ບົດຄວາມສຶກສາທີ 16
ປົກປ້ອງຄວາມຈິງໃນເລື່ອງຄວາມຕາຍ
“ເຮົາແຍກອອກວ່າຖ້ອຍຄຳທີ່ເບິ່ງຄືມາຈາກພະເຈົ້ານັ້ນເປັນຄວາມຈິງຫຼືເປັນເລື່ອງຫຼອກລວງ.”—1 ໂຢ. 4:6, ລ.ມ.
ເພງ 73 ຂໍຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາກ້າຫານ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
ແທນທີ່ຈະເຮັດຕາມທຳນຽມທີ່ພະເຈົ້າບໍ່ພໍໃຈ ເຮົາຄວນປອບໃຈຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ສູນເສຍຄົນທີ່ຮັກ (ເບິ່ງຂໍ້ 1-2) *
1-2. (ກ) ຊາຕານໃຊ້ວິທີໃດແດ່ເພື່ອຫຼອກລວງຜູ້ຄົນ? (ຂ) ເຮົາຈະພິຈາລະນາຫຍັງໃນບົດຄວາມນີ້?
ຊາຕານ “ພໍ່ແຫ່ງຄວາມຕົວະ” ໄດ້ຫຼອກລວງຜູ້ຄົນຕັ້ງແຕ່ສະໄໝອາດາມແລະເອວາ. (ໂຢ. 8:44) ຄຳຕົວະບາງຢ່າງທີ່ມັນໃຊ້ແມ່ນຄຳສອນຕົວະເລື່ອງຄວາມຕາຍແລະຊີວິດຫຼັງຈາກຕາຍ. ຄຳສອນເຫຼົ່ານັ້ນເປັນພື້ນຖານຄວາມເຊື່ອເລື່ອງໂຊກລາງແລະຫຼາຍທຳນຽມ. ຜົນກໍຄື ເມື່ອຄົນໃນຄອບຄົວຫຼືຄົນຢູ່ແຖວບ້ານຕາຍ ພະຍານພະເຢໂຫວາຫຼາຍຄົນຈຶ່ງຕ້ອງ “ຕໍ່ສູ້ຢ່າງໜັກເພື່ອປົກປ້ອງຄວາມເຊື່ອ.”—ຢູເດ 3, ລ.ມ.
2 ຖ້າເຈົ້າເຈິການທົດສອບແບບນັ້ນ ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຍຶດໝັ້ນກັບສິ່ງທີ່ຄຳພີໄບເບິນສອນໃນເລື່ອງຄວາມຕາຍ? (ເອເຟ. 6:11) ເຈົ້າຈະປອບໃຈແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອທີ່ອາດຖືກກົດດັນໃຫ້ເຮັດຕາມທຳນຽມທີ່ພະເຈົ້າບໍ່ພໍໃຈໄດ້ແນວໃດ? ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາຈະພິຈາລະນາຄຳແນະນຳທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາ. ແຕ່ທຳອິດ ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າຄຳພີໄບເບິນບອກແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມຕາຍ.
ຄວາມຈິງກ່ຽວກັບສະພາບຂອງຄົນຕາຍ
3. ການຕົວະຄັ້ງທຳອິດເຮັດໃຫ້ເກີດຜົນແນວໃດ?
3 ພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຢາກໃຫ້ອາດາມແລະເອວາຕາຍ ແຕ່ພະອົງຢາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປໂດຍເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງງ່າຍໆທີ່ວ່າ: “ຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຄວາມຮູ້ການດີແລະຊົ່ວ ເຈົ້າຢ່າຊູ່ກິນ ເຫດວ່າໃນວັນໃດເຈົ້າຫາກກິນແຕ່ໝາກນັ້ນ ເຈົ້າຈະຕາຍໄປເປັນແທ້.” (ຕົ້ນ. 2:16, 17) ຕໍ່ມາ ຊາຕານກໍເຮັດໃຫ້ເກີດບັນຫາຕ່າງໆຂຶ້ນ ມັນເວົ້າກັບເອວາຜ່ານທາງງູວ່າ: “ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຕາຍດອກ.” ແຕ່ໜ້າເສົ້າໃຈທີ່ເອວາເຊື່ອຄຳຕົວະນັ້ນ ແລະກິນໝາກໄມ້ ແລ້ວຜົວຂອງລາວກໍກິນຄືກັນ. (ຕົ້ນ. 3:4, 6) ຍ້ອນແນວນັ້ນມະນຸດຈຶ່ງມີຄວາມບາບແລະຄວາມຕາຍ.—ໂລມ 5:12
4-5. ຊາຕານຍັງຫຼອກລວງມະນຸດແນວໃດອີກ?
4 ອາດາມແລະເອວາຕາຍແທ້ໆຄືກັບທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ບອກ. ແຕ່ຊາຕານກໍຍັງບໍ່ເຊົາຕົວະກ່ຽວກັບເລື່ອງຄວາມຕາຍ. ຕໍ່ມາມັນເລີ່ມຕົວະເລື່ອງອື່ນໆນຳ. ເລື່ອງໜຶ່ງແມ່ນຄຳສອນທີ່ວ່າເມື່ອຄົນຕາຍແລ້ວກາຍເປັນວິນຍານແລະອາດຈະຢູ່ໃນໂລກວິນຍານ. ເລື່ອງຕົວະທຳນອງນີ້ໄດ້ຫຼອກລວງມະນຸດນັບບໍ່ຖ້ວນມາຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້.—1 ຕີໂມ. 4:1
5 ເປັນຫຍັງຫຼາຍຄົນຈຶ່ງຖືກຫຼອກລວງ? ເພາະຊາຕານຮູ້ວ່າເຮົາຮູ້ສຶກແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມຕາຍ ມັນຈຶ່ງໃຊ້ຂໍ້ມູນນີ້ເພື່ອຫຼອກລວງເຮົາ. ເນື່ອງຈາກເຮົາຖືກສ້າງໃຫ້ມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ຢາກຕາຍ. (ຜູ້ປ. 3:11) ເຮົາຈຶ່ງເບິ່ງຄວາມຕາຍວ່າເປັນສັດຕູ.—1 ໂກ. 15:26
6-7. (ກ) ຊາຕານປິດບັງຄວາມຈິງເລື່ອງຄວາມຕາຍໄດ້ສຳເລັດບໍ? ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍ. (ຂ) ຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນຊ່ວຍເຮົາບໍ່ໃຫ້ຢ້ານຄວາມຕາຍເກີນໄປແນວໃດ?
6 ເຖິງວ່າຊາຕານຈະພະຍາຍາມເຕັມທີ ແຕ່ມັນກໍບໍ່ສາມາດປິດບັງຄວາມຈິງເລື່ອງຄວາມຕາຍໄດ້. ທີ່ຈິງ ຕອນນີ້ມີຜູ້ຄົນຫຼາຍກວ່າສະໄໝກ່ອນທີ່ໄດ້ຮູ້ຈັກຄຳສອນໃນຄຳພີໄບເບິນເລື່ອງຄວາມຕາຍແລະຄວາມຫວັງສຳລັບຄົນທີ່ຕາຍ. (ຜູ້ປ. 9:5, 10; ກິດ. 24:15) ຄວາມຈິງນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາມີກຳລັງໃຈແທ້ໆ ເຮັດໃຫ້ບໍ່ສົງໄສແລະບໍ່ຢ້ານຄວາມຕາຍເກີນໄປ. ຕົວຢ່າງ: ເຮົາບໍ່ຢ້ານຄົນຕາຍແລະບໍ່ຢ້ານວ່າຈະມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບຄົນຕາຍ. ເຮົາຮູ້ວ່າຄົນຕາຍບໍ່ມີຊີວິດຫຼືທຳຮ້າຍຄົນອື່ນບໍ່ໄດ້ ເພາະຄວາມຕາຍເປັນຄືກັບການນອນຫຼັບສະໜິດ. (ໂຢ. 11:11-14) ເຮົາຍັງຮູ້ອີກວ່າຄົນຕາຍບໍ່ຮູ້ເລື່ອງວັນເວລາ. ດັ່ງນັ້ນ ຄົນທີ່ຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ ເຖິງວ່າຕາຍໄປຫຼາຍຮ້ອຍປີ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະຮູ້ສຶກວ່າເວລາທີ່ຜ່ານໄປຄືກັບພິບຕາດຽວ.
7 ເຈົ້າເຫັນດີນຳບໍວ່າຄວາມຈິງເລື່ອງຄວາມຕາຍຈະແຈ້ງ ເຂົ້າໃຈງ່າຍແລະສົມເຫດສົມຜົນ? ມັນຕ່າງຈາກຄຳຕົວະຂອງຊາຕານທີ່ເຮັດໃຫ້ສັບສົນຫຼາຍແທ້ໆ! ນອກຈາກຈະເຮັດໃຫ້ຄົນເຂົ້າໃຈຜິດແລ້ວ ຄຳຕົວະເຫຼົ່ານັ້ນຍັງໃສ່ຮ້າຍພະຜູ້ສ້າງນຳອີກ. ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໃຈຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບຄວາມເສຍຫາຍຕ່າງໆທີ່ຊາຕານກໍ່ຂຶ້ນ ເຮົາຈະມາພິຈາລະນາຄຳຖາມທີ່ວ່າ: ຄຳຕົວະຂອງຊາຕານໃສ່ຮ້າຍພະເຢໂຫວາແນວໃດ? ຄຳຕົວະເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຄິດວ່າບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຊື່ອຄ່າໄຖ່ຂອງພະຄລິດແນວໃດ? ຄຳຕົວະເຫຼົ່ານັ້ນແຮ່ງເຮັດໃຫ້ມະນຸດໂສກເສົ້າເສຍໃຈແລະທຸກລຳບາກຫຼາຍຂຶ້ນແນວໃດ?
ຄຳຕົວະຂອງຊາຕານກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍຫຼາຍຢ່າງ
8. ຕາມທີ່ບອກໃນເຢເຣມີ 19:5 ຄຳຕົວະຂອງຊາຕານເລື່ອງຄວາມຕາຍໃສ່ຮ້າຍພະເຢໂຫວາແນວໃດ?
8 ຄຳຕົວະຂອງຊາຕານເລື່ອງຄວາມຕາຍໃສ່ຮ້າຍພະເຢໂຫວາ. ຄຳຕົວະເຫຼົ່ານັ້ນລວມເຖິງຄຳສອນທີ່ວ່າຄົນຕາຍຈະຖືກທໍລະມານດ້ວຍໄຟ. ຄຳສອນແບບນີ້ໃສ່ຮ້າຍພະເຈົ້າແທ້ໆ! ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເຂົ້າໃຈວ່າພະເຈົ້າທີ່ມີຄວາມຮັກມີນິດໄສໃຈຄໍຄືກັບຊາຕານພະຍາມານ. (1 ໂຢ. 4:8) ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດ? ແລະສຳຄັນທີ່ສຸດ ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດ? ທີ່ຈິງ ພະອົງກຽດຊັງສິ່ງທີ່ໂຫດຮ້າຍທຸກຮູບແບບ.—ອ່ານເຢເຣມີ 19:5
9. ເລື່ອງຕົວະຂອງຊາຕານສົ່ງຜົນແນວໃດຕໍ່ຄວາມເຊື່ອເລື່ອງຄ່າໄຖ່ຂອງພະຄລິດທີ່ບອກໄວ້ໃນໂຢຮັນ 3:16 ແລະ 15:13?
9 ຄຳຕົວະຂອງຊາຕານເລື່ອງຄວາມຕາຍເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຄິດວ່າບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຊື່ອໃນຄ່າໄຖ່ຂອງພະຄລິດ. (ມັດ. 20:28) ຊາຕານຍັງຕົວະວ່າມະນຸດມີວິນຍານອະມະຕະ. ຖ້າເປັນແບບນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປແລ້ວ. ພະຄລິດກໍບໍ່ຕ້ອງມາສະລະຊີວິດມາເປັນຄ່າໄຖ່ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າຄ່າໄຖ່ຂອງພະຄລິດເປັນການສະແດງຄວາມຮັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຕໍ່ມະນຸດ. (ອ່ານໂຢຮັນ 3:16; 15:13) ຂໍໃຫ້ນຶກພາບວ່າ ພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູຈະຮູ້ສຶກແນວໃດກັບຄຳສອນທີ່ເຮັດໃຫ້ຂອງຂວັນທີ່ມີຄ່ານີ້ບໍ່ມີຄວາມໝາຍຫຍັງເລີຍ!
10. ຄຳຕົວະຂອງຊາຕານເລື່ອງຄວາມຕາຍແຮ່ງເຮັດໃຫ້ມະນຸດໂສກເສົ້າເສຍໃຈແລະທຸກລຳບາກຫຼາຍຂຶ້ນແນວໃດ?
10 ເລື່ອງຕົວະຂອງຊາຕານແຮ່ງເຮັດໃຫ້ມະນຸດໂສກເສົ້າເສຍໃຈແລະທຸກລຳບາກຫຼາຍຂຶ້ນ. ພໍ່ແມ່ທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈຍ້ອນລູກຕາຍອາດໄດ້ຍິນບາງຄົນບອກວ່າພະເຈົ້າຢາກເອົາລູກເຈົ້າໄປຢູ່ນຳ ຫຼືເອົາໄປເປັນທູດສະຫວັນ. ເລື່ອງຕົວະນີ້ເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ໂສກເສົ້າໜ້ອຍລົງບໍ ຫຼືແຮ່ງເພີ່ມເຈັບປວດຫຼາຍຂຶ້ນ? ຄຳສອນຕົວະເລື່ອງໄຟນາລົກຖືກນຳມາໃຊ້ເພື່ອທໍລະມານ ເຊັ່ນ ເຜົາຄົນທີ່ຕໍ່ຕ້ານຄຳສອນຂອງໂບດເທິງເສົາ. ຕາມທີ່ບອກໄວ້ໃນປຶ້ມກ່ຽວກັບສານສາສະໜາຂອງແອັດສະປາຍ ບາງຄົນທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ທໍລະມານອາດເຊື່ອວ່າ ລາວພຽງແຕ່ໃຫ້ຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອຄຳສອນຂອງຄລິດຕະຈັກກາໂຕລິກ “ໄດ້ຊີມເບິ່ງວ່າການຖືກທໍລະມານໃນໄຟນາລົກເປັນແນວໃດ” ເພື່ອຄົນນັ້ນຈະກັບໃຈກ່ອນຕາຍແລະບໍ່ຕ້ອງຖືກທໍລະມານໃນໄຟນາລົກ. ໃນຫຼາຍປະເທດຜູ້ຄົນຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງຂາບໄຫວ້ ສະແດງຄວາມນັບຖື ຫຼືຂໍພອນຈາກບັນພະບຸລຸດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ສ່ວນບາງຄົນຢາກເຮັດໃຫ້ຜີບັນພະບຸລຸດພໍໃຈເພື່ອຈະບໍ່ຖືກຜີບັນພະບຸລຸດກວນຫຼືທຳຮ້າຍ. ຄວາມເຊື່ອເຫຼົ່ານີ້ທີ່ເປັນຄຳຕົວະຂອງຊາຕານບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຍິນດີແທ້ໆ ແຕ່ເຮັດໃຫ້ຮູ້ສຶກກັງວົນຫຼືຢ້ານຊ້ຳ.
ເຮົາຈະປົກປ້ອງຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນໄດ້ແນວໃດ?
11. ຍາດພີ່ນ້ອງຫຼືໝູ່ເພື່ອນທີ່ຫວັງດີອາດພະຍາຍາມກົດດັນເຮົາໃຫ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຂັດກັບຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນແນວໃດ?
11 ຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະພະຄຳຂອງພະອົງເຮັດໃຫ້ເຮົາເຊື່ອຟັງພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ ແມ່ນແຕ່ຕອນທີ່ຍາດພີ່ນ້ອງຫຼືໝູ່ເພື່ອນທີ່ຫວັງດີພະຍາຍາມກົດດັນເຮົາໃຫ້ເຮັດພິທີກຳງານສົບທີ່ຂັດກັບຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນ. ເຂົາເຈົ້າອາດພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ເຮົາອັບອາຍຖ້າເຮົາບໍ່ເຮັດນຳ ເຊັ່ນ ເຂົາເຈົ້າອາດເວົ້າວ່າເຮົາບໍ່ຮັກບໍ່ນັບຖືຄົນຕາຍ ຫຼືອາດເວົ້າວ່າເຮົາເປັນຕົ້ນເຫດເຮັດໃຫ້ຄົນຕາຍມາທຳຮ້າຍຄົນທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ບໍ່ວິທີໃດກໍວິທີໜຶ່ງ. ເຮົາຈະປົກປ້ອງຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນໄດ້ແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ມາເບິ່ງວ່າເຮົາຈະນຳໃຊ້ຫຼັກການຕ່າງໆໃນຄຳພີໄບເບິນຕໍ່ໄປນີ້ແນວໃດ.
12. ມີຄວາມເຊື່ອແລະທຳນຽມຫຍັງແດ່ກ່ຽວກັບຄວາມຕາຍທີ່ຂັດກັບຫຼັກການຄຳພີໄບເບິນ?
12 ໃຫ້ “ຢູ່ຕ່າງຫາກ” ຈາກຄວາມເຊື່ອແລະທຳນຽມທີ່ຂັດກັບຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນ. (2 ໂກ. 6:17) ປະເທດໜຶ່ງໃນເຂດຄາຣິບຽນ ຫຼາຍຄົນເຊື່ອວ່າຫຼັງຈາກຄົນໜຶ່ງຕາຍ “ວິນຍານ” ຂອງລາວຈະວົນວຽນຢູ່ແລະຈະແກ້ແຄ້ນຄົນທີ່ເຮັດບໍ່ດີກັບລາວ. ປຶ້ມຫົວໜຶ່ງບອກວ່າ “ວິນຍານ” ອາດເຖິງກັບ “ສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຫ້ໝົດຄຸ້ມບ້ານ.” ບາງປະເທດໃນອາຝຼິກກາມີທຳນຽມທີ່ຈະຕ້ອງເອົາຜ້າມາປົກແວ່ນໃນເຮືອນຂອງຄົນຕາຍແລະປິ່ນຮູບເຂົ້າຝາ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນເຊື່ອວ່າຄົນຕາຍຈະບໍ່ຕ້ອງເຫັນຕົວເອງ. ແຕ່ເຮົາທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ ເຮົາບໍ່ເຊື່ອແລະບໍ່ມີສ່ວນຮ່ວມໃນພິທີກຳທີ່ສົ່ງເສີມຄຳຕົວະຂອງຊາຕານ!—1 ໂກ. 10:21, 22
ການຄົ້ນຄວ້າຄຳພີໄບເບິນຢ່າງດີແລະການລົມກັນຢ່າງເຂົ້າໃຈກັບຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ຕ່າງຄວາມເຊື່ອຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຫຼີກລ່ຽງບັນຫາ (ເບິ່ງຂໍ້ 13-14) *
13. ຕາມທີ່ບອກໃນຢາໂກໂບ 1:5 ຖ້າເຈົ້າບໍ່ແນ່ໃຈກ່ຽວກັບທຳນຽມບາງຢ່າງ ເຈົ້າຄວນເຮັດຫຍັງ?
13 ຖ້າເຈົ້າບໍ່ແນ່ໃຈກັບທຳນຽມບາງຢ່າງ ໃຫ້ອະທິດຖານຂໍສະຕິປັນຍາຈາກພະເຢໂຫວາ. (ອ່ານຢາໂກໂບ 1:5) ຈາກນັ້ນກໍໃຫ້ຄົ້ນຄວ້າສັບພະໜັງສືຕ່າງໆຂອງອົງການ. ຖ້າຈຳເປັນ ໃຫ້ປຶກສາກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃນປະຊາຄົມຂອງເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າຈະບໍ່ບອກວ່າເຈົ້າຄວນເຮັດຫຍັງ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເຫັນຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນ ເຊັ່ນ: ຫຼັກການຕ່າງໆທີ່ເຮົາໄດ້ພິຈາລະນາໃນນີ້. ເມື່ອເຈົ້າເຮັດຕາມຂັ້ນຕອນເຫຼົ່ານີ້ ເຈົ້າກໍ “ຝຶກໃຊ້ຄວາມຄິດ” ທີ່ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ “ແຍກອອກວ່າອັນໃດຖືກອັນໃດຜິດ.”—ເຫບ. 5:14, ລ.ມ.
14. ເຮົາຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນສະດຸດໄດ້ແນວໃດ?
14 “ຈົ່ງກະທຳທຸກສິ່ງໃຫ້ເປັນທີ່ຖວາຍລັດສະໝີແກ່ພະເຈົ້າ. ຢ່າກະທຳເຫດໃຫ້ [ຄົນອື່ນ] ຊູນສະດຸດ.” (1 ໂກ. 10:31, 32) ເມື່ອເຮົາຕ້ອງຕັດສິນໃຈວ່າຈະເຮັດຕາມທຳນຽມຫຼືປະເພນີໃດໜຶ່ງ ເຮົາຍັງຕ້ອງຄິດວ່າມັນຈະສົ່ງຜົນແນວໃດຕໍ່ສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງຄົນອື່ນ ໂດຍສະເພາະເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ. ເຮົາບໍ່ຢາກໃຫ້ໃຜກໍຕາມຕ້ອງສະດຸດ! (ມໂກ. 9:42) ເຮົາບໍ່ຢາກເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກຂຸ່ນເຄືອງໃຈ. ຄວາມຮັກຈະກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າໃນແບບທີ່ນັບຖື ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບກຽດ. ແນ່ນອນວ່າເຮົາບໍ່ຢາກຜິດຖຽງກັບຄົນອື່ນຫຼືດູຖູກທຳນຽມຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຂໍຈື່ໄວ້ວ່າ ຄວາມຮັກມີພະລັງຫຼາຍ! ເມື່ອເຮົາສະແດງຄວາມຮັກໂດຍຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນແລະນັບຖືເຂົາເຈົ້າ ເຮົາກໍອາດເຖິງກັບເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ຕໍ່ຕ້ານເຮົາໃຈອ່ອນລົງ.
15-16. (ກ) ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສະຫຼາດທີ່ຈະບອກຄົນອື່ນໃຫ້ຮູ້ວ່າເຈົ້າເຊື່ອແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ. (ຂ) ເຮົາຈະນຳໃຊ້ຄຳເວົ້າຂອງໂປໂລໃນໂລມ 1:16 ແນວໃດ?
15 ເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນທີ່ຢູ່ແຖວບ້ານເຈົ້າຮູ້ວ່າເຈົ້າເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ. (ເອຊາ. 43:10) ເມື່ອຄົນໃນຄອບຄົວຂອງເຈົ້າຕາຍ ຍາດພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າແລະເພື່ອນບ້ານອາດຮູ້ສຶກໃຈຮ້າຍທີ່ເຈົ້າບໍ່ເຮັດຕາມທຳນຽມບາງຢ່າງ. ແຕ່ຖ້າເຈົ້າອະທິບາຍຄວາມເຊື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ລ່ວງໜ້າກໍເປັນເລື່ອງງ່າຍຂຶ້ນທີ່ຈະຮັບມືກັບສະຖານະການນັ້ນໄດ້. ຟຣານຊິດໂກເຊິ່ງຢູ່ປະເທດໂມຊຳບິກບອກວ່າ: “ເມື່ອຂ້ອຍກັບຄາໂຣລີນາເມຍຂອງຂ້ອຍໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງ ເຮົາໄດ້ບອກຄອບຄົວວ່າເຮົາຈະບໍ່ເຮັດພິທີກຳທາງສາສະໜາກ່ຽວກັບຄົນຕາຍອີກຕໍ່ໄປ. ຕໍ່ມາ ເຮົາກໍຖືກທົດສອບເມື່ອເອື້ອຍຂອງຄາໂຣລີນາຕາຍ. ຕາມທຳນຽມສາສະໜາທ້ອງຖິ່ນຈະຕ້ອງເຮັດພິທີອາບນ້ຳໃຫ້ສົບຄົນຕາຍ ແລະຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ໃກ້ຊິດທີ່ສຸດທາງສາຍເລືອດຈະຕ້ອງນອນ 3 ຄືນຢູ່ບ່ອນທີ່ຖອກນ້ຳອາບສົບ. ທຳນຽມນີ້ຈັດຂຶ້ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ວິນຍານຂອງຄົນຕາຍພໍໃຈ. ຄອບຄົວຂອງຄາໂຣລີນາຈຶ່ງຄາດໝາຍໃຫ້ລາວເຮັດ.”
16 ຟຣານຊິດໂກກັບເມຍໄດ້ເຮັດແນວໃດ? ຟຣານຊິດໂກບອກວ່າ: “ຍ້ອນເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາແລະຢາກເຮັດໃຫ້ພະອົງພໍໃຈ ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ເຮັດຕາມທຳນຽມນີ້. ຄອບຄົວຂອງຄາໂຣລີນາກໍໃຈຮ້າຍຫຼາຍ. ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າເຮົາບໍ່ນັບຖືຄົນຕາຍແລະບອກວ່າຈະບໍ່ມາຫາຫຼືຊ່ວຍເຫຼືອຫຍັງເຮົາອີກ. ເນື່ອງຈາກເຮົາເຄີຍອະທິບາຍຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາກັບເຂົາເຈົ້າແລ້ວ ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ລົມເລື່ອງນີ້ຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າໃຈຮ້າຍ. ຍາດພີ່ນ້ອງບາງຄົນກໍໄດ້ປົກປ້ອງເຮົາໂດຍບອກວ່າ ເຮົາເຄີຍອະທິບາຍຈຸດຢືນຂອງເຮົາແລ້ວ. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ ຄອບຄົວຂອງຄາໂຣລີນາກໍເຊົາໃຈຮ້າຍແລະເຮົາກໍໄດ້ຄືນດີກັນ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ຍາດພີ່ນ້ອງບາງຄົນໄດ້ມາເຮືອນຂອງເຮົາເພື່ອຂໍປຶ້ມກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນ.” ສະນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາຢ່າອາຍທີ່ຈະປົກປ້ອງຄວາມຈິງໃນເລື່ອງຄວາມຕາຍ.—ອ່ານໂລມ 1:16
ປອບໂຍນແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈ
ເພື່ອນແທ້ຈະປອບໃຈແລະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທີ່ສູນເສຍຄົນທີ່ຮັກ (ເບິ່ງຂໍ້ 17-19) *
17. ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນເພື່ອນແທ້ກັບພີ່ນ້ອງທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈຍ້ອນຄົນທີ່ຮັກຕາຍ?
17 ເມື່ອຄົນທີ່ເພື່ອນຄລິດສະຕຽນຮັກຕາຍໄປ ເຮົາຄວນພະຍາຍາມເປັນ “ເພື່ອນແທ້ . . . ເໝືອນພີ່ນ້ອງທີ່ເກີດມາຊ່ວຍກັນໃນເວລາລຳບາກ.” (ສຸພາ. 17:17, ລ.ມ.) ເຮົາຈະເປັນ “ເພື່ອນແທ້” ກັບພີ່ນ້ອງທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈໄດ້ແນວໃດຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າຖືກກົດດັນໃຫ້ເຮັດພິທີກຳທີ່ຂັດກັບຫຼັກການໃນພະຄຳພີ? ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງ 2 ຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ຈະຊ່ວຍເຮົາຮູ້ວິທີໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງ.
18. ເປັນຫຍັງພະເຍຊູຮ້ອງໄຫ້ ແລະເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້?
18 “ຈົ່ງຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍກັນກັບຜູ້ທີ່ຮ້ອງໄຫ້.” (ໂລມ 12:15) ເຮົາອາດບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເວົ້າແນວໃດກັບຄົນທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈ. ບາງເທື່ອນ້ຳຕາກໍມີຄວາມໝາຍຫຼາຍກວ່າຄຳເວົ້າ. ຕອນທີ່ລາຊະໂລໝູ່ຂອງພະເຍຊູຕາຍ ມາລີ ມາທາແລະຄົນອື່ນໆໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ເສຍໃຈຫຼາຍເພາະລາວເປັນອ້າຍນ້ອງແລະເປັນໝູ່ທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັກ. ອີກ 4 ມື້ຕໍ່ມາເມື່ອພະເຍຊູມາຮອດ ເພິ່ນກໍ “ຮ້ອງໄຫ້ນ້ຳຕາໄຫຼ” ເຖິງວ່າອີກຈັກໜ້ອຍກໍຈະປຸກລາວໃຫ້ຟື້ນຄືນຈາກຕາຍ. (ໂຢ. 11:17, 33-35) ການທີ່ພະເຍຊູຮ້ອງໄຫ້ເຮັດໃຫ້ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດທີ່ລາຊະໂລຕາຍ ແລະຍັງເຮັດໃຫ້ມາລີກັບມາທາເຫັນວ່າພະເຍຊູຮັກຄອບຄົວເຂົາເຈົ້າຫຼາຍແທ້ໆ ເຊິ່ງນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີກຳລັງໃຈຫຼາຍ. ຄ້າຍຄືກັນ ເມື່ອພີ່ນ້ອງເຫັນຄວາມຮັກແລະຄວາມເປັນຫ່ວງຂອງເຮົາ ເຂົາເຈົ້າກໍຮູ້ວ່າຕົວເອງບໍ່ໄດ້ຢູ່ໂດດດ່ຽວ ແຕ່ຍັງມີໝູ່ທີ່ຢູ່ຄຽງຂ້າງເຊິ່ງເປັນຫ່ວງແລະພ້ອມຈະຊ່ວຍເຫຼືອ.
19. ເຮົາຈະໃຊ້ຫຼັກການໃນຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 3:7 ແນວໃດເມື່ອເຮົາໃຫ້ກຳລັງໃຈເພື່ອນຄລິດສະຕຽນທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈ?
19 “ມີເວລາມິດປາກແລະມີເວລາເວົ້າ.” (ຜູ້ປ. 3:7) ອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈເພື່ອນຄລິດສະຕຽນທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈແມ່ນເປັນຜູ້ຟັງທີ່ດີ. ໃຫ້ລາວລະບາຍຄວາມຮູ້ສຶກອອກມາ ແລະຢ່າຟ້າວໃຈຮ້າຍ ຖ້າລາວ “ເວົ້າໄປໂດຍບໍ່ຄິດ.” (ໂຢບ 6:2, 3, ລ.ມ.) ລາວອາດມີຄວາມເຄັ່ງຕຶງຢູ່ແລ້ວຍ້ອນຖືກຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານພະເຢໂຫວາກົດດັນ. ສະນັ້ນ ຂໍໃຫ້ອະທິດຖານກັບລາວ ໂດຍຂໍພະເຢໂຫວາ “ຜູ້ຟັງຄວາມອ້ອນວອນ” ໃຫ້ກຳລັງກັບລາວແລະຊ່ວຍລາວໃຫ້ຄິດອອກວ່າຈະເຮັດແນວໃດ. (ເພງ. 65:2) ຖ້າເປັນໄປໄດ້ກໍໃຫ້ອ່ານຄຳພີໄບເບິນນຳກັນ ຫຼືອ່ານບົດຄວາມຈາກໜັງສືຂອງເຮົາທີ່ເໝາະສົມກັບລາວ ເຊັ່ນ: ເລື່ອງຊີວິດຈິງທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈ.
20. ເຮົາຈະພິຈາລະນາຫຍັງໃນບົດຄວາມຕໍ່ໄປ?
20 ເຮົາຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ໄດ້ຮູ້ຈັກຄວາມຈິງເລື່ອງຄວາມຕາຍແລະອະນາຄົດທີ່ງົດງາມສຳລັບຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ! (ໂຢ. 5:28, 29) ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາເວົ້າແລະເຮັດຢ່າງກ້າຫານເພື່ອປົກປ້ອງຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນ ແລະປະກາດກັບຄົນອື່ນທຸກຄັ້ງທີ່ມີໂອກາດ. ບົດຄວາມຕໍ່ໄປ ເຮົາຈະພິຈາລະນາອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອພະຍາຍາມຂັດຂວາງຜູ້ຄົນບໍ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມຈິງ ນັ້ນຄືເລື່ອງໄສຍະສາດ. ເຮົາຈະມາເບິ່ງວ່າເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງທຳນຽມແລະຄວາມບັນເທີງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບພວກຜີປີສາດ.
ເພງ 24 ໄປທີ່ພູເຂົາຂອງພະເຢໂຫວາ
^ ຂໍ້ 5 ຊາຕານແລະພວກຜີປີສາດຫຼອກລວງມະນຸດໂດຍໃຊ້ເລື່ອງຕົວະກ່ຽວກັບຄວາມຕາຍ. ເລື່ອງຕົວະເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດມີທຳນຽມຫຼາຍຢ່າງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຕາມຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນ. ບົດຄວາມນີ້ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ສັດຊື່ຕໍ່ພະເຢໂຫວາສະເໝີເມື່ອຖືກກົດດັນໃຫ້ເຮັດຕາມທຳນຽມເຫຼົ່ານັ້ນ.
^ ຂໍ້ 55 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ພະຍານພະເຢໂຫວາປອບໃຈຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈເພາະຄົນທີ່ລາວຮັກຕາຍ.
^ ຂໍ້ 57 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ພະຍານພະເຢໂຫວາຄົນໜຶ່ງຄົ້ນຄວ້າເລື່ອງທຳນຽມຕ່າງໆກ່ຽວກັບງານສົບ ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວກໍອະທິບາຍຄວາມເຊື່ອໃຫ້ຍາດພີ່ນ້ອງຟັງ.
^ ຂໍ້ 59 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ຜູ້ເຖົ້າແກ່ປອບໂຍນແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈຍ້ອນຄົນທີ່ຮັກລາວຕາຍ.
