ບົດຄວາມສຶກສາທີ 34
ເຈົ້າມີຄ່າໃນປະຊາຄົມຂອງພະເຢໂຫວາ
“ໃນຮ່າງກາຍໜຶ່ງມີອະໄວຍະວະຫຼາຍສ່ວນ ແລະເຖິງວ່າຈະມີອະໄວຍະວະຫຼາຍສ່ວນ ແຕ່ອະໄວຍະວະທັງໝົດກໍປະກອບກັນເປັນຮ່າງກາຍດຽວ ພະຄລິດກໍເປັນແບບນັ້ນຄືກັນ.”—1 ກຣ. 12:12
ເພງ 101 ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນຢ່າງເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1. ເຮົາມີສິດທິພິເສດຫຍັງ?
ເປັນສິດທິພິເສດແທ້ໆທີ່ເຮົາໄດ້ເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃນປະຊາຄົມຂອງພະເຢໂຫວາ. ເຮົາຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈແລະມີຄວາມສຸກຫຼາຍແທ້ໆທີ່ໄດ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຮ່ວມກັບພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ. ເຈົ້າມີໜ້າທີ່ຫຍັງໃນປະຊາຄົມ?
2. ໃນຈົດໝາຍຫຼາຍສະບັບທີ່ໂປໂລຂຽນ ລາວໃຊ້ຕົວຢ່າງປຽບທຽບຫຍັງ?
2 ເຮົາຮຽນຮູ້ໄດ້ຫຼາຍກ່ຽວກັບໜ້າທີ່ຂອງເຮົາໃນປະຊາຄົມຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບທີ່ໂປໂລໃຊ້ໃນຈົດໝາຍຫຼາຍສະບັບທີ່ລາວຂຽນ. ໃນຈົດໝາຍເຫຼົ່ານັ້ນ ໂປໂລໄດ້ສົມທຽບປະຊາຄົມຄືກັບຮ່າງກາຍຄົນ. ລາວຍັງສົມທຽບແຕ່ລະຄົນໃນປະຊາຄົມວ່າເປັນສ່ວນຕ່າງໆໃນຮ່າງກາຍ.—ຣມ. 12:4-8; 1 ກຣ. 12:12-27; ອຟຊ. 4:16
3. ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະຮຽນ 3 ເລື່ອງຫຍັງແດ່ທີ່ສຳຄັນ?
3 ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາຈະຮຽນ 3 ເລື່ອງທີ່ສຳຄັນຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງໂປໂລ. ທຳອິດ ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວ່າເຮົາແຕ່ລະຄົນມີໜ້າທີ່ *ສຳຄັນໃນປະຊາຄົມຂອງພະເຢໂຫວາ. ທີສອງ ເຮົາຈະຮຽນວ່າເຮົາຈະເຮັດແນວໃດຖ້າຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະເຊື່ອວ່າເຮົາມີຄ່າໃນປະຊາຄົມ ແລະທີສາມ ເຮົາຈະຮຽນວ່າເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງເຮັດວຽກທີ່ພະເຢໂຫວາມອບໃຫ້ເຮົາແຕ່ລະຄົນໃນປະຊາຄົມ.
ເຮົາທຸກຄົນມີໜ້າທີ່ສຳຄັນໃນປະຊາຄົມຂອງພະເຢໂຫວາ
4. ໂຣມ 12:4, 5 ສອນຫຍັງເຮົາ?
4 ເລື່ອງທຳອິດທີ່ເຮົາຮຽນໄດ້ຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງໂປໂລແມ່ນເຮົາທຸກຄົນມີໜ້າທີ່ສຳຄັນໃນຄອບຄົວຂອງພະເຢໂຫວາ. ໂປໂລເລີ່ມຕົ້ນຕົວຢ່າງປຽບທຽບໂດຍເວົ້າວ່າ: “ຄືກັບທີ່ຮ່າງກາຍຂອງພວກເຮົາມີອະໄວຍະວະຫຼາຍສ່ວນ ແລະອະໄວຍະວະແຕ່ລະສ່ວນກໍມີໜ້າທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ດັ່ງນັ້ນ ເຖິງວ່າພວກເຮົາຢູ່ນຳກັນຫຼາຍຄົນ ແຕ່ກໍເປັນຄືຮ່າງກາຍດຽວທີ່ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັບພະຄລິດ ແລະເປັນຄືອະໄວຍະວະຂອງກັນແລະກັນ.” (ຣມ. 12:4, 5) ໂປໂລໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ລາວໝາຍຄວາມວ່າ ເຮົາທຸກຄົນມີຄ່າເຖິງວ່າຈະມີໜ້າທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນປະຊາຄົມ.
ທຸກຄົນມີຄ່າເຖິງວ່າຈະເຮັດວຽກຕ່າງກັນໃນປະຊາຄົມ (ເບິ່ງຂໍ້ 5-12) *
5. ພະເຢໂຫວາເອົາຂອງຂວັນຫຍັງໃຫ້ປະຊາຄົມ?
5 ເມື່ອເວົ້າເຖິງຜູ້ທີ່ມີໜ້າທີ່ໃນປະຊາຄົມ ເຈົ້າກໍຈະຄິດເຖິງພວກຜູ້ດູແລທັນທີໂລດ. (1 ທຊ. 5:12; ຮຣ. 13:17) ພະເຢໂຫວາໄດ້ຈັດໃຫ້ມີ “ຂອງຂວັນທີ່ເປັນມະນຸດ” ໃຫ້ປະຊາຄົມໂດຍຜ່ານທາງພະເຢຊູ. (ອຟຊ. 4:8) “ຂອງຂວັນທີ່ເປັນມະນຸດ” ລວມເຖິງສະມາຊິກຄະນະກຳມະການປົກຄອງ ຜູ້ຊ່ວຍຄະນະກຳມະການປົກຄອງ ສະມາຊິກຄະນະກຳມະການສາຂາ ຜູ້ດູແລໝວດ ຜູ້ທີ່ສອນໃນໂຮງຮຽນຕ່າງໆ ຜູ້ດູແລປະຊາຄົມ ແລະຜູ້ຊ່ວຍວຽກຮັບໃຊ້. ພີ່ນ້ອງຊາຍເຫຼົ່ານີ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໂດຍພະລັງບໍລິສຸດເພື່ອໃຫ້ເບິ່ງແຍງແກະຂອງພະເຢໂຫວາແລະເພື່ອເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.—1 ປຕ. 5:2, 3
6. ຕາມ 1 ເທຊະໂລນິກ 2:6-8 ພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໂດຍພະລັງບໍລິສຸດພະຍາຍາມທີ່ຈະເຮັດຫຍັງ?
6 ພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໂດຍພະລັງບໍລິສຸດເພື່ອໃຫ້ເບິ່ງແຍງວຽກຕ່າງໆເປັນຄືກັບສ່ວນຕ່າງໆຂອງຮ່າງກາຍ ເຊັ່ນ: ມືແລະຕີນເຮັດວຽກເພື່ອປະໂຫຍດຂອງຮ່າງກາຍທັງໝົດ ພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໂດຍພະລັງບໍລິສຸດກໍເຮັດວຽກໜັກເພື່ອປະໂຫຍດຂອງທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຢາກໄດ້ຄຳຍ້ອງຍໍຈາກຄົນອື່ນ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າພະຍາຍາມແທ້ໆທີ່ຈະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. (ອ່ານ 1 ເທຊະໂລນິກ 2:6-8) ເຮົາຂອບໃຈພະເຢໂຫວາແທ້ໆສຳລັບພີ່ນ້ອງຊາຍເຫຼົ່ານີ້ທີ່ໃຫ້ຄວາມຕ້ອງການຂອງຄົນອື່ນມາກ່ອນຂອງໂຕເອງ.
7. ພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ເຮັດວຽກຫຍັງ?
7 ບາງຄົນໃນປະຊາຄົມຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນມິດຊັນນາຣີ ໄພໂອເນຍພິເສດ ຫຼືໄພໂອເນຍປະຈຳ. ທີ່ຈິງແລ້ວ ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຢູ່ທົ່ວໂລກໄດ້ໃຫ້ການປະກາດແລະການສອນຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດເປັນວຽກອາຊີບຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຍ້ອນຕັດສິນໃຈຮັບໃຊ້ແບບນີ້ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຊ່ວຍຫຼາຍຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງພະຄລິດເຢຊູ. ເຖິງວ່າສ່ວນຫຼາຍແລ້ວ ພີ່ນ້ອງທີ່ຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາແບບນີ້ຈະບໍ່ມີເງິນຫຼືວັດຖຸສິ່ງຂອງຫຼາຍ ແຕ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ສິ່ງດີໆກັບເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຢ່າງ. (ມຣກ. 10:29, 30) ເຮົາເຫັນຄ່າພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ແລະດີໃຈແທ້ໆທີ່ເຂົາເຈົ້າເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງປະຊາຄົມ.
8. ເປັນຫຍັງຜູ້ປະກາດທຸກຄົນຈຶ່ງມີຄ່າຕໍ່ພະເຢໂຫວາ?
8 ມີແຕ່ພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງແລະພີ່ນ້ອງທີ່ຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາເທົ່ານັ້ນບໍທີ່ມີຄວາມສຳຄັນໃນປະຊາຄົມ? ບໍ່ແມ່ນ! ຜູ້ປະກາດທຸກຄົນມີຄວາມສຳຄັນຕໍ່ພະເຈົ້າແລະຕໍ່ປະຊາຄົມ. (ຣມ. 10:15; 1 ກຣ. 3:6-9) ທີ່ຈິງ ວຽກສຳຄັນທີ່ສຸດໃນປະຊາຄົມແມ່ນ ການເຮັດໃຫ້ຄົນເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງພະເຢຊູຄລິດຜູ້ເປັນນາຍ. (ມທ. 28:19, 20; 1 ຕມ. 2:4) ທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມທັງຜູ້ທີ່ຮັບບັບເຕມາແລ້ວແລະຜູ້ປະກາດທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບບັບເຕມາພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ວຽກນີ້ເປັນວຽກທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງເຂົາເຈົ້າ.—ມທ. 24:14
9. ເປັນຫຍັງພີ່ນ້ອງຍິງຈຶ່ງມີຄ່າຫຼາຍ?
9 ພະເຢໂຫວາໃຫ້ກຽດພີ່ນ້ອງຍິງໂດຍໃຫ້ວຽກທີ່ສຳຄັນກັບເຂົາເຈົ້າເພື່ອຊ່ວຍປະຊາຄົມໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ພະເຢໂຫວາຖືວ່າພີ່ນ້ອງຍິງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ເປັນເມຍ ເປັນແມ່ ເປັນແມ່ໝ້າຍ ແລະເປັນໂສດຮັບໃຊ້ເພິ່ນຢ່າງພັກດີ. ພະຄຳພີມັກເວົ້າເຖິງຜູ້ຍິງຫຼາຍຄົນທີ່ເດັ່ນໆເຊິ່ງພະເຈົ້າພໍໃຈ. ເຂົາເຈົ້າຖືກຍ້ອງວ່າເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີໃນເລື່ອງສະຕິປັນຍາ ຄວາມເຊື່ອ ຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ຄວາມກ້າຫານ ຄວາມເອື້ອເຟື້ອ ແລະເຮັດວຽກເກັ່ງ. (ລກ. 8:2, 3; ກຈກ. 16:14, 15; ຣມ. 16:3, 6; ຟລປ. 4:3; ຮຣ. 11:11, 31, 35) ເຮົາຂອບໃຈພະເຢໂຫວາແທ້ໆທີ່ໃນປະຊາຄົມຂອງເຮົາມີພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ມີຄຸນລັກສະນະທີ່ດີແບບນີ້ຄືກັນ.
10. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຖືວ່າຜູ້ເຖົ້າມີຄ່າ?
10 ພວກເຮົາດີໃຈທີ່ມີຜູ້ເຖົ້າຢູ່ໃນປະຊາຄົມຂອງເຮົາຄືກັນ. ໃນບາງປະຊາຄົມມີຜູ້ເຖົ້າທີ່ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງສັດຊື່ຕະຫຼອດຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຜູ້ເຖົ້າບາງຄົນຫາກໍຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້. ບໍ່ວ່າຈະຢູ່ໃນຄວາມຈິງມາດົນແລ້ວຫຼືຫາກໍຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງ ຜູ້ເຖົ້າຫຼາຍຄົນມີບັນຫາສຸຂະພາບຫຼາຍຢ່າງຍ້ອນວ່າເຖົ້າແລ້ວ. ບັນຫາສຸຂະພາບເຫຼົ່ານີ້ອາດເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຊ່ວຍປະຊາຄົມແລະໄປປະກາດບໍ່ໄດ້ຫຼາຍ. ແຕ່ພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດໃນວຽກປະກາດ ແລະໃຊ້ເຫື່ອແຮງທັງໝົດຂອງເຂົາເຈົ້າເພື່ອໃຫ້ກຳລັງໃຈແລະຝຶກສອນຄົນອື່ນ. ແນ່ນອນວ່າເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກປະສົບການຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າມີຄ່າແທ້ໆຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະຕໍ່ພວກເຮົາ.—ສຸພາ. 16:31
11-12. ເຈົ້າໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈແນວໃດຈາກຄົນໜຸ່ມໃນປະຊາຄົມ?
11 ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງຄົນໜຸ່ມໃນປະຊາຄົມຂອງເຮົາຄືກັນ. ເຂົາເຈົ້າເຈິບັນຫາຫຼາຍຢ່າງເມື່ອເຕີບໃຫຍ່ໃນໂລກທີ່ຊາຕານປົກຄອງເຊິ່ງສົ່ງເສີມຄວາມຄິດຂອງມັນ. (1 ຢຮ. 5:19) ເຮົາໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈເມື່ອເຫັນຄົນໜຸ່ມອອກຄຳຄິດເຫັນໃນການປະຊຸມ ອອກໄປປະກາດ ແລະປົກປ້ອງຄວາມເຊື່ອຂອງເຂົາເຈົ້າຢ່າງກ້າຫານ. ຄົນໜຸ່ມເອີ້ຍ ພວກເຈົ້າມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍໃນປະຊາຄົມຂອງພະເຢໂຫວາ.—ເພງ. 8:2
12 ສ່ວນພີ່ນ້ອງບາງຄົນກໍຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະເຊື່ອວ່າໂຕເອງມີຄວາມສຳຄັນໃນປະຊາຄົມ. ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາແຕ່ລະຄົນໃຫ້ຮູ້ສຶກວ່າເຮົາມີຄ່າໃນປະຊາຄົມ? ໃຫ້ມາເບິ່ງນຳກັນ.
ເຈົ້າມີຄ່າໃນປະຊາຄົມ
13-14. ເປັນຫຍັງບາງຄົນຮູ້ສຶກວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີຄ່າຫຍັງເລີຍໃນປະຊາຄົມ?
13 ຂໍໃຫ້ສັງເກດເລື່ອງທີສອງທີ່ເຮົາຮຽນຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງໂປໂລ. ໂປໂລເວົ້າເຖິງບັນຫາທີ່ຫຼາຍຄົນມີໃນປັດຈຸບັນ ນັ້ນຄື ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະເຊື່ອວ່າໂຕເອງມີຄ່າໃນປະຊາຄົມ. ໂປໂລຂຽນວ່າ: “ເຖິງຕີນຈະເວົ້າວ່າ ‘ຍ້ອນຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນມື ຂ້ອຍຈຶ່ງບໍ່ເປັນສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍນີ້’ ແຕ່ຕີນກໍຍັງເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຮ່າງກາຍຢູ່. ເຖິງຫູຈະເວົ້າວ່າ ‘ຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນຕາ ຂ້ອຍຈຶ່ງບໍ່ເປັນສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍນີ້’ ແຕ່ຫູກໍຍັງເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຮ່າງກາຍຢູ່.” (1 ກຣ. 12:15, 16) ໂປໂລສອນຫຍັງເຮົາໃນເລື່ອງນີ້?
14 ຖ້າເຈົ້າສົມທຽບໂຕເອງກັບຄົນອື່ນໃນປະຊາຄົມ ເຈົ້າອາດຄິດວ່າໂຕເອງບໍ່ມີຄ່າ. ບາງຄົນໃນປະຊາຄົມອາດສອນເກັ່ງ ຈັດລະບຽບວຽກເກັ່ງ ຫຼືໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນໄດ້ດີ. ບາງເທື່ອເຈົ້າອາດຄິດວ່າໂຕເອງບໍ່ມີຄວາມສາມາດແບບນັ້ນ. ນີ້ສະແດງວ່າເຈົ້າເປັນຄົນຖ່ອມແລະຈຽມໂຕ. (ຟລປ. 2:3) ແຕ່ຕ້ອງລະວັງ ຖ້າເຈົ້າສົມທຽບເລື້ອຍໆກັບຄົນທີ່ເກັ່ງກວ່າໂຕເອງ ເຈົ້າກໍອາດຈະຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈ. ຕາມທີ່ໂປໂລເວົ້າ ເຈົ້າອາດເຖິງຂັ້ນຮູ້ສຶກວ່າໂຕເອງບໍ່ມີຄ່າຫຍັງເລີຍໃນປະຊາຄົມ. ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເອົາຊະນະຄວາມຮູ້ສຶກແບບນີ້.
15. ຕາມ 1 ໂກຣິນໂທ 12:4-11 ເຮົາຕ້ອງເຂົ້າໃຈແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດຂອງແຕ່ລະຄົນ?
15 ຂໍໃຫ້ເບິ່ງເລື່ອງນີ້ ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຄລິດສະຕຽນບາງຄົນໃນສະຕະວັດທຳອິດມີຄວາມສາມາດພິເສດໂດຍທາງພະລັງບໍລິສຸດ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນໄດ້ຮັບຄວາມສາມາດແບບນີ້. (ອ່ານ 1 ໂກຣິນໂທ 12:4-11) ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສາມາດແຕກຕ່າງກັນ ແຕ່ທຸກຄົນກໍມີຄ່າຄືກັນ. ໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສາມາດພິເສດໂດຍທາງພະລັງບໍລິສຸດ ແຕ່ຫຼັກການກໍຍັງຄືເກົ່າ ນັ້ນແມ່ນ ເຮົາທຸກຄົນອາດຈະບໍ່ມີຄວາມສາມາດຄືກັນ ແຕ່ທຸກຄົນມີຄ່າຕໍ່ພະເຢໂຫວາ.
16. ເຮົາຄວນເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຫຍັງຂອງໂປໂລ?
16 ແທນທີ່ຈະສົມທຽບໂຕເອງກັບຄົນອື່ນ ໃຫ້ເຮົາເຮັດຕາມຄຳແນະນຳໃນຈົດໝາຍຂອງໂປໂລທີ່ວ່າ: “ໃຫ້ແຕ່ລະຄົນກວດສອບເບິ່ງສິ່ງທີ່ໂຕເອງເຮັດ ແລ້ວລາວຈະພູມໃຈກັບໂຕເອງ ແລະຢ່າປຽບທຽບກັບຄົນອື່ນ.”—ຄລຕ. 6:4
17. ເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງຖ້າເຮົາເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລ?
17 ຖ້າເຮົາເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລແລະກວດເບິ່ງການກະທຳຂອງໂຕເອງ ເຮົາອາດເລີ່ມເຫັນວ່າໂຕເອງມີຄວາມສາມາດທີ່ຄົນອື່ນບໍ່ມີ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຜູ້ດູແລຄົນໜຶ່ງອາດບັນລະຍາຍບໍ່ເກັ່ງ ແຕ່ລາວອາດເກັ່ງໃນການຊ່ວຍຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ. ລາວອາດຈັດລະບຽບວຽກບໍ່ເກັ່ງສ່ຳກັບຜູ້ດູແລຄົນອື່ນໃນປະຊາຄົມ ແຕ່ລາວອາດເປັນຜູ້ດູແລທີ່ໃຈດີແລະມີຄວາມຮັກ ແລະພີ່ນ້ອງກໍຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈຫຼາຍທີ່ຈະຂໍຄຳແນະນຳຕາມຫຼັກການໃນພະຄຳພີຈາກລາວ ຫຼືລາວອາດມີຊື່ສຽງວ່າເປັນຄົນເອື້ອເຟື້ອ. (ຮຣ. 13:2, 16) ເມື່ອເຮົາເຫັນວ່າໂຕເອງມີຄວາມສາມາດ ເຮົາກໍຈະຮູ້ສຶກດີໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ເພື່ອປະຊາຄົມ ແລະເຮົາກໍຈະຮູ້ສຶກອິດສາພີ່ນ້ອງໜ້ອຍລົງທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສາມາດຕ່າງຈາກເຮົາ.
18. ເຮົາຈະເປັນຜູ້ສອນທີ່ດີຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ?
18 ບໍ່ວ່າເຮົາຈະເຮັດໜ້າທີ່ຫຍັງໃນປະຊາຄົມ ເຮົາທຸກຄົນຄວນປັບປຸງວຽກຮັບໃຊ້ແລະຄວາມສາມາດຂອງໂຕເອງ. ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ປັບປຸງຈຸດເຫຼົ່ານີ້ ພະເຢໂຫວາຈັດໃຫ້ມີການຝຶກສອນຜ່ານທາງອົງການຂອງເພິ່ນ ເຊັ່ນ: ໃນການປະຊຸມກາງອາທິດ ເຮົາໄດ້ຮັບຄຳແນະນຳໃຫ້ປັບປຸງການປະກາດໃຫ້ດີຂຶ້ນ. ເຈົ້າກຳລັງພະຍາຍາມໃຊ້ຄຳແນະນຳທີ່ໄດ້ຮັບໃນການປະຊຸມນັ້ນບໍ?
19. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະໄດ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນຜູ້ປະກາດລາຊະອານາຈັກ?
19 ອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາຝຶກສອນເຮົາແມ່ນໂດຍທາງໂຮງຮຽນຜູ້ປະກາດລາຊະອານາຈັກ. ໂຮງຮຽນນີ້ແມ່ນສຳລັບພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງທີ່ຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາເຊິ່ງມີອາຍຸລະຫວ່າງ 23-65 ປີ. ເຈົ້າອາດຄິດວ່າບໍ່ມີທາງທີ່ຈະເຂົ້າໂຮງຮຽນນີ້ໄດ້. ແທນທີ່ຈະຂຽນເຫດຜົນຕ່າງໆທີ່ເຈົ້າເຂົ້າໂຮງຮຽນນີ້ບໍ່ໄດ້ ໃຫ້ຂຽນເຫດຜົນຕ່າງໆທີ່ເຈົ້າຢາກເຂົ້າໂຮງຮຽນນີ້. ຈາກນັ້ນ ໃຫ້ເຈົ້າວາງແຜນເພື່ອຈະເຂົ້າໂຮງຮຽນນີ້ໄດ້. ຖ້າເຈົ້າຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາແລະອອກຄວາມພະຍາຍາມ ເຈົ້າອາດສາມາດເຮັດໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຄິດວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້.
ໃຊ້ຄວາມສາມາດເພື່ອເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ
20. ເຮົາຮຽນຫຍັງຈາກໂຣມ 12:6-8?
20 ເລື່ອງທີສາມທີ່ເຮົາສາມາດຮຽນໄດ້ຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງໂປໂລແມ່ນຢູ່ໃນໂຣມ 12:6-8 (ອ່ານ). ອີກເທື່ອໜຶ່ງ ໂປໂລສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າແຕ່ລະຄົນໃນປະຊາຄົມມີຄວາມສາມາດແຕກຕ່າງກັນ ແຕ່ຕອນນີ້ລາວເນັ້ນວ່າເຮົາຄວນໃຊ້ຄວາມສາມາດທີ່ມີເພື່ອເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.
21-22. ເຮົາໄດ້ຮຽນຫຍັງຈາກພີ່ນ້ອງໂຣເບີດແລະເຟລີດສ໌?
21 ຂໍໃຫ້ເບິ່ງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ໂຣເບີດ. ຫຼັງຈາກຮັບໃຊ້ຢູ່ຕ່າງປະເທດ ລາວໄດ້ຖືກມອບໝາຍໃຫ້ຮັບໃຊ້ຢູ່ເບເທນໃນປະເທດຂອງລາວ. ເຖິງພີ່ນ້ອງຈະບອກລາວແລ້ວວ່າການປ່ຽນແປງວຽກມອບໝາຍນີ້ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນລາວເຮັດບາງຢ່າງຜິດ ແຕ່ໂຣເບີດເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເສຍໃຈເປັນເວລາຫຼາຍເດືອນ ເພາະຂ້ອຍຄິດວ່າໂຕເອງເຮັດວຽກມອບໝາຍບໍ່ໄດ້ດີ. ມີຫຼາຍເທື່ອທີ່ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າຢາກເຊົາຮັບໃຊ້ຢູ່ເບເທນ.” ໂຣເບີດກັບມາມີຄວາມສຸກອີກໄດ້ແນວໃດ? ພີ່ນ້ອງສູງອາຍຸຄົນໜຶ່ງບອກລາວວ່າ ພະເຢໂຫວາໄດ້ຝຶກເຮົາໃນວຽກມອບໝາຍກ່ອນໜ້ານີ້ກໍເພື່ອເຮົາຈະເຮັດວຽກມອບໝາຍໃນປັດຈຸບັນໄດ້ດີຂຶ້ນ. ໂຣເບີດສຳນຶກວ່າລາວຕ້ອງເຊົາຄິດເຖິງເລື່ອງໃນອະດີດແລະຕ້ອງຕັ້ງໃຈເຮັດສິ່ງທີ່ລາວເຮັດຢູ່ໃນຕອນນີ້.
22 ພີ່ນ້ອງເຟລີດສ໌ ເອັດສ໌ປິໂກໂປກໍມີປະສົບການຄ້າຍຄືກັນ. ລາວກັບເມຍຈົບຈາກໂຮງຮຽນກິລຽດໃນປີ 1956 ແລະຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ດູແລໝວດຢູ່ປະເທດໂບລີເວຍ. ໃນປີ 1964 ເຂົາເຈົ້າໄດ້ລູກຊາຍ. ພີ່ນ້ອງເຟລີດສ໌ເວົ້າວ່າ: “ມັນຍາກຫຼາຍສຳລັບພວກເຮົາທີ່ຈະເຊົາເຮັດວຽກມອບໝາຍທີ່ພວກເຮົາມັກ. ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າຂ້ອຍໃຊ້ເວລາເກືອບປີໜຶ່ງຈຶ່ງຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນ ແຕ່ຍ້ອນພະເຢໂຫວາຊ່ວຍ ຂ້ອຍຈຶ່ງປ່ຽນຄວາມຄິດແລະຕັ້ງໃຈເຮັດໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບໃໝ່ໃນການເປັນພໍ່.” ເຈົ້າຮູ້ສຶກຄືກັບພີ່ນ້ອງໂຣເບີດແລະເຟລີດສ໌ບໍ? ເຈົ້າຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈຍ້ອນຕອນນີ້ເຈົ້າບໍ່ມີສິດທິພິເສດໃນການຮັບໃຊ້ຄືກັບແຕ່ກີ້ບໍ? ຖ້າເປັນແນວນັ້ນ ເຈົ້າຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່າ ຖ້າເຈົ້າຈົດຈໍ່ແລະຕັ້ງໃຈເຮັດໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດຢູ່ໃນຕອນນີ້ເພື່ອຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາແລະພີ່ນ້ອງ. ໃຫ້ໃຊ້ຄວາມສາມາດທີ່ເຈົ້າມີເພື່ອຊ່ວຍຄົນອື່ນແລະເຈົ້າຈະມີຄວາມສຸກເມື່ອເຈົ້າເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.
23. ເຮົາຄວນໃຊ້ເວລາເພື່ອເຮັດຫຍັງ ແລະເຮົາຈະຮຽນຫຍັງໃນບົດຕໍ່ໄປ?
23 ພວກເຮົາທຸກຄົນມີຄ່າຕໍ່ພະເຢໂຫວາ. ເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຮົາເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃນຄອບຄົວຂອງເພິ່ນ. ຖ້າເຮົາໃຊ້ເວລາຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ ແລ້ວພະຍາຍາມແທ້ໆທີ່ຈະເຮັດຕາມນັ້ນ ເຮົາກໍຈະບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງປະຊາຄົມ. ແຕ່ເຮົາຄິດແນວໃດຕໍ່ຄົນອື່ນໃນປະຊາຄົມ? ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາຮັກແລະນັບຖືເຂົາເຈົ້າ? ໃນບົດຕໍ່ໄປເຮົາຈະຮຽນກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້.
ເພງ 24 ໄປທີ່ພູເຂົາຂອງພະເຢໂຫວາ
^ ຂໍ້ 5 ພວກເຮົາທຸກຄົນຢາກຮູ້ສຶກວ່າໂຕເອງມີຄ່າຕໍ່ພະເຢໂຫວາ ແຕ່ບາງເທື່ອເຮົາອາດສົງໄສວ່າພະເຢໂຫວາຈະໃຊ້ເຮົາໄດ້ບໍ. ບົດຄວາມນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຫັນວ່າພວກເຮົາທຸກຄົນມີຄ່າໃນປະຊາຄົມ.
^ ຂໍ້ 3 ການອະທິບາຍສຳນວນ: ໜ້າທີ່ຂອງເຮົາໃນປະຊາຄົມຂອງພະເຢໂຫວາໝາຍເຖິງສິ່ງທີ່ເຮົາແຕ່ລະຄົນສາມາດເຮັດໄດ້ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຄົມເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ເຮົາຈະຊ່ວຍປະຊາຄົມໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໄດ້ຫຼາຍຫຼືໜ້ອຍນັ້ນບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນກັບເຊື້ອຊາດ ຖານະທາງສັງຄົມ ວັດທະນາທຳ ຫຼືລະດັບການສຶກສາ.
^ ຂໍ້ 62 ຄຳອະທິບາຍຮູບ: ສາມຮູບທີ່ສະແດງເຖິງກ່ອນ ລະຫວ່າງ ແລະຫຼັງການປະຊຸມ. ຮູບທີ 1: ຜູ້ດູແລຕ້ອນຮັບຜູ້ສົນໃຈຢ່າງອົບອຸ່ນ ພີ່ນ້ອງຊາຍກຽມໄມ ພີ່ນ້ອງຍິງລົມກັບພີ່ນ້ອງຜູ້ເຖົ້າ. ຮູບທີ 2: ທັງຄົນໜຸ່ມແລະຜູ້ເຖົ້າອອກຄຳຄິດເຫັນໃນລະຫວ່າງການສຶກສາຫໍສັງເກດການ. ຮູບທີ 3: ຜົວເມຍຄູ່ໜຶ່ງຊ່ວຍອະນາໄມຫໍປະຊຸມ. ແມ່ຊ່ວຍລູກປ່ອນເງິນໃສ່ກ່ອງບໍລິຈາກ. ພີ່ນ້ອງຊາຍຈັດປຶ້ມ ແລະພີ່ນ້ອງຊາຍອີກຜູ້ໜຶ່ງເວົ້າໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ສູງອາຍຸ.
