຽນປຶ້ມກິດຈະການ”
b ເປັນໄປໄດ້ວ່າຄົນຢິວຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ມີບ່ອນປະຊຸມຂອງຄົນຢິວໃນເມືອງຟີລິບປອຍ. ນີ້ອາດເປັນຍ້ອນວ່າເມືອງນີ້ມີຄວາມສຳຄັນດ້ານການທະຫານ ຫຼືອາດເປັນຍ້ອນເມືອງນີ້ມີຜູ້ຊາຍຄົນຢິວບໍ່ຮອດ 10 ຄົນ. ເພື່ອຈະຕັ້ງບ່ອນປະຊຸມຂອງຄົນຢິວໄດ້ ຈະຕ້ອງມີຜູ້ຊາຍຢ່າງໜ້ອຍ 10 ຄົນ.
c ເບິ່ງຂອບ “ ລີເດຍ—ແມ່ຄ້າຂາຍຜ້າສີມ່ວງ”
d ກົດໝາຍໂຣມບອກວ່າພົນລະເມືອງສົມຄວນໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາຄະດີຢ່າງຖືກຕ້ອງສະເໝີ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຄວນຖືກລົງໂທດໃນບ່ອນສາທາລະນະໂດຍທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ພິຈາລະນາຄະດີແລະເຫັນວ່າມີຄວາມຜິດແທ້.
