1, 2. ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວເປັນຫຍັງການຕັ້ງຄຳຖາມຈຶ່ງເປັນສິ່ງທີ່ດີ?

ເຈົ້າເຄີຍສັງເກດວິທີທີ່ເດັກນ້ອຍຕັ້ງຄຳຖາມບໍ? ທັນທີທັນໃດທີ່ຮຽນເວົ້າ ເດັກນ້ອຍຫຼາຍຄົນເລີ່ມຕົ້ນຕັ້ງຄຳຖາມ. ລາວເບິ່ງເຈົ້າດ້ວຍດວງຕາທີ່ຢາກຮູ້ ແລະຕັ້ງຄຳຖາມຕ່າງໆເຊັ່ນ ເປັນຫຍັງທ້ອງຟ້າຈຶ່ງເປັນສີຟ້າ? ເປັນຫຍັງດາວຈຶ່ງມີແສງ? ເປັນຫຍັງນົກຈຶ່ງຮ້ອງໄດ້? ເຈົ້າອາດພະຍາຍາມບອກຄຳຕອບແລ້ວ ແຕ່ມັນກໍບໍ່ງ່າຍສະເໝີໄປ. ແມ່ນແຕ່ໃຫ້ຄຳຕອບດີທີ່ສຸດແລ້ວເດັກນ້ອຍອາດຖາມຕໍ່ອີກວ່າ ເປັນຫຍັງ?

² ບໍ່ແມ່ນມີແຕ່ເດັກນ້ອຍເທົ່ານັ້ນທີ່ຕັ້ງຄຳຖາມ. ເມື່ອເຮົາໃຫຍ່ຂຶ້ນເຮົາກໍຍັງຖາມຢູ່ເລື້ອຍໆ. ເຮົາຖາມເພື່ອໃຫ້ຮູ້ທາງໄປ ຖາມເພື່ອໃຫ້ຮູ້ວ່າມີອັນຕະລາຍອັນໃດທີ່ຕ້ອງລະວັງ ຫຼືຖາມຍ້ອນຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນຂອງເຮົາເອງ. ແຕ່ເບິ່ງຄືວ່າຫຼາຍຄົນເຊົາຕັ້ງຄຳຖາມ ໂດຍສະເພາະແລ້ວແມ່ນຄຳຖາມທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ. ໃນທີ່ສຸດເຂົາເຈົ້າກໍເຊົາຊອກຫາຄຳຕອບ.

3. ເປັນຫຍັງຫຼາຍຄົນຈຶ່ງໝົດຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະຊອກຫາຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ?

³ ຂໍໃຫ້ຄຶດເຖິງຄຳຖາມທີ່ຢູ່ໜ້າປົກຂອງປຶ້ມນີ້ ທີ່ຍົກຂຶ້ນມາໃນພາກສະເໜີ ຫຼື ທີ່ຢູ່ຕອນຕົ້ນຂອງບົດນີ້. ນີ້ເປັນຄຳຖາມບາງຂໍ້ທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ເຮົາຖາມໄດ້. ແນວໃດກໍຕາມ ຫຼາຍຄົນໝົດຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະຊອກຫາຄຳຕອບ. ເພາະເຫດ ໃດ? ຄຳພີໄບເບິນມີຄຳຕອບບໍ? ຫຼາຍຄົນຮູ້ສຶກວ່າຄຳຕອບໃນຄຳພີໄບເບິນເຂົ້າໃຈຍາກໂພດ. ຄົນອື່ນໆພັດຢ້ານວ່າການຕັ້ງຄຳຖາມອາດເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຂາຍໜ້າ ແລະບາງຄົນຕັດສິນໃຈວ່າ ດີທີ່ສຸດແມ່ນໃຫ້ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາຫຼືພວກອາຈານເປັນຜູ້ຕອບ. ສ່ວນເຈົ້າເດ ຄຶດແນວໃດ?

4, 5. ເຮົາອາດຕັ້ງຄຳຖາມອັນໃດແດ່ທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດກ່ຽວກັບຊີວິດ ແລະເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຄວນຊອກຫາຄຳຕອບ?

⁴ ອາດເປັນໄປໄດ້ທີ່ເຈົ້າຢາກຮູ້ຄຳຕອບຕ່າງໆທີ່ສຳຄັນເຊິ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບຊີວິດ. ແນ່ນອນບາງຄັ້ງເຮົາຄຶດສົງໄສວ່າ ‘ອັນໃດແມ່ນຈຸດມຸ່ງໝາຍຂອງຊີວິດ? ຊີວິດມີແຕ່ເທົ່ານີ້ບໍ? ພະເຈົ້າເປັນແນວໃດແທ້ໆ?’ ມັນມີເຫດຜົນທີ່ຈະຖາມແບບນີ້ ແລະມັນກໍສຳຄັນທີ່ຈະບໍ່ເຊົາຊອກຫາຈົນກວ່າຈະພົບຄຳຕອບທີ່ເປັນຕາພໍໃຈແລະເຊື່ອຖືໄດ້. ພະເຍຊູຄລິດ ອາຈານຜູ້ມີຊື່ສຽງກ່າວວ່າ “ຈົ່ງຂໍແລະເຂົາຈະປະທານໃຫ້ແກ່ທ່ານ ຈົ່ງຊອກຫາແລະທ່ານຈະພົບ ຈົ່ງເຄາະແລະເຂົາຈະໄຂໃຫ້ທ່ານ.”—ມັດທາຍ 7:7.

⁵ ຖ້າເຈົ້າ “ຊອກຫາ” ຕໍ່ໆໄປເພື່ອຈະໄດ້ຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມທີ່ສຳຄັນໆ ເຈົ້າຈະພົບວ່າການຊອກຫາແບບນັ້ນຈະໄດ້ຮັບຜົນຕອບແທນທີ່ຄຸ້ມຄ່າ. (ສຸພາສິດ 2:1-5) ບໍ່ວ່າຄົນອື່ນອາດເຄີຍບອກເຈົ້າແນວໃດ ທີ່ຈິງມັນມີ ຄຳຕອບແລະເຮົາສາມາດ ພົບຄຳຕອບນັ້ນໄດ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ. ຄຳຕອບເຫຼົ່ານັ້ນນອກຈາກຈະເຂົ້າໃຈງ່າຍແລ້ວກໍຍັງເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຫວັງແລະຄວາມຍິນດີ. ພ້ອມນີ້ຄຳຕອບນັ້ນຍັງສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຊີວິດທີ່ອີ່ມໃຈພໍໃຈແມ່ນແຕ່ໃນຕອນນີ້. ທຳອິດ ຂໍໃຫ້ເຮົາພິຈາລະນາຄຳຖາມທີ່ຂ້ອງຄາໃຈຂອງຫຼາຍຄົນ.

6. ເປັນຫຍັງຫຼາຍຄົນຈຶ່ງຄິດວ່າພະເຈົ້າບໍ່ເປັນຫ່ວງຕໍ່ຄວາມທຸກຂອງມະນຸດ?

⁶ ຫຼາຍຄົນຄິດວ່າຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມຂ້າງເທິງນີ້ ກໍຄືແມ່ນແລ້ວ. ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຫດຜົນວ່າ ‘ຖ້າພະເຈົ້າເປັນຫ່ວງເຮົາ ໂລກຄົງຈະບໍ່ເປັນແບບນີ້ແມ່ນບໍ?’ ເມື່ອເບິ່ງໄປອ້ອມໆ ເຮົາເຫັນໂລກນີ້ມີແຕ່ສົງຄາມ ຄວາມກຽດຊັງ ແລະຄວາມໂສກເສົ້າ. ແລະເຮົາແຕ່ລະຄົນມັກເຈັບປ່ວຍ ທົນທຸກ ແລະສູນເສຍຜູ້ທີ່ເຮົາຮັກໃນຄວາມຕາຍ. ດັ່ງນັ້ນ ຫຼາຍຄົນຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ‘ຖ້າພະເຈົ້າເປັນຫ່ວງພວກເຮົາແລະສົນໃຈບັນຫາຕ່າງໆຂອງພວກເຮົາ ພະອົງຈະປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນບໍ່ແມ່ນບໍ?’

7. (ກ) ພວກອາຈານສອນສາສະໜາພາໃຫ້ຫຼາຍຄົນຄຶດວ່າພະເຈົ້າຂາດຄວາມເຫັນໃຈແນວໃດ? (ຂ) ກ່ຽວກັບການທົດລອງທີ່ອາດເກີດຂຶ້ນກັບເຮົາ ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າແນວໃດແທ້ໆ?

 ⁷ ຮ້າຍແຮງກວ່ານັ້ນ ບາງເທື່ອພວກອາຈານສອນສາສະໜາພາປະຊາຊົນໃຫ້ຄຶດວ່າພະເຈົ້າຂາດຄວາມເຫັນໃຈ. ເປັນເຊັ່ນນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ເມື່ອມີເຫດການທີ່ໂສກເສົ້າເກີດຂຶ້ນ ເຂົາເຈົ້າມັກເວົ້າວ່າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ເປັນແນວນັ້ນ. ທີ່ຈິງແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າໂທດພະເຈົ້າສຳລັບເຫດການຮ້າຍແຮງທີ່ເກີດຂຶ້ນ. ນີ້ເປັນຄວາມຈິງກ່ຽວກັບພະເຈົ້າບໍ? ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າແນວໃດແທ້ໆ? ຢາໂກໂບ 1:13 ໃຫ້ຄຳຕອບວ່າ “ເມື່ອຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດຖືກການທົດລອງຢູ່ ຢ່າໃຫ້ເພິ່ນກ່າວວ່າ ‘ພະເຈົ້າທົດລອງຂ້າພະເຈົ້າ.’ ເຫດວ່າພະເຈົ້າຈະຖືກທົດລອງດ້ວຍຄວາມຊົ່ວບໍ່ໄດ້ ແລະພະອົງບໍ່ທົດລອງຜູ້ໃດສັກເທື່ອ.” ສະນັ້ນ ພະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນ ຕົ້ນເຫດຂອງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ເຮົາເຫັນຢູ່ໃນໂລກອ້ອມໂຕເຮົາ. (ໂຢບ 34:10-12) ແມ່ນຢູ່ພະອົງຍອມໃຫ້ສິ່ງທີ່ບໍ່ດີເກີດຂຶ້ນ ແຕ່ການຍອມ ໃຫ້ສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງເກີດຂຶ້ນແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍກັບການເປັນຕົ້ນເຫດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ສິ່ງນັ້ນເກີດຂຶ້ນ.

8, 9. (ກ) ເຮົາຈະອະທິບາຍແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງການຍອມໃຫ້ມີຄວາມຊົ່ວກັບການເປັນຕົ້ນເຫດຂອງຄວາມຊົ່ວ? (ຂ) ເປັນຫຍັງຈຶ່ງບໍ່ຍຸຕິທຳທີ່ເຮົາຈະໂທດການຕັດສິນໃຈຂອງພະເຈົ້າໃນການຍອມໃຫ້ມະນຸດຊາດດຳເນີນຕາມແນວທາງທີ່ເອົາແຕ່ໃຈຕົວເອງ?

⁸ ເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງ ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງພໍ່ຜູ້ໜຶ່ງທີ່ສຸຂຸມຮອບຄອບແລະປ່ຽມລົ້ນດ້ວຍຄວາມຮັກ ມີລູກຊາຍທີ່ໃຫຍ່ແລ້ວແຕ່ຍັງອາໄສຢູ່ເຮືອນນຳພໍ່ແມ່. ເມື່ອລາວກາຍເປັນຄົນດື້ດ້ານແລະຕັດສິນໃຈທີ່ຈະອອກຈາກເຮືອນ ພໍ່ບໍ່ໄດ້ຫ້າມລາວໄວ້. ລາວໄດ້ດຳເນີນຊີວິດໃນແນວທາງທີ່ບໍ່ດີແລ້ວກໍປະສົບກັບບັນຫາ. ພໍ່ເປັນຕົ້ນເຫດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ລູກຊາຍປະສົບກັບບັນຫາບໍ? ບໍ່ແມ່ນ. (ລືກາ 15:11-13) ຄ້າຍຄືກັນ ພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຫ້າມເມື່ອມະນຸດເລືອກທີ່ຈະດຳເນີນໃນແນວທາງທີ່ບໍ່ດີ ແຕ່ພະອົງບໍ່ແມ່ນຕົ້ນເຫດ ທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດບັນຫາຕ່າງໆ. ແນ່ນອນ ມັນບໍ່ຍຸຕິທຳແທ້ໆທີ່ຈະໂທດພະເຈົ້າສຳລັບບັນຫາທັງໝົດຂອງມະນຸດຊາດ.

⁹ ພະເຈົ້າມີເຫດຜົນທີ່ດີໃນການຍອມໃຫ້ມະນຸດຊາດດຳເນີນຕາມແນວທາງທີ່ບໍ່ດີ. ໃນຖານະເປັນຜູ້ສ້າງທີ່ມີສະຕິປັນຍາແລະລິດເດດ ພະອົງບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້ເຫດຜົນແກ່ພວກເຮົາ ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຮັກພະອົງພັດໄດ້ອະທິບາຍໃຫ້ຮູ້. ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບເຫດຜົນເຫຼົ່ານີ້ໃນບົດທີ 11. ແຕ່ຂໍໃຫ້ໝັ້ນໃຈວ່າພະເຈົ້າບໍ່ ແມ່ນຕົ້ນເຫດຂອງບັນຫາຕ່າງໆທີ່ເຮົາປະສົບ. ກົງກັນຂ້າມ ພະອົງພັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມຫວັງທີ່ວ່າບັນຫາເຫຼົ່ານັ້ນຈະມີທາງແກ້ໄຂ!—ເອຊາອີ 33:2.

10. ເປັນຫຍັງເຮົາໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຈົ້າຈະແກ້ໄຂຜົນກະທົບທັງໝົດຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ?

¹⁰ ນອກຈາກນັ້ນ ພະເຈົ້າກໍບໍລິສຸດ. (ເອຊາອີ 6:3) ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າພະອົງຜຸດຜ່ອງແລະສະອາດ. ເນື່ອງຈາກພະອົງບໍ່ມີຄວາມຊົ່ວຮ້າຍແມ່ນແຕ່ໜ້ອຍດຽວ. ສະນັ້ນເຮົາຈຶ່ງສາມາດໄວ້ວາງໃຈພະອົງໄດ້ຢ່າງເຕັມທີ. ເຮົາບໍ່ສາມາດໄວ້ວາງໃຈແບບນີ້ໃນມະນຸດເພາະບາງຄັ້ງມະນຸດກາຍເປັນຄົນສໍ້ໂກງ. ແມ່ນແຕ່ຜູ້ທີ່ມີອຳນາດເຊິ່ງເປັນຄົນສັດຊື່ທີ່ສຸດຫຼາຍຄັ້ງກໍບໍ່ສາມາດທີ່ຈະແກ້ໄຂຄວາມເສຍຫາຍທີ່ຄົນບໍ່ດີກໍ່ຂຶ້ນ. ແຕ່ພະເຈົ້າມີລິດເດດຮອບດ້ານ. ພະອົງເຮັດໄດ້ແລະຈະແກ້ໄຂຜົນກະທົບທັງໝົດທີ່ຄົນບໍ່ດີໄດ້ກໍ່ຂຶ້ນກັບມະນຸດຊາດ. ເມື່ອພະເຈົ້າລົງມືປະຕິບັດ ພະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຊົ່ວທັງໝົດຈົບສິ້ນໄປຕະຫຼອດການ!—ຄຳເພງ 37:9-11.

11. (ກ) ພະເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳ? (ຂ) ພະເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມທຸກຂອງເຈົ້າ?

¹¹ ໃນຕອນນີ້ ພະເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ສິ່ງທີ່ພວມເກີດຂຶ້ນໃນໂລກແລະໃນຊີວິດຂອງເຈົ້າ? ກ່ອນອື່ນໝົດ ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າພະເຈົ້າ “ຮັກຄວາມສັດຊື່.” (ຄຳເພງ 37:28) ນີ້ກໍສະແດງວ່າພະອົງເປັນຫ່ວງແທ້ໆກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຖືກແລະຜິດ. ພະອົງກຽດຊັງຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳທຸກຮູບແບບ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າພະເຈົ້າ “ມີຄວາມທຸກໃຈ” ເມື່ອແຜ່ນດິນໂລກໃນອະດີດເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ. (ຕົ້ນເດີມ 6:5, 6) ພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ປ່ຽນແປງ. (ມາລາກີ 3:6) ພະເຈົ້າຍັງໜ່າຍແໜງບໍ່ຢາກເຫັນຄວາມທຸກທີ່ພວມເກີດຂຶ້ນທົ່ວໂລກແລະບໍ່ຢາກເຫັນຜູ້ຄົນທົນທຸກ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ “ພະອົງເປັນຫ່ວງພວກທ່ານ.”—1 ເປໂຕ 5:7, ທ.ປ.

12, 13. (ກ) ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງມີຄຸນລັກສະນະທີ່ດີເຊັ່ນຄວາມຮັກ ແລະຄວາມຮັກກະທົບໃສ່ທັດສະນະຂອງເຮົາຕໍ່ໂລກນີ້ຄືແນວໃດ? (ຂ) ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດແນວໜຶ່ງຢ່າງແນ່ນອນຕໍ່ກັບບັນຫາຕ່າງໆຂອງໂລກນີ້?

¹² ເຮົາສາມາດໝັ້ນໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າພະເຈົ້າໜ່າຍແໜງບໍ່ຢາກເຫັນຄວາມທຸກ? ມີຂໍ້ພິສູດອີກຢ່າງໜຶ່ງ. ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າມະນຸດຖືກສ້າງຕາມຮູບແບບຂອງພະເຈົ້າ. (ຕົ້ນເດີມ 1:26) ດ້ວຍເຫດນີ້ເຮົາຈຶ່ງມີຄຸນລັກສະນະທີ່ດີຍ້ອນພະເຈົ້າ ມີຄຸນລັກສະນະທີ່ດີ. ຕົວຢ່າງ ເມື່ອເຫັນຜູ້ບໍລິສຸດຕ້ອງທົນທຸກ ມັນລົບກວນໃຈເຈົ້າບໍ? ຖ້າເຈົ້າເປັນຫ່ວງແບບນັ້ນໃນເລື່ອງຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳ ກໍຂໍໃຫ້ໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ສຶກຕໍ່ເລື່ອງນັ້ນຫຼາຍກວ່າເຈົ້າອີກ.

¹³ ສິ່ງດີທີ່ສຸດຢ່າງໜຶ່ງໃນຕົວຂອງມະນຸດແມ່ນຄວາມສາມາດທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກ. ການສະແດງຄວາມຮັກກໍສະທ້ອນເຖິງພະເຈົ້າເຊັ່ນກັນ. ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າ “ພະເຈົ້າເປັນຄວາມຮັກ.” (1 ໂຢຮັນ 4:8) ເຮົາມີຄວາມຮັກກໍເພາະພະເຈົ້າມີຄວາມຮັກ. ຄວາມຮັກຈະກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ລົງມືກຳຈັດຄວາມທຸກແລະຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳທີ່ເຮົາພົບເຫັນຢູ່ໃນໂລກໃຫ້ໝົດສິ້ນໄປບໍ່ແມ່ນບໍ? ຖ້າເຈົ້າມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ເຈົ້າຈະເຮັດບໍ? ແນ່ນອນວ່າເຈົ້າຈະເຮັດ! ເຮົາສາມາດໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຈົ້າຈະກຳຈັດຄວາມທຸກແລະຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳໃຫ້ໝົດສິ້ນໄປ. ຄຳສັນຍາຕ່າງໆທີ່ກ່າວໄວ້ໃນພາກສະເໜີຂອງປຶ້ມນີ້ບໍ່ໄດ້ເປັນພຽງແຕ່ຄວາມຝັນຫຼືຄວາມຫວັງລົມໆແລ້ງໆເທົ່ານັ້ນ. ຄຳສັນຍາຕ່າງໆຂອງພະເຈົ້າຈະຕ້ອງເປັນຈິງຢ່າງແນ່ນອນ! ເພື່ອຈະມີຄວາມເຊື່ອໃນຄຳສັນຍານັ້ນ ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງຮຽນຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບພະເຈົ້າຜູ້ທີ່ໃຫ້ຄຳສັນຍາເຫຼົ່ານັ້ນ.

14. ພະເຈົ້າມີຊື່ວ່າແນວໃດ ແລະເປັນຫຍັງເຮົາຄວນໃຊ້ຊື່ນີ້?

¹⁴ ຖ້າເຮົາຢາກໃຫ້ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງຮູ້ຈັກເຮົາ ເຮົາຈະເຮັດແນວໃດ? ເຮົາຈະບອກຊື່ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຮູ້ຈັກບໍ່ແມ່ນບໍ? ພະເຈົ້າມີຊື່ບໍ? ຫຼາຍສາສະໜາຕອບວ່າຊື່ຂອງພະເຈົ້າແມ່ນ “ພະເຈົ້າ” ຫຼື “ພະອົງເຈົ້າ” ແຕ່ວ່າຄຳເອີ້ນເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນຊື່ສະເພາະ. ຄຳເຫຼົ່ານີ້ເປັນພຽງຄຳທີ່ບອກຕຳແໜ່ງ ແບບດຽວກັບຄຳວ່າ “ກະສັດ” ແລະ “ປະທານປະເທດ.” ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າພະເຈົ້າມີຫຼາຍຕຳແໜ່ງ. ຄຳວ່າ “ພະເຈົ້າ” ແລະ “ພະອົງເຈົ້າ” ກໍລວມຢູ່ໃນຕຳແໜ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ. ແນວໃດ ກໍຕາມ ຄຳພີໄບເບິນຍັງສອນວ່າພະເຈົ້າມີຊື່ສະເພາະວ່າ ເຢໂຫວາ. ຄຳເພງ 83:18 ບອກວ່າ “ພະເຈົ້າຜູ້ມີນາມຊື່ວ່າພະເຢໂຫວາ ອົງດຽວເປັນພະເຈົ້າອົງສູງສຸດເທິງແຜ່ນດິນທັງສິ້ນ.” ຖ້າຄຳພີໄບເບິນສະບັບແປທີ່ເຈົ້າໃຊ້ບໍ່ມີຊື່ນີ້ ເຈົ້າອາດຈະຄົ້ນຄວ້າເບິ່ງເພື່ອຮູ້ເຫດຜົນເພີ່ມເຕີມໃນພາກຜະໜວກໜ້າ 195-197 ຂອງປຶ້ມນີ້. ຄວາມຈິງກໍຄືວ່າຊື່ຂອງພະເຈົ້າປາກົດຫຼາຍພັນເທື່ອໃນສະບັບທີ່ເກົ່າແກ່ຂອງຄຳພີໄບເບິນ. ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງຢາກໃຫ້ເຮົາຮູ້ຈັກຊື່ຂອງພະອົງແລະໃຊ້ຊື່ນັ້ນ. ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ພະອົງໃຊ້ຄຳພີໄບເບິນເພື່ອແນະນຳຕົວເອງກັບເຮົາ.

15. ຊື່ເຢໂຫວາມີຄວາມໝາຍວ່າແນວໃດ?

¹⁵ ພະເຈົ້າຕັ້ງຊື່ທີ່ມີຄວາມໝາຍອັນເລິກເຊິ່ງໃຫ້ກັບຕົນເອງ. ຊື່ເຢໂຫວາ ໝາຍຄວາມວ່າ ພະອົງສາມາດເຮັດໃຫ້ຈຸດປະສົງອັນໃດກໍຕາມຂອງພະອົງສຳເລັດເປັນຈິງ ແລະສາມາດດຳເນີນການຈົນບັນລຸຜົນສຳເລັດຕາມທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້. * ຊື່ຂອງພະເຈົ້າບໍ່ມີສິ່ງໃດທຽບໄດ້ແທ້ໆ. ຊື່ນີ້ເປັນຂອງພະອົງພຽງແຕ່ຜູ້ດຽວ. ໃນຫຼາຍໆດ້ານ ບໍ່ມີໃຜທຽບກັບພະເຢໂຫວາໄດ້. ເປັນເຊັ່ນນັ້ນໄດ້ແນວໃດ?

16, 17. ຈາກຕຳແໜ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ເຮົາອາດຮຽນຮູ້ຫຍັງແດ່ກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ (ກ) “ຜູ້ມີລິດເດດອັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ”? (ຂ) “ພະມະຫາກະສັດແຫ່ງນິລັນດອນ”? (ຄ) “ຜູ້ທີ່ໄດ້ນິລະມິດສ້າງ”?

¹⁶ ເຮົາໄດ້ເຫັນແລ້ວວ່າຄຳເພງ 83:18 ກ່າວເຖິງພະເຢໂຫວາວ່າເປັນ “ອົງດຽວເປັນພະເຈົ້າອົງສູງສຸດ.” ໃນທຳນອງດຽວກັນ ມີການກ່າວເຖິງພະເຢໂຫວາຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນໃນຖານະເປັນ “ຜູ້ມີລິດເດດອັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.” ຄຳປາກົດ 15:3 ກ່າວວ່າ “ໂອ້ພະອົງ [“ພະເຢໂຫວາ,” ລ.ມ.] ເຈົ້າຂ້າ ຜູ້ເປັນພະເຈົ້າຜູ້ມີລິດເດດອັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ກິດຈະການຂອງພະອົງເປັນໃຫຍ່ໜ້າອັດສະຈັນໃຈນັກ. ໂອ້ພະອົງຜູ້ເປັນພະ ມະຫາກະສັດແຫ່ງປະເທດທັງປວງ [“ພະມະຫາກະສັດແຫ່ງນິລັນດອນ,” ລ.ມ.] ທາງທັງຫຼາຍຂອງພະອົງເປັນທາງຊອບທຳແລະທ່ຽງແທ້.” ຕຳແໜ່ງ “ຜູ້ມີລິດເດດອັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ” ສອນເຮົາວ່າພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ມີລິດເດດສູງສຸດ. ລິດເດດຂອງພະອົງບໍ່ມີຜູ້ໃດທຽບໄດ້ ມັນເປັນລິດເດດສູງສຸດ. ໃນອີກແງ່ໜຶ່ງຕຳແໜ່ງ “ພະມະຫາກະສັດແຫ່ງນິລັນດອນ” ເຕືອນເຮົາໃຫ້ສຳນຶກວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດທຽບພະເຢໂຫວາໄດ້. ພະອົງຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນທີ່ເປັນຢູ່ຕະຫຼອດການ. ຄຳເພງ 90:2 (ທ.ປ.) ກ່າວວ່າ “ພະອົງເປັນພະເຈົ້າອົງເປັນຢູ່ຊົ່ວນິລັນການ.” ແນວຄິດແບບນີ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຮູ້ສຶກເກງຂາມບໍ່ແມ່ນບໍ?

¹⁷ ນອກຈາກນີ້ ບໍ່ມີໃຜທຽບພະເຢໂຫວາໄດ້ໃນຄວາມໝາຍທີ່ວ່າພະອົງຜູ້ດຽວເປັນຜູ້ສ້າງ. ຄຳປາກົດ 4:11 ອ່ານວ່າ “ພະອົງເຈົ້າ [“ພະເຢໂຫວາ,” ລ.ມ.] . . . ພະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າທັງຫຼາຍ ພະອົງເປັນຜູ້ສົມຄວນຈະຮັບລັດສະໝີ ແລະຍົດສັກ ແລະລິດເດດ ເພາະວ່າພະອົງເປັນຜູ້ທີ່ໄດ້ນິລະມິດສ້າງສັບພະທຸກສິ່ງ ແລະສັບພະທຸກສິ່ງເປັນຢູ່ ແລະຕ້ອງນິລະມິດສ້າງແລ້ວດ້ວຍນໍ້າໃຈຂອງພະອົງ.” ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາຄິດພໍ້ ນັບຕັ້ງແຕ່ກາຍວິນຍານທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນເຊິ່ງເຮົາບໍ່ສາມາດເຫັນໄດ້ ດວງດາວຕ່າງໆທີ່ເດຍລະດາດໃນທ້ອງຟ້າຕອນກາງຄືນ ໝາກໄມ້ທີ່ຢູ່ຕົ້ນ ຕະຫຼອດຮອດປາທີ່ລອຍຢູ່ໃນມະຫາສະຫມຸດແລະແມ່ນໍ້າ ທຸກສິ່ງນີ້ດຳລົງຢູ່ໄດ້ກໍຍ້ອນພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ສ້າງ!

18. ເປັນຫຍັງບາງຄົນຈຶ່ງຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ມີວັນເຂົ້າໃກ້ພະເຈົ້າໄດ້ ແຕ່ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າແນວໃດ?

¹⁸ ການອ່ານກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະທີ່ເປັນຕາເກງຂາມຂອງພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ບາງຄົນຮູ້ສຶກຢ້ານໜ້ອຍໜຶ່ງ. ເຂົາເຈົ້າຢ້ານວ່າພະເຈົ້າສູງສົ່ງຈົນວ່າເຂົາເຈົ້າເອງບໍ່ສາມາດໃກ້ຊິດກັບພະອົງໄດ້ຈັກເທື່ອແລະເຂົາເຈົ້າກໍຄົງບໍ່ມີຄວາມໝາຍຫຍັງເລີຍຕໍ່ພະເຈົ້າຜູ້ສູງສົ່ງແບບນີ້. ແຕ່ວ່າຄວາມຄຶດແບບນີ້ຖືກຕ້ອງບໍ? ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ສອນແນວນັ້ນ. ຄຳພີໄບເບິນກ່າວເຖິງພະເຢໂຫວາວ່າ ‘ພະອົງບໍ່ຢູ່ໄກຈາກເຮົາທັງຫຼາຍທຸກຄົນ.’ (ກິດຈະການ 17:27) ຄຳພີໄບເບິນຍັງເຊີນຊວນເຮົາໃຫ້ “ຫຍັບເຂົ້າມາໃກ້ພະເຈົ້າແລະພະອົງຈະຫຍັບເຂົ້າມາໃກ້ທ່ານທັງຫຼາຍ.”—ຢາໂກໂບ 4:8.

19. (ກ) ເຮົາຈະເລີ່ມເຂົ້າໃກ້ພະເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ ແລະເຮົາຈະໄດ້ປະໂຫຍດຫຍັງ? (ຂ) ຄຸນລັກສະນະອັນໃດຂອງພະເຈົ້າທີ່ຖືກໃຈເຈົ້າຫຼາຍທີ່ສຸດ?

 ¹⁹ ເຮົາຈະຫຍັບເຂົ້າມາໃກ້ພະເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ? ທຳອິດ ເຮົາຄວນສືບຕໍ່ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ເຮົາພວມເຮັດຢູ່ຕອນນີ້ ເຊິ່ງກໍຄືການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະເຈົ້າ. ພະເຍຊູກ່າວວ່າ “ອັນນີ້ເປັນຊີວິດອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ ຄືວ່າໃຫ້ເຂົາຮູ້ຈັກພະເຈົ້າອົງດຽວທ່ຽງແທ້ແລະພະເຍຊູຄລິດທີ່ພະເຈົ້າໃຊ້ມາ.” (ໂຢຮັນ 17:3) ແມ່ນແລ້ວ ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູຈະນຳໄປສູ່ “ຊີວິດອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ”! ດັ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວມາແລ້ວ “ພະເຈົ້າເປັນຄວາມຮັກ.” (1 ໂຢຮັນ 4:16) ພະເຢໂຫວາຍັງມີອີກຫຼາຍຄຸນລັກສະນະທີ່ດີເລີດແລະເປັນຕາໜ້າຈັບໃຈ. ຕົວຢ່າງ ຄຳພີໄບເບິນກ່າວເຖິງພະເຢໂຫວາວ່າເປັນ “ພະເຈົ້າຜູ້ໂຜດອີ່ດູ ໂຜດພະຄຸນ ຜູ້ຊ້ານານຈະຄຽດແລະປະກອບດ້ວຍຄວາມດີແລະຄວາມຈິງ.” (ອົບພະຍົບ 34:6) “ພະອົງມີໃຈພ້ອມຈະຍົກຜິດ.” (ຄຳເພງ 86:5) ພະເຈົ້າອົດທົນດົນນານ. (2 ເປໂຕ 3:9) ພະອົງຈົງຮັກພັກດີ. (ຄຳປາກົດ 15:4, ລ.ມ.) ເມື່ອເຮົາອ່ານຄຳພີໄບເບິນຫຼາຍຂຶ້ນ ເຮົາກໍຈະເຫັນວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາສະແດງວ່າພະອົງມີຄຸນລັກສະນະເຫຼົ່ານີ້ແລະຍັງມີຄຸນລັກສະນະອື່ນໆອີກຫຼາຍຢ່າງທີ່ເປັນຕາໜ້າຈັບໃຈ.

20-22. (ກ) ການທີ່ເຮົາບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນພະເຈົ້າໄດ້ເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງເຮົາໄວ້ຈາກການເຂົ້າໃກ້ພະອົງບໍ? ຈົ່ງອະທິບາຍ (ຂ) ບາງຄົນທີ່ຫວັງດີອາດບອກໃຫ້ເຈົ້າເຮັດຫຍັງ ແຕ່ເຈົ້າຄວນເຮັດແນວໃດ?

²⁰ ແມ່ນຢູ່ ເຮົາບໍ່ສາມາດເຫັນພະເຈົ້າໄດ້ເພາະວ່າພະອົງເປັນກາຍວິນຍານທີ່ເບິ່ງເຫັນບໍ່ໄດ້. (ໂຢຮັນ 1:18; 4:24; 1 ຕີໂມເຕ 1:17) ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມ ການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະອົງໂດຍທາງຄຳພີໄບເບິນເຮັດໃຫ້ເຮົາສາມາດຮູ້ຈັກພະອົງໃນຖານະເປັນບຸກຄົນທີ່ມີຢູ່ຈິງ. ດັ່ງທີ່ຜູ້ແຕ່ງຄຳເພງກ່າວໄວ້ ເຮົາສາມາດ “ເຫັນຄວາມງາມຂອງພະເຢໂຫວາ.” (ຄຳເພງ 27:4; ໂລມ 1:20) ແຮ່ງເຮົາຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍເທົ່າໃດ ພະອົງແຮ່ງຈະເປັນຈິງຫຼາຍຂຶ້ນສຳລັບເຮົາ ແລະແຮ່ງມີເຫດຜົນຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ເຮົາຈະຮັກພະອົງແລະຮູ້ສຶກໃກ້ຊິດກັບພະອົງ.

²¹ ເຮົາຈະເຂົ້າໃຈເຫດຜົນທີ່ຄຳພີໄບເບິນສອນເຮົາໃຫ້ຄຶດເຖິງພະເຢໂຫວາໃນຖານະເປັນພໍ່. (ມັດທາຍ 6:9) ພະອົງບໍ່ພຽງແຕ່ໃຫ້ເຮົາມີຊີວິດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງຢາກໃຫ້ເຮົາມີຊີວິດທີ່ດີທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້ ເຊັ່ນດຽວກັບພໍ່ຜູ້ມີຄວາມຮັກທຸກ ຄົນຢາກໃຫ້ລູກຂອງຕົນເອງມີຊີວິດທີ່ດີ. (ຄຳເພງ 36:9) ຄຳພີໄບເບິນຍັງສອນອີກວ່າມະນຸດສາມາດເປັນມິດສະຫາຍຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້. (ຢາໂກໂບ 2:23) ຄຶດເບິ່ງດູ ເຮົາສາມາດເປັນມິດສະຫາຍກັບຜູ້ທີ່ສ້າງເອກະພົບ!

²² ໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າຮຽນຮູ້ຈາກຄຳພີໄບເບິນຫຼາຍຂຶ້ນ ເຈົ້າອາດພົບວ່າບາງຄົນທີ່ຫວັງດີຈະບອກໃຫ້ເຈົ້າເຊົາສຶກສາ. ເຂົາເຈົ້າອາດກັງວົນວ່າເຈົ້າຈະປ່ຽນສາສະໜາ. ແນວໃດກໍຕາມ ຢ່າຍອມໃຫ້ຜູ້ໃດມາກັ້ນເຈົ້າໄວ້ຈາກການສ້າງມິດຕະພາບທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເຈົ້າຈະສ້າງໄດ້.

23, 24. (ກ) ເປັນຫຍັງເຈົ້າຄວນຖາມຕໍ່ໆໄປກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພວມຮຽນຮູ້? (ຂ) ບົດຕໍ່ໄປຈະເວົ້າກ່ຽວກັບເລື່ອງຫຍັງ?

²³ ແນ່ນອນວ່າໃນຕອນທຳອິດເຈົ້າອາດບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນບາງເລື່ອງ. ຕ້ອງມີຄວາມຖ່ອມໃຈເພື່ອຈະຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ ແຕ່ວ່າບໍ່ຄວນອົດທີ່ຈະຖາມຄຳຖາມຍ້ອນວ່າຮູ້ສຶກອາຍ. ພະເຍຊູກ່າວວ່າການມີຄວາມຖ່ອມໃຈຄືເດັກນ້ອຍໆເປັນເລື່ອງໜ້າຊົມເຊີຍ. (ມັດທາຍ 18:2-4) ດັ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ ເດັກນ້ອຍມັກຖາມ. ພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ເຈົ້າພົບຄຳຕອບຕ່າງໆ. ຄຳພີໄບເບິນຍ້ອງຍໍບາງຄົນທີ່ຫ້າວຫັນໃນການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າຄົ້ນເບິ່ງໃນຄຳພີໄບເບິນຢ່າງຖີ່ຖ້ວນເພື່ອຈະໝັ້ນໃຈວ່າສິ່ງທີ່ພວມຮຽນຮູ້ນັ້ນເປັນຄວາມຈິງ.—ກິດຈະການ 17:11.

²⁴ ວິທີດີທີ່ສຸດໃນການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາແມ່ນການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ. ຄຳພີໄບເບິນແຕກຕ່າງຈາກໜັງສືອື່ນ. ຕ່າງແນວໃດ? ບົດຕໍ່ໄປຈະເວົ້າກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້.