ບົດທີ 28
“ພະອົງຜູ້ດຽວພັກດີ”
1, 2. ກະສັດດາວິດເຈິຄວາມບໍ່ພັກດີຫຍັງແດ່?
ກະສັດດາວິດເຈິຄົນທີ່ບໍ່ພັກດີກັບລາວເລື້ອຍໆ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ມີເທື່ອໜຶ່ງລາວຖືກຄົນຊາດດຽວກັນຫັກຫຼັງແລະພະຍາຍາມກຳຈັດລາວເພື່ອຈະໄດ້ເປັນກະສັດແທນລາວ. ນອກຈາກນັ້ນ ດາວິດຍັງຖືກຄົນສະໜິດຫັກຫຼັງ ເຊັ່ນ ນາງມີການທີ່ເຄີຍ “ມັກດາວິດ” ແລະກໍໄດ້ມາເປັນເມຍຜູ້ທຳອິດຂອງລາວ. ທຳອິດ ນາງມີການໄດ້ສະໜັບສະໜູນດາວິດ. ແຕ່ຕໍ່ມາລາວກໍ “ດູຖູກດາວິດໃນໃຈ” ແລະເຖິງຂັ້ນເວົ້າໃຫ້ດາວິດວ່າ: “ຄືຄົນຜີບ້າ.”—1 ຊາມູເອນ 18:20; 2 ຊາມູເອນ 6:16, 20
2 ໃນສະໄໝນັ້ນມີຄົນນັບຖືອາຮີໂທເຟັນຫຼາຍແລະຖືວ່າຄຳແນະນຳຂອງລາວມາຈາກພະເຢໂຫວາ. (2 ຊາມູເອນ 16:23) ລາວເປັນທີ່ປຶກສາແລະເປັນໝູ່ສະໜິດຂອງດາວິດ. ແຕ່ຕໍ່ມາລາວກໍຫັກຫຼັງດາວິດແລະໄປຮ່ວມມືກັບພວກທີ່ກະບົດຕໍ່ດາວິດ. ຜູ້ນຳໃນການກໍ່ກະບົດເທື່ອນີ້ກໍແມ່ນອັບຊາໂລມລູກຊາຍຂອງດາວິດ. ອັບຊາໂລມເຮັດໃຫ້ພວກອິດສະຣາເອນມັກລາວຫຼາຍຍ້ອນລາວໃຊ້ວິທີທີ່ມີເລ່ລ່ຽມ. ລາວແຕ່ງຕັ້ງໂຕເອງເປັນກະສັດແທນດາວິດ. ຫຼາຍຄົນກໍໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການກະບົດກັບລາວຈົນເຮັດໃຫ້ກະສັດດາວິດຕ້ອງໜີເອົາຊີວິດລອດ.—2 ຊາມູເອນ 15:1-6, 12-17
3. ດາວິດໝັ້ນໃຈໃນເລື່ອງຫຍັງ?
3 ມີໃຜບໍທີ່ຍັງພັກດີຕໍ່ດາວິດ? ດາວິດຮູ້ວ່າຍັງມີຜູ້ໜຶ່ງທີ່ພັກດີຕໍ່ລາວສະເໝີບໍ່ວ່າລາວຈະເຈິຄວາມຍາກລຳບາກຫຼາຍສ່ຳໃດໃນຊິວິດ. ຜູ້ນັ້ນແມ່ນພະເຢໂຫວາ. ດາວິດເວົ້າເຖິງພະເຢໂຫວາວ່າ: “ພະອົງສັດຊື່ [ຫຼືພັກດີ] ຕໍ່ຜູ້ທີ່ສັດຊື່ [ຫຼືພັກດີ].” (2 ຊາມູເອນ 22:26) ຄວາມພັກດີແມ່ນຫຍັງ ແລະເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ສຸດໃນເລື່ອງຄວາມພັກດີ?
ຄວາມພັກດີແມ່ນຫຍັງ?
4, 5. (ກ) “ຄວາມພັກດີ” ແມ່ນຫຍັງ? (ຂ) ຄວາມພັກດີແຕກຕ່າງຈາກຄວາມສັດຊື່ແນວໃດ?
4 “ຄວາມພັກດີ” ທີ່ໃຊ້ໃນພະຄຳພີພາກພາສາເຮັບເຣີແມ່ນຄວາມສັດຊື່ທີ່ຄົນໜຶ່ງສະແດງອອກກັບຄົນທີ່ລາວຮັກ. ລາວຈະຊ່ວຍເຫຼືອແລະສະໜັບສະໜູນຄົນນັ້ນສະເໝີ. ລາວເຮັດແບບນັ້ນບໍ່ແມ່ນຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງເຮັດ ແຕ່ລາວເຮັດຍ້ອນລາວຮັກຄົນນັ້ນແທ້ໆ. ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມພັກດີເປັນຫຼາຍກວ່າຄວາມສັດຊື່. ນອກຈາກນັ້ນ ຄຳວ່າ “ສັດຊື່” ອາດນຳມາໃຊ້ກັບສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຊີວິດໄດ້ນຳ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຜູ້ຂຽນເພງສັນລະເສີນບອກວ່າດວງເດືອນ “ຢູ່ເທິງຟ້າສະເໝີ.” ໃນພາສາຕົ້ນສະບັບຜູ້ຂຽນເພງສັນລະເສີນເອີ້ນດວງເດືອນວ່າເປັນພະຍານທີ່ສັດຊື່ໃນທ້ອງຟ້າ ຍ້ອນດວງເດືອນມີໃຫ້ເຫັນທຸກຄືນ. (ເພງສັນລະເສີນ 89:37) ແຕ່ບໍ່ເຄີຍເວົ້າວ່າດວງເດືອນພັກດີ. ຍ້ອນຫຍັງ? ກໍຍ້ອນວ່າຄວາມພັກດີສະແດງອອກເຖິງຄວາມຮັກ ເຊິ່ງສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຊີວິດບໍ່ສາມາດສະແດງຄວາມຮັກໄດ້.
ດວງເດືອນຖືກເອີ້ນວ່າພະຍານທີ່ສັດຊື່ ແຕ່ມີພຽງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເທົ່ານັ້ນທີ່ສະແດງຄວາມພັກດີຄືກັບພະເຢໂຫວາໄດ້
5 ຕາມທີ່ບອກໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ ຄວາມພັກດີຍັງລວມເຖິງຄວາມຮັກທີ່ຈິງໃຈ. ເມື່ອຄົນໜຶ່ງພັກດີຕໍ່ອີກຄົນໜຶ່ງກໍສະແດງວ່າລາວເປັນຫ່ວງຄົນນັ້ນແທ້ໆ. ຄວາມພັກດີຫຼືຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງແບບນັ້ນຈະບໍ່ປ່ຽນແປງ. ເຖິງວ່າຈະເຈິບັນຫາທີ່ຍາກທີ່ສຸດຫຼາຍຢ່າງ ແຕ່ຄວາມພັກດີຈະໝັ້ນຄົງຢູ່ຕະຫຼອດໄປ.
6. (ກ) ເຮົາເຫັນວ່າໃນທຸກມື້ນີ້ຄວາມພັກດີມີໜ້ອຍລົງແນວໃດ ແລະຄຳພີໄບເບິນບອກແນວໃດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້? (ຂ) ອັນໃດເປັນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງຄວາມພັກດີ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
6 ໜ້າເສຍດາຍ ທຸກມື້ນີ້ຄົນທີ່ພັກດີມີໜ້ອຍອີ່ຫຼີ. ເຮົາມັກໄດ້ຍິນເລື້ອຍໆວ່າໝູ່ສະໜິດ “ພ້ອມທີ່ຈະທຳລາຍໝູ່ຂອງໂຕເອງ” ແລະມັກໄດ້ຍິນວ່າຜົວເມຍປະກັນນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ. (ສຸພາສິດ 18:24; ມາລາກີ 2:14-16) ເມື່ອເຫັນວ່າຫຼາຍຄົນໃນສະໄໝຂອງເຮົາເປັນຄົນທໍລະຍົດ ເຮົາອາດຈະເວົ້າຄືກັບຜູ້ພະຍາກອນມີກາທີ່ເວົ້າກ່ຽວກັບຄົນໃນສະໄໝຂອງລາວວ່າ: “ຄົນທີ່ສັດຊື່ຕາຍໄປຈາກໂລກນີ້ໝົດແລ້ວ.” (ມີກາ 7:2) ກົງກັນຂ້າມ ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມພັກດີໄດ້ຢ່າງສົມບູນແບບ. ຖ້າເຮົາຢາກເຂົ້າໃຈວ່າຄວາມພັກດີໝາຍເຖິງຫຍັງແທ້ໆ ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດແມ່ນເຮົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາສະແດງຄຸນລັກສະນະທີ່ສຳຄັນນີ້ແນວໃດໂດຍເບິ່ງຈາກວິທີທີ່ເພິ່ນສະແດງຄວາມຮັກ.
ບໍ່ມີໃຜພັກດີຄືກັບພະເຢໂຫວາ
7, 8. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເວົ້າໄດ້ວ່າມີແຕ່ພະເຢໂຫວາຜູ້ດຽວທີ່ພັກດີ?
7 ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າເຖິງພະເຢໂຫວາວ່າ: “ພະອົງຜູ້ດຽວພັກດີ.” (ພະນິມິດ 15:4) ແຕ່ກໍມີມະນຸດແລະທູດສະຫວັນທີ່ພັກດີຄືກັນ. (ໂຢບ 1:1; ພະນິມິດ 4:8) ພະເຢຊູຄລິດກໍຖືກເອີ້ນວ່າເປັນ “ຄົນທີ່ສັດຊື່ [ຫຼືພັກດີ]” ຕໍ່ພະເຈົ້າຫຼາຍທີ່ສຸດ. (ເພງສັນລະເສີນ 16:10) ຖ້າເປັນແນວນັ້ນ ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເວົ້າໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາຜູ້ດຽວທີ່ພັກດີ?
8 ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າຄວາມພັກດີເປັນການສະແດງອອກເຖິງຄວາມຮັກ. ເນື່ອງຈາກ “ພະເຈົ້າເປັນຄວາມຮັກ” ເພິ່ນຈຶ່ງເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ສຸດໃນການສະແດງຄວາມຮັກ ແລະບໍ່ມີໃຜຈະພັກດີໄດ້ສ່ຳກັບພະເຢໂຫວາອີກແລ້ວ. (1 ໂຢຮັນ 4:8) ແມ່ນຢູ່ທີ່ທູດສະຫວັນແລະມະນຸດສາມາດສະແດງຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆຂອງພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າໄດ້ ແຕ່ມີພຽງພະເຢໂຫວາເທົ່ານັ້ນທີ່ພັກດີຫຼາຍທີ່ສຸດ. ເພິ່ນເປັນ “ຜູ້ທີ່ມີຊີວິດຢູ່ແຕ່ດຶກດຳບັນ” ເພິ່ນຈຶ່ງສະແດງຄວາມພັກດີມາດົນຫຼາຍກວ່າທູດສະຫວັນແລະມະນຸດ. (ດານີເອນ 7:9) ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຄວາມພັກດີ ແລະບໍ່ມີໃຜສະແດງຄຸນລັກສະນະນີ້ໄດ້ຄືກັບເພິ່ນ. ຂໍໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງບາງຕົວຢ່າງນຳກັນ.
9. ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງແນວໃດ?
9 ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງໃນຫຼາຍວິທີ. ເຮົາເຫັນເລື່ອງນີ້ໄດ້ໃນເພງສັນລະເສີນບົດ 136. ບົດນັ້ນເວົ້າເຖິງເຫດການຫຼາຍຢ່າງທີ່ໜ້າປະທັບໃຈກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາເຮັດເພື່ອຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນ ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຕອນທີ່ເພິ່ນຊ່ວຍຊາດອິດສະຣາເອນໃຫ້ຂ້າມທະເລແດງ. ໜ້າສົນໃຈ ແຕ່ລະຂໍ້ໃນເພງສັນລະເສີນບົດນີ້ຈົບດ້ວຍຄຳເວົ້າທີ່ວ່າ: “ເພິ່ນມີຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງຕະຫຼອດໄປ.” ເພງສັນລະເສີນບົດນີ້ລວມຢູ່ໃນ “ ຄຳຖາມເພື່ອຄິດຕຶກຕອງ” ໜ້າ 289 ນຳ. ຕອນທີ່ເຈົ້າອ່ານຂໍ້ເຫຼົ່ານັ້ນ ເຈົ້າຈະຮູ້ສຶກປະທັບໃຈທີ່ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນໃນຫຼາຍວິທີ. ແມ່ນແລ້ວ ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງເພິ່ນໂດຍຟັງສຽງຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຂອງເຂົາເຈົ້າແລະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃນເວລາທີ່ເໝາະສົມ. (ເພງສັນລະເສີນ 34:6) ພະເຢໂຫວາຈະສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນສະເໝີຖ້າເຂົາເຈົ້າຍັງພັກດີຕໍ່ເພິ່ນຕໍ່ໆໄປ.
10. ພະເຢໂຫວາສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເພິ່ນພັກດີຕໍ່ມາດຕະຖານຂອງເພິ່ນ?
10 ນອກຈາກນັ້ນ ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນໂດຍບໍ່ເຄີຍປ່ຽນມາດຕະຖານຂອງເພິ່ນໃນເລື່ອງອັນໃດຖືກອັນຜິດ. ມະນຸດບາງຄົນໃຊ້ອາລົມຄວາມຮູ້ສຶກຂອງໂຕເອງໃນການຕັດສິນໃຈວ່າອັນໃດຖືກອັນໃດຜິດ ແຕ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ເປັນແນວນັ້ນ ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ເພິ່ນຍັງຖືວ່າການຫຼິ້ນໄສຍະສາດ ການບູຊາຮູບປັ້ນ ແລະການຂ້າຄົນເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ. ເພິ່ນເວົ້າຜ່ານທາງຜູ້ພະຍາກອນເອຊາຢາວ່າ: “ຈົນຮອດຕອນທີ່ພວກເຈົ້າເຖົ້າ ເຮົາກໍຈະເຮັດຄືເກົ່າ.” (ເອຊາຢາ 46:4) ຍ້ອນແນວນີ້ ເຮົາຈຶ່ງໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນ່ນອນ ຖ້າເຮົາເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳທີ່ຈະແຈ້ງໃນເລື່ອງອັນໃດຖືກອັນໃດຜິດທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາໃນຄຳພີໄບເບິນ.—ເອຊາຢາ 48:17-19
11. ເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າພະເຢໂຫວາເຮັດຕາມທີ່ເພິ່ນສັນຍາສະເໝີ?
11 ພະເຢໂຫວາຍັງສະແດງຄວາມພັກດີໂດຍເຮັດຕາມຄຳສັນຍາຕ່າງໆຂອງເພິ່ນສະເໝີ. ເມື່ອເພິ່ນບອກລ່ວງໜ້າວ່າຈະມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນໃນອະນາຄົດ ສິ່ງນັ້ນກໍເກີດຂຶ້ນແທ້ໆ. ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງບອກວ່າ: “ຄຳເວົ້າທີ່ອອກຈາກປາກຂອງເຮົາຈະບໍ່ກັບຄືນມາຫາເຮົາ ຖ້າມັນຍັງບໍ່ສຳເລັດ. ທຸກຢ່າງຈະຕ້ອງເກີດຂຶ້ນແທ້ໆຕາມທີ່ເຮົາຕ້ອງການ. ເຮົາເວົ້າໄວ້ແນວໃດ ມັນກໍຈະເປັນໄປຕາມນັ້ນ.” (ເອຊາຢາ 55:11) ບໍ່ມີຄຳສັນຍາໃດທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ສັນຍາແລ້ວຈະບໍ່ເຮັດຕາມ ຍ້ອນເພິ່ນພັກດີຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນສະເໝີ. ພະເຢໂຫວາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເພິ່ນເປັນພະເຈົ້າທີ່ໄວ້ໃຈໄດ້ຈົນໂຢຊວຍເວົ້າເຖິງເພິ່ນວ່າ: “ຄຳສັນຍາດີໆທີ່ພະເຢໂຫວາເຮັດກັບພວກອິດສະຣາເອນ ບໍ່ມີຈັກເລື່ອງທີ່ບໍ່ສຳເລັດ. ຄຳສັນຍາຂອງເພິ່ນທຸກຢ່າງໄດ້ເກີດຂຶ້ນແທ້.” (ໂຢຊວຍ 21:45) ຍ້ອນແນວນີ້ ເຮົາຈຶ່ງໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາຜິດຫວັງ ເພາະເພິ່ນເຮັດຕາມທີ່ເພິ່ນສັນຍາສະເໝີ.—ເອຊາຢາ 49:23; ໂຣມ 5:5
12, 13. ຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງຂອງພະເຢໂຫວາຈະ “ໝັ້ນຄົງຕະຫຼອດໄປ” ໃນແງ່ໃດ?
12 ຄືກັບທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນໄປແລ້ວ ຄຳພີໄບເບິນບອກເຮົາວ່າຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງຂອງພະເຢໂຫວາຈະ “ໝັ້ນຄົງຕະຫຼອດໄປ.” (ເພງສັນລະເສີນ 136:1) ເປັນແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ເຫດຜົນໜຶ່ງກໍແມ່ນພະເຢໂຫວາໃຫ້ອະໄພບາບໃຫ້ເຮົາຕະຫຼອດໄປ. ຄືກັບທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນໃນບົດທີ 26 ເມື່ອພະເຢໂຫວາໃຫ້ອະໄພເຮົາແລ້ວ ເພິ່ນກໍຈະບໍ່ເອົາເລື່ອງນັ້ນມາລົງໂທດເຮົາອີກ. ຍ້ອນ “ທຸກຄົນເປັນຄົນບາບແລະບໍ່ໄດ້ສະແດງຄຸນລັກສະນະທີ່ດີໆຂອງພະເຈົ້າຢ່າງຄົບຖ້ວນ” ເຮົາແຕ່ລະຄົນຄວນຂອບໃຈພະເຢໂຫວາທີ່ເພິ່ນສະແດງຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງກັບເຮົາສະເໝີ.—ໂຣມ 3:23
13 ແຕ່ຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງຂອງພະເຢໂຫວາຍັງໝັ້ນຄົງຕະຫຼອດໄປໃນອີກແງ່ໜຶ່ງນຳ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ “ຈະເປັນຄືກັບຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໄວ້ຢູ່ແຄມນ້ຳເຊິ່ງເປັນຕົ້ນໄມ້ທີ່ເກີດໝາກຕາມລະດູ ແລະໃບກໍບໍ່ຫ່ຽວບໍ່ແຫ້ງຈັກເທື່ອ. ທຸກສິ່ງທີ່ລາວເຮັດກໍຈະສຳເລັດໝົດ.” (ເພງສັນລະເສີນ 1:3) ຖ້າເຮົາມັກອ່ານແລະສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ເຮົາກໍຈະເປັນຄືກັບຕົ້ນໄມ້ທີ່ຂຽວອຸ່ມທຸ່ມແລະມີໃບທີ່ບໍ່ເຄີຍຫ່ຽວແຫ້ງຈັກເທື່ອ. ຊີວິດຂອງເຮົາຈະຍືນຍາວ ສະຫງົບສຸກ ແລະສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເຮົາເຮັດກໍຈະສຳເລັດ. ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ພອນກັບຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ເພິ່ນຕະຫຼອດໄປ. ທີ່ຈິງ ໃນໂລກໃໝ່ທີ່ມີແຕ່ຄວາມຖືກຕ້ອງເຊິ່ງພະເຢໂຫວາຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຂຶ້ນນັ້ນ ມະນຸດທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອຟັງຈະໄດ້ຮັບຄວາມຮັກຈາກເພິ່ນຕະຫຼອດໄປ.—ພະນິມິດ 21:3, 4
ພະເຢໂຫວາຈະ “ບໍ່ປະຖິ້ມຄົນທີ່ສັດຊື່ [ຫຼືພັກດີ] ຕໍ່ເພິ່ນ”
14. ພະເຢໂຫວາສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເພິ່ນເຫັນຄ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພັກດີຂອງເພິ່ນ?
14 ຕະຫຼອດໄລຍະທີ່ຜ່ານມາ ພະເຢໂຫວາໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເພິ່ນພັກດີສະເໝີ. ຍ້ອນເພິ່ນບໍ່ເຄີຍປ່ຽນ ເພິ່ນຈຶ່ງບໍ່ເຊົາພັກດີຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງເພິ່ນ. ຜູ້ຂຽນເພງສັນລະເສີນໄດ້ຂຽນວ່າ: “ຕັ້ງແຕ່ຂ້ອຍຍັງໜຸ່ມຈົນຮອດຕອນນີ້ທີ່ຂ້ອຍເຖົ້າແລ້ວ ຂ້ອຍຍັງບໍ່ເຄີຍເຫັນຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງຖືກປະຖິ້ມຈັກເທື່ອ ແລະບໍ່ເຄີຍເຫັນລູກຫຼານຂອງລາວຕ້ອງໄປເປັນຂໍທານ. ພະເຢໂຫວາຮັກຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະເພິ່ນຈະບໍ່ປະຖິ້ມຄົນທີ່ສັດຊື່ [ຫຼືພັກດີ] ຕໍ່ເພິ່ນ.” (ເພງສັນລະເສີນ 37:25, 28) ເຮົາຄວນນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຍ້ອນເພິ່ນເປັນຜູ້ສ້າງ. (ພະນິມິດ 4:11) ແຕ່ເຖິງວ່າຈະເປັນແນວນັ້ນ ພະເຢໂຫວາກໍຖືວ່າຄວາມສັດຊື່ຂອງເຮົາມີຄ່າຫຼາຍຍ້ອນເພິ່ນພັກດີ.—ມາລາກີ 3:16, 17
15. ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍວ່າພະເຢໂຫວາພັກດີຕໍ່ຊາດອິດສະຣາເອນແນວໃດ.
15 ຍ້ອນພະເຢໂຫວາມີຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງ ເພິ່ນເລີຍຊ່ວຍຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນບັກຫຼາຍໆເທື່ອເມື່ອເຂົາເຈົ້າເຈິກັບຄວາມທຸກ. ຜູ້ຂຽນເພງສັນລະເສີນບອກເຮົາວ່າ: “ເພິ່ນປົກປ້ອງຊີວິດຂອງຄົນທີ່ສັດຊື່ [ຫຼືພັກດີ] ຕໍ່ເພິ່ນ. ເພິ່ນຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ລອດຈາກອຳນາດຂອງຄົນຊົ່ວ.” (ເພງສັນລະເສີນ 97:10) ຂໍໃຫ້ຄິດເບິ່ງວ່າເພິ່ນໄດ້ຊ່ວຍຊາດອິດສະຣາເອນແນວໃດ. ຫຼັງຈາກທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ລອດຜ່ານທະເລແດງຢ່າງອັດສະຈັນແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າກໍຮ້ອງເພງສັນລະເສີນເພິ່ນໃນບົດເພງທີ່ວ່າ: “ດ້ວຍຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງ ພະອົງໄດ້ນຳໜ້າປະຊາຊົນທີ່ພະອົງໄຖ່ແລ້ວ.” (ອົບພະຍົບ 15:13) ການຊ່ວຍຊາດອິດສະຣາເອນໃຫ້ລອດຢູ່ທະເລແດງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາພັກດີຕໍ່ເຂົາເຈົ້າແທ້ໆ. ຍ້ອນແນວນີ້ ໂມເຊຈຶ່ງບອກພວກອິດສະຣາເອນວ່າ: “ພະເຢໂຫວາຮັກພວກເຈົ້າຫຼາຍແລະໄດ້ເລືອກພວກເຈົ້າອອກມາຈາກຊາດຕ່າງໆບໍ່ແມ່ນຍ້ອນພວກເຈົ້າມີຄົນຫຼາຍທີ່ສຸດ ແທ້ໆແລ້ວພວກເຈົ້າມີຄົນໜ້ອຍທີ່ສຸດ. ແຕ່ຍ້ອນພະເຢໂຫວາຮັກພວກເຈົ້າ ແລະຍ້ອນເພິ່ນເຮັດຕາມສັນຍາທີ່ໃຫ້ກັບປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງພວກເຈົ້າ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໃຊ້ລິດເດດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ພາພວກເຈົ້າອອກຈາກເອຢິບ ປົດປ່ອຍພວກເຈົ້າອອກຈາກການເປັນທາດ ແລະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກອຳນາດຂອງຟາໂຣກະສັດຂອງເອຢິບ.”—ພະບັນຍັດ 7:7, 8
16, 17. (ກ) ຊາດອິດສະຣາເອນສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຫັນຄ່າຄວາມພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາ ແຕ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ສະແດງຄວາມເມດຕາຕໍ່ເຂົາເຈົ້າແນວໃດ? (ຂ) ຄົນອິດສະຣາເອນສ່ວນຫຼາຍເຮັດໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຂົາເຈົ້າເຮັດຜິດ “ຈົນບໍ່ມີວິທີທີ່ຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໄດ້” ແລະເລື່ອງນີ້ສອນຫຍັງເຮົາ?
16 ແຕ່ໜ້າເສຍດາຍທີ່ຊາດອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ເຫັນຄ່າຄວາມຮັກຂອງພະເຢໂຫວາ ເພາະຫຼັງຈາກທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບການຊ່ວຍໃຫ້ລອດແລ້ວ “ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງເຮັດຜິດຕໍ່ [ພະເຢໂຫວາ] ອີກໂດຍກະບົດຕໍ່ພະເຈົ້າສູງສຸດ.” (ເພງສັນລະເສີນ 78:17) ຫຼາຍຮ້ອຍປີຕໍ່ມາ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ກະບົດຕໍ່ພະເຢໂຫວາຫຼາຍເທື່ອ ໄດ້ຖິ້ມເພິ່ນ ແລະຫັນໄປນະມັດສະການພະປອມ ຍ້ອນແນວນີ້ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາອີກຕໍ່ໄປ. ເຖິງວ່າຈະເປັນແນວນັ້ນ ພະເຢໂຫວາກໍບໍ່ລືມຄຳສັນຍາທີ່ໄດ້ສັນຍາກັບເຂົາເຈົ້າ. ເພິ່ນພະຍາຍາມບອກເຂົາເຈົ້າໂດຍຜ່ານທາງຜູ້ພະຍາກອນເຢເຣມີຢາວ່າ: “ອິດສະຣາເອນທີ່ຫັກຫຼັງເຮົາເອີ້ຍ ໃຫ້ກັບມາສະ. ເຮົາຈະບໍ່ເບິ່ງເຈົ້າແບບໃຈຮ້າຍແລ້ວ ຍ້ອນເຮົາສັດຊື່ [ຫຼືພັກດີ] ຕໍ່ເຈົ້າ.” (ເຢເຣມີຢາ 3:12) ແນວໃດກໍຕາມ ຄືກັບທີ່ເຮົາໄດ້ເຫັນໃນບົດທີ 25 ຄົນອິດສະຣາເອນສ່ວນຫຼາຍບໍ່ຍອມກັບໃຈແລະ “ເຂົາເຈົ້າເຍາະເຍີ້ຍຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ ດູຖູກຄຳເຕືອນຂອງເພິ່ນ ແລະດູຖູກຜູ້ພະຍາກອນຂອງເພິ່ນ.” ຜົນເປັນແນວໃດ? ໃນທີ່ສຸດ “ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໃຈຮ້າຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຈົນບໍ່ມີວິທີທີ່ຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໄດ້.”—2 ຂ່າວຄາວ 36:15, 16
17 ເຮົາໄດ້ຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້? ເຮົາໄດ້ຮຽນວ່າຄວາມພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າເພິ່ນບໍ່ໄດ້ສົນໃຈສິ່ງຊົ່ວທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ. ແມ່ນຢູ່ ພະເຢໂຫວາ “ເປັນພະເຈົ້າທີ່ມີຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງຫຼາຍທີ່ສຸດ” ແລະສະແດງຄວາມເມດຕາເມື່ອມີເຫດຜົນທີ່ຕ້ອງເຮັດແບບນັ້ນ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາຈະເຮັດແນວໃດຖ້າຄົນທີ່ເຮັດຜິດບໍ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າກັບໃຈ? ຖ້າເປັນແນວນັ້ນ ພະເຢໂຫວາກໍຈະຍຶດໝັ້ນກັບມາດຕະຖານທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງເພິ່ນແລະຕັດສິນລົງໂທດຄົນທີ່ເຮັດຜິດ. ພະເຢໂຫວາບອກໂມເຊວ່າເພິ່ນ “ຊິບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຄົນທີ່ເຮັດຜິດບໍ່ຖືກລົງໂທດ.”—ອົບພະຍົບ 34:6, 7
18, 19. (ກ) ການທີ່ພະເຢໂຫວາລົງໂທດຄົນຊົ່ວສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເພິ່ນພັກດີ? (ຂ) ພະເຢໂຫວາຈະສະແດງຄວາມພັກດີແນວໃດຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນທີ່ຖືກຄົນທີ່ຂົ່ມເຫງຂ້າ?
18 ການທີ່ພະເຈົ້າລົງໂທດຄົນທີ່ເຮັດຊົ່ວຍັງເປັນການສະແດງວ່າພະເຢໂຫວາພັກດີນຳ. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນແນວນັ້ນ? ເຮົາຮູ້ເລື່ອງນີ້ໄດ້ຈາກຄຳສັ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາບອກກັບທູດສະຫວັນ 7 ອົງໃນປຶ້ມພະນິມິດວ່າ: “ໄປເທຂັນ 7 ໜ່ວຍທີ່ມີຄວາມໃຈຮ້າຍຂອງພະເຈົ້າລົງໃສ່ໂລກ.” ເມື່ອທູດສະຫວັນອົງທີ 3 ເທຂັນ “ລົງໃສ່ແມ່ນ້ຳແລະນ້ຳພຸຕ່າງໆ” ນ້ຳນັ້ນກໍກາຍເປັນເລືອດ. ແລ້ວທູດສະຫວັນອົງນີ້ກໍເວົ້າກັບພະເຢໂຫວາວ່າ: “ພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ ຜູ້ມີຊີວິດຢູ່ຕອນນີ້ ມີຊີວິດຢູ່ໃນອະດີດ ແລະເປັນຜູ້ພັກດີ ພະອົງເຮັດຖືກຕ້ອງແລ້ວທີ່ຕັດສິນແບບນັ້ນ. ເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຜູ້ບໍລິສຸດແລະຜູ້ພະຍາກອນຕ້ອງເສຍເລືອດ ພະອົງຈຶ່ງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກິນເລືອດເຊິ່ງກໍສົມຄວນແລ້ວ.”—ພະນິມິດ 16:1-6
19 ຂໍໃຫ້ສັງເກດວ່າຕອນທີ່ສົ່ງຂ່າວສານເລື່ອງການຕັດສິນນັ້ນ ເປັນຫຍັງທູດສະຫວັນຈຶ່ງເວົ້າວ່າພະເຢໂຫວາເປັນ “ຜູ້ພັກດີ”? ກໍຍ້ອນການທຳລາຍຄົນຊົ່ວສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເພິ່ນວ່າພັກດີຕໍ່ຄົນຂອງເພິ່ນ. ຜ່ານມາຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາຫຼາຍຄົນຖືກຄົນທີ່ຂົ່ມເຫງຂ້າ ແຕ່ພະເຢໂຫວາຖືວ່າເຂົາເຈົ້າຍັງມີຊີວິດຢູ່ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນຍັງຄິດເຖິງແລະຢາກຈະເຫັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງເພິ່ນອີກ. ຄຳພີໄບເບິນຢືນຢັນວ່າເພິ່ນຈະໃຫ້ລາງວັນເຂົາເຈົ້າໂດຍປຸກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຄືນມາຈາກຕາຍ. (ໂຢບ 14:14, 15) ພະເຢໂຫວາບໍ່ລືມຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພັກດີຂອງເພິ່ນເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະຕາຍໄປແລ້ວ. ທີ່ຈິງ ເພິ່ນເຫັນວ່າ: “ເຂົາເຈົ້າທຸກຄົນມີຊີວິດຢູ່.” (ລູກາ 20:37, 38) ການທີ່ພະເຢໂຫວາຢາກປຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງເພິ່ນໃຫ້ຄືນມາຈາກຕາຍນັ້ນເປັນຫຼັກຖານທີ່ຈະແຈ້ງວ່າເພິ່ນພັກດີ.
ພະເຢໂຫວາຈະສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ຄົນທີ່ພັກດີທີ່ຕາຍໄປໂດຍປຸກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ກັບມາມີຊີວິດອີກ
ເບີນາດ ລຸຍເມດ (ເທິງ) ແລະໂວກັງ ຄຸດເຊີໂລ (ກາງ) ຖືກພວກນາຊີປະຫານຊີວິດ
ໂມເຊດ ນາຍາມຸດຊົວ ຖືກຜູ້ເຄື່ອນໄຫວທາງການເມືອງເອົາຫອກແທງຈົນຕາຍ
ຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງຂອງພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ
20. ໃຜເປັນ “ເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ມີກຽດ” ແລະພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ເຂົາເຈົ້າແນວໃດ?
20 ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມພັກດີສະເໝີກັບຄົນທີ່ສັດຊື່ຕໍ່ເພິ່ນ. ທີ່ຈິງ ເປັນເວລາຫຼາຍພັນປີແລ້ວທີ່ພະເຢໂຫວາ “ຍອມອົດທົນກັບຄົນທີ່ສົມຄວນຖືກລົງໂທດເຊິ່ງເປັນຄືກັບເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ຈະຖືກທຳລາຍ.” ເປັນຫຍັງເພິ່ນຈຶ່ງຍອມເຮັດແນວນັ້ນ? ກໍຍ້ອນວ່າ “ເພື່ອໃຫ້ຄົນທີ່ເພິ່ນເມດຕາເຊິ່ງເປັນຄືກັບເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ມີກຽດໄດ້ເຫັນກຽດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເພິ່ນ.” (ໂຣມ 9:22, 23) “ເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ມີກຽດ” ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຄລິດສະຕຽນທີ່ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງດ້ວຍພະລັງບໍລິສຸດເພື່ອເປັນຜູ້ຮ່ວມປົກຄອງກັບພະຄລິດໃນການປົກຄອງຂອງເພິ່ນ. (ມັດທາຍ 19:28) ໂດຍການຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ລອດ ພະເຢໂຫວາກໍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເພິ່ນພັກດີຕໍ່ອັບຣາຮາມ. ເພິ່ນເຮັດຕາມຄຳສັນຍາທີ່ໄດ້ສັນຍາກັບລາວວ່າ: “ຄົນຈາກທຸກຊາດຈະໄດ້ຮັບພອນໂດຍທາງລູກຫຼານຂອງເຈົ້າ.”—ປະຖົມມະການ 22:18
ຄວາມພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພັກດີທຸກຄົນຂອງເພິ່ນມີຄວາມຫວັງທີ່ໝັ້ນຄົງກ່ຽວກັບອະນາຄົດ
21. (ກ) ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມພັກດີແນວໃດຕໍ່ “ຄົນກຸ່ມໃຫຍ່” ເຊິ່ງມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະລອດຜ່ານ “ຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່”? (ຂ) ຄວາມພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາກະຕຸ້ນເຈົ້າໃຫ້ເຮັດຫຍັງ?
21 ພະເຢໂຫວາຍັງສະແດງຄວາມພັກດີແບບນັ້ນຕໍ່ “ຄົນກຸ່ມໃຫຍ່” ນຳ ເຊິ່ງມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະລອດຜ່ານ “ຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່” ແລະມີຊີວິດຢູ່ຕະຫຼອດໄປໃນໂລກທີ່ເປັນອຸທິຍານ. (ພະນິມິດ 7:9, 10, 14) ເຖິງວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາເປັນຄົນບໍ່ສົມບູນແບບ ແຕ່ເພິ່ນກໍຍັງສະແດງຄວາມຮັກທີ່ໝັ້ນຄົງໂດຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີໂອກາດທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ຕະຫຼອດໄປໃນໂລກທີ່ເປັນອຸທິຍານ. ພະເຢໂຫວາເຮັດແບບນັ້ນໂດຍໃຫ້ມີຄ່າໄຖ່ເຊິ່ງເປັນການສະແດງຄວາມພັກດີທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງເພິ່ນ. (ໂຢຮັນ 3:16; ໂຣມ 5:8) ຄວາມພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາກະຕຸ້ນຄົນທີ່ຢາກເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໃຫ້ມາໃກ້ຊິດກັບເພິ່ນ. (ເຢເຣມີຢາ 31:3) ເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນວ່າພະເຢໂຫວາພັກດີຕະຫຼອດແລະຈະພັກດີຕະຫຼອດໄປ? ໃຫ້ເຮົາຂອບໃຈແລະເຫັນຄ່າຄວາມພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາໂດຍຕັ້ງໃຈຮັບໃຊ້ເພິ່ນຢ່າງພັກດີຕໍ່ໆໄປ. ຖ້າເຮົາເຮັດແບບນັ້ນ ເຮົາກໍຈະສະໜິດກັບເພິ່ນຫຼາຍຂຶ້ນ.
