ພະເຢໂຫວາຮັກຄົນທີ່ “ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນ [ອົດທົນ]”

ເປີດ

“ແຕ່ວ່າອັນທີ່ຢູ່ໃນດິນດີເປັນຄົນທັງຫຼາຍທີ່ . . . ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນ [ອົດທົນ].”—ລືກາ 8:15

1, 2. (ກ) ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງໄດ້ກຳລັງໃຈຈາກພີ່ນ້ອງທີ່ຍັງປະກາດຕໍ່ໆໄປໃນເຂດທີ່ບໍ່ຄ່ອຍມີຄົນຟັງ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ) (ຂ) ພະເຍຊູເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບການປະກາດ “ໃນເມືອງ” ຂອງເພິ່ນເອງ? (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ)

ເຊີຈີໂອກັບໂອລິນດ້າເປັນຄູ່ຜົວເມຍໄພໂອເນຍໃນປະເທດອາເມຣິກາ ເຊິ່ງມີອາຍຸຫຼາຍກວ່າ 80 ປີແລ້ວ. ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກເຈັບຂາ ໄປໃສມາໃສກໍຍາກ. ແຕ່ຕອນເຊົ້າ 7 ໂມງເຂົາເຈົ້າກໍຍັງຍ່າງໄປເດີ່ນສາທາລະນະເຊິ່ງເປັນບ່ອນທີ່ມີຄົນຫຼາຍ ແລະກໍເຮັດແບບນີ້ມາຫຼາຍປີແລ້ວ. ເຂົາເຈົ້າຈະຢູ່ໃກ້ກັບປ້າຍລົດເມແລະສະເໜີປຶ້ມໃຫ້ຄົນທີ່ຍ່າງກາຍໄປມາ. ເຖິງວ່າຫຼາຍຄົນຈະບໍ່ສົນໃຈ ແຕ່ເຊີຈີໂອກັບໂອລິນດ້າກໍຍັງຢືນຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ແລະກໍຍິ້ມໃຫ້ກັບຄົນທີ່ແນມເບິ່ງເຂົາເຈົ້າ. ແລ້ວຕອນບ່າຍເຂົາເຈົ້າກໍຈະຄ່ອຍໆຍ່າງເມືອເຮືອນ. ຕອນ 7 ໂມງເຊົ້າໃນມື້ຕໍ່ມາ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະໄປທີ່ປ້າຍລົດເມອີກ. ເຂົາເຈົ້າປະກາດຕອນເຊົ້າແບບນີ້ອາທິດລະ 6 ມື້ ຕະຫຼອດທັງປີ.

²ຍັງມີພີ່ນ້ອງອີກຫຼາຍຄົນທີ່ສັດຊື່ຄືກັບເຊີຈີໂອແລະໂອລິນດ້າ ເຊິ່ງປະກາດໃນເຂດຂອງຕົວເອງມາຫຼາຍປີທັງໆທີ່ບໍ່ຄ່ອຍມີຄົນຟັງ. ເຈົ້າກໍອາດເປັນໜຶ່ງໃນນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຂໍຊົມເຊີຍເຈົ້າເພາະເຖິງວ່າຈະບໍ່ງ່າຍ ແຕ່ເຈົ້າກໍຍັງອົດທົນແລະປະກາດຕໍ່ໄປ. * (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) ຕົວຢ່າງຂອງເຈົ້າໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນລວມທັງພີ່ນ້ອງທີ່ມີປະສົບການມາຫຼາຍປີ ຂໍສັງເກດສິ່ງທີ່ຜູ້ດູແລໝວດບາງຄົນເວົ້າ ມີຄົນໜຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ເມື່ອຂ້ອຍເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ກັບພີ່ນ້ອງທີ່ສັດຊື່ ຂ້ອຍຮູ້ສຶກໄດ້ຮັບກຳລັງຈາກຕົວຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າ.” ສ່ວນຄົນໜຶ່ງບອກວ່າ: “ຄວາມສັດຊື່ຂອງເຂົາເຈົ້າເສີມກຳລັງໃຈຂ້ອຍໃຫ້ອອກຄວາມພະຍາຍາມແລະກ້າຫານໃນວຽກຮັບໃຊ້.” ແລະອີກຄົນໜຶ່ງກໍເວົ້າວ່າ: “ຕົວຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກປະທັບໃຈແທ້ໆ.”

3. ເຮົາຈະພິຈາລະນາ 3 ຄຳຖາມຫຍັງ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?

³ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະຕອບຄຳຖາມ 3 ຂໍ້ເຊິ່ງກໍຄື: (1) ເປັນຫຍັງບາງຄັ້ງເຮົາອາດຮູ້ສຶກໝົດກຳລັງໃຈ? (2) ການເກີດໝາກໝາຍເຖິງຫຍັງ? (3) ອັນໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນອົດທົນຕໍ່ໆໄປ? ຄຳຕອບຂອງຄຳຖາມ 3 ຂໍ້ນີ້ຈະເສີມກຳລັງໃຈເຮົາໃຫ້ເຮັດວຽກປະກາດຕໍ່ໆໄປເຊິ່ງເປັນວຽກທີ່ພະເຍຊູມອບໝາຍໃຫ້ເຮົາເຮັດ.

ເປັນຫຍັງເຮົາອາດໝົດກຳລັງໃຈໄດ້?

4. (ກ) ການທີ່ຊາວຢິວບໍ່ຟັງຂ່າວສານເຮັດໃຫ້ໂປໂລຮູ້ສຶກແນວໃດ? (ຂ) ເປັນຫຍັງໂປໂລຈຶ່ງຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ?

⁴ເຈົ້າເຄີຍຮູ້ສຶກໝົດກຳລັງໃຈຍ້ອນຄົນໃນເຂດຂອງເຈົ້າບໍ່ຢາກຟັງຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກບໍ? ຖ້າເຄີຍ ເຈົ້າຄົງເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງໂປໂລ. ລາວປະກາດມາເປັນເວລາ 30 ປີແລ້ວ ແລະຊ່ວຍຫຼາຍຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນ. (ກິດຈະການ 14:21; 2 ໂກລິນໂທ 3:2, 3) ແຕ່ລາວພັດບໍ່ສາມາດຊ່ວຍຄົນຢິວຫຼາຍຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນໄດ້. ຄົນຢິວສ່ວນໃຫຍ່ບໍ່ຟັງແລະບາງຄົນກໍເຖິງກັບຂົ່ມເຫງລາວດ້ວຍຊໍ້າ. (ກິດຈະການ 14:19; 17:1, 4, 5, 13) ການທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດແບບນັ້ນເຮັດໃຫ້ໂປໂລຮູ້ສຶກແນວໃດ? ລາວບອກວ່າ: “ເຮົາມີຄວາມທຸກຫຼາຍແລະຮ້ອນໃຈ [ປວດໃຈ] ເລື້ອຍບໍ່ຂາດ.” (ໂລມ 9:1-3) ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ? ກໍຍ້ອນລາວຮັກວຽກປະກາດແລະຮັກຜູ້ຄົນແທ້ໆ. ໂປໂລເປັນຫ່ວງຊາວຢິວແທ້ໆແລະລາວຮູ້ສຶກເສຍໃຈເມື່ອເຂົາເຈົ້າປະຕິເສດຄວາມເມດຕາຂອງພະເຈົ້າ.

5. (ກ) ອັນໃດກະຕຸ້ນໃຫ້ເຮົາປະກາດ? (ຂ) ເປັນຫຍັງເຮົາອາດຮູ້ສຶກໝົດກຳລັງໃຈໃນບາງຄັ້ງ?

⁵ຄືກັບໂປໂລ ເຮົາປະກາດກັບຜູ້ຄົນກໍເພາະເຮົາເປັນຫ່ວງແລະຢາກຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າ. (ມັດທາຍ 22:39; 1 ໂກລິນໂທ 11:1) ຈາກປະສົບການຂອງເຮົາເຮັດໃຫ້ຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດໃນຊີວິດກໍຄືການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ເຮົາຢາກຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ເຫັນວ່າຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າຈະດີກວ່ານີ້ຫຼາຍສໍ່າໃດຖ້າເຂົາເຈົ້າມາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ! ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງຢາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງເລື່ອງພະເຢໂຫວາແລະໃຈປະສົງຂອງພະອົງທີ່ມີຕໍ່ມະນຸດ. ການເຮັດແບບນີ້ກໍຄືກັບເຮົາກຳລັງໃຫ້ຂອງຂວັນທີ່ດີເລີດແລະຂໍຮ້ອງເຂົາເຈົ້າວ່າ: ‘ຮັບເອົາໄວ້ເດີ້’ ເມື່ອເຂົາເຈົ້າບໍ່ເອົາ ເຮົາກໍຮູ້ສຶກ ‘ປວດໃຈ’ ຄືກັບໂປໂລ. ເຮົາຮູ້ສຶກເຈັບປວດໃຈບໍ່ແມ່ນຍ້ອນເຮົາຂາດຄວາມເຊື່ອ ແຕ່ຍ້ອນເຮົາຮັກຜູ້ຄົນ. ເຖິງວ່າບາງຄັ້ງເຮົາອາດຮູ້ສຶກໝົດກຳລັງໃຈ ແຕ່ເຮົາກໍຍັງປະກາດຕໍ່ໆໄປ. ເຮົາອາດຮູ້ສຶກຄືກັບເອເລນ້າເຊິ່ງເປັນໄພໂອເນຍມາຫຼາຍກວ່າ 25 ປີແລ້ວ ລາວບອກວ່າ: “ເຖິງວ່າການປະກາດຈະເປັນວຽກທີ່ຍາກ ແຕ່ກໍບໍ່ມີວຽກໃດທີ່ຂ້ອຍຢາກເຮັດຫຼາຍກວ່າວຽກນີ້ອີກແລ້ວ!”

ການເກີດໝາກໝາຍເຖິງຫຍັງ?

6. ເຮົາຈະຕອບຄຳຖາມຫຍັງ?

⁶ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າ ເຮົາຈະປະສົບຜົນສຳເລັດໃນວຽກຮັບໃຊ້ບໍ່ວ່າຈະປະກາດຢູ່ໃສກໍຕາມ? ເພື່ອຈະຕອບຄຳຖາມທີ່ສຳຄັນນີ້ ຂໍເຮົາພິຈາລະນາຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງພະເຍຊູ 2 ເລື່ອງທີ່ເວົ້າເຖິງການ “ເກີດໝາກ.” (ມັດທາຍ 13:23) ຕົວຢ່າງປຽບທຽບທຳອິດທີ່ເຮົາຈະເບິ່ງແມ່ນເລື່ອງເຄືອອະງຸ່ນ.

7. (ກ) ໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງພະເຍຊູໃຜເປັນ “ຜູ້ບົວລະບັດ” “ເຄືອອະງຸ່ນ” ແລະ “ກິ່ງ”? (ຂ) ຄຳຖາມຫຍັງທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຮັບຄຳຕອບ?

⁷ອ່ານໂຢຮັນ 15:1-5, 8. ໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບ ພະເຍຊູອະທິບາຍວ່າພະເຢໂຫວາເປັນ “ຜູ້ບົວລະບັດ” ພະເຍຊູເປັນ “ເຄືອອະງຸ່ນ” ແລະລູກສິດເປັນ “ກິ່ງ.” * (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ.) ແລ້ວພະເຍຊູກໍບອກລູກສິດວ່າ: “ໃນການນີ້ພະບິດາຂອງເຮົາມີລັດສະໝີຄືວ່າໃຫ້ທ່ານທັງຫຼາຍເກີດໝາກຫຼາຍ ແລະທ່ານທັງຫຼາຍຈະເປັນລູກສິດຂອງເຮົາ.” ການເກີດໝາກໝາຍເຖິງຫຍັງ? ໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບນີ້ ພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ບອກວ່າໝາກແມ່ນຫຍັງ ແຕ່ເພິ່ນບອກບາງຢ່າງທີ່ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຊອກຫາຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມນີ້ໄດ້.

8. (ກ) ເປັນຫຍັງການ “ເກີດໝາກ” ໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການເຮັດໃຫ້ຄົນເຂົ້າມາເປັນລູກສິດໃໝ່? (ຂ) ພະເຢໂຫວາຈະຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດຫຍັງເທົ່ານັ້ນ?

⁸ພະເຍຊູເວົ້າເຖິງພໍ່ຂອງເພິ່ນວ່າ: “ກິ່ງທຸກກິ່ງທີ່ບໍ່ເກີດໝາກໃນເຮົາພະເຈົ້າຕັດເສຍ.” ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ເຮົາຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າໄດ້ກໍຕໍ່ເມື່ອເຮົາເກີດໝາກເທົ່ານັ້ນ. (ມັດທາຍ 13:23; 21:43) ແຕ່ຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບນີ້ ການເກີດໝາກບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການເຮັດໃຫ້ຄົນເຂົ້າມາເປັນລູກສິດໃໝ່. (ມັດທາຍ 28:19) ເພາະຖ້າເປັນແນວນັ້ນ ພະຍານທີ່ສັດຊື່ທີ່ບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍໃຜໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງພະເຍຊູກໍຈະໝາຍເຖິງກິ່ງທີ່ບໍ່ເກີດໝາກ. ແຕ່ນັ້ນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຈິງ! ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນເຮົາບໍ່ສາມາດບັງຄັບໃຫ້ຜູ້ໃດເຂົ້າມາເປັນລູກສິດໄດ້. ເນື່ອງຈາກພະເຢໂຫວາເປັນຄວາມຮັກ ພະອົງບໍ່ເຄີຍຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດບໍ່ໄດ້ ແຕ່ພະອົງຈະຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ເທົ່ານັ້ນ.—ພະບັນຍັດ 30:11-14

9. (ກ) ເຮົາຈະເກີດໝາກໄດ້ແນວໃດ? (ຂ) ຕົວຢ່າງປຽບທຽບຕໍ່ໄປແມ່ນເລື່ອງຫຍັງ?

⁹ແລ້ວການເກີດໝາກໝາຍເຖິງຫຍັງ? ມັນຕ້ອງເປັນບາງສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້. ແລ້ວວຽກຫຍັງທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ທຸກຄົນຂອງພະອົງເຮັດ? ວຽກນັ້ນກໍຄືການປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ. * (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ.) (ມັດທາຍ 24:14) ຕົວຢ່າງປຽບທຽບເລື່ອງຜູ້ຫວ່ານຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງປຽບທຽບຕໍ່ໄປນຳກັນ.

10. (ກ) ເມັດເຂົ້າແລະດິນໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງພະເຍຊູແມ່ນຫຍັງ? (ຂ) ຕົ້ນເຂົ້າຈະເກີດຜົນເປັນຫຍັງ?

¹⁰ອ່ານລືກາ 8:5-8, 11-15. ໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບເລື່ອງຜູ້ຫວ່ານ ພະເຍຊູບອກວ່າເຂົ້າປູກກໍຄື “ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ” ຫຼືຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ. ດິນກໍຄືຫົວໃຈຂອງຄົນ. ເຂົ້າປູກທີ່ຕົກລົງດິນດີກໍຈະເກີດຮາກເປັນຕົ້ນອ່ອນແລະກາຍເປັນຕົ້ນເຂົ້າທີ່ໃຫຍ່ເຕັມທີ. ຈາກນັ້ນ “ເຂົ້າໄດ້ງອກຂຶ້ນແລະໄດ້ເກີດໝາກ 100 ທໍ່.” ແລ້ວຕົ້ນເຂົ້ານີ້ຈະເກີດຜົນເປັນຫຍັງ? ຈະເກີດເປັນຕົ້ນກ້າບໍ? ບໍ່ ມັນຈະເກີດເປັນເມັດເຂົ້າ. ເມື່ອເມັດເຂົ້າແຕກໜໍ່ແລະໃຫຍ່ຂຶ້ນມັນກໍຈະເປັນຕົ້ນເຂົ້າ. ຕົວຢ່າງປຽບທຽບນີ້ບອກວ່າເຂົ້າເມັດໜຶ່ງຈະເກີດເມັດເຂົ້າ 100 ເມັດ. ເລື່ອງນີ້ສອນຫຍັງເຮົາໃນວຽກຮັບໃຊ້?

ເຮົາຈະ “ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນ [ອົດທົນ]” ໄດ້ແນວໃດ? (ເບິ່ງຂໍ້ 11)

11. (ກ) ຕົວຢ່າງປຽບທຽບເລື່ອງຜູ້ຫວ່ານສອນຫຍັງເຮົາກ່ຽວກັບວຽກຮັບໃຊ້? (ຂ) ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເມັດເຂົ້າໃໝ່ເກີດຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ?

¹¹ເມື່ອພໍ່ແມ່ຄລິດສະຕຽນຫຼືພີ່ນ້ອງສອນຄວາມຈິງເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ກັບເຮົາເປັນຄັ້ງທຳອິດ ເຂົາເຈົ້າກໍກຳລັງຫວ່ານເມັດເຂົ້າລົງໃນດິນດີ. ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສຸກຫຼາຍເມື່ອເຫັນເຮົາຮັບເອົາຄວາມຈິງ. ເມັດເຂົ້ານັ້ນກໍຄ່ອຍໆເຕີບໃຫຍ່ຈົນພ້ອມທີ່ຈະເກີດດອກອອກຜົນ. ຄືກັບຕົ້ນເຂົ້າທີ່ເວົ້າເຖິງກ່ອນໜ້ານີ້ມັນບໍ່ໄດ້ອອກໝາກມາເປັນຕົ້ນກ້າໃໝ່ ແຕ່ມັນຈະອອກຮວງເປັນເມັດເຂົ້າໃໝ່ ເຊັ່ນດຽວກັນ ການເກີດໝາກຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການເຮັດໃຫ້ຄົນເຂົ້າມາເປັນລູກສິດໃໝ່ ແຕ່ເປັນເມັດເຂົ້າໃໝ່. * (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) ເປັນແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ທຸກຄັ້ງທີ່ເຮົາບອກຄົນອື່ນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ ມັນກໍຄືກັບວ່າເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເມັດເຂົ້າທີ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງເຮົາເພີ່ມຫຼາຍຂຶ້ນແລະຫວ່ານເມັດເຂົ້ານັ້ນອອກໄປ. (ລືກາ 6:45; 8:1) ຕາບໃດທີ່ເຮົາຍັງປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າຢູ່ ເຮົາກໍກຳລັງ “ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນ [ອົດທົນ].”

12. (ກ) ເຮົາໄດ້ຮຽນຫຍັງຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບເລື່ອງເຄືອອະງຸ່ນແລະຜູ້ຫວ່ານ? (ຂ) ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກແນວໃດ?

¹²ເຮົາຮຽນຫຍັງໄດ້ຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບເລື່ອງເຄືອອະງຸ່ນແລະຜູ້ຫວ່ານ? ເຮົາຮຽນຮູ້ວ່າການ “ເກີດໝາກ” ບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນຢູ່ກັບວ່າຜູ້ຄົນຈະຟັງຂ່າວສານຫຼືບໍ່ ແຕ່ມັນຂຶ້ນຢູ່ກັບວ່າເຮົາຍັງປະກາດຕໍ່ໆໄປບໍ່. ໂປໂລເວົ້າບາງຢ່າງທີ່ຄ້າຍຄືກັນວ່າ: “ຄົນທຸກຄົນຈະໄດ້ບຳເໜັດຂອງຕົນເອງຕາມການທີ່ໄດ້ກະທຳໄວ້ເອງ.” (1 ໂກລິນໂທ 3:8) ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ລາງວັນເຮົາຈາກວຽກທີ່ເຮົາເຮັດ ບໍ່ແມ່ນຈາກຜົນຂອງວຽກນັ້ນ. ພີ່ນ້ອງເມທິວດາເຊິ່ງເປັນໄພໂອເນຍມາ 20 ປີແລ້ວບອກວ່າ: “ການໄດ້ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາໃຫ້ລາງວັນສຳລັບຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍ.”

ເຮົາຈະເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນອົດທົນໄດ້ແນວໃດ?

13, 14. ຕາມທີ່ບອກໄວ້ໃນໂລມ 10:1, 2 ອັນໃດເປັນເຫດຜົນທີ່ໂປໂລບໍ່ເຊົາປະກາດ?

¹³ອັນໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ “ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນ [ອົດທົນ]”? ຂໍໃຫ້ເຮົາເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງໂປໂລນຳກັນ. ເຮົາຮູ້ວ່າໂປໂລທໍ້ໃຈຍ້ອນຊາວຢິວປະຕິເສດຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ ແຕ່ລາວກໍບໍ່ໄດ້ເຊົາປະກາດກັບເຂົາເຈົ້າ. ລາວອະທິບາຍຄວາມຮູ້ສຶກຂອງລາວທີ່ມີຕໍ່ຊາວຢິວວ່າ: “ຄວາມປາຖະໜາໃນໃຈເຮົາແລະຄວາມອ້ອນວອນແກ່ພະເຈົ້າສຳລັບພວກຍິດສະລາເອນເປັນເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ພົ້ນ. ເພາະວ່າເຮົາເປັນພິຍານຝ່າຍເຂົາວ່າ ເຂົາມີໃຈຮ້ອນຮົນສຳລັບພະເຈົ້າ ແຕ່ວ່າບໍ່ເປັນຕາມຄວາມຮູ້.” (ໂລມ 10:1, 2) ແລ້ວເປັນຫຍັງໂປໂລຈຶ່ງປະກາດຕໍ່ໄປ?

¹⁴ເຫດຜົນທຳອິດ ໂປໂລບອກວ່າທີ່ລາວປະກາດກັບຊາວຢິວກໍຍ້ອນ ‘ຄວາມປາຖະໜາໃນໃຈລາວ.’ ລາວຢາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມລອດ. (ໂລມ 11:13, 14) ສອງ ລາວບອກວ່າ: ລາວ ‘ອ້ອນວອນແກ່ພະເຈົ້າສຳລັບພວກຍິດສະລາເອນເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ພົ້ນ.’ ໂປໂລອ້ອນວອນຕໍ່ພະເຢໂຫວາເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ຊາວຢິວແຕ່ລະຄົນຍອມຮັບຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ. ສາມ ໂປໂລບອກວ່າ: “ເຂົາມີໃຈຮ້ອນຮົນສຳລັບພະເຈົ້າ.” ໂປໂລເຫັນສິ່ງທີ່ດີໃນຕົວຜູ້ຄົນແລະຄວາມສາມາດທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໄດ້. ລາວຮູ້ວ່າຊາວຢິວທີ່ກະຕືລືລົ້ນເຫຼົ່ານີ້ອາດເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງພະຄລິດທີ່ກະຕືລືລົ້ນຄືກັບລາວ.

15. ເຮົາຈະຮຽນແບບໂປໂລໄດ້ແນວໃດ? ຂໍຍົກຕົວຢ່າງ.

¹⁵ເຮົາຈະຮຽນແບບໂປໂລໄດ້ແນວໃດ? ທຳອິດ ເຮົາຕ້ອງຢາກຊອກຫາຄົນທີ່ “ເຕັມໃຈຕອບຮັບຄວາມຈິງເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.” ສອງ ເຮົາຕ້ອງຂໍພະເຢໂຫວາຊ່ວຍຄົນທີ່ຈິງໃຈໃຫ້ຟັງເມື່ອເຮົາປະກາດກັບເຂົາເຈົ້າ. (ກິດຈະການ 13:48; 16:14, ລ.ມ.) ນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ພີ່ນ້ອງຊິວວານ້າເຊິ່ງເປັນໄພໂອເນຍມາເກືອບ 30 ປີແລ້ວໄດ້ເຮັດ. ລາວບອກວ່າ: “ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະໄປປະກາດໃນເຂດ ຂ້ອຍຈະອະທິດຖານເຖິງພະເຢໂຫວາ ຂໍພະອົງຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ມີຄວາມຄິດໃນແງ່ບວກ.” ເຮົາຍັງສາມາດອະທິດຖານຂໍໃຫ້ທູດສະຫວັນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຊອກຫາຄົນທີ່ຢາກຟັງໄດ້ນຳ. (ມັດທາຍ 10:11-13; ຄຳປາກົດ 14:6) ພີ່ນ້ອງໂຣເບີດເຊິ່ງເປັນໄພໂອເນຍມາຫຼາຍກວ່າ 30 ປີບອກວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນແທ້ໆທີ່ໄດ້ເຮັດວຽກຮ່ວມກັບທູດສະຫວັນທີ່ຮູ້ວ່າສະພາບການໃນຊີວິດຂອງຄົນທີ່ເຮົາຈະໄປປະກາດນຳເປັນແນວໃດ.” ສາມ ເຮົາຕ້ອງພະຍາຍາມຊອກຫາສິ່ງດີໆໃນຕົວຜູ້ຄົນແລະຄວາມສາມາດທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະເຂົ້າມາເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໄດ້. ພີ່ນ້ອງຄຣາວ ເຊິ່ງເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ຮັບບັບເຕມາຫຼາຍກວ່າ 50 ປີບອກວ່າ: “ຂ້ອຍຊອກຫາສັນຍານບາງຢ່າງທີ່ບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນທີ່ຈິງໃຈ ອາດຈະເປັນຮອຍຍິ້ມ ສາຍຕາທີ່ອ່ອນໂຍນ ຫຼືຄຳຖາມທີ່ຈິງໃຈ.” ຖ້າເຮົາເຮັດທັງສາມຢ່າງນີ້ ເຮົາກໍສາມາດ “ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນ [ອົດທົນ]” ຄືກັບໂປໂລໄດ້.

“ຢ່າໃຫ້ມືຂອງເຈົ້າເຊົາເມື່ອຍ”

16, 17. (ກ) ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 11:6? (ຂ) ວຽກປະກາດຂອງເຮົາສົ່ງຜົນຕໍ່ຄົນທີ່ກຳລັງເບິ່ງເຮົາແນວໃດ?

¹⁶ເຖິງວ່າບໍ່ມີໃຜຟັງກໍຕາມ ແຕ່ເຮົາກໍບໍ່ຄວນລືມວ່າການປະກາດຂອງເຮົາມີຜົນກະທົບຕໍ່ຜູ້ຄົນຫຼາຍສໍ່າໃດ. (ອ່ານຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 11:6) ຫຼາຍຄົນກຳລັງສັງເກດເບິ່ງເຮົາຢູ່. ເຂົາເຈົ້າສັງເກດເບິ່ງກ່ຽວກັບການນຸ່ງຖືທີ່ຮຽບຮ້ອຍ ຄວາມສຸພາບແລະຄວາມເປັນມິດຂອງເຮົາ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ອາດເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າປະທັບໃຈ ແລະອາດເຖິງກັບເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ເຄີຍເບິ່ງເຮົາໃນແງ່ລົບເລີ່ມປ່ຽນຄວາມຄິດແລະເບິ່ງເຮົາໃນແງ່ບວກ. ເຊີຈີໂອກັບໂອລິນດ້າທີ່ເວົ້າເຖິງໃນຕອນຕົ້ນພົບວ່ານີ້ເປັນເລື່ອງຈິງ.

¹⁷ເຊີຈີໂອບອກວ່າ: “ເນື່ອງຈາກຄວາມເຈັບປ່ວຍ ມີໄລຍະໜຶ່ງທີ່ເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ໄປເດີ່ນສາທາລະນະ. ເມື່ອເຮົາກັບໄປ ຄົນແຖວນັ້ນກໍມາຖາມເຮົາວ່າ: ‘ຫາຍໄປດົນແທ້ ພວກເຮົາຄິດຮອດເຈົ້າເດີ້.’” ໂອລິນດ້າຍິ້ມແລ້ວບອກວ່າ: “ຄົນຂັບລົດຫຼາຍຄົນໂບກມືໃຫ້ເຮົາແລະບາງຄົນກໍຮ້ອງມາວ່າ ‘ກັບມາແລ້ວຫວາ ສຸດຍອດເລີຍ!’ ແລະເຂົາເຈົ້າຍັງຂໍວາລະສານກັບເຮົານຳ.” ເຊີຈີໂອກັບໂອລິນດ້າຮູ້ສຶກແປກໃຈເມື່ອຊາຍຄົນໜຶ່ງມາຫາເຂົາເຈົ້າຢູ່ລໍ້ວາງສະແດງໜັງສື ແລ້ວເອົາຊໍ່ດອກໄມ້ໃຫ້ແລະຂອບໃຈສຳລັບວຽກທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ.

18. ເປັນຫຍັງເຈົ້າຕັ້ງໃຈທີ່ຈະ “ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນ [ອົດທົນ]”?

¹⁸ຖ້າເຈົ້າ ‘ບໍ່ໃຫ້ມືຂອງເຈົ້າເຊົາເມື່ອຍ’ ຈາກການບອກຜູ້ຄົນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ. ເຈົ້າຈະເປັນສ່ວນສຳຄັນໃນການ “ເປັນພິຍານແກ່ພວກຕ່າງປະເທດທັງປວງ.” (ມັດທາຍ 24:14) ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດກໍຄື ເຈົ້າຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ສຸດເມື່ອເຈົ້າຮູ້ວ່າກຳລັງເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາມີຄວາມສຸກ. ພະອົງຮັກທຸກຄົນທີ່ “ເກີດໝາກດ້ວຍຄວາມພຽນ [ອົດທົນ]”!

^ ຂໍ້ 2 ແມ່ນແຕ່ພະເຍຊູກໍຍັງບອກວ່າການປະກາດ “ໃນເມືອງ” ຂອງເພິ່ນເອງເປັນເລື່ອງຍາກ ເຊິ່ງມີການບັນທຶກເລື່ອງນີ້ໃນພະທຳກິດຕິຄຸນທັງສີ່.—ມັດທາຍ 13:57; ມາລະໂກ 6:4; ລືກາ 4:24; ໂຢຮັນ 4:44

^ ຂໍ້ 7 ເຖິງວ່າກິ່ງໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບນີ້ຈະເວົ້າເຖິງຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມ ແຕ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາທຸກຄົນກໍສາມາດໄດ້ຮັບບົດຮຽນຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບນີ້ໄດ້ຄືກັນ.

^ ຂໍ້ 9 ຄຳວ່າ “ເກີດໝາກ” ຍັງໝາຍເຖິງ “ຜົນທີ່ເກີດຈາກພະລັງຂອງພະເຈົ້າ” ນຳອີກ. ແນວໃດກໍຕາມ ບົດຄວາມນີ້ແລະບົດຄວາມຕໍ່ໄປຈະແນໃສ່ການເກີດ “ໝາກແຫ່ງສົບປາກ” ຫຼືການປະກາດຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ.—ຄາລາຊີ 5:22, 23, ລ.ມ.; ເຫບເລີ 13:15

^ ຂໍ້ 11 ບາງຄັ້ງ ພະເຍຊູກໍໃຊ້ຕົວຢ່າງເລື່ອງຜູ້ຫວ່ານແລະການກ່ຽວເພື່ອປຽບທຽບກັບການເຮັດໃຫ້ຄົນເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ.

ຫໍສັງເກດການສະບັບສຶກສາ