ບົດຄວາມສຶກສາທີ 12
ເວລາໃດເໝາະສົມທີ່ຈະເວົ້າ?
“ມີ . . . ເວລາມິດປາກແລະມີເວລາເວົ້າ.”—ຜູ້ປ. 3:1, 7
ເພງ 124 ສັດຊື່ຕະຫຼອດໄປ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1. ຕາມຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 3:1, 7 ສອນຫຍັງເຮົາ?
ບາງຄົນກໍມັກເວົ້າຫຼາຍ ສ່ວນບາງຄົນກໍບໍ່ຄ່ອຍມັກເວົ້າ. ຄືກັບຂໍ້ພະຄຳພີຫຼັກຂອງບົດຄວາມນີ້ ເຮົາເຫັນວ່າມີທັງເວລາທີ່ຄວນເວົ້າແລະເວລາທີ່ຄວນມິດງຽບ. (ອ່ານຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 3:1, 7) ແຕ່ເຮົາອາດຢາກໃຫ້ພີ່ນ້ອງບາງຄົນເວົ້າຫຼາຍຂຶ້ນອີກໜ້ອຍໜຶ່ງ ແລະຢາກໃຫ້ພີ່ນ້ອງບາງຄົນເວົ້າໜ້ອຍລົງກວ່ານີ້.
2. ໃຜມີສິດກຳນົດວ່າເຮົາຄວນເວົ້າເວລາໃດແລະແນວໃດ?
2 ຄວາມສາມາດໃນການເວົ້າເປັນຂອງຂວັນມາຈາກພະເຢໂຫວາ. (ອົບ. 4:10, 11; ພນມ. 4:11) ໂດຍທາງຄຳພີໄບເບິນ ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າຈະໃຊ້ຂອງຂວັນນີ້ໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງແນວໃດ. ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະມາສຶກສາຕົວຢ່າງໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າເວລາໃດຄວນເວົ້າແລະເວລາໃດຄວນມິດງຽບ. ແລະເຮົາຍັງຈະເບິ່ງວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າກັບຄົນອື່ນ. ແຕ່ທຳອິດ ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງນຳກັນກ່ອນວ່າເວລາໃດທີ່ເຮົາຄວນເວົ້າ.
ເວລາໃດທີ່ເຮົາຄວນເວົ້າ?
3. ຕາມໂຣມ 10:14 ເວລາໃດທີ່ເຮົາຄວນເວົ້າ?
3 ເຮົາຄວນພ້ອມສະເໝີທີ່ຈະເວົ້າເລື່ອງຂອງພະເຢໂຫວາແລະການປົກຄອງຂອງພະອົງ. (ມທ. 24:14; ອ່ານໂຣມ 10:14) ເມື່ອເຮົາເຮັດແບບນີ້ ເຮົາກໍເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພະເຢຊູ. ເຫດຜົນສຳຄັນຢ່າງໜຶ່ງທີ່ພະເຢຊູມາເທິງໂລກກໍເພື່ອບອກຄົນອື່ນໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມຈິງກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາພໍ່ຂອງເພິ່ນ. (ຢຮ. 18:37) ແຕ່ເຮົາຕ້ອງຈື່ໄວ້ວ່າວິທີ ທີ່ເຮົາເວົ້າກໍສຳຄັນຄືກັນ. ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອເຮົາບອກຄົນອື່ນໃຫ້ຮູ້ເລື່ອງຂອງພະເຢໂຫວາ ເຮົາຕ້ອງເວົ້າ “ຢ່າງສຸພາບແລະດ້ວຍຄວາມນັບຖືຈາກໃຈ” ແລະເຮົາຄວນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກແລະຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນອື່ນ. (1 ປຕ. 3:15) ເມື່ອເຮົາເຮັດແບບນັ້ນ ເຮົາຈະບໍ່ພຽງແຕ່ເວົ້າຢ່າງດຽວ ແຕ່ເຮົາຍັງສອນແລະອາດຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈນຳ.
4. ຈາກສຸພາສິດ 9:9 ຄຳເວົ້າຂອງເຮົາສາມາດຊ່ວຍຄົນອື່ນແນວໃດ?
4 ຜູ້ດູແລບໍ່ຄວນລັງເລທີ່ຈະເວົ້າຖ້າເຫັນວ່າພີ່ນ້ອງຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄຳແນະນຳ. ພວກເຂົາຄວນເລືອກເວລາທີ່ເໝາະສົມທີ່ຈະເວົ້າເພື່ອຈະບໍ່ໃຫ້ຄົນນັ້ນຮູ້ສຶກອັບອາຍຂາຍໜ້າ. ພວກເຂົາອາດຕ້ອງລໍຖ້າຈົນກວ່າຈະບໍ່ມີໃຜຢູ່ແຖວນັ້ນເພື່ອຈະເວົ້າກັບລາວສ່ວນຕົວ. ຜູ້ດູແລຈະພະຍາຍາມເວົ້າໃນແບບທີ່ບໍ່ເຮັດໃຫ້ລາວຮູ້ສຶກເສຍສັກສີ. ແຕ່ພວກເຂົາຈະໃຊ້ຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນເພື່ອຊ່ວຍລາວໃຫ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ. (ອ່ານສຸພາສິດ 9:9) ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ເຮົາຕ້ອງກ້າເວົ້າໃນຍາມທີ່ຈຳເປັນ? ລອງຄິດເຖິງສອງຕົວຢ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຕົວຢ່າງທຳອິດແມ່ນຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງຕ້ອງສັ່ງສອນລູກໃຫ້ເຊົາເຮັດຜິດ ແລະອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງຕ້ອງກ້າໄປບອກຜູ້ທີ່ຈະເປັນກະສັດໃນອະນາຄົດວ່າຕັດສິນໃຈຜິດພາດ.
5. ຕອນໃດເປັນເວລາທີ່ປະໂລຫິດໃຫຍ່ເອລີຕ້ອງເວົ້າ?
5 ປະໂລຫິດໃຫຍ່ຊື່ເອລີມີລູກຊາຍສອງຄົນທີ່ລາວຮັກຫຼາຍ. ແຕ່ພວກລູກຊາຍຂອງລາວບໍ່ນັບຖືພະເຢໂຫວາຈັກໜ້ອຍ. ພວກເຂົາມີໜ້າທີ່ທີ່ສຳຄັນຫຼາຍເຊິ່ງຮັບໃຊ້ເປັນປະໂລຫິດໃນເຕັ້ນສັກສິດ ແຕ່ພັດໃຊ້ອຳນາດໃນທາງທີ່ຜິດ. ພວກເຂົາໝິ່ນປະໝາດເຄື່ອງບູຊາທີ່ຖວາຍໃຫ້ພະເຢໂຫວາແລະເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດຢ່າງໜ້າບໍ່ອາຍ. (1 ຊາມ. 2:12-17, 22) ຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊ ລູກຊາຍຂອງເອລີສົມຄວນຕາຍ ແຕ່ເອລີພັດພຽງແຕ່ເຕືອນພວກເຂົາເບົາໆແລະຍັງໃຫ້ພວກເຂົາຮັບໃຊ້ໃນເຕັ້ນສັກສິດຕໍ່ໄປ. (ບັນຍັດ. 21:18-21) ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດກັບສິ່ງທີ່ເອລີເຮັດໃນເລື່ອງນີ້? ພະອົງບອກເອລີວ່າ “ເຫດສັນໃດ . . . ເຈົ້ານັບຖືລູກຊາຍທັງສອງຂອງເຈົ້າຫຼາຍກວ່ານັບຖືເຮົາ?” ແລ້ວພະອົງກໍຕັດສິນໃຫ້ລູກຊາຍທັງສອງຄົນຂອງລາວຕາຍ.—1 ຊາມ. 2:29, 34
6. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເອລີ?
6 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນຈາກເອລີ. ຖ້າເຮົາເຫັນວ່າໝູ່ຫຼືຄົນໃນຄອບຄົວເຮັດຜິດກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າ ເຮົາຕ້ອງກ້າເຕືອນລາວໃຫ້ຄິດເຖິງຫຼັກການຂອງພະເຢໂຫວາ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າ ລາວໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອທີ່ຈຳເປັນຈາກຕົວແທນຂອງພະເຈົ້າ. (ຢກບ. 5:14) ເຮົາບໍ່ຢາກເປັນຄືກັບເອລີ ເຮົາຈະບໍ່ໃຫ້ຄວາມນັບຖືໝູ່ຫຼືຄົນໃນຄອບຄົວຫຼາຍກວ່າພະເຢໂຫວາ. ເຮົາຕ້ອງກ້າທີ່ຈະເຕືອນຄົນອື່ນໃຫ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ເພາະມັນຄຸ້ມຄ່າກັບຄວາມພະຍາຍາມແນ່ນອນ. ຂໍໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງອາບີຄາລີຊາວອິດສະຣາເອນວ່າແຕກຕ່າງຈາກຕົວຢ່າງຂອງເອລີແນວໃດ.
ອາບີຄາລີວາງຕົວຢ່າງທີ່ດີໃນການເລືອກເວລາເວົ້າ (ເບິ່ງຂໍ້ 7-8) *
7. ເປັນຫຍັງອາບີຄາລີຈຶ່ງກ້າໄປເວົ້າກັບດາວິດ?
7 ອາບີຄາລີເປັນເມຍຂອງນາບານເຊິ່ງເປັນເສດຖີທີ່ດິນ. ຕອນທີ່ດາວິດກັບລູກນ້ອງກຳລັງຫຼົບໜີຈາກກະສັດຊາອືລ ພວກເຂົາຢູ່ກັບຄົນລ້ຽງແກະຂອງນາບານແລະປ້ອງກັນຝູງສັດລ້ຽງຈາກພວກໂຈນ. ນາບານເຫັນຄ່າໃນສິ່ງພວກເຂົາຊ່ວຍບໍ? ບໍ່. ຕອນທີ່ດາວິດຂໍອາຫານແລະນ້ຳຈາກນາບານໃຫ້ຄົນຂອງລາວ ນາບານກໍໃຈຮ້າຍຫຼາຍແລະກໍດ່າພວກເຂົາ. (1 ຊາມ. 25:5-8, 10-12, 14) ນີ້ເຮັດໃຫ້ດາວິດຕັ້ງໃຈຈະໄປຂ້າຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນເຮືອນຂອງນາບານ. (1 ຊາມ. 25:13, 22) ແລ້ວເຫດການທີ່ຮ້າຍແຮງນີ້ຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ? ເມື່ອອາບີຄາລີຮູ້ວ່າຕອນນີ້ເປັນເວລາທີ່ລາວຕ້ອງເວົ້າ ລາວຈຶ່ງກ້າອອກໄປເວົ້າກັບດາວິດທີ່ມາພ້ອມຜູ້ຊາຍ 400 ຄົນທີ່ທັງຫິວທັງໃຈຮ້າຍແລະມີອາວຸດຄົບຊຸດ.
8. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກຕົວຢ່າງຂອງອາບີຄາລີ?
8 ເມື່ອອາບີຄາລີໄປລົມກັບດາວິດ ລາວເວົ້າຢ່າງກ້າຫານ ດ້ວຍຄວາມນັບຖືແລະໂນ້ມນ້າວໃຈ. ເຖິງວ່າອາບີຄາລີບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຜິດ ແຕ່ລາວກໍຂໍໂທດດາວິດ. ລາວໄດ້ເວົ້າເຖິງຄຸນລັກສະນະທີ່ດີຂອງດາວິດແລະໄດ້ໝາຍເພິ່ງພະເຢໂຫວາໃຫ້ຊ່ວຍລາວ. (1 ຊາມ. 25:24, 26, 28, 33, 34) ຄືກັບອາບີຄາລີ ເຮົາຕ້ອງກ້າທີ່ຈະເວົ້າຖ້າເຫັນວ່າຄົນໜຶ່ງກຳລັງຈະເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ. (ເພງ. 141:5) ເຮົາຕ້ອງສະແດງຄວາມນັບຖື ແຕ່ເຮົາກໍຕ້ອງມີຄວາມກ້າຫານນຳ. ເມື່ອເຮົາໃຫ້ຄຳແນະນຳທີ່ຈຳເປັນກັບໃຜຄົນໜຶ່ງດ້ວຍຄວາມຮັກ ເຮົາກໍພິສູດວ່າເຮົາເປັນໝູ່ແທ້ຂອງລາວ.—ສຸພາ. 27:17
9-10. ຜູ້ດູແລຄວນຄິດເຖິງຫຍັງເມື່ອໃຫ້ຄຳແນະນຳຄົນອື່ນ?
9 ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ຜູ້ດູແລຕ້ອງກ້າເຕືອນພີ່ນ້ອງກ່ອນທີ່ພວກເຂົາຈະກ້າວໄປຜິດທາງ. (ຄລຕ. 6:1) ຜູ້ດູແລຮູ້ດີວ່າຕົວເອງກໍບໍ່ສົມບູນແບບຄືກັນແລະມື້ໃດມື້ໜຶ່ງອາດຕ້ອງຖືກແນະນຳກໍໄດ້. ແຕ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ສຶກບໍ່ກ້າທີ່ຈະໄປເຕືອນພີ່ນ້ອງທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການສັ່ງສອນ. (2 ຕມ. 4:2; ຕຕ. 1:9) ຕອນທີ່ໃຫ້ຄຳແນະນຳ ຜູ້ດູແລຕ້ອງໃຊ້ຄວາມສາມາດໃນການເວົ້າເພື່ອສອນຄົນອື່ນຢ່າງສະຫຼາດແລະອົດທົນ. ພວກເຂົາຮັກພີ່ນ້ອງ ແລະຄວາມຮັກນີ້ກໍກະຕຸ້ນພວກເຂົາໃຫ້ຢາກຊ່ວຍພີ່ນ້ອງ. (ສຸພາ. 13:24) ແຕ່ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບພວກເຂົາຄື ໃຫ້ກຽດພະເຢໂຫວາໂດຍສະໜັບສະໜູນມາດຕະຖານຂອງພະອົງແລະປົກປ້ອງປະຊາຄົມຈາກບັນຫາຕ່າງໆ.—ກຈກ. 20:28
10 ຈົນຮອດຕອນນີ້ ເຮົາກໍໄດ້ເຫັນແລ້ວວ່າເວລາໃດທີ່ເຮົາຄວນເວົ້າ. ແຕ່ບາງເທື່ອກໍດີທີ່ສຸດທີ່ເຮົາຈະບໍ່ເວົ້າຫຍັງເລີຍ. ແລ້ວມີສະຖານະການໃດແດ່ທີ່ເຮົາຄວນເຮັດແບບນັ້ນ?
ເວລາໃດທີ່ເຮົາຄວນມິດງຽບ?
11. ຢາໂກໂບໃຊ້ຕົວຢ່າງປຽບທຽບຫຍັງແລະເປັນຫຍັງຈຶ່ງເໝາະສົມ?
11 ການຄວບຄຸມຄຳເວົ້າບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ. ຢາໂກໂບເຊິ່ງເປັນຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຂຽນຄຳພີໄບເບິນໄດ້ໃຊ້ຕົວຢ່າງປຽບທຽບທີ່ເໝາະສົມເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້. ລາວບອກວ່າ: “ຖ້າຜູ້ໃດບໍ່ຜິດພາດເລີຍໃນຄຳເວົ້າ ລາວກໍເປັນຄົນສົມບູນແບບແລ້ວ ແລະສາມາດຄວບຄຸມຮ່າງກາຍໄດ້ທຸກສ່ວນ. ຖ້າພວກເຮົາໃສ່ເຫຼັກຢູ່ປາກມ້າເພື່ອໃຫ້ມັນເຊື່ອຟັງເຮົາ ພວກເຮົາກໍຄວບຄຸມໂຕມັນໄດ້ທຸກສ່ວນ.” (ຢກບ. 3:2, 3) ເຫຼັກຢູ່ປາກມ້າເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງບັງຫຽນເຊິ່ງເປັນອຸປະກອນສຸບໃສ່ຫົວແລະປາກຂອງມ້າເພື່ອຄວບຄຸມມັນ. ຜູ້ຂີ່ຈະສາມາດຄວບຄຸມມ້າໄດ້ໂດຍການດຶງເຊືອກຂອງບັງຫຽນ. ຖ້າຜູ້ຂີ່ຈັບເຊືອກບໍ່ແໜ້ນ ມ້າກໍຈະແລ່ນເປີດໄປເລີຍເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ເກີດອັນຕະລາຍຕໍ່ຜູ້ຂີ່ແລະມ້າ. ຄ້າຍຄືກັນ ຖ້າເຮົາບໍ່ຄວບຄຸມຄຳເວົ້າ ມັນກໍຈະເກີດຄວາມເສຍຫາຍຫຼາຍຢ່າງ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າຕອນໃດທີ່ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງຄວບຄຸມຄຳເວົ້າແລະຄວນມິດງຽບ.
12. ເວລາໃດທີ່ເຮົາຄວນຄວບຄຸມຄຳເວົ້າແລະຄວນມິດງຽບ?
12 ເຈົ້າເຮັດແນວໃດເມື່ອເຈິພີ່ນ້ອງທີ່ມີຄວາມລັບບາງຢ່າງ? ຕົວຢ່າງ: ຖ້າເຈົ້າພົບພີ່ນ້ອງທີ່ຮັບໃຊ້ໃນປະເທດທີ່ວຽກປະກາດຖືກສັ່ງຫ້າມ ເຈົ້າຢາກຂໍໃຫ້ລາວບອກລາຍລະອຽດກ່ຽວກັບວິທີການເຮັດວຽກປະກາດໃນປະເທດນັ້ນບໍ? ແນ່ນອນ ທີ່ເຈົ້າຖາມກໍຍ້ອນວ່າຫວັງດີ. ເຮົາຮັກພີ່ນ້ອງທຸກຄົນແລະເປັນຫ່ວງພວກເຂົາ ແລະເຮົາຍັງອະທິດຖານຢ່າງເຈາະຈົງເພື່ອພວກເຂົາ. ແຕ່ຕອນນີ້ເປັນເວລາທີ່ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງຄວບຄຸມຄຳເວົ້າແລະຄວນມິດງຽບ. ຖ້າເຮົາກົດດັນໃຫ້ພີ່ນ້ອງບອກຄວາມລັບ ເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ທັງລາວແລະພີ່ນ້ອງທີ່ໝັ້ນໃຈວ່າລາວຈະຮັກສາຄວາມລັບ. ແນ່ນອນວ່າ ເຮົາຄົງບໍ່ຢາກເພີ່ມບັນຫາໃຫ້ພີ່ນ້ອງທີ່ຢູ່ໃນປະເທດທີ່ວຽກປະກາດຖືກສັ່ງຫ້າມ. ຄ້າຍຄືກັນ ບໍ່ມີພີ່ນ້ອງຄົນໃດທີ່ຢູ່ໃນເຂດແບບນີ້ຢາກເປີດເຜີຍວ່າພວກເຂົາປະກາດແລະປະຊຸມແນວໃດ.
13. ຕາມສຸພາສິດ 11:13 ຜູ້ດູແລຕ້ອງເຮັດຫຍັງແລະຍ້ອນຫຍັງ?
13 ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ຜູ້ດູແລຕ້ອງເຮັດຕາມຫຼັກການໃນສຸພາສິດ 11:13 * ໂດຍທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ເວົ້າເລື່ອງທີ່ເປັນຄວາມລັບ (ອ່ານ). ນີ້ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍໂດຍສະເພາະຜູ້ດູແລທີ່ແຕ່ງດອງແລ້ວ. ຕາມປົກກະຕິແລ້ວເພື່ອທີ່ຜົວເມຍຈະຮັກກັນແລະຮັກສາສາຍສຳພັນໃຫ້ແໜ້ນແຟ້ນ ພວກເຂົາຕ້ອງເປີດໃຈລົມກັນເລື້ອຍໆ ບອກຄວາມຄິດ ຄວາມຮູ້ສຶກ ແລະຄວາມກັງວົນໃຫ້ກັນຟັງ. ແຕ່ຜູ້ດູແລຮູ້ດີວ່າລາວຕ້ອງບໍ່ເປີດເຜີຍ “ຄວາມລັບ” ຂອງພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມໃຫ້ເມຍຟັງ. ຖ້າລາວເຮັດແບບນັ້ນ ພີ່ນ້ອງກໍຈະບໍ່ໄວ້ໃຈລາວແລະລາວກໍເສຍຊື່ສຽງ. ຄົນທີ່ມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບໃນປະຊາຄົມຈະບໍ່ເປັນ “ຄົນເວົ້າຫຼົບລີ້ນປີ້ນຄວາມ” ຫຼືເວົ້າຫຼອກລວງ. (1 ຕມ. 3:8, ໄຂເງື່ອນ) ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າລາວຕ້ອງບໍ່ໜ້າຊື່ໃຈຄົດຫຼືນິນທາຄົນອື່ນ. ຖ້າຜູ້ດູແລຮັກເມຍ ລາວຈະບໍ່ສ້າງພາລະໃຫ້ເມຍໂດຍບອກຂໍ້ມູນທີ່ເມຍບໍ່ຄວນຮູ້.
14. ເມຍຈະຊ່ວຍຜົວທີ່ເປັນຜູ້ດູແລໃຫ້ຮັກສາຊື່ສຽງທີ່ດີໄດ້ແນວໃດ?
14 ເມຍສາມາດຊ່ວຍຜົວໃຫ້ຮັກສາຊື່ສຽງທີ່ດີໄດ້ໂດຍບໍ່ກົດດັນລາວໃຫ້ບອກເລື່ອງທີ່ເປັນຄວາມລັບ. ເມື່ອເມຍໃຊ້ຄຳແນະນຳນີ້ ລາວບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍເຫຼືອຜົວແຕ່ຍັງສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ຄົນທີ່ບອກເລື່ອງສ່ວນຕົວໃຫ້ຜົວຂອງລາວນຳ. ແລະທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດກໍຄືລາວເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາດີໃຈເພາະລາວກຳລັງສົ່ງເສີມສັນຕິສຸກແລະຄວາມເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນໃນປະຊາຄົມ.—ຣມ. 14:19
ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າ?
15. ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ໝູ່ 3 ຄົນຂອງໂຢບ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
15 ປຶ້ມໂຢບສອນເຮົາຫຼາຍຢ່າງວ່າເຮົາຄວນເວົ້າແນວໃດແລະເວົ້າເມື່ອໃດ. ຫຼັງຈາກທີ່ໂຢບໄດ້ປະສົບກັບບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ ກໍມີຜູ້ຊາຍ 4 ຄົນມາໃຫ້ກຳລັງໃຈແລະໃຫ້ຄຳແນະນຳລາວ. ພວກເຂົາມິດງຽບໄປດົນເຕີບ ແຕ່ຊາຍ 3 ຄົນຄື: ເອລີຟາດ ບີເລດາດ ໂຈຟາໄດ້ເວົ້າສິ່ງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ເວລາຄິດທີ່ຈະຊ່ວຍໂຢບ. ແທນທີ່ຈະເປັນແບບນັ້ນ ພວກເຂົາພັດຄິດແຕ່ຈະພິສູດວ່າໂຢບເຮັດຜິດ. ບາງສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເວົ້າກໍມີຄວາມຈິງຢູ່ແດ່ ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວພວກເຂົາເວົ້າກ່ຽວກັບໂຢບແລະພະເຢໂຫວາໃນທາງທີ່ບໍ່ດີແລະບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງ. ພວກເຂົາຕັດສິນວ່າໂຢບເປັນຄົນບໍ່ດີ. (ໂຢບ 32:1-3) ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ເລື່ອງນີ້? ພະອົງໃຈຮ້າຍຫຼາຍ. ພະອົງບອກວ່າຊາຍ 3 ຄົນນີ້ເປັນຄົນໂງ່ແລະບອກໃຫ້ພວກເຂົາໄປຂໍໂຢບໃຫ້ອະທິດຖານເພື່ອພວກເຂົາ.—ໂຢບ 42:7-9
16. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງແດ່ຈາກຕົວຢ່າງທີ່ບໍ່ດີຂອງເອລີຟາດ ບີເລດາດ ແລະໂຈຟາ?
16 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຼາຍຢ່າງຈາກຕົວຢ່າງທີ່ບໍ່ດີຂອງເອລີຟາດ ບີເລດາດ ແລະໂຈຟາ ຄື: ທຳອິດ ເຮົາບໍ່ຄວນຕັດສິນພີ່ນ້ອງ. (ມທ. 7:1-5) ແຕ່ເຮົາຄວນຕັ້ງໃຈຟັງພວກເຂົາກ່ອນທີ່ຈະເວົ້າ ເພາະຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈແທ້ໆວ່າພວກເຂົາກຳລັງປະສົບກັບບັນຫາຫຍັງ. (1 ປຕ. 3:8) ສອງ ເມື່ອເຮົາເວົ້າເຮົາຕ້ອງໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ກະລຸນາແລະເວົ້າຄວາມຈິງ. (ອຟຊ. 4:25) ແລະສາມ ພະເຢໂຫວາສົນໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າກັບຄົນອື່ນ.
17. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກຕົວຢ່າງຂອງເອລີຫຶ?
17 ຊາຍຄົນທີສີ່ທີ່ມາຢາມໂຢບແມ່ນເອລີຫຶເຊິ່ງເປັນພີ່ນ້ອງຂອງອັບຣາຮາມ. ລາວຟັງສິ່ງທີ່ໂຢບແລະຊາຍສາມຄົນນັ້ນເວົ້າ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ລາວຕັ້ງໃຈຟັງແທ້ໆເພາະລາວສາມາດໃຫ້ຄຳແນະນຳທີ່ເຫັນອົກເຫັນໃຈແຕ່ກົງໄປກົງມາເຊິ່ງຊ່ວຍໂຢບໃຫ້ປັບຄວາມຄິດຂອງລາວ. (ໂຢບ 33:1, 6, 17) ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດກໍຄື ເອລີຫຶຍົກຍ້ອງພະເຢໂຫວາ ບໍ່ແມ່ນຍົກຍ້ອງຕົວເອງຫຼືຄົນອື່ນ. (ໂຢບ 32:21, 22; 37:23, 24) ຈາກຕົວຢ່າງຂອງເອລີຫຶສອນເຮົາວ່າມີເວລາທີ່ເຮົາຄວນມິດງຽບແລະຕັ້ງໃຈຟັງ. (ຢກບ. 1:19) ແລະເຮົາຍັງຮຽນຮູ້ວ່າເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ເຮົາໃຫ້ຄຳແນະນຳຄົນອື່ນກໍເພື່ອໃຫ້ກຽດພະເຢໂຫວາບໍ່ແມ່ນຕົວເຮົາເອງ.
18. ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາເຫັນຄ່າຄວາມສາມາດໃນການເວົ້າເຊິ່ງເປັນຂອງຂວັນທີ່ມາຈາກພະເຈົ້າ?
18 ເຮົາສະແດງວ່າເຮົາເຫັນຄ່າຄວາມສາມາດໃນການເວົ້າເຊິ່ງເປັນຂອງຂວັນທີ່ມາຈາກພະເຈົ້າ ໂດຍເຮັດຕາມຄຳແນະນຳໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ບອກວ່າເຮົາຄວນເວົ້າແນວໃດແລະເວົ້າເມື່ອໃດ. ກະສັດຊາໂລໂມນທີ່ສະຫຼາດຖືກດົນໃຈໃຫ້ຂຽນວ່າ: “ຖ້ອຍຄຳຂໍ້ໜຶ່ງທີ່ກ່າວຖືກເວລາສົມຄວນກໍເປັນຄືໝາກທະພູອາ [ໝາກແອັບເປິ້ນ] ທຳດ້ວຍຄຳຢູ່ໃນກະຕ່າທຳດ້ວຍເງິນ.” (ສຸພາ. 25:11) ເມື່ອເຮົາຕັ້ງໃຈຟັງສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນເວົ້າແລະຄິດກ່ອນເວົ້າ ຄຳເວົ້າຂອງເຮົາກໍຈະເປັນຄືກັບໝາກແອັບເປິ້ນຄຳທີ່ທັງງາມແລະມີຄ່າ. ຄຳເວົ້າຂອງເຮົາກໍຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນແລະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ ບໍ່ວ່າເຮົາຈະເວົ້າໜ້ອຍຫຼືເວົ້າຫຼາຍກໍຕາມ. (ສຸພາ. 23:15; ອຟຊ. 4:29) ນີ້ເປັນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເຮົາຈະສະແດງວ່າເຮົາເຫັນຄ່າຂອງຂວັນນີ້ທີ່ມາຈາກພະເຈົ້າ!
ເພງ 82 ‘ໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງຂອງເຈົ້າສ່ອງອອກໄປ’
^ ຂໍ້ 5 ໃນຄຳພີໄບເບິນມີຫຼັກການຫຼາຍຢ່າງທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າເວລາໃດຄວນເວົ້າແລະເວລາໃດຄວນມິດງຽບ. ເມື່ອເຮົາຮູ້ແລະນຳໃຊ້ຫຼັກການເຫຼົ່ານີ້ ພະເຢໂຫວາກໍຈະພໍໃຈຄຳເວົ້າຂອງເຮົາ.
^ ຂໍ້ 13 ສຸພາສິດ 11:13 (ລ.ມ.): “ຄົນມັກໃສ່ຮ້າຍມັກເປີດເຜີຍຄວາມລັບ ແຕ່ຄົນທີ່ໄວ້ໃຈໄດ້ຈະເກັບຄວາມລັບໄວ້.”
^ ຂໍ້ 63 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ພີ່ນ້ອງຍິງໃຫ້ຄຳແນະນຳທີ່ດີກັບພີ່ນ້ອງຍິງອີກຄົນໜຶ່ງ.
^ ຂໍ້ 65 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ພີ່ນ້ອງຊາຍໃຫ້ຄຳແນະນຳເລື່ອງຄວາມສະອາດ.
^ ຂໍ້ 67 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ອາບີຄາລີເວົ້າກັບດາວິດໃນເວລາທີ່ເໝາະສົມເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດຜົນດີ.
^ ຂໍ້ 69 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ພີ່ນ້ອງຜົວເມຍຄູ່ໜຶ່ງບໍ່ບອກລາຍລະອຽດກ່ຽວກັບວຽກປະກາດໃນປະເທດທີ່ຖືກສັ່ງຫ້າມ.
^ ຂໍ້ 71 ຄຳອະທິບາຍຮູບພາບ: ຜູ້ດູແລລະວັງບໍ່ໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້ຍິນເລື່ອງທີ່ເປັນຄວາມລັບຂອງປະຊາຄົມ.
