ບົດຄວາມສຶກສາທີ 37
ເພງທີ 118 “ຂໍຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາມີຄວາມເຊື່ອຫຼາຍຂຶ້ນ”
ຈົດໝາຍທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ອົດທົນຢ່າງສັດຊື່ຈົນເຖິງທີ່ສຸດ
“ພວກເຮົາຮັກສາຄວາມໝັ້ນໃຈທີ່ມີໃນຕອນທຳອິດໄວ້ຈົນເຖິງທີ່ສຸດ.”—ຮຣ. 3:14
ຈຸດສຳຄັນ
ຄຳແນະນຳຕ່າງໆໃນຈົດໝາຍທີ່ຂຽນໄປຫາຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ອົດທົນຢ່າງສັດຊື່ຈົນຮອດຈຸດຈົບຂອງໂລກຊົ່ວນີ້.
1-2. (ກ) ຕອນທີ່ໂປໂລຂຽນຈົດໝາຍໄປຫາຄລິດສະຕຽນໃນແຂວງຢູດາຍ ຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນແນວໃດ? (ຂ) ເປັນຫຍັງຈົດໝາຍສະບັບນີ້ຈຶ່ງເໝາະກັບເວລາແທ້ໆ?
ຫຼາຍປີຫຼັງຈາກທີ່ພະເຢຊູຕາຍ ຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມແລະໃນແຂວງຢູດາຍເຈິກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກຫຼາຍຢ່າງ. ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກທີ່ຕັ້ງປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ ເຂົາເຈົ້າກໍເຈິການຂົ່ມເຫງຢ່າງໜັກ. (ກຈກ. 8:1) ປະມານ 20 ປີຕໍ່ມາ ເຂົາເຈົ້າເຈິກັບຄວາມຍາກລຳບາກຍ້ອນມີຄວາມທຸກຍາກແລະຄວາມອຶດຢາກ. (ກຈກ. 11:27-30) ແຕ່ປະມານປີ 61 ຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານີ້ມີໄລຍະເວລາທີ່ສະຫງົບສຸກຢູ່ເມື່ອສົມທຽບກັບສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະເຈິໃນອະນາຄົດ. ຕອນນັ້ນພະເຢໂຫວາໃຫ້ໂປໂລຂຽນຈົດໝາຍໄປຫາເຂົາເຈົ້າ. ຄຳແນະນຳທີ່ຢູ່ໃນຈົດໝາຍນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການພໍດີເພື່ອກຽມພ້ອມສຳລັບສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນອີກບໍ່ດົນ.
2 ຈົດໝາຍທີ່ໂປໂລຂຽນໄປຫາຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີເໝາະກັບເວລາແທ້ໆ ຍ້ອນຄວາມສະຫງົບສຸກທີ່ເຂົາເຈົ້າມີໃນຕອນນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ຕະຫຼອດໄປ. ໂປໂລໃຫ້ຄຳແນະນຳທີ່ໃຊ້ໄດ້ແທ້ເຊິ່ງຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ອົດທົນກັບຄວາມທຸກລຳບາກທີ່ເຂົາເຈົ້າກຳລັງຈະເຈິ. ພະເຢຊູບອກລ່ວງໜ້າວ່າອີກບໍ່ດົນເມືອງເຢຣູຊາເລັມແລະວິຫານຈະຕ້ອງຖືກທຳລາຍ. (ລກ. 21:20) ໂປໂລແລະຄລິດສະຕຽນໃນແຂວງຢູດາຍບໍ່ຮູ້ແທ້ໆວ່າການທຳລາຍນັ້ນຈະເກີດຂຶ້ນຕອນໃດ. ເຖິງຈະເປັນແນວນັ້ນ ຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານັ້ນສາມາດໃຊ້ເວລາທີ່ສະຫງົບສຸກນີ້ເພື່ອກຽມໂຕໃຫ້ພ້ອມໂດຍເພີ່ມຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມອົດທົນໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ.—ຮຣ. 10:25; 12:1, 2
3. ເປັນຫຍັງຈົດໝາຍທີ່ຂຽນໄປຫາຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີຈຶ່ງເປັນປະໂຫຍດສຳລັບເຮົາ?
3 ເຮົາກຳລັງຈະເຈິກັບຄວາມທຸກລຳບາກທີ່ໜັກກວ່າຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີເຈິ. (ມທ. 24:21; ພນມ. 16:14, 16) ດັ່ງນັ້ນ ໃຫ້ເຮົາເບິ່ງຄຳແນະນຳບາງຢ່າງທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຊິ່ງເຮົາກໍຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຄືກັນ.
“ພະຍາຍາມກ້າວໜ້າເພື່ອຈະໄດ້ເປັນຜູ້ໃຫຍ່”
4. ຄົນຢິວທີ່ເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນຕ້ອງເຮັດການປ່ຽນແປງຄັ້ງໃຫຍ່ໃນເລື່ອງໃດ? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
4 ຄົນຢິວທີ່ເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນຕ້ອງເຮັດການປ່ຽນແປງຄັ້ງໃຫຍ່ ແລະມັນກໍບໍ່ງ່າຍສຳລັບເຂົາເຈົ້າ. ພະເຢໂຫວາໄດ້ເລືອກຄົນຢິວໃຫ້ເປັນປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນ. ເມືອງເຢຣູຊາເລັມເຄີຍເປັນບ່ອນທີ່ສຳຄັນຫຼາຍຍ້ອນກະສັດທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງພະເຢໂຫວາປົກຄອງຈາກຫັ້ນ ແລະວິຫານທີ່ເປັນສູນກາງຂອງການນະມັດສະການແທ້ກໍຢູ່ຫັ້ນຄືກັນ. ຄົນຢິວທີ່ສັດຊື່ເຮັດຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊແລະກົດຕ່າງໆທີ່ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາສອນ. ກົດເຫຼົ່ານັ້ນກ່ຽວກັບຂອງກິນ ການຮັບສິນຕັດ ແລະວິທີປະຕິບັດກັບຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນຢິວ. ແຕ່ຫຼັງຈາກພະເຢຊູຕາຍ ກົດໝາຍຂອງໂມເຊກໍຖືກຍົກເລີກແລະບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເອົາເຄື່ອງບູຊາມາໃຫ້ພະເຢໂຫວາຢູ່ວິຫານອີກຕໍ່ໄປ. ການປ່ຽນແປງນີ້ບໍ່ງ່າຍສຳລັບຄົນຢິວທີ່ເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນຍ້ອນເຂົາເຈົ້າລຶ້ງກັບການເຮັດຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊ. (ຮຣ. 10:1, 4, 10) ແມ່ນແຕ່ຄລິດສະຕຽນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງຄືກັບອັກຄະສາວົກເປໂຕກໍຍັງຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະເຮັດຕາມການປ່ຽນແປງຕ່າງໆ. (ກຈກ. 10:9-14; ຄລຕ. 2:11-14) ຍ້ອນເຮັດຕາມຄວາມເຊື່ອໃໝ່ ຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານີ້ຈຶ່ງຖືກພວກຫົວໜ້າສາສະໜາຢິວຂົ່ມເຫງ.
ຄລິດສະຕຽນຕ້ອງຍຶດໝັ້ນກັບຄວາມຈິງຕໍ່ໆໄປ ແລະປະຕິເສດການຫາເຫດຜົນທີ່ຜິດໆຂອງພວກຫົວໜ້າສາສະໜາຢິວທີ່ຕໍ່ຕ້ານ (ເບິ່ງຂໍ້ 4-5)
5. ຄົນຢິວທີ່ເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນຕ້ອງລະວັງໃນເລື່ອງໃດແດ່?
5 ຄົນຢິວທີ່ເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນຖືກຕໍ່ຕ້ານຈາກຄົນ 2 ກຸ່ມ. ກຸ່ມໜຶ່ງແມ່ນພວກຫົວໜ້າສາສະໜາຢິວທີ່ປະຕິບັດກັບເຂົາເຈົ້າຄືກັບວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນທໍລະຍົດທີ່ປະຖິ້ມສາສະໜາຂອງໂຕເອງ. ນອກຈາກນັ້ນ ບາງຄົນໃນປະຊາຄົມຍັງເວົ້າວ່າຄລິດສະຕຽນຄວນເຮັດຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊຕໍ່ໄປ ເຂົາເຈົ້າເວົ້າແບບນັ້ນອາດເປັນຍ້ອນບໍ່ຢາກເຈິການຖືກຂົ່ມເຫງ. (ຄລຕ. 6:12) ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃຫ້ຍຶດໝັ້ນກັບຄວາມຈິງຕໍ່ໆໄປ?
6. ໂປໂລກະຕຸ້ນຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃຫ້ເຮັດຫຍັງ? (ເຮັບເຣີ 5:14–6:1)
6 ໃນຈົດໝາຍທີ່ໂປໂລຂຽນໄປຫາຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີ ລາວກະຕຸ້ນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະຄິດຕຶກຕອງໃຫ້ເລິກເຊິ່ງຫຼາຍຂຶ້ນ. (ອ່ານເຮັບເຣີ 5:14–6:1) ໂປໂລຍົກເອົາຄຳເວົ້າຈາກພະຄຳພີພາກພາສາເຮັບເຣີແລະອະທິບາຍວ່າເປັນຫຍັງວິທີທີ່ຄລິດສະຕຽນນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຈຶ່ງດີກວ່າວິທີທີ່ຄົນຢິວນະມັດສະການເພິ່ນ. a ໂປໂລຮູ້ວ່າຖ້າຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານັ້ນຮຽນຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງທີ່ຢູ່ໃນຄຳພີໄບເບິນຫຼາຍຂຶ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະຮູ້ວ່າອັນໃດແມ່ນຄຳສອນທີ່ຜິດແລະບໍ່ເຮັດຕາມຄຳສອນເຫຼົ່ານັ້ນ.
7. ໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາເຈິກັບເລື່ອງຫຍັງແດ່?
7 ຄືກັບຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີ ໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາກໍເຈິກັບຄົນທີ່ແພ່ຂໍ້ມູນຫຼືຄວາມຄິດທີ່ຂັດກັບສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາບອກວ່າຖືກແລະຜິດ. ບາງຄົນເວົ້າວ່າພະຍານພະເຢໂຫວາມີຄວາມຄິດທີ່ຜິດໆຍ້ອນເຊື່ອຟັງສິ່ງທີ່ຄຳພີໄບເບິນບອກກ່ຽວກັບເລື່ອງສິນລະທຳ. ຄວາມຄິດຂອງຄົນໃນໂລກຕ່າງກັນຫຼາຍກັບຄວາມຄິດຂອງພະເຢໂຫວາ. (ສພສ. 17:15) ດັ່ງນັ້ນ ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ເຮົາຕ້ອງເບິ່ງໃຫ້ອອກວ່າອັນໃດເປັນຄວາມຄິດທີ່ຜິດ ແລະປະຕິເສດຄວາມຄິດແບບນັ້ນ. ເຮົາຕ້ອງບໍ່ຍອມໃຫ້ພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານເຮັດໃຫ້ເຮົາຂາດຄວາມກ້າຫານແລະເຊົາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ.—ຮຣ. 13:9
8. ເຮົາຈະເປັນຜູ້ໃຫຍ່ທາງຄວາມເຊື່ອໄດ້ແນວໃດ?
8 ໂປໂລບອກຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃຫ້ພະຍາຍາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ທາງຄວາມເຊື່ອ ແລະເຮົາກໍຕ້ອງເຮັດແບບນັ້ນຄືກັນ. ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາຕ້ອງສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຢ່າງລະອຽດເພື່ອຈະຮູ້ຈັກພະເຢໂຫວາແລະຮູ້ຈັກຄວາມຄິດຂອງເພິ່ນໄດ້ດີຂຶ້ນ. ເຮົາຕ້ອງເຮັດແບບນີ້ຕໍ່ໆໄປເຖິງວ່າຈະອຸທິດໂຕແລະຮັບບັບເຕມາແລ້ວ. ບໍ່ວ່າເຮົາຈະຢູ່ໃນຄວາມຈິງມາດົນປານໃດແລ້ວ ເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງອ່ານແລະສຶກສາຄຳພີໄບເບິນທຸກໆມື້. (ພສ. 1:2) ການອ່ານຄຳພີໄບເບິນທຸກໆມື້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງ ເຊິ່ງເປັນຄຸນລັກສະນະໜຶ່ງທີ່ໂປໂລເນັ້ນໃນຈົດໝາຍທີ່ລາວຂຽນໄປຫາຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີ.—ຮຣ. 11:1, 6
“ເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ໄດ້ຊີວິດ”
9. ເປັນຫຍັງຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງ?
9 ຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງເພື່ອຈະລອດຜ່ານຄວາມທຸກລຳບາກທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນແຂວງຢູດາຍ. (ຮຣ. 10:37-39) ພະເຢຊູເຕືອນພວກລູກສິດຂອງເພິ່ນວ່າ ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໜີໄປຢູ່ພູເມື່ອເຫັນກອງທັບມາຕັ້ງຄ້າຍອ້ອມເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ຄຳເຕືອນຂອງພະເຢຊູໃຊ້ໄດ້ກັບຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນທັງຄົນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງແລະຄົນທີ່ຢູ່ນອກເມືອງ. (ລກ. 21:20-24) ໃນສະໄໝນັ້ນ ເມື່ອມີກອງທັບມາບຸກໂຈມຕີ ຕາມທຳມະດາແລ້ວຄົນທີ່ຢູ່ນອກເມືອງຈະເຂົ້າໄປໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມຍ້ອນມີກຳແພງປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າ. ຄຳເຕືອນຂອງພະເຢຊູທີ່ໃຫ້ໜີໄປຢູ່ພູເບິ່ງຄືວ່າແປກ. ດັ່ງນັ້ນ ເພື່ອຈະເຮັດຕາມທີ່ພະເຢຊູບອກ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງ.
10. ຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງກະຕຸ້ນຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃຫ້ເຮັດຫຍັງ? (ເຮັບເຣີ 13:17)
10 ຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີຍັງຕ້ອງໄວ້ວາງໃຈຜູ້ທີ່ພະເຢຊູໃຊ້ເພື່ອຊີ້ນຳປະຊາຄົມ ຍ້ອນຄົນເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ຄຳແນະນຳທີ່ສະເພາະເຈາະຈົງເພື່ອຈະຊ່ວຍທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມໃຫ້ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພະເຢຊູໄດ້ຢ່າງເປັນລະບຽບແລະໃນເວລາທີ່ເໝາະສົມ. ໂປໂລບອກຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານັ້ນ “ໃຫ້ເຊື່ອຟັງ . . . ຜູ້ທີ່ນຳໜ້າ.” (ອ່ານເຮັບເຣີ 13:17) ລາວບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າເຂົາເຈົ້າຄວນເຊື່ອຟັງຜູ້ທີ່ນຳໜ້າຍ້ອນເປັນສິ່ງທີ່ຕ້ອງເຮັດ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຄວນເຊື່ອຟັງຍ້ອນໄວ້ວາງໃຈຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີຕ້ອງຮຽນຮູ້ທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈຜູ້ທີ່ນຳໜ້າແລະເຮັດຕາມການຊີ້ນຳຂອງເຂົາເຈົ້າກ່ອນທີ່ຄວາມທຸກລຳບາກຈະເກີດຂຶ້ນ. ຖ້າເຂົາເຈົ້າເຊື່ອຟັງຜູ້ທີ່ນຳໜ້າຕອນທີ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ມັນກໍຈະງ່າຍສຳລັບເຂົາເຈົ້າທີ່ຈະເຊື່ອຟັງຕອນທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ.
11. ໃນທຸກມື້ນີ້ ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງ?
11 ໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອຄືກັບຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີ. ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ໃນໄລຍະທີ່ຄົນສ່ວນຫຼາຍບໍ່ສົນໃຈແລະເຖິງຂັ້ນເຍາະເຍີ້ຍຄຳເຕືອນໃນຄຳພີໄບເບິນກ່ຽວກັບຈຸດຈົບຂອງໂລກຊົ່ວນີ້. (2ປຕ. 3:3, 4) ເຖິງວ່າຄຳພີໄບເບິນບອກລາຍລະອຽດຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນໄລຍະຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ ແຕ່ກໍມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ເຮົາບໍ່ຮູ້. ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງທີ່ວ່າຈຸດຈົບຂອງໂລກຊົ່ວນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນຕາມເວລາທີ່ພະເຢໂຫວາກຳນົດໄວ້ ແລະເຮົາຕ້ອງໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາຈະເບິ່ງແຍງເຮົາແນ່ນອນໃນຕອນນັ້ນ.—ຮບກ. 2:3
12. ອັນໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ລອດຜ່ານຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່?
12 ເຮົາຕ້ອງເຊື່ອຄືກັນວ່າພະເຢໂຫວາກຳລັງໃຊ້ “ທາດທີ່ສັດຊື່ແລະສຸຂຸມ” ໃຫ້ຊີ້ນຳເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້. (ມທ. 24:45) ຕອນທີ່ຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ເລີ່ມຕົ້ນ ເຮົາອາດໄດ້ຮັບຄຳແນະນຳທີ່ສະເພາະເຈາະຈົງເພື່ອຈະລອດຊີວິດຄືກັບທີ່ຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໄດ້ຮັບຕອນທີ່ກອງທັບໂຣມມາລ້ອມເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ເປັນເລື່ອງສຳຄັນແທ້ໆທີ່ເຮົາຕ້ອງໄວ້ວາງໃຈແລະເຊື່ອໝັ້ນໃນການຊີ້ນຳທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບຈາກພີ່ນ້ອງທີ່ນຳໜ້າໃນອົງການຂອງພະເຢໂຫວາ. ຖ້າເຮົາບໍ່ໄວ້ວາງໃຈແລະບໍ່ເຊື່ອຟັງການຊີ້ນຳຂອງເຂົາເຈົ້າໃນຕອນນີ້ ມັນກໍຈະຍາກຫຼາຍທີ່ເຮົາຈະເຊື່ອຟັງການຊີ້ນຳທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຮັບໃນໄລຍະຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່.
13. ເປັນຫຍັງຄຳແນະນຳໃນເຮັບເຣີ 13:5 ຈຶ່ງສຳຄັນ?
13 ຕອນທີ່ຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີລໍຖ້າສັນຍານໃຫ້ໜີ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ຊີວິດແບບຮຽບງ່າຍແລະບໍ່ເປັນ “ຄົນຮັກເງິນ.” (ອ່ານເຮັບເຣີ 13:5) ບາງຄົນເຄີຍຜ່ານໄລຍະເວລາທີ່ທຸກຍາກແລະມີຄວາມອຶດຢາກ. (ຮຣ. 10:32-34) ເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າເຄີຍເຕັມໃຈທີ່ຈະອົດທົນກັບຄວາມຍາກລຳບາກຍ້ອນຄວາມເຊື່ອ ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປບາງຄົນອາດເລີ່ມຄິດວ່າເງິນຄຳເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ຈະປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ເຈິກັບອັນຕະລາຍແລະຄວາມທຸກຍາກໄດ້. ແຕ່ບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະມີເງິນຄຳຫຼາຍສ່ຳໃດມັນກໍປົກປ້ອງຊີວິດເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຕອນທີ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມຖືກທຳລາຍ. (ຢກບ. 5:3) ທີ່ຈິງ ໃນຕອນນັ້ນໃຜທີ່ຍັງເປັນຄົນຮັກຊັບສິນເງິນຄຳກໍຈະເຫັນວ່າມັນຍາກແທ້ໆທີ່ຈະປະຖິ້ມເຮືອນຊານແລະຊັບສົມບັດ ແລ້ວໜີໄປຢູ່ພູ.
14. ການມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງມີຜົນແນວໃດຕໍ່ການຕັດສິນໃຈຂອງເຮົາໃນຕອນນີ້ກ່ຽວກັບເລື່ອງຊັບສົມບັດ?
14 ຖ້າເຮົາເຊື່ອວ່າອີກບໍ່ດົນພະເຢໂຫວາຈະທຳລາຍໂລກຊົ່ວນີ້ ເຮົາຈະບໍ່ຄິດວ່າການມີເງິນຫຼາຍໆຫຼືການມີຊັບສົມບັດເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດ. ໃນໄລຍະຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ ເງິນຄຳຈະບໍ່ມີຄ່າຫຍັງ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ ຄົນຈະ “ໂຍນເງິນຖິ້ມຢູ່ຕາມຫົນທາງ” ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າ “ໃນມື້ທີ່ພະເຢໂຫວາໃຈຮ້າຍຫຼາຍ ເງິນຄຳຂອງເຂົາເຈົ້າກໍຈະຊ່ວຍຊີວິດເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້.” (ອຊກ. 7:19) ໃນຕອນນີ້ ແທນທີ່ຈະພະຍາຍາມຫາເງິນໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍໆ ເຮົາຄວນຕັດສິນໃຈທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງເຮົາຮຽບງ່າຍແຕ່ກໍສາມາດເບິ່ງແຍງໂຕເອງແລະຄອບຄົວໄດ້ ແລະມີເວລາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ເປັນເລື່ອງທີ່ບໍ່ສະຫຼາດແທ້ໆທີ່ຈະໃຊ້ເງິນຫຼາຍເກີນໄປຈົນຕິດໜີ້ຄົນອື່ນ ຫຼືໃຊ້ເວລາຫຼາຍໂພດໃນການເບິ່ງແຍງວັດຖຸສິ່ງຂອງທີ່ເຮົາມີ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ໃຫ້ຊັບສົມບັດເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. (ມທ. 6:19, 24) ແຮ່ງຈຸດຈົບຂອງໂລກຊົ່ວນີ້ໃກ້ເຂົ້າມາ ເຮົາກໍຕ້ອງເລືອກວ່າຈະໄວ້ວາງໃຈພະເຢໂຫວາຫຼືໄວ້ວາງໃຈຊັບສົມບັດຂອງເຮົາ.
“ພວກເຈົ້າຕ້ອງອົດທົນ”
15. ເປັນຫຍັງຄລິດສະຕຽນໃນແຂວງຢູດາຍຕ້ອງອົດທົນເປັນພິເສດ?
15 ຄລິດສະຕຽນໃນແຂວງຢູດາຍຈະຕ້ອງອົດທົນກັບການທົດສອບຄວາມເຊື່ອຍ້ອນສະພາບການຢູ່ຫັ້ນກຳລັງຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ. (ຮຣ. 10:36) ເຖິງວ່າຜ່ານມາ ບາງຄົນເຄີຍເຈິກັບການຂົ່ມເຫງຢ່າງໜັກ ແຕ່ກໍມີຫຼາຍຄົນທີ່ບໍ່ທັນເຈິເລື່ອງແບບນັ້ນຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນຕອນທີ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກໃນລະດັບໜຶ່ງ. ດັ່ງນັ້ນ ໂປໂລໄດ້ເຕືອນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ກຽມພ້ອມສຳລັບການຂົ່ມເຫງຫຼາຍຢ່າງແລະໃຫ້ພ້ອມທີ່ຈະຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຈົນຕາຍຄືກັບທີ່ພະເຢຊູໄດ້ເຮັດ. (ຮຣ. 12:4) ຄົນຢິວຈຳນວນໜຶ່ງບໍ່ພໍໃຈແລະໃຈຮ້າຍຫຼາຍຍ້ອນມີຄົນເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນຫຼາຍຂຶ້ນ. ສອງສາມປີກ່ອນໂປໂລຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້ ຄົນຢິວກຸ່ມໜຶ່ງໄດ້ທຳຮ້າຍໂປໂລຕອນທີ່ລາວກຳລັງປະກາດຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ຄົນຢິວຫຼາຍກວ່າ 40 ຄົນ “ສາບານວ່າຈະບໍ່ກິນບໍ່ດື່ມຫຍັງຈົນກວ່າຈະໄດ້ຂ້າໂປໂລ.” (ກຈກ. 22:22; 23:12-14) ເຖິງວ່າຈະມີຄົນຊັງແລະຂົ່ມເຫງຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານັ້ນ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຍັງຕ້ອງປະຊຸມນຳກັນ ໄປປະກາດຂ່າວດີ ແລະຮັກສາຄວາມເຊື່ອໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຕໍ່ໆໄປ.
16. ຈົດໝາຍທີ່ໂປໂລຂຽນໄປຫາຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ມີຄວາມຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບຄວາມຍາກລຳບາກທີ່ເຮົາເຈິ? (ເຮັບເຣີ 12:7)
16 ອັນໃດຈະຊ່ວຍຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃຫ້ອົດທົນກັບການຕໍ່ຕ້ານທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະເຈິ? ໂປໂລຮູ້ວ່າຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານີ້ຕ້ອງມີຄວາມຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບຄວາມຍາກລຳບາກທີ່ເຂົາເຈົ້າເຈິ. ລາວຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ເມື່ອເຈິກັບຄວາມຍາກລຳບາກ ພະເຈົ້າອາດໃຊ້ເລື່ອງນັ້ນເພື່ອຝຶກເຂົາເຈົ້າ. (ອ່ານເຮັບເຣີ 12:7) ການຖືກຝຶກແບບນີ້ສາມາດຊ່ວຍຄົນເຮົາໃຫ້ປູກຝັງແລະພັດທະນາຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆທີ່ເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ. ການຄິດເຖິງຜົນດີທີ່ຈະໄດ້ຈາກຄວາມຍາກລຳບາກເຫຼົ່ານັ້ນຈະຊ່ວຍຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃຫ້ອົດທົນໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ.—ຮຣ. 12:11
17. ໂປໂລໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງຕອນທີ່ອົດທົນກັບຄວາມຍາກລຳບາກ?
17 ໂປໂລໄດ້ກະຕຸ້ນຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃຫ້ອົດທົນກັບຄວາມຍາກລຳບາກຢ່າງກ້າຫານແລະບໍ່ຍອມແພ້. ໂປໂລສາມາດໃຫ້ຄຳແນະນຳທີ່ດີກ່ຽວກັບວິທີອົດທົນກັບການຂົ່ມເຫງ ຍ້ອນລາວເຄີຍຂົ່ມເຫງຄລິດສະຕຽນແລະຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າຖືກປະຕິບັດແບບໂຫດຮ້າຍແທ້ໆ. ນອກຈາກນັ້ນ ຫຼັງຈາກທີ່ເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນແລ້ວ ໂປໂລໄດ້ເຈິກັບການຕໍ່ຕ້ານຫຼາຍແບບ. (2ກຣ. 11:23-25) ຍ້ອນແນວນີ້ ໂປໂລຈຶ່ງຮູ້ດີວ່າຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຈະອົດທົນໄດ້. ລາວເຕືອນຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານັ້ນວ່າ ຕອນທີ່ອົດທົນກັບຄວາມຍາກລຳບາກ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງໄວ້ວາງໃຈພະເຢໂຫວາແທນທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈໂຕເອງ. ຖ້າເຂົາເຈົ້າຈື່ເລື່ອງນີ້ໄວ້ ເຂົາເຈົ້າກໍກ້າທີ່ຈະເວົ້າວ່າ: “ພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ຊ່ວຍເຫຼືອຂ້ອຍ ຂ້ອຍຈະບໍ່ຢ້ານຫຍັງ.”—ຮຣ. 13:6
18. ໃນອະນາຄົດຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນກັບເຮົາທຸກຄົນ ແລະເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້?
18 ໃນຕອນນີ້ ພີ່ນ້ອງບາງຄົນກຳລັງອົດທົນກັບການຂົ່ມເຫງ. ວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາຮັກເຂົາເຈົ້າແມ່ນອະທິດຖານເພື່ອເຂົາເຈົ້າ ແລະບາງເທື່ອເຮົາສາມາດຊ່ວຍໂດຍໃຫ້ສິ່ງທີ່ຈຳເປັນກັບເຂົາເຈົ້າ. (ຮຣ. 10:33) ຄຳພີໄບເບິນບອກຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ: “ທຸກຄົນທີ່ຕັ້ງໃຈໃຊ້ຊີວິດໂດຍເຊື່ອຟັງພະເຈົ້າສຸດຫົວໃຈແລະເປັນລູກສິດຂອງພະຄລິດເຢຊູກໍຈະຖືກຂົ່ມເຫງຄືກັນ.” (2ຕມ. 3:12) ຍ້ອນແນວນີ້ ເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງກຽມພ້ອມສຳລັບສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນອະນາຄົດ. ຂໍໃຫ້ເຮົາໄວ້ວາງໃຈພະເຢໂຫວາຢ່າງເຕັມທີຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້ແລະໝັ້ນໃຈວ່າເພິ່ນຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ອົດທົນກັບຄວາມຍາກລຳບາກຕ່າງໆທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນອະນາຄົດ. ເມື່ອຮອດເວລາ ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງເພິ່ນທຸກຄົນ.—2ທຊ. 1:7, 8
19. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອກຽມພ້ອມສຳລັບຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
19 ແນ່ນອນວ່າຈົດໝາຍທີ່ໂປໂລຂຽນໄປຫາຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໄດ້ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ກຽມພ້ອມສຳລັບຄວາມທຸກລຳບາກທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະເຈິ. ໂປໂລໄດ້ກະຕຸ້ນຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານັ້ນໃຫ້ສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ເລິກເຊິ່ງແລະໃຫ້ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ. ການເຮັດແບບນີ້ຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ໄຈ້ແຍກໄດ້ວ່າອັນໃດເປັນຄຳສອນຕົວະແລະປະຕິເສດຄຳສອນເຫຼົ່ານັ້ນ ຍ້ອນມັນຈະທຳລາຍຄວາມເຊື່ອຂອງເຂົາເຈົ້າ. ໂປໂລຍັງກະຕຸ້ນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງເພື່ອເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດຕາມການຊີ້ນຳຂອງພະເຢຊູແລະຜູ້ທີ່ນຳໜ້າໃນປະຊາຄົມທັນທີ. ນອກຈາກນັ້ນ ໂປໂລໄດ້ຊ່ວຍຄລິດສະຕຽນຄົນເຮັບເຣີໃຫ້ມີຄວາມຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບຄວາມຍາກລຳບາກທີ່ເຂົາເຈົ້າເຈິໂດຍເບິ່ງວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນເປັນໂອກາດທີ່ພະເຢໂຫວາພໍ່ທີ່ມີຄວາມຮັກຝຶກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ມີຄວາມອົດທົນ. ຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດຕາມຄຳແນະນຳນີ້ຄືກັນ ແລ້ວເຮົາກໍຈະສາມາດອົດທົນຢ່າງສັດຊື່ຈົນເຖິງທີ່ສຸດ.—ຮຣ. 3:14
ຄລິດສະຕຽນໄດ້ຮັບການອວຍພອນຍ້ອນເຂົາເຈົ້າອົດທົນ. ຫຼັງຈາກທີ່ເຂົາເຈົ້າໜີອອກຈາກເມືອງເຢຣູຊາເລັມແລະແຂວງຢູດາຍ ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງປະຊຸມນຳກັນຕໍ່ໄປ. ເຮົາຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້? (ເບິ່ງຂໍ້ 19)
ເພງທີ 126 ຈົ່ງຕື່ນຕົວ ເຂັ້ມແຂງ ໝັ້ນຄົງ
a ສະເພາະແຕ່ໃນບົດທຳອິດຂອງປຶ້ມເຮັບເຣີ ໂປໂລຍົກເອົາຄຳເວົ້າຈາກພະຄຳພີພາກພາສາເຮັບເຣີ 7 ເທື່ອເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າວິທີທີ່ຄລິດສະຕຽນນະມັດສະການພະເຢໂຫວາດີກວ່າວິທີທີ່ຄົນຢິວນະມັດສະການເພິ່ນ.—ຮຣ. 1:5-13
