ມະນຸດສ້າງຫໍສູງຂະໜາດໃຫຍ່
ບົດ 12
ມະນຸດສ້າງຫໍສູງຂະໜາດໃຫຍ່
ຫຼາຍປີຜ່ານໄປ. ລູກຊາຍຂອງໂນເອມີລູກຫຼານມາກຫຼາຍ. ແລະລູກຫຼານຂອງເຂົາເຕີບໂຕຂຶ້ນແລະມີລູກຫຼານຫຼາຍຂຶ້ນອີກ. ບໍ່ຊ້າບໍ່ນານມີຜູ້ຄົນຫຼວງຫຼາຍເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ມີຜູ້ນຶ່ງໃນຄົນເຫຼົ່ານີ້ຊຶ່ງເປັນເຫຼນຂອງໂນເອມີຊື່ວ່າເນມໂຣດ. ເຂົາເປັນຄົນບໍ່ດີ ເປັນຜູ້ລ່າສັດແລະຂ້າທັງສັດແລະມະນຸດດ້ວຍ. ເນມໂຣດຕັ້ງຕົນເອງເປັນກະສັດປົກຄອງເໜືອຄົນອື່ນດ້ວຍ. ພະເຈົ້າບໍ່ພໍໃຈໃນເນມໂຣດ.
ຜູ້ຄົນທັງປວງໃນສະໄໝນັ້ນເວົ້າພາສາດຽວກັນ. ເນມໂຣດຕ້ອງການໃຫ້ເຂົາທັງຫຼາຍຢູ່ຮ່ວມກັນເພື່ອຕົນຈະປົກຄອງເຂົາໄດ້. ເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າເຂົາໄດ້ເຮັດອັນໃດ? ເຂົາບອກໃຫ້ຜູ້ຄົນກໍ່ສ້າງເມືອງນຶ່ງຂຶ້ນແລະສ້າງຫໍສູງໃຫຍ່ໃນເມືອງນັ້ນ. ຈົ່ງເບິ່ງໃນຮູບນີ້ ເຂົາພວມປັ້ນດິນຈີ່ຢູ່.
ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າບໍ່ຍິນດີກັບການກໍ່ສ້າງນີ້. ພະເຈົ້າປະສົງໃຫ້ຜູ້ຄົນຍ້າຍອອກໄປອາໄສຕະຫຼອດທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ. ແຕ່ຜູ້ຄົນພາກັນເວົ້າວ່າ: ‘ມາເຖີດ! ໃຫ້ເຮົາພາກັນສ້າງເມືອງນຶ່ງຂຶ້ນແລະກໍ່ຫໍສູງໃຫ້ມີຍອດຮອດຟ້າສະຫວັນ. ແລ້ວເຮົາຈະມີຊື່ສຽງໄວ້!’ ຜູ້ຄົນທັງຫຼາຍຢາກໄດ້ກຽດຕິຍົດສຳລັບຕົນເອງ ບໍ່ຢາກໃຫ້ກຽດຕິຍົດແກ່ພະເຈົ້າ.
ດັ່ງນັ້ນ ພະເຈົ້າຈຶ່ງກະທຳໃຫ້ຜູ້ຄົນຢຸດຈາກການກໍ່ສ້າງຫໍນັ້ນ. ເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າພະເຈົ້າໄດ້ກະທຳເຊັ່ນນັ້ນໂດຍວິທີໃດ? ໂດຍບັນດານໃຫ້ປະຊາຊົນເວົ້າພາສາແຕກຕ່າງກັນຢ່າງກະທັນຫັນ ແທນທີ່ຈະເວົ້າກັນເປັນພາສາດຽວເທົ່ານັ້ນ. ພວກທີ່ເຮັດການກໍ່ສ້າງຈຶ່ງບໍ່ເຂົ້າໃຈກັນແລະກັນອີກຕໍ່ໄປ. ດ້ວຍເຫດນີ້ເມືອງຂອງເຂົາຈຶ່ງຖືກຮຽກວ່າ ບາເບນ ຫຼືບາບີໂລນ ໝາຍເຖິງ “ຄວາມວຸ່ນວາຍສັບສົນ.”
ຕອນນີ້ຜູ້ຄົນເລີ່ມຍ້າຍອອກຈາກເມືອງບາເບນ. ພວກທີ່ເວົ້າພາສາດຽວກັນກໍ່ໄປຢູ່ນຳກັນໃນສ່ວນຕ່າງໆຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
