ບົດຄວາມສຶກສາທີ 22
ປັບປຸງນິດໄສການສຶກສາສ່ວນຕົວຂອງເຈົ້າ!
“ເບິ່ງໃຫ້ອອກວ່າສິ່ງໃດສຳຄັນກວ່າ.”—ຟີລິບ 1:10, ລ.ມ.
ເພງ 35 “ເບິ່ງໃຫ້ອອກວ່າສິ່ງໃດສຳຄັນກວ່າ”
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1. ເປັນຫຍັງບາງຄົນຈຶ່ງບໍ່ຢາກສຶກສາສ່ວນຕົວ?
ໃນທຸກມື້ນີ້ ຫຼາຍຄົນຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກເພື່ອຈະຫາລ້ຽງຕົວເອງແລະຄອບຄົວ. ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາຫຼາຍຄົນກໍເຮັດວຽກຫຼາຍຊົ່ວໂມງເພື່ອຈະມີສິ່ງຈຳເປັນພື້ນຖານໃນຊີວິດ. ອີກຫຼາຍຄົນກໍໃຊ້ເວລາເດີນທາງຫຼາຍຊົ່ວໂມງເພື່ອໄປເຮັດວຽກ ແລະສ່ວນອີກຫຼາຍຄົນກໍເຮັດວຽກທີ່ຕ້ອງໃຊ້ແຮງງານ. ເມື່ອຮອດຕອນຄ່ຳ ເຂົາເຈົ້າກໍເມື່ອຍຫຼາຍຈົນບໍ່ມີແຮງທີ່ຈະສຶກສາສ່ວນຕົວ.
2. ເຈົ້າຈັດເວລາຕອນໃດເພື່ອສຶກສາສ່ວນຕົວ?
2 ເຖິງວ່າເປັນແນວນັ້ນ ເຮົາກໍຕ້ອງ ຈັດເວລາສຶກສາຄຳພີໄບເບິນລວມທັງໜັງສືແລະສື່ຕ່າງໆຂອງອົງການຢ່າງຈິງຈັງ ເພາະສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາແລະຊີວິດຕະຫຼອດໄປຂຶ້ນກັບການເຮັດສິ່ງນັ້ນ! (1 ຕີໂມ. 4:16) ບາງຄົນຕື່ນແຕ່ເຊົ້າມາສຶກສາສ່ວນຕົວເພາະສະໝອງປອດໂປ່ງແລະມັນກໍງຽບດີ. ສ່ວນບາງຄົນກໍໃຊ້ເວລາສັ້ນໆກ່ອນນອນຕອນທີ່ບໍ່ມີຫຍັງລົບກວນ.
3-4. ມີການປັບປ່ຽນຫຍັງແດ່ກ່ຽວກັບໜັງສືແລະສື່ຕ່າງໆຂອງອົງການ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
3 ເຈົ້າຄົງເຫັນດີນຳວ່າເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ຈະຈັດເວລາສຶກສາສ່ວນຕົວ. ແຕ່ເຮົາຄວນຈະສຶກສາເລື່ອງຫຍັງ? ເຈົ້າອາດບອກວ່າ: ‘ມີຕັ້ງຫຼາຍຢ່າງທີ່ຈະອ່ານ ເຮັດແນວໃດຈຶ່ງຊິອ່ານໝົດ.’ ພີ່ນ້ອງບາງຄົນສາມາດຈັດເວລາອ່ານແລະເບິ່ງທຸກຢ່າງຂອງອົງການໄດ້ຈົນໝົດ ແຕ່ເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ພີ່ນ້ອງບາງຄົນຈະເຮັດແບບນັ້ນໄດ້. ຄະນະກຳມະການປົກຄອງຮູ້ຈັກບັນຫານີ້ ເພິ່ນຈຶ່ງຕັດສິນໃຈຫຼຸດການຜະລິດໜັງສືແລະສື່ຕ່າງໆໃນອິນເຕີເນັດລົງ.
4 ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ບໍ່ມີການພິມໜັງສືປະຈຳປີຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ ອີກແລ້ວ ເພາະປະສົບການທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈສາມາດເບິ່ງໄດ້ໃນເວັບໄຊ jw.org® ແລະໃນລາຍການໂທລະທັດ JW ປະຈຳເດືອນ. ນອກຈາກນັ້ນຍັງໄດ້ມີການຈັດພິມຫໍສັງເກດການ ສະບັບສາທາລະນະແລະຕື່ນເຖີດ! ອອກຢ່າງລະ 3 ເຫຼັ້ມຕໍ່ປີເທົ່ານັ້ນ. ການປັບປ່ຽນເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນເຮັດເພື່ອໃຫ້ເຮົາມີເວລາຫຼາຍຂຶ້ນສຳລັບກິດຈະກຳຢ່າງອື່ນ ແຕ່ເພື່ອໃຫ້ເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍຂຶ້ນໃນ ‘ສິ່ງທີ່ສຳຄັນກວ່າ.’ (ຟີລິບ 1:10, ລ.ມ.) ຂໍໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າ ເຮົາຈະຈັດລຳດັບຄວາມສຳຄັນແລະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຼາຍທີ່ສຸດຈາກການສຶກສາສ່ວນຕົວໄດ້ແນວໃດ.
ຈັດລຳດັບຄວາມສຳຄັນ
5-6. ມີຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາຄວນຈະສຶກສາຢ່າງລະອຽດ?
5 ເຮົາຄວນສຶກສາຫຍັງກ່ອນ? ເຮົາຄວນໃຊ້ເວລາສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໃນແຕ່ລະມື້. ມີການຫຼຸດຈຳນວນຂໍ້ພະຄຳພີໃນການອ່ານພະຄຳພີປະຈຳອາທິດລົງເພື່ອໃຫ້ເຮົາມີເວລາຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ຈະຄິດຕຶກຕອງແລະຄົ້ນຄວ້າເພີ່ມອີກ. ເປົ້າໝາຍຂອງເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ອ່ານໃຫ້ໝົດທຸກຂໍ້ຊື່ໆ ແຕ່ເພື່ອຈະໃຫ້ເລື່ອງທີ່ອ່ານເຂົ້າເຖິງຫົວໃຈແລະໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາ.—ເພງ. 19:14
6 ມີຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາຄວນຈະສຶກສາຢ່າງລະອຽດ? ເຮົາຄວນກຽມຫໍສັງເກດການ ແລະປຶ້ມທີ່ໃຊ້ໃນການສຶກສາພະຄຳພີປະຈຳປະຊາຄົມລວມທັງສ່ວນອື່ນໆຂອງການປະຊຸມກາງອາທິດ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງຄວນອ່ານຫໍສັງເກດການ ແລະຕື່ນເຖີດ! ທຸກສະບັບ.
7. ເຮົາຄວນທໍ້ໃຈບໍ ຖ້າເຮົານຳບໍ່ທັນເລື່ອງຕ່າງໆໃນເວັບໄຊ jw.org® ລວມທັງລາຍການໂທລະທັດ JW?
7 ເຈົ້າອາດບອກວ່າ: ‘ກໍດີໄດ໋ ແຕ່ເລື່ອງຕ່າງໆໃນເວັບໄຊ jw.org® ລວມທັງລາຍການໂທລະທັດ JW ປະຈຳເດືອນເດລະ? ມັນຫຼາຍອີ່ຫຼີໄດ໋!’ ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງຕົວຢ່າງນີ້: ຮ້ານບຸບເຟ້ມີອາຫານແຊບໆຫຼາຍເຍື່ອງ. ລູກຄ້າຈະກິນໝົດທຸກເຍື່ອງບໍ່ໄດ້ດອກ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຈະເລືອກກິນພຽງບາງເຍື່ອງ. ຄ້າຍຄືກັນ ຖ້າເຈົ້ານຳບໍ່ທັນທຸກຢ່າງຂອງອົງການໃນອິນເຕີເນັດ ກໍຢ່າຟ້າວທໍ້ໃຈ ໃຫ້ອ່ານແລະເບິ່ງເທົ່າທີ່ເຈົ້າເຮັດໄດ້. ບັດນີ້ ຂໍໃຫ້ເຮົາມາພິຈາລະນາວ່າການສຶກສາໝາຍເຖິງຫຍັງ ແລະເຮົາຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຼາຍທີ່ສຸດຈາກການສຶກສາສ່ວນຕົວ.
ອອກຄວາມພະຍາຍາມ
8. ການກຽມຫໍສັງເກດການ ມີຂັ້ນຕອນຫຍັງແດ່ ແລະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດຖ້າເຮັດຕາມຂັ້ນຕອນເຫຼົ່ານັ້ນ?
8 ການສຶກສາໝາຍເຖິງການຕັ້ງໃຈອ່ານເພື່ອເບິ່ງວ່າຈະໄດ້ຫຍັງຈາກເລື່ອງທີ່ອ່ານ. ການສຶກສາສ່ວນຕົວບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ອ່ານຜ່ານໆແລະຂີດກ້ອງເອົາຄຳຕອບ. ຕົວຢ່າງ: ເມື່ອເຮົາກຽມຫໍສັງເກດການ ທຳອິດໃຫ້ເຮົາເບິ່ງໃຈຄວາມສຳຄັນທີ່ຢູ່ຕົ້ນບົດຄວາມກ່ອນ ແລ້ວເບິ່ງຊື່ຫົວເລື່ອງ ຫົວຂໍ້ຍ່ອຍ ແລະຄຳຖາມທົບທວນ. ຈາກນັ້ນກໍໃຫ້ອ່ານເລື່ອງທັງໝົດຊ້າໆຢ່າງລະອຽດ. ໃຫ້ເບິ່ງປະໂຫຍກທີ່ເປັນຈຸດຫຼັກຂອງຫຍໍ້ໜ້າ ເຊິ່ງປົກກະຕິແລ້ວມັກຈະເປັນປະໂຫຍກທຳອິດ. ໃນປະໂຫຍກນັ້ນຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າຂໍ້ນັ້ນເນັ້ນເລື່ອງຫຍັງ. ເມື່ອອ່ານທັງບົດຄວາມ ໃຫ້ຄິດເບິ່ງວ່າແຕ່ລະຂໍ້ນັ້ນກ່ຽວຂ້ອງກັບຫົວຂໍ້ຍ່ອຍແລະຫົວເລື່ອງຫຼັກແນວໃດ. ໃຫ້ຈົດຄຳແລະເລື່ອງທີ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ມາກ່ອນລວມເຖິງເລື່ອງທີ່ເຈົ້າຢາກຄົ້ນຄວ້າຕື່ມອີກ.
9. (ກ) ຕອນທີ່ກຽມຫໍສັງເກດການ ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນເອົາໃຈໃສ່ຂໍ້ພະຄຳພີເປັນພິເສດ ແລະເຮົາຈະເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? (ຂ) ໃນໂຢຊວຍ 1:8 ເຮົາຄວນເຮັດຫຍັງນອກຈາກການອ່ານຂໍ້ພະຄຳພີ?
9 ການສຶກສາຫໍສັງເກດການ ຄືການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ. ດັ່ງນັ້ນ ຕອນທີ່ກຽມຫໍສັງເກດການ ໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ຂໍ້ພະຄຳພີເປັນພິເສດໂດຍສະເພາະແມ່ນຂໍ້ທີ່ໃຫ້ອ່ານ. ໃຫ້ເບິ່ງວ່າມີຄຳໃດຫຼືວະລີໃດໃນຂໍ້ພະຄຳພີທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຈຸດສຳຄັນຂອງຫຍໍ້ໜ້າ. ນອກຈາກນັ້ນ ໃຫ້ໃຊ້ເວລາຄິດຕຶກຕອງຂໍ້ຄຳພີທີ່ເຈົ້າອ່ານ ແລ້ວຄິດເບິ່ງວ່າຈະເອົາໄປໃຊ້ໃນຊີວິດຂອງເຈົ້າແນວໃດ.—ອ່ານໂຢຊວຍ 1:8
ພໍ່ແມ່ ຂໍໃຫ້ເຈົ້າສອນລູກໃຫ້ຮູ້ວິທີສຶກສາສ່ວນຕົວ (ເບິ່ງຂໍ້ 10) *
10. ຕາມທີ່ຂຽນໄວ້ໃນເຫບເລີ 5:14 ເປັນຫຍັງພໍ່ແມ່ຄວນຈະໃຊ້ເວລາໃນການນະມັດສະການປະຈຳຄອບຄົວເພື່ອຈະສອນລູກໃຫ້ຮູ້ວິທີສຶກສາແລະຄົ້ນຄວ້າ?
10 ແນ່ນອນ ພໍ່ແມ່ຢາກໃຫ້ລູກຮູ້ສຶກມ່ວນຊື່ນໃນການນະມັດສະການປະຈຳຄອບຄົວ. ເຖິງວ່າພໍ່ແມ່ຄວນວາງແຜນກ່ອນວ່າຈະເຮັດຫຍັງ ແຕ່ກໍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດກິດຈະກຳທີ່ພິເສດທຸກຄັ້ງ. ເຖິງວ່າການນະມັດສະການປະຈຳຄອບຄົວອາດຈະເປັນການເບິ່ງລາຍການໂທລະທັດ JW ປະຈຳເດືອນຫຼືເຮັດກິດຈະກຳພິເສດອື່ນໆເຊັ່ນ ການສ້າງເຮືອໂນເອ ແຕ່ສິ່ງສຳຄັນກໍຄື ສອນລູກໃຫ້ຮູ້ວິທີສຶກສາສ່ວນຕົວ. ເຂົ້າເຈົ້າຕ້ອງຮຽນຮູ້ວິທີກຽມສຳລັບການປະຊຸມປະຈຳປະຊາຄົມຫຼືຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບບັນຫາທີ່ເຈິຢູ່ໂຮງຮຽນ. (ອ່ານເຫບເລີ 5:14) ຖ້າລູກໃຊ້ເວລາສຶກສາຄົ້ນຄວ້າຢູ່ເຮືອນ ມັນກໍງ່າຍຂຶ້ນທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະຕັ້ງໃຈແລະເຂົ້າໃຈການປະຊຸມປະຈຳປະຊາຄົມ ການປະຊຸມໝວດແລະການປະຊຸມພາກ ເຊິ່ງການປະຊຸມເຫຼົ່ານັ້ນອາດຈະບໍ່ມີວິດີໂອປະກອບ. ແຕ່ພໍ່ແມ່ຈະໃຊ້ເວລາຫຼາຍສ່ຳໃດໃນການສຶກສາກັບລູກ? ນັ້ນກໍຂຶ້ນຢູ່ກັບອາຍຸແລະນິດໄສຂອງລູກ.
11. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ເຮົາຈະຊ່ວຍນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ຮູ້ວິທີສຶກສາສ່ວນຕົວຢ່າງເລິກເຊິ່ງດ້ວຍຕົວເອງ?
11 ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຂອງເຮົາຕ້ອງຮູ້ວິທີສຶກສາສ່ວນຕົວຄືກັນ. ຖ້າເຂົາເຈົ້າຫາກໍເລີ່ມສຶກສາ ເຮົາດີໃຈທີ່ເຫັນເຂົາເຈົ້າພຽງແຕ່ຂີດກ້ອງເອົາຄຳຕອບເມື່ອກຽມສຳລັບການສຶກສາພະຄຳພີຫຼືການປະຊຸມປະຈຳປະຊາຄົມ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງສອນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຮູ້ວິທີຄົ້ນຄວ້າແລະສຶກສາຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕອນທີ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ນຳ. ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອເຂົາເຈົ້າເຈິບັນຫາ ແທນທີ່ຈະຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຄົນອື່ນໃນປະຊາຄົມທັນທີ ເຂົາເຈົ້າຈະຊອກຫາຄຳແນະນຳດ້ວຍຕົວເອງໂດຍຄົ້ນຄວ້າໜັງສືຕ່າງໆຂອງເຮົາ.
ສຶກສາແບບມີເປົ້າໝາຍ
12. ເຮົາອາດຕັ້ງເປົ້າໝາຍຫຍັງແດ່ກ່ອນທີ່ເຮົາຈະສຶກສາ?
12 ຖ້າເຈົ້າເປັນຄົນທີ່ບໍ່ມັກສຶກສາຢູ່ແລ້ວ ເຈົ້າອາດຄິດວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະມ່ວນໃນການສຶກສາ. ແຕ່ເຈົ້າເຮັດໄດ້. ໃຫ້ເລີ່ມສຶກສາໂດຍໃຊ້ເວລາສັ້ນໆໃນແຕ່ລະຄັ້ງ ແລ້ວກໍຄ່ອຍໆເພີ່ມເວລາໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ທຸກຄັ້ງທີ່ສຶກສາໃຫ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍວ່າເຈົ້າຢາກຮູ້ເລື່ອງຫຍັງ. ເປົ້າໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດຄືຢາກໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ເປົ້າໝາຍອື່ນອາດຈະເປັນການຫາຄຳຕອບທີ່ບາງຄົນຖາມຫຼືຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບວິທີຮັບມືກັບບັນຫາທີ່ເຮົາປະສົບ.
13. (ກ) ຜູ້ທີ່ເປັນນັກຮຽນຄວນເຮັດແນວໃດເພື່ອຈະອະທິບາຍຄວາມເຊື່ອຢູ່ໂຮງຮຽນ? (ຂ) ເຈົ້າຈະເຮັດຕາມຄຳແນະນຳໃນໂກໂລດ 4:6 ໄດ້ແນວໃດ?
13 ຕົວຢ່າງ ເຈົ້າຍັງເປັນນັກຮຽນຢູ່ບໍ? ໝູ່ຢູ່ຫ້ອງຂອງເຈົ້າອາດຈະເຊື່ອທິດສະດີວິວັດທະນາການ. ເຈົ້າຢາກອະທິບາຍຄຳສອນໃນຄຳພີໄບເບິນ ແຕ່ກໍຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ມີຄວາມສາມາດພຽງພໍ. ສະນັ້ນ ເຈົ້າຕ້ອງເອົາເລື່ອງນີ້ມາສຶກສາສ່ວນຕົວ! ເຈົ້າອາດຈະຕັ້ງເປົ້າໝາຍ 2 ຢ່າງຄື: (1) ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເອງໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນວ່າພະເຈົ້າເປັນຜູ້ສ້າງທຸກສິ່ງ ແລະ (2) ປັບປຸງຄວາມສາມາດໃນການອະທິບາຍຄວາມເຊື່ອ. (ໂລມ 1:20; 1 ເປ. 3:15) ເຈົ້າອາດຖາມຕົວເອງກ່ອນວ່າ ‘ເປັນຫຍັງໝູ່ຢູ່ໂຮງຮຽນບອກວ່າເຊື່ອໃນເລື່ອງວິວັດທະນາການ?’ ຈາກນັ້ນ ຄົ້ນຄວ້າຢ່າງລະອຽດໃນໜັງສືຕ່າງໆຂອງເຮົາ. ການອະທິບາຍຄວາມເຊື່ອອາດຈະງ່າຍກວ່າທີ່ເຈົ້າໄດ້ຄາດຄິດ. ຄົນສ່ວນຫຼາຍເຊື່ອໃນວິວັດທະນາການຍ້ອນຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້ານັບຖືບອກວ່າມັນເປັນຄວາມຈິງ. ຖ້າເຈົ້າໄດ້ຂໍ້ເທັດຈິງພຽງແຕ່ໜຶ່ງຫຼືສອງຢ່າງກໍອາດຈະພຽງພໍທີ່ຈະຊ່ວຍຕອບຄຳຖາມຂອງຜູ້ທີ່ຈິງໃຈຢາກຮູ້ຄວາມຈິງ.—ອ່ານໂກໂລດ 4:6
ກະຕຸ້ນຕົວເອງໃຫ້ຢາກຮຽນຮູ້
14-16. (ກ) ເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຈະຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະທຳທີ່ເຈົ້າບໍ່ຄ່ອຍຮູ້? (ຂ) ໂດຍໃຊ້ຂໍ້ພະຄຳພີທີ່ຂຽນໄວ້ໃນຂໍ້ນີ້ ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍວິທີທີ່ຈະເຂົ້າໃຈພາບລວມຂອງພະທຳອາໂມດ. (ເບິ່ງຂອບ “ ເຮັດໃຫ້ບຸກຄົນໃນຄຳພີໄບເບິນມີຕົວຕົນແທ້ໆສຳລັບເຈົ້າ!”)
14 ສົມມຸດວ່າ ໃນການປະຊຸມຈະມີການອ່ານແລະພິຈາລະນາພະທຳໜຶ່ງຂອງຄຳພີໄບເບິນເຊິ່ງຜູ້ພະຍາກອນນ້ອຍເປັນຜູ້ຂຽນແລະເຈົ້າບໍ່ຄ່ອຍຮູ້ຈັກເລື່ອງຂອງລາວມາກ່ອນ. ສິ່ງທຳອິດ ເຈົ້າອາດກະຕຸ້ນຕົວເອງໃຫ້ສົນໃຈໃນສິ່ງທີ່ຜູ້ພະຍາກອນນັ້ນຂຽນ ແຕ່ຈະເຮັດແບບນີ້ໄດ້ແນວໃດ?
15 ທຳອິດ ໃຫ້ຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍຮູ້ຫຍັງແດ່ກ່ຽວກັບຜູ້ທີ່ຂຽນພະທຳນີ້? ລາວແມ່ນໃຜ ລາວເຄີຍຢູ່ໃສ ແລະມີອາຊີບຫຍັງ?’ ພູມຫຼັງຂອງລາວອາດເຮັດໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງລາວເລືອກຄຳເວົ້າຫຼືຕົວຢ່າງປຽບທຽບແບບນັ້ນ. ເມື່ອເຈົ້າອ່ານຄຳພີໄບເບິນ ໃຫ້ເບິ່ງຄຳເວົ້າທີ່ອາດຊ່ວຍໃຫ້ຮູ້ຈັກນິດໄສໃຈຄໍຂອງຜູ້ຂຽນ.
16 ຈາກນັ້ນ ເພື່ອຈະເປັນປະໂຫຍດໃຫ້ເບິ່ງວ່າພະທຳນີ້ຂຽນເມື່ອໃດ. ວິທີງ່າຍໆແມ່ນເບິ່ງ “ຕາຕະລາງພະທຳຕ່າງໆໃນຄຳພີໄບເບິນ” ທີ່ຢູ່ທາງຫຼັງຂອງຄຳພີໄບເບິນ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຈົ້າອາດຈະເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ6 ຢູ່ໃນຄຳພີໄບເບິນສະບັບແປໂລກໃໝ່ (ພາສາໄທ) ເຊິ່ງເປັນແຜນພູມກ່ຽວກັບຜູ້ພະຍາກອນແລະກະສັດ. ຖ້າພະທຳທີ່ເຈົ້າກຳລັງສຶກສາມີຄຳພະຍາກອນຫຼາຍ ເປັນສິ່ງທີ່ດີທີ່ຈະຮຽນຮູ້ວ່າຊີວິດຂອງຄົນໃນສະໄໝນັ້ນເປັນແນວໃດ. ຜູ້ພະຍາກອນຢາກແກ້ໄຂຄວາມຄິດຫຼືການກະທຳທີ່ບໍ່ດີຫຍັງແດ່? ມີໃຜແດ່ທີ່ຢູ່ໃນສະໄໝດຽວກັບຜູ້ຂຽນ? ເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈພາບລວມຫຼາຍຂຶ້ນ ເຈົ້າສາມາດເບິ່ງພະທຳອື່ນໄປນຳ. ຕົວຢ່າງ: ເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນສະໄໝຂອງອາໂມດ ຈະເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍຖ້າເບິ່ງພະທຳ 2 ກະສັດແລະ 2 ຂ່າວຄາວເຊິ່ງເປັນຂໍ້ອ້າງໂຍງໃນອາໂມດ 1:1. ນອກຈາກນັ້ນ ເຈົ້າອາດຈະເບິ່ງພະທຳໂອເຊນຳ ເພາະໂອເຊອາດຈະຢູ່ໃນສະໄໝດຽວກັນກັບອາໂມດ. ຖ້າເຈົ້າເບິ່ງພະທຳເຫຼົ່ານີ້ ເຈົ້າກໍຈະເຂົ້າໃຈຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບສະໄໝຂອງອາໂມດ.—2 ກະ. 14:25-28; 2 ຂ່າວ. 26:1-15; ໂອ. 1:1-11; ອາໂມດ 1:1
ໃຫ້ສົນໃຈລາຍລະອຽດ
17-18. ຂໍໃຫ້ໃຊ້ຕົວຢ່າງທີ່ຢູ່ຂ້າງເທິງຫຼືຕົວຢ່າງອື່ນທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ລາຍລະອຽດເລັກໆນ້ອຍໆທີ່ເບິ່ງຄືບໍ່ສຳຄັນສາມາດເຮັດໃຫ້ການສຶກສາສ່ວນຕົວມ່ວນໄດ້.
17 ເມື່ອເຮົາອ່ານຄຳພີໄບເບິນ ເປັນເລື່ອງທີ່ດີທີ່ເຮົາຈະກະຕຸ້ນຕົວເອງໃຫ້ຢາກຮຽນຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ສົມມຸດວ່າ ເຈົ້າກຳລັງອ່ານຄຳພະຍາກອນຂອງຊາກາລີທີ່ເວົ້າລ່ວງໜ້າເຖິງການຕາຍຂອງເມຊີ. (ຊກາ. 12:10) ໃນຂໍ້ທີ 12 ເຈົ້າອ່ານວ່າ “ຄອບຄົວນາທານ” ຮ້ອງໄຫ້ເສຍໃຈເມື່ອເມຊີຕາຍ. ແທນທີ່ຈະອ່ານຂໍ້ນີ້ແບບຜ່ານໆ ເຈົ້າຄວນຈະຢຸດໄວ້ແລະຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຄອບຄົວນາທານກ່ຽວຂ້ອງກັບເມຊີແນວໃດ? ມີຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມອີກບໍ?’ ເຮົາຄວນຊອກຂໍ້ມູນແບບນັກສືບ. ຖ້າເຈົ້າເບິ່ງຂໍ້ອ້າງໂຍງໃນຊາກາລີ 12:12 ເຈົ້າຈະເຫັນ 2 ຊາເມືອນ 5:13, 14 ທີ່ບອກວ່ານາທານເປັນລູກຊາຍຜູ້ໜຶ່ງຂອງກະສັດດາວິດ. ຂໍ້ອ້າງໂຍງທີສອງແມ່ນລືກາ 3:23, 31 ທີ່ບອກວ່າພະເຍຊູເປັນເຊື້ອສາຍຂອງນາທານໂດຍທາງມາລີ. (ໃຫ້ເບິ່ງຫໍສັງເກດການ ສິງຫາ 2017 ໜ້າ 32 ຫຍໍ້ໜ້າ 4) ບັດນີ້ເຈົ້າເລີ່ມສົນໃຈແລ້ວ! ເຈົ້າຮູ້ວ່າມີການບອກລ່ວງໜ້າວ່າພະເຍຊູຈະເປັນເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ. (ມັດ. 22:42) ແຕ່ດາວິດມີລູກຊາຍຫຼາຍກວ່າ 20 ຄົນ ສະນັ້ນ ເປັນຕາງຶດແມ່ນບໍທີ່ຊາກາລີບອກວ່າສະເພາະຄອບຄົວນາທານຈະຮ້ອງໄຫ້ເສຍໃຈຕອນທີ່ພະເຍຊູຕາຍ.
18 ຂໍໃຫ້ເບິ່ງອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງ. ລືກາບົດທີ 1 ບອກວ່າມີທູດສະຫວັນອົງໜຶ່ງຊື່ຄາບລຽນມາບອກມາລີວ່າລາວຈະມີລູກຊາຍທີ່ “ຈະເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລະຈະເປັນທີ່ເອີ້ນຊື່ວ່າພະບຸດຂອງພະເຈົ້າອົງທີ່ສູງສຸດ ແລະພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຈະປະທານພະທີ່ນັ່ງຂອງກະສັດດາວິດຜູ້ເປັນຕາແຫ່ງຕົນໃຫ້ແກ່ພະອົງ ແລະພະອົງຈະສະເຫວີຍຄຸ້ມຄອງ [“ເປັນກະສັດປົກຄອງ,” ລ.ມ.] ເທິງພວກຂອງທ່ານຢາໂຄບສືບໆໄປເປັນນິດ.” (ລືກາ 1:32, 33) ເຮົາອາດຈະສົນໃຈແຕ່ຄຳເວົ້າທຳອິດຂອງຄາບລຽນທີ່ບອກວ່າພະເຍຊູ “ຈະເປັນທີ່ເອີ້ນຊື່ວ່າພະບຸດຂອງພະເຈົ້າອົງທີ່ສູງສຸດ.” ແຕ່ຄາບລຽນຍັງບອກລ່ວງໜ້າວ່າພະເຍຊູ “ຈະເປັນກະສັດ.” ສະນັ້ນ ເຮົາອາດຖາມຕົວເອງວ່າ ມາລີຄິດແນວໃດກັບຄຳເວົ້າຂອງທູດສະຫວັນຄາບລຽນ? ລາວເຂົ້າໃຈວ່າພະເຍຊູຈະມາແທນກະສັດເຫໂລດຫຼືຜູ້ສືບຕໍ່ຕຳແໜ່ງຂອງກະສັດເຫໂລດໃນການປົກຄອງອິດສະລາແອນບໍ? ຖ້າພະເຍຊູເປັນກະສັດກໍໝາຍຄວາມວ່າມາລີຈະເປັນແມ່ຂອງກະສັດ ແລະຄອບຄົວຂອງລາວຈະໄດ້ໄປຢູ່ໃນວັງ. ແຕ່ບໍ່ມີຂໍ້ໃດບອກວ່າມາລີເວົ້າແບບນີ້ກັບຄາບລຽນ ແລະຍັງບໍ່ມີຂໍ້ໃດທີ່ບອກວ່າ ມາລີໄດ້ຂໍຕຳແໜ່ງພິເສດໃນລາຊະອານາຈັກຄືດັ່ງທີ່ລູກສິດສອງຄົນເຄີຍຂໍ. (ມັດ. 20:20-23) ລາຍລະອຽດນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາເຊື່ອຫຼາຍຂຶ້ນວ່າມາລີເປັນຜູ້ຍິງທີ່ຖ່ອມອີ່ຫຼີ!
19-20. ດັ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ໃນຢາໂກໂບ 1:22-25 ແລະ 4:8 ເຮົາຄວນມີເປົ້າໝາຍຫຍັງແດ່ເມື່ອສຶກສາສ່ວນຕົວ?
19 ຂໍໃຫ້ຈື່ວ່າ ເປົ້າໝາຍຫຼັກຂອງເຮົາໃນການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນແລະໜັງສືຕ່າງໆຂອງອົງການແມ່ນເພື່ອໃຫ້ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຮົາຍັງຢາກຮູ້ວ່າ ‘ຕົວເອງເປັນຢ່າງໃດ’ ແລະຄວນປ່ຽນແປງຫຍັງແດ່ເພື່ອໃຫ້ພະເຈົ້າພໍໃຈ. (ອ່ານຢາໂກໂບ 1:22-25; 4:8) ທຸກຄັ້ງກ່ອນທີ່ເຮົາສຶກສາສ່ວນຕົວ ເຮົາຄວນອະທິດຖານຂໍພະລັງບໍລິສຸດຈາກພະເຢໂຫວາ. ເຮົາຄວນຂໍພະອົງຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຼາຍທີ່ສຸດຈາກສິ່ງທີ່ເຮົາສຶກສາແລະເຫັນຈຸດທີ່ເຮົາຕ້ອງປ່ຽນແປງຕົວເອງ.
20 ຂໍໃຫ້ເຮົາທຸກຄົນເປັນຄືກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຈົ້າເຊິ່ງຜູ້ຂຽນຄຳເພງບອກວ່າ ລາວ “ຊອບໃຈ ໃນພະບັນຍັດຂອງພະເຢໂຫວາແລະຄຶດຕຶກຕອງໃນພະບັນຍັດຂອງພະອົງກາງເວັນແລະກາງຄືນ . . . ແລະການທັງປວງທີ່ຄົນນັ້ນເຮັດກໍຈຳເລີນຂຶ້ນ.”—ເພງ. 1:2, 3
ເພງ 88 ຂໍໃຫ້ເຮົາຮູ້ທາງຂອງພະອົງ
^ ຂໍ້ 5 ພະເຢໂຫວາໃຈກວ້າງ ພະອົງໃຫ້ເຮົາມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ຈະເບິ່ງ ອ່ານ ແລະສຶກສາ. ບົດຄວາມນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຕັດສິນໃຈໄດ້ວ່າຄວນຈະສຶກສາເລື່ອງຫຍັງ ແລະຍັງໃຫ້ຄຳແນະນຳເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຼາຍທີ່ສຸດຈາກການສຶກສາສ່ວນຕົວ.
