ບົດຄວາມສຶກສາທີ 24
ເພງທີ 24 ໄປທີ່ພູເຂົາຂອງພະເຢໂຫວາ
ໃຫ້ເປັນແຂກຂອງພະເຢໂຫວາຕະຫຼອດໄປ!
“ພະເຢໂຫວາເອີ້ຍ ໃຜຈະໄດ້ເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະອົງ?”—ພສ. 15:1
ຈຸດສຳຄັນ
ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະເປັນໝູ່ກັບພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປ ແລະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາປະຕິບັດກັບໝູ່ຂອງເພິ່ນແນວໃດ.
1. ເຮົາຈະໄດ້ປະໂຫຍດຫຍັງຈາກເພງສັນລະເສີນບົດ 15:1-5?
ໃນບົດກ່ອນ ເຮົາໄດ້ຮຽນວ່າຄົນທີ່ອຸທິດໂຕໃຫ້ພະເຢໂຫວາແລະສະໜິດກັບເພິ່ນສະເໝີສາມາດເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງເພິ່ນໄດ້. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງອີກເພື່ອຈະໄດ້ເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປ? ເພງສັນລະເສີນບົດ 15 ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ໄດ້ຄຳຕອບໃນເລື່ອງນີ້. (ອ່ານເພງສັນລະເສີນ 15:1-5) ເພງສັນລະເສີນບົດນີ້ມີຄຳແນະນຳດີໆຫຼາຍຢ່າງທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ສະໜິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ.
2. ຕອນທີ່ດາວິດເວົ້າເຖິງເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາ ລາວອາດຄິດເຖິງຫຍັງ?
2 ເພງສັນລະເສີນບົດ 15 ເລີ່ມຕົ້ນວ່າ: “ພະເຢໂຫວາເອີ້ຍ ໃຜຈະໄດ້ເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະອົງ? ໃຜຈະໄດ້ຢູ່ເທິງພູທີ່ບໍລິສຸດຂອງພະອົງ?” (ພສ. 15:1) ດາວິດທີ່ເປັນຜູ້ຂຽນເພງສັນລະເສີນບົດນີ້ເວົ້າເຖິງ “ເຕັ້ນ” ຂອງພະເຢໂຫວາ. ລາວອາດຄິດເຖິງເຕັ້ນສັກສິດທີ່ຢູ່ເມືອງກິເບໂອນໄລຍະໜຶ່ງ. ດາວິດຍັງເວົ້າເຖິງ “ພູທີ່ບໍລິສຸດ” ຂອງພະເຈົ້ານຳ ເຊິ່ງລາວອາດໝາຍເຖິງພູຊີໂອນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ພູໜ່ວຍນີ້ຢູ່ທາງໃຕ້ຂອງເມືອງກິເບໂອນແລະຫ່າງຈາກເມືອງນີ້ເກືອບ 10 ກິໂລແມັດ. ດາວິດເອົາຫີບສັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາມາໄວ້ໃນເຕັ້ນທີ່ລາວກຽມໄວ້ນີ້ ແລະຫີບນັ້ນກໍຢູ່ໃນເຕັ້ນຈົນຮອດຕອນທີ່ສ້າງວິຫານແລ້ວ.—2ຊມ. 6:17
3. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຢາກເຂົ້າໃຈເພງສັນລະເສີນບົດ 15? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
3 ຄົນອິດສະຣາເອນສ່ວນຫຼາຍບໍ່ເຄີຍຮັບໃຊ້ໃນເຕັ້ນສັກສິດ ແລະມີພຽງບໍ່ເທົ່າໃດຄົນເທົ່ານັ້ນທີ່ມີໂອກາດເຂົ້າໄປໃນເຕັ້ນເຊິ່ງເປັນບ່ອນມ້ຽນຫີບສັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາ. ເຖິງຈະເປັນແນວນັ້ນ ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາທຸກຄົນສາມາດເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງເພິ່ນໄດ້ໂດຍເປັນໝູ່ກັບເພິ່ນຕໍ່ໆໄປ. ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາທຸກຄົນຢາກເປັນ. ເພງສັນລະເສີນບົດ 15 ເວົ້າເຖິງບາງຢ່າງທີ່ເຮົາຕ້ອງເຮັດເພື່ອຈະເປັນໝູ່ກັບພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໃນສະໄໝຂອງດາວິດນຶກພາບອອກໄດ້ບໍ່ຍາກວ່າການເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາໝາຍເຖິງຫຍັງ (ເບິ່ງຂໍ້ 3)
ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງສັດຊື່ແລະເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ
4. ເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າການຮັບບັບເຕມາບໍ່ແມ່ນສິ່ງດຽວເທົ່ານັ້ນທີ່ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາເຮັດ? (ເອຊາຢາ 48:1)
4 ເພງສັນລະເສີນ 15:2 ບອກເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າໝູ່ຂອງພະເຢໂຫວາຕ້ອງເປັນ “ຄົນທີ່ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງສັດຊື່ ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ.” ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງເຮັດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ແຕ່ເຮົາຈະເປັນຄົນທີ່ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງສັດຊື່ໄດ້ແນວໃດ? ກະແມ່ນຢູ່ວ່າເຮົາທຸກຄົນບໍ່ສົມບູນແບບ ແຕ່ພະເຢໂຫວາກໍເບິ່ງວ່າເຮົາເປັນຄົນທີ່ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງສັດຊື່ໄດ້ຖ້າເຮົາພະຍາຍາມເຕັມທີທີ່ຈະເຊື່ອຟັງເພິ່ນ. ເມື່ອເຮົາອຸທິດໂຕໃຫ້ພະເຢໂຫວາແລະຮັບບັບເຕມາ ມັນເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງການໃຊ້ຊີວິດໃນແນວທາງຂອງເພິ່ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໃນສະໄໝທີ່ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ ການເປັນຄົນອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າເຂົາເຈົ້າຈະມີຄຸນສົມບັດໄດ້ເປັນແຂກຂອງພະເຢໂຫວາໂດຍອັດຕະໂນມັດ. ຄົນອິດສະຣາເອນບາງຄົນອະທິດຖານຫາພະເຢໂຫວາ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າ “ບໍ່ໄດ້ເຮັດຈາກໃຈແລະບໍ່ໄດ້ເຮັດດ້ວຍຄວາມຖືກຕ້ອງ.” (ອ່ານເອຊາຢາ 48:1) ດັ່ງນັ້ນ ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າຢາກເປັນແຂກຂອງພະເຢໂຫວາແທ້ໆ ຄົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງຮຽນຮູ້ວ່າເພິ່ນຮຽກຮ້ອງຫຍັງແລະເຮັດຕາມນັ້ນ. ຄ້າຍຄືກັນ ເພື່ອພະເຢໂຫວາຈະພໍໃຈເຮົາ ເຮົາຕ້ອງບໍ່ພຽງແຕ່ຮັບບັບເຕມາແລະເຂົ້າມາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາເທົ່ານັ້ນ ເຮົາຕ້ອງ “ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ” ຕໍ່ໆໄປນຳ. ເຮົາຈະເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ?
5. ການເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາໃນທຸກສິ່ງໝາຍເຖິງຫຍັງ?
5 ສຳລັບພະເຢໂຫວາ ການເປັນ “ຄົນທີ່ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງສັດຊື່” ແລະ “ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ” ບໍ່ແມ່ນແຕ່ໄປປະຊຸມເປັນປະຈຳເທົ່ານັ້ນ. (1ຊມ. 15:22) ແຕ່ເຮົາພະຍາຍາມແທ້ໆທີ່ຈະເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາທຸກເລື່ອງໃນຊີວິດຂອງເຮົາແລະເຊື່ອຟັງເພິ່ນແມ່ນແຕ່ຕອນທີ່ເຮົາຢູ່ຄົນດຽວ. (ສພສ. 3:6; ປຍຈ. 12:13, 14) ເປັນເລື່ອງສຳຄັນນຳທີ່ເຮົາຕ້ອງເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາແມ່ນແຕ່ເລື່ອງນ້ອຍໆ. ຖ້າເຮົາເຮັດແບບນີ້ກໍສະແດງວ່າເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາແທ້ໆແລະຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຮັກເຮົາຫຼາຍຂຶ້ນຄືກັນ.—ຢຮ. 14:23; 1ຢຮ. 5:3
6. ຕາມເຮັບເຣີ 6:10-12 ອັນໃດສຳຄັນກວ່າສິ່ງດີໆທີ່ເຈົ້າເຄີຍເຮັດເພື່ອພະເຢໂຫວາໃນອະດີດ?
6 ພະເຢໂຫວາເຫັນຄ່າສິ່ງດີໆທີ່ເຮົາເຄີຍເຮັດເພື່ອເພິ່ນໃນອະດີດ. ແຕ່ນັ້ນບໍ່ໄດ້ຮັບປະກັນວ່າເຮົາຈະໄດ້ເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາຕະຫຼອດໄປ. ເຮົາເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ແຈ້ງຈາກເຮັບເຣີ 6:10-12. (ອ່ານ) ກະແມ່ນຢູ່ວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ລືມສິ່ງດີໆທີ່ເຮົາເຄີຍເຮັດເພື່ອເພິ່ນ ແຕ່ເພິ່ນກໍຢາກໃຫ້ເຮົາຮັບໃຊ້ເພິ່ນສຸດຫົວໃຈຕໍ່ໆໄປ “ຈົນເຖິງທີ່ສຸດ.” ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ລາງວັນເຮົາໂດຍໃຫ້ເຮົາເປັນໝູ່ກັບເພິ່ນຕະຫຼອດໄປ “ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ທໍ້ຖອຍໃນການເຮັດດີ.”—ຄລຕ. 6:9
ເວົ້າຄວາມຈິງຈາກໃຈ
7. ການເວົ້າຄວາມຈິງຈາກໃຈໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?
7 ຖ້າໃຜຢາກເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາ ລາວຕ້ອງ “ເວົ້າຄວາມຈິງຈາກໃຈ.” (ພສ. 15:2) ການເວົ້າຄວາມຈິງຈາກໃຈບໍ່ພຽງແຕ່ບໍ່ເວົ້າຕົວະເທົ່ານັ້ນ. ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາປະພຶດໂຕສັດຊື່ໃນທຸກເລື່ອງ ທັງຄຳເວົ້າແລະການກະທຳ. (ຮຣ. 13:18) ນີ້ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍ ຍ້ອນ “ພະເຢໂຫວາຊັງຄົນທີ່ມີເລ່ລ່ຽມ ແຕ່ເພິ່ນເປັນໝູ່ສະໜິດກັບຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ.”—ສພສ. 3:32
8. ເຮົາຕ້ອງບໍ່ເປັນຄົນແບບໃດ?
8 ຄົນທີ່ “ເວົ້າຄວາມຈິງຈາກໃຈ” ບໍ່ແມ່ນຄົນທີ່ທຳທ່າເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາຕອນທີ່ຢູ່ຕໍ່ໜ້າຄົນອື່ນ ແຕ່ພັດເຮັດສິ່ງບໍ່ດີຕອນທີ່ຢູ່ຄົນດຽວ. (ອຊຢ. 29:13) ຄົນທີ່ເວົ້າຄວາມຈິງຈາກໃຈຈະເປັນຄົນທີ່ບໍ່ມີເລ່ລ່ຽມ. ຄົນທີ່ມີເລ່ລ່ຽມອາດເລີ່ມສົງໄສແລະຄິດວ່າກົດໝາຍຂອງພະເຢໂຫວາບາງຂໍ້ໃຊ້ໄດ້ແທ້ໆບໍ? (ຢກບ. 1:5-8) ລາວອາດເລີ່ມບໍ່ເຊື່ອຟັງຈາກເລື່ອງນ້ອຍໆກ່ອນ. ຈາກນັ້ນ ຖ້າລາວເຫັນວ່າບໍ່ມີຜົນເສຍຫາຍຕາມມາ ລາວກໍຈະບໍ່ເຊື່ອຟັງກົດໝາຍຂອງພະເຢໂຫວາໃນເລື່ອງທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ ແລະເຖິງວ່າລາວຄິດວ່າກຳລັງຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢູ່ ແຕ່ເພິ່ນກໍຈະບໍ່ຍອມຮັບການນະມັດສະການຂອງລາວ. (ປຍຈ. 8:11) ເຮົາບໍ່ຢາກເປັນຄົນແບບນີ້. ເຮົາຢາກເປັນຄົນທີ່ສັດຊື່ໃນທຸກເລື່ອງ.
9. ພະເຢຊູເວົ້າແນວໃດຕອນທີ່ເຈິນະທານາເອັນເທື່ອທຳອິດ ແລະເຮົາຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
9 ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍແທ້ໆທີ່ເຮົາຕ້ອງເວົ້າຄວາມຈິງຈາກໃຈ. ເຮົາເຫັນເລື່ອງນີ້ໄດ້ຕອນທີ່ຟີລິບພານະທານາເອັນໝູ່ຂອງລາວມາຫາພະເຢຊູ. ເຖິງວ່າພະເຢຊູບໍ່ເຄີຍເຈິນະທານາເອັນ ແຕ່ພະເຢຊູເວົ້າວ່າ: “ນີ້ເດ້ ຄົນອິດສະຣາເອນແທ້ໆທີ່ບໍ່ມີເລ່ລ່ຽມຫຍັງ.” (ຢຮ. 1:47) ທີ່ຈິງ ພະເຢຊູຮູ້ວ່າລູກສິດຄົນອື່ນຂອງເພິ່ນກໍບໍ່ມີເລ່ລ່ຽມຄືກັນ ແຕ່ເພິ່ນເບິ່ງວ່ານະທານາເອັນພິເສດກວ່າຄົນອື່ນ. ນະທານາເອັນກໍຄືກັນກັບພວກເຮົາທີ່ເປັນຄົນບໍ່ສົມບູນແບບ ແຕ່ລາວບໍ່ມີເລ່ລ່ຽມ ຈິງໃຈ ແລະສັດຊື່ໃນທຸກເລື່ອງ. ພະເຢຊູຊົມເຊີຍນະທານາເອັນທີ່ເປັນແບບນັ້ນ ແລະເຮົາກໍຢາກໃຫ້ພະເຢຊູຮູ້ສຶກແບບນັ້ນກັບເຮົາຄືກັນ.
ຕອນທີ່ພະເຢຊູເຈິນະທານາເອັນເທື່ອທຳອິດ ເພິ່ນເວົ້າວ່າ: “ນີ້ເດ້ ຄົນອິດສະຣາເອນແທ້ໆທີ່ບໍ່ມີເລ່ລ່ຽມຫຍັງ.” ພະເຢຊູຈະເວົ້າເຖິງເຮົາແບບດຽວກັນນີ້ໄດ້ບໍ? (ເບິ່ງຂໍ້ 9)
10. ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງລະວັງສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າ? (ຢາໂກໂບ 1:26)
10 ຂໍ້ຮຽກຮ້ອງສ່ວນຫຼາຍໃນເພງສັນລະເສີນບົດ
15 ເປັນເລື່ອງກ່ຽວກັບການປະຕິບັດຕໍ່ຄົນອື່ນ. ເພງສັນລະເສີນ 15:3 ເວົ້າວ່າ ແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາຈະ “ບໍ່ເວົ້າໃສ່ຮ້າຍຄົນອື່ນ ລາວບໍ່ເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ດີຕໍ່ເພື່ອນບ້ານ ແລະລາວບໍ່ເຮັດໃຫ້ໝູ່ເສຍຊື່ສຽງ.” ຖ້າເຮົາເວົ້າໃສ່ຮ້າຍຄົນອື່ນ ມັນຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເສຍໃຈຫຼາຍແລະເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາອີກຕໍ່ໄປ.—ອ່ານຢາໂກໂບ 1:26
11. ການເວົ້າໃສ່ຮ້າຍຄົນອື່ນແມ່ນຫຍັງ? ຄົນທີ່ເວົ້າໃສ່ຮ້າຍຄົນອື່ນແລະບໍ່ຍອມກັບໃຈຈະເປັນແນວໃດ?
11 ໃນເພງສັນລະເສີນ 15:3 ຜູ້ຂຽນເວົ້າເຖິງການໃສ່ຮ້າຍຄົນອື່ນ. ການເວົ້າໃສ່ຮ້າຍຄົນອື່ນແມ່ນຫຍັງ? ແມ່ນການເວົ້າຕົວະທີ່ຕັ້ງໃຈທຳລາຍຊື່ສຽງຂອງຄົນອື່ນ. ຖ້າມີບາງຄົນໃສ່ຮ້າຍຄົນອື່ນແລະບໍ່ຍອມກັບໃຈ ລາວຈະບໍ່ໄດ້ເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາອີກຕໍ່ໄປ.—ຢຣມ. 17:10
12-13. ມີສະຖານະການໃດແດ່ທີ່ເຮົາອາດເຮັດໃຫ້ບາງຄົນເສຍຊື່ສຽງແບບບໍ່ຕັ້ງໃຈ? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
12 ເພງສັນລະເສີນ 15:3 ຍັງເຕືອນເຮົາວ່າຄົນທີ່ເປັນແຂກຂອງພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ດີຕໍ່ເພື່ອນບ້ານ ແລະຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ໝູ່ເສຍຊື່ສຽງ. ເຮົາອາດເຮັດໃຫ້ບາງຄົນເສຍຊື່ສຽງແນວໃດ?
13 ເຮົາອາດເຮັດໃຫ້ບາງຄົນເສຍຊື່ສຽງແບບບໍ່ຕັ້ງໃຈໂດຍເວົ້າເຖິງເຂົາເຈົ້າໃນແງ່ລົບໃຫ້ຄົນອື່ນຟັງ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: (1) ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງບໍ່ໄດ້ເປັນໄພໂອເນຍແລ້ວ (2) ຜົວເມຍຄູ່ໜຶ່ງບໍ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ຢູ່ເບເທນແລ້ວ ຫຼື (3) ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງບໍ່ໄດ້ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຫຼືຜູ້ຊ່ວຍວຽກຮັບໃຊ້ແລ້ວ. ມັນບໍ່ດີທີ່ເຮົາຈະເດົາແລະບອກຄົນອື່ນວ່າພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ຕ້ອງເຮັດຜິດບາງຢ່າງ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ແບບນັ້ນອີກຕໍ່ໄປ. ທີ່ຈິງ ອາດມີຫຼາຍເຫດຜົນທີ່ເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເຊົາຮັບໃຊ້ແບບນັ້ນ. ແນວໃດກໍຕາມ ຄົນທີ່ເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາຈະ “ບໍ່ເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ດີຕໍ່ເພື່ອນບ້ານ ແລະລາວບໍ່ເຮັດໃຫ້ໝູ່ເສຍຊື່ສຽງ.”
ເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະເວົ້າເຖິງພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນໃນແງ່ລົບ ແລະການເວົ້າແບບນີ້ອາດເປັນການໃສ່ຮ້າຍໄດ້ (ເບິ່ງຂໍ້ 12-13)
ໃຫ້ກຽດຄົນທີ່ນັບຖືພະເຢໂຫວາ
14. ເຮົາຈະຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າໃຜເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນຕາຊັງ?
14 ເພງສັນລະເສີນ 15:4 ບອກວ່າ ແຂກຂອງພະເຢໂຫວາຈະ “ບໍ່ເປັນໝູ່ກັບຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນຕາຊັງ.” ເຮົາຈະຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າໃຜເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນຕາຊັງ? ເຮົາບໍ່ສາມາດບອກໄດ້ວ່າໃຜເປັນຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນຕາຊັງໂດຍອາໄສຄວາມຄິດຫຼືຄວາມມັກຂອງເຮົາເອງ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນເຮົາເປັນຄົນບໍ່ສົມບູນແບບເຮົາຈຶ່ງມັກຢູ່ກັບຄົນທີ່ເຮົາຄິດວ່າເຂົ້າກັນໄດ້ງ່າຍ ແຕ່ບໍ່ມັກຢູ່ກັບຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາລຳຄານ. ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າພະເຢໂຫວາບອກວ່າໃຜເປັນຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ “ເປັນຕາຊັງ” ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ເປັນໝູ່ກັບຄົນແບບນັ້ນ. (1ກຣ. 5:11) ຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນຕາຊັງລວມເຖິງຄົນທີ່ເຮັດຊົ່ວແລະບໍ່ຍອມກັບໃຈ ຄົນທີ່ບໍ່ນັບຖືຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ ຫຼືຄົນທີ່ພະຍາຍາມທຳລາຍສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ.—ສພສ. 13:20
15. ວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ກຽດ “ຄົນທີ່ນັບຖືພະເຢໂຫວາ” ແມ່ນຫຍັງ?
15 ຕໍ່ມາ ເພງສັນລະເສີນ 15:4 ບອກວ່າ ເຮົາຕ້ອງໃຫ້ກຽດ “ຄົນທີ່ນັບຖືພະເຢໂຫວາ.” ເຮົາເຮັດແບບນັ້ນໂດຍພະຍາຍາມຊອກວິທີເຮັດດີແລະສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ໝູ່ຂອງພະເຢໂຫວາ. (ຣມ. 12:10) ເຮົາຈະເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ແມ່ນຢູ່ໃນເພງສັນລະເສີນ 15:4 ທີ່ເວົ້າວ່າ ແຂກໃນເຕັ້ນຂອງພະເຢໂຫວາຈະ “ບໍ່ເຮັດຜິດຄຳສັນຍາເຖິງວ່າໂຕເອງຈະເສຍຜົນປະໂຫຍດ.” ຖ້າເຮົາເຮັດຜິດຄຳສັນຍາ ເຮົາກໍຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເສຍໃຈ. (ມທ. 5:37) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ພະເຢໂຫວາຄາດໝາຍໃຫ້ຜົວກັບເມຍເຮັດຕາມຄຳປະຕິຍານທີ່ເຂົາເຈົ້າປະຕິຍານຕໍ່ກັນຕອນແຕ່ງດອງ. ນອກຈາກນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈະດີໃຈຄືກັນເມື່ອພໍ່ແມ່ພະຍາຍາມເຕັມທີທີ່ຈະຮັກສາສັນຍາທີ່ເວົ້າກັບລູກ ແລະຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະຕໍ່ຄົນອື່ນຈະກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອຈະຮັກສາສັນຍາ.
16. ອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ກຽດໝູ່ຂອງພະເຢໂຫວາແມ່ນຫຍັງ?
16 ອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ກຽດໝູ່ຂອງພະເຢໂຫວາແມ່ນ ເປັນຄົນມີນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກແລະເປັນຄົນໃຈກວ້າງ. (ຣມ. 12:13) ເມື່ອເຮົາໃຊ້ເວລາກັບພີ່ນ້ອງນອກຈາກຢູ່ການປະຊຸມຫຼືໃນວຽກປະກາດ ເຮົາກໍຈະສະໜິດກັບເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນແລະສະໜິດກັບພະເຢໂຫວານຳ. ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດ ເມື່ອເຮົາເປັນຄົນມີນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກ ເຮົາກໍກຳລັງຮຽນແບບພະເຢໂຫວາ.
ຢ່າເປັນຄົນຮັກເງິນ
17. ເປັນຫຍັງເພງສັນລະເສີນບົດ 15 ຈຶ່ງເວົ້າເລື່ອງເງິນ?
17 ແຂກຂອງພະເຢໂຫວາ “ໃຫ້ຢືມເງິນໂດຍບໍ່ເອົາດອກເບ້ຍ ແລະລາວບໍ່ຮັບສິນບົນເພື່ອໃສ່ຮ້າຍຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດ.” (ພສ. 15:5) ເພງສັນລະເສີນບົດ 15 ເປັນບົດທີ່ສັ້ນໆ ແຕ່ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເວົ້າເລື່ອງເງິນ? ຍ້ອນວ່າຖ້າເຮົາເປັນຄົນຮັກເງິນ ເຮົາກໍອາດເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເສຍໃຈ ແລະເຮົາອາດທຳລາຍສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ. (1ຕມ. 6:10) ໃນສະໄໝທີ່ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ ບາງຄົນເອົາປຽບພີ່ນ້ອງທີ່ເປັນຄົນທຸກໂດຍໃຫ້ຢືມເງິນແລ້ວກໍເອົາດອກເບ້ຍນຳ. ນອກຈາກນັ້ນ ຜູ້ຕັດສິນບາງຄົນຍັງຮັບສິນບົນແລ້ວກໍຕັດສິນຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດແບບບໍ່ຍຸຕິທຳ. ພະເຢໂຫວາຊັງການກະທຳແບບນີ້.—ອຊກ. 22:12
18. ມີຄຳຖາມຫຍັງແດ່ທີ່ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ກວດເບິ່ງໂຕເອງວ່າເຮົາຄິດແນວໃດໃນເລື່ອງເງິນ? (ເຮັບເຣີ 13:5)
18 ເປັນເລື່ອງທີ່ດີທີ່ເຮົາຈະກວດເບິ່ງໂຕເອງວ່າເຮົາຄິດແນວໃດໃນເລື່ອງເງິນ? ໃຫ້ຖາມໂຕເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍມັກຄິດແຕ່ເລື່ອງເງິນແລະສິ່ງທີ່ເງິນຊື້ໄດ້ບໍ? ຖ້າຂ້ອຍຢືມເງິນ ຂ້ອຍຟ້າວສົ່ງຄືນບໍຫຼືຂ້ອຍຄິດວ່າຜູ້ທີ່ໃຫ້ຢືມຄືຊິບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໃຊ້ເງິນດອກ? ການມີເງິນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າຂ້ອຍສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນບໍ ແລະມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເປັນຄົນຂີ້ຖີ່ບໍ? ຂ້ອຍຄິດວ່າພີ່ນ້ອງທີ່ມີເງິນເປັນຄົນນິຍົມວັດຖຸບໍ? ຂ້ອຍມັກເປັນໝູ່ແຕ່ກັບຄົນຮັ່ງແລະບໍ່ສົນໃຈຄົນທຸກປານໃດບໍ?’ ເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ເຮົາຈະຖາມໂຕເອງດ້ວຍຄຳຖາມເຫຼົ່ານີ້ ຍ້ອນເຮົາຖືກເຊີນໃຫ້ເປັນແຂກຂອງພະເຢໂຫວາແລ້ວ. ເຮົາສາມາດຮັກສາສິດທິພິເສດນີ້ໂດຍບໍ່ເປັນຄົນຮັກເງິນ. ຖ້າເຮົາເຮັດແບບນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ປະບໍ່ຖິ້ມເຮົາ!—ອ່ານເຮັບເຣີ 13:5
ພະເຢໂຫວາຮັກໝູ່ຂອງເພິ່ນ
19. ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ບອກໄວ້ໃນເພງສັນລະເສີນບົດ 15?
19 ເພງສັນລະເສີນບົດ 15 ລົງທ້າຍດ້ວຍຄຳສັນຍາທີ່ບອກວ່າ: “ໃຜກໍຕາມທີ່ເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຈະບໍ່ມີມື້ລົ້ມລົງເລີຍ.” (ພສ. 15:5) ໃນຂໍ້ນີ້ ຜູ້ຂຽນເພງສັນລະເສີນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງຢາກໃຫ້ເຮົາເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ບອກໄວ້ໃນເພງສັນລະເສີນບົດນີ້ ຍ້ອນເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກ. ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຄຳແນະນຳຕ່າງໆເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ຮັບສິ່ງດີໆແລະໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງຈາກເພິ່ນ.—ອຊຢ. 48:17
20. ແຂກຂອງພະເຢໂຫວາໝັ້ນໃຈໃນເລື່ອງໃດ?
20 ແຂກຂອງພະເຢໂຫວາໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະມີອະນາຄົດທີ່ດີ. ຜູ້ຖືກເລືອກທີ່ສັດຊື່ຈະໄດ້ຢູ່ໃນສະຫວັນເຊິ່ງມີບ່ອນຢູ່ “ຫຼາຍບ່ອນ” ທີ່ພະເຢຊູກຽມໄວ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ. (ຢຮ. 14:2) ສ່ວນຄົນທີ່ມີຄວາມຫວັງໃນໂລກນີ້ກໍໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າຄຳສັນຍາໃນພະນິມິດ 21:3 ຈະເກີດຂຶ້ນແທ້. ພວກເຮົາທຸກຄົນຮູ້ສຶກເປັນກຽດແທ້ໆທີ່ພະເຢໂຫວາເຊີນເຮົາໃຫ້ມາເປັນໝູ່ກັບເພິ່ນ ແລະເປັນແຂກໃນເຕັ້ນຂອງເພິ່ນຕະຫຼອດໄປ.
ເພງທີ 39 ສ້າງຊື່ສຽງດີກັບພະເຈົ້າ
