ໂຢຮັນຜູ້ໃຫ້ບັບເຕມາ—ຕົວຢ່າງທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກສະເໝີ
ເຈົ້າຢາກເຮັດວຽກມອບໝາຍບາງຢ່າງໃນປະຊາຄົມແຕ່ກໍເຮັດບໍ່ໄດ້ບໍ? ອາດເປັນຍ້ອນມີຄົນອື່ນເຮັດວຽກນັ້ນໄປແລ້ວ. ຫຼືອາດເປັນວຽກມອບໝາຍຫຼືສິດທິພິເສດທີ່ເຈົ້າເຄີຍເຮັດ ແຕ່ຕອນນີ້ເຮັດບໍ່ໄດ້ແລ້ວຍ້ອນເຈົ້າມີອາຍຸຫຼາຍ ມີບັນຫາສຸຂະພາບ ບັນຫາທາງເສດຖະກິດ ທາງຄອບຄົວ. ຫຼືອາດເປັນຍ້ອນມີການປ່ຽນແປງໃນອົງການເລີຍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກມອບໝາຍນັ້ນເຊິ່ງເຈົ້າເຄີຍເຮັດມາດົນແລ້ວ. ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກວ່າເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າຢາກເຮັດໃນວຽກຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ. ໃນສະພາບການແບບນັ້ນ ບາງເທື່ອເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈແລະຜິດຫວັງ. ແຕ່ອັນໃດລະຈະຊ່ວຍເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ຈົມຢູ່ກັບຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ທໍ້ໃຈ ບໍ່ພໍໃຈຫຼືຄຽດ? ເຮົາຈະມີຄວາມສຸກສະເໝີໄດ້ແນວໃດ?
ເຮົາຈະໄດ້ຮຽນສິ່ງທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກສະເໝີຈາກຕົວຢ່າງຂອງໂຢຮັນຜູ້ໃຫ້ບັບເຕມາ. ໂຢຮັນໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດຫຼາຍແທ້ໆ ແຕ່ລາວກໍບໍ່ໄດ້ຄາດໝາຍວ່າຈະມີບາງຢ່າງເກີດຂຶ້ນໃນຊີວິດລາວ. ລາວອາດບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າລາວຈະຕ້ອງຢູ່ໃນຄຸກດົນກວ່າເວລາທີ່ເຮັດວຽກປະກາດ. ເຖິງວ່າຈະເປັນແນວນັ້ນ ໂຢຮັນກໍຍັງມີຄວາມສຸກຕະຫຼອດຊີວິດ. ມີສິ່ງໃດທີ່ຊ່ວຍລາວ? ແລະເຮົາຈະຍັງມີຄວາມສຸກໄດ້ແນວໃດເຖິງວ່າຈະຜິດຫວັງ?
ວຽກມອບໝາຍທີ່ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກ
ໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງປະມານປີ 29 ກ່ອນ ຄ.ສ ໂຢຮັນເລີ່ມເຮັດວຽກມອບໝາຍທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ນັ້ນຄືການກຽມຜູ້ຄົນໃຫ້ພ້ອມສຳລັບການມາຂອງເມຊີ. ໂຢຮັນບອກວ່າ: “ທ່ານທັງຫຼາຍຈົ່ງປະໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃໝ່ ເພາະວ່າແຜ່ນດິນສະຫວັນໄດ້ຫຍັບເຂົ້າມາໃກ້ແລ້ວ.” (ມັດ. 3:2; ລືກາ 1:12-17) ຜູ້ຄົນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໄດ້ຕອບຮັບ. ທີ່ຈິງຝູງຄົນມາຈາກບ່ອນໄກແລະມາຟັງຂ່າວສານຂອງລາວ ຫຼາຍຄົນໄດ້ຖືກກະຕຸ້ນໃຫ້ກັບໃຈແລະຮັບບັບເຕມາ. ໂຢຮັນຍັງກ້າຫານທີ່ຈະເຕືອນພວກຜູ້ນຳສາສະໜາທີ່ເບິ່ງວ່າຕົວເອງຊອບທຳວ່າຖ້າພວກເຂົາບໍ່ກັບໃຈກໍຈະຖືກພະເຈົ້າຕັດສິນລົງໂທດ. (ມັດ. 3:5-12) ໃນລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນຂອງປີ 29 ກ່ອນ ຄ.ສ ໂຢຮັນໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນວຽກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ ລາວຮັບບັບເຕມາໃຫ້ພະເຍຊູ. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ ລາວກໍຊີ້ນຳຄົນອື່ນໃຫ້ມາຕິດຕາມພະເຍຊູເຊິ່ງເປັນເມຊີຕາມທີ່ສັນຍາໄວ້.—ໂຢ. 1:32-37
ເມື່ອເບິ່ງບົດບາດພິເສດຂອງໂຢຮັນ ພະເຍຊູບອກວ່າ: “ໂຢຮັນຜູ້ໃຫ້ບັບເຕມາຄົນນີ້ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າທຸກຄົນທີ່ເຄີຍເກີດມາໃນໂລກນີ້.” (ມັດ. 11:11, ລ.ມ.) ແນ່ນອນ ໂຢຮັນມີຄວາມສຸກຫຼາຍກັບພອນຕ່າງໆທີ່ລາວໄດ້ຮັບ. ຄືກັບໂຢຮັນ ຫຼາຍຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ກໍໄດ້ຮັບພອນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ຂໍໃຫ້ມາເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ຊື່ແທຣີກັບເມຍຊື່ຊານດຣາ. ທັງສອງຄົນຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາມາຫຼາຍກວ່າ 50 ປີ ແທຣີເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດຫຼາຍຢ່າງແທ້ໆ. ຂ້ອຍໄດ້ເປັນໄພໂອເນຍ ສະມາຊິກເບເທນ ໄພໂອເນຍພິເສດ ຜູ້ດູແລໝວດ ຜູ້ດູແລພາກ ແລະຕອນນີ້ກໍກັບມາເປັນໄພໂອເນຍພິເສດອີກ.” ເຮົາມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ຮັບວຽກມອບໝາຍຈາກພະເຢໂຫວາ ແຕ່ເພື່ອຈະມີຄວາມສຸກສະເໝີໃນສະພາບການທີ່ປ່ຽນໄປ ເຮົາຕ້ອງອອກຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະຮຽນຈາກຕົວຢ່າງຂອງໂຢຮັນ.
ເຫັນຄຸນຄ່າສະເໝີ
ເຄັດລັບທີ່ເຮັດໃຫ້ໂຢຮັນມີຄວາມສຸກສະເໝີຄື ລາວເຫັນຄຸນຄ່າສິດທິພິເສດທີ່ລາວມີ. ຫຼັງຈາກພະເຍຊູຮັບບັບເຕມາ ຜູ້ທີ່ມາຕິດຕາມໂຢຮັນກໍເລີ່ມຫຼຸດລົງ ແລະຜູ້ທີ່ຕິດຕາມພະເຍຊູກໍເລີ່ມເພີ່ມຂຶ້ນ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ລູກສິດຂອງໂຢຮັນກັງວົນແລະບອກລາວວ່າ: “ຈົ່ງເບິ່ງອົງນັ້ນໃຫ້ຮັບສິນບັບເຕມາ ແລະຄົນທັງປວງໄປຫາອົງ.” (ໂຢ. 3:26) ໂຢຮັນຕອບກັບວ່າ: “ເຈົ້າສາວເປັນຂອງເຈົ້າບ່າວ ແຕ່ໝູ່ເຈົ້າບ່າວທີ່ຢືນຖ້າຢູ່ກໍດີໃຈຫຼາຍ ທີ່ໄດ້ຍິນສຽງເຈົ້າບ່າວ ນີ້ແຫຼະເປັນເຫດຜົນທີ່ຂ້ອຍດີໃຈແທ້ໆ.” (ໂຢ. 3:29, ລ.ມ.) ໂຢຮັນບໍ່ຕ້ອງການແຂ່ງກັບພະເຍຊູ ແລະບໍ່ຄິດວ່າວຽກທີ່ລາວເຮັດບໍ່ມີຄ່າ ຍ້ອນວຽກພະເຍຊູສຳຄັນກວ່າ. ແທນທີ່ຈະເປັນແນວນັ້ນ ລາວຍັງມີຄວາມສຸກສະເໝີ ເພາະລາວເຫັນຄຸນຄ່າໜ້າທີ່ຂອງລາວໃນຖານະເປັນ “ໝູ່ເຈົ້າບ່າວ.”
ການທີ່ໂຢຮັນຄິດແບບນັ້ນໄດ້ຊ່ວຍລາວໃຫ້ມີຄວາມສຸກສະເໝີເຖິງວ່າວຽກມອບໝາຍຂອງລາວຈະບໍ່ງ່າຍ. ຕົວຢ່າງ ໂຢຮັນເປັນນາຊາເລເອນຕັ້ງແຕ່ເກີດ ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງດື່ມເຫຼົ້າອະງຸ່ນບໍ່ໄດ້. (ລືກາ 1:15) ຕອນທີ່ພະເຍຊູເວົ້າເຖິງໂຢຮັນວ່າໃຊ້ຊີວິດຮຽບງ່າຍ ເພິ່ນບອກວ່າ “ທ່ານໂຢຮັນໄດ້ມາ ບໍ່ກິນບໍ່ດື່ມ.” ກົງກັນຂ້າມ ພະເຍຊູແລະລູກສິດບໍ່ໄດ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ຂໍ້ກຳນົດຂອງການເປັນນາຊາເລເອນຕາມຄຳສາບານ ທັງເພິ່ນແລະລູກສິດຈຶ່ງໃຊ້ຊີວິດຄືກັບຄົນທົ່ວໄປ. (ມັດ. 11:18, 19) ນອກຈາກນັ້ນ ໂຢຮັນເຮັດການອັດສະຈັນບໍ່ໄດ້ ແຕ່ລາວກໍຮູ້ວ່າລູກສິດຂອງພະເຍຊູສາມາດເຮັດການອັດສະຈັນໄດ້ເຊິ່ງບາງຄົນໃນນັ້ນກໍເຄີຍເປັນລູກສິດຂອງລາວ. (ມັດ. 10:1; ໂຢ. 10:41) ເຖິງວ່າເປັນແນວນັ້ນ ໂຢຮັນກໍບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມແຕກຕ່າງນີ້ມາລົບກວນໃຈລາວ ແຕ່ລາວຈົດຈໍ່ກັບວຽກມອບໝາຍທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ລາວ.
ເຮົາກໍຄືກັນ ຖ້າເຮົາເຫັນຄຸນຄ່າວຽກມອບໝາຍທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ ນີ້ກໍຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກສະເໝີ. ແທຣີທີ່ເວົ້າເທິງໃນຕອນຕົ້ນ ບອກວ່າ: “ຂ້ອຍຕັ້ງໃຈເຮັດວຽກມອບໝາຍແຕ່ລະຢ່າງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັບ.” ເມື່ອລາວຄິດຄືນຫຼັງເຖິງການເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາທີ່ຜ່ານມາ ລາວບອກວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເສຍໃຈເລີຍ ຂ້ອຍມີແຕ່ຄວາມຊົງຈຳດີໆ.”
ເຮົາຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນໃນວຽກຮັບໃຊ້ເມື່ອເຮົາຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ມີຄ່າແທ້ໃນການເຮັດວຽກມອບໝາຍນັ້ນ. ສິ່ງນັ້ນກໍຄື “ການເປັນເພື່ອນຮ່ວມງານກັບພະເຈົ້າ.” (1 ໂກ. 3:9, ລ.ມ.) ຄືກັບການຂັດສົມບັດປະຈຳຕະກູນທີ່ມີຄ່າໃຫ້ເຫຼື້ອມງາມຕະຫຼອດ ການຄິດຕຶກຕອງເປັນປະຈຳວ່າເປັນກຽດຫຼາຍແທ້ໆທີ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າກໍຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກສະເໝີ. ເຮົາຈະບໍ່ປຽບທຽບວ່າເຮົາເສຍສະລະຫຼາຍກວ່າຄົນອື່ນ ແລະເຮົາຈະບໍ່ຄິດວ່າເຮົາເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໜ້ອຍກວ່າຄົນອື່ນ.—ຄລາ. 6:4
ຈົດຈໍ່ກັບສິ່ງທີ່ສຳຄັນສຳລັບພະເຢໂຫວາ
ໂຢຮັນອາດຈະຮູ້ວ່າວຽກຮັບໃຊ້ຂອງລາວມີເວລາຈຳກັດ ແຕ່ລາວອາດບໍ່ຮູ້ວ່າມັນຈະຈົບລົງແບບໃດ. (ໂຢ. 3:30) ໃນປີ ຄ.ສ 30 ພຽງແຕ່ປະມານ 6 ເດືອນຫຼັງຈາກທີ່ພະເຍຊູຮັບບັບເຕມາ ໂຢຮັນກໍຖືກກະສັດເຫໂລດຈັບຂັງຄຸກ. ແຕ່ໂຢຮັນກໍຍັງສອນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງຕໍ່ໄປ. (ມໂກ. 6:17-20) ສິ່ງໃດຊ່ວຍໃຫ້ລາວຍັງມີຄວາມສຸກສະເໝີ? ກໍຄືລາວຈົດຈໍ່ກັບສິ່ງທີ່ສຳຄັນສຳລັບພະເຢໂຫວາ.
ໃນຂະນະທີ່ໂຢຮັນຢູ່ໃນຄຸກ ລາວໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າວຽກຮັບໃຊ້ຂອງພະເຍຊູກຳລັງກ້າວໜ້າ. (ມັດ. 11:2; ລືກາ 7:18) ໂຢຮັນໝັ້ນໃຈວ່າ ພະເຍຊູເປັນເມຊີ ແຕ່ລາວກໍອາດຍັງສົງໄສວ່າພະເຍຊູຈະເຮັດໃຫ້ຂໍ້ຄຳພີທຸກຂໍ້ ກ່ຽວກັບເມຊີສຳເລັດເປັນຈິງໄດ້ແນວໃດ. ຕັ້ງແຕ່ຮູ້ວ່າເມຊີຈະເປັນກະສັດ ລາວອາດສົງໄສວ່າພະເຍຊູຈະປົກຄອງໃນໄວໆນີ້ບໍ? ແລ້ວໂຢຮັນເອງຈະຖືກປ່ອຍຕົວອອກຈາກຄຸກບໍ? ເນື່ອງຈາກໂຢຮັນຢາກຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພະເຍຊູຈະເຮັດ ລາວຈຶ່ງສົ່ງລູກສິດສອງຄົນຂອງລາວໄປຖາມພະເຍຊູວ່າ: “ພະອົງເປັນຜູ້ທີ່ຈະມາຫຼື ຫຼືພວກຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງຈະຄອງຫາຜູ້ໜຶ່ງອີກ?” (ລືກາ 7:19) ເມື່ອພວກເຂົາກັບມາ ໂຢຮັນຕ້ອງຕັ້ງໃຈຟັງສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເລົ່າວ່າ ພະເຍຊູເຮັດການອັດສະຈັນປິ່ນປົວຜູ້ຄົນໃຫ້ເຊົາພະຍາດ ແລະຕັ້ງໃຈຟັງສິ່ງທີ່ພະເຍຊູສັ່ງໃຫ້ມາບອກລາວວ່າ: “ຄົນຕາບອດທັງຫຼາຍເຫັນຮຸ່ງມາອີກ ຄົນຂາເຢກຂາຫ້ານກໍຍ່າງໄປ ຄົນຂີ້ທູດເປັນດີສະອາດແລ້ວ ຄົນຫູໜວກກໍຍິນໄດ້ ຄົນຕາຍແລ້ວກໍຄືນມາຈາກຕາຍ ແລະຄຳປະເສີດເປັນທີ່ເທສະໜາແກ່ຄົນທຸກຍາກທັງຫຼາຍ.”—ລືກາ 7:20-22
ສິ່ງທີ່ພວກລູກສິດເລົ່າຄົງເຮັດໃຫ້ໂຢຮັນໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຫຼາຍແທ້ໆ. ມັນຊ່ວຍຢືນຢັນວ່າ ພະເຍຊູກຳລັງເຮັດໃຫ້ຄຳພະຍາກອນກ່ຽວກັບເມຊີສຳເລັດເປັນຈິງ. ເຖິງວ່າພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍໂຢຮັນອອກຈາກຄຸກ ແຕ່ລາວກໍຮູ້ວ່າວຽກຮັບໃຊ້ຂອງລາວບໍ່ໄດ້ເສຍໄປລ້າໆ. ເຖິງວ່າສະພາບການຂອງລາວຈະຍາກລຳບາກ ແຕ່ລາວກໍມີເຫດຜົນທີ່ຈະມີຄວາມສຸກ.
ການຕິດຕາມລາຍງານຂ່າວກ່ຽວກັບການປະກາດທົ່ວໂລກຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກສະເໝີ
ຄືກັບໂຢຮັນ ຖ້າເຮົາຈົດຈໍ່ກັບສິ່ງທີ່ສຳຄັນສຳລັບພະເຢໂຫວາ ເຮົາກໍຈະສາມາດອົດທົນດ້ວຍຄວາມຍິນດີ. (ໂກໂລ. 1:9-11) ເຮົາຈະຈົດຈໍ່ແບບນັ້ນໄດ້ ຖ້າເຮົາອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະຄິດຕຶກຕອງ. ສິ່ງນີ້ຈະເຕືອນເຮົາວ່າວຽກມອບໝາຍຫຍັງກໍຕາມທີ່ເຮົາເຮັດເພື່ອພະເຈົ້ານັ້ນຈະບໍ່ເສຍໄປລ້າໆ. (1 ໂກ. 15:58) ຊານດຣາບອກວ່າ: “ການອ່ານຄຳພີໄບເບິນມື້ລະບົດຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ໃກ້ຊິດພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ມັນຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ຄິດເຖິງແຕ່ພະອົງ ບໍ່ແມ່ນຄິດເຖິງແຕ່ຕົວເອງ.” ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງສາມາດຕິດຕາມຂ່າວກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພີ່ນ້ອງເຮັດເພື່ອພະເຢໂຫວາ ແລະສິ່ງນີ້ສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ບໍ່ຄິດເຖິງແຕ່ຕົວເອງ ແຕ່ສົນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດຫຍັງສຳເລັດໄປແລ້ວ. ຊານດຣາບອກວ່າ: “ລາຍການໂທລະທັດ JW ປະຈຳເດືອນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ສຶກໃກ້ຊິດກັບອົງການຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະຍັງຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກກັບວຽກມອບໝາຍຂອງເຮົາສະເໝີ.”
ເຖິງວ່າຈະເປັນໄລຍະສັ້ນໆທີ່ໂຢຮັນເຮັດວຽກປະກາດ ແຕ່ລາວກໍ “ມີນ້ຳໃຈແລະມີກຳລັງຄືເອລີຢາ” ແລະມີຄວາມຮູ້ສຶກຄືກັບເອລີຢາເຊິ່ງ “ເປັນຄົນທຳມະດາຄືເຮົາ.” (ລືກາ 1:17, ລ.ມ.; ຢໂກ. 5:17, ລ.ມ.) ຖ້າເຮົາຮຽນແບບຕົວຢ່າງຂອງລາວທີ່ຈົດຈໍ່ກັບວຽກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ ເຮົາກໍຈະມີຄວາມສຸກໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາບໍ່ວ່າຈະປະເຊີນອັນໃດກໍຕາມ.
