ບົດທີ 1
“ໄປ . . . ແລະສອນພວກເຂົາໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ”
ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງພາບລວມຂອງປຶ້ມກິດຈະການຂອງອັກຄະສາວົກແລະເບິ່ງວ່າເລື່ອງໃນປຶ້ມນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບສະໄໝຂອງເຮົາແນວໃດ
1-6. ພະຍານພະເຢໂຫວາປະກາດໃນສະຖານະການທີ່ແຕກຕ່າງກັນແນວໃດ?
ເຣເບກາໄວລຸ້ນຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາໃນປະເທດການາ ລາວເບິ່ງວ່າໂຮງຮຽນເປັນເຂດປະກາດຂອງລາວເອງ. ເຣເບກາມັກເອົາປຶ້ມຂອງອົງການໃສ່ກະເປົາໄປໂຮງຮຽນຢູ່ສະເໝີ. ລະຫວ່າງຊ່ວງພັກລາວຫາໂອກາດທີ່ຈະປະກາດກັບໝູ່ທີ່ຮຽນນຳກັນ. ເຣເບກາໄດ້ເລີ່ມສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ໝູ່ຫຼາຍຄົນ.
2 ໃນເກາະມາດາກາສະກາບໍ່ໄກຈາກຊາຍຝັ່ງຕາເວັນອອກຂອງອາຝຼິກກາ ໄພໂອເນຍສອງຄົນຕ້ອງຍ່າງປະມານ 25 ກິໂລແມັດເປັນປະຈຳໃນສະພາບອາກາດທີ່ຮ້ອນເພື່ອໄປຮອດບ້ານໜຶ່ງທີ່ຫ່າງໄກ ຢູ່ບ່ອນນັ້ນເຂົາເຈົ້າໄດ້ສອນຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ຜູ້ສົນໃຈຫຼາຍຄົນ.
3 ເພື່ອຈະໄປເຖິງຜູ້ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ຕາມແຄມແມ່ນ້ຳປາຣາກວາຍແລະປາຣານາ ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນປາຣາກວາຍແລະອາສາສະໝັກຈາກ 15 ປະເທດໄດ້ເຮັດວຽກນຳກັນເພື່ອສ້າງເຮືອໃຫຍ່. ເຮືອລຳນີ້ສາມາດໃຫ້ 12 ຄົນອາໄສຢູ່ໄດ້. ພີ່ນ້ອງທີ່ກະຕືລືລົ້ນໄດ້ໃຊ້ເຮືອລຳນີ້ເພື່ອປະກາດຂ່າວດີໄປໃນເຂດທີ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ດ້ວຍວິທີອື່ນ.
4 ຢູ່ທາງພາກເໜືອຂອງທະວີບອາເມຣິກາເໜືອ ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນອາລັດສະກາໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກໂອກາດພິເສດເພື່ອປະກາດໃນຊ່ວງລະດູຮ້ອນເຊິ່ງເປັນຊ່ວງທ່ອງທ່ຽວ. ໃນຊ່ວງນັ້ນ ນັກທ່ອງທ່ຽວຈາກຫຼາຍປະເທດໄດ້ຂີ່ເຮືອທ່ອງທ່ຽວມາອາລັດສະກາ ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນທ້ອງຖິ່ນຈະໄປທ່າເຮືອເພື່ອຈັດສະແດງປຶ້ມກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນໃນຫຼາຍພາສາ. ໃນເຂດດຽວກັນນັ້ນມີການໃຊ້ຍົນເພື່ອຈະເຂົ້າເຖິງບ້ານທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກ. ນີ້ເປີດໂອກາດໃຫ້ມີການປະກາດຂ່າວດີໃນເຂດຕ່າງໆຂອງເມືອງແອລີອຸດ ແອທາແບັກສະກັນ ຊິມຊີອັນແລະທິງກິດ.
5 ລາຣີເຊິ່ງຢູ່ໃນລັດເທັກຊັດ ສະຫະລັດອາເມຣິກາ ມີເຂດປະກາດພິເສດຄືສູນເບິ່ງແຍງຄົນປ່ວຍເຊິ່ງລາວເອງກໍຢູ່ຫັ້ນນຳ. ເຖິງວ່າລາວຕ້ອງນັ່ງຢູ່ລໍ້ຍູ້ຍ້ອນເກີດອຸບັດຕິເຫດ ແຕ່ລາວກໍຫຍຸ້ງຢູ່ກັບວຽກປະກາດສະເໝີ. ລາວພະຍາຍາມປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ຄົນອື່ນຟັງເຊິ່ງລວມເຖິງຄວາມຫວັງໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ບອກວ່າ ເມື່ອການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າມາປົກຄອງໂລກນີ້ລາວຈະຍ່າງໄດ້ອີກເທື່ອໜຶ່ງ.—ອຊຢ. 35:5, 6
6 ພະຍານພະເຢໂຫວາກຸ່ມໜຶ່ງທີ່ຢູ່ທາງພາກເໜືອຂອງມຽນມາຕ້ອງໃຊ້ເວລາເດີນທາງ 3 ມື້ໂດຍຂີ່ເຮືອຈາກແມນດາເລເພື່ອຈະໄປເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມໃຫຍ່. ແລະດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ຢາກຈະປະກາດຂ່າວດີ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ເອົາປຶ້ມກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນຕິດໂຕໄປນຳເພື່ອຈະປະກາດກັບຜູ້ທີ່ຂີ່ເຮືອນຳກັນ. ທຸກເທື່ອທີ່ເຮືອຈອດຢູ່ເມືອງຫຼືບ້ານໃດບ້ານໜຶ່ງ ຜູ້ປະກາດທີ່ກະຕືລືລົ້ນເຫຼົ່ານີ້ຈະຟ້າວຂຶ້ນຝັ່ງແລ້ວໄປຫາຜູ້ຄົນໃຫ້ຫຼາຍທີ່ສຸດເພື່ອສະເໜີປຶ້ມທີ່ເຂົາເຈົ້າເອົາມາ. ໃນເວລາດຽວກັນກໍຈະມີຜູ້ໂດຍສານໃໝ່ໆມາຂີ່ເຮືອ ນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຮືອລຳນັ້ນກາຍເປັນ “ເຂດໃໝ່” ສຳລັບພີ່ນ້ອງຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າກັບມາ.
7. ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາໃຊ້ວິທີໃດແດ່ເພື່ອປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ ແລະເຂົາເຈົ້າມີເປົ້າໝາຍຫຍັງ?
7 ຄືກັບຕົວຢ່າງຂອງພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງເຫຼົ່ານີ້ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ຢູ່ທົ່ວໂລກໄດ້ ‘ປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ’ ຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ. (ກຈກ. 28:23) ເຂົາເຈົ້າໄປປະກາດຕາມບ້ານ ຕາມຫົນທາງ ຂຽນຈົດໝາຍແລະປະກາດທາງໂທລະສັບ. ນອກຈາກນັ້ນ ຕອນທີ່ຂີ່ລົດເມ ຍ່າງຫຼິ້ນຢູ່ສວນສາທາລະນະ ຫຼືຊ່ວງພັກຕອນຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ ເຂົາເຈົ້າກໍພະຍາຍາມຊອກຫາໂອກາດທີ່ຈະປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າອາດຈະໃຊ້ຫຼາຍວິທີທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແຕ່ມີເປົ້າໝາຍດຽວກັນແມ່ນປະກາດຂ່າວດີກັບທຸກຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າເຈິ.—ມທ. 10:11
8, 9. (ກ) ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າງຶດງໍ້ເມື່ອຄິດເຖິງຄວາມສຳເລັດຂອງວຽກປະກາດທີ່ເຮັດຢູ່ທົ່ວໂລກ? (ຂ) ມີຄຳຖາມຫຍັງທີ່ໜ້າສົນໃຈ ແລະເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະໄດ້ຄຳຕອບ?
8 ເຈົ້າທີ່ເປັນຜູ້ອ່ານ ເຈົ້າກຳລັງປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າຮ່ວມກັບພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນທີ່ເຮັດວຽກນີ້ຢ່າງກະຕືລືລົ້ນໃນຫຼາຍກວ່າ 235 ດິນແດນບໍ? ຖ້າແມ່ນ ເຈົ້າກໍມີສ່ວນຮ່ວມໃນວຽກທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນນີ້! ເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າງຶດງໍ້ແທ້ໆທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາເຮັດວຽກນີ້ໄດ້ສຳເລັດຕະຫຼອດທົ່ວໂລກ. ເຂົາເຈົ້າກຳລັງປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນໃຫ້ກັບຄົນທຸກຊາດເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເຈິກັບອຸປະສັກແລະບັນຫາຫຼາຍຢ່າງເຊັ່ນ ຖືກສັ່ງຫ້າມຈາກອຳນາດການປົກຄອງແລະຖືກຂົ່ມເຫງ.
9 ຄຳຖາມທີ່ໜ້າສົນໃຈກໍຄື ເຖິງວ່າຈະມີອຸປະສັກຫຼືການຕໍ່ຕ້ານຈາກຊາຕານ ແຕ່ເປັນຫຍັງວຽກປະກາດຍັງກ້າວໜ້າຕໍ່ໆໄປໄດ້? ເພື່ອຈະຕອບຄຳຖາມນີ້ເຮົາຕ້ອງກັບໄປເບິ່ງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນສະຕະວັດທຳອິດ. ທີ່ຈິງ ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນປັດຈຸບັນກໍກຳລັງເຮັດວຽກທີ່ໄດ້ເລີ່ມມາຕັ້ງແຕ່ສະໄໝນັ້ນ.
ວຽກມອບໝາຍທີ່ກວ້າງໄກແລະຍາວນານ
10. ພະເຢຊູທຸ່ມເທຕົວເຮັດວຽກຫຍັງ ແລະເພິ່ນຮູ້ຫຍັງກ່ຽວກັບວຽກນີ້?
10 ພະເຢຊູຄລິດຜູ້ກໍ່ຕັ້ງປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນໄດ້ທຸ່ມເທຕົວໃນການປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ ນີ້ເປັນວຽກທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງເພິ່ນ. ມີເທື່ອໜຶ່ງເພິ່ນເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຕ້ອງປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າໃນເມືອງອື່ນໆນຳ ເພາະພະເຈົ້າສົ່ງຂ້ອຍມາເພື່ອເຮັດວຽກນີ້.” (ລກ. 4:43) ພະເຢຊູຮູ້ດີວ່າເພິ່ນບໍ່ສາມາດເຮັດວຽກນີ້ໃຫ້ສຳເລັດໄດ້ດ້ວຍຕົວເອງ. ບໍ່ດົນກ່ອນທີ່ພະເຢຊູຈະຕາຍ ເພິ່ນບອກລ່ວງໜ້າວ່າຈະມີການປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ “ກັບຄົນທຸກຊາດ.” (ມຣກ. 13:10) ແຕ່ຈະມີການເຮັດວຽກນີ້ໃຫ້ສຳເລັດໂດຍວິທີໃດແລະໃຜຈະເປັນຜູ້ເຮັດ?
“ໄປຫາຄົນທຸກຊາດແລະສອນພວກເຂົາໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ”—ມັດທາຍ 28:19
11. ພະເຢຊູໃຫ້ພວກລູກສິດເຮັດວຽກຫຍັງທີ່ສຳຄັນ ແລະເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອແນວໃດເພື່ອເຮັດວຽກນີ້ໃຫ້ສຳເລັດ?
11 ຫຼັງຈາກທີ່ພະເຢຊູຖືກປຸກໃຫ້ຄືນມາຈາກຕາຍ ເພິ່ນກໍໄດ້ປາກົດຕົວໃຫ້ພວກລູກສິດເຫັນແລະໄດ້ມອບໝາຍວຽກທີ່ສຳຄັນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ. ພະເຢຊູບອກວ່າ: “ໃຫ້ພວກເຈົ້າໄປຫາຄົນທຸກຊາດແລະສອນພວກເຂົາໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ ໃຫ້ພວກເຂົາຮັບບັບເຕມາໃນນາມພະເຈົ້າຜູ້ເປັນພໍ່ ໃນນາມລູກຂອງພະອົງ ແລະໃນນາມພະລັງບໍລິສຸດ ແລະສອນພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດຕາມທຸກສິ່ງທີ່ຂ້ອຍສັ່ງພວກເຈົ້າໄວ້. ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າ: ຂ້ອຍຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າສະເໝີຈົນຮອດສະໄໝສຸດທ້າຍຂອງໂລກນີ້.” (ມທ. 28:19, 20) ຄຳເວົ້າທີ່ວ່າ: “ຂ້ອຍຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ” ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພວກລູກສິດຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢຊູຕອນທີ່ເຮັດວຽກປະກາດແລະສອນຄົນໃຫ້ເປັນລູກສິດ. ທີ່ຈິງ ພວກລູກສິດຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢຊູ ເພາະເພິ່ນໄດ້ບອກລ່ວງໜ້າວ່າ: “ທຸກປະເທດຈະກຽດຊັງ” ເຂົາເຈົ້າ. (ມທ. 24:9) ນອກຈາກນັ້ນ ພວກລູກສິດຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອອີກແບບໜຶ່ງນຳ. ບໍ່ດົນກ່ອນທີ່ພະເຢຊູຈະຂຶ້ນໄປສະຫວັນ ເພິ່ນໄດ້ບອກພວກລູກສິດວ່າ ເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບພະລັງບໍລິສຸດເພື່ອຈະເປັນພະຍານຂອງເພິ່ນໄປ “ຈົນຮອດສຸດຂອບໂລກ.”—ກຈກ. 1:8
12. ມີຄຳຖາມຫຍັງທີ່ສຳຄັນ ແລະເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງຮູ້ຄຳຕອບ?
12 ຕອນນີ້ມີຄຳຖາມທີ່ສຳຄັນບາງຢ່າງເກີດຂຶ້ນ ເຊັ່ນ: ພວກອັກຄະສາວົກຂອງພະເຢຊູແລະລູກສິດຄົນອື່ນໆໃນສະຕະວັດທຳອິດຖືວ່າວຽກມອບໝາຍຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນເລື່ອງສຳຄັນບໍ? ຄລິດສະຕຽນຊາຍຍິງກຸ່ມນ້ອຍໆນີ້ປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນບໍເມື່ອຕ້ອງເຈິກັບການຂົ່ມເຫງ? ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະລັງບໍລິສຸດແທ້ໆບໍຕອນທີ່ເຮັດວຽກນີ້? ເຮົາສາມາດຮູ້ຄຳຕອບຂອງຄຳຖາມເຫຼົ່ານີ້ແລະຄຳຖາມອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໄດ້ຈາກປຶ້ມກິດຈະການ. ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ເຮົາຈະຮູ້ຄຳຕອບ. ຍ້ອນຫຍັງ? ພະເຢຊູສັນຍາວ່າວຽກທີ່ເພິ່ນໃຫ້ພວກລູກສິດເຮັດຈະຕໍ່ເນື່ອງໄປຈົນຮອດ “ສະໄໝສຸດທ້າຍຂອງໂລກນີ້.” ດັ່ງນັ້ນ ວຽກມອບໝາຍນີ້ຈຶ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບຄລິດສະຕຽນແທ້ທຸກຄົນເຊິ່ງລວມເຖິງເຮົາທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄໝສຸດທ້າຍ. ຍ້ອນແນວນີ້ ເຮົາຈຶ່ງຢາກຮຽນຮູ້ເລື່ອງທີ່ບັນທຶກໄວ້ຢູ່ໃນປຶ້ມກິດຈະການ.
ພາບລວມຂອງປຶ້ມກິດຈະການ
13, 14. (ກ) ໃຜຂຽນປຶ້ມກິດຈະການ ແລະຜູ້ຂຽນໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນມາແນວໃດ? (ຂ) ປຶ້ມກິດຈະການເວົ້າເຖິງເລື່ອງຫຍັງແດ່?
13 ໃຜຂຽນປຶ້ມກິດຈະການ? ເນື້ອໃນຂອງປຶ້ມນີ້ບໍ່ໄດ້ບອກວ່າໃຜເປັນຜູ້ຂຽນ ແຕ່ຄຳເວົ້າເລີ່ມຕົ້ນຂອງປຶ້ມເຮັດໃຫ້ຮູ້ວ່າຄົນທີ່ຂຽນປຶ້ມກິດຈະການເປັນຄົນດຽວກັນກັບຄົນທີ່ຂຽນປຶ້ມລູກາ. (ລກ. 1:1-4; ກຈກ. 1:1, 2) ດັ່ງນັ້ນ ຕັ້ງແຕ່ສະໄໝກ່ອນ ຜູ້ຄົນເຊື່ອກັນວ່າລູກາເປັນຜູ້ຂຽນປຶ້ມກິດຈະການ ລາວເປັນ “ທ່ານໝໍທີ່ພີ່ນ້ອງຮັກ” ແລະເປັນນັກປະຫວັດສາດທີ່ລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ. (ກລຊ. 4:14) ເລື່ອງໃນປຶ້ມນີ້ກວມເອົາໄລຍະເວລາປະມານ 28 ປີຕັ້ງແຕ່ພະເຢຊູຂຶ້ນໄປສະຫວັນໃນປີ 33 ຈົນຮອດຕອນທີ່ອັກຄະສາວົກໂປໂລຖືກກັກຂັງໃນເມືອງໂຣມປະມານປີ 61. ການທີ່ລູກາປ່ຽນຄຳວ່າ: “ພວກເຂົາ” ມາເປັນ “ພວກເຮົາ” ໃນເລື່ອງທີ່ລາວຂຽນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າໂຕລາວກໍຢູ່ໃນເຫດການຕ່າງໆທີ່ມີການເວົ້າເຖິງ. (ກຈກ. 16:8-10; 20:5; 27:1) ລູກາເປັນນັກຄົ້ນຄວ້າທີ່ລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ ລາວຄືຊິໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນໂດຍກົງຈາກໂປໂລ ບາຣະນາບາ ຟີລິບ ແລະຄົນອື່ນໆເພື່ອຈະຂຽນປຶ້ມກິດຈະການ.
14 ປຶ້ມກິດຈະການເວົ້າເຖິງເລື່ອງຫຍັງແດ່? ໃນປຶ້ມກິດຈະການ ລູກາໄດ້ເນັ້ນກ່ຽວກັບເລື່ອງພວກລູກສິດຂອງພະເຢຊູ ເຊິ່ງຕ່າງຈາກປຶ້ມລູກາທີ່ລາວໄດ້ເນັ້ນກ່ຽວກັບເລື່ອງຂອງພະເຢຊູ. ດັ່ງນັ້ນ ປຶ້ມກິດຈະການຈຶ່ງເປັນເລື່ອງກ່ຽວກັບຄົນທີ່ໄດ້ເຮັດວຽກມອບໝາຍພິເສດໃຫ້ສຳເລັດທັງໆທີ່ເຂົາເຈົ້າຖືກຄົນອື່ນເບິ່ງວ່າເປັນ “ຄົນທຳມະດາແລະບໍ່ມີການສຶກສາ.” (ກຈກ. 4:13) ເວົ້າງ່າຍໆກໍຄື ປຶ້ມທີ່ຖືກຂຽນໂດຍການດົນໃຈນີ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນກໍ່ຕັ້ງຂຶ້ນແລະເຕີບໃຫຍ່ມາແນວໃດ. ປຶ້ມກິດຈະການສະແດງໃຫ້ເຫັນກ່ຽວກັບວິທີການປະກາດຂອງຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດແລະຄວາມຄິດທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຕໍ່ວຽກປະກາດ. (ກຈກ. 4:31; 5:42) ປຶ້ມນີ້ເນັ້ນເຖິງບົດບາດຂອງພະລັງບໍລິສຸດໃນການປະກາດຂ່າວດີ. (ກຈກ. 8:29, 39, 40; 13:1-3; 16:6; 18:24, 25) ນອກຈາກນັ້ນ ປຶ້ມນີ້ຍັງເນັ້ນເຖິງຫົວເລື່ອງຫຼັກຂອງຄຳພີໄບເບິນຄື ການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນໂດຍທາງການປົກຄອງຂອງເພິ່ນເຊິ່ງມີພະຄລິດປົກຄອງເປັນກະສັດ ແລະຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນວິທີທີ່ພວກລູກສິດສາມາດເຮັດວຽກປະກາດຕໍ່ໆໄປໄດ້ເຖິງວ່າຈະຖືກຕໍ່ຕ້ານຢ່າງຮຸນແຮງ.—ກຈກ. 8:12; 19:8; 28:30, 31
15. ເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງແດ່ຈາກການທົບທວນເລື່ອງໃນປຶ້ມກິດຈະການ?
15 ເຮົາຄືຊິຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນແລະມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງເມື່ອໄດ້ທົບທວນປຶ້ມກິດຈະການຢ່າງລະອຽດ! ຕົວຢ່າງຂອງຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດທີ່ກ້າຫານແລະກະຕືລືລົ້ນເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກປະທັບໃຈຫຼາຍ. ການທົບທວນຕົວຢ່າງເຫຼົ່ານີ້ຈະຊ່ວຍກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ຮຽນແບບຄວາມເຊື່ອຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະນີ້ຈະຊ່ວຍກຽມເຮົາໃຫ້ພ້ອມຫຼາຍຂຶ້ນເພື່ອເຮັດວຽກມອບໝາຍໃຫ້ສຳເລັດເຊິ່ງກໍຄືການ ‘ໄປ . . . ແລະສອນຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ.’ ປຶ້ມທີ່ເຈົ້າກຳລັງອ່ານນີ້ຈັດກຽມຂຶ້ນເພື່ອຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ສຶກສາປຶ້ມກິດຈະການຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ.
ຄູ່ມືການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນທີ່ຊ່ວຍເຮົາ
16. ຈຸດປະສົງ 3 ຢ່າງຂອງປຶ້ມນີ້ແມ່ນຫຍັງ?
16 ຈຸດປະສົງຂອງການຈັດກຽມປຶ້ມ ‘ປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ’ ຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນແມ່ນຫຍັງ? ປຶ້ມນີ້ມີຈຸດປະສົງ 3 ຢ່າງຄື: (1) ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາໃຊ້ພະລັງບໍລິສຸດຂອງເພິ່ນເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃນການປະກາດແລະສອນຄົນໃຫ້ເປັນລູກສິດ (2) ເພື່ອກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນວຽກຮັບໃຊ້ໂດຍເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດ ແລະ (3) ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມນັບຖືຕໍ່ອົງການຂອງພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນເຊິ່ງລວມເຖິງຄົນທີ່ນຳໜ້າໃນວຽກປະກາດແລະເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມ.
17, 18. ມີການຮຽບຮຽງປຶ້ມນີ້ແນວໃດ ແລະປຶ້ມນີ້ມີລັກສະນະເດັ່ນຫຍັງແດ່ເຊິ່ງຈະເປັນປະໂຫຍດໃນການສຶກສາສ່ວນຕົວ?
17 ມີການຮຽບຮຽງປຶ້ມນີ້ແນວໃດ? ເຈົ້າຈະສັງເກດເຫັນວ່າມີການແບ່ງປຶ້ມນີ້ອອກເປັນ 8 ຕອນ ແຕ່ລະຕອນຈະກວມເອົາສ່ວນໜຶ່ງຂອງປຶ້ມກິດຈະການ. ບົດຕ່າງໆໃນປຶ້ມນີ້ບໍ່ໄດ້ຖືກອອກແບບມາເພື່ອໃຫ້ພິຈາລະນາເນື້ອໃນຂອງປຶ້ມກິດຈະການເທື່ອລະຂໍ້ ແຕ່ເພື່ອຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຫັນບົດຮຽນທີ່ໜ້າສົນໃຈທີ່ຢູ່ໃນເຫດການຕ່າງໆຂອງປຶ້ມກິດຈະການ ແລະເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຫັນວິທີເອົາໄປໃຊ້ນຳ. ນອກຈາກນັ້ນ ຕອນຕົ້ນຂອງແຕ່ລະບົດຈະມີການອະທິບາຍຈຸດສຳຄັນຂອງບົດນັ້ນ ແລະມີຂໍ້ຄຳພີທີ່ບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າເລື່ອງຕ່າງໆໃນບົດນັ້ນຢູ່ໃນສ່ວນໃດຂອງປຶ້ມກິດຈະການ.
18 ປຶ້ມນີ້ມີລັກສະນະເດັ່ນອີກຢ່າງໜຶ່ງເຊິ່ງຈະເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ເຈົ້າໃນການສຶກສາສ່ວນຕົວ. ຮູບພາບທີ່ສະແດງເຖິງເຫດການທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ນຶກພາບເຖິງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນຕອນທີ່ອ່ານເລື່ອງໃນປຶ້ມກິດຈະການ. ໃນຫຼາຍໆບົດຂອງປຶ້ມນີ້ຍັງມີຂອບເຊິ່ງມີຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມທີ່ເປັນປະໂຫຍດ. ບາງຂອບມີປະຫວັດຫຍໍ້ຂອງຄົນໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງແລະເປັນຕົວຢ່າງໃຫ້ເຮົາ. ບາງຂອບມີຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບສະຖານທີ່ ເຫດການ ທຳນຽມຫຼືຄົນອື່ນໆທີ່ມີການເວົ້າເຖິງໃນປຶ້ມກິດຈະການ.
ເຮັດວຽກໃນເຂດມອບໝາຍຂອງເຈົ້າໂດຍຄິດເຖິງຄວາມຮີບດ່ວນ
19. ເຮົາຄວນກວດສອບຕົວເອງເປັນໄລຍະໆແນວໃດ?
19 ປຶ້ມນີ້ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ກວດສອບຕົວເອງຢ່າງສັດຊື່. ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ປະກາດມາດົນສ່ຳໃດແລ້ວກໍຕາມ ເປັນເລື່ອງດີທີ່ເຈົ້າຈະຄິດທົບທວນເປັນໄລຍະໆວ່າເຈົ້າກຳລັງໃຫ້ອັນໃດເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດເຈົ້າ ແລະກວດສອບຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ວຽກຮັບໃຊ້. (2ກຣ. 13:5) ຂໍໃຫ້ຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍຍັງເບິ່ງວ່າວຽກປະກາດຂອງຂ້ອຍເປັນເລື່ອງຮີບດ່ວນບໍ? (1ກຣ. 7:29-31) ຂ້ອຍປະກາດຂ່າວດີດ້ວຍຄວາມໝັ້ນໃຈແລະກະຕືລືລົ້ນບໍ? (1ທຊ. 1:5, 6) ຂ້ອຍມີສ່ວນຮ່ວມໃນວຽກປະກາດແລະສອນຄົນໃຫ້ເປັນລູກສິດສຸດຄວາມສາມາດບໍ?’—ກລຊ. 3:23
20, 21. ເປັນຫຍັງວຽກມອບໝາຍທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບຈຶ່ງເປັນເລື່ອງຮີບດ່ວນ ແລະເຮົາຄວນຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດຫຍັງ?
20 ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ສະເໝີວ່າເຮົາຖືກມອບໝາຍໃຫ້ເຮັດວຽກທີ່ສຳຄັນຄື ການປະກາດແລະສອນຄົນໃຫ້ເປັນລູກສິດ. ແຮ່ງເວລາຜ່ານໄປຫຼາຍເທົ່າໃດ ວຽກມອບໝາຍຂອງເຮົາກໍແຮ່ງຮີບດ່ວນຫຼາຍຂຶ້ນ. ຈຸດຈົບຂອງໂລກນີ້ໃກ້ເຂົ້າມາຫຼາຍແລ້ວ ຊີວິດຂອງຫຼາຍຄົນກຳລັງຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍແບບທີ່ບໍ່ເຄີຍເປັນມາກ່ອນ. ເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າຍັງຈະມີຄົນອີກຫຼາຍສ່ຳໃດທີ່ເຕັມໃຈຕອບຮັບຂ່າວດີທີ່ເຮົາປະກາດ. (ກຈກ. 13:48) ແຕ່ບໍ່ວ່າຈະເປັນແນວໃດ ເຮົາກໍມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ຈະຊ່ວຍຄົນເຫຼົ່ານັ້ນກ່ອນທີ່ຈະຊ້າເກີນໄປ.—1ຕມ. 4:16
21 ດັ່ງນັ້ນ ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ເຮົາຈະຮຽນແບບຕົວຢ່າງຂອງຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດທີ່ປະກາດຢ່າງດຸໝັ່ນ. ເມື່ອເຈົ້າສຶກສາປຶ້ມນີ້ ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງວິທີທີ່ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ປະກາດຢ່າງດຸໝັ່ນແລະກ້າຫານຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ຂໍໃຫ້ເຈົ້າຕັ້ງໃຈທີ່ຈະ ‘ອະທິບາຍເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ’ ຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນຕໍ່ໆໄປ.—ກຈກ. 28:23
