ບົດຄວາມສຶກສາທີ 39
ເພງທີ 125 ຄົນທີ່ເມດຕາກໍມີຄວາມສຸກ
ການໃຫ້ຈະເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກ
“ການໃຫ້ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່າການຮັບ.”—ກຈກ. 20:35
ຈຸດສຳຄັນ
ຮຽນຮູ້ວິທີຕ່າງໆທີ່ເຮົາສາມາດໃຫ້ຄົນອື່ນແລະເຫດຜົນທີ່ການເຮັດແບບນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກ.
1-2. ການທີ່ພະເຢໂຫວາສ້າງເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກໃນການໃຫ້ຫຼາຍກວ່າການຮັບມັນດີແນວໃດ?
ພະເຢໂຫວາສ້າງເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກໃນການໃຫ້ຫຼາຍກວ່າການຮັບ. (ກຈກ. 20:35) ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາບໍ່ມີຄວາມສຸກບໍເມື່ອມີຄົນເອົາບາງຢ່າງໃຫ້ເຮົາ? ບໍ່ແມ່ນແບບນັ້ນ. ເຮົາທຸກຄົນມີຄວາມສຸກເມື່ອມີຄົນເອົາບາງຢ່າງໃຫ້ເຮົາ ແຕ່ເຮົາຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່າເມື່ອໄດ້ໃຫ້ຄົນອື່ນ. ມັນດີແທ້ໆທີ່ພະເຢໂຫວາສ້າງເຮົາແບບນີ້. ຍ້ອນຫຍັງ?
2 ການທີ່ພະເຢໂຫວາສ້າງເຮົາແບບນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກ. ເຮົາມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນເມື່ອເຮົາຊອກຫາໂອກາດທີ່ຈະເຮັດສິ່ງທີ່ດີເພື່ອຄົນອື່ນ. ຄັກແທ້ໆທີ່ພະເຢໂຫວາສ້າງເຮົາແບບນີ້!—ພສ. 139:14
3. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເອີ້ນພະເຢໂຫວາວ່າເປັນ “ພະເຈົ້າຜູ້ມີຄວາມສຸກ”?
3 ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າການໃຫ້ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກ. ຍ້ອນແນວນີ້ເຮົາຈຶ່ງເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍໆວ່າເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງເປັນ “ພະເຈົ້າຜູ້ມີຄວາມສຸກ.” (1ຕມ. 1:11) ພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ທຳອິດທີ່ເປັນຝ່າຍໃຫ້ຄົນອື່ນແລະບໍ່ມີໃຜໃຫ້ຫຼາຍສ່ຳກັບເພິ່ນ. ໂປໂລເວົ້າວ່າ: “ພວກເຮົາມີຊີວິດຢູ່ແລະເຄື່ອນໄຫວໄປມາໄດ້ກໍຍ້ອນເພິ່ນ.” (ກຈກ. 17:28) ທີ່ຈິງ “ສິ່ງດີໆແລະຂອງຂວັນພິເສດທຸກຢ່າງ” ມາຈາກພະເຢໂຫວາ.—ຢກບ. 1:17
4. ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນຈາກການໃຫ້?
4 ພວກເຮົາທຸກຄົນຄືຊິຢາກມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນຈາກການໃຫ້. ເຮົາມີຄວາມສຸກແບບນັ້ນໄດ້ໂດຍຮຽນແບບຄວາມໃຈກວ້າງຂອງພະເຢໂຫວາ. (ອຟຊ. 5:1) ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະຮຽນກ່ຽວກັບຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງພະເຢໂຫວາໃນການໃຫ້ ແລະເຮົາຍັງຈະຮຽນວ່າເຮົາຈະເຮັດແນວໃດຖ້າຮູ້ສຶກວ່າຄົນອື່ນບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດເພື່ອເຂົາເຈົ້າ. ການຮຽນເລື່ອງນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກຕໍ່ໆໄປແລະມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນຈາກການໃຫ້.
ຮຽນແບບຄວາມໃຈກວ້າງຂອງພະເຢໂຫວາ
5. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາມີສິ່ງທີ່ຈຳເປັນຫຍັງແດ່?
5 ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມໃຈກວ້າງກັບເຮົາແນວໃດແດ່? ໃຫ້ເຮົາເບິ່ງບາງຕົວຢ່າງນຳກັນ. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາມີສິ່ງທີ່ຈຳເປັນ. ເຮົາອາດບໍ່ມີຊີວິດທີ່ຫຼູຫຼາ ແຕ່ເພິ່ນກໍໃຫ້ເຮົາມີສິ່ງທີ່ຈຳເປັນໃນຊີວິດ ເຊັ່ນ: ເພິ່ນໃຫ້ເຮົາມີຂອງກິນ ເຄື່ອງນຸ່ງ ແລະບ່ອນຢູ່. (ພສ. 4:8; ມທ. 6:31-33; 1ຕມ. 6:6-8) ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ກັບເຮົາຍ້ອນຮູ້ສຶກວ່າເພິ່ນຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້. ຄັນຊັ້ນ ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງເຮັດແບບນີ້?
6. ເຮົາຮຽນຫຍັງຈາກມັດທາຍ 6:25, 26?
6 ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາມີສິ່ງທີ່ຈຳເປັນໃນຊີວິດຍ້ອນເພິ່ນຮັກເຮົາ. ໃຫ້ເບິ່ງສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າໃນມັດທາຍ 6:25, 26. (ອ່ານ) ພະເຢຊູໃຊ້ຕົວຢ່າງເລື່ອງນົກໂດຍເວົ້າວ່າ: “ພວກມັນບໍ່ໄດ້ຫວ່ານແນວປູກ ບໍ່ໄດ້ເກັບກ່ຽວ ແລະບໍ່ໄດ້ສະສົມເມັດພືດໄວ້ໃນເລົ້າເຂົ້າ.” ແຕ່ໃຫ້ສັງເກດສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າຕໍ່ຈາກນັ້ນທີ່ວ່າ: “ພະເຈົ້າພໍ່ຂອງພວກເຈົ້າໃນສະຫວັນກໍຍັງລ້ຽງພວກມັນ.” ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູຖາມວ່າ: “ພວກເຈົ້າມີຄ່າຫຼາຍກວ່ານົກບໍ່ແມ່ນບໍ?” ພະເຢຊູຢາກສອນຫຍັງເຮົາ? ພະເຢໂຫວາຖືວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງເພິ່ນມີຄ່າຫຼາຍກວ່າສັດ. ຖ້າພະເຢໂຫວາເບິ່ງແຍງສັດເຫຼົ່ານີ້ ເຮົາກໍໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າເພິ່ນຈະເບິ່ງແຍງເຮົາໃຫ້ມີສິ່ງທີ່ຈຳເປັນໃນຊີວິດຄືກັນ! ພະເຢໂຫວາເປັນຄືກັບພໍ່ທີ່ເບິ່ງແຍງຄົນໃນຄອບຄົວດ້ວຍຄວາມຮັກ.—ພສ. 145:16; ມທ. 6:32
7. ວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາສາມາດຮຽນແບບຄວາມໃຈກວ້າງຂອງພະເຢໂຫວາແມ່ນຫຍັງ? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
7 ຄືກັບພະເຢໂຫວາ ເຮົາສາມາດໃຫ້ສິ່ງຈຳເປັນກັບຄົນອື່ນໄດ້ຍ້ອນເຮົາຮັກເຂົາເຈົ້າ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຈົ້າຮູ້ຈັກພີ່ນ້ອງຜູ້ໃດບໍທີ່ຕ້ອງການຂອງກິນຫຼືເຄື່ອງນຸ່ງ? ພະເຢໂຫວາສາມາດໃຊ້ເຈົ້າໃຫ້ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໄດ້. ພະຍານພະເຢໂຫວາມີຊື່ສຽງວ່າມັກຊ່ວຍເຫຼືອກັນເມື່ອເກີດໄພພິບັດ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຕອນທີ່ພະຍາດໂຄວິດ-19 ລະບາດ ພີ່ນ້ອງໄດ້ແບ່ງຂອງກິນ ເຄື່ອງນຸ່ງ ແລະສິ່ງອື່ນໆໃຫ້ກັບຜູ້ທີ່ມີຄວາມຈຳເປັນ. ພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນຍັງໄດ້ບໍລິຈາກເງິນຢ່າງໃຈກວ້າງສຳລັບວຽກທົ່ວໂລກ ເຊິ່ງເງິນເຫຼົ່ານັ້ນຖືກເອົາໄປໃຊ້ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງຢູ່ທົ່ວໂລກເມື່ອເກີດໄພພິບັດ. ພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳໃນເຮັບເຣີ 13:16 ທີ່ວ່າ: “ຢ່າລືມເຮັດດີແລະແບ່ງປັນສິ່ງຂອງໃຫ້ຄົນອື່ນ ຍ້ອນພະເຈົ້າພໍໃຈເຄື່ອງບູຊາແບບນັ້ນ.”
ເຮົາທຸກຄົນສາມາດຮຽນແບບຄວາມໃຈກວ້າງຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ (ເບິ່ງຂໍ້ 7)
8. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ກຳລັງເຮົາເພື່ອຫຍັງ? (ຟີລິບປອຍ 2:13)
8 ພະເຢໂຫວາໃຫ້ກຳລັງເຮົາ. ພະເຢໂຫວາມີກຳລັງທີ່ບໍ່ມີຂີດຈຳກັດ ແລະເພິ່ນມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ໃຫ້ກຳລັງກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນ. (ອ່ານຟີລິບປອຍ 2:13) ເຈົ້າເຄີຍອະທິດຖານຂໍໃຫ້ມີກຳລັງເພື່ອຈະຕ້ານທານການລໍ້ໃຈ ຫຼືໃຫ້ມີກຳລັງທີ່ຈະອົດທົນກັບບັນຫາບໍ? ເຈົ້າອາດເຄີຍອະທິດຖານຂໍໃຫ້ມີກຳລັງພຽງພໍທີ່ຈະສູ້ຕໍ່ໄປໄດ້ອີກມື້ໜຶ່ງ. ເມື່ອພະເຢໂຫວາຕອບຄຳອະທິດຖານຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າຄືຊິເຫັນດີກັບສິ່ງທີ່ໂປໂລຂຽນທີ່ວ່າ: “ຂ້ອຍມີກຳລັງອົດທົນໄດ້ທຸກສິ່ງຍ້ອນພະເຈົ້າໃຫ້ກຳລັງຂ້ອຍ.”—ຟລປ. 4:13
9. ເຮົາຈະຮຽນແບບພະເຢໂຫວາແນວໃດໃນການໃຊ້ກຳລັງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
9 ເຮົາບໍ່ຄືກັບພະເຢໂຫວາ ເຮົາມີກຳລັງທີ່ມີຂີດຈຳກັດ ແລະເຮົາບໍ່ສາມາດໃຫ້ກຳລັງຄົນອື່ນຄືກັບທີ່ພະເຢໂຫວາເຮັດ ແຕ່ເຮົາສາມາດຮຽນແບບພະເຢໂຫວາໂດຍໃຊ້ກຳລັງຂອງເຮົາເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຮົາສາມາດໄປຊື້ເຄື່ອງຫຼືເຮັດວຽກເຮືອນໃຫ້ພີ່ນ້ອງທີ່ເຖົ້າແລ້ວຫຼືພີ່ນ້ອງທີ່ບໍ່ສະບາຍ. ຖ້າເຮັດໄດ້ ເຮົາອາດອາສາສະໝັກຊ່ວຍອະນາໄມແລະເບິ່ງແຍງຫໍປະຊຸມ. ເມື່ອເຮົາໃຊ້ກຳລັງຂອງເຮົາເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ເຮົາກໍສາມາດເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ພີ່ນ້ອງ.
ເຮົາສາມາດໃຊ້ກຳລັງຂອງເຮົາເພື່ອຊ່ວຍຄົນອື່ນໄດ້ (ເບິ່ງຂໍ້ 9)
10. ເຮົາຈະໃຊ້ຄຳເວົ້າແນວໃດເພື່ອໃຫ້ກຳລັງຄົນອື່ນ?
10 ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າຄຳເວົ້າຂອງເຈົ້າໃຫ້ກຳລັງຄົນອື່ນໄດ້. ເຈົ້າຄິດເຖິງໃຜບໍທີ່ເຈົ້າຈະເວົ້າໃຫ້ກຳລັງໃຈໄດ້ ຫຼືມີໃຜບໍທີ່ຕ້ອງການການປອບໃຈ? ຖ້າມີ ຂໍໃຫ້ບອກລາວວ່າເຈົ້າເປັນຫ່ວງລາວ. ເຈົ້າອາດໄປຢາມລາວ ໂທໄປຫາ ສົ່ງກ໋າດໄປໃຫ້ ສົ່ງອີເມວ ຫຼືສົ່ງຂໍ້ຄວາມກໍໄດ້. ເຈົ້າບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ເລີດຫຼູ ແຕ່ຄຳເວົ້າຈາກໃຈບໍ່ເທົ່າໃດຄຳກໍອາດເປັນສິ່ງທີ່ພີ່ນ້ອງຕ້ອງການພໍດີເພື່ອຊ່ວຍລາວໃຫ້ຮັກສາຄວາມສັດຊື່ໄດ້ໃນມື້ນັ້ນ ຫຼືເພື່ອຊ່ວຍລາວໃຫ້ມີຄວາມຄິດໃນແງ່ບວກຫຼາຍຂຶ້ນ.—ສພສ. 12:25; ອຟຊ. 4:29
11. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ສະຕິປັນຍາເຮົາແນວໃດ?
11 ພະເຢໂຫວາໃຫ້ສະຕິປັນຍາກັບເຮົາ. ຢາໂກໂບຂຽນວ່າ: “ຖ້າຜູ້ໃດໃນພວກເຈົ້າຂາດສະຕິປັນຍາ ໃຫ້ລາວຂໍຈາກພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ. . . . ຍ້ອນເພິ່ນເຕັມໃຈໃຫ້ສິ່ງນັ້ນກັບທຸກຄົນຢ່າງໃຈກວ້າງແລະບໍ່ເຄີຍຕຳໜິ.” (ຢກບ. 1:5) ຄຳເວົ້າເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຫວງສະຕິປັນຍາຂອງເພິ່ນ ແຕ່ເພິ່ນພ້ອມຈະໃຫ້ເຮົາຢ່າງໃຈກວ້າງ. ນອກຈາກນັ້ນ ໃຫ້ສັງເກດວ່າເມື່ອພະເຢໂຫວາໃຫ້ສະຕິປັນຍາ ເພິ່ນ “ບໍ່ເຄີຍຕຳໜິເຮົາ.” ເພິ່ນບໍ່ເຄີຍເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກບໍ່ດີເມື່ອຕ້ອງຂໍການຊີ້ນຳຈາກເພິ່ນ ແຕ່ກົງກັນຂ້າມ ເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຮົາຂໍການຊີ້ນຳຈາກເພິ່ນ.—ສພສ. 2:1-6
12. ມີໂອກາດໃດແດ່ທີ່ເຮົາຈະແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ໃຫ້ຄົນອື່ນ?
12 ເຮົາຈະຮຽນແບບພະເຢໂຫວາໄດ້ບໍໂດຍແບ່ງປັນສະຕິປັນຍາໃຫ້ຄົນອື່ນ? (ພສ. 32:8) ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາມີຫຼາຍໂອກາດທີ່ຈະແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮຽນໃຫ້ຄົນອື່ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຮົາສາມາດຝຶກພີ່ນ້ອງໃໝ່ໃຫ້ປະກາດເກັ່ງຂຶ້ນ. ຜູ້ເບິ່ງແຍງສາມາດຝຶກຜູ້ຊ່ວຍວຽກຮັບໃຊ້ແລະພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຮັບບັບເຕມາແລ້ວຢ່າງອົດທົນໃຫ້ຮູ້ວິທີທີ່ຈະເຮັດວຽກມອບໝາຍໃນປະຊາຄົມ. ນອກຈາກນັ້ນ ພີ່ນ້ອງທີ່ມີຄວາມສາມາດໃນການກໍ່ສ້າງແລະສ້ອມແປງກໍສາມາດຝຶກພີ່ນ້ອງທີ່ມີປະສົບການໜ້ອຍກວ່າໃຫ້ຊ່ວຍເບິ່ງແຍງອາຄານຕ່າງໆຂອງອົງການ.
13. ເມື່ອເຮົາຝຶກຄົນອື່ນ ເຮົາພະຍາຍາມຮຽນແບບພະເຢໂຫວາແນວໃດ?
13 ໃຫ້ພະຍາຍາມຮຽນແບບພະເຢໂຫວາເມື່ອຝຶກຄົນອື່ນ. ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າທີ່ໃຫ້ຢ່າງໃຈກວ້າງ. ດັ່ງນັ້ນ ຕອນທີ່ເຮົາຝຶກຄົນອື່ນ ເຮົາກໍຢາກແບ່ງປັນຄວາມຮູ້ແລະປະສົບການທີ່ເຮົາມີໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຮົາສອນຢ່າງໃຈກວ້າງ. ເຮົາບໍ່ຢາກຫວງຄວາມຮູ້ບາງຢ່າງໄວ້ຍ້ອນຢ້ານວ່າຜູ້ທີ່ເຮົາຝຶກຈະມາເຮັດວຽກແທນເຮົາ ແລະເຮົາຈະບໍ່ຄິດວ່າ ‘ຂ້ອຍກະຍັງບໍ່ມີຜູ້ໃດມາສອນ ໃຫ້ລາວຮຽນເອົາເອງສະ.’ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາບໍ່ຄວນມີຄວາມຄິດແບບນີ້. ແທນທີ່ຈະເປັນຈັ່ງຊັ້ນ ເຮົາຍິນດີທີ່ຈະແບ່ງປັນທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ແລະເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ເຮັດໄດ້ເພື່ອຝຶກສອນຄົນອື່ນ. (1ທຊ. 2:8) ເຮົາຢາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ “ມີຄວາມສາມາດພໍທີ່ຈະສອນຄົນອື່ນໄດ້.” (2ຕມ. 2:1, 2) ຖ້າເຮົາແບ່ງປັນຄວາມຮູ້ຢ່າງໃຈກວ້າງ ທັງເຮົາແລະຄົນທີ່ເຮົາຝຶກກໍຈະເກັ່ງຂຶ້ນແລະມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນ.
ຖ້າຄົນທີ່ເຮົາເຮັດບາງຢ່າງໃຫ້ບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈ
14. ເມື່ອເຮົາເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອຄົນອື່ນ ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວເຂົາເຈົ້າເປັນແນວໃດ?
14 ຖ້າເຮົາໃຫ້ຫຼືເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອຄົນອື່ນໂດຍສະເພາະກັບພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ ເຂົາເຈົ້າກໍມັກສະແດງຄວາມຂອບໃຈເຮົາ. ເຂົາເຈົ້າອາດຈະຂຽນຂໍ້ຄວາມຫຼືສະແດງຄວາມຂອບໃຈໃນວິທີອື່ນ. (ກລຊ. 3:15) ຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າຂອບໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ ເຮົາກໍແຮ່ງມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ໄດ້ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າ.
15. ຖ້າບາງຄົນບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດເພື່ອເຂົາເຈົ້າ ເຮົາຄວນຈື່ຫຍັງໄວ້?
15 ບາງເທື່ອອາດເປັນໄປໄດ້ທີ່ບາງຄົນບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດເພື່ອເຂົາເຈົ້າ ຫຼືບໍ່ໄດ້ສຳນຶກວ່າເຮົາໃຊ້ເວລາ ເຫື່ອແຮງ ຫຼືເງິນຄຳຫຼາຍສ່ຳໃດເພື່ອຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າ. ຖ້າເປັນແບບນັ້ນ ເຮົາຊິເຮັດແນວໃດເພື່ອຈະຍັງມີຄວາມສຸກໃນການໃຫ້ແລະບໍ່ຜິດຫວັງ? ຂໍໃຫ້ເຮົາຈື່ຂໍ້ພະຄຳພີຫຼັກຂອງບົດນີ້ໃນກິດຈະການ 20:35. ຄວາມສຸກຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນຢູ່ກັບວ່າຄົນອື່ນເຫັນຄ່າສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດຫຼືບໍ່. ເຮົາຍັງມີຄວາມສຸກໄດ້ເຖິງວ່າຄົນອື່ນບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ. ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກ? ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງບາງຈຸດນຳກັນ.
16. ເຮົາຄວນຈື່ຫຍັງໄວ້ຕອນທີ່ເຮົາໃຫ້ຄົນອື່ນ?
16 ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າເຮົາກຳລັງຮຽນແບບພະເຢໂຫວາ. ເພິ່ນໃຫ້ສິ່ງດີໆກັບທຸກຄົນ ບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະເຫັນຄ່າຫຼືບໍ່. (ມທ. 5:43-48) ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າຖ້າເຮົາໃຫ້ “ໂດຍບໍ່ຫວັງຈະໄດ້ຄືນ” ເຮົາຈະໄດ້ຮັບ “ລາງວັນທີ່ມີຄ່າຫຼາຍ.” (ລກ. 6:35) ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາບໍ່ຕ້ອງເສຍໃຈຫຼືຜິດຫວັງຖ້າຄົນອື່ນບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ. ໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ລາງວັນເຈົ້າ ຍ້ອນເຈົ້າເຮັດດີກັບຄົນອື່ນແລະຍ້ອນເຈົ້າເປັນ “ຄົນທີ່ມີຄວາມສຸກໃນການໃຫ້.”—ສພສ. 19:17; 2ກຣ. 9:7
17. ອັນໃດເປັນເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນ? (ລູກາ 14:12-14)
17 ອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາຈະຮຽນແບບພະເຢໂຫວາໄດ້ແມ່ນ ການເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ພະເຢຊູບອກໃນລູກາ 14:12-14. (ອ່ານ) ທີ່ຈິງ ມັນກໍບໍ່ຜິດທີ່ເຮົາຈະເປັນຄົນເອື້ອເຟື້ອແລະມີນ້ຳໃຈຕໍ່ຜູ້ທີ່ຕອບແທນເຮົາໄດ້. ແຕ່ຖ້າເຮົາສັງເກດເຫັນວ່າເຮົາມັກໃຫ້ຄົນອື່ນຍ້ອນຫວັງສິ່ງຕອບແທນ ເຮົາຈະເຮັດແນວໃດ? ເຮົາຄວນເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພະເຢຊູ. ໃຫ້ເຮົາສະແດງຄວາມມີນ້ຳໃຈກັບຄົນທີ່ຕອບແທນເຮົາບໍ່ໄດ້ ແລ້ວເຮົາຈະມີຄວາມສຸກຍ້ອນເຮົາກຳລັງຮຽນແບບພະເຢໂຫວາ. ຖ້າເຮົາບໍ່ຫວັງສິ່ງຕອບແທນ ເຮົາກໍຈະຍັງມີຄວາມສຸກເມື່ອເຮົາໃຫ້ຄົນອື່ນເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈ.
18. ເຮົາບໍ່ຄວນເຮັດຫຍັງ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
18 ຢ່າສະຫຼຸບວ່າຄົນອື່ນບໍ່ຮູ້ຈັກຂອບໃຈ. (1ກຣ. 13:7) ຖ້າຄົນທີ່ເຮົາໃຫ້ບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈ ເຮົາອາດຖາມໂຕເອງວ່າ: ‘ເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຫັນຄ່າແທ້ໆບໍໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ ຫຼືເຂົາເຈົ້າລືມຂອບໃຈ?’ ບາງເທື່ອເຂົາເຈົ້າອາດສະແດງຄວາມຂອບໃຈ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນໃນແບບທີ່ເຮົາຄິດໄວ້. ບາງຄົນອາດຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆແຕ່ສະແດງອອກມາຍາກ ຫຼືເຂົາເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກອາຍທີ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອໂດຍສະເພາະຖ້າຜ່ານມາເຂົາເຈົ້າເຄີຍເປັນຄົນທີ່ຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ບໍ່ວ່າຈະຍ້ອນເຫດຜົນໃດ ຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ພີ່ນ້ອງຈະຊ່ວຍເຮົາບໍ່ໃຫ້ຄິດໃນແງ່ລົບຕໍ່ເຂົາເຈົ້າ ແລະຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກຕໍ່ໆໄປໃນການໃຫ້.—ອຟຊ. 4:2
19-20. ມີຫຍັງອີກທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກໃນການຊ່ວຍຄົນອື່ນ? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
19 ຢ່າຄາດໝາຍວ່າຄົນອື່ນຈະສະແດງຄວາມຂອບໃຈທັນທີ. ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ເວົ້າວ່າ: “ໃຫ້ໂຍນເຂົ້າຈີ່ຂອງເຈົ້າລົງໄປໃນນ້ຳແລະຫຼາຍມື້ຕໍ່ມາເຈົ້າຈະເຈິມັນອີກ.” (ປຍຈ. 11:1) ຄຳເວົ້າເຫຼົ່ານີ້ສອນເຮົາວ່າ ບາງເທື່ອຄົນທີ່ເຮົາໃຫ້ອາດຈະສະແດງຄວາມຂອບໃຈຫຼັງຈາກ “ຫຼາຍມື້” ຜ່ານໄປ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງປະສົບການກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້.
20 ຫຼາຍປີມາແລ້ວ ເມຍຂອງຜູ້ເບິ່ງແຍງໝວດໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ຫາກໍຮັບບັບເຕມາ. ໃນຈົດໝາຍນັ້ນລາວເນັ້ນວ່າເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ຈະຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປ. ຫຼັງຈາກຜ່ານໄປປະມານ 8 ປີ ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນນັ້ນກໍຂຽນຈົດໝາຍຕອບກັບມາ. ລາວຂຽນວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າຂ້ອຍຕ້ອງບອກເຈົ້າວ່າເຈົ້າຊ່ວຍຂ້ອຍຫຼາຍແທ້ໆໂດຍທີ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້.” ລາວເລົ່າຕໍ່ວ່າ: “ຄຳເວົ້າຂອງເຈົ້າອົບອຸ່ນຫຼາຍ ແລະຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍລືມຂໍ້ຄຳພີທີ່ເຈົ້າຂຽນໃນຈົດໝາຍນັ້ນ.” a ຫຼັງຈາກເວົ້າເຖິງບັນຫາຕ່າງໆທີ່ລາວເຈິໃນຫຼາຍປີຜ່ານມາ ລາວເວົ້າວ່າ: “ບາງເທື່ອຂ້ອຍຮູ້ສຶກເບື່ອຊີວິດ. ຂ້ອຍຢາກຖິ້ມທຸກຢ່າງ ຖິ້ມຄວາມຈິງ ແລະຖິ້ມຄວາມຮັບຜິດຊອບທັງໝົດ. ແຕ່ຂ້ອຍຈື່ຂໍ້ຄຳພີທີ່ເຈົ້າໄດ້ຂຽນໃນຈົດໝາຍ ເຊິ່ງມັນຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ຮັກສາຄວາມສັດຊື່ແລະບໍ່ຍອມແພ້. ໃນໄລຍະ 8 ປີທີ່ຜ່ານມາ ບໍ່ມີຫຍັງຊ່ວຍແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈຂ້ອຍໄດ້ຫຼາຍສ່ຳກັບຈົດໝາຍຂອງເຈົ້າແລະຂໍ້ຄຳພີທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ.” ຄິດເບິ່ງວ່າເມຍຂອງຜູ້ເບິ່ງແຍງໝວດຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍສ່ຳໃດທີ່ໄດ້ຮັບຈົດໝາຍສະບັບນີ້ເຖິງວ່າເວລາຈະຜ່ານໄປບໍ່ແມ່ນຫຼາຍມື້ ແຕ່ຫຼາຍປີ. ເຮົາກໍຄືກັນ ບາງເທື່ອເຮົາອາດຈະໄດ້ຮັບຄຳຂອບໃຈຈາກຄົນທີ່ເຮົາຊ່ວຍຫຼັງຈາກເວລາຜ່ານໄປດົນແລ້ວ.
ເຮົາອາດຈະໄດ້ຮັບຄຳຂອບໃຈຈາກຄົນທີ່ເຮົາຊ່ວຍຫຼັງຈາກເວລາຜ່ານໄປດົນແລ້ວ (ເບິ່ງຂໍ້ 20) b
21. ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຮຽນແບບຄວາມໃຈກວ້າງຂອງພະເຢໂຫວາ?
21 ຄືກັບທີ່ໄດ້ເວົ້າໄປແລ້ວໃນຕອນຕົ້ນຂອງບົດນີ້ ພະເຢໂຫວາສ້າງເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກໃນການໃຫ້ຫຼາຍກວ່າການຮັບ. ເຮົາມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ຊ່ວຍພີ່ນ້ອງ ແລະເຮົາແຮ່ງມີຄວາມສຸກເມື່ອເຂົາເຈົ້າສະແດງຄວາມຂອບໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດເພື່ອເຂົາເຈົ້າ. ເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຂອບໃຈ ເຮົາກໍຍັງມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ. ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າ ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະໃຫ້ຄົນອື່ນຫຼາຍສ່ຳໃດ “ພະເຢໂຫວາສາມາດ . . . ໃຫ້ [ເຈົ້າ] ໄດ້ຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກ.” (2ຂຄ. 25:9) ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ລາງວັນເຈົ້າແນ່ນອນ! ເມື່ອພະເຢໂຫວາໃຫ້ລາງວັນເຮົາ ນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດແລະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກຫຼາຍ. ຂໍໃຫ້ເຮົາຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຮຽນແບບຄວາມໃຈກວ້າງຂອງພະເຢໂຫວາພໍ່ຂອງເຮົາທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນຕໍ່ໆໄປ.
ເພງທີ 17 “ເຮົາຢາກຊ່ວຍ”
b ຄຳອະທິບາຍຮູບ: ໃນຮູບນີ້ ເມຍຂອງຜູ້ເບິ່ງແຍງໝວດຂຽນຈົດໝາຍໄປຫາພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງເພື່ອໃຫ້ກຳລັງໃຈ. ຫຼັງຈາກຫຼາຍປີຜ່ານໄປ ລາວກໍໄດ້ຮັບຈົດໝາຍຈາກພີ່ນ້ອງຍິງຄົນນັ້ນທີ່ຂຽນມາຂອບໃຈລາວ.
