ບົດທີ 12
ຈັດລະບຽບເພື່ອຮັບໃຊ້ “ພະເຈົ້າແຫ່ງສັນຕິສຸກ”
1, 2. ຕັ້ງແຕ່ເດືອນມັງກອນ 1895 ຫໍສັງເກດການ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຫຍັງ ແລະພີ່ນ້ອງຮູ້ສຶກແນວໃດກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງນີ້?
ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນທີ່ກະຕືລືລົ້ນຊື່ຈອນ ເອ. ໂບເນັດ ໄດ້ຮັບຫໍສັງເກດການ ເດືອນມັງກອນ ປີ 1895 ລາວຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍເມື່ອເຫັນຮູບໃໝ່ທີ່ຊັດເຈນຢູ່ໜ້າປົກວາລະສານສະບັບນີ້. ຮູບນີ້ກໍຄືຫໍເຍືອງໄຟທີ່ສູງສະຫງ່າຢູ່ກາງທະເລທີ່ປັ່ນປ່ວນດ້ວຍພາຍຸ ແລະແສງທີ່ເຈີດຈ້າຂອງຫໍນີ້ກໍສາດສ່ອງໄປທົ່ວທ້ອງຟ້າທີ່ມືດມິດ. ຄຳປະກາດທີ່ລົງໃນວາລະສານສະບັບນີ້ເອີ້ນຮູບໜ້າປົກນີ້ວ່າ: “ໂສມໃໝ່ຂອງເຮົາ.”
2 ເນື່ອງຈາກພີ່ນ້ອງໂບເນັດມັກຮູບນີ້ຫຼາຍ ລາວຈຶ່ງຂຽນຈົດໝາຍໄປຫາພີ່ນ້ອງຣັດເຊວວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກດີໃຈຫຼາຍທີ່ເຫັນໜ້າປົກໃໝ່ຂອງຫໍສັງເກດການ ມັນງາມຫຼາຍ.” ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນທີ່ສັດຊື່ອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ຊື່ຈອນ ເອັດຈ. ບຣາວ ໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບໜ້າປົກໃໝ່ນີ້ວ່າ: “ມັນໂດດເດັ່ນແທ້ໆ ຮາກຖານທີ່ແຂງແຮງເຮັດໃຫ້ຫໍເຍືອງໄຟຕ້ານທານແຮງດັນຈາກຄື້ນລົມໄດ້.” ໜ້າປົກໃໝ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນການປ່ຽນແປງພຽງຢ່າງດຽວໃນປີນັ້ນ ພີ່ນ້ອງໄດ້ເຫັນການປ່ຽນແປງຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່ອີກຢ່າງໜຶ່ງໃນເດືອນພະຈິກ ສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈກໍຄື: ເລື່ອງນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບບັນຫາທີ່ຖະຫຼົ່ມເຂົ້າມາຄືກັບພາຍຸ.
3, 4. (ກ) ຫໍສັງເກດການ 15 ພະຈິກ 1895 ເວົ້າເຖິງບັນຫາຫຍັງ? (ຂ) ມີຄຳປະກາດຫຍັງທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງກວ້າງຂວາງ?
3 ບົດຄວາມທີ່ລົງໃນຫໍສັງເກດການ 15 ພະຈິກ 1895 ໄດ້ເວົ້າແບບກົງໆວ່າ: ອົງການຂອງນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນປະສົບບັນຫາທີ່ເປັນຄືກັບພາຍຸ ເຊິ່ງອາດຈະເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງແຕກແຍກກັນ ມີການຖົກຖຽງກັນຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆວ່າໃຜຄວນນຳໜ້າໃນປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນ. ເພື່ອຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ເຫັນວ່າມີຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາຕ້ອງແກ້ໄຂເພື່ອກຳຈັດຄວາມແຕກແຍກແລະການແຂ່ງຂັນກັນ ບົດຄວາມນັ້ນຈຶ່ງປຽບທຽບອົງການເປັນຄືກັບເຮືອລຳໜຶ່ງ ແລະຍອມຮັບຢ່າງຈິງໃຈວ່າຄົນທີ່ນຳໜ້າຍັງບໍ່ໄດ້ກຽມເຮືອໃຫ້ພ້ອມທີ່ຈະຜ່ານຜ່າພາຍຸ. ແລ້ວຕ້ອງເຮັດແນວໃດ?
4 ບົດຄວາມນັ້ນຍັງເວົ້າອີກວ່າ: ກັບຕັນທີ່ສະຫຼາດຈະກວດເບິ່ງໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າຢູ່ເທິງເຮືອມີກົງເບັງໄວ້ພ້ອມບໍ ແລະເມື່ອເກີດພາຍຸ ລູກເຮືອທຸກຄົນພ້ອມທີ່ຈະໄປປິດປະຕູເຮືອທັນທີບໍ. ຄົນທີ່ນຳໜ້າໃນອົງການກໍເປັນຄືກັບຕັນຄົນນັ້ນທີ່ຕ້ອງໝັ້ນໃຈວ່າ ມີການກຽມພີ່ນ້ອງທຸກປະຊາຄົມໃຫ້ພ້ອມກ່ອນທີ່ຈະປະເຊີນບັນຫາທີ່ຖະຫຼົ່ມເຂົ້າມາຄືກັບພາຍຸ. ເພື່ອຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ກຽມພ້ອມ ບົດຄວາມນັ້ນປະກາດວ່າ: ຕັ້ງແຕ່ນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ “ທຸກປະຊາຄົມຈະຕ້ອງມີການເລືອກຕັ້ງຜູ້ເຖົ້າແກ່ເພື່ອ ‘ບຳລຸງລ້ຽງ’ ຝູງແກະ.” (ກິດ. 20:28) ຄຳປະກາດນີ້ເປັນການປ່ຽນແປງທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງກວ້າງຂວາງ.
5. (ກ) ເປັນຫຍັງການຈັດໃຫ້ມີຜູ້ເຖົ້າແກ່ເປັນຄັ້ງທຳອິດຈຶ່ງຖືວ່າເປັນຄວາມກ້າວໜ້າທີ່ເໝາະກັບເວລາ? (ຂ) ມີຄຳຖາມຫຍັງທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຮັບຄຳຕອບໃນບົດນີ້?
5 ການຈັດໃຫ້ມີຜູ້ເຖົ້າແກ່ເປັນຄັ້ງທຳອິດຖືວ່າເປັນຄວາມກ້າວໜ້າທີ່ເໝາະກັບເວລາ ເຊິ່ງຊ່ວຍປະຊາຄົມໃຫ້ມີໂຄງສ້າງທີ່ແຂງແຮງ ແລະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກທີ່ເປັນຄືກັບພາຍຸໃນລະຫວ່າງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 1 ໄປໄດ້ຢ່າງປອດໄພ. ໃນຫຼາຍສິບປີຕໍ່ມາ ການປັບໂຄງສ້າງໃນອົງການກໍຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໄດ້ດີຂຶ້ນ. ຄຳພະຍາກອນເລື່ອງໃດໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ເວົ້າເຖິງຄວາມກ້າວໜ້ານີ້? ເຈົ້າເຫັນການປ່ຽນແປງຫຍັງແດ່ໃນອົງການຂອງພະເຈົ້າ? ແລະເຈົ້າໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້?
‘ເຮົາຈະເອົາຄວາມສັນຕິສຸກມາເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງເຈົ້າ’
6, 7. (ກ) ຄຳພະຍາກອນໃນເອຊາອີ 60:17 ມີຄວາມໝາຍວ່າແນວໃດ? (ຂ) ຄຳວ່າ: “ຜູ້ຄຸ້ມຄອງ” ແລະ ‘ຫົວໜ້າງານ’ ກ່ຽວຂ້ອງກັບຫຍັງ?
6 ຕາມທີ່ໄດ້ຮຽນໄປແລ້ວໃນບົດທີ 9 ເອຊາອີພະຍາກອນວ່າ: ພະເຢໂຫວາຈະອວຍພອນປະຊາຊົນຂອງພະອົງໃຫ້ເປັນຊົນຊາດໃຫຍ່. (ເອຊາ. 60:22) ແຕ່ພະເຢໂຫວາຍັງສັນຍາວ່າຈະເຮັດຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກ. ໃນຄຳພະຍາກອນຂໍ້ດຽວກັນນີ້ ພະອົງບອກວ່າ: ‘ເຮົາຈະໃຫ້ຄຳມາໃຊ້ຕາງທອງເຫຼືອງ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ເງິນມາໃຊ້ຕາງເຫຼັກ ແລະທອງເຫຼືອງມາໃຊ້ຕາງໄມ້ ແລະເຫຼັກມາໃຊ້ຕາງຫີນ ແລະເຮົາຈະເອົາຄວາມສັນຕິສຸກມາເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງເຈົ້າ ແລະຄວາມຊອບທຳເປັນພວກຫົວໜ້າງານຂອງເຈົ້າ.’ (ເອຊາ. 60:17) ຄຳພະຍາກອນນີ້ໝາຍເຖິງຫຍັງ? ແລະກ່ຽວຂ້ອງກັບເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້ແນວໃດ?
ນີ້ບໍ່ແມ່ນການເອົາວັດ ສະດຸທີ່ດີມາແທນວັດ ສະດຸທີ່ບໍ່ດີ ແຕ່ເປັນການປ່ຽນວັດສະດຸທີ່ດີຢູ່ແລ້ວໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າ
7 ຄຳພະຍາກອນຂອງເອຊາອີບອກວ່າຈະມີການເອົາວັດສະດຸຊະນິດໜຶ່ງມາແທນອີກຊະນິດໜຶ່ງ. ຂໍໃຫ້ສັງເກດວ່າ ນີ້ບໍ່ແມ່ນການເອົາວັດສະດຸທີ່ດີມາແທນວັດສະດຸທີ່ບໍ່ດີ ແຕ່ເປັນການປ່ຽນວັດສະດຸທີ່ດີຢູ່ແລ້ວໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າ. ການເອົາຄຳມາແທນທອງເຫຼືອງສະແດງເຖິງຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະການປ່ຽນວັດສະດຸອື່ນໆທີ່ເວົ້າເຖິງໃນຂໍ້ນີ້ກໍມີຄວາມໝາຍແບບດຽວກັນ. ພະເຢໂຫວາບອກລ່ວງໜ້າດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ຊັດເຈນວ່າ ປະຊາຊົນຂອງພະອົງຈະກ້າວໜ້າເທື່ອລະຂັ້ນ ແລ້ວຄຳພະຍາກອນຂໍ້ນີ້ເວົ້າເຖິງຄວາມກ້າວໜ້າໃນດ້ານໃດແດ່? ເມື່ອພະເຢໂຫວາເວົ້າເຖິງ “ຜູ້ຄຸ້ມຄອງ” ແລະ ‘ຫົວໜ້າງານ’ ພະອົງບົ່ງຊີ້ວ່າ ສິ່ງທີ່ກ້າວໜ້າແບບຄ່ອຍເປັນຄ່ອຍໄປນີ້ກໍຄືວິທີທີ່ພະອົງຈັດລະບຽບແລະເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນຂອງພະອົງ.
8. (ກ) ໃຜເຮັດໃຫ້ອົງການກ້າວໜ້າຕາມທີ່ເອຊາອີບອກໄວ້? (ຂ) ເຮົາໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງຈາກຄວາມກ້າວໜ້ານີ້? (ເບິ່ງຂອບ “ ລາວຍອມຮັບການແກ້ໄຂດ້ວຍຄວາມຖ່ອມໃຈ”)
8 ໃຜທີ່ເຮັດໃຫ້ອົງການກ້າວໜ້າ? ພະເຢໂຫວາບອກວ່າ: ‘ເຮົາຈະໃຫ້ຄຳມາ . . . ເຮົາຈະໃຫ້ເງິນມາ . . . ເຮົາຈະເອົາຄວາມສັນຕິສຸກມາເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງເຈົ້າ.’ ທີ່ຈິງແລ້ວ ຄວາມກ້າວໜ້າໃນດ້ານການຈັດລະບຽບປະຊາຄົມບໍ່ໄດ້ເກີດຈາກຄວາມພະຍາຍາມຂອງມະນຸດ ແຕ່ເກີດຈາກພະເຢໂຫວາເອງ. ຕັ້ງແຕ່ທີ່ພະເຍຊູໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງເປັນກະສັດ ພະເຢໂຫວາກໍໃຫ້ລູກຂອງພະອົງເບິ່ງແຍງວຽກນີ້. ແລ້ວເຮົາໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງຈາກຄວາມກ້າວໜ້າທີ່ເກີດຂຶ້ນ? ຂໍ້ພະຄຳພີຂໍ້ດຽວກັນນັ້ນບອກວ່າ: ຄວາມກ້າວໜ້າເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດ ‘ສັນຕິສຸກ’ ແລະ “ຄວາມຊອບທຳ.” ຖ້າເຮົາຍອມຮັບການຊີ້ນຳຈາກພະເຈົ້າແລະເຮັດຕາມ ສັນຕິສຸກກໍຈະມີຢູ່ທ່າມກາງພວກເຮົາ ແລະເມື່ອເຮົາຮັກສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງຊອບທຳ ເຮົາກໍຈະຮູ້ສຶກຢາກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຜູ້ທີ່ໂປໂລເອີ້ນວ່າ: “ພະເຈົ້າແຫ່ງສັນຕິສຸກ.”—ຟີລິບ 4:9, ລ.ມ.
9. ຄວາມເປັນລະບຽບແລະຄວາມສາມັກຄີໃນປະຊາຄົມຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ຕ້ອງມີຫຍັງເປັນພື້ນຖານ? ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
9 ເມື່ອເວົ້າເຖິງພະເຢໂຫວາ ໂປໂລຂຽນວ່າ: “ພະເຈົ້າບໍ່ເປັນເຫດໃຫ້ບັງເກີດວຸ່ນວາຍ ແຕ່ວ່າເປັນເຫດໃຫ້ບັງເກີດຄວາມສຸກສຳລານ.” (1 ໂກ. 14:33) ສັງເກດວ່າໂປໂລບໍ່ໄດ້ປຽບທຽບຄວາມວຸ່ນວາຍກັບຄວາມເປັນລະບຽບເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ກົງກັນຂ້າມກັນ ແຕ່ປຽບທຽບຄວາມວຸ່ນວາຍກັບຄວາມສຸກສຳລານຫຼືສັນຕິສຸກ. ຍ້ອນຫຍັງ? ລອງຄິດເຖິງຕົວຢ່າງນີ້: ທະຫານກອງໜຶ່ງອາດຍ່າງເປັນລະບຽບໄປທີ່ສະໜາມຮົບ ແຕ່ກໍໄປເພື່ອເຮັດສົງຄາມບໍ່ແມ່ນເພື່ອສັນຕິພາບ ຄວາມເປັນລະບຽບໂດຍຕົວມັນເອງບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດສັນຕິສຸກ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຮົາທີ່ເປັນຄລິດສະຕຽນຕ້ອງບໍ່ລືມຄວາມຈິງທີ່ສຳຄັນຂໍ້ໜຶ່ງເຊິ່ງກໍຄື: ຄວາມເປັນລະບຽບບໍ່ວ່າຈະຮູບແບບໃດກໍອາດພັງທະລາຍໄດ້ຖ້າບໍ່ມີສັນຕິສຸກເປັນພື້ນຖານ ແຕ່ສັນຕິສຸກທີ່ມາຈາກພະເຈົ້າສາມາດຮັກສາຄວາມເປັນລະບຽບຕະຫຼອດໄປໄດ້. ເຮົາຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ມີ “ພະເຈົ້າຜູ້ເປັນບໍ່ເກີດແຫ່ງສັນຕິສຸກ” ຊີ້ນຳແລະຊຳຮະອົງການໃຫ້ສະອາດ! (ໂລມ 15:33, ທ.ປ.) ສັນຕິສຸກທີ່ມາຈາກພະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເປັນລະບຽບທີ່ງົດງາມແລະຄວາມສາມັກຄີຈາກໃຈຈິງໃນປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນທົ່ວໂລກ ເຊິ່ງເຮົາຖືວ່າມີຄ່າຫຼາຍ.—ເພງ. 29:11
10. (ກ) ໃນໄລຍະທຳອິດ ອົງການຂອງເຮົາໄດ້ປັບປ່ຽນຫຍັງແດ່? (ເບິ່ງຂອບ “ ປັບວິທີເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມໃຫ້ດີຂຶ້ນ”) (ຂ) ມີຄຳຖາມຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາຈະພິຈາລະນານຳກັນ?
10 ຂອບ “ ປັບວິທີເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມໃຫ້ດີຂຶ້ນ” ສະແດງໃຫ້ເຫັນພາບລວມວ່າໃນໄລຍະທຳອິດອົງການຂອງເຮົາມີການປັບປ່ຽນທີ່ເປັນປະໂຫຍດແລະເປັນລະບຽບແນວໃດແດ່ ແຕ່ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຊ້ກະສັດຂອງເຮົາໃຫ້ເອົາ “ຄຳມາແທນທອງເຫຼືອງ” ແນວໃດ? ການປັບວິທີເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມສົ່ງເສີມສັນຕິສຸກແລະເອກະພາບຂອງພີ່ນ້ອງໃນທົ່ວໂລກແນວໃດ? ການປັບປ່ຽນນີ້ຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຮັບໃຊ້ “ພະເຈົ້າແຫ່ງສັນຕິສຸກ” ແນວໃດ?
ພະຄລິດນຳໜ້າປະຊາຄົມແນວໃດ?
11. (ກ) ຈາກການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເຮັດໃຫ້ຄະນະກຳມະການປົກຄອງເຂົ້າໃຈເລື່ອງຫຍັງແຈ້ງຂຶ້ນ? (ຂ) ເຂົາເຈົ້າຕັດສິນໃຈເຮັດຫຍັງ?
11 ຕັ້ງແຕ່ປີ 1964-1971 ຄະນະກຳມະການປົກຄອງໄດ້ຈັດໃຫ້ມີການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຄັ້ງໃຫຍ່ເພື່ອກວດສອບເລື່ອງຕ່າງໆຢ່າງລະອຽດ ເຊິ່ງລວມເຖິງວິທີທີ່ພີ່ນ້ອງໃນສະຕະວັດທຳອິດເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ. a ເມື່ອສຶກສາກ່ຽວກັບໂຄງສ້າງຂອງອົງການ ເຂົາເຈົ້າພົບວ່າຜູ້ທີ່ນຳໜ້າທີ່ເບິ່ງແຍງວຽກໃນປະຊາຄົມໃນສະຕະວັດທຳອິດກໍຄືຄະນະຜູ້ເຖົ້າແກ່ ບໍ່ແມ່ນຜູ້ເຖົ້າແກ່ຫຼືຜູ້ດູແລພຽງຄົນດຽວ. (ອ່ານຟີລິບ 1:1; 1 ຕີໂມເຕ 4:14) ເມື່ອເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ແຈ້ງຂຶ້ນ ຄະນະກຳມະການປົກຄອງຈຶ່ງຮູ້ວ່າກະສັດເຍຊູກຳລັງຊີ້ນຳເຂົາເຈົ້າໃຫ້ປັບປຸງໂຄງສ້າງພາຍໃນອົງການຂອງພະເຈົ້າແລະພີ່ນ້ອງໃນຄະນະກຳມະການປົກຄອງກໍຍອມຮັບການຊີ້ນຳຂອງເພິ່ນ. ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຕັດສິນໃຈລົງມືປັບປຸງໂຄງສ້າງຫຼາຍຢ່າງທັນທີ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ການແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ເຖົ້າແກ່ເປັນໄປຕາມຫຼັກພະຄຳພີ. ແລ້ວໃນໄລຍະຕົ້ນທົດສະວັດ 1970 ເຂົາເຈົ້າໄດ້ປັບປ່ຽນຫຍັງແດ່?
12. (ກ) ມີການປັບປ່ຽນຫຍັງກ່ຽວກັບຄະນະກຳມະການປົກຄອງ? (ຂ) ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍວ່າຕອນນີ້ຄະນະກຳມະການປົກຄອງໄດ້ຈັດລະບົບການເຮັດວຽກແນວໃດ (ເບິ່ງຂອບ “ ວິທີທີ່ຄະນະກຳມະການປົກຄອງເບິ່ງແຍງວຽກຂອງລາຊະອານາຈັກ” ໜ້າ 130)
12 ສິ່ງທຳອິດທີ່ປັບປ່ຽນກໍຄືຄະນະກຳມະການປົກຄອງ. ຈົນເຖິງຕອນນັ້ນກຸ່ມຜູ້ຖືກເຈີມ 7 ຄົນທີ່ເປັນຄະນະກຳມະການປົກຄອງຍັງເຮັດໜ້າທີ່ເປັນຄະນະກຳມະການບໍລິຫານຂອງສະມາຄົມວັອດທາວເວີ ໄບເບິນ ແອນ ແທັກ ແຫ່ງເພນຊິລເວເນຍນຳອີກ. ແຕ່ໃນປີ 1971 ສະມາຊິກຄະນະກຳມະການປົກຄອງໄດ້ເພີ່ມຈາກ 7 ຄົນເປັນ 11 ຄົນ ແລະຕັ້ງແຕ່ຕອນນັ້ນເຂົາເຈົ້າກໍແຍກເປັນຄົນລະກຸ່ມກັບຄະນະກຳມະການບໍລິຫານຂອງສະມາຄົມ. ສະມາຊິກທຸກຄົນໃນຄະນະກຳມະການປົກຄອງສະເໝີພາບກັນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງໝູນວຽນກັນເຮັດໜ້າທີ່ເປັນປະທານປີລະເທື່ອ ໂດຍລຽງຊື່ຕາມລຳດັບຕົວອັກສອນ.
13. (ກ) ມີການປັບປ່ຽນຫຍັງໃນປະຊາຄົມເມື່ອ 40 ປີທີ່ຜ່ານມາ? (ຂ) ຄະນະກຳມະການປົກຄອງໄດ້ເຮັດຫຍັງໃນປີ 1972?
13 ການປັບປ່ຽນຢ່າງທີສອງຄືປະຊາຄົມ. ຕັ້ງແຕ່ປີ 1932-1972 ມີການແຕ່ງຕັ້ງພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງໃຫ້ເຮັດໜ້າທີ່ເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມເຊິ່ງເອີ້ນວ່າ ຜູ້ອຳນວຍການຮັບໃຊ້ແລະໃຊ້ຊື່ນີ້ຈົນເຖິງປີ 1936. ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍປ່ຽນຊື່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ປະຊາຄົມແລະຕໍ່ມາກໍເອີ້ນວ່າຜູ້ດູແລປະຊາຄົມ. ຄົນທີ່ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງເຫຼົ່ານີ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງຈິງຈັງເພື່ອຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງ ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວຜູ້ດູແລປະຊາຄົມຈະຕັດສິນໃຈເລື່ອງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບປະຊາຄົມໂດຍບໍ່ໄດ້ປຶກສາຜູ້ຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນ. ແຕ່ໃນປີ 1972 ຄະນະກຳມະການປົກຄອງໄດ້ມີການປັບປ່ຽນຄັ້ງສຳຄັນໃນປະຫວັດສາດ. ການປັບປ່ຽນນີ້ແມ່ນຫຍັງ?
14. (ກ) ການຈັດກຽມໃໝ່ທີ່ເລີ່ມມີຜົນຕັ້ງແຕ່ວັນທີ 1 ຕຸລາ 1972 ແມ່ນຫຍັງ? (ຂ) ຜູ້ປະສານງານຄະນະກຳມະການປົກຄອງເຮັດຕາມຄຳແນະນຳໃນຟິລິບ 2:3 ແນວໃດ?
14 ແທນທີ່ຈະມີພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນດຽວເຮັດໜ້າທີ່ຜູ້ດູແລໃນແຕ່ລະປະຊາຄົມ ພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນທີ່ມີຄຸນສົມບັດຕາມຫຼັກພະຄຳພີກໍໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງຈາກສຳນັກງານໃຫຍ່ທີ່ບຸກລິນໃຫ້ເຮັດໜ້າທີ່ຄລິດສະຕຽນຜູ້ເຖົ້າແກ່ນຳອີກ. ເຂົາເຈົ້າຈະເປັນຄະນະຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນ. ການແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ເຖົ້າແກ່ຕາມການຈັດກຽມໃໝ່ນີ້ເລີ່ມມີຜົນຕັ້ງແຕ່ວັນທີ 1 ຕຸລາ 1972. ໃນທຸກມື້ນີ້ ຄົນທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ຜູ້ປະສານງານໃນຄະນະຜູ້ເຖົ້າແກ່ບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າຕົວເອງເປັນຫົວໜ້າຂອງຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄົນອື່ນໆ ແຕ່ເປັນ “ຄົນຕ່ຳຕ້ອຍ.” (ລືກາ 9:48, ລ.ມ.) ພີ່ນ້ອງທີ່ຖ່ອມໃຈເຫຼົ່ານີ້ເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍແທ້ໆສຳລັບສັງຄົມພີ່ນ້ອງໃນທົ່ວໂລກ!—ຟີລິບ 2:3
ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ກະສັດທີ່ມີສາຍຕາແຫຼມຄົມຂອງເຮົາໄດ້ກຽມຜູ້ບຳລຸງລ້ຽງໄວ້ເພື່ອເບິ່ງແຍງຜູ້ຕິດຕາມເພິ່ນໄດ້ທັນກັບເວລາແລະຄວາມຕ້ອງການແທ້ໆ
15. (ກ) ການປັບປ່ຽນໃຫ້ຄະນະຜູ້ເຖົ້າແກ່ແບ່ງໜ້າທີ່ກັນເຮັດວຽກເກີດຜົນດີແນວໃດ? (ຂ) ອັນໃດທີ່ສະແດງວ່າກະສັດເຍຊູມີສາຍຕາທີ່ແຫຼມຄົມ?
15 ການປັບປ່ຽນໃຫ້ຄະນະຜູ້ເຖົ້າແກ່ແບ່ງໜ້າທີ່ກັນເຮັດວຽກເກີດຜົນດີຢ່າງເຫັນໄດ້ແຈ້ງ. ລອງຄິດເຖິງຜົນດີ 3 ຂໍ້ນີ້: ຂໍ້ 1 ແລະເປັນຂໍ້ສຳຄັນທີ່ສຸດຄື ການຈັດກຽມນີ້ຊ່ວຍຜູ້ເຖົ້າແກ່ທຸກຄົນໃຫ້ຄິດສະເໝີວ່າ ບໍ່ວ່າລາວຈະແບກຄວາມຮັບຜິດຊອບຫຼາຍຂະໜາດໃດ ຜູ້ນຳປະຊາຄົມແທ້ໆກໍຄືພະເຍຊູ. (ເອເຟ. 5:23) ຂໍ້ 2 ຕາມທີ່ສຸພາສິດ 11:14 (ລ.ມ.) ກ່າວໄວ້ວ່າ: “ຖ້າມີທີ່ປຶກສາຫຼາຍຄົນກໍປະສົບຄວາມສຳເລັດ.” ເມື່ອຜູ້ເຖົ້າແກ່ມີການປຶກສາຫາລືກັນກ່ຽວກັບເລື່ອງທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄວາມເຊື່ອຂອງພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ ແລະຟັງຄວາມຄິດເຫັນຂອງກັນແລະກັນ ເຂົາເຈົ້າກໍສາມາດຊ່ວຍກັນຕັດສິນໃຈຕາມຫຼັກພະຄຳພີໄດ້. (ສຸພາ. 27:17) ເມື່ອເຮັດແບບນີ້ພະເຢໂຫວາກໍຈະອວຍພອນໃຫ້ປະສົບຄວາມສຳເລັດ. ຂໍ້ 3 ເນື່ອງຈາກພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ມີຄຸນສົມບັດເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ມີຈຳນວນຫຼາຍຂຶ້ນ ອົງການກໍສາມາດເອົາໃຈໃສ່ແລະບຳລຸງລ້ຽງພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມຕ່າງໆໄດ້ທັນກັບຄວາມຕ້ອງການທີ່ມີຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆໄດ້. (ເອຊາ. 60:3-5) ລອງຄິດເບິ່ງ ປະຊາຄົມໃນທົ່ວໂລກເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 27.000 ກວ່າປະຊາຄົມໃນປີ 1971 ເປັນຫຼາຍກວ່າ 113.000 ປະຊາຄົມໃນປີ 2013! ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ກະສັດທີ່ມີສາຍຕາແຫຼມຄົມຂອງເຮົາໄດ້ກຽມຜູ້ບຳລຸງລ້ຽງໄວ້ເພື່ອເບິ່ງແຍງຜູ້ຕິດຕາມເພິ່ນໄດ້ທັນກັບເວລາແລະຄວາມຕ້ອງການແທ້ໆ.—ມີເກ 5:5
“ເປັນຕົວຢ່າງໃຫ້ຝູງແກະ”
16. (ກ) ຜູ້ເຖົ້າແກ່ມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຫຍັງ? (ຂ) ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຮູ້ສຶກແນວໃດກັບຄຳແນະນຳຂອງພະເຍຊູທີ່ໃຫ້ “ລ້ຽງຝູງແກະ”?
16 ຫວນກັບໄປໃນສະໄໝທຳອິດຂອງນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຂົ້າໃຈດີຢູ່ແລ້ວວ່າເຂົາເຈົ້າມີໜ້າທີ່ຕ້ອງຊ່ວຍເຫຼືອເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອໃຫ້ຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ. (ອ່ານຄາລາຊີ 6:10) ບົດຄວາມໜຶ່ງໃນຫໍສັງເກດການ ປີ 1908 ເວົ້າເຖິງຄຳເຕືອນຂອງພະເຍຊູວ່າ: “ຈົ່ງເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທັງຫຼາຍຂອງເຮົາເຖີ້ນ.” (ໂຢ. 21:15-17) ບົດຄວາມນັ້ນບອກພວກຜູ້ເຖົ້າແກ່ວ່າ: “ວຽກທີ່ນາຍຂອງເຮົາສັ່ງໃຫ້ເບິ່ງແຍງຝູງແກະເປັນວຽກທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຢູ່ໃນໃຈເຮົາສະເໝີ ແລະເຮົາຄວນຖືວ່າການທີ່ໄດ້ລ້ຽງແລະເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງຜູ້ຕິດຕາມຂອງອົງພະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນວຽກທີ່ມີກຽດແທ້ໆ.” ຫໍສັງເກດການ ປີ 1925 ເນັ້ນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງການເຮັດໜ້າທີ່ຜູ້ລ້ຽງແກະ ໂດຍເຕືອນຜູ້ເຖົ້າແກ່ວ່າ: “ປະຊາຄົມຂອງພະເຈົ້າເປັນຂອງພະອົງເອງ . . . ແລະທຸກຄົນທີ່ມີສິດທິພິເສດໃນການຮັບໃຊ້ພີ່ນ້ອງຈະຕ້ອງໃຫ້ການຕໍ່ພະອົງ.”
17. ອົງການໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃຫ້ພັດທະນາຄວາມສາມາດໃນການບຳລຸງລ້ຽງແນວໃດ?
17 ອົງການຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃຫ້ພັດທະນາຄວາມສາມາດໃນການບຳລຸງລ້ຽງຄືກັບການນຳເອົາ ‘ເງິນມາແທນເຫຼັກ’ ແນວໃດ? ໃນປີ 1959 ມີການຈັດໂຮງຮຽນພະລາຊະກິດສຳລັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ຂຶ້ນເປັນເທື່ອທຳອິດ. ໃນຫຼັກສູດນີ້ມີສ່ວນໜຶ່ງທີ່ເນັ້ນເລື່ອງ “ການເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງພີ່ນ້ອງແຕ່ລະຄົນ” ເຊິ່ງສະໜັບສະໜູນພີ່ນ້ອງທີ່ມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ “ເຮັດຕາຕະລາງເພື່ອໄປຢ້ຽມຢາມຜູ້ປະກາດຢູ່ເຮືອນ” ແລະຍັງສອນວິທີບຳລຸງລ້ຽງທີ່ເສີມສ້າງພີ່ນ້ອງນຳອີກ. ໃນປີ 1966 ໂຮງຮຽນພະລາຊະກິດມີການປັບປຸງຫຼັກສູດໃຫ້ທັນສະໄໝຫຼາຍຂຶ້ນ ເຊິ່ງມີສ່ວນໜຶ່ງທີ່ເນັ້ນເລື່ອງ “ຄວາມສຳຄັນຂອງການບຳລຸງລ້ຽງ.” ເປົ້າໝາຍແມ່ນຫຍັງ? ຄົນທີ່ນຳໜ້າ “ຄວນເບິ່ງແຍງແກະຂອງພະເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຮັກ ແຕ່ກໍບໍ່ຄວນລະເລີຍຄອບຄົວຂອງຕົວເອງແລະວຽກປະກາດ.” ເມື່ອບໍ່ເທົ່າໃດປີມານີ້ກໍມີອີກຫຼາຍໂຮງຮຽນທີ່ຈັດຂຶ້ນເພື່ອຜູ້ເຖົ້າແກ່ ການຝຶກອົບຮົມທີ່ອົງການຂອງພະເຢໂຫວາຈັດຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງນີ້ເກີດຜົນແນວໃດ? ໃນທຸກມື້ນີ້ ປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນມີພີ່ນ້ອງຊາຍຫຼາຍໝື່ນຄົນທີ່ມີຄຸນສົມບັດເປັນຜູ້ບຳລຸງລ້ຽງແກະຂອງພະເຈົ້າ.
ໂຮງຮຽນພະລາຊະກິດຢູ່ປະເທດຟີລິບປິນໃນປີ 1966
18. (ກ) ວຽກທີ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຕ້ອງຮັບຜິດຊອບແມ່ນຫຍັງ? (ຂ) ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູຮັກຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ເຮັດວຽກໜັກ?
18 ໂດຍທາງພະເຍຊູກະສັດຂອງເຮົາ ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ຄລິດສະຕຽນຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຮັດວຽກທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ. ວຽກນັ້ນແມ່ນຫຍັງ? ຄືການນຳແກະຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ລອດຜ່ານຍຸກທີ່ໂຫດຮ້າຍທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດ. (ເອເຟ. 4:11, 12; 2 ຕີໂມ. 3:1) ພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູຮັກຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ເຮັດວຽກໜັກ ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ບອກວ່າ: “ໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ຝູງແກະຂອງພະເຈົ້າທີ່ຢູ່ໃນຄວາມດູແລຂອງພວກທ່ານ . . . ຢ່າງເຕັມໃຈ . . . ຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ . . . ເປັນຕົວຢ່າງໃຫ້ຝູງແກະ.” (1 ເປ. 5:2, 3, ລ.ມ.) ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງ 2 ວິທີທີ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ໄດ້ວາງແບບຢ່າງໃຫ້ຝູງແກະ ທັງຍັງສົ່ງເສີມປະຊາຄົມໃຫ້ມີສັນຕິສຸກແລະຄວາມຍິນດີ.
ຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃນທຸກມື້ນີ້ບຳລຸງລ້ຽງຝູງແກະຂອງພະເຈົ້າແນວໃດ?
19. ເຮົາຮູ້ສຶກແນວໃດເມື່ອຜູ້ເຖົ້າແກ່ໄປປະກາດກັບເຮົາ?
19 ວິທີທຳອິດຄື: ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຮັດວຽກຮ່ວມກັບສະມາຊິກຂອງປະຊາຄົມ. ລືກາຜູ້ຂຽນພະທຳກິດຕິຄຸນເວົ້າເຖິງພະເຍຊູວ່າ: ເພິ່ນເດີນທາງໄປຕາມເມືອງແລະຕາມໝູ່ບ້ານເພື່ອປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ ແລະ ‘ລູກສິດ 12 ຄົນນັ້ນໄດ້ໄປນຳພະເຍຊູ.’ (ລືກາ 8:1) ຄືກັບພະເຍຊູໄດ້ເຮັດວຽກຄຽງບ່າຄຽງໄຫຼ່ກັບລູກສິດ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ເປັນແບບຢ່າງທີ່ດີໃນທຸກມື້ນີ້ກໍອອກປະກາດກັບພີ່ນ້ອງ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ດີວ່າການເຮັດວຽກແບບນີ້ຈະຊ່ວຍສົ່ງເສີມນ້ຳໃຈທີ່ດີງາມໃຫ້ປະຊາຄົມໄດ້ຫຼາຍ. ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມຮູ້ສຶກແນວໃດກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພະເຍຊູ? ແມ່ຕູ້ຊານີນອາຍຸ 80 ປີເລົ່າວ່າ: “ເວລາອອກປະກາດກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ ເຮັດໃຫ້ແມ່ຕູ້ໄດ້ລົມກັບເຂົາເຈົ້າແບບເປັນກັນເອງແລະໄດ້ຮູ້ຈັກເຂົາເຈົ້າດີຂຶ້ນ.” ພີ່ນ້ອງຊາຍອີກຄົນໜຶ່ງຊື່ສະຕີເວັນ ອາຍຸ 30 ກວ່າປີກໍບອກວ່າ: “ຕອນທີ່ໄປປະກາດກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍຍ້ອນຮູ້ສຶກໄດ້ວ່າລາວຢາກຊ່ວຍຂ້ອຍ.”
ຄືກັບຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ຊອກຫາແກະທີ່ເສຍໄປ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍພະຍາຍາມຊອກຫາຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ເຊົາຕິດຕໍ່ກັບປະຊາຄົມ
20, 21. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຈະຮຽນແບບຄົນລ້ຽງແກະໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງພະເຍຊູໄດ້ແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ (ເບິ່ງຂອບ “ ການຢ້ຽມຢາມທຸກອາທິດເກີດຜົນດີ”)
20 ວິທີທີສອງຄື: ອົງການຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຝຶກຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃຫ້ສະແດງຄວາມຫ່ວງໃຍຕໍ່ຄົນທີ່ເຊົາຕິດຕໍ່ກັບປະຊາຄົມ. (ເຫບ. 12:12) ເປັນຫຍັງຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄວນຊ່ວຍຄົນທີ່ອ່ອນແອໃນຄວາມເຊື່ອເຫຼົ່ານີ້ ແລະຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ? ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງພະເຍຊູເລື່ອງແກະທີ່ຫຼົງຫາຍຈາກຝູງ. (ອ່ານລືກາ 15:4-7) ຈາກຕົວຢາງນີ້ ເມື່ອຄົນລ້ຽງແກະເຫັນວ່າແກະໂຕໜຶ່ງເສຍ ລາວກໍຟ້າວອອກໄປຊອກຫາຄືກັບວ່າມັນເປັນຊັບສົມບັດອັນດຽວທີ່ລາວມີ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄລິດສະຕຽນໃນທຸກມື້ນີ້ຈະຮຽນແບບຄົນລ້ຽງແກະຕາມຕົວຢ່າງນີ້ໄດ້ແນວໃດ? ຄົນທີ່ເຊົາຕິດຕໍ່ກັບປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າກໍມີຄ່າໃນສາຍຕາຂອງຜູ້ເຖົ້າແກ່ ຄືກັບທີ່ຄົນລ້ຽງແກະຖືວ່າແກະໂຕນັ້ນມີຄ່າຫຼາຍສຳລັບລາວ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍເບິ່ງຄົນທີ່ອ່ອນແອເປັນຄືແກະທີ່ເສຍໄປ ແລະບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າການຊອກຫາແກະເປັນເລື່ອງເສຍເວລາ ຄົນລ້ຽງແກະຍັງຕັດສິນໃຈຈະ ‘ໄປຊອກຫາ [ແກະ] ຕົວທີ່ເສຍຈົນກວ່າຈະພົບ’ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍຕ້ອງເປັນຝ່າຍໄປຊອກຫາຄົນທີ່ອ່ອນແອ ເມື່ອພົບແລ້ວກໍຊ່ວຍລາວ.
21 ໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບນີ້ ເມື່ອຄົນລ້ຽງແກະພົບແກະໂຕນັ້ນແລ້ວ ລາວໄດ້ເຮັດຫຍັງ? ລາວຄ່ອຍໆອູ້ມມັນຂຶ້ນມາ “ແບກໃສ່ບ່າ” ແລ້ວພາກັບໄປຫາຝູງ. ດັ່ງນັ້ນ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ສະແດງຄວາມຫ່ວງໃຍຈາກໃຈຈິງກໍອາດຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທີ່ອ່ອນແອແລະພາລາວກັບມາທີ່ປະຊາຄົມຄືກັບທີ່ຜູ້ລ້ຽງແກະເຮັດ. ວິກເຕີພີ່ນ້ອງຄົນໜຶ່ງໃນອາຝຼິກກາເຊິ່ງເຄີຍເຊົາຄົບຫາກັບພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມກໍໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອແບບນີ້ມາແລ້ວ. ວິກເຕີເລົ່າວ່າ: “ໃນໄລຍະ 8 ປີທີ່ຂ້ອຍເຊົາໄປປະຊຸມ ເຊົາໄປປະກາດ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຍັງພະຍາຍາມຊ່ວຍເຫຼືອຂ້ອຍສະເໝີ.” ສິ່ງໃດເຮັດໃຫ້ລາວປະທັບໃຈເປັນພິເສດ? ລາວບອກວ່າ: “ມື້ໜຶ່ງ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຊື່ຈອນ ມາຫາຂ້ອຍຢູ່ເຮືອນ ລາວໃຫ້ຂ້ອຍເບິ່ງຮູບພາບທີ່ເຮົາເຄີຍຖ່າຍນຳກັນຕອນເຂົ້າໂຮງຮຽນໄພໂອເນຍ ແລ້ວຄວາມຊົງຈຳດີໆກໍກັບຄືນມາ ແລະຂ້ອຍກໍເລີ່ມນຶກເຖິງຄວາມສຸກໃນສະໄໝທີ່ເຄີຍຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ.” ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກທີ່ຈອນໄປຢາມ ວິກເຕີກໍກັບເຂົ້າມາສົມທົບກັບປະຊາຄົມ ຕອນນີ້ລາວເປັນໄພໂອເນຍອີກຄັ້ງໜຶ່ງ ຄລິດສະຕຽນຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ເອົາໃຈໃສ່ພີ່ນ້ອງດ້ວຍຄວາມຮັກເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກຫຼາຍແທ້ໆ.—2 ໂກ. 1:24 b
ການປັບປຸງວິທີເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ມີເອກະພາບຫຼາຍຂຶ້ນ
22. ຄວາມຖືກຕ້ອງຊອບທຳແລະສັນຕິສຸກສົ່ງເສີມປະຊາຄົມໃຫ້ມີເອກະພາບແນວໃດ? (ເບິ່ງຂອບ “ ພວກເຮົາງຶດແທ້ໆ”)
22 ດັ່ງທີ່ເວົ້າໄປແລ້ວໃນຂໍ້ຕົ້ນໆ ພະເຢໂຫວາບອກລ່ວງໜ້າວ່າປະຊາຊົນຂອງພະອົງຈະຮັກສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງຊອບທຳແລະຈະມີສັນຕິສຸກເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. (ເອຊາ. 60:17) ທັງສອງສິ່ງນີ້ຊ່ວຍເສີມສ້າງປະຊາຄົມໃຫ້ເປັນເອກະພາບກັນຫຼາຍຂຶ້ນ. ໂດຍວິທີໃດ? ໃຫ້ເຮົາມາພິຈາລະນາເລື່ອງຄວາມຖືກຕ້ອງຊອບທຳກ່ອນ ເນື່ອງຈາກມີແຕ່ “ພະເຢໂຫວາອົງດຽວ” ເທົ່ານັ້ນທີ່ຖືກຕ້ອງຊອບທຳ ດັ່ງນັ້ນ ມາດຕະຖານທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງພະອົງຈຶ່ງບໍ່ປ່ຽນແປງ. (ບັນຍັດ. 6:4) ບໍ່ວ່າຈະຢູ່ໃນປະຊາຄົມໃດຫຼືໃນປະເທດໃດ ມາດຕະຖານທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງພະເຈົ້າກໍຄືກັນ ເພາະມາດຕະຖານໃນເລື່ອງທີ່ວ່າສິ່ງໃດຖືກສິ່ງໃດຜິດມີມາດຕະຖານດຽວສຳລັບ “ທຸກປະຊາຄົມຂອງພວກຜູ້ບໍລິສຸດ.” (1 ໂກ. 14:33, ລ.ມ.) ປະຊາຄົມຈະເຕີບໂຕໄດ້ກໍຕໍ່ເມື່ອທຸກຄົນເຮັດຕາມມາດຕະຖານຂອງພະເຈົ້າ. ສ່ວນເລື່ອງສັນຕິສຸກ ກະສັດຂອງເຮົາບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ເຮົາມີພຽງສັນຕິສຸກໃນປະຊາຄົມເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຢາກໃຫ້ເຮົາເປັນ “ຜູ້ທີ່ສ້າງສັນຕິສຸກ” ນຳອີກ. (ມັດ. 5:9, ທ.ປ.) ເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງ “ຕັ້ງໃຈເຮັດສິ່ງທີ່ສ້າງສັນຕິສຸກ.” ເຮົາຄວນເປັນຝ່າຍລິເລີ່ມແກ້ໄຂບັນຫາເຊິ່ງອາດເກີດຂຶ້ນຍ້ອນຄວາມບໍ່ເຂົ້າໃຈກັນ. (ໂລມ 14:19, ລ.ມ.) ເມື່ອເຮັດແບບນີ້ ເຮົາກໍຊ່ວຍປະຊາຄົມຂອງເຮົາໃຫ້ມີທັງເອກະພາບແລະສັນຕິສຸກ.—ເອຊາ. 60:18
23. ພວກເຮົາທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາມີຄວາມຍິນດີໃນເລື່ອງຫຍັງ?
23 ເມື່ອຫໍສັງເກດການ ພະຈິກ 1895 ໄດ້ປະກາດເລື່ອງການຈັດໃຫ້ມີຜູ້ເຖົ້າແກ່ເປັນເທື່ອທຳອິດ. ພີ່ນ້ອງທີ່ມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບໃນອົງການຕອບຮັບແນວໃດ? ເຂົາເຈົ້າອະທິດຖານຈາກຫົວໃຈແລະຂໍໃຫ້ການຈັດກຽມໃໝ່ນີ້ຊ່ວຍ “ຟື້ນຟູເອກະພາບໃນໝູ່ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ກັບຄືນມາໄວໆ.” ເມື່ອເບິ່ງຫວນກັບໄປຫຼາຍສິບປີກ່ອນ ເຮົາຮູ້ສຶກຂອບໃຈພະເຢໂຫວາທີ່ມອບໝາຍໃຫ້ກະສັດເຍຊູປັບປຸງວິທີເບິ່ງແຍງພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມແບບຄ່ອຍເປັນຄ່ອຍໄປ ເພື່ອເຮົາຈະນະມັດສະການຢ່າງເປັນເອກະພາບໄດ້. (ເພງ. 99:4) ຜົນກໍຄື ໃນທຸກມື້ນີ້ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາທົ່ວໂລກມີຄວາມຍິນດີໃນຂະນະທີ່ຮັບໃຊ້ດ້ວຍ “ໃຈດຽວກັນ” ເຮັດຕາມ “ແນວທາງດຽວກັນ” ແລະ ມີ “ໃຈອັນດຽວກັນ” ໃນການຮັບໃຊ້ “ພະເຈົ້າແຫ່ງສັນຕິສຸກ.”—2 ໂກ. 12:18, ລ.ມ.; ອ່ານໂຊໂຟນີ 3:9
