ບົດຄວາມສຶກສາທີ 21
ຢ່າຫຼົງເຊື່ອໃນ “ຄວາມປັນຍາຂອງໂລກນີ້”
“ຄວາມປັນຍາຂອງໂລກນີ້ເປັນຄວາມໂງ່ຕໍ່ໜ້າພະເຈົ້າ.”—1 ໂກ. 3:19
ເພງ 98 ພະຄຳພີຂຽນຂຶ້ນໂດຍການດົນໃຈຈາກພະເຈົ້າ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1. ຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ຫຍັງເຮົາ?
ຍ້ອນເຮົາມີພະເຢໂຫວາເປັນຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ຊ່ວຍ ເຮົາຈຶ່ງສາມາດສູ້ຊົນກັບທຸກບັນຫາໄດ້. (ເອຊາ. 30:20, 21) ຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ເຮົາມີທຸກສິ່ງທີ່ຈຳເປັນເພື່ອເຮົາຈະມີ “ຄວາມສາມາດຢ່າງພຽງພໍ” ແລະ “ມີຄວາມພ້ອມສຳລັບວຽກທີ່ດີທຸກຢ່າງ.” (2 ຕີໂມ. 3:17, ລ.ມ.) ເມື່ອເຮົາໃຊ້ຊີວິດຕາມຫຼັກຄຳສອນໃນຄຳພີໄບເບິນ ເຮົາກໍຈະສະຫຼາດກວ່າຄົນທີ່ມັກຍົກຍ້ອງ “ຄວາມປັນຍາຂອງໂລກນີ້.”—1 ໂກ. 3:19; ເພງ. 119:97-100
2. ເຮົາຈະພິຈາລະນາຫຍັງໃນບົດຄວາມນີ້?
2 ເຮົາຈະເຫັນວ່າ ຄວາມປັນຍາຂອງໂລກນີ້ສົ່ງເສີມແຕ່ຄວາມຕ້ອງການທີ່ເຫັນແກ່ຕົວ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາອາດຮູ້ສຶກວ່າເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະບໍ່ຄິດແລະບໍ່ເຮັດຄືກັບຜູ້ຄົນໃນໂລກນີ້. ນີ້ຈຶ່ງເປັນເຫດຜົນທີ່ຄຳພີໄບເບິນເຕືອນເຮົາວ່າ: “ຈົ່ງລະວັງໃຫ້ດີ ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດທຳລາຍທ່ານທັງຫຼາຍເສຍດ້ວຍມັກປັນຍາ [“ປັດຊະຍາ,” ລ.ມ.] ແລະດ້ວຍຄຳລໍ້ລວງເປົ່າໆຕາມຮີດຄອງແຫ່ງມະນຸດທີ່ສືບໆມານັ້ນ.” (ໂກໂລ. 2:8) ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາຈະພິຈາລະນາວ່າ ເລື່ອງຕົວະ 2 ຢ່າງກາຍເປັນສິ່ງຜູ້ຄົນນິຍົມແນວໃດ. ໃນແຕ່ລະເລື່ອງ ເຮົາຈະມາເບິ່ງວ່າເປັນຫຍັງຄວາມປັນຍາຂອງໂລກຈຶ່ງເປັນເລື່ອງໂງ່ຈ້າແທ້ໆ ແລະສະຕິປັນຍາໃນຄຳພີໄບເບິນເໜືອກວ່າຄວາມປັນຍາໃດໆຂອງໂລກນີ້ແນວໃດ.
ຄວາມຄິດເລື່ອງສິນລະທຳທາງເພດປ່ຽນໄປ
3-4. ຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20 ໃນສະຫະລັດອາເມຣິກາ ຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຄົນກ່ຽວກັບຫຼັກສິນລະທຳທາງເພດໄດ້ປ່ຽນໄປແນວໃດ?
3 ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20 ຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຄົນໃນສະຫະລັດອາເມຣິກາກ່ຽວກັບຫຼັກສິນລະທຳທາງເພດໄດ້ປ່ຽນໄປຫຼາຍ. ກ່ອນໜ້ານັ້ນ ຫຼາຍຄົນເຊື່ອວ່າເພດສຳພັນມີໄວ້ສະເພາະຄົນທີ່ແຕ່ງດອງແລ້ວເທົ່ານັ້ນ ແລະບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຈະເອົາມາເວົ້າທົ່ວໄປ. ແຕ່ຄວາມຄິດເລື່ອງສິນລະທຳທາງເພດປ່ຽນໄປ ແລະຄວາມຄິດທີ່ຈະເຮັດຕາມໃຈເລື່ອງເພດໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປ.
4 ໃນໄລຍະປີ 1920-1929 ເປັນຍຸກທີ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ແລະເປັນຍຸກທີ່ຄວາມຄິດແລະການກະທຳໃນເລື່ອງສິນລະທຳທາງສັງຄົມປ່ຽນໄປຫຼາຍ. ນັກວິໄຈຄົນໜຶ່ງບອກວ່າ: “ຮູບເງົາ ລະຄອນເວທີ ປຶ້ມນິຍາຍ ແລະການໂຄສະນາທັງໝົດມີເນື້ອໃນກ່ຽວກັບເລື່ອງເພດ.” ໃນໄລຍະນັ້ນ ທ່າເຕັ້ນລຳມີລັກສະນະແບບຍົວະເຍົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະເຄື່ອງນຸ່ງກໍເປີດເຜີຍຊັດສ່ວນ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າສະໄໝສຸດທ້າຍຈະເຫັນແຈ້ງວ່າຜູ້ຄົນຈະ “ຮັກການສະໜຸກສະໜານ.”—2 ຕີໂມ. 3:4
ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາບໍ່ຫຼົງໄປກັບມາດຕະຖານດ້ານສິນລະທຳທີ່ບໍ່ດີຂອງໂລກ (ເບິ່ງຂໍ້ 5) *
5. ໃນຊຸມປີ 1960 ຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຄົນເລື່ອງມາດຕະຖານດ້ານສິນລະທຳປ່ຽນໄປແນວໃດ?
5 ໃນຊຸມປີ 1960 ການຢູ່ນຳກັນໂດຍທີ່ບໍ່ແຕ່ງດອງ ການຮັກຮ່ວມເພດ ແລະການຢ່າຮ້າງກັນກາຍເປັນເລື່ອງປົກກະຕິຫຼາຍຂຶ້ນ. ຄວາມບັນເທີງຫຼາຍຢ່າງສະແດງໃຫ້ເຫັນເລື່ອງເພດຢ່າງຈະແຈ້ງ. ໃນບໍ່ເທົ່າໃດສິບປີຜ່ານມາ ມັນໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບແນວໃດ? ນັກຂຽນຄົນໜຶ່ງບອກວ່າ: ເມື່ອຜູ້ຄົນເຊົາເຮັດຕາມມາດຕະຖານທາງດ້ານສິນລະທຳໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ ເຊັ່ນ: ຄອບຄົວແຕກແຍກ ເຫຼືອແຕ່ພໍ່ຫຼືແມ່ລ້ຽງລູກຝ່າຍດຽວ ມີບັນຫາທາງອາລົມ ແລະຕິດສື່ລາມົກ. ນອກຈາກນັ້ນ ຍັງມີການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດຕິດຕໍ່ທາງເພດສຳພັນ ເຊັ່ນ: ໂລກເອດ. ທັງໝົດນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມປັນຍາຂອງໂລກເປັນສິ່ງທີ່ໂງ່ແທ້ໆ.—2 ເປ. 2:19
6. ຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຄົນໃນໂລກຕໍ່ເລື່ອງເພດເປັນໄປຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຊາຕານແນວໃດ?
6 ຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຄົນໃນໂລກຕໍ່ເລື່ອງເພດເປັນໄປຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຊາຕານ. ບໍ່ແປກໃຈທີ່ມັນຢາກເຫັນຜູ້ຄົນໃຊ້ເລື່ອງເພດສຳພັນຜິດກັບໃຈປະສົງຂອງພະເຈົ້າ ແລະບໍ່ນັບຖືຊີວິດຄູ່ເຊິ່ງເປັນຂອງຂວັນຈາກພະອົງ. (ເອເຟ. 2:2) ເພດສຳພັນເປັນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາມີລູກແລະເປັນຂອງຂວັນຈາກພະເຢໂຫວາ. ດັ່ງນັ້ນ ຄົນທີ່ເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດບໍ່ພຽງແຕ່ດູຖູກຂອງຂວັນນັ້ນ ແຕ່ຍັງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປນຳ.—1 ໂກ. 6:9, 10
ຄຳພີໄບເບິນບອກແນວໃດໃນເລື່ອງສິນລະທຳທາງເພດ
7-8. ເປັນຫຍັງສິ່ງທີ່ຄຳພີໄບເບິນສອນເລື່ອງສິນລະທຳທາງເພດຈຶ່ງເໜືອກວ່າຄວາມຄິດຂອງໂລກ?
7 ຄົນທີ່ເຮັດຕາມຄວາມປັນຍາຂອງໂລກດູຖູກມາດຕະຖານຂອງຄຳພີໄບເບິນເລື່ອງສິນລະທຳ ເຂົາເຈົ້າອ້າງວ່າມັນຂັດກັບຄວາມເປັນຈິງ. ເຂົາເຈົ້າບອກວ່າ: ‘ເປັນຫຍັງພະເຈົ້າສ້າງເຮົາໃຫ້ມີຄວາມຕ້ອງການທາງເພດ ແລ້ວກໍບອກບໍ່ໃຫ້ເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການນັ້ນ?’ ເຂົາເຈົ້າເວົ້າແບບນັ້ນຍ້ອນຄິດແບບຜິດໆວ່າຖ້າຄົນເຮົາຢາກເຮັດຫຍັງກໍຄວນເຮັດໄດ້. ແຕ່ຄຳພີໄບເບິນສະແດງວ່າພະເຢໂຫວາໃຫ້ກຽດເຮົາ ໂດຍໃຫ້ເຮົາສາມາດເລືອກທີ່ຈະຄວບຄຸມຄວາມຕ້ອງການນັ້ນໄດ້. (ໂກໂລ. 3:5) ນອກຈາກນັ້ນ ພະເຢໂຫວາໄດ້ຈັດກຽມເລື່ອງຊີວິດຄູ່ໃຫ້ເປັນຂອງຂວັນກັບມະນຸດ ເຊິ່ງຄົນທີ່ແຕ່ງດອງກັນແລ້ວສາມາດສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທາງເພດຢ່າງເໝາະສົມໄດ້. (1 ໂກ. 7:8, 9) ການຈັດກຽມນີ້ເຮັດໃຫ້ຜົວແລະເມຍສາມາດມີຄວາມສຸກກັບເພດສຳພັນໂດຍບໍ່ຕ້ອງຮູ້ສຶກຜິດແລະກັງວົນເຊິ່ງເປັນຜົນມາຈາກການເຮັດຜິດສິນລະທຳ.
8 ກົງກັນຂ້າມກັບຄວາມປັນຍາຂອງໂລກ ຄຳພີໄບເບິນສອນເຮົາໃຫ້ມີຄວາມຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງໃນເລື່ອງເພດສຳພັນ ແລະຍັງບອກວ່າເພດສຳພັນເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກ. (ສຸພາ. 5:18, 19) ແຕ່ຄຳພີໄບເບິນຍັງບອກອີກວ່າ: “ພວກທ່ານທຸກຄົນຕ້ອງຮູ້ຈັກຮັກສາເຄື່ອງອາການແຫ່ງຕົນ [“ຄວບຄຸມຮ່າງກາຍຂອງຕົວເອງ,” ລ.ມ.] ຕັ້ງໄວ້ຢູ່ຕ່າງຫາກເປັນບໍລິສຸດແລະໃນຄວາມນັບຖື ບໍ່ໃຊ່ໃນຄວາມຕັນຫາຄຶດຢາກໄດ້ອັນຊົ່ວ ເໝືອນດັ່ງພວກຕ່າງປະເທດທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກພະເຈົ້າ.”—1 ເທ. 4:4, 5
9. (ກ) ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20 ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງພະອົງແນວໃດໃຫ້ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳທີ່ສະຫຼາດກວ່າຂອງຄຳພີໄບເບິນ? (ຂ) ໃນ 1 ໂຢຮັນ 2:15, 16 ມີຄຳແນະນຳທີ່ສະຫຼາດຫຍັງ? (ຄ) ໃນໂລມ 1:24-27 ມີການຜິດສິນລະທຳແບບໃດທີ່ບໍ່ຄວນເຮັດ?
9 ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20 ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຄິດຄືກັບຄົນທີ່ “ບໍ່ຮູ້ສຶກລະອາຍຕໍ່ບາບ.” (ເອເຟ. 4:19, ລ.ມ.) ເຂົາເຈົ້າພະຍາຍາມເຮັດຕາມມາດຕະຖານຂອງພະເຢໂຫວາ. ຫໍສັງເກດການ 15 ເມສາ 1926 (ພາສາອັງກິດ) ບອກວ່າ: “ທັງຊາຍແລະຍິງຄວນມີຄວາມຄິດແລະການກະທຳທີ່ບໍລິສຸດໂດຍສະເພາະກັບເພດກົງກັນຂ້າມ.” ບໍ່ວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນໃນໂລກ ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາກໍຈະເຮັດຕາມຄຳແນະນຳທີ່ສະຫຼາດກວ່າຂອງຄຳພີໄບເບິນ. (ອ່ານ 1 ໂຢຮັນ 2:15, 16) ເຮົາຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ມີຄຳພີໄບເບິນ! ເຮົາຍັງຂອບໃຈພະເຢໂຫວາທີ່ໄດ້ຈັດກຽມອາຫານທາງຄວາມເຊື່ອທີ່ເໝາະກັບເວລາເພື່ອຊ່ວຍເຮົາບໍ່ໃຫ້ຫຼົງໄປກັບຄວາມຄິດຂອງໂລກນີ້ໃນເລື່ອງສິນລະທຳ. *—ອ່ານໂລມ 1:24-27
ຄວາມຄິດເລື່ອງການໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຕົວເອງປ່ຽນໄປ
10-11. ຄຳພີໄບເບິນເຕືອນວ່າຄົນໃນສະໄໝສຸດທ້າຍຈະເປັນແນວໃດ?
10 ຄຳພີໄບເບິນເຕືອນວ່າໃນສະໄໝສຸດທ້າຍ ຜູ້ຄົນ “ຈະຮັກແຕ່ຕົວເອງ.” (2 ຕີໂມ. 3:1, 2) ເຮົາບໍ່ແປກໃຈທີ່ໂລກນີ້ສົ່ງເສີມຄວາມຄິດທີ່ເຫັນແກ່ຕົວ. ປຶ້ມສາລານຸກົມຫົວໜຶ່ງບອກວ່າ ໃນຊຸມປີ 1970 “ຈຳນວນປຶ້ມທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບວິທີປະສົບຜົນສຳເລັດໃນຊີວິດແພ່ຫຼາຍແທ້ໆ.” ບາງຫົວໄດ້ “ກະຕຸ້ນຜູ້ອ່ານໃຫ້ຮູ້ແລະຍອມຮັບໃນສິ່ງທີ່ຕົວເອງເປັນຢ່າງພາກພູມໃຈ.” ຕົວຢ່າງ: ປຶ້ມຫົວໜຶ່ງບອກວ່າ: “ໃຫ້ຮັກຕົວເອງ ເພາະເຈົ້າເປັນຄົນທີ່ງາມທີ່ສຸດ ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເຄີຍມີມາ.” ປຶ້ມນັ້ນຍັງເນັ້ນວ່າ “ເຮົາຄວນຕັດສິນໃຈເອງວ່າຈະເຮັດແນວໃດກັບຊີວິດ ແລະເຮັດສິ່ງທີ່ຕົວເອງຄິດວ່າຖືກຕ້ອງແລະສະບາຍໃຈ.”
11 ຄຳເວົ້າແບບນີ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກຄຸ້ນໆບໍ? ຊາຕານໄດ້ຍົວະເອວາໃຫ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຄ້າຍຄືກັນນີ້. ມັນບອກວ່າເອວາຈະ “ເປັນເໝືອນພະເຈົ້າ ຮູ້ຈັກການດີແລະຊົ່ວ.” (ຕົ້ນ. 3:5) ທຸກມື້ນີ້ຫຼາຍຄົນໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຕົວເອງຫຼາຍເຖິງຂັ້ນຖືວ່າຄວາມຄິດຂອງຕົວເອງເປັນທີ່ໜຶ່ງ ແມ່ນແຕ່ພະເຈົ້າກໍບອກເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ວ່າອັນໃດຖືກອັນໃດຜິດ. ຕົວຢ່າງຂອງຄວາມຄິດແບບນີ້ເຫັນໄດ້ແຈ້ງຈາກວິທີທີ່ຜູ້ຄົນເບິ່ງກ່ຽວກັບຊີວິດຄູ່.
ຄລິດສະຕຽນໃຫ້ຄວາມຈຳເປັນຂອງຄົນອື່ນມາກ່ອນຕົວເອງ ໂດຍສະເພາະຄູ່ແຕ່ງດອງຂອງລາວ (ເບິ່ງຂໍ້ 12) *
12. ໂລກສົ່ງເສີມຄວາມຄິດແບບໃດໃນເລື່ອງການແຕ່ງດອງ?
12 ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າຜົວແລະເມຍຄວນໃຫ້ກຽດກັນແລະກັນ ແລະຮັກສາຄຳປະຕິຍານທີ່ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ກັນ. ຄຳພີໄບເບິນຊ່ວຍຄູ່ແຕ່ງດອງໃຫ້ສຳນຶກເຖິງຂໍ້ຜູ້ມັດທີ່ໃຫ້ຮັກສາຊີວິດຄູ່ໄວ້ ໂດຍບອກວ່າ: “ຜູ້ຊາຍຈະລາພໍ່ແມ່ແຫ່ງຕົນແລະຈະຕິດພັນຢູ່ກັບເມຍແຫ່ງຕົນແລະເຂົາທັງສອງຈະເປັນເນື້ອໜັງອັນດຽວກັນ.” (ຕົ້ນ. 2:24) ແຕ່ຄົນທີ່ໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກຄວາມປັນຍາຂອງໂລກຄິດກົງກັນຂ້າມ ເຂົາເຈົ້າບອກວ່າຜົວຫຼືເມຍຄວນສົນໃຈແຕ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງຕົວເອງ. ໃນບາງປະເທດ ເມື່ອແຕ່ງດອງກັນ ເຂົາເຈົ້າສາບານຕໍ່ໜ້າຄົນອື່ນວ່າ “ຈະຢູ່ນຳກັນຕະຫຼອດໄປຕາບໃດທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່.” ແຕ່ຫຼາຍຄົນໄດ້ປ່ຽນຄຳສາບານນີ້ວ່າ “ຈະຢູ່ນຳກັນຕະຫຼອດໄປຕາບໃດທີ່ຍັງຮັກກັນຢູ່.” ການຖືເບົາແບບນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄອບຄົວແຕກແຍກແລະເຮັດໃຫ້ເຈັບປວດໃຈ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າຄວາມຄິດຂອງໂລກທີ່ບໍ່ນັບຖືເລື່ອງການແຕ່ງດອງເປັນເລື່ອງໂງ່ຈ້າແທ້ໆ.
13. ເຫດຜົນໜຶ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາຊັງຄົນຍິ່ງຈອງຫອງແມ່ນຫຍັງ?
13 ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ພະເຢໂຫວາກຽດຊັງໃຈຈອງຫອງທຸກຢ່າງ.” (ສຸພາ. 16:5) ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງຊັງຄົນຍິ່ງຈອງຫອງ? ເຫດຜົນໜຶ່ງຄື ຄົນຍິ່ງສົ່ງເສີມໃຫ້ຮັກຕົວເອງຫຼາຍເກີນໄປເຊິ່ງສະທ້ອນເຖິງຄວາມຍິ່ງຈອງຫອງຂອງຊາຕານ. ລອງຄິດເບິ່ງ ຊາຕານຈອງຫອງສ່ຳໃດ ມັນຢາກໃຫ້ພະເຍຊູຜູ້ທີ່ພະເຢໂຫວາໃຊ້ສ້າງທຸກສິ່ງມາຂາບໄຫວ້ມັນ! (ມັດ. 4:8, 9; ໂກໂລ. 1:15, 16) ການທີ່ຜູ້ຄົນໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຕົວເອງຫຼາຍເກີນໄປແຮ່ງເນັ້ນໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມປັນຍາຂອງໂລກເປັນເລື່ອງໂງ່ຈ້າໃນສາຍຕາຂອງພະເຈົ້າ.
ຄຳພີໄບເບິນບອກແນວໃດໃນເລື່ອງການໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຕົວເອງ
14. ໂລມ 12:3 ຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ມີຄວາມຄິດທີ່ສົມດຸນກ່ຽວກັບຕົວເອງ?
14 ຄຳພີໄບເບິນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມຄິດທີ່ສົມດຸນກ່ຽວກັບຕົວເອງ ແລະບອກວ່າເປັນເລື່ອງເໝາະສົມທີ່ຈະຮັກຕົວເອງໃນລະດັບໜຶ່ງ. ພະເຍຊູບອກໃຫ້ເຮົາ “ຮັກເພື່ອນບ້ານເໝືອນຮັກຕົວເອງ” ນີ້ສະແດງວ່າເຮົາຄວນເອົາໃຈໃສ່ຄວາມຈຳເປັນຂອງຕົວເອງແດ່. (ມັດ. 19:19) ແຕ່ຄຳພີໄບເບິນສອນວ່າເຮົາບໍ່ຄວນຄິດວ່າຕົວເອງສຳຄັນຫຼາຍກວ່າຄົນອື່ນ ແລະບອກວ່າ “ຢ່າກະທຳສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດດ້ວຍການຖຽງກັນຫຼືດ້ວຍການອວດຕົວອັນເປົ່າໆ ແຕ່ວ່າດ້ວຍໃຈຖ່ອມຕົວລົງ ໃຫ້ຜູ້ນີ້ຖືຜູ້ນັ້ນດີກວ່າຕົວເອງ.”—ຟີລິບ 2:3; ອ່ານໂລມ 12:3
15. ເປັນຫຍັງເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຄຳແນະນຳໃນຄຳພີໄບເບິນເລື່ອງການໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຕົວເອງເປັນຄຳແນະນຳທີ່ດີ?
15 ທຸກມື້ນີ້ ຫຼາຍຄົນແລະແມ່ນແຕ່ຄົນສະຫຼາດກໍມັກດູຖູກຄຳແນະນຳຂອງຄຳພີໄບເບິນໃນເລື່ອງການໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຕົວເອງ. ເຂົາເຈົ້າບອກວ່າ ການຖືຄົນອື່ນເໜືອກວ່າຕົວເອງເປັນສິ່ງທີ່ເສຍປຽບແລະເຮົາກໍຈະຖືກເອົາປຽບ. ແຕ່ໃນຕົວຈິງ ຄວາມຄິດທີ່ຄິດເຖິງແຕ່ຕົວເອງໃນແບບທີ່ໂລກຊາຕານສົ່ງເສີມໄດ້ສົ່ງຜົນແນວໃດ? ເຈົ້າເດ ເຈົ້າໄດ້ສັງເກດເຫັນຫຍັງ? ຄົນທີ່ເຫັນແກ່ຕົວມີຄວາມສຸກແທ້ບໍ? ຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສຸກບໍ? ເຂົາເຈົ້າມີເພື່ອນແທ້ບໍ? ເຂົາເຈົ້າສະໜິດກັບພະເຈົ້າບໍ? ຈາກສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຫັນ ຜົນທີ່ດີທີ່ສຸດເກີດຈາກການເຮັດຕາມຄວາມປັນຍາຂອງໂລກຫຼືຈາກການເຮັດຕາມສະຕິປັນຍາທີ່ມີຢູ່ໃນຄຳພີໄບເບິນ?
16-17. ເຮົາຄວນຮູ້ສຶກຂອບໃຈໃນເລື່ອງຫຍັງ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
16 ຜູ້ຄົນທີ່ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງຄົນທີ່ເບິ່ງວ່າສະຫຼາດປຽບເໝືອນກັບນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ຫຼົງທາງເຊິ່ງຖາມທາງກັບນັກທ່ອງທ່ຽວອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ຫຼົງທາງ. ພະເຍຊູເວົ້າເຖິງຄົນ “ສະຫຼາດ” ໃນສະໄໝຂອງເພິ່ນວ່າ: “ເຂົາເປັນຄົນຕາບອດທີ່ນຳໜ້າຄົນຕາບອດທັງຫຼາຍ. ແລະຖ້າຄົນຕາບອດນຳໜ້າຄົນຕາບອດ . . . ເຂົາທັງສອງຈະຕົກໃນຂຸມ.” (ມັດ. 15:14) ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າຄວາມປັນຍາຂອງໂລກນີ້ເປັນສິ່ງໂງ່ຈ້າໃນສາຍຕາຂອງພະເຈົ້າ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າມີຄວາມສຸກເມື່ອຄິດຄືນຫຼັງເຖິງການໃຊ້ຊີວິດໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ (ເບິ່ງຂໍ້ 17) *
17 ຕັ້ງແຕ່ໃດໆມາ ຄຳແນະນຳທີ່ສະຫຼາດຂອງຄຳພີໄບເບິນພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າ “ເປັນປະໂຫຍດສຳລັບສັ່ງສອນກໍດີ ສຳລັບໃຫ້ຮູ້ແຈ້ງກໍດີ ສຳລັບຕີສອນກໍດີ ສຳລັບແອບສອນໃນຄວາມຊອບທຳກໍດີ.” (2 ຕີໂມ. 3:16) ເຮົາຂອບໃຈພະເຢໂຫວາແທ້ໆທີ່ໄດ້ປົກປ້ອງເຮົາຈາກຄວາມປັນຍາຂອງໂລກນີ້ໂດຍທາງອົງການຂອງພະອົງ! (ເອເຟ. 4:14) ຄຳສອນຂອງພະອົງຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ ມີກຳລັງເພື່ອຈະເຮັດຕາມມາດຕະຖານຂອງຄຳພີໄບເບິນ. ເປັນສິດທິພິເສດແທ້ໆທີ່ພະເຢໂຫວາຊີ້ນຳເຮົາໂດຍສະຕິປັນຍາໃນຄຳພີໄບເບິນ.
ເພງ 54 ທາງເສັ້ນນີ້ແຫຼະ
^ ຂໍ້ 5 ບົດຄວາມນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນວ່າມີພຽງແຕ່ຄຳແນະນຳຈາກພະເຢໂຫວາເທົ່ານັ້ນທີ່ດີທີ່ສຸດ ແລະເຮົາຍັງຈະໄດ້ຮູ້ວ່າການຕິດຕາມຄວາມປັນຍາຂອງໂລກມີຜົນເສຍຫາຍຫຼາຍຢ່າງ ແຕ່ການຍອມຮັບສະຕິປັນຍາຈາກພະຄຳຂອງພະເຈົ້ານັ້ນເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍແທ້ໆ.
^ ຂໍ້ 9 ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເບິ່ງປຶ້ມຄຳຖາມທີ່ໜຸ່ມສາວຖາມ—ຄຳຕອບທີ່ໃຊ້ໄດ້ຜົນ ເຫຼັ້ມ 1 ບົດ 24-26 ແລະຄຳຖາມທີ່ໜຸ່ມສາວຖາມ—ຄຳຕອບທີ່ໄດ້ຜົນ ເຫຼັ້ມ 2 ບົດ 4-5 (ບໍ່ມີໃນພາສາລາວ)
^ ຂໍ້ 50 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ເຮົາເຫັນບາງເຫດການໃນຊີວິດຂອງພີ່ນ້ອງຄູ່ໜຶ່ງ. ພີ່ນ້ອງຄູ່ນີ້ປະກາດໃນທ້າຍຊຸມປີ 1960.
^ ຂໍ້ 52 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ໃນຊຸມປີ 1980 ຜົວເບິ່ງແຍງເມຍທີ່ເຈັບປ່ວຍ ແລະລູກສາວເຝົ້າຢູ່.
^ ຂໍ້ 54 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ປັດຈຸບັນຜົວເມຍຄູ່ນີ້ພ້ອມທັງລູກສາວທີ່ໃຫຍ່ແລ້ວກັບຄອບຄົວຂອງລາວໄດ້ເບິ່ງຮູບຕອນທີ່ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໃນອະດີດ.
