ສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນຄຳສັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາ
‘ຄວາມເຊື່ອ . . . ເປັນຄວາມແນ່ໃຈເພາະມີຫຼັກຖານຊັດເຈນວ່າສິ່ງທີ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນນັ້ນມີຈິງ.’—ເຫບເລີ 11:1, ລ.ມ.
ເພງ: 54, 125
1. ເຮົາຄວນຈະຮູ້ສຶກແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອທີ່ເຮົາມີ?
ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນຈະມີຄວາມເຊື່ອ. (2 ເທຊະໂລນີກ 3:2) ແຕ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຜູ້ທີ່ນະມັດສະການພະອົງມີຄວາມເຊື່ອ. (ໂລມ 12:3; ຄາລາຊີ 5:22) ເຮົາຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາມີຄວາມເຊື່ອ!
2, 3. (ກ) ເມື່ອມີຄວາມເຊື່ອ ເຮົາໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດ? (ຂ) ຕອນນີ້ເຮົາຈະພິຈາລະນາຄຳຖາມຫຍັງ?
2 ພະເຢໂຫວາມອບລູກຊາຍສຸດທີ່ຮັກຂອງພະອົງເພື່ອທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພະເຍຊູຈະໄດ້ຮັບການອະໄພບາບ. ໂດຍວິທີນີ້ຈຶ່ງເປັນໄປໄດ້ທີ່ຜູ້ຄົນຈະເປັນເພື່ອນກັບພະເຢໂຫວາແລະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. (ໂຢຮັນ 6:44, 65; ໂລມ 6:23) ພະເຢໂຫວາເມດຕາເຮົາແທ້ໆ! ເຖິງວ່າເຮົາເປັນຄົນບາບແລະສົມຄວນຕາຍ ແຕ່ພະອົງກໍເຫັນວ່າເຮົາມີທ່າອ່ຽງໃນການເຮັດສິ່ງທີ່ດີໄດ້. (ຄຳເພງ 103:10) ພະອົງຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮຽນຮູ້ເລື່ອງຂ່າວດີກ່ຽວກັບພະເຍຊູແລະຄ່າໄຖ່ຂອງພະອົງ. ເມື່ອເລີ່ມມີຄວາມເຊື່ອໃນພະເຍຊູແລະເຮັດຕາມພະອົງ ເຮົາກໍສາມາດຄອຍຖ້າທີ່ຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ!—ອ່ານ 1 ໂຢຮັນ 4:9, 10
3 ເຮົາຮຽນຮູ້ຫຍັງຕື່ມອີກກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອ? ຖ້າເຮົາພຽງແຕ່ຮູ້ໃນສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດແລ້ວສຳລັບເຮົາແລະຮູ້ສິ່ງທີ່ພະອົງຈະເຮັດເພື່ອເຮົາໃນອະນາຄົດ ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາມີຄວາມເຊື່ອບໍ? ໃຫ້ມາເບິ່ງວ່າມີສິ່ງໃດອີກທີ່ເຮົາຕ້ອງເຮັດ.
“ເຊື່ອໃນໃຈ”
4. ເມື່ອເຮົາມີຄວາມເຊື່ອ ສິ່ງນີ້ມີຜົນກະທົບຕໍ່ເຮົາແນວໃດ?
4 ເມື່ອເຮົາມີຄວາມເຊື່ອໃນພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູ ເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ຮູ້ໃນສິ່ງທີ່ພວກເພິ່ນໄດ້ເຮັດແລ້ວສຳລັບເຮົາແລະສິ່ງທີ່ພວກເພິ່ນຈະເຮັດເພື່ອເຮົາໃນອະນາຄົດ. ເຮົາຍັງຕ້ອງມີຄວາມປາຖະໜາອັນແຮງກ້າທີ່ຈະໃຊ້ຊີວິດໃນແບບທີ່ພວກເພິ່ນສອນ ແລະກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ຮູ້ຈັກພວກເພິ່ນ. ໂປໂລເວົ້າວ່າ: ‘ຖ້າທ່ານຍອມດ້ວຍປາກ [“ປະກາດຢ່າງເປີດເຜີຍ,” ລ.ມ.] ວ່າພະເຍຊູເປັນພະອົງເຈົ້າ ແລະເຊື່ອໃນໃຈວ່າພະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ພະອົງເປັນຄືນມາຈາກໝູ່ຄົນຕາຍ ທ່ານຈະພົ້ນ. ເພາະວ່າຄົນເຊື່ອດ້ວຍໃຈຖືກຮັບເປັນຄົນຊອບທຳ ແລະຍອມດ້ວຍປາກ [“ປະກາດຢ່າງເປີດເຜີຍ,” ລ.ມ.] ກໍເຖິງຄວາມພົ້ນ.’—ໂລມ 10:9, 10; 2 ໂກລິນໂທ 4:13
5. ເປັນຫຍັງຄວາມເຊື່ອຈຶ່ງເປັນສິ່ງສຳຄັນ ແລະເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ.
5 ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າເພື່ອຈະມີຄວາມສຸກກັບຊີວິດຕະຫຼອດໄປໃນໂລກໃໝ່ ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອແລະຕ້ອງຮັກສາຄວາມເຊື່ອນັ້ນໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ. ຄວາມເຊື່ອເປັນຄືກັບຕົ້ນໄມ້ ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງຫົດນໍ້າເລື້ອຍໆເພື່ອໃຫ້ມັນແຂງແຮງແລະເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນຕໍ່ໆໄປ. ແຕ່ຖ້າເຮົາບໍ່ໄດ້ຫົດນໍ້າພຽງພໍ ຕົ້ນໄມ້ນັ້ນກໍຈະຫ່ຽວແຫ້ງແລະຕາຍ. ຄ້າຍຄືກັນ ເຮົາຕ້ອງແນ່ໃຈວ່າຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ “ໝັ້ນຄົງ” ແລະມີ “ເພີ່ມຂຶ້ນ” ເລື້ອຍໆ.—ຕິໂຕ 2:2, ລ.ມ.; 2 ເທຊະໂລນີກ 1:3, ລ.ມ.; ລືກາ 22:32; ເຫບເລີ 3:12
ຄຳພີໄບເບິນອະທິບາຍກ່ຽວກັບຄວາມໝາຍຂອງຄວາມເຊື່ອ
6. ໃນເຫບເລີ 11:1 ອະທິບາຍສອງຈຸດກ່ຽວກັບຄວາມໝາຍຂອງຄວາມເຊື່ອ ສອງຈຸດນັ້ນມີຫຍັງແດ່?
6 ໃນເຫບເລີ 11:1, ລ.ມ. (ອ່ານ) ຄຳພີໄບເບິນອະທິບາຍກ່ຽວກັບຄວາມໝາຍຂອງຄວາມເຊື່ອ. (1) ຄວາມເຊື່ອຄື: “ຄວາມໝັ້ນໃຈເພາະມີເຫດຜົນໜັກແໜ້ນວ່າສິ່ງທີ່ຫວັງໄວ້ຈະເກີດຂຶ້ນ.” ສິ່ງທີ່ເຮົາ “ຫວັງໄວ້” ລວມເຖິງຄຳສັນຍາຂອງພະເຈົ້າກ່ຽວກັບອະນາຄົດ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຮົາໝັ້ນໃຈວ່າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຈະໝົດໄປແລະຈະມີໂລກໃໝ່. (2) ຄວາມເຊື່ອຄື: “ຄວາມແນ່ໃຈເພາະມີຫຼັກຖານຊັດເຈນ” ຫຼືມີຫຼັກຖານທີ່ເຮັດໃຫ້ໝັ້ນໃຈວ່າ “ສິ່ງທີ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນນັ້ນມີຈິງ.” ເຮົາຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າ ພະເຍຊູຄລິດ ພວກທູດສະຫວັນ ແລະລາຊະອານາຈັກໃນສະຫວັນມີແທ້ ເຖິງວ່າເຮົາບໍ່ສາມາດເຫັນສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ກໍຕາມ. (ເຫບເລີ 11:3) ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາມີຄວາມເຊື່ອແທ້ໆໃນຄຳສັນຍາຂອງພະເຈົ້າແລະໃນສິ່ງທີ່ເຮົາບໍ່ສາມາດເຫັນໄດ້? ເຮົາສະແດງໃຫ້ເຫັນໃນການໃຊ້ຊີວິດ ແລະໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າແລະເຮັດ.
7. ຕົວຢ່າງຂອງໂນເອຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງການມີຄວາມເຊື່ອ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
7 ເຮົາຮຽນຫຍັງຈາກຄວາມເຊື່ອຂອງໂນເອ? ໂປໂລເວົ້າເຖິງໂນເອວ່າ: ‘ເມື່ອພະເຈົ້າບອກເຖິງສິ່ງທີ່ຍັງບໍ່ເຫັນ ລາວຈຶ່ງຢ້ານກົວແລະໄດ້ກໍ່ສ້າງນາວາຫຼັງໜຶ່ງເພື່ອຊ່ວຍຄອບຄົວໃຫ້ລອດ.’ (ເຫບເລີ 11:7) ຍ້ອນວ່າໂນເອເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາບອກ ລາວຈຶ່ງໄດ້ສ້າງເຮືອລຳໃຫຍ່. ບາງທີເພື່ອນບ້ານອາດຈະຖາມລາວວ່າເປັນຫຍັງຈຶ່ງສ້າງເຮືອໃຫຍ່ນັ້ນ. ເຮົາໝັ້ນໃຈໄດ້ເລີຍວ່າໂນເອຈະບໍ່ມິດງຽບຢູ່ ເພາະຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າໂນເອເປັນ ‘ຜູ້ປ່າວປະກາດຄວາມຊອບທຳ.’ (2 ເປໂຕ 2:5) ລາວໄດ້ເຕືອນຜູ້ຄົນວ່າພະເຢໂຫວາຈະເຮັດໃຫ້ມີນໍ້າຖ້ວມເພື່ອທຳລາຍຄົນຊົ່ວ. ບາງທີໂນເອອາດບອກເຂົາເຈົ້າຄືກັບທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ບອກລາວທີ່ວ່າ: “ທີ່ສຸດແຫ່ງເນື້ອໜັງທັງສິ້ນໄດ້ມາເຖິງແລ້ວຕໍ່ໜ້າເຮົາ ເຫດວ່າແຜ່ນດິນກໍເຕັມໄປດ້ວຍການຫຍາບຊ້າສາໂຫດຂອງເຂົາ” ແລະ “ເຮົາໃຫ້ນໍ້າມາຖ້ວມແຜ່ນດິນໂລກເພື່ອຈະໄດ້ທຳລາຍເນື້ອໜັງທີ່ມີຊີວິດລົມຫັນໃຈໃຫ້ເສຍຈາກໃຕ້ຟ້າ ສັບພະທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນຈະຕາຍໄປ.” ຈາກນັ້ນໂນເອໄດ້ບອກໃນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເພື່ອຈະລອດຊີວິດ. ພະເຢໂຫວາສັ່ງວ່າ: ‘ເຈົ້າຕ້ອງເຂົ້າໄປໃນນາວານັ້ນ.’—ຕົ້ນເດີມ 6:13, 17, 18
8. ຢາໂກໂບໄດ້ເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອ?
8 ຢາໂກໂບໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອເຊັ່ນກັນ. ເບິ່ງຄືວ່າລາວຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້ທັນທີຫຼັງຈາກທີ່ໂປໂລໄດ້ຂຽນເຖິງຄລິດສະຕຽນຊາວເຫບເລີ. ຢາໂກໂບຂຽນວ່າ: “ຈົ່ງສຳແດງຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ມີກິດຈະການຂອງທ່ານໃຫ້ເຮົາເຫັນ ແລະເຮົາຈະສຳແດງຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາດ້ວຍກິດຈະການຂອງເຮົາໃຫ້ທ່ານເຫັນ.” (ຢາໂກໂບ 2:18) ຢາໂກໂບອະທິບາຍວ່າເພື່ອຈະມີຄວາມເຊື່ອ ເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ເຊື່ອໃນສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ. ພວກຜີປີສາດເຊື່ອວ່າພະເຢໂຫວາມີແທ້ ແຕ່ພວກມັນບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອໃນພະອົງ. ກົງກັນຂ້າມ ພວກມັນຕໍ່ຕ້ານພະອົງຢ່າງຮຸນແຮງ. (ຢາໂກໂບ 2:19, 20) ເມື່ອບາງຄົນມີຄວາມເຊື່ອ ລາວຈະເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າພໍໃຈດ້ວຍການກະທຳທີ່ດີ ແລະນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ອັບລາຫາມໄດ້ເຮັດ. ຢາໂກໂບຂຽນວ່າ: ‘ເມື່ອທ່ານອັບລາຫາມຜູ້ເປັນພໍ່ຂອງເຮົາທັງຫຼາຍໄດ້ພາທ່ານອີຊາກລູກຂອງທ່ານໄປຖວາຍເທິງແທ່ນບູຊາ ທ່ານເປັນທີ່ຖືວ່າຊອບທຳດ້ວຍກິດຈະການບໍ່ໃຊ່ຫຼື? ທ່ານເຫັນວ່າຄວາມເຊື່ອໄດ້ກະທຳການດ້ວຍກັນກັບກິດຈະການຂອງທ່ານ.’ ຈາກນັ້ນຢາໂກໂບໄດ້ເນັ້ນວ່າ ຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ມີການກະທຳກໍເປັນຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ ໂດຍເວົ້າວ່າ: “ກາຍທີ່ບໍ່ມີຈິດວິນຍານ [“ລົມຫັນໃຈ,” ລ.ມ.] ຕາຍແລ້ວສັນໃດ ຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ມີກິດຈະການກໍຕາຍແລ້ວສັນນັ້ນດ້ວຍ.”—ຢາໂກໂບ 2:21-23, 26
9, 10. ການສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນພະບຸດໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?
9 ຫຼາຍກວ່າ 30 ປີຕໍ່ມາ ໂຢຮັນໄດ້ຂຽນກິດຕິຄຸນຕາມຊື່ຂອງລາວກັບຈົດໝາຍອີກ 3 ສະບັບ. ຄືກັບຄົນອື່ນໆທີ່ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ ໂຢຮັນເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງຄວາມເຊື່ອ. ດັ່ງນັ້ນ ຫຼາຍຄັ້ງໃນຈົດໝາຍທີ່ລາວຂຽນ ລາວຈຶ່ງໃຊ້ຄຳພາສາເກັຣກເຊິ່ງບາງທີແປວ່າ: “ສະແດງຄວາມເຊື່ອ.”
ການສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນພະບຸດ ກໍຄືການເຊື່ອຟັງພະເຍຊູ
10 ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໂຢຮັນໄດ້ອະທິບາຍວ່າ: “ຜູ້ທີ່ [ສະແດງຄວາມ] ເຊື່ອໃນພະບຸດນັ້ນກໍມີຊີວິດອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ ແຕ່ວ່າຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພະບຸດນັ້ນກໍຈະບໍ່ເຫັນຊີວິດ ແຕ່ວ່າຄວາມຄຽດຂອງພະເຈົ້າກໍຕັ້ງຢູ່ເທິງຜູ້ນັ້ນ.” (ໂຢຮັນ 3:36) ການສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນພະບຸດ ກໍຄືເຮົາຕ້ອງເຊື່ອຟັງພະເຍຊູ. ທີ່ຈິງໃນຈົດໝາຍທີ່ໂຢຮັນຂຽນ ເຮົາເຫັນວ່າພະເຍຊູເວົ້າເລື້ອຍໆວ່າເພື່ອຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ ເຮົາຕ້ອງສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນພະອົງແລະໃນພະເຢໂຫວາ.—ໂຢຮັນ 3:16; 6:29, 40; 11:25, 26; 14:1, 12
11. ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາຮູ້ບຸນຄຸນຕໍ່ພະເຢໂຫວາທີ່ເຮົາໄດ້ຮູ້ຈັກຄວາມຈິງ?
11 ພະເຢໂຫວາໃຊ້ພະລັງບໍລິສຸດເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງກ່ຽວກັບພະອົງແລະລູກຊາຍຂອງພະອົງ ແລະເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອໃນພວກເພິ່ນ. (ອ່ານລືກາ 10:21) ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາຮູ້ບຸນຄຸນຕໍ່ພະເຢໂຫວາທຸກສິ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ເຮັດເພື່ອເຮົາ? ເຮົາຕ້ອງບໍ່ເຊົາຂອບໃຈພະອົງທີ່ຍອມໃຫ້ເຮົາມີສາຍສຳພັນກັບພະອົງໂດຍທາງພະເຍຊູ ‘ຜູ້ເປັນຫົວໜ້າແລະຜູ້ກະທຳໃຫ້ຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາສຳເລັດ [“ສົມບູນຄົບຖ້ວນ,” ລ.ມ.]’ (ເຫບເລີ 12:2) ເຮົາຍັງຕ້ອງຮັກສາຄວາມເຊື່ອໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຕໍ່ໆໄປໂດຍອະທິດຖານເຖິງພະອົງສະເໝີ ແລະສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເປັນປະຈຳ.—ເອເຟດ 6:18; 1 ເປໂຕ 2:2
ເຮົາສະແດງຄວາມເຊື່ອໂດຍບອກຄົນອື່ນໃນເລື່ອງຂ່າວດີເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ມີໂອກາດ (ເບິ່ງຂໍ້ 12)
12. ຖ້າເຮົາມີຄວາມເຊື່ອ ເຮົາຈະເຮັດຫຍັງ?
12 ເຮົາຄວນສະແດງໃຫ້ເຫັນຕໍ່ໆໄປດ້ວຍການກະທຳຂອງເຮົາ ທີ່ວ່າເຮົາມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງໃນຄຳສັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຮົາປະກາດກັບຜູ້ຄົນຕໍ່ໄປໃນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ ແລະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງພະເຍຊູ. ເຮົາຍັງເຮັດດີຕໍ່ໄປ “ໂດຍສະເພາະກັບພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ.” (ຄາລາຊີ 6:10, ລ.ມ.) ເຮົາຍັງພະຍາຍາມຢ່າງໜັກເພື່ອ “ຖິ້ມລັກສະນະນິດໄສເກົ່າກັບສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເຄີຍເຮັດ” ເພາະເຮົາບໍ່ຢາກໃຫ້ສິ່ງໃດມາທຳລາຍສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ.—ໂກໂລດ 3:5, 8-10
ຄວາມເຊື່ອໃນພະເຈົ້າເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຮາກຖານຂອງເຮົາ
13. ການມີຄວາມເຊື່ອໃນພະເຈົ້າສຳຄັນຂະໜາດໃດ? ຄຳພີໄບເບິນໄດ້ເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ ແລະເປັນຫຍັງຈຶ່ງເວົ້າແນວນັ້ນ?
13 ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ປາສະຈາກຄວາມເຊື່ອຈະເປັນທີ່ຊອບໃຈພະເຈົ້າກໍບໍ່ໄດ້ ເພາະວ່າຜູ້ທີ່ຫຍັບເຂົ້າມາຫາພະເຈົ້າຕ້ອງເຊື່ອວ່າພະອົງເປັນຢູ່ ແລະພະອົງຈະປະທານບຳເໜັດໃຫ້ແກ່ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ປົງໃຈຊອກຫາພະອົງ.” (ເຫບເລີ 11:6) ຄຳພີໄບເບິນຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ‘ຄວາມເຊື່ອໃນພະເຈົ້າ’ ເປັນໜຶ່ງໃນສິ່ງທຳອິດທີ່ຄລິດຕຽນແທ້ຈຳເປັນຕ້ອງມີ. ຄວາມເຊື່ອແບບນີ້ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງ ‘ຮາກຖານ’ ຂອງເຮົາ. (ເຫບເລີ 6:1) ແຕ່ນອກຈາກມີຄວາມເຊື່ອແລ້ວ ເຮົາຍັງຕ້ອງມີຄຸນລັກສະນະຢ່າງອື່ນອີກເພື່ອເຮົາຈະມີສາຍສຳພັນກັບພະເຢໂຫວາແລະຮັກສາສາຍສຳພັນນັ້ນໄວ້.—ອ່ານ 2 ເປໂຕ 1:5-7; ຢູເດ 20, 21
14, 15. ເມື່ອສົມທຽບກັນກັບຄວາມຮັກ ຄວາມເຊື່ອສຳຄັນຂະໜາດໃດ?
14 ຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນກ່າວເຖິງຄວາມເຊື່ອຫຼາຍກວ່າຄຸນລັກສະນະອື່ນໆ. ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າຄວາມເຊື່ອເປັນຄຸນລັກສະນະສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ເຮົາຕ້ອງມີບໍ?
15 ໂປໂລສົມທຽບຄວາມເຊື່ອກັບຄວາມຮັກ. ລາວຂຽນວ່າ: “ເຮົາອາດມີຄວາມເຊື່ອອັນຄົບຖ້ວນເພື່ອຍົກຍ້າຍພູເຂົາ ແຕ່ຖ້າບໍ່ມີຄວາມຮັກກໍບໍ່ມີຄຸນຄ່າຫຍັງໝົດ.” (1 ໂກລິນໂທ 13:2, ທ.ປ.) ພະເຍຊູເວົ້າວ່າ: “ຄຳສັ່ງຂໍ້ໃຫຍ່ແລະຂໍ້ສຳຄັນທີ່ສຸດ” ແມ່ນໃຫ້ຮັກພະເຈົ້າ. (ມັດທາຍ 22:35-40, ທ.ປ.) ຄວາມຮັກຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄຸນລັກສະນະຢ່າງອື່ນອີກເພື່ອເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າພໍໃຈ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າຄວາມຮັກ “ເຊື່ອສັບພະທຸກສິ່ງ.” ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມຮັກຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຊື່ອຫຼືມີຄວາມເຊື່ອໃນທຸກສິ່ງທີ່ພະເຈົ້າບອກໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ.—1 ໂກລິນໂທ 13:4, 7
16, 17. ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມຮັກ? ໃນສອງຄຸນລັກສະນະນີ້ ອັນໃດຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
16 ຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມຮັກເປັນຄຸນລັກສະນະທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ ແລະຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນມັກກ່າວເຖິງສອງສິ່ງນີ້ນຳກັນ. ໂປໂລກະຕຸ້ນພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອວ່າ: ໃຫ້ “ເອົາຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມຮັກໃສ່ເປັນເສື້ອເກາະປ້ອງກັນເອິກ.” (1 ເທຊະໂລນີກ 5:8, ລ.ມ.) ເປໂຕໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບພະເຍຊູວ່າ: ‘ເຖິງວ່າທ່ານທັງຫຼາຍບໍ່ໄດ້ເຫັນພະອົງ ພວກທ່ານກໍຮັກພະອົງ. ແລະເຖິງແມ່ນພວກທ່ານບໍ່ເຫັນພະອົງດຽວນີ້ ພວກທ່ານຍັງເຊື່ອໃນພະອົງ.’ (1 ເປໂຕ 1:8) ຢາໂກໂບໄດ້ຖາມພີ່ນ້ອງຜູ້ຖືກເຈີມວ່າ: “ພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກພວກຄົນທຸກຍາກໃນໂລກນີ້ໃຫ້ເປັນຄົນມັ່ງມີໃນຄວາມເຊື່ອ ແລະໃຫ້ເປັນເຈົ້າມູນແຫ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນທີ່ພະອົງໄດ້ປະຕິຍານໄວ້ໃຫ້ແກ່ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ຮັກພະອົງບໍ່ໃຊ່ຫຼື?” (ຢາໂກໂບ 2:5) ໂຢຮັນຂຽນວ່າ ຄຳສັ່ງຂອງພະເຈົ້າກໍຄື “ໃຫ້ເຮົາທັງຫຼາຍເຊື່ອໃນນາມຊື່ແຫ່ງພະເຍຊູຄລິດພະບຸດແຫ່ງພະເຈົ້າ ແລະໃຫ້ຮັກກັນແລະກັນ.”—1 ໂຢຮັນ 3:23
17 ໂປໂລຍັງຂຽນວ່າ: ‘ສາມສິ່ງນີ້ກໍຕັ້ງຢູ່ ຄວາມເຊື່ອ ຄວາມຫວັງ ແລະຄວາມຮັກ ແຕ່ວ່າອັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດເປັນຄວາມຮັກ.’ (1 ໂກລິນໂທ 13:13) ໃນອະນາຄົດ ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງມີຄວາມເຊື່ອອີກຕໍ່ໄປໃນຄຳສັນຍາຂອງພະເຈົ້າກ່ຽວກັບໂລກໃໝ່ ເພາະຄຳສັນຍານັ້ນຈະກາຍເປັນຈິງ. ເຮົາຈະມີຊີວິດທີ່ດີເລີດຕາມທີ່ຄຳພີໄບເບິນບອກໄວ້. ແຕ່ເຮົາຍັງຈະຕ້ອງມີຄວາມຮັກຕໍ່ພະເຈົ້າແລະຕໍ່ຜູ້ຄົນຢູ່ສະເໝີ. ທີ່ຈິງຄວາມຮັກແບບນີ້ຈະເຕີບໃຫຍ່ຕໍ່ໆໄປຕະຫຼອດການ.
ພະເຢໂຫວາອວຍພອນຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ
18, 19. ຍ້ອນວ່າປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໃນສະໄໝນີ້ມີຄວາມເຊື່ອ ຜົນຈຶ່ງເປັນແນວໃດ ແລະໃຜສົມຄວນໄດ້ຮັບການສັນລະເສີນໃນເລື່ອງນີ້?
18 ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໃນສະໄໝນີ້ມີຄວາມເຊື່ອໃນລາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງ ແລະສະໜັບສະໜູນລາຊະອານາຈັກນີ້. ນອກຈາກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຮັກກັນແລະກັນ. ເຂົາເຈົ້າເຮັດແບບນີ້ໄດ້ກໍຍ້ອນວ່າຍອມໃຫ້ພະລັງບໍລິສຸດຊີ້ນຳການໃຊ້ຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ. (ຄາລາຊີ 5:22, 23) ຜົນເປັນແນວໃດ? ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຫຼາຍກວ່າແປດລ້ານຄົນໃນທົ່ວໂລກມີສັນຕິສຸກແລະມີຄວາມກົມກຽວກັນໃນປະຊາຄົມ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມຮັກເປັນຄຸນລັກສະນະທີ່ມີພະລັງ.
19 ຄວາມກົມກຽວກັນແບບນີ້ເກີດຂຶ້ນໄດ້ກໍຍ້ອນຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາ. ດັ່ງນັ້ນ ພະອົງສົມຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການສັນລະເສີນ. (ເອຊາອີ 55:13) ເຮົາຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ທີ່ເຮົາຈະ “ພົ້ນໂດຍທາງຄວາມເຊື່ອ.” (ເອເຟດ 2:8, ທ.ປ.) ພະອົງຍັງຈະຊ່ວຍອີກຫຼາຍຄົນໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອໃນພະອົງ. ໃນທີ່ສຸດ ໂລກນີ້ຈະມີແຕ່ມະນຸດທີ່ຊອບທຳ ບໍ່ມີບາບ ແລະມີຄວາມສຸກເຊິ່ງຈະສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາຕະຫຼອດໄປ!
