ບົດຄວາມສຶກສາທີ 32
ໃຫ້ພວກເຈົ້າມີຄວາມຮັກຫຼາຍຂຶ້ນ
“ຂ້ອຍອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າມີຄວາມຮັກຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.”—ຟີລິບ 1:9, ລ.ມ.
ເພງ 106 ປູກຝັງຄວາມຮັກແບບພະເຈົ້າ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1. ມີໃຜແດ່ທີ່ຊ່ວຍກໍ່ຕັ້ງປະຊາຄົມໃນເມືອງຟີລິບ?
ຕອນທີ່ອັກຄະສາວົກໂປໂລ ສີລາ ລືກາ ແລະຕີໂມເຕມາຮອດເມືອງຟີລິບເຊິ່ງເປັນເມືອງຂຶ້ນໜຶ່ງຂອງໂລມ ພວກເຂົາເຫັນວ່າມີຫຼາຍຄົນຢູ່ຫັ້ນສົນໃຈຂ່າວດີ. ພີ່ນ້ອງຊາຍສີ່ຄົນທີ່ກະຕືລືລົ້ນເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຊ່ວຍກໍ່ຕັ້ງປະຊາຄົມຂຶ້ນ ແລະພີ່ນ້ອງໃໝ່ທັງໝົດກໍເລີ່ມປະຊຸມກັນ ພວກເຂົາອາດຈະປະຊຸມຢູ່ເຮືອນຂອງລີດີເຊິ່ງເປັນພີ່ນ້ອງທີ່ມີນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກ.—ກິດ. 16:40
2. ຕໍ່ມາປະຊາຄົມໃໝ່ນີ້ປະສົບກັບບັນຫາຫຍັງແດ່?
2 ບໍ່ດົນປະຊາຄົມໃໝ່ນີ້ກໍປະສົບກັບບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ. ຊາຕານກະຕຸ້ນສັດຕູທີ່ກຽດຊັງຄວາມຈິງໃຫ້ຕໍ່ຕ້ານວຽກປະກາດຂອງຄລິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ເຫຼົ່ານີ້. ໂປໂລກັບສີລາຖືກຈັບ ຖືກແສ້ຂ້ຽນ ແລະຖືກຂັງຄຸກ. ຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຂົາຖືກປ່ອຍໂຕອອກຈາກຄຸກ ພວກເຂົາກໍໄປຢາມແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງໃໝ່. ຈາກນັ້ນ ໂປໂລ ສີລາ ແລະຕີໂມເຕກໍອອກຈາກເມືອງນັ້ນ ແຕ່ລືກາຍັງຢູ່ຫັ້ນ. ແລ້ວພີ່ນ້ອງໃໝ່ໃນເມືອງນັ້ນເດຈະເຮັດແນວໃດຕໍ່ໄປ? ພວກເຂົາກໍຍັງຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງກະຕືລືລົ້ນເພາະພະອົງໃຫ້ພະລັງບໍລິສຸດກັບພວກເຂົາ. (ຟີລິບ 2:12) ໂປໂລພູມໃຈພວກເຂົາຫຼາຍແທ້ໆ!
3. ໃນຟີລິບ 1:9-11 ໂປໂລໄດ້ອະທິດຖານກ່ຽວກັບເລື່ອງຫຍັງແດ່?
3 ປະມານ 10 ປີຕໍ່ມາ ໂປໂລກໍໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍເຖິງປະຊາຄົມໃນເມືອງຟີລິບ. ຕອນທີ່ເຈົ້າອ່ານຈົດໝາຍນັ້ນ ເຈົ້າກໍຈະເຫັນໄດ້ງ່າຍໆເລີຍວ່າໂປໂລຮັກພີ່ນ້ອງຫຼາຍອີ່ຫຼີ. ລາວຂຽນວ່າ: ‘ເຮົາຄຶດຮອດທ່ານທັງປວງດ້ວຍຄວາມຮັກອັນໃຫຍ່ຕາມໃຈສັງເວດແຫ່ງພະຄລິດເຍຊູ.’ (ຟີລິບ 1:8) ລາວຂຽນຈົດໝາຍບອກພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານັ້ນວ່າລາວອະທິດຖານເພື່ອພວກເຂົາ. ລາວຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ມີຄວາມຮັກຫຼາຍຂຶ້ນ ເບິ່ງໃຫ້ອອກວ່າສິ່ງໃດສຳຄັນກວ່າ ໃຫ້ເປັນຄົນທີ່ບໍ່ມີບ່ອນຕິ ບໍ່ເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນອື່ນ ແລະເກີດຜົນທີ່ດີງາມຢູ່ສະເໝີ. ແນ່ນອນ ເຈົ້າຄົງເຫັນດີນຳວ່າເຮົາທຸກຄົນຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກຄຳເວົ້າທີ່ຈິງໃຈຂອງໂປໂລໃນທຸກມື້ນີ້ຄືກັນ. ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາອ່ານສິ່ງທີ່ໂປໂລຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບ. (ອ່ານຟີລິບ 1:9-11) * ຈາກນັ້ນ ເຮົາຈະພິຈາລະນານຳກັນກ່ຽວກັບຈຸດຕ່າງໆທີ່ໂປໂລເວົ້າແລະເບິ່ງວ່າຈະເອົາມາໃຊ້ແນວໃດ.
ມີຄວາມຮັກຫຼາຍຂຶ້ນ
4. (ກ) ໃນ 1 ໂຢຮັນ 4:9, 10 ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ເຮົາແນວໃດ? (ຂ) ເຮົາຄວນຮັກພະອົງຫຼາຍສ່ຳໃດ?
4 ພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຕໍ່ເຮົາໂດຍສົ່ງລູກຊາຍຂອງພະອົງເຂົ້າມາໃນໂລກເພື່ອໄຖ່ບາບໃຫ້ເຮົາ. (ອ່ານ 1 ໂຢຮັນ 4:9, 10) ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວແບບນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຮັກພະອົງ. (ໂລມ 5:8) ແລ້ວເຮົາຄວນຮັກພະອົງຫຼາຍສ່ຳໃດ? ພະເຍຊູຕອບຄຳຖາມນີ້ເມື່ອເພິ່ນບອກພວກຟາລິຊຽນວ່າ: “ເຈົ້າຈົ່ງຮັກພະເຢໂຫວາຜູ້ເປັນພະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າຈົ່ງຮັກດ້ວຍສຸດໃຈແລະດ້ວຍສຸດຈິດແລະດ້ວຍສຸດຄວາມຄຶດຂອງເຈົ້າ.” (ມັດ. 22:36, 37) ເຮົາບໍ່ຢາກຮັກພະເຢໂຫວາແບບເຄິ່ງໆກາງໆ ແຕ່ເຮົາຢາກຮັກພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ໂປໂລບອກພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບວ່າ ພວກເຂົາຄວນມີຄວາມຮັກ “ຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.” ເຮົາສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ແດ່ເພື່ອຈະຮັກພະເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ?
5. ເຮົາຈະຮັກພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ?
5 ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງຮູ້ຈັກພະເຢໂຫວາເພື່ອຈະຮັກພະອົງ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ຜູ້ທີ່ບໍ່ຮັກກໍບໍ່ຮູ້ຈັກພະເຈົ້າ ເພາະວ່າພະເຈົ້າເປັນຄວາມຮັກ.” (1 ໂຢ. 4:8) ອັກຄະສາວົກໂປໂລຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາຈະຮັກພະເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນຖ້າເຮົາໄດ້ຮັບ “ຄວາມຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈເລິກເຊິ່ງ” ຂອງພະອົງ. (ຟີລິບ 1:9, ລ.ມ.) ຕອນທີ່ເຮົາເລີ່ມສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ເຮົາກໍເລີ່ມຮັກພະເຢໂຫວາເຖິງວ່າເຮົາຍັງບໍ່ຮູ້ຫຍັງຫຼາຍກ່ຽວກັບພະອົງ. ແລ້ວພໍເຮົາຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ ເຮົາກໍຈະຮັກພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ການອ່ານຄຳພີໄບເບິນທຸກມື້ແລະຄິດຕຶກຕອງກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ອ່ານຈຶ່ງເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດເຮົາ!—ຟີລິບ 2:16
6. ໃນ 1 ໂຢຮັນ 4:11, 20, 21 ບອກວ່າເຮົາຕ້ອງຮັກໃຜນຳອີກເພື່ອຈະມີຄວາມຮັກຫຼາຍຂຶ້ນ?
6 ຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ເຮົາຈະກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ຮັກພີ່ນ້ອງ. (ອ່ານ 1 ໂຢຮັນ 4:11, 20, 21) ເຮົາອາດຄິດວ່າການຮັກພີ່ນ້ອງເປັນເລື່ອງທີ່ເຮັດໄດ້ງ່າຍ ເພາະເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາແລະພະຍາຍາມຮຽນແບບຄຸນລັກສະນະຂອງພະອົງ ແລະເຮົາກໍຍັງຮຽນແບບຕົວຢ່າງຂອງພະເຍຊູທີ່ສະແດງຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ໂດຍສະລະຊີວິດຂອງເພິ່ນເພື່ອເຮົາ ແຕ່ບາງເທື່ອມັນກໍຍາກທີ່ຈະເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງທີ່ໃຫ້ຮັກຄົນອື່ນ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງປະຊາຄົມໃນເມືອງຟີລິບນຳກັນ.
7. ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງຈາກຄຳແນະນຳທີ່ໂປໂລໃຫ້ເອໂວດີແລະຊີນຕີເກ?
7 ເອໂວດີແລະຊີນຕີເກເປັນພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ກະຕືລືລົ້ນເຊິ່ງໄດ້ເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ “ດ້ວຍກັນ” ກັບອັກຄະສາວົກໂປໂລ. ແຕ່ບາງເທື່ອ ພວກເຂົາກໍຜິດກັນແລະເຊົາເປັນໝູ່ກັນ. ໃນຈົດໝາຍຂອງໂປໂລທີ່ຂຽນເຖິງປະຊາຄົມທີ່ເອໂວດີແລະຊີນຕີເກຢູ່ ລາວໄດ້ເວົ້າເຈາະຈົງເຖິງຊື່ຂອງພວກເຂົາ ແລະໃຫ້ຄຳແນະນຳພວກເຂົາຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ “ໃຫ້ມີຄວາມຄຶດອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນ.” (ຟີລິບ 4:2, 3) ໂປໂລຮູ້ສຶກວ່າຈຳເປັນຕ້ອງແນະນຳໃຫ້ທັງໝົດປະຊາຄົມຮູ້ວ່າ: “ຈົ່ງກະທຳສັບພະທຸກສິ່ງປາສະຈາກຄຳຈົ່ມແລະຄຳຖຽງກັນ.” (ຟີລິບ 2:14) ແນ່ນອນວ່າ ຄຳແນະນຳທີ່ກົງໄປກົງມາບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ສັດຊື່ເຫຼົ່ານີ້ ແຕ່ຍັງຊ່ວຍພີ່ນ້ອງທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມໃຫ້ຮັກກັນແລະກັນຫຼາຍຂຶ້ນ.
ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງເບິ່ງຈຸດດີຂອງພີ່ນ້ອງສະເໝີ? (ເບິ່ງຂໍ້ 8) *
8. ສິ່ງໃດອາດເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະຮັກພີ່ນ້ອງ ແລະສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໄດ້?
8 ຄືກັບເອໂວດີແລະຊີນຕີເກ ບາງເທື່ອມັນກໍເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ເຮົາຈະສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ພີ່ນ້ອງຍ້ອນເຮົາເບິ່ງແຕ່ຂໍ້ຜິດພາດຂອງພວກເຂົາ. ເຮົາທຸກຄົນຕ່າງກໍເຮັດຜິດພາດທຸກມື້. ຖ້າເຮົາເບິ່ງແຕ່ຂໍ້ຜິດພາດຂອງຄົນອື່ນ ມັນກໍຍາກທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ພວກເຂົາ. ຕົວຢ່າງ: ຖ້າພີ່ນ້ອງຄົນໜຶ່ງລືມຊ່ວຍອະນາໄມຫໍປະຊຸມ ເຮົາກໍອາດເລີ່ມຮູ້ສຶກບໍ່ພໍໃຈ. ແລະເມື່ອເຮົາເລີ່ມຄິດເຖິງແຕ່ຂໍ້ຜິດພາດອື່ນໆທີ່ພີ່ນ້ອງຄົນນັ້ນເຄີຍເຮັດ ເຮົາກໍແຮ່ງຈະຮູ້ສຶກບໍ່ພໍໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະກໍຈະຮັກລາວໜ້ອຍລົງ. ຖ້າເຈົ້າມີບັນຫາແບບນັ້ນກັບບາງຄົນໃນປະຊາຄົມ ເປັນເລື່ອງດີທີ່ເຈົ້າຈະຄິດເຖິງຄວາມຈິງທີ່ວ່າ: ພະເຢໂຫວາເຫັນຂໍ້ບົກພ່ອງທັງຂອງເຈົ້າແລະຂອງພີ່ນ້ອງ. ເຖິງວ່າເຮົາທຸກຄົນຈະບໍ່ສົມບູນແບບ ແຕ່ພະອົງກໍຍັງຮັກທັງເຮົາແລະພີ່ນ້ອງ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງຮຽນແບບຄວາມຮັກຂອງພະເຢໂຫວາແລະເບິ່ງຈຸດດີຂອງພີ່ນ້ອງສະເໝີ. ເມື່ອເຮົາພະຍາຍາມຢ່າງເຕັມທີທີ່ຈະຮັກພີ່ນ້ອງ ເຮົາກໍຈະເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນຫຼາຍຂຶ້ນ.—ຟີລິບ 2:1, 2
“ສິ່ງໃດສຳຄັນກວ່າ”
9. ໃນຈົດໝາຍທີ່ໂປໂລຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບ ມີສິ່ງໃດແດ່ທີ່ “ສຳຄັນກວ່າ”?
9 ພະລັງບໍລິສຸດດົນໃຈໃຫ້ໂປໂລບອກຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນໃນເມືອງຟີລິບວ່າ: “ເບິ່ງໃຫ້ອອກວ່າສິ່ງໃດສຳຄັນກວ່າ.” (ຟີລິບ 1:10, ລ.ມ.) ສິ່ງສຳຄັນເຫຼົ່ານີ້ລວມເຖິງການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາເປັນທີ່ນັບຖື ເຮັດໃຫ້ຄວາມຕ້ອງການຂອງພະອົງສຳເລັດ ແລະການມີສັນຕິສຸກແລະເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນໃນປະຊາຄົມ. (ມັດ. 6:9, 10; ໂຢ. 13:35) ເມື່ອເຮົາໃຫ້ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດ ເຮົາກໍພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາ.
10. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອພະເຢໂຫວາຈະເບິ່ງວ່າເຮົາບໍ່ມີບ່ອນຕິ?
10 ໂປໂລຍັງບອກວ່າ ເຮົາຕ້ອງ “ບໍ່ມີບ່ອນຕິ.” ນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາຕ້ອງເປັນຄົນສົມບູນແບບ. ເຮົາບໍ່ສາມາດເປັນຄົນທີ່ບໍ່ມີບ່ອນຕິຄືກັບພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າໄດ້. ແຕ່ພະອົງກໍເບິ່ງວ່າເຮົາບໍ່ມີບ່ອນຕິ ຖ້າເຮົາເຮັດສຸດຄວາມສາມາດທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະເບິ່ງໃຫ້ອອກວ່າສິ່ງໃດສຳຄັນກວ່າ. ວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາຈະສະແດງຄວາມຮັກຄື ການພະຍາຍາມຢ່າງເຕັມທີທີ່ຈະບໍ່ເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນອື່ນ.
11. ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນອື່ນ?
11 ຄຳສັ່ງທີ່ວ່າເຮົາຕ້ອງບໍ່ເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນອື່ນເປັນຄຳເຕືອນທີ່ໜັກແໜ້ນແທ້ໆ. ເຮົາອາດເປັນແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ການເລືອກຄວາມບັນເທີງ ເຄື່ອງນຸ່ງ ຫຼືແມ່ນແຕ່ວຽກອາຊີບກໍອາດເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນອື່ນໄດ້. ສິ່ງທີ່ເຮົາເລືອກອາດບໍ່ຜິດ ແຕ່ຖ້າມັນເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງບໍ່ສະບາຍໃຈຫຼືເຖິງຂັ້ນຖິ້ມຄວາມເຊື່ອໄປ ນັ້ນກໍເປັນເລື່ອງຮ້າຍແຮງ. ພະເຍຊູບອກວ່າ ຖ້າເຮົາເປັນສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຖິ້ມຄວາມເຊື່ອໄປ ໃຫ້ເອົາຫີນໂມ້ເຂົ້າແປ້ງມາຜູກຄໍເຮົາແລະເອົາໄປດິກນ້ຳທະເລເລິກກໍດີກວ່າ!—ມັດ. 18:6
12. ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງຈາກຕົວຢ່າງຂອງພີ່ນ້ອງໄພໂອເນຍຄູ່ໜຶ່ງ?
12 ຂໍໃຫ້ສັງເກດວິທີທີ່ຜົວເມຍຄູ່ໜຶ່ງເຊິ່ງເປັນໄພໂອເນຍໄດ້ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພະເຍຊູ. ພວກເຂົາຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມໜຶ່ງເຊິ່ງມີຜົວເມຍຄູ່ໜຶ່ງທີ່ຫາກໍຮັບບັບເຕມາ. ພີ່ນ້ອງໃໝ່ຄູ່ນີ້ເຕີບໃຫຍ່ມາໃນຄອບຄົວທີ່ເຂັ້ມງວດ. ພວກເຂົາເຊື່ອວ່າ ຄລິດສະຕຽນບໍ່ຄວນໄປເບິ່ງໜັງເຖິງວ່າຈະເປັນໜັງທີ່ດີກໍຕາມ. ພວກເຂົາຕົກໃຈຫຼາຍທີ່ເຫັນໄພໂອເນຍຄູ່ນີ້ເບິ່ງໜັງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໄພໂອເນຍຄູ່ນີ້ກໍບໍ່ໄປເບິ່ງໜັງອີກເລີຍຈົນກວ່າພີ່ນ້ອງໃໝ່ຈະຝຶກສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງພວກເຂົາໃຫ້ສົມດຸນຫຼາຍຂຶ້ນ. (ເຫບ. 5:14) ຈາກການກະທຳທີ່ບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວຂອງໄພໂອເນຍຄູ່ນີ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າພວກເຂົາຮັກພີ່ນ້ອງໃໝ່ບໍ່ພຽງແຕ່ທາງຄຳເວົ້າ ແຕ່ທາງການກະທຳນຳ.—ໂລມ 14:19-21; 1 ໂຢ. 3:18
13. ເຮົາອາດພາພີ່ນ້ອງໃຫ້ເຮັດຜິດໄດ້ແນວໃດ?
13 ອີກສິ່ງໜຶ່ງທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຂອງພີ່ນ້ອງກໍຄື ພາພີ່ນ້ອງໃຫ້ເຮັດຜິດ. ມັນອາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ເບິ່ງຕົວຢ່າງນີ້. ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຄົນໜຶ່ງເຄີຍຕິດເຫຼົ້າມາກ່ອນ ລາວພະຍາຍາມຢ່າງໜັກເພື່ອຈະເຊົາຕິດເຫຼົ້າແລະໃນທີ່ສຸດລາວກໍເຮັດໄດ້. ລາວຮູ້ວ່າ ລາວຕ້ອງບໍ່ດື່ມມັນອີກ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ລາວກໍກ້າວໜ້າໄວແລະກໍຮັບບັບເຕມາ. ຕໍ່ມາ ມີພີ່ນ້ອງຄົນໜຶ່ງຊວນລາວໄປກິນເຂົ້າຢູ່ເຮືອນແລະຍື່ນເຫຼົ້າໃຫ້ລາວ ແລ້ວບອກວ່າ: “ຕອນນີ້ເຈົ້າເປັນພີ່ນ້ອງແລ້ວ ເຈົ້າມີພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຢໂຫວາແລ້ວ. ໝາກຜົນໜຶ່ງຂອງພະລັງບໍລິສຸດກໍຄືການຄວບຄຸມຕົວເອງ. ຖ້າເຈົ້າຢາກຝຶກຄວບຄຸມຕົວເອງ ເຈົ້າກໍດື່ມເລີຍ ໜ້ອຍໜຶ່ງກໍໄດ້.” ລອງນຶກພາບເບິ່ງວ່າຜົນຈະເປັນແນວໃດ ຖ້າພີ່ນ້ອງໃໝ່ຄົນນີ້ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳທີ່ຜິດໆນັ້ນ!
14. ການປະຊຸມຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳໃນຟີລິບ 1:10?
14 ການປະຊຸມຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ຈັກວິທີໃຊ້ຄຳແນະນຳໃນຟີລິບ 1:10. ທຳອິດ ສິ່ງທີ່ເຮົາພິຈາລະນາໃນການປະຊຸມຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຫັນວ່າ ອັນໃດຄືສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາຖືວ່າສຳຄັນທີ່ສຸດ. ທີສອງ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວິທີທີ່ຈະນຳເອົາສິ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນໄປໃຊ້ ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະເປັນຄົນທີ່ບໍ່ມີບ່ອນຕິ. ແລະທີສາມ ເຮົາຖືກກະຕຸ້ນໃຫ້ “ຮັກກັນແລະກັນແລະກະທຳການດີ.” (ເຫບ. 10:24, 25) ແຮ່ງເຮົາໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຈາກພີ່ນ້ອງຫຼາຍເທົ່າໃດ ເຮົາກໍແຮ່ງຮັກພະເຈົ້າແລະພີ່ນ້ອງຫຼາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ. ເມື່ອເຮົາຮັກພະເຈົ້າແລະຮັກພີ່ນ້ອງຈາກຫົວໃຈ ເຮົາກໍຈະເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮັດໄດ້ເພື່ອຈະບໍ່ເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຂອງພີ່ນ້ອງ.
“ເກີດຜົນທີ່ດີງາມໃນຊີວິດ” ສະເໝີ
15. ການ “ເກີດຜົນທີ່ດີງາມໃນຊີວິດ” ໝາຍເຖິງຫຍັງ?
15 ໂປໂລອະທິດຖານຂໍຢ່າງຈິງຈັງເພື່ອໃຫ້ພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບ “ເກີດຜົນທີ່ດີງາມໃນຊີວິດ.” (ຟີລິບ 1:11, ລ.ມ.) ແນ່ນອນວ່າການ “ເກີດຜົນທີ່ດີງາມໃນຊີວິດ” ໝາຍເຖິງການຮັກພະເຢໂຫວາແລະຮັກພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນ ແລະຍັງລວມເຖິງການປະກາດກັບຄົນອື່ນເລື່ອງພະເຍຊູແລະເລື່ອງຄວາມຫວັງ. ໃນຟີລິບ 2:15 ໃຊ້ການປຽບທຽບອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື “ປາກົດສ່ອງແຈ້ງເໝືອນດັ່ງໂຄມໄຟໃນໂລກ.” ການປຽບທຽບນີ້ເໝາະສົມເພາະພະເຍຊູເອີ້ນລູກສິດຂອງເພິ່ນວ່າເປັນ “ແສງສະຫວ່າງຂອງໂລກ.” (ມັດ. 5:14-16, ລ.ມ.) ນອກຈາກນັ້ນ ພະເຍຊູຍັງສັ່ງພວກລູກສິດໃຫ້ໄປ “ກະທຳໃຫ້ພວກຕ່າງປະເທດທັງປວງເຂົ້າເປັນລູກສິດ.” (ມັດ. 28:18-20; ກິດ. 1:8) ເຮົາຈະ “ເກີດຜົນທີ່ດີງາມໃນຊີວິດ” ຖ້າເຮົາເຮັດວຽກທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດນີ້ຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ.
ຕອນທີ່ໂປໂລຖືກກັກບໍລິເວນຢູ່ບ້ານຫຼັງໜຶ່ງໃນໂລມ ລາວຂຽນຈົດໝາຍເຖິງພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບ. ລາວຍັງໃຊ້ໂອກາດນັ້ນປະກາດກັບຄົນຍາມແລະຄົນທີ່ມາຢາມລາວ. (ເບິ່ງຂໍ້ 16)
16. ຟີລິບ 1:12-14 ສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາສາມາດສ່ອງແຈ້ງເໝືອນດັ່ງໂຄມໄຟໄດ້ເຖິງວ່າຈະປະສົບບັນຫາ? (ເບິ່ງຮູບໜ້າປົກ)
16 ບໍ່ວ່າສະພາບການຂອງເຮົາຈະເປັນແນວໃດ ເຮົາກໍສາມາດສ່ອງແຈ້ງເໝືອນດັ່ງໂຄມໄຟໄດ້. ບາງຄັ້ງ ສິ່ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງເຮົາບໍ່ໃຫ້ປະກາດຂ່າວດີ ສາມາດກາຍເປັນໂອກາດທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາປະກາດໄດ້. ຕົວຢ່າງ: ຕອນທີ່ອັກຄະສາວົກໂປໂລຂຽນຈົດໝາຍເຖິງພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບ ລາວຖືກກັກບໍລິເວນຢູ່ເຮືອນຫຼັງໜຶ່ງໃນໂລມ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນ ລາວກໍຍັງປະກາດກັບຄົນຍາມແລະຄົນທີ່ມາຢາມລາວ. ໂປໂລປະກາດຢ່າງກະຕືລືລົ້ນເຖິງວ່າຈະຢູ່ໃນສະພາບການແບບນີ້ ແລະສິ່ງນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງໝັ້ນໃຈແລະກ້າຫານທີ່ຈະປະກາດ “ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າປາສະຈາກຄວາມຢ້ານກົວ.”—ອ່ານຟີລິບ 1:12-14; 4:22
ໃຫ້ພະຍາຍາມຊອກຫາໂອກາດທີ່ຈະປະກາດສະເໝີ (ເບິ່ງຂໍ້ 17) *
17. ຂໍໃຫ້ເລົ່າປະສົບການຂອງພີ່ນ້ອງໃນປັດຈຸບັນທີ່ສາມາດປະກາດໄດ້ຕໍ່ໆໄປເຖິງວ່າຈະຢູ່ໃນສະພາບການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ.
17 ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຫຼາຍຄົນມີຄວາມກ້າຫານຄືກັບໂປໂລ. ເຖິງວ່າພວກເຂົາຢູ່ໃນປະເທດທີ່ບໍ່ສາມາດປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນໄດ້ຢ່າງເປີດເຜີຍ ແຕ່ພວກເຂົາກໍພະຍາຍາມຊອກວິທີອື່ນທີ່ຈະປະກາດຂ່າວດີ. (ມັດ. 10:16-20) ຜູ້ດູແລໝວດເຊິ່ງຢູ່ໃນປະເທດໜຶ່ງທີ່ເປັນແບບນັ້ນໄດ້ແນະນຳຜູ້ປະກາດແຕ່ລະຄົນໃຫ້ປະກາດໃນ “ເຂດ” ຂອງຕົວເອງໂດຍປະກາດກັບຍາດພີ່ນ້ອງ ເພື່ອນບ້ານ ໝູ່ຢູ່ໂຮງຮຽນ ໝູ່ທີ່ເຮັດວຽກນຳກັນ ແລະຄົນຮູ້ຈັກ. ພາຍໃນສອງປີ ຈຳນວນຂອງປະຊາຄົມຕ່າງໆໃນໝວດນັ້ນເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍແທ້ໆ. ເຖິງວ່າເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນປະເທດທີ່ບໍ່ສາມາດປະກາດໄດ້ຢ່າງເປີດເຜີຍ ແຕ່ເຮົາກໍໄດ້ບົດຮຽນທີ່ມີຄ່າຈາກຕົວຢ່າງຂອງພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານັ້ນຄື: ຖ້າເຮົາເຮັດສຸດຄວາມສາມາດທີ່ຈະປະກາດກັບຄົນອື່ນ ເຮົາກໍໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະປະກາດໄດ້ຕໍ່ໆໄປເຖິງວ່າຈະຢູ່ໃນສະພາບການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກກໍຕາມ.—ຟີລິບ 2:13
18. ເຮົາຄວນຕັ້ງໃຈແນ່ວແນ່ທີ່ຈະເຮັດຫຍັງ?
18 ຕອນນີ້ຂໍໃຫ້ເຮົາຕັ້ງໃຈແນ່ວແນ່ທີ່ຈະເຮັດຕາມຄຳແນະນຳທີ່ໄດ້ຮັບການດົນໃຈໃນຈົດໝາຍຂອງໂປໂລທີ່ຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບ. ຂໍໃຫ້ເຮົາເບິ່ງໃຫ້ອອກວ່າສິ່ງໃດສຳຄັນກວ່າ ໃຫ້ເປັນຄົນທີ່ບໍ່ມີບ່ອນຕິ ບໍ່ເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຄົນອື່ນ ແລະໃຫ້ເກີດຜົນທີ່ດີງາມໃນຊີວິດ. ແລ້ວເຮົາຈະມີຄວາມຮັກຫຼາຍຂຶ້ນແລະນຳຄຳຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນມາສູ່ພະເຢໂຫວາພໍ່ທີ່ຫ່ວງໃຍເຮົາ.
ເພງ 17 “ເຮົາຢາກຊ່ວຍ”
^ ຂໍ້ 5 ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງຮັກພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໃຫ້ຫຼາຍກວ່າແຕ່ກ່ອນ. ຈົດໝາຍທີ່ໂປໂລຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າ ເຮົາຈະມີຄວາມຮັກຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດແມ່ນແຕ່ຕອນທີ່ປະສົບບັນຫາ.
^ ຂໍ້ 3 ຟີລິບ 1:9-11 (ລ.ມ.): “ຂ້ອຍເຝົ້າອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າມີຄວາມຮັກຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆພ້ອມກັບມີຄວາມຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈເລິກເຊິ່ງ ແລະຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າເບິ່ງໃຫ້ອອກວ່າສິ່ງໃດສຳຄັນກວ່າ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະບໍ່ມີບ່ອນຕິແລະບໍ່ເປັນອຸປະສັກຂັດຂວາງຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນອື່ນຈົນເຖິງວັນຂອງພະຄລິດ ແລະຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າເກີດຜົນທີ່ດີງາມໃນຊີວິດໂດຍທາງພະເຍຊູຄລິດ ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນ.”
^ ຂໍ້ 55 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ໃນລະຫວ່າງທີ່ອະນາໄມຫໍປະຊຸມ ພີ່ນ້ອງໂຈໄດ້ຢຸດແລະຢືນລົມກັບພີ່ນ້ອງຄົນໜຶ່ງກັບລູກຊາຍ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງໄມເຊິ່ງກຳລັງດູດຝຸ່ນຢູ່ຮູ້ສຶກບໍ່ພໍໃຈ. ໄມຄິດວ່າ ‘ໂຈຄວນຈະເຮັດວຽກຊ່ວຍໝູ່ ບໍ່ແມ່ນມີແຕ່ຢືນລົມກັບຄົນອື່ນ.’ ຕໍ່ມາ ໄມສັງເກດເຫັນໂຈຊ່ວຍພີ່ນ້ອງຍິງສູງອາຍຸຄົນໜຶ່ງ. ສິ່ງທີ່ໄມເຫັນເທື່ອນີ້ ເຕືອນລາວໃຫ້ຄວນຄິດເຖິງຈຸດດີຂອງໂຈຫຼາຍຂຶ້ນ.
^ ຂໍ້ 59 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ໃນປະເທດທີ່ບໍ່ສາມາດປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນໄດ້ຢ່າງເປີດເຜີຍ ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງສວຍໂອກາດປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າກັບຄົນຮູ້ຈັກໂດຍບໍ່ໃຫ້ເປັນເປົ້າສາຍຕາຄົນອື່ນ. ຕໍ່ມາ ຕອນທີ່ພັກຜ່ອນ ລາວກໍປະກາດກັບໝູ່ຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ.
