ບົດຄວາມສຶກສາທີ 35
ນັບຖືຄົນອື່ນໃນປະຊາຄົມຂອງພະເຢໂຫວາ
“ຕາຈະເວົ້າກັບມືວ່າ ‘ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການເຈົ້າ’ ກໍບໍ່ໄດ້ ຫຼືຫົວຈະເວົ້າກັບຕີນວ່າ ‘ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການເຈົ້າ’ ກໍບໍ່ໄດ້.”—1 ກຣ. 12:21
ເພງ 124 ສັດຊື່ຕະຫຼອດໄປ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຫຍັງກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ທຸກຄົນຂອງເພິ່ນ?
ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ທຸກຄົນຂອງເພິ່ນຢູ່ໃນປະຊາຄົມກໍຍ້ອນວ່າເພິ່ນຮັກເຂົາເຈົ້າ. ເຖິງວ່າເຮົາຈະມີໜ້າທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ເຮົາທຸກຄົນມີຄ່າແລະຕ້ອງອາໄສກັນແລະກັນ. ອັກຄະສາວົກໂປໂລຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າເລື່ອງນີ້ສຳຄັນແນວໃດ.
2. ຕາມເອເຟໂຊ 4:16 ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງເຫັນຄ່າຄົນອື່ນແລະເຮັດວຽກນຳກັນ?
2 ໃນຂໍ້ພະຄຳພີຫຼັກຂອງບົດຄວາມນີ້ ໂປໂລເນັ້ນວ່າເຮົາບໍ່ຄວນຄິດວ່າພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງ ແລະເວົ້າໃຫ້ເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການເຈົ້າ.” (1 ກຣ. 12:21) ຖ້າເຮົາຢາກໃຫ້ປະຊາຄົມມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ເຮົາຕ້ອງເຫັນຄ່າຄົນອື່ນແລະເຮັດວຽກນຳກັນ. (ອ່ານເອເຟໂຊ 4:16) ເມື່ອເຮົາເຮັດວຽກນຳກັນແບບເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວ ປະຊາຄົມຈະເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນແລະມີຄວາມຮັກ.
3. ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະເບິ່ງເລື່ອງຫຍັງ?
3 ມີວິທີໃດແດ່ທີ່ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົານັບຖືຄົນອື່ນໃນປະຊາຄົມ? ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະເບິ່ງວ່າຜູ້ດູແລຈະສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ຄົນທີ່ເປັນຜູ້ດູແລນຳກັນໄດ້ແນວໃດ. ຈາກນັ້ນຈະເບິ່ງວ່າເຮົາຈະສະແດງຄວາມນັບຖືແນວໃດຕໍ່ຄົນທີ່ເປັນໂສດ ແລະສຸດທ້າຍຈະເບິ່ງວ່າເຮົາຈະສະແດງຄວາມຮັກແນວໃດຕໍ່ຄົນທີ່ເວົ້າພາສາຂອງເຮົາບໍ່ເກັ່ງ.
ນັບຖືຄົນທີ່ເປັນຜູ້ດູແລນຳກັນ
4. ໃນໂຣມ 12:10 ຜູ້ດູແລຄວນເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຫຍັງຂອງໂປໂລ?
4 ຜູ້ດູແລທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມຖືກແຕ່ງຕັ້ງໂດຍພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຢໂຫວາ. ແຕ່ທຸກຄົນມີຄວາມສາມາດແຕກຕ່າງກັນ. (1 ກຣ. 12:17, 18) ຜູ້ດູແລບາງຄົນຫາກໍຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃໝ່ແລະບໍ່ມີປະສົບການຫຼາຍ. ບາງຄົນກໍມີຂີດຈຳກັດແລະສຸຂະພາບບໍ່ດີ. ດັ່ງນັ້ນ ຜູ້ດູແລບໍ່ຄວນເວົ້າໃຫ້ຜູ້ດູແລນຳກັນວ່າ “ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການເຈົ້າ.” ແຕ່ຜູ້ດູແລຄວນເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລໃນໂຣມ 12:10.—ອ່ານ
ຜູ້ດູແລສະແດງຄວາມນັບຖືກັນໂດຍຕັ້ງໃຈຟັງກັນ (ເບິ່ງຂໍ້ 5-6)
5. ຜູ້ດູແລຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຂົາເຈົ້ານັບຖືກັນ ແລະເປັນຫຍັງການເຮັດແບບນີ້ຈຶ່ງສຳຄັນ?
5 ຜູ້ດູແລສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້ານັບຖືກັນໂດຍຕັ້ງໃຈຟັງກັນແລະກັນ. ການເຮັດແບບນີ້ສຳຄັນຫຼາຍໂດຍສະເພາະຕອນທີ່ຜູ້ດູແລປະຊຸມເລື່ອງທີ່ສຳຄັນນຳກັນ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຫໍສັງເກດການ 1 ຕຸລາ 1988 ເວົ້າວ່າ: “ຜູ້ດູແລຮູ້ດີວ່າໂດຍທາງພະລັງບໍລິສຸດ ພະຄລິດສາມາດຊີ້ນຳຄວາມຄິດຂອງຜູ້ດູແລຄົນໃດກໍໄດ້ເພື່ອໃຫ້ອອກຄຳຄິດເຫັນຕາມຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ຈະແກ້ໄຂບັນຫາແລະຕັດສິນໃຈໃນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນ. (ກຈກ. 15:6-15) ພະລັງບໍລິສຸດຊ່ວຍຜູ້ດູແລທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມ ບໍ່ແມ່ນຊ່ວຍແຕ່ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ.”
6. ຜູ້ດູແລຈະເຮັດວຽກນຳກັນແບບເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວໄດ້ແນວໃດ ແລະຖ້າເຮັດແບບນັ້ນປະຊາຄົມຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງ?
6 ໃນການປະຊຸມຜູ້ດູແລ ຜູ້ດູແລທີ່ສະແດງຄວາມນັບຖືກັນຈະບໍ່ພະຍາຍາມອອກໜ້າອອກຕາໂດຍເວົ້າກ່ອນຄົນອື່ນຕະຫຼອດ. ລາວຈະບໍ່ຄຸມການສົນທະນານັ້ນທັງໝົດແລະຈະບໍ່ຄິດວ່າຄຳຄິດເຫັນຂອງໂຕເອງຖືກສະເໝີ. ລາວຈະບໍ່ເວົ້າແບບໂອ້ອວດ ແຕ່ຈະຕັ້ງໃຈຟັງຄຳຄິດເຫັນຂອງຄົນອື່ນ. ສຳຄັນກວ່ານັ້ນ ລາວຈະໃຊ້ຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນແລະຟັງການຊີ້ນຳຈາກ “ທາດທີ່ສັດຊື່ແລະສຸຂຸມ.” (ມທ. 24:45-47) ເມື່ອຜູ້ດູແລສະແດງຄວາມຮັກແລະນັບຖືກັນຕອນທີ່ປະຊຸມເລື່ອງຕ່າງໆ ພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າກໍຈະຢູ່ກັບເຂົາເຈົ້າ ແລະຈະຊີ້ນຳເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຕັດສິນໃຈໃນແບບທີ່ເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.—ຢກບ. 3:17, 18
ນັບຖືຄົນທີ່ເປັນໂສດ
7. ພະເຢຊູເບິ່ງຄົນທີ່ເປັນໂສດແນວໃດ?
7 ທຸກມື້ນີ້ໃນປະຊາຄົມມີທັງຄົນທີ່ແຕ່ງດອງແລ້ວແລະຄົນທີ່ເປັນໂສດ. ແຕ່ເຮົາຄວນເບິ່ງພີ່ນ້ອງທີ່ເປັນໂສດແນວໃດ? ເຮົາຄວນຮຽນແບບວິທີທີ່ພະເຢຊູເບິ່ງເຂົາເຈົ້າ. ຕອນຢູ່ໃນໂລກນີ້ ພະເຢຊູກໍບໍ່ໄດ້ແຕ່ງດອງ. ເພິ່ນເລືອກທີ່ຈະບໍ່ແຕ່ງດອງເພື່ອຈະໃຊ້ເວລາແລະເອົາໃຈໃສ່ວຽກມອບໝາຍຂອງເພິ່ນ. ພະເຢຊູບໍ່ເຄີຍສອນວ່າເຮົາຕ້ອງເປັນໂສດຫຼືຕ້ອງແຕ່ງດອງ. ແຕ່ເພິ່ນບອກວ່າບາງຄົນເລືອກເປັນໂສດ. (ມທ. 19:11, 12; ເບິ່ງຂໍ້ມູນສຳລັບສຶກສາຂອງມັດທາຍ 19:12 ໃນພາສາໄທ) ພະເຢຊູນັບຖືຄົນທີ່ເປັນໂສດ. ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ເບິ່ງວ່າຄົນທີ່ເປັນໂສດມີຂໍ້ບົກພ່ອງຫຼືຂາດສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດ.
8. ຕາມ 1 ໂກຣິນໂທ 7:7-9 ໂປໂລໄດ້ກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ຄິດເຖິງຫຍັງ?
8 ຄືກັບພະເຢຊູ ຕອນທີ່ໂປໂລເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ ລາວກໍເປັນໂສດຄືກັນ. ໂປໂລບໍ່ເຄີຍສອນວ່າເຮົາບໍ່ຄວນແຕ່ງດອງ. ລາວເຂົ້າໃຈວ່າມັນເປັນການຕັດສິນໃຈສ່ວນຕົວ. ແຕ່ໂປໂລໄດ້ກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ຄິດເບິ່ງວ່າຈະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາແບບເປັນໂສດໄດ້ບໍ່. (ອ່ານ 1 ໂກຣິນໂທ 7:7-9) ໂປໂລບໍ່ໄດ້ເບິ່ງວ່າຄົນທີ່ເປັນໂສດມີຂໍ້ບົກພ່ອງ. ທີ່ຈິງ ລາວໄດ້ເລືອກຕີໂມທຽວທີ່ເປັນຄົນໂສດໃຫ້ເຮັດວຽກມອບໝາຍ *ທີ່ສຳຄັນ. (ຟລປ. 2:19-22) ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ຖືກຕ້ອງທີ່ຈະຄິດວ່າ ພີ່ນ້ອງຊາຍຈະມີຄຸນສົມບັດເຮັດວຽກມອບໝາຍໃດໜຶ່ງແມ່ນຂຶ້ນກັບວ່າ ລາວແຕ່ງດອງຫຼືເປັນໂສດ.—1 ກຣ. 7:32-35, 38
9. ເຮົາຄວນຄິດແນວໃດກ່ຽວກັບການແຕ່ງດອງແລະການເປັນໂສດ?
9 ທັງພະເຢຊູແລະໂປໂລບໍ່ໄດ້ສອນວ່າເຮົາຕ້ອງແຕ່ງດອງຫຼືເປັນໂສດ. ເຮົາເດຄິດແນວໃດກ່ຽວກັບການແຕ່ງດອງແລະການເປັນໂສດ? ຫໍສັງເກດການ 1 ຕຸລາ 2012 ອະທິບາຍວ່າ: “ທີ່ຈິງແລ້ວ ທັງ [ການແຕ່ງດອງແລະການເປັນໂສດ] ເປັນຂອງຂວັນຈາກພະເຢໂຫວາ. . . . ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າ [ຄົນໂສດ] ຄວນຮູ້ສຶກອາຍຫຼືເສຍໃຈຍ້ອນບໍ່ໄດ້ແຕ່ງດອງ.” ເມື່ອຄິດເຖິງຈຸດນີ້ ເຮົາຕ້ອງນັບຖືຄົນໂສດໃນປະຊາຄົມ.
ຍ້ອນເຮົານັບຖືຄົນໂສດ ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ຄວນເຮັດຫຍັງ? (ເບິ່ງຂໍ້ 10)
10. ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົານັບຖືຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນໂສດ?
10 ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົານັບຖືຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນໂສດ? ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າການທີ່ພີ່ນ້ອງເປັນໂສດກໍມີຫຼາຍເຫດຜົນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ບາງຄົນຕັ້ງໃຈເລືອກທີ່ຈະຢູ່ເປັນໂສດ. ບາງຄົນຢາກແຕ່ງດອງແຕ່ຍັງບໍ່ທັນເຈິຄົນທີ່ຖືກໃຈ. ສ່ວນບາງຄົນ ຄູ່ຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕາຍປະ. ບໍ່ວ່າຈະເປັນກໍລະນີໃດກໍຕາມ ເປັນເລື່ອງບໍ່ເໝາະສົມທີ່ຄົນໃນປະຊາຄົມຈະຖາມຄົນໂສດວ່າ ເປັນຫຍັງຈຶ່ງບໍ່ແຕ່ງດອງ ຫຼືໃຫ້ຊອກຄູ່ໃຫ້ບໍ່? ຄົນໂສດບາງຄົນອາດຈະຂໍໃຫ້ເຮົາຊອກຄູ່ໃຫ້. ແຕ່ຖ້າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂໍໃຫ້ເຮົາຊ່ວຍ ເຂົາເຈົ້າຈະຮູ້ສຶກແນວໃດຖ້າເຮົາຖາມແບບນັ້ນ. (1 ທຊ. 4:11; 1 ຕມ. 5:13) ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າພີ່ນ້ອງໂສດບາງຄົນເວົ້າແນວໃດ?
11-12. ເຮົາອາດເຮັດຫຍັງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນໂສດເສຍໃຈ?
11 ຜູ້ດູແລໝວດຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນໂສດເຊິ່ງເຮັດວຽກມອບໝາຍໄດ້ດີຮູ້ສຶກວ່າການເປັນໂສດມີຜົນດີຫຼາຍຢ່າງ. ແຕ່ລາວເວົ້າວ່າລາວຮູ້ສຶກເສຍໃຈເມື່ອພີ່ນ້ອງທີ່ຫວັງດີຖາມລາວວ່າ: “ເປັນຫຍັງຄືຍັງບໍ່ເອົາເມຍ?” ພີ່ນ້ອງຊາຍໂສດຄົນໜຶ່ງທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ສຳນັກງານສາຂາເວົ້າວ່າ: “ບາງເທື່ອພີ່ນ້ອງກໍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າຄົນໂສດເປັນຕາອີ່ຕົນ. ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າການເປັນໂສດເປັນພາລະໜັກຫຼາຍກວ່າເປັນຂອງຂວັນ.”
12 ພີ່ນ້ອງຍິງໂສດຄົນໜຶ່ງທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ເບເທນເວົ້າວ່າ: “ພີ່ນ້ອງບາງຄົນຄິດວ່າຄົນໂສດທຸກຄົນກຳລັງຊອກຫາຄູ່ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍຄິດວ່າຄົນໂສດທຸກຄົນໃຊ້ທຸກໂອກາດທີ່ຢູ່ນຳຄົນອື່ນເພື່ອຊອກຫາຄູ່. ຕອນທີ່ຂ້ອຍໄປເຮັດວຽກຂອງເບເທນຢູ່ລັດອື່ນ ຂ້ອຍໄປຮອດໃນຄືນທີ່ມີການປະຊຸມ. ພີ່ນ້ອງທີ່ຂ້ອຍພັກນຳບອກວ່າ ໃນປະຊາຄົມມີພີ່ນ້ອງຊາຍໂສດສອງຄົນທີ່ອາຍຸສ່ຳຂ້ອຍ. ລາວບອກວ່າຊິບໍ່ຈັບຄູ່ໃຫ້ຂ້ອຍດອກ. ແຕ່ທັນທີທີ່ເຮົາເຂົ້າໄປໃນຫໍປະຊຸມ ລາວກໍພາຂ້ອຍໄປຫາພີ່ນ້ອງຊາຍສອງຄົນນັ້ນໂລດ. ເປັນຕາອາຍແທ້ໆສຳລັບຂ້ອຍແລະພີ່ນ້ອງຊາຍສອງຄົນນັ້ນ.”
13. ມີຕົວຢ່າງຫຍັງທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຍິງໂສດຄົນໜຶ່ງ?
13 ພີ່ນ້ອງຍິງໂສດອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ເບເທນເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ຈັກໄພໂອເນຍຫຼາຍຄົນທີ່ຢູ່ເປັນໂສດມາຫຼາຍປີ. ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນມີເຫດຜົນ ມີເປົ້າໝາຍໃນຊີວິດຢ່າງຈະແຈ້ງ ພ້ອມທີ່ຈະຊ່ວຍຄົນອື່ນແລະເປັນຄົນມີຄວາມສຸກ. ເຂົາເຈົ້າຊ່ວຍປະຊາຄົມໄດ້ຫຼາຍ ມີຄວາມຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບການເປັນໂສດ ແລະບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າໂຕເອງດີກວ່າຄົນອື່ນຍ້ອນວ່າເປັນໂສດ ຫຼືຄິດວ່າໂຕເອງບໍ່ສາມາດມີຄວາມສຸກໄດ້ຍ້ອນບໍ່ໄດ້ແຕ່ງດອງຫຼືມີລູກ.” ການໄດ້ຢູ່ໃນປະຊາຄົມທີ່ມີພີ່ນ້ອງແບບນີ້ຄັກແທ້ໆເພາະທຸກຄົນຈະເຫັນຄ່າກັນແລະນັບຖືກັນ. ເຈົ້າຮູ້ວ່າພີ່ນ້ອງບໍ່ໄດ້ອີ່ຕົນຫຼືອິດສາເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າສົນໃຈເຈົ້າແລະບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າເຈົ້າດີກວ່າເຂົາເຈົ້າ. ເຈົ້າຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກເຈົ້າ.
14. ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົານັບຖືຄົນໂສດ?
14 ພີ່ນ້ອງທີ່ເປັນໂສດຈະດີໃຈຫຼາຍຖ້າເຮົາເຫັນຄ່າເຂົາເຈົ້າຍ້ອນວ່າມີຄຸນລັກສະນະທີ່ດີ ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນເຂົາເຈົ້າແຕ່ງດອງຫຼືເປັນໂສດ. ແທນທີ່ຈະຮູ້ສຶກອີ່ຕົນເຂົາເຈົ້າ ເຮົາຄວນເຫັນຄ່າທີ່ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນສັດຊື່. ເມື່ອເປັນແນວນັ້ນ ພີ່ນ້ອງໂສດກໍຈະບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າເຮົາເວົ້າໃຫ້ເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການເຈົ້າ.” (1 ກຣ. 12:21) ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຈະຮູ້ສຶກວ່າເຮົາດີໃຈທີ່ມີເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນປະຊາຄົມ.
ນັບຖືຄົນທີ່ເວົ້າພາສາຂອງເຮົາບໍ່ເກັ່ງ
15. ບາງຄົນໄດ້ປັບປ່ຽນຫຍັງເພື່ອຈະເຮັດວຽກປະກາດໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນ?
15 ໃນບໍ່ເທົ່າໃດປີມານີ້ ພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນໄດ້ຕັ້ງເປົ້າທີ່ຈະຮຽນພາສາໃໝ່ເພື່ອຈະເຮັດວຽກປະກາດຫຼາຍຂຶ້ນ. ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າເຂົາເຈົ້າຕ້ອງໄດ້ປັບປ່ຽນຊີວິດຫຼາຍຢ່າງ. ພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນໄດ້ອອກຈາກປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຂອງໂຕເອງເພື່ອໄປຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາອື່ນທີ່ຕ້ອງການຜູ້ປະກາດຫຼາຍກວ່າ. (ກຈກ. 16:9) ນີ້ເປັນການຕັດສິນໃຈສ່ວນຕົວທີ່ພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ເຮັດເພື່ອຈະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຖິງວ່າອາດຈະໃຊ້ເວລາຫຼາຍປີຈຶ່ງຈະເວົ້າພາສາໃໝ່ໄດ້ເກັ່ງ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຊ່ວຍປະຊາຄົມໄດ້ໃນຫຼາຍດ້ານ. ຄຸນລັກສະນະທີ່ດີແລະປະສົບການຂອງເຂົາເຈົ້າຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ເຮົາເຫັນຄ່າພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ເສຍສະລະແທ້ໆ.
16. ຄະນະຜູ້ດູແລຈະອີງໃສ່ຫຍັງເມື່ອສະເໜີພີ່ນ້ອງຊາຍໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລແລະຜູ້ຊ່ວຍວຽກຮັບໃຊ້?
16 ຄະນະຜູ້ດູແລບໍ່ຄວນຄິດວ່າຈະບໍ່ສະເໜີພີ່ນ້ອງຊາຍໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລຫຼືຜູ້ຊ່ວຍວຽກຮັບໃຊ້ຍ້ອນວ່າລາວເວົ້າພາສາທີ່ໃຊ້ໃນປະຊາຄົມບໍ່ເກັ່ງ. ຜູ້ດູແລຈະພິຈາລະນາວ່າພີ່ນ້ອງຊາຍມີຄຸນສົມບັດທີ່ຈະເປັນຜູ້ດູແລຫຼືຜູ້ຊ່ວຍວຽກຮັບໃຊ້ໂດຍເບິ່ງຈາກຄຸນສົມບັດຕາມຫຼັກພະຄຳພີ ບໍ່ແມ່ນເບິ່ງວ່າລາວເວົ້າພາສາທີ່ໃຊ້ໃນປະຊາຄົມໄດ້ເກັ່ງ.—1 ຕມ. 3:1-10, 12, 13; ຕຕ. 1:5-9
17. ເມື່ອຄອບຄົວຍ້າຍໄປປະເທດອື່ນ ພໍ່ແມ່ຕ້ອງຕັດສິນໃຈເລື່ອງຫຍັງ?
17 ບາງຄອບຄົວໄດ້ຍ້າຍໄປປະເທດອື່ນເພື່ອລີ້ໄພຫຼືເພື່ອຊອກວຽກເຮັດ. ຍ້ອນແນວນີ້ ລູກຂອງເຂົາເຈົ້າອາດຕ້ອງເຂົ້າໂຮງຮຽນຢູ່ຫັ້ນທີ່ໃຊ້ພາສາຂອງປະເທດນັ້ນ. ຜູ້ເປັນພໍ່ແມ່ກໍຕ້ອງໄດ້ຮຽນພາສາຂອງປະເທດນັ້ນຄືກັນເພື່ອຈະຊອກວຽກໄດ້. ສົມມຸດວ່າຢູ່ໃນປະເທດນັ້ນມີປະຊາຄົມຫຼືກຸ່ມທີ່ໃຊ້ພາສາຂອງເຂົາເຈົ້າ ຄອບຄົວຄວນເຂົ້າຮ່ວມກັບປະຊາຄົມໃດ? ເຂົາເຈົ້າຄວນເຂົ້າຮ່ວມກັບປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຂອງປະເທດນັ້ນ ຫຼືເຂົ້າຮ່ວມກັບປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຂອງເຂົາເຈົ້າເອງບໍ?
18. ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົານັບຖືການຕັດສິນໃຈຂອງຫົວໜ້າຄອບຄົວ?
18 ຫົວໜ້າຄອບຄົວຕ້ອງຕັດສິນໃຈວ່າເຂົາເຈົ້າຈະຢູ່ປະຊາຄົມໃດແລະຕ້ອງຄິດເບິ່ງວ່າສິ່ງໃດຈະດີທີ່ສຸດສຳລັບຄອບຄົວ. (ອ່ານຄາລາເຕຍ 6:5) ຍ້ອນເລື່ອງນີ້ເປັນການຕັດສິນໃຈສ່ວນຕົວ ເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງນັບຖືການຕັດສິນໃຈຂອງຫົວໜ້າຄອບຄົວ. ບໍ່ວ່າລາວຈະຕັດສິນໃຈແນວໃດ ຂໍໃຫ້ເຮົາຍອມຮັບການຕັດສິນໃຈຂອງລາວ. ໃຫ້ເຮົາຕ້ອນຮັບຄອບຄົວນັ້ນແລະສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ເຂົາເຈົ້າ.—ຣມ. 15:7
19. ຫົວໜ້າຄອບຄົວຄວນຄິດຢ່າງຮອບຄອບແລະອະທິດຖານກ່ຽວກັບຫຍັງ?
19 ໃນກໍລະນີອື່ນ ບາງຄອບຄົວກໍຢູ່ໃນປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຂອງພໍ່ແມ່ຢູ່ແລ້ວ ແຕ່ລູກພັດບໍ່ເຂົ້າໃຈແລະເວົ້າພາສາຂອງພໍ່ແມ່ບໍ່ເກັ່ງ. ຖ້າປະຊາຄົມທີ່ຄອບຄົວເຂົ້າຮ່ວມຢູ່ໃນເຂດທີ່ໃຊ້ພາສາຂອງປະເທດນັ້ນ ລູກກໍຄືຊິບໍ່ເຂົ້າໃຈການປະຊຸມແລະບໍ່ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນວ່າລູກເຂົ້າໂຮງຮຽນທີ່ໃຊ້ພາສາຂອງປະເທດນັ້ນເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນພາສາທີ່ພໍ່ແມ່ເວົ້າຢູ່ເຮືອນ. ໃນກໍລະນີແບບນີ້ ຫົວໜ້າຄອບຄົວຄວນອະທິດຖານຂໍສະຕິປັນຍາເພື່ອຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຕັດສິນໃຈວ່າຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຊ່ວຍລູກໃຫ້ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາແລະພີ່ນ້ອງ. ພໍ່ແມ່ຈະຕ້ອງຊ່ວຍລູກໃຫ້ເຂົ້າໃຈແລະເວົ້າພາສາຂອງໂຕເອງໃຫ້ໄດ້ ຄັນບໍ່ຊັ້ນເຂົາເຈົ້າກໍຕ້ອງຍ້າຍໄປຢູ່ປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາທີ່ລູກເຂົ້າໃຈດີ. ບໍ່ວ່າຫົວໜ້າຄອບຄົວຈະຕັດສິນໃຈແນວໃດ ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມທີ່ເຂົາເຈົ້າເລືອກຍ້າຍໄປຢູ່ຄວນເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າໄດ້ຮັບຄວາມຮັກແລະຄວາມນັບຖື.
ເຮົາເຮັດໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາເຫັນຄ່າຄົນທີ່ຮຽນພາສາໃໝ່? (ເບິ່ງຂໍ້ 20)
20. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົານັບຖືພີ່ນ້ອງທີ່ກຳລັງຮຽນພາສາໃໝ່?
20 ຍ້ອນເຫດຜົນທັງໝົດນີ້ ໃນຫຼາຍປະຊາຄົມຈຶ່ງມີພີ່ນ້ອງທີ່ກຳລັງພະຍາຍາມຮຽນພາສາໃໝ່. ມັນອາດບໍ່ງ່າຍສຳລັບພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ຈະເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຢາກເວົ້າ. ຖ້າເຮົາບໍ່ຄິດເຖິງແຕ່ເລື່ອງພາສາຂອງເຂົາເຈົ້າ ເຮົາກໍຈະເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກພະເຢໂຫວາແລະຢາກຮັບໃຊ້ເພິ່ນແທ້ໆ. ເມື່ອເຮົາເຫັນຄຸນລັກສະນະທີ່ດີຂອງພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ ເຮົາກໍຈະເຫັນຄ່າແລະນັບຖືເຂົາເຈົ້າຫຼາຍອີ່ຫຼີ. ເຮົາຈະບໍ່ເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການເຈົ້າ” ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເວົ້າພາສາຂອງເຮົາບໍ່ເກັ່ງ.
ເຮົາມີຄ່າຕໍ່ພະເຢໂຫວາ
21-22. ເຮົາມີສິດທິພິເສດຫຍັງ?
21 ເຮົາຂອບໃຈພະເຢໂຫວາຫຼາຍແທ້ໆທີ່ໃຫ້ເຮົາຢູ່ໃນປະຊາຄົມຂອງເພິ່ນ. ບໍ່ວ່າເຮົາຈະເປັນຜູ້ຊາຍຫຼືຜູ້ຍິງ ເປັນໂສດຫຼືແຕ່ງດອງແລ້ວ ໜຸ່ມຫຼືເຖົ້າ ເວົ້າພາສາໃດໜຶ່ງໄດ້ເກັ່ງຫຼືເວົ້າໄດ້ໜ້ອຍດຽວ ເຮົາທຸກຄົນກໍມີຄ່າຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະຕໍ່ກັນແລະກັນ.—ຣມ. 12:4, 5; ກລຊ. 3:10, 11
22 ຂໍໃຫ້ເຮົາເອົາບົດຮຽນຕ່າງໆທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງໂປໂລເລື່ອງຮ່າງກາຍຂອງຄົນໄປໃຊ້ຕໍ່ໆໄປ. ເມື່ອເຮົາເຮັດແບບນັ້ນກໍຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຮັດສິ່ງທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງ ແລະຍັງຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮັກແລະນັບຖືເຂົາເຈົ້າສະເໝີ.
ເພງ 90 ໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນແລະກັນ
