ເຈົ້າສາມາດຊ່ວຍໃນປະຊາຄົມຂອງເຈົ້າໄດ້ບໍ?
ກ່ອນທີ່ຈະກັບຂຶ້ນໄປສະຫວັນ ພະເຍຊູໄດ້ບອກພວກລູກສິດວ່າ: ‘ພວກທ່ານຈະເປັນພິຍານຝ່າຍເຮົາໄປເຖິງສຸດແຜ່ນດິນໂລກ.’ (ກິດຈະການ 1:8) ເປັນໄປໄດ້ແນວໃດທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະປະກາດໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ?
ມາຕິນ ກູດແມນເປັນສາດສະດາຈານຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລອ໋ອກສະຝອດ ລາວເວົ້າວ່າ: “ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຢາກເຮັດຕາມໜ້າທີ່ເຮັດໃຫ້ຄລິດສະຕຽນແຕກຕ່າງຈາກກຸ່ມສາສະໜາອື່ນໆ ເຊິ່ງກໍລວມເຖິງຊາວຢິວທີ່ຢູ່ໃນໄລຍະຕົ້ນໆຂອງສະໄໝທີ່ຈັກກະພັດໂລມປົກຄອງ.” ພະເຍຊູໄດ້ປະກາດຈາກບ່ອນນີ້ແລ້ວກໍໄປບ່ອນອື່ນ. ຄລິດສະຕຽນແທ້ຕ້ອງຮຽນແບບພະອົງແລະປະກາດ “ຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ” ໃນທຸກໆບ່ອນ. ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຊອກຫາຄົນທີ່ຕ້ອງການຮູ້ຈັກຄວາມຈິງ. (ລືກາ 4:43, ລ.ມ.) ນັ້ນຄືເຫດຜົນທີ່ໃນສະຕະວັດທຳອິດຈຶ່ງມີ ‘ພວກອັກຄະສາວົກ’ ເຊິ່ງຄຳນີ້ໝາຍເຖິງຄົນທີ່ຖືກສົ່ງອອກໄປເພື່ອເຮັດບາງສິ່ງ. (ມາລະໂກ 3:14, ລ.ມ.) ພະເຍຊູສັ່ງພວກລູກສິດວ່າ: ‘ຈົ່ງໄປແລະເຮັດໃຫ້ຄົນຈາກທຸກຊາດເຂົ້າເປັນລູກສິດ.’—ມັດທາຍ 28:18-20
ອັກຄະສາວົກທັງ 12 ຄົນຂອງພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນໂລກນີ້ແລ້ວ ແຕ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຫຼາຍຄົນຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າໃນເລື່ອງການປະກາດ. ເມື່ອຖືກເຊີນໃຫ້ໄປປະກາດໃນບ່ອນທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການຫຼາຍກວ່າ ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ: “ຂ້ານ້ອຍຢູ່ທີ່ນີ້ ເຊີນພະອົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍໄປ.” (ເອຊາອີ 6:8) ບາງຄົນ ເຊັ່ນ ຫຼາຍພັນຄົນທີ່ຈົບຈາກໂຮງຮຽນກິລຽດໄດ້ຍ້າຍໄປປະເທດຕ່າງໆທີ່ຢູ່ໄກໆ. ສ່ວນບາງຄົນກໍໄດ້ຍ້າຍໄປເຂດອື່ນໃນປະເທດຂອງເຂົາເຈົ້າເອງ. ຫຼາຍຄົນໄດ້ຮຽນພາສາໃໝ່ເພື່ອຈະຊ່ວຍປະຊາຄົມໃດໜຶ່ງຫຼືກຸ່ມໃດໜຶ່ງ. ການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນກໍບໍ່ງ່າຍສະເໝີໄປ ແຕ່ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ເຕັມໃຈທີ່ຈະເສຍສະລະເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກພະເຢໂຫວາແລະຮັກຜູ້ຄົນ. ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງວາງແຜນຢ່າງດີແລະໃຊ້ເວລາ ເຫື່ອແຮງ ແລະເງິນຂອງເຂົາເຈົ້າເພື່ອຊ່ວຍໃນວຽກປະກາດໃນບ່ອນທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການຫຼາຍກວ່າ. (ລືກາ 14:28-30) ສິ່ງທີ່ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງເຫຼົ່ານີ້ກຳລັງເຮັດແມ່ນມີຄ່າຫຼາຍ.
ບໍ່ແມ່ນເຮົາທຸກຄົນຈະສາມາດຍ້າຍໄປໃນບ່ອນທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການຫຼາຍກວ່າ ຫຼືສາມາດຮຽນພາສາໃໝ່. ແຕ່ເຮົາທຸກຄົນສາມາດເປັນຄືກັບມິດຊັນນາລີໃນປະຊາຄົມຂອງເຮົາເອງ.
ເປັນມິດຊັນນາລີໃນປະຊາຄົມຂອງເຈົ້າເອງ
ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອທີ່ມີຄ່າ
ຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດເຮັດວຽກປະກາດດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າສ່ວນຫຼາຍອາໄສຢູ່ບ້ານເກີດຂອງຕົນເອງແລະບໍ່ໄດ້ເປັນມິດຊັນນາລີ. ໂປໂລບອກຕີໂມເຕວ່າ: ‘ຈົ່ງເຮັດວຽກຂອງຜູ້ເຜີຍແພ່ຂ່າວດີ ແລະຈົ່ງທຳໜ້າທີ່ທຸກຢ່າງຂອງເຈົ້າໃນຖານະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າ.’ (2 ຕີໂມເຕ 4:5) ຄຳເວົ້າເຫຼົ່ານີ້ໃຊ້ກັບຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດ ແລະກໍຍັງໃຊ້ໄດ້ກັບພວກເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້. ຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນຕ້ອງເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງທີ່ໃຫ້ປະກາດຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກແລະເຮັດໃຫ້ຄົນເປັນລູກສິດ. ແມ່ນແຕ່ໃນປະຊາຄົມຂອງເຮົາເອງກໍມີຫຼາຍວິທີທີ່ເຮົາສາມາດເປັນຄືກັບມິດຊັນນາລີ.
ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເມື່ອມິດຊັນນາລີຍ້າຍໄປປະເທດອື່ນ ມີຫຼາຍສິ່ງແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍຈາກບ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າເຄີຍອາໄສຢູ່ ແລະເຂົາເຈົ້າຈຳເປັນຕ້ອງປັບຕົວໃຫ້ເຂົ້າກັບຮູບແບບຊີວິດໃໝ່. ເຖິງວ່າເຮົາບໍ່ສາມາດຍ້າຍໄປບ່ອນທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການຫຼາຍກວ່າ ແຕ່ເຮົາສາມາດຊອກຫາວິທີການໃໝ່ໆໄດ້ບໍເພື່ອປະກາດກັບຜູ້ຄົນ? ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໃນປີ 1940 ເປັນເທື່ອທຳອິດທີ່ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໄດ້ຮັບການກະຕຸ້ນໃຫ້ປະກາດຕາມຖະໜົນອາທິດລະໜຶ່ງມື້. ເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມປະກາດຕາມຖະໜົນບໍ? ເຈົ້າເຄີຍໃຊ້ລໍ້ວາງສະແດງປຶ້ມຕ່າງໆບໍ? ຈຸດສຳຄັນກໍຄື ເຈົ້າເຕັມໃຈທີ່ຈະພະຍາຍາມໃຊ້ວິທີການໃໝ່ໆໃນການປະກາດຂ່າວດີບໍ?
ໂດຍການໜູນກຳລັງໃຈຄົນອື່ນໃຫ້ ‘ເຮັດວຽກຂອງຜູ້ເຜີຍແພ່ຂ່າວດີ’
ຖ້າເຈົ້າມີທັດສະນະໃນແງ່ບວກ ເຈົ້າຈະກະຕືລືລົ້ນແລະສົນໃຈໃນວຽກປະກາດ. ຄົນທີ່ຍ້າຍໄປບ່ອນທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການຫຼາຍກວ່າ ຫຼືຄົນທີ່ຮຽນພາສາໃໝ່ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວແມ່ນຜູ້ປະກາດທີ່ມີປະສິດທິພາບແລະສາມາດຊ່ວຍປະຊາຄົມໄດ້ຫຼາຍ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຂົາເຈົ້ານຳໜ້າໃນວຽກປະກາດ. ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວມິດຊັນນາລີຍັງເປັນຜູ້ທີ່ນຳໜ້າໃນປະຊາຄົມຈົນກວ່າພີ່ນ້ອງທ້ອງຖິ່ນຈະມີຄວາມສາມາດເຮັດວຽກນັ້ນໄດ້. ຖ້າເຈົ້າເປັນພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຮັບບັບເຕມາແລ້ວ ເຈົ້າກຳລັງ “ພະຍາຍາມຈະໄດ້ເຮັດໜ້າທີ່” ນັ້ນຄືເຈົ້າກຳລັງເຕັມໃຈທີ່ຈະຮັບໃຊ້ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງໃນປະຊາຄົມຂອງເຈົ້າໃນຖານະເປັນຜູ້ຊ່ວຍງານຮັບໃຊ້ ຫຼືເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ບໍ?—1 ຕີໂມເຕ 3:1, ລ.ມ.
“ເສີມກຳລັງ”
ໂດຍການໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອໃນພາກຕົວຈິງ
ເຮົາຍັງສາມາດຊ່ວຍປະຊາຄົມຂອງເຮົາໃນທາງອື່ນໆ. ເຮົາທຸກຄົນບໍ່ວ່າຈະເປັນຄົນໜຸ່ມແລະຄົນສູງອາຍຸ ທັງຊາຍແລະຍິງກໍສາມາດ “ເສີມກຳລັງ” ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາໃນຍາມທີ່ເຂົາເຈົ້າຈຳເປັນ.—ໂກໂລດ 4:11, ລ.ມ.
ຖ້າເຮົາຕ້ອງການຊ່ວຍພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຂອງເຮົາ ເຮົາຕ້ອງຮູ້ຈັກເຂົາເຈົ້າເປັນຢ່າງດີ. ຄຳພີໄບເບິນກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ “ຄຶດເຖິງກັນແລະກັນ” ຫຼືຄຶດກ່ຽວກັບຄວາມຈຳເປັນຂອງພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຂອງເຮົາເມື່ອເຮົາພົບກັນ. (ເຫບເລີ 10:24) ເລື່ອງນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາຄວນພະຍາຍາມທີ່ຈະຮູ້ລາຍລະອຽດຕ່າງໆກ່ຽວກັບຊີວິດສ່ວນຕົວຂອງພີ່ນ້ອງ. ແຕ່ເລື່ອງນີ້ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາຄວນຈະພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງແລະສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບ. ເຂົາເຈົ້າອາດຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອໃນພາກຕົວຈິງ ການໃຫ້ກຳລັງໃຈ ຫຼືການໜູນໃຈຈາກຄຳພີໄບເບິນ. ເປັນຄວາມຈິງທີ່ໃນບາງກໍລະນີມີພຽງຜູ້ເຖົ້າແກ່ຫຼືຜູ້ຊ່ວຍງານຮັບໃຊ້ເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໄດ້. (ຄາລາຊີ 6:1) ແຕ່ເຮົາທຸກຄົນອາດຈະສາມາດຊ່ວຍພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງທີ່ສູງອາຍຸ ຫຼືຊ່ວຍຄອບຄົວຕ່າງໆເຊິ່ງກຳລັງປະເຊີນກັບບັນຫາ.
ໂດຍການໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບບັນຫາຕ່າງໆ ໃນຊີວິດ
ພີ່ນ້ອງຊາວວາໂຕເຣໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອແບບນັ້ນ. ເນື່ອງຈາກມີບັນຫາທາງດ້ານການເງິນຢ່າງໜັກໜ່ວງ ລາວຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຂາຍທຸລະກິດ ຂາຍເຮືອນ ແລະສິ່ງຂອງຫຼາຍຢ່າງທີ່ເປັນຂອງຄອບຄົວ. ລາວກັງວົນຫຼາຍກ່ຽວກັບຄອບຄົວຂອງລາວ. ມີຄອບຄົວໜຶ່ງໃນປະຊາຄົມສັງເກດເຫັນວ່າຄອບຄົວຂອງພີ່ນ້ອງຊາວວາໂຕເຣຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອ. ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເອົາເງິນຈຳນວນໜຶ່ງໃຫ້ຄອບຄົວນີ້ແລະໄດ້ຊ່ວຍຊອກວຽກໃຫ້ພີ່ນ້ອງຊາວວາໂຕເຣແລະເມຍ. ນອກຈາກນັ້ນ ເປັນເວລາຫຼາຍຄັ້ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ເວລາໃນຕອນແລງກັບຄອບຄົວນີ້ເພື່ອຈະຟັງແລະໜູນກຳລັງໃຈເຂົາເຈົ້າ. ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເປັນໝູ່ທີ່ດີຕໍ່ກັນຫຼາຍ. ໃນຕອນນີ້ທັງສອງຄອບຄົວມີຄວາມຊົງຈຳທີ່ມີຄວາມສຸກກ່ຽວກັບເວລາທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ນຳກັນໃນໄລຍະທີ່ຫຍຸ້ງຍາກນັ້ນ.
ຄລິດສະຕຽນແທ້ບໍ່ໄດ້ລັງເລທີ່ຈະເວົ້າເລື່ອງຄວາມເຊື່ອຂອງເຂົາເຈົ້າກັບຄົນອື່ນ. ເຮົາຕ້ອງຮຽນແບບພະເຍຊູແລະຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ຮູ້ກ່ຽວກັບຄຳສັນຍາຕ່າງໆທີ່ດີເລີດເຊິ່ງພະເຈົ້າໄດ້ສັນຍາໄວ້. ບໍ່ວ່າເຮົາຈະສາມາດຍ້າຍໄປບ່ອນໃໝ່ໄດ້ຫຼືບໍ່ກໍຕາມ ແຕ່ເຮົາທຸກຄົນສາມາດເຮັດໃຫ້ດີທີ່ສຸດເພື່ອຊ່ວຍຄົນອື່ນໆໃນປະຊາຄົມຂອງເຮົາເອງ. (ຄາລາຊີ 6:10) ເມື່ອເຮົາເປັນຝ່າຍໃຫ້ຄົນອື່ນ ເຮົາກໍຈະມີຄວາມສຸກແລະເຮົາຈະ “ເກີດໝາກໃນການດີທຸກຢ່າງ.”—ໂກໂລດ 1:10; ກິດຈະການ 20:35
