ເດັກນ້ອຍແລະໄວຮຸ່ນ ເຈົ້າໄດ້ຈົດຈໍ່ຢູ່ທີ່ເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນບໍ?
“ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະເຮັດອັນໃດກໍໃຫ້ຝາກເລື່ອງນັ້ນໄວ້ກັບພະເຢໂຫວາ ແລ້ວແຜນການຂອງເຈົ້າຈະສຳເລັດ.”—ສຸພາສິດ 16:3, ລ.ມ.
1-3. (ກ) ເດັກນ້ອຍແລະໄວຮຸ່ນທຸກຄົນຕ້ອງປະສົບກັບຫຍັງ ແລະອາດສົມທຽບໄດ້ກັບຫຍັງ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ) (ຂ) ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍແລະໄວຮຸ່ນຄລິດສະຕຽນຮັບມືກັບເລື່ອງນີ້ໄດ້?
ຂໍໃຫ້ນຶກພາບວ່າເຈົ້າວາງແຜນຈະໄປຮ່ວມງານທີ່ພິເສດໃນເມືອງທີ່ຫ່າງໄກແລະຕ້ອງຂີ່ລົດເມໄປ. ຕອນທີ່ຢູ່ສະຖານີລົດເມ ທຳອິດເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກສັບສົນເພາະມີຄົນຫຼາຍແລະລົດເມກໍຫຼາຍສາຍ. ແຕ່ເຈົ້າຮູ້ວ່າຈະໄປໃສແລະຕ້ອງຂຶ້ນລົດເມສາຍໃດ. ເຈົ້າຈະບໍ່ຂຶ້ນລົດເມສາຍອື່ນແນ່ນອນເພາະເຈົ້າຮູ້ວ່າມັນຈະພາໄປຜິດທາງ.
2 ຊີວິດກໍຄືກັບການເດີນທາງ ເຈົ້າທີ່ເປັນເດັກນ້ອຍແລະໄວຮຸ່ນກໍຄືກັບຄົນທີ່ຢູ່ໃນສະຖານີລົດເມນັ້ນ. ບາງຄັ້ງໃນຊີວິດຂອງເຈົ້າກໍມີຫຼາຍທາງເລືອກແລະອາດເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກສັບສົນ. ແຕ່ຖ້າເຈົ້າຮູ້ແທ້ໆວ່າເຈົ້າຢາກໄປໃສ ມັນກໍງ່າຍທີ່ເຈົ້າຈະເລືອກທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ. ແລ້ວທາງໃດທີ່ເຈົ້າຄວນເລືອກໄປ?
3 ບົດຄວາມນີ້ຈະຕອບຄຳຖາມນີ້ແລະຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ໃຊ້ທັງຊີວິດເພື່ອເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ. ນີ້ໝາຍເຖິງການເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພະອົງໃນທຸກເລື່ອງທີ່ຕ້ອງຕັດສິນໃຈ ເຊັ່ນ: ການຮຽນ ວຽກອາຊີບ ການແຕ່ງດອງແລະມີລູກ. ແລະຍັງໝາຍເຖິງການເຮັດຕາມເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນ ເຊິ່ງຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ຖ້າເຈົ້າຈົດຈໍ່ຢູ່ທີ່ການຮັບໃຊ້ພະອົງສະເໝີ ເຈົ້າກໍໝັ້ນໃຈໄດ້ເລີຍວ່າພະອົງຈະອວຍພອນແລະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ປະສົບຜົນສຳເລັດ. “ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະເຮັດອັນໃດກໍໃຫ້ຝາກເລື່ອງນັ້ນໄວ້ກັບພະເຢໂຫວາ ແລ້ວແຜນການຂອງເຈົ້າຈະສຳເລັດ.”—ສຸພາສິດ 16:3, ລ.ມ.
ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຕ້ອງຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນ?
4. ເຮົາຈະພິຈາລະນາຫຍັງໃນບົດຄວາມນີ້?
4 ເປັນເລື່ອງທີ່ດີທີ່ຈະຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນ. ຍ້ອນຫຍັງ? ເຮົາຈະພິຈາລະນາ 3 ເຫດຜົນນຳກັນ. ເຫດຜົນທີໜຶ່ງແລະສອງຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເຫັນວ່າການພະຍາຍາມໄປເຖິງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າສະໜິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ສ່ວນເຫດຜົນທີສາມຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນເລື່ອງທີ່ດີທີ່ຈະຕັ້ງເປົ້າໝາຍຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍ.
5. ເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ຄວນຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນແມ່ນຫຍັງ?
5 ເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ຄວນຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນຄື ເພື່ອຂອບໃຈພະເຢໂຫວາທີ່ຮັກແລະໄດ້ເຮັດສິ່ງຕ່າງໆເພື່ອເຮົາ. ຜູ້ຂຽນພະທຳຄຳເພງຄົນໜຶ່ງບອກວ່າ: ‘ການໂມທະນາພະເດດພະຄຸນ [ຂອບໃຈ] ພະເຢໂຫວາ . . . ກໍເປັນການດີ . . . ເຫດວ່າໂອ້ພະເຢໂຫວາ ພະອົງໄດ້ໂຜດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຊົມຊື່ນຍິນດີດ້ວຍການທັງຫຼາຍຂອງພະອົງ ຂ້ານ້ອຍຈະລຳເພງຍິນດີຍ້ອນກິດຈະການທັງຫຼາຍແຕ່ມືຂອງພະອົງ.’ (ຄຳເພງ 92:1, 4) ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຈົ້າ ເຊັ່ນ: ຊີວິດ ຄວາມເຊື່ອ ຄຳພີໄບເບິນ ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ ແລະຄວາມຫວັງທີ່ຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປໃນອຸທິຍານ. ຖ້າເຈົ້າຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນ ນັ້ນສະແດງວ່າເຈົ້າເຫັນຄຸນຄ່າທຸກສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຈົ້າ ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າໃກ້ຊິດກັບພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ.
6. (ກ) ເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ? (ຂ) ມີເປົ້າໝາຍຫຍັງແດ່ທີ່ເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້ເຖິງວ່າຈະຍັງນ້ອຍ?
6 ເຫດຜົນທີສອງທີ່ຄວນຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນຄື ເມື່ອເຈົ້າເຮັດຕາມເປົ້າໝາຍ ເຈົ້າກໍກຳລັງເຮັດວຽກທີ່ດີເພື່ອພະເຢໂຫວາ ແລະນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າໃກ້ຊິດກັບພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ. ອັກຄະສາວົກໂປໂລໄດ້ສັນຍາວ່າ: “ພະເຈົ້າບໍ່ເປັນບໍ່ຊອບທຳຈະລືມກິດຈະການຂອງທ່ານທັງຫຼາຍ ແລະຄວາມຮັກທີ່ທ່ານທັງຫຼາຍໄດ້ສຳແດງສຳລັບນາມຊື່ຂອງພະອົງ.” (ເຫບເລີ 6:10) ທີ່ຈິງ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ນ້ອຍເກີນໄປທີ່ຈະຕັ້ງເປົ້າໝາຍນີ້. ຕົວຢ່າງ: ຕອນຄລິດສະຕິນອາຍຸ 10 ປີ ລາວໄດ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍອ່ານເລື່ອງຊີວິດຈິງຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາທີ່ສັດຊື່ເປັນປະຈຳ. ໂທບີ້ຕອນອາຍຸ 12 ໄດ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍທີ່ຈະອ່ານຄຳພີໄບເບິນໝົດເຫຼັ້ມກ່ອນທີ່ຈະຮັບບັບເຕມາ. ແມັກຊິມຮັບບັບເຕມາຕອນອາຍຸ 11 ປີ ແລະນ້ອງສາວຂອງລາວຊື່ໂນເອມິກໍຮັບບັບເຕມາຕອນອາຍຸ 10 ປີ. ທັງສອງຄົນຕັ້ງເປົ້າໝາຍທີ່ຈະຮັບໃຊ້ຢູ່ເບເທນ. ເພື່ອຈະຈົດຈໍ່ຢູ່ກັບເປົ້າໝາຍນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕິດໃບສະໝັກເຂົ້າເບເທນໄວ້ຢູ່ຝາເຮືອນ. ແລ້ວເຈົ້າເດ? ເຈົ້າຄິດເຖິງເປົ້າໝາຍຫຍັງແດ່ແລະໄດ້ເລີ່ມເຮັດແລ້ວບໍ?—ອ່ານຟີລິບ 1:10, 11
ຖ້າເຈົ້າຮູ້ວ່າເປົ້າໝາຍຂອງເຈົ້າແມ່ນຫຍັງ ກໍເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ເຈົ້າຈະຕັດສິນໃຈເລື່ອງຕ່າງໆ ໄດ້ຢ່າງສະຫຼາດ
7, 8. (ກ) ການຕັ້ງເປົ້າໝາຍເຮັດໃຫ້ຕັດສິນໃຈງ່າຍຂຶ້ນແນວໃດ? (ຂ) ເປັນຫຍັງດາເມຣິດຈຶ່ງເລືອກບໍ່ຮຽນຕໍ່ມະຫາວິທະຍາໄລ?
7 ເຫດຜົນທີສາມທີ່ເຈົ້າຄວນຕັ້ງເປົ້າໝາຍຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍແມ່ນຫຍັງ? ເພາະວ່າຕອນຍັງນ້ອຍ ເຈົ້າມີຫຼາຍເລື່ອງທີ່ຕ້ອງຕັດສິນໃຈເຊັ່ນ: ຈະຮຽນຫຍັງ ຫຼືຈະເຮັດວຽກຫຍັງ ແລະກໍຍັງມີອີກຫຼາຍເລື່ອງ. ການຕັດສິນໃຈໃນເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ເປັນຄືກັບທາງສີ່ແຍກທີ່ເຈົ້າຕ້ອງເລືອກໄປ. ຖ້າເຈົ້າຮູ້ວ່າຈະໄປໃສ ເຈົ້າກໍຈະຕັດສິນໃຈໄດ້ງ່າຍໆວ່າຈະໄປທາງໃດ. ຄ້າຍຄືກັນ ຖ້າເຈົ້າຮູ້ວ່າເປົ້າໝາຍຂອງເຈົ້າແມ່ນຫຍັງ ກໍເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ເຈົ້າຈະຕັດສິນໃຈເລື່ອງຕ່າງໆໄດ້ຢ່າງສະຫຼາດ. ສຸພາສິດ 21:5 (ລ.ມ.) ບອກວ່າ: “ແຜນການຂອງຄົນຂະຫຍັນຈະສຳເລັດແທ້.” ຖ້າເຈົ້າຕັ້ງເປົ້າໝາຍໄດ້ໄວເທົ່າໃດ ເຈົ້າກໍຈະປະສົບຜົນສຳເລັດໄດ້ໄວຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ. ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ດາເມຣິດປະສົບເມື່ອຕ້ອງຕັດສິນໃຈຄັ້ງສຳຄັນຕອນເປັນໄວຮຸ່ນ.
8 ຕອນທີ່ດາເມຣິດຮຽນຈົບມັດທະຍົມປາຍ ລາວໄດ້ຄະແນນສູງຈົນໄດ້ທຶນຮຽນໃນຄະນະກົດໝາຍຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ. ແຕ່ລາວເລືອກທີ່ຈະໄປເຮັດວຽກແບບບໍ່ເຕັມເວລາໃນທະນາຄານ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນວ່າຕອນຍັງນ້ອຍລາວໄດ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍທີ່ຈະເປັນໄພໂອເນຍ. ລາວບອກວ່າ: “ຖ້າຂ້ອຍຮຽນຈົບກົດໝາຍ ຂ້ອຍອາດຫາເງິນໄດ້ຫຼາຍ ແຕ່ມັນກໍຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫາວຽກແບບບໍ່ເຕັມເວລາໄດ້ຍາກ.” ດາເມຣິດເປັນໄພໂອເນຍມາແລ້ວ 20 ປີ. ລາວຮູ້ສຶກວ່າຕອນທີ່ເປັນໄວຮຸ່ນລາວຕັ້ງເປົ້າໝາຍແລະຕັດສິນໃຈຖືກແລ້ວບໍ? ຖືກແລ້ວ ເພາະຕອນທີ່ລາວເຮັດວຽກໃນທະນາຄານ ລາວໄດ້ພົບກັບນັກກົດໝາຍຫຼາຍຄົນ ເຊິ່ງຖ້າລາວຮຽນກົດໝາຍ ລາວຄົງຈະເຮັດວຽກແບບເຂົາເຈົ້າແຕ່ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ມີຄວາມສຸກກັບວຽກທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດເລີຍ. ດາເມຣິດຮູ້ສຶກວ່າຕະຫຼອດຫຼາຍປີທີ່ເປັນໄພໂອເນຍເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມສຸກຫຼາຍແລະຊ່ວຍໃຫ້ລາວບໍ່ເປັນຄືກັບຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ບໍ່ມີຄວາມສຸກ.
9. ເປັນຫຍັງໄວຮຸ່ນສົມຄວນໄດ້ຮັບຄຳຊົມເຊີຍ?
9 ເດັກນ້ອຍແລະໄວຮຸ່ນຫຼາຍພັນຄົນທົ່ວໂລກກຳລັງເຮັດສິ່ງທີ່ດີຫຼາຍແລະສົມຄວນໄດ້ຮັບຄຳຊົມເຊີຍ. ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ສາຍສຳພັນກັບພະເຢໂຫວາແລະເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນມາເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດ. ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສຸກແທ້ໆແລະຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພະເຢໂຫວາໃນທຸກໆເລື່ອງເຊິ່ງລວມເຖິງການຮຽນ ວຽກອາຊີບ ແລະໃນຄອບຄົວ. ຊາໂລໂມນເວົ້າວ່າ: ‘ຈົ່ງປົງໃຈໃນພະເຢໂຫວາດ້ວຍສຸດໃຈ’ ລາວເວົ້າອີກວ່າ: “ໃນຮີດຄອງ [ແຜນການ] ທັງຫຼາຍຂອງເຈົ້າ ຈົ່ງຍອມຮູ້ຈັກພະເຈົ້າ ແລະພະອົງຈະນຳໜ້າເຈົ້າໄປໃນຫົນທາງທັງຫຼາຍຂອງເຈົ້າ.” (ສຸພາສິດ 3:5, 6) ເດັກນ້ອຍແລະໄວຮຸ່ນ ພະເຢໂຫວາຮັກເຈົ້າຫຼາຍແທ້ໆ! ເຈົ້າມີຄ່າຕໍ່ພະອົງ ຍ້ອນແນວນັ້ນພະອົງຈຶ່ງຢາກປົກປ້ອງ ຊີ້ນຳ ແລະອວຍພອນເຈົ້າ.
ກຽມຕົວຢ່າງດີເພື່ອຈະບອກຄົນອື່ນກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ
10. (ກ) ເປັນຫຍັງວຽກປະກາດຄວນເປັນໜຶ່ງໃນສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບເຮົາ? (ຂ) ອັນໃດຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ປະກາດເກັ່ງຂຶ້ນ?
10 ເມື່ອເຈົ້າຕັ້ງໃຈທີ່ຈະໃຊ້ທັງຊີວິດເພື່ອເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ ເຈົ້າກໍຢາກຈະບອກຄົນອື່ນໆກ່ຽວກັບພະອົງ. ພະເຍຊູຄລິດບອກວ່າ: “ຄຳປະເສີດ [“ຂ່າວດີ,” ລ.ມ.] ຈະເປັນທີ່ເທສະໜາປ່າວປະກາດໃນປະເທດທັງປວງກ່ອນ.” (ມາລະໂກ 13:10) ດັ່ງນັ້ນ ການປະກາດຈຶ່ງເປັນວຽກທີ່ຮີບດ່ວນແລະຄວນເປັນໜຶ່ງໃນວຽກທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບເຮົາ. ເຈົ້າຕັ້ງເປົ້າໝາຍເພື່ອຈະອອກປະກາດໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ບໍ? ເຈົ້າເປັນໄພໂອເນຍໄດ້ບໍ? ແລ້ວຖ້າເຈົ້າບໍ່ມັກການປະກາດເດ? ນອກຈາກນັ້ນ ອັນໃດຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ປະກາດເກັ່ງຂຶ້ນ? ມີ 2 ສິ່ງທີ່ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໄດ້ຄື: (1) ກຽມຕົວຢ່າງດີ ແລະ (2) ຢ່າຍອມແພ້ ພະຍາຍາມບອກຄົນອື່ນເລື່ອງພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປ. ເຈົ້າອາດແປກໃຈທີ່ເຫັນວ່າຕົວເອງມັກການປະກາດຫຼາຍສໍ່າໃດ.
ເຈົ້າຈະກຽມຕົວຢ່າງດີແນວໃດເພື່ອຈະບອກຄົນອື່ນກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ? (ເບິ່ງຂໍ້ 11, 12)
11, 12. (ກ) ເຈົ້າຈະເຮັດຫຍັງໄດ້ແດ່ເພື່ອກຽມຕົວເວົ້າກັບຄົນອື່ນເລື່ອງພະເຢໂຫວາ? (ຂ) ພີ່ນ້ອງໄວຮຸ່ນຄົນໜຶ່ງມີໂອກາດເວົ້າເລື່ອງພະເຢໂຫວາແນວໃດເມື່ອຢູ່ໂຮງຮຽນ?
11 ເລີ່ມໂດຍການກຽມຄຳຕອບທີ່ຄິດວ່າໝູ່ຢູ່ໂຮງຮຽນອາດຈະຖາມ ເຊັ່ນ: “ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເຊື່ອວ່າມີພະເຈົ້າ?” ມີຫຼາຍບົດຄວາມທີ່ຢູ່ໃນເວັບໄຊ jw.org ເຊິ່ງຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ສາມາດຕອບຄຳຖາມນັ້ນໄດ້. ຖ້າເຈົ້າໄປທີ່ ຄຳສອນຂອງຄຳພີໄບເບິນ > ໄວຮຸ່ນ > ຝຶກຄວາມຄິດ ເຈົ້າຈະພົບໃບຝຶກຄວາມຄິດທີ່ມີຊື່ວ່າ: “ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເຊື່ອວ່າມີພະເຈົ້າ?” ລອງຂຽນຄຳຕອບໃນໃບຝຶກຄວາມຄິດນີ້ເພື່ອຈະໄດ້ກຽມຄຳຕອບຂອງເຈົ້າເອົາໄວ້. ເຈົ້າຈະເຫັນຂໍ້ພະຄຳພີ 3 ຂໍ້ທີ່ເຈົ້າຈະໃຊ້ໄດ້ຄື: ເຫບເລີ 3:4 ໂລມ 1:20 ແລະຄຳເພງ 139:14. ນອກຈາກນັ້ນ ຍັງມີໃບຝຶກຄວາມຄິດອື່ນໆອີກທີ່ເຈົ້າສາມາດໃຊ້ເພື່ອກຽມຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມອື່ນໆ.—ອ່ານ 1 ເປໂຕ 3:15
12 ເຈົ້າອາດບອກກັບໝູ່ໃນຫ້ອງຮຽນວ່າເຂົາເຈົ້າສາມາດເຂົ້າໄປເບິ່ງເວັບໄຊ jw.org ໄດ້ດ້ວຍຕົວເອງ. ຄືກັບທີ່ລູກ້າໄດ້ເຮັດ. ມີເທື່ອໜຶ່ງໃນຫ້ອງຂອງລາວຮຽນເລື່ອງສາສະໜາຕ່າງໆ. ລູກ້າສັງເກດວ່າປຶ້ມທີ່ຮຽນເວົ້າເຖິງພະຍານພະເຢໂຫວາໃນທາງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ເຖິງວ່າລາວຈະຮູ້ສຶກຢ້ານ ແຕ່ລາວກໍຂໍນາຍຄູວ່າ ລາວຢາກອະທິບາຍໃຫ້ໝູ່ໃນຫ້ອງຟັງວ່າເປັນຫຍັງຂໍ້ມູນໃນປຶ້ມນັ້ນບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງ. ນາຍຄູກໍອະນຸຍາດໃຫ້ລາວອະທິບາຍສິ່ງທີ່ລາວເຊື່ອ ແລະລາວກໍມີໂອກາດໄດ້ເປີດເວັບໄຊໃຫ້ໝູ່ໃນຫ້ອງຮຽນເບິ່ງ. ນອກຈາກນັ້ນ ນາຍຄູຍັງໃຫ້ວຽກບ້ານກັບນັກຮຽນທຸກຄົນໂດຍໃຫ້ໄປເບິ່ງວິດີໂອເອົາຊະນະຄົນເກເລໂດຍບໍ່ໃຊ້ກຳລັງ. ເຈົ້ານຶກພາບອອກບໍວ່າລູກ້າຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍສໍ່າໃດທີ່ລາວໄດ້ເວົ້າເລື່ອງພະເຢໂຫວາໃນຫ້ອງຮຽນ?
13. ເປັນຫຍັງເຮົາບໍ່ຄວນຍອມແພ້ເມື່ອເຈິບັນຫາ?
13 ເມື່ອເຈົ້າເຈິບັນຫາ ຂໍຢ່າຍອມແພ້ແລະພະຍາຍາມເຮັດຕາມເປົ້າໝາຍຕໍ່ໆໄປ. (2 ຕີໂມເຕ 4:2) ຄືກັບທີ່ຄາທາຣີນາໄດ້ເຮັດ. ຕອນທີ່ອາຍຸ 17 ປີ ລາວຕັ້ງເປົ້າໝາຍທີ່ຈະປະກາດກັບໝູ່ທຸກຄົນຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ. ແຕ່ມີຄົນໜຶ່ງທີ່ມັກດູຖູກລາວເລື້ອຍໆ. ເຖິງວ່າຈະເປັນແບບນັ້ນລາວກໍບໍ່ລືມເປົ້າໝາຍຂອງລາວ. ການປະພຶດທີ່ດີຂອງລາວເຮັດໃຫ້ໝູ່ຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກຄົນໜຶ່ງທີ່ຊື່ຮັນຮູ້ສຶກປະທັບໃຈ. ຮັນເລີ່ມອ່ານປຶ້ມຕ່າງໆ ສຶກສາຄຳພີໄບເບິນແລະຮັບບັບເຕມາ. ແຕ່ຄາທາຣີນາບໍ່ໄດ້ຮູ້ເລື່ອງນີ້ເພາະລາວຍ້າຍໄປຢູ່ບ່ອນອື່ນ. ຈາກນັ້ນ 13 ປີຕໍ່ມາ ລາວກໍເຈິເລື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້ປະຫຼາດໃຈຫຼາຍແທ້ໆ ຕອນທີ່ລາວກັບຄອບຄົວເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມ ຄົນທີ່ມາບັນລະຍາຍສາທາລະນານັ້ນກໍຄືຮັນນັ້ນເອງ! ຄາທາຣີນາມີຄວາມສຸກຫຼາຍແທ້ໆທີ່ລາວບໍ່ໄດ້ຖິ້ມເປົ້າໝາຍທີ່ຈະປະກາດກັບໝູ່ຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ.
ຢ່າລືມເປົ້າໝາຍຂອງເຈົ້າ
14, 15. (ກ) ເຈົ້າຄວນຈື່ຫຍັງໄວ້ສະເໝີເມື່ອຖືກຄົນອື່ນກົດດັນໃຫ້ເຮັດຕາມ? (ຂ) ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະຮັບມືກັບຄວາມກົດດັນຈາກໝູ່?
14 ຈົນເຖິງຕອນນີ້ ບົດຄວາມນີ້ຄົງຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຕັດສິນໃຈໃຊ້ທັງຊີວິດເພື່ອເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈແລະຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄິດສະຕຽນ. ແຕ່ໄວຮຸ່ນຫຼາຍຄົນທີ່ອາຍຸສໍ່າເຈົ້າກໍພຽງແຕ່ຢາກມ່ວນກັບຊີວິດ ແລະເຂົາເຈົ້າອາດຊວນເຈົ້າໃຫ້ເຮັດຄືກັນ. ບໍ່ຊ້າກໍໄວ ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເຫັນວ່າເຈົ້າຍຶດໝັ້ນກັບສິ່ງທີ່ເຈົ້າເລືອກຫຼາຍສໍ່າໃດ. ຢ່າຍອມໃຫ້ຄົນອື່ນເຮັດໃຫ້ເຈົ້າລືມເປົ້າໝາຍນີ້. ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງຕົວຢ່າງໃນຕອນຕົ້ນຂອງບົດຄວາມ. ຖ້າເຈົ້າຢູ່ສະຖານີລົດເມ ເຈົ້າຈະຂຶ້ນລົດເມຄັນໜຶ່ງຍ້ອນເຫັນວ່າຄົນໃນລົດເມຄັນນັ້ນກຳລັງເຮັດສິ່ງທີ່ມ່ວນຊື່ນບໍໂດຍບໍ່ເບິ່ງວ່າລົດພາຈະໄປໃສ? ເຈົ້າຄົງບໍ່ເຮັດແບບນັ້ນແນ່ນອນ!
15 ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະສາມາດຮັບມືກັບຄວາມກົດດັນຈາກໝູ່ໄດ້? ເຈົ້າຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງຈາກສະຖານະການທີ່ເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າເຈົ້າຮັບມືໄດ້ຍາກເມື່ອຖືກກົດດັນຫຼືຖືກລໍ້ໃຈ. (ສຸພາສິດ 22:3) ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງຜົນເສຍຫາຍທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນຈາກການເຮັດສິ່ງທີ່ຜິດ. (ຄາລາຊີ 6:7) ແລະຖ່ອມໃຈຍອມຮັບວ່າເຈົ້າຕ້ອງການຄຳແນະນຳທີ່ດີ. ເຈົ້າຕ້ອງຟັງຄຳແນະນຳຂອງພໍ່ແມ່ແລະພີ່ນ້ອງທີ່ມີປະສົບການໃນປະຊາຄົມ.—ອ່ານ 1 ເປໂຕ 5:5, 6
16. ປະສົບການຂອງຄລິດສະຕ໋ອບສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າຄວາມຖ່ອມສຳຄັນຫຼາຍ?
16 ຄວາມຖ່ອມໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຄລິດສະຕ໋ອບຮັບເອົາຄຳແນະນຳທີ່ດີ. ຫຼັງຈາກທີ່ລາວຮັບບັບເຕມາບໍ່ດົນ ລາວກໍເລີ່ມໄປອອກກຳລັງກາຍຢູ່ສູນເປັນປະຈຳ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນໄວຮຸ່ນຫຼາຍຄົນຊວນລາວໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມທີມກິລາຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຄລິດສະຕ໋ອບໄດ້ປຶກສາເລື່ອງນີ້ກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄົນໜຶ່ງ ແລະຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍຊ່ວຍລາວໃຫ້ຄິດເຖິງອັນຕະລາຍບາງຢ່າງ ເຊັ່ນ: ການມີນິດໄສມັກແຂ່ງຂັນກັນ. ແຕ່ຄລິດສະຕ໋ອບກໍຍັງເຂົ້າຮ່ວມທີມກິລາ. ບໍ່ດົນລາວກໍສັງເກດເຫັນວ່າ ກິລານັ້ນມີແຕ່ຄວາມຮຸນແຮງແລະເປັນອັນຕະລາຍ. ລາວຈຶ່ງໄປຫາຜູ້ເຖົ້າແກ່ອີກຄັ້ງ ແລະຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍໃຫ້ຄຳແນະນຳຈາກຄຳພີໄບເບິນກັບລາວ. ຄລິດສະຕ໋ອບບອກວ່າ: “ພະເຢໂຫວາສົ່ງຜູ້ປຶກສາທີ່ດີມາໃຫ້ຂ້ອຍ ແລະຂ້ອຍກໍເຊື່ອຟັງພະອົງເຖິງວ່າຈະຊ້າແດ່.” ເຈົ້າມີຄວາມຖ່ອມພໍບໍທີ່ຈະຍອມຮັບເອົາຄຳແນະນຳທີ່ດີ?
17, 18. (ກ) ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ໄວຮຸ່ນທຸກມື້ນີ້ໄດ້ຮັບຫຍັງ? (ຂ) ເຈົ້າຈະຫຼີກລ່ຽງການເລືອກທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ເສຍໃຈພາຍຫຼັງເມື່ອເປັນຜູ້ໃຫຍ່ໄດ້ແນວໃດ? ຂໍເລົ່າປະສົບການ.
17 ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ຄົນໜຸ່ມເອີຍ ຈົ່ງຊົມຊື່ນຍິນດີເວລາຍັງໜຸ່ມແລະໃຫ້ໃຈຂອງເຈົ້າມີຄວາມສຸກໃນເວລາຍັງໜຸ່ມ.” (ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 11:9) ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມສຸກຕອນທີ່ເຈົ້າເປັນໄວຮຸ່ນ. ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ວິທີໜຶ່ງທີ່ຈະມີຄວາມສຸກຄື: ເຈົ້າຕ້ອງຈົດຈໍ່ຢູ່ກັບເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນສະເໝີແລະເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພະເຢໂຫວາບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະວາງແຜນເຮັດຫຍັງຫຼືຕັດສິນໃຈເລື່ອງຫຍັງ. ຖ້າເຈົ້າເຮັດແບບນີ້ໄວເທົ່າໃດ ເຈົ້າກໍຈະເຫັນໄວຂຶ້ນວ່າພະເຢໂຫວາຊີ້ນຳ ປົກປ້ອງ ແລະອວຍພອນເຈົ້າແນວໃດ. ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງຄຳແນະນຳທີ່ດີທຸກຢ່າງທີ່ພະອົງໃຫ້ກັບເຈົ້າໂດຍທາງຄຳພີໄບເບິນ ແລະເຮັດຕາມຄຳແນະນຳນີ້ທີ່ວ່າ: ‘ເຈົ້າຈົ່ງລະນຶກຄຶດຮອດພະອົງຜູ້ໄດ້ນິລະມິດສ້າງເຈົ້າແລ້ວໃນເວລາທີ່ເຈົ້າຍັງໜຸ່ມຢູ່.’—ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 12:1
18 ຊ່ວງໄວຮຸ່ນເປັນຊ່ວງເວລາສັ້ນໆກ່ອນຈະເຕີບໂຕເປັນຜູ້ໃຫຍ່. ໜ້າເສົ້າໃຈ ຫຼາຍຄົນມາເສຍໃຈພາຍຫຼັງເພາະຕັ້ງເປົ້າໝາຍຜິດ ຫຼືບໍ່ມີເປົ້າໝາຍຫຍັງເລີຍຕອນທີ່ຍັງນ້ອຍ. ຖ້າເຈົ້າຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນແລະຈົດຈໍ່ກັບເປົ້າໝາຍນັ້ນສະເໝີ ເຈົ້າຈະມີຄວາມສຸກກັບສິ່ງທີ່ເຈົ້າເລືອກເມື່ອເຈົ້າໃຫຍ່ຂຶ້ນ. ຄ້າຍຄືກັບຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເມີຈານາ ຕອນທີ່ໄວຮຸ່ນລາວຫຼິ້ນກິລາເກັ່ງຫຼາຍ. ລາວຖືກເຊີນໃຫ້ໄປແຂ່ງຂັນກິລາໂອແລັມປິກລະດູໜາວ. ແທນທີ່ລາວຈະຕອບຮັບ ລາວພັດເລືອກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາເຕັມເວລາ. ເຖິງວ່າ 30 ປີຜ່ານໄປແລ້ວ ລາວກໍຍັງຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາຮ່ວມກັບຜົວຂອງລາວ. ລາວບອກວ່າຄົນທີ່ຢາກມີຊື່ສຽງ ກຽດຕິຍົດ ອຳນາດ ແລະຄວາມຮັ່ງມີຈະບໍ່ມີຄວາມສຸກແທ້! ລາວຍັງບອກອີກວ່າເປົ້າໝາຍທີ່ດີທີ່ສຸດຄື ການຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າແລະຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ຮູ້ຈັກພະອົງ.
19. ຕອນທີ່ເຮົາຍັງນ້ອຍເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນເລື່ອງທີ່ດີທີ່ຈະຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນແລະຈົດຈໍ່ທີ່ເປົ້າໝາຍນັ້ນສະເໝີ?
19 ເດັກນ້ອຍແລະໄວຮຸ່ນທັງຫຼາຍ ເຈົ້າສົມຄວນໄດ້ຮັບຄຳຊົມເຊີຍແທ້ໆ! ເພາະເຖິງວ່າເຈົ້າຈະປະສົບກັບບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ ແຕ່ເຈົ້າກໍຍັງຕັ້ງໃຈໃຊ້ຊີວິດເພື່ອຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ເຈົ້າຕັ້ງເປົ້າໝາຍຂອງຄລິດສະຕຽນ ແລະເບິ່ງວ່າວຽກປະກາດເປັນໜຶ່ງໃນສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດ ແລະບໍ່ໄດ້ຍອມໃຫ້ໂລກນີ້ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າລືມເປົ້າໝາຍໄປ. ເຈົ້າໝັ້ນໃຈໄດ້ເລີຍວ່າຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຈົ້າຈະບໍ່ເສຍໄປລ້າໆ. ເຈົ້າຍັງມີພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງທີ່ຮັກແລະສະໜັບສະໜູນເຈົ້າ. ດັ່ງນັ້ນ “ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະເຮັດອັນໃດກໍໃຫ້ຝາກເລື່ອງນັ້ນໄວ້ກັບພະເຢໂຫວາ ແລ້ວແຜນການຂອງເຈົ້າຈະສຳເລັດ.”
