ເຮົາເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາ
“ຊາວປະເທດທີ່ມີພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າຂອງເຂົາກໍເປັນສຸກຫຼາຍ ພວກທີ່ພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກໄວ້ເປັນມູນຂອງພະອົງກໍສຸກຫຼາຍ.”—ຄຳເພງ 33:12
1. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເວົ້າໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາເປັນເຈົ້າຂອງທຸກສິ່ງ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງເປັນຂອງພະເຢໂຫວາ! ພະອົງເປັນເຈົ້າຂອງ “ສະຫວັນ . . . ແມ່ນແຕ່ສະຫວັນສູງສຸດກໍເປັນຂອງພະອົງ ລວມທັງໂລກແລະທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໂລກ.” (ພະບັນຍັດ 10:14, ລ.ມ.; ຄຳປາກົດ 4:11) ເນື່ອງຈາກພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ສ້າງມະນຸດ ເຮົາທຸກຄົນຈຶ່ງເປັນຂອງພະອົງ. (ຄຳເພງ 100:3) ແຕ່ພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກບາງຄົນຈາກມະນຸດທີ່ເຄີຍມີຊີວິດຢູ່ເທິງໂລກນີ້ໃຫ້ເປັນຄົນຂອງພະອົງໃນວິທີທີ່ພິເສດ.
2. ຕາມທີ່ບອກໃນຄຳພີໄບເບິນ ໃຜຖືກເລືອກໃນວິທີທີ່ພິເສດໃຫ້ເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາ?
2 ຕົວຢ່າງ: ຄຳເພງບົດ 135 ເວົ້າເຖິງຜູ້ນະມັດສະການທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາໃນຊາດອິດສະລາແອນບູຮານວ່າເປັນ “ຊົນຊາດພິເສດຂອງພະອົງ.” (ຄຳເພງ 135:4) ໂອເຊກໍຍັງໄດ້ພະຍາກອນວ່າຈະມີບາງຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນອິດສະລາແອນຈະເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາ. (ໂອເຊ 2:23) ຄຳພະຍາກອນນີ້ສຳເລັດເປັນຈິງເມື່ອພະເຢໂຫວາເລີ່ມເລືອກຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນອິດສະລາແອນໃຫ້ຮ່ວມປົກຄອງກັບພະຄລິດໃນສະຫວັນ. (ກິດຈະການ 10:45; ໂລມ 9:23-26) ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນຖືກເຈີມດ້ວຍພະລັງບໍລິສຸດເຊິ່ງຖືກເອີ້ນວ່າ: “ເປັນຊາດບໍລິສຸດ.” ເຂົາເຈົ້າເປັນ “ຊົນຊາດທີ່ເປັນຊັບສົມບັດພິເສດ” ຂອງພະເຢໂຫວາ. (1 ເປໂຕ 2:9, 10, ລ.ມ.) ແລ້ວຄົນທີ່ເປັນຄລິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ໃນທຸກມື້ນີ້ເຊິ່ງມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປເທິງໂລກເດ? ພະເຢໂຫວາເອີ້ນເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ພວກຂອງເຮົາ” ແລະ “ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ເຮົາໄດ້ເລືອກໄວ້.”—ເອຊາອີ 65:22
3. (ກ) ທຸກມື້ນີ້ໃຜທີ່ມີສາຍສຳພັນທີ່ພິເສດກັບພະເຢໂຫວາ? (ຂ) ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງ?
3 ທຸກມື້ນີ້ “ແກະຝູງນ້ອຍ” ທີ່ມີຄວາມຫວັງຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປໃນສະຫວັນ ແລະ “ແກະອື່ນ” ທີ່ມີຄວາມຫວັງຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປເທິງໂລກຈະນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຮ່ວມກັນເປັນ “ຝູງດຽວ.” (ລືກາ 12:32; ໂຢຮັນ 10:16, ລ.ມ.) ເຮົາຢາກເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາເຫັນວ່າເຮົາເຫັນຄຸນຄ່າຫຼາຍແທ້ໆທີ່ໄດ້ມີສາຍສຳພັນພິເສດກັບພະອົງ. ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວ່າເຮົາຈະຂອບໃຈພະເຢໂຫວາແນວໃດທີ່ພະອົງໃຫ້ກຽດທີ່ພິເສດນີ້ກັບເຮົາ.
ເຮົາອຸທິດຊີວິດໃຫ້ພະເຢໂຫວາ
4. ເຮົາຈະຂອບໃຈພະເຢໂຫວາແນວໃດທີ່ໃຫ້ເຮົາມີສາຍສຳພັນທີ່ໃກ້ຊິດກັບພະອົງ? ແລະພະເຍຊູກໍເຮັດຄືກັນແນວໃດ?
4 ເຮົາຂອບໃຈພະເຢໂຫວາໂດຍອຸທິດຕົວແລະຮັບບັບເຕມາ. ການເຮັດແບບນີ້ເຮົາກໍເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນເຫັນວ່າເຮົາເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາແລະເຕັມໃຈເຊື່ອຟັງພະອົງ. (ເຫບເລີ 12:9) ພະເຍຊູກໍເຮັດແບບນັ້ນຄືກັນຕອນທີ່ເພິ່ນຮັບບັບເຕມາ. ເຖິງວ່າເພິ່ນເປັນຄົນໃນຊາດທີ່ອຸທິດຕົວໃຫ້ກັບພະເຢໂຫວາແລ້ວ ແຕ່ເພິ່ນກໍຍັງອຸທິດຕົວໃຫ້ພະເຢໂຫວາອີກ ເຊິ່ງຄືກັບວ່າເພິ່ນກຳລັງບອກວ່າ: “ໂອ້ພະເຈົ້າເຈົ້າຂ້າ ຂ້ານ້ອຍມີຄວາມສະໜຸກຈະກະທຳການຕາມທີ່ຊອບໃຈພະອົງ.”—ຄຳເພງ 40:7, 8
5, 6. (ກ) ພະເຢໂຫວາເວົ້າແນວໃດຕອນທີ່ພະເຍຊູຮັບບັບເຕມາ? (ຂ) ຕົວຢ່າງຫຍັງທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພະເຢໂຫວາເມື່ອເຮົາອຸທິດຊີວິດໃຫ້ພະອົງ?
5 ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕອນທີ່ພະເຍຊູຮັບບັບເຕມາ? ຄຳພີໄບເບິນບອກໄວ້ວ່າ: “ເມື່ອໄດ້ຮັບສິນບັບເຕມາແລ້ວພະເຍຊູໄດ້ຂຶ້ນມາຈາກນໍ້າໂລດ ແລະຈົ່ງເບິ່ງຟ້າສະຫວັນແຫວກອອກແກ່ພະອົງ ແລະພະອົງໄດ້ເຫັນພະວິນຍານແຫ່ງພະເຈົ້າລົງມາເໝືອນດັ່ງນົກເຂົາແລະມາຢູ່ເທິງພະອົງ. ແລະຈົ່ງເບິ່ງມີສຽງປາກອອກມາແຕ່ຟ້າສະຫວັນວ່າ ‘ພະອົງນີ້ເປັນພະບຸດທີ່ຮັກຂອງເຮົາ ເຮົາຊອບໃຈຫຼາຍໃນພະອົງ.’” (ມັດທາຍ 3:16, 17) ພະເຍຊູເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາຢູ່ແລ້ວ ແຕ່ພະອົງດີໃຈຫຼາຍທີ່ເຫັນພະເຍຊູເຕັມໃຈໃຊ້ຊີວິດເພື່ອຮັບໃຊ້ພະອົງພຽງຜູ້ດຽວ. ພະເຢໂຫວາກໍດີໃຈຄືກັນເມື່ອເຮົາອຸດທິດຊີວິດໃຫ້ພະອົງ ແລະພະອົງຈະອວຍພອນເຮົາ.—ຄຳເພງ 149:4
6 ແຕ່ພະເຢໂຫວາເປັນເຈົ້າຂອງທຸກສິ່ງຢູ່ແລ້ວ! ເຮົາຈະເອົາຫຍັງໃຫ້ພະອົງໄດ້? ຂໍໃຫ້ນຶກພາບຕົວຢ່າງນີ້ ຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງມີສວນດອກໄມ້ທີ່ງາມຫຼາຍ ມື້ໜຶ່ງລູກສາວຂອງລາວເອົາດອກໄມ້ດອກໜຶ່ງໃນສວນນັ້ນມາໃຫ້ລາວ. ເຖິງວ່າດອກໄມ້ນັ້ນຈະເປັນຂອງລາວຢູ່ແລ້ວ ແຕ່ລາວກໍດີໃຈຫຼາຍກັບຂອງຂວັນທີ່ລູກສາວເອົາໃຫ້ ເພາະເຮັດໃຫ້ຮູ້ວ່າລູກສາວຮັກລາວ. ດອກໄມ້ທີ່ລູກສາວເອົາໃຫ້ມີຄ່າຫຼາຍກວ່າດອກໄມ້ໃດໆທັງໝົດໃນສວນ. ຄ້າຍຄືກັນ ພະເຢໂຫວາຈະດີໃຈຫຼາຍຕອນທີ່ເຮົາເຕັມໃຈອຸທິດຊີວິດໃຫ້ພະອົງ.—ອົບພະຍົບ 34:14
7. ພະທຳມາລາກີຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພະເຢໂຫວາຕໍ່ຄົນທີ່ເຕັມໃຈຮັບໃຊ້ພະອົງ?
7 ອ່ານມາລາກີ 3:16. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ເຈົ້າຕ້ອງອຸທິດຊີວິດໃຫ້ພະເຢໂຫວາແລະຮັບບັບເຕມາ? ທີ່ຈິງ ຕັ້ງແຕ່ເຈົ້າເກີດມາເຈົ້າກໍເປັນຂອງພະເຢໂຫວາຜູ້ສ້າງຢູ່ແລ້ວ. ແຕ່ລອງຄິດເບິ່ງວ່າພະອົງຈະດີໃຈຫຼາຍສໍ່າໃດເມື່ອເຮົາໃຫ້ພະອົງປົກຄອງເຮົາແລະອຸທິດຊີວິດໃຫ້ກັບພະອົງ! (ສຸພາສິດ 23:15) ພະເຢໂຫວາຮູ້ຈັກຄົນທີ່ເຕັມໃຈຮັບໃຊ້ພະອົງ ແລະພະອົງຈົດຊື່ຂອງເຂົາເຈົ້າໄວ້ໃນ “ໜັງສືທີ່ລະນຶກ” ຂອງພະອົງ.
8, 9. ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ຄົນທີ່ມີຊື່ໃນໜັງສືທີ່ລະນຶກຂອງພະອົງເຮັດຫຍັງ?
8 ຖ້າເຮົາຢາກໃຫ້ຊື່ຂອງເຮົາມີຢູ່ໃນ “ໜັງສືທີ່ລະນຶກ” ຂອງພະເຢໂຫວາ ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງ? ມາລາກີບອກວ່າເຮົາຕ້ອງຢ້ານຢຳພະເຢໂຫວາແລະຄິດເຖິງນາມຊື່ຂອງພະອົງ. ຖ້າເຮົານະມັດສະການພະອື່ນຫຼືສິ່ງອື່ນ ຊື່ຂອງເຮົາຈະຖືກລຶບອອກຈາກໜັງສືນັ້ນ!—ອົບພະຍົບ 32:33; ຄຳເພງ 69:28
ເທົ່າທີ່ເຮົາຍັງມີຊີວິດຢູ່ ເຮົາຕ້ອງພິສູດໂດຍການກະທຳທຸກໆມື້ວ່າເຮົາເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາ
9 ການທີ່ເຮົາສັນຍາວ່າຈະເຮັດຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການແລະຮັບບັບເຕມາເທົ່ານັ້ນຍັງບໍ່ພໍ ເພາະເຮົາເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ພຽງເທື່ອດຽວ. ແຕ່ການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາຈະເຮັດຕະຫຼອດຊີວິດ. ເທົ່າທີ່ເຮົາຍັງມີຊີວິດຢູ່ ເຮົາຕ້ອງພິສູດໂດຍການກະທຳທຸກໆມື້ວ່າເຮົາເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາ.—1 ເປໂຕ 4:1, 2
ເຮົາປະຕິເສດຄວາມຕ້ອງການແບບໂລກ
10. ຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າແລະຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ພະອົງແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຈະແຈ້ງແນວໃດ?
10 ໃນບົດຄວາມກ່ອນ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າກາອີນ ໂຊໂລໂມນ ແລະພວກອິດສະລາແອນກໍອ້າງວ່ານະມັດສະການພະເຢໂຫວາ ແຕ່ພັດບໍ່ໄດ້ສັດຊື່ພັກດີຕໍ່ພະອົງ. ຕົວຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າສອນເຮົາວ່າພຽງແຕ່ເວົ້າວ່າເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາຍັງບໍ່ພໍ. ເຮົາຕ້ອງກຽດຊັງສິ່ງຊົ່ວແລະຮັກສິ່ງທີ່ດີ. (ໂລມ 12:9) ພະເຢໂຫວາບອກວ່າຈະເຫັນຄວາມແຕກຕ່າງຢ່າງຈະແຈ້ງ “ລະຫວ່າງຄົນດີແລະຄົນຊົ່ວ ລະຫວ່າງຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າແລະຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ພະອົງ.”—ມາລາກີ 3:18, ລ.ມ.
11. ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າເຮົາຢູ່ຝ່າຍພະເຢໂຫວາ?
11 ເຮົາຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ເລືອກເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນຂອງພະອົງ! ທຸກຄົນຕ້ອງເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າເຮົາຢູ່ຝ່າຍພະເຢໂຫວາ. (ມັດທາຍ 5:16; 1 ຕີໂມເຕ 4:15) ຂໍໃຫ້ຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຄົນອື່ນເຫັນບໍວ່າຂ້ອຍສັດຊື່ພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາແທ້ໆ? ຂ້ອຍພູມໃຈທີ່ຈະບອກຄົນອື່ນບໍວ່າຂ້ອຍເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ?’ ຂໍໃຫ້ຄິດເບິ່ງວ່າພະເຢໂຫວາຈະຮູ້ສຶກເສຍໃຈສໍ່າໃດຖ້າເຮົາອາຍທີ່ຈະບອກຄົນອື່ນວ່າເຮົາເປັນຄົນຂອງພະອົງ.—ຄຳເພງ 119:46; ອ່ານມາລະໂກ 8:38
ການໃຊ້ຊີວິດຂອງເຈົ້າເຮັດໃຫ້ເຫັນຈະແຈ້ງບໍວ່າເຈົ້າເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ? (ເບິ່ງຂໍ້ 12, 13)
12, 13. ອັນໃດອາດເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເບິ່ງບໍ່ອອກວ່າບາງຄົນເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ?
12 ໜ້າເສົ້າໃຈທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາບາງຄົນເຖິງກັບຮຽນແບບ “ນໍ້າໃຈຂອງໂລກ.” ຜົນກໍຄືເຂົາເຈົ້າເກືອບບໍ່ຕ່າງຫຍັງເລີຍກັບຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ. (1 ໂກລິນໂທ 2:12) “ນໍ້າໃຈຂອງໂລກ” ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນສົນໃຈແຕ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງຕົວເອງ. (ເອເຟດ 2:3) ຕົວຢ່າງ: ເຖິງວ່າມີການໃຫ້ຄຳແນະນຳຫຼາຍເທື່ອເລື່ອງການແຕ່ງຕົວ ແຕ່ກໍມີບາງຄົນເລືອກທີ່ຈະແຕ່ງຕົວບໍ່ສຸພາບ ເຊັ່ນ: ນຸ່ງເຄື່ອງຮັດໆ ໂຊຊັດສ່ວນຫຼືແບບໂປ້ ແລະເຖິງຂັ້ນໃສ່ໄປປະຊຸມ. ບາງຄົນກໍເຮັດຊົງຜົມແປກປະຫຼາດ. (1 ຕີໂມເຕ 2:9, 10) ຜົນກໍຄືເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເບິ່ງບໍ່ອອກວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາແທ້ຫຼືບໍ່.—ຢາໂກໂບ 4:4
13 ມີສິ່ງອື່ນອີກທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາບາງຄົນບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຫັນຈະແຈ້ງວ່າຕົວເອງແຕກຕ່າງຈາກຄົນທົ່ວໄປໃນໂລກ. ຕົວຢ່າງ: ໃນງານລ້ຽງ ບາງຄົນກໍເຕັ້ນເອົາແທ້ເອົາວ່າແລະເຮັດຕົວບໍ່ສົມກັບເປັນຄລິດສະຕຽນ. ສ່ວນຄົນອື່ນໆກໍລົງຮູບຕົວເອງແລະຂຽນຄວາມເຫັນໃນສື່ສັງຄົມອອນລາຍແບບທີ່ຄົນທົ່ວໄປໃນໂລກເວົ້າກັນ. ເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດຮ້າຍແຮງຈົນຖືກວ່າກ່າວຕັກເຕືອນໃນປະຊາຄົມ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າອາດຈະມີອິດພິພົນທີ່ບໍ່ດີຕໍ່ພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນເຊິ່ງພະຍາຍາມຫຼາຍແທ້ໆທີ່ຈະແຕກຕ່າງຈາກຜູ້ຄົນທົ່ວໄປໃນໂລກ.—ອ່ານ 1 ເປໂຕ 2:11, 12
ຢ່າຍອມໃຫ້ຄົນທີ່ບໍ່ຢູ່ຝ່າຍພະເຢໂຫວາແທ້ໆມາມີອິດທິພົນຕໍ່ເຮົາ
14. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະປົກປ້ອງສາຍສຳພັນທີ່ພິເສດຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ?
14 ທຸກສິ່ງໃນໂລກຖືກອອກແບບມາເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຮົາສົນໃຈແຕ່ “ຄວາມຕ້ອງການຂອງຮ່າງກາຍທີ່ມີບາບ ຄວາມຕ້ອງການທີ່ເກີດຈາກຕາ ຫຼືການໂອ້ອວດຊັບສົມບັດ.” (1 ໂຢຮັນ 2:16, ລ.ມ.) ເຮົາເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາ ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງແຕກຕ່າງຈາກຄົນທົ່ວໄປ. ເຮົາຕ້ອງ “ປະຕິເສດການເຮັດຊົ່ວແລະຄວາມຕ້ອງການແບບໂລກ” ແລະ “ໃຊ້ຊີວິດໃນຍຸກນີ້ຢ່າງມີເຫດຜົນ ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະມີຄວາມເຫຼື້ອມໃສພະເຈົ້າ.” (ຕິໂຕ 2:12, ລ.ມ.) ທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາເຮັດໃນຊີວິດ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄຳເວົ້າ ການກິນ ການດື່ມ ການແຕ່ງຕົວ ແລະການເຮັດວຽກ ເຮົາຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າເຮົາເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາ.—ອ່ານ 1 ໂກລິນໂທ 10:31, 32
ໃຫ້ເຮົາ “ຮັກກັນແລະກັນເປັນອັນມາກ”
15. ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງຮັກແລະເຮັດດີກັບພີ່ນ້ອງ?
15 ເຮົາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາເຫັນຄຸນຄ່າການໄດ້ເປັນໝູ່ກັບພະເຢໂຫວາໂດຍວິທີທີ່ເຮົາປະຕິບັດຕໍ່ພີ່ນ້ອງ ເພາະເຂົາເຈົ້າກໍເປັນຄົນຂອງພະເຈົ້າຄືກັບເຮົາ. ຖ້າເຮົາຈື່ເລື່ອງນີ້ໄວ້ສະເໝີ ເຮົາກໍຈະຮັກແລະເຮັດດີກັບເຂົາເຈົ້າ. (1 ເທຊະໂລນີກ 5:15) ເປັນຫຍັງເລື່ອງນີ້ຈຶ່ງສຳຄັນ? ພະເຍຊູບອກກັບລູກສິດວ່າ: “ຄົນທັງປວງຈະຮູ້ຈັກວ່າທ່ານທັງຫຼາຍເປັນລູກສິດຂອງເຮົາດ້ວຍການນີ້ ຄືວ່າຖ້າທ່ານທັງຫຼາຍມີຄວາມຮັກໃນທ່າມກາງພວກທ່ານ.”—ໂຢຮັນ 13:35
16. ກົດໝາຍຂອງໂມເຊສອນຫຍັງກ່ຽວກັບຄວາມຮັກຂອງພະເຢໂຫວາຕໍ່ຄົນຂອງພະອົງ?
16 ຕົວຢ່າງໜຶ່ງຈາກກົດໝາຍຂອງໂມເຊຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າເຮົາຕ້ອງປະຕິບັດກັບຄົນອື່ນໆໃນປະຊາຄົມແນວໃດ. ໃນວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາມີເຄື່ອງໃຊ້ສຳລັບການນະມັດສະການໂດຍສະເພາະ. ກົດໝາຍຂອງໂມເຊບອກຊັດເຈນວ່າພວກເລວີຕ້ອງໃຊ້ສິ່ງຂອງເຫຼົ່ານີ້ຢ່າງລະມັດລະວັງ ຄົນທີ່ບໍ່ເຮັດຕາມຈະຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ. (ຈົດເຊັນບັນຊີ 1:50, 51) ຂະໜາດເຄື່ອງໃຊ້ສຳລັບນະມັດສະການທີ່ບໍ່ມີຊີວິດ ພະເຢໂຫວາຍັງສົນໃຈວ່າຜູ້ຄົນຈະປະຕິບັດກັບສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຢ່າງລະມັດລະວັງຫຼືບໍ່. ດັ່ງນັ້ນ ແຮ່ງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ພັກດີເຊິ່ງໄດ້ອຸທິດຊີວິດໃຫ້ພະເຢໂຫວາແລ້ວ ພະອົງກໍແຮ່ງສົນໃຈວ່າຜູ້ຄົນຈະປະຕິບັດກັບເຂົາເຈົ້າແນວໃດ. ພະເຢໂຫວາບອກວ່າເຮົາມີຄ່າຫຼາຍແທ້ໆໂດຍເວົ້າວ່າ: “ໃຜທີ່ແຕະຕ້ອງເຈົ້າກໍເທົ່າກັບແຕະຕ້ອງດວງຕາຂອງເຮົາ.”—ຊາກາລີ 2:8, ລ.ມ.
ພະເຢໂຫວາເຫັນເມື່ອເຮົາເປັນຄົນມີນໍ້າໃຈ ໃຈກວ້າງ ໃຫ້ອະໄພ ແລະເຮັດດີກັບພີ່ນ້ອງ
17. ພະເຢໂຫວາສົນໃຈໃນສິ່ງໃດ?
17 ມາລາກີບອກວ່າພະເຢໂຫວາສົນໃຈ “ຟັງແລະໄດ້ຍິນ” ວິທີທີ່ຄົນຂອງພະອົງປະຕິບັດຕໍ່ກັນ. (ມາລາກີ 3:16) ພະເຢໂຫວາ “ຮູ້ຈັກຄົນທັງຫຼາຍນັ້ນຜູ້ເປັນຂອງພະອົງ.” (2 ຕີໂມເຕ 2:19) ບໍ່ວ່າເຮົາຈະເຮັດຫຼືເວົ້າຫຍັງ ພະອົງກໍຮູ້ຈັກໝົດ. (ເຫບເລີ 4:13) ຖ້າເຮົາບໍ່ເຮັດດີກັບພີ່ນ້ອງ ພະອົງກໍຮູ້. ເຮົາໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາກໍຮູ້ຄືກັນເມື່ອເຮົາເປັນຄົນມີນໍ້າໃຈ ໃຈກວ້າງ ໃຫ້ອະໄພ ແລະເຮັດດີກັບພີ່ນ້ອງ.—ເຫບເລີ 13:16; 1 ເປໂຕ 4:8, 9
“ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ປະພວກຂອງພະອົງ”
18. ເຮົາຈະຂອບໃຈພະເຢໂຫວາໄດ້ແນວໃດທີ່ເລືອກເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນຂອງພະອົງ?
18 ເຮົາຢາກສະແດງໃຫ້ພະເຢໂຫວາເຫັນວ່າເຮົາເຫັນຄຸນຄ່າຫຼາຍທີ່ໄດ້ເປັນຄົນຂອງພະອົງ. ເຮົາຮູ້ວ່າເມື່ອເຮົາອຸທິດຊີວິດໃຫ້ກັບພະເຢໂຫວາກໍເປັນການຕັດສິນໃຈທີ່ສະຫຼາດທີ່ສຸດ. ເຖິງວ່າເຮົາຈະມີຊີວິດຢູ່ “ໃນທ່າມກາງເຊື້ອຊາດຄົນຄົດໂກງແລະຊົ່ວ” ແຕ່ເຮົາກໍ “ເປັນຄົນປາສະຈາກຕິຕຽນ ແລະເປັນຄົນບໍລິສຸດໄດ້” ແລະເຮົາຍັງ “ສ່ອງແຈ້ງເໝືອນດັ່ງໂຄມໄຟໃນໂລກ.” (ຟີລິບ 2:15) ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງຕັ້ງໃຈທີ່ຈະບໍ່ເຮັດສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພະເຢໂຫວາກຽດຊັງ. (ຢາໂກໂບ 4:7) ເຮົາຮັກແລະນັບຖືພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາເພາະເຂົາເຈົ້າກໍເປັນຄົນຂອງພະອົງຄືກັນ.—ໂລມ 12:10
19. ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ລາງວັນຄົນຂອງພະອົງແນວໃດ?
19 ຄຳພີໄບເບິນສັນຍາວ່າ: “ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ປະພວກຂອງພະອົງ.” (ຄຳເພງ 94:14) ຄຳສັນຍານີ້ຮັບຮອງວ່າບໍ່ວ່າສິ່ງໃດຈະເກີດຂຶ້ນກໍຕາມ ພະເຢໂຫວາຈະຢູ່ກັບເຮົາ. ເຖິງວ່າເຮົາຈະຕາຍ ພະອົງກໍຈະບໍ່ລືມເຮົາ. (ໂລມ 8:38, 39) “ຖ້າເຮົາຢູ່ ເຮົາກໍຢູ່ເພື່ອພະເຢໂຫວາ ແລະຖ້າເຮົາຕາຍ ເຮົາກໍຕາຍເພື່ອພະເຢໂຫວາ ດັ່ງນັ້ນ ບໍ່ວ່າເຮົາຈະຢູ່ຫຼືຕາຍ ເຮົາກໍເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາ.” (ໂລມ 14:8, ລ.ມ.) ເຮົາຄອຍຖ້າເວລາທີ່ພະເຢໂຫວາຈະປຸກໝູ່ທີ່ສັດຊື່ພັກດີຂອງພະອົງທຸກຄົນໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ. (ມັດທາຍ 22:32) ເຖິງວ່າຕອນນີ້ເຮົາມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ຮັບພອນຫຼາຍຢ່າງຈາກພະເຢໂຫວາພໍ່ຂອງເຮົາ ເຊິ່ງເປັນຄືກັບທີ່ຄຳພີໄບເບິນບອກໄວ້ແທ້ໆວ່າ: “ຊາວປະເທດທີ່ມີພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າຂອງເຂົາກໍເປັນສຸກຫຼາຍ ພວກທີ່ພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກໄວ້ເປັນມູນຂອງພະອົງກໍ [ເປັນ] ສຸກຫຼາຍ.”—ຄຳເພງ 33:12
