ແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງດ້ວຍນໍ້າໃຈຂອງຄວາມຮັກ
“ຢູ່ຮ່ວມກັນຢ່າງສັນຕິສຸກ.”—ມາລະໂກ 9:50, ທ.ປ.
ເພງ: 39, 77
1, 2. ໃນພະທຳຕົ້ນເດີມມີການກ່າວເຖິງຂໍ້ຂັດແຍ່ງອັນໃດແດ່ຂອງມະນຸດ ແລະເປັນຫຍັງເລື່ອງນີ້ຈຶ່ງໜ້າສົນໃຈ?
ເຈົ້າເຄີຍຄິດກ່ຽວກັບຂໍ້ຂັດແຍ່ງໃນເລື່ອງສ່ວນຕົວທີ່ມີການບັນທຶກໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນບໍ? ໃນຕອນຕົ້ນໆຂອງພະທຳຕົ້ນເດີມພຽງບໍ່ເທົ່າໃດບົດ ເຮົາກໍຮຽນຮູ້ວ່າກາອິນໄດ້ຂ້າອາເບນ. (ຕົ້ນເດີມ 4:3-8) ເລເມກໄດ້ຂ້າຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງທີ່ໄດ້ຕີລາວ. (ຕົ້ນເດີມ 4:23) ຄົນລ້ຽງແກະຂອງອັບລາຫາມໄດ້ຖຽງກັນກັບຄົນລ້ຽງແກະຂອງໂລດ. (ຕົ້ນເດີມ 13:5-7) ອາຄາດຮູ້ສຶກວ່າຕົວເອງດີກວ່າຊາລາ ແລະຊາລາກໍບໍ່ພໍໃຈໃຫ້ອັບລາຫາມ. (ຕົ້ນເດີມ 16:3-6) ຍິດມາເອນໄດ້ຕໍ່ສູ້ທຸກຄົນ ແລະທຸກຄົນກໍໄດ້ຕໍ່ສູ້ລາວ.—ຕົ້ນເດີມ 16:12
2 ເປັນຫຍັງໃນຄຳພີໄບເບິນຈຶ່ງມີການກ່າວເຖິງຂໍ້ຂັດແຍ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ? ກໍຍ້ອນວ່າເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ຈາກຕົວຢ່າງຂອງບຸກຄົນເຫຼົ່ານີ້ທີ່ເປັນຄົນບໍ່ສົມບູນແບບເຊິ່ງມີບັນຫາແທ້ໆ. ເຮົາກໍເຊັ່ນກັນເປັນຄົນທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ ແລະເມື່ອເຮົາມີບັນຫາທີ່ຄ້າຍກັນນັ້ນໃນຊີວິດ ເຮົາກໍສາມາດຮຽນແບບຕົວຢ່າງທີ່ດີເຊິ່ງມີບັນທຶກໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນແລະຫຼີກລ່ຽງການຮຽນແບບຕົວຢ່າງຂອງຄົນທີ່ບໍ່ດີ. (ໂລມ 15:4) ສິ່ງນີ້ສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮຽນຮູ້ວິທີທີ່ຈະຮັກສາສັນຕິສຸກກັບຄົນອື່ນ.
3. ຫົວເລື່ອງຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາຈະພິຈາລະນາໃນບົດຄວາມນີ້?
3 ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ເຫດຜົນທີ່ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ຫຼືແກ້ໄຂຄວາມບໍ່ເຫັນດີນຳກັນ ແລະວິທີທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງຈະຮຽນຮູ້ຫຼັກການພື້ນຖານບາງຢ່າງໃນຄຳພີໄບເບິນເຊິ່ງຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ແກ້ໄຂບັນຫາຕ່າງໆແລະຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະເຢໂຫວາແລະກັບຄົນອື່ນໆ.
ເຫດຜົນທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າຈຳເປັນຕ້ອງແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງຕ່າງໆ
4. ທັດສະນະແບບໃດທີ່ແພ່ໄປທົ່ວໂລກ ແລະຜົນເປັນແນວໃດ?
4 ຊາຕານເປັນສາເຫດຕົ້ນຕໍທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາແບ່ງແຍກກັນແລະແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍແທ້ໆ. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງເວົ້າເຊັ່ນນັ້ນ? ໃນສວນເອເດນ ຊາຕານເວົ້າວ່າທຸກຄົນສາມາດຕັດສິນໃຈເອງໄດ້ ແລະຄວນຕັດສິນໃຈດ້ວຍຕົວເອງໃນສິ່ງທີ່ດີແລະສິ່ງທີ່ຊົ່ວໂດຍທີ່ບໍ່ຕ້ອງເພິ່ງພະເຈົ້າ. (ຕົ້ນເດີມ 3:1-5) ແຕ່ເມື່ອເບິ່ງໂລກໃນທຸກມື້ນີ້ ເຮົາຈະເຫັນໄດ້ວ່າທັດສະນະແບບນັ້ນມີແຕ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດບັນຫາຕ່າງໆ. ຫຼາຍຄົນຮູ້ສຶກວ່າເຂົາເຈົ້າມີສິດທີ່ຈະຕັດສິນໃຈດ້ວຍຕົວເອງໃນສິ່ງທີ່ດີແລະສິ່ງທີ່ຊົ່ວ. ເຂົາເຈົ້າຍິ່ງຈອງຫອງ ເຫັນແກ່ຕົວ ແລະແຂ່ງຂັນກັນ ແລະເຂົາເຈົ້າບໍ່ສົນໃຈເລີຍວ່າການຕັດສິນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເຈັບປວດ. ທັດສະນະແບບນີ້ນຳໄປສູ່ການຂັດແຍ່ງກັນ. ຄຳພີໄບເບິນເຕືອນວ່າຖ້າເຮົາໃຈຮ້າຍໄວ ເຮົາກໍຈະມີຂໍ້ຂັດແຍ່ງຫຼາຍຢ່າງກັບຄົນອື່ນແລະເຮົາກໍຈະເຮັດຜິດຫຼາຍຢ່າງ.—ສຸພາສິດ 29:22
5. ພະເຍຊູສອນຜູ້ຄົນແນວໃດໃນການຈັດການກັບຂໍ້ຂັດແຍ່ງ?
5 ເມື່ອພະເຍຊູໃຫ້ຄຳບັນລະຍາຍທີ່ມີຊື່ສຽງ ພະອົງສອນພວກລູກສິດໃຫ້ສ້າງສັນຕິສຸກແລະໃຫ້ຕ້ານທານການຂັດແຍ່ງກັນ ເຖິງແມ່ນເບິ່ງຄືວ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເຂົາເຈົ້າສົນໃຈຢາກຈະເຮັດກໍຕາມ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ພະອົງບອກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນກະລຸນາ ໃຫ້ສ້າງສັນຕິສຸກກັບຄົນອື່ນ ໃຫ້ກຳຈັດຄວາມໃຈຮ້າຍ ໃຫ້ແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງຢ່າງໄວ ແລະໃຫ້ຮັກສັດຕູຂອງເຂົາເຈົ້າ.—ມັດທາຍ 5:5, 9, 22, 25, 44
6, 7. (ກ) ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ຈະແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງໃນທັນທີ? (ຂ) ປະຊາຊົນທຸກຄົນຂອງພະເຢໂຫວາຄວນຖາມຕົວເອງດ້ວຍຄຳຖາມໃດ?
6 ໃນທຸກມື້ນີ້ ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາເມື່ອເຮົາອະທິດຖານ ປະກາດ ແລະໄປການປະຊຸມ. ຖ້າເຮົາບໍ່ສ້າງສັນຕິສຸກກັບພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ຍອມຮັບເອົາການນະມັດສະການຂອງເຮົາ. (ມາລະໂກ 11:25) ເພື່ອຈະເປັນເພື່ອນຂອງພະເຢໂຫວາ ເຮົາຕ້ອງໃຫ້ອະໄພຄົນອື່ນເມື່ອເຂົາເຈົ້າເຮັດຜິດ.—ອ່ານລືກາ 11:4; ເອເຟດ 4:32
ເຈົ້າໃຫ້ອະໄພພີ່ນ້ອງໄດ້ໄວບໍ?
7 ພະເຢໂຫວາຄາດໝາຍໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງທຸກຄົນເປັນຄົນທີ່ໃຫ້ອະໄພແລະມີສາຍສຳພັນທີ່ສະຫງົບສຸກກັບຄົນອື່ນ. ເຮົາສາມາດຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍໃຫ້ອະໄພພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນໄດ້ໄວບໍ? ຂ້ອຍມ່ວນບໍເມື່ອຢູ່ກັບເຂົາເຈົ້າ?’ ຖ້າສຳນຶກວ່າເຈົ້າຕ້ອງເປັນຄົນທີ່ໃຫ້ອະໄພຫຼາຍຂຶ້ນ ໃຫ້ອະທິດຖານເຖິງພະເຢໂຫວາແລະຂໍໃຫ້ພະອົງຊ່ວຍເຈົ້າເພື່ອຈະປັບປຸງຕົວເອງ. ພໍ່ຂອງເຮົາທີ່ຢູ່ທາງພາກສະຫວັນຈະໄດ້ຍິນຄຳອະທິດຖານທີ່ຖ່ອມໃຈເຊັ່ນນັ້ນ ແລະພະອົງຈະຕອບຄຳອະທິດຖານເຫຼົ່ານັ້ນ.—1 ໂຢຮັນ 5:14, 15
ເຈົ້າສາມາດມອງຂ້າມຄວາມເຄືອງໃຈໄດ້ບໍ?
8, 9. ເຮົາຄວນເຮັດແນວໃດຖ້າຮູ້ສຶກເຄືອງໃຈ?
8 ພວກເຮົາທຸກຄົນເປັນຄົນທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງສາມາດຄາດໝາຍໄດ້ວ່າຜູ້ຄົນຈະເວົ້າຫຼືເຮັດສິ່ງທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ເຮົາເຄືອງໃຈ. (ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 7:20; ມັດທາຍ 18:7) ເມື່ອເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ເຈົ້າຈະຕອບສະໜອງແນວໃດ? ເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ບົດຮຽນໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຈາກປະສົບການຕໍ່ໄປນີ້: ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງເຂົ້າໄປທັກທາຍພີ່ນ້ອງຊາຍສອງຄົນທີ່ຢູ່ໃນງານສັງສັນ. ແຕ່ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງຮູ້ສຶກເຄືອງໃຈໃນວິທີທີ່ພີ່ນ້ອງຍິງທັກທາຍລາວ. ເມື່ອພີ່ນ້ອງຊາຍທັງສອງຄົນຢູ່ນຳກັນຕາມລຳພັງ ພີ່ນ້ອງຄົນທີ່ຮູ້ສຶກເຄືອງໃຈກໍເລີ່ມຈົ່ມໃຫ້ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນນັ້ນ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ ພີ່ນ້ອງຊາຍອີກຄົນໜຶ່ງເຕືອນພີ່ນ້ອງຄົນນີ້ໃຫ້ສຳນຶກວ່າພີ່ນ້ອງຍິງຄົນນີ້ໄດ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງພັກດີມາເປັນເວລາ 40 ປີແລ້ວ ເຖິງວ່າມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງກໍຕາມ. ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນນີ້ບອກວ່າລາວໝັ້ນໃຈວ່າພີ່ນ້ອງຍິງຄົນນີ້ບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຊາຍເຄືອງໃຈ. ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນທີ່ເຄືອງໃຈຕອບສະໜອງແນວໃດ? ລາວເວົ້າວ່າ: “ເຈົ້າເວົ້າຖືກແລ້ວ.” ຈາກນັ້ນ ລາວກໍເລືອກທີ່ຈະລືມສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ.
9 ປະສົບການນີ້ສອນຫຍັງເຮົາ? ເມື່ອບາງຄົນເຮັດໃຫ້ເຮົາເຄືອງໃຈ ເຮົາສາມາດເລືອກໄດ້ວ່າຈະຕອບສະໜອງແນວໃດ. ຄົນທີ່ມີຄວາມຮັກຈະຮູ້ຈັກໃຫ້ອະໄພ. (ອ່ານສຸພາສິດ 10:12; 1 ເປໂຕ 4:8) ເມື່ອເຮົາ “ມອງຂ້າມຄວາມຜິດ” ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ງົດງາມໃນສາຍຕາພະເຢໂຫວາ. (ສຸພາສິດ 19:11, ລ.ມ.; ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 7:9) ດັ່ງນັ້ນ ໃນຄັ້ງຕໍ່ໄປເມື່ອມີຄົນເວົ້າຫຼືເຮັດບາງສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເຄືອງໃຈ ໃຫ້ຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍມອງຂ້າມຄວາມເຄືອງໃຈນີ້ໄດ້ບໍ? ຈຳເປັນແທ້ໆບໍທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງຄິດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້?’
10. (ກ) ໃນຕອນທຳອິດພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງຕອບສະໜອງແນວໃດຕໍ່ຄຳຕຳໜິ? (ຂ) ມີແງ່ຄິດບາງຢ່າງອັນໃດທີ່ໄດ້ຈາກຂໍ້ພະຄຳພີທີ່ຊ່ວຍລາວໃຫ້ຮັກສາສັນຕິສຸກໄວ້ໄດ້?
10 ເມື່ອຄົນອື່ນເວົ້າບາງສິ່ງໃນດ້ານລົບໃຫ້ເຮົາ ອາດເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ເຮົາຈະບໍ່ໃສ່ໃຈຕໍ່ຄຳເວົ້າຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນໄພໂອເນຍເຊິ່ງເຮົາຈະເອີ້ນລາວວ່າລູຊີ. ບາງຄົນໃນປະຊາຄົມໄດ້ເວົ້າໃນດ້ານລົບກ່ຽວກັບປະສິດທິພາບໃນວຽກປະກາດຂອງລູຊີແລະເລື່ອງການໃຊ້ເວລາຂອງລາວ. ລູຊີເສຍໃຈຫຼາຍແລະໄດ້ຂໍຄຳແນະນຳຈາກພີ່ນ້ອງຊາຍບາງຄົນທີ່ອາວຸໂສໃນດ້ານຄວາມເຊື່ອ. ຜົນເປັນແນວໃດ? ລູຊີເລົ່າວ່າ ພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ໃຊ້ຄຳພີໄບເບິນເພື່ອຊ່ວຍລາວໃຫ້ເຊົາຄິດຫຼາຍກ່ຽວກັບຄວາມຄິດເຫັນໃນດ້ານລົບຂອງຄົນອື່ນແລະໃຫ້ເລີ່ມຄິດຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ. ລາວໄດ້ກຳລັງໃຈເມື່ອລາວອ່ານໃນມັດທາຍ 6:1-4 (ອ່ານ). ຂໍ້ພະຄຳພີເຫຼົ່ານີ້ເຕືອນລາວວ່າ ການເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາມີຄວາມສຸກເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ. ດັ່ງນັ້ນ ລູຊີຈຶ່ງເລືອກທີ່ຈະມອງຂ້າມຄວາມຄິດເຫັນໃນດ້ານລົບ. ໃນຕອນນີ້ ເຖິງວ່າຈະມີບາງຄົນໃຫ້ຄວາມຄິດເຫັນໃນດ້ານລົບກ່ຽວກັບວຽກປະກາດຂອງລາວ ແຕ່ລູຊີຍັງມີຄວາມສຸກເພາະຮູ້ວ່າຕົນເອງກຳລັງພະຍາຍາມເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ.
ເມື່ອເຈົ້າບໍ່ສາມາດມອງຂ້າມຄວາມເຄືອງໃຈ
11, 12. (ກ) ຄລິດສະຕຽນຄວນເຮັດແນວໃດຖ້າລາວເຊື່ອວ່າພີ່ນ້ອງ “ມີຄວາມປະການໃດປະການໜຶ່ງຕໍ່” ລາວ? (ຂ) ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກວິທີທີ່ອັບລາຫາມຮັບມືກັບການໂຕ້ຖຽງ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
11 “ພວກເຮົາທຸກຄົນເຮັດຜິດພາດຢູ່ເລື້ອຍໆ.” (ຢາໂກໂບ 3:2, ທ.ປ.) ສົມມຸດວ່າເຈົ້າຮູ້ວ່າພີ່ນ້ອງຄົນໜຶ່ງຮູ້ສຶກເຄືອງໃຈຍ້ອນສິ່ງທີ່ເຈົ້າໄດ້ເວົ້າຫຼືເຮັດ. ເຈົ້າຄວນເຮັດແນວໃດ? ພະເຍຊູກ່າວວ່າ: “ຖ້າທ່ານເອົາເຄື່ອງບູຊາມາຖວາຍເທິງແທ່ນບູຊາແລະທີ່ນັ້ນຈື່ຈຳວ່າພີ່ນ້ອງມີຄວາມປະການໃດປະການໜຶ່ງຕໍ່ທ່ານ ຈົ່ງວາງຂອງຖວາຍລົງໄວ້ຕໍ່ໜ້າແທ່ນນັ້ນ ແລະຈົ່ງໄປກະທຳໃຫ້ດີກັນກັບພີ່ນ້ອງກ່ອນ ແລ້ວມາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງທ່ານເຖີ້ນ.” (ມັດທາຍ 5:23, 24) ດັ່ງນັ້ນ ໃຫ້ລົມກັບພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າ. ເມື່ອພະຍາຍາມເຮັດແບບນັ້ນ ເຈົ້າຄວນມີເປົ້າໝາຍທີ່ຈະສ້າງສັນຕິສຸກກັບລາວ. ເຈົ້າຄວນຍອມຮັບຄວາມຜິດຂອງຕົວເອງແລະພະຍາຍາມທີ່ຈະບໍ່ໂທດພີ່ນ້ອງ. ການມີສັນຕິສຸກກັບພີ່ນ້ອງເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ.
ເຮົາຄວນມີເປົ້າໝາຍທີ່ຈະສ້າງສັນຕິສຸກກັບພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນ
12 ຄຳພີໄບເບິນສະແດງໃຫ້ເຫັນວິທີທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າສາມາດຮັກສາສັນຕິສຸກເມື່ອມີຂໍ້ຂັດແຍ່ງຕ່າງໆ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເມື່ອອັບລາຫາມແລະໂລດຫຼານຊາຍຂອງລາວມີສັດຫຼາຍຂຶ້ນ ດັ່ງນັ້ນຄົນລ້ຽງແກະຂອງທັງສອງຈຶ່ງເລີ່ມໂຕ້ຖຽງກັນຍ້ອນບໍ່ມີດິນພຽງພໍສຳລັບພວກເຂົາເຈົ້າ. ເນື່ອງຈາກວ່າອັບລາຫາມຕ້ອງການໃຫ້ມີສັນຕິສຸກ ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງໃຫ້ໂລດມີໂອກາດເລືອກເອົາດິນຕອນທີ່ດີທີ່ສຸດ. (ຕົ້ນເດີມ 13:1, 2, 5-9) ນັ້ນເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີສຳລັບພວກເຮົາ! ອັບລາຫາມເສຍໃຈບໍທີ່ໄດ້ເຮັດແນວນັ້ນຍ້ອນເປັນຄົນເອື້ອເຟື້ອ? ບໍ່ເລີຍ. ທັນທີທັນໃດຫຼັງຈາກນັ້ນ ພະເຢໂຫວາໄດ້ສັນຍາວ່າຈະອວຍພອນໃຫ້ອັບລາຫາມຫຼາຍກວ່າທີ່ລາວສູນເສຍໄປ. (ຕົ້ນເດີມ 13:14-17) ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້? ເຖິງວ່າເຮົາຈະມີຄວາມທຸກຍ້ອນສູນເສຍບາງຢ່າງ ແຕ່ພະເຢໂຫວາຈະອວຍພອນໃຫ້ເຮົາເມື່ອເຮົາແກ້ໄຂຄວາມຂັດແຍ່ງດ້ວຍຄວາມຮັກ. [1]—ເບິ່ງຂໍ້ສັງເກດສຳລັບຜູ້ອ່ານ.
13. ຜູ້ດູແລຄົນໜຶ່ງຕອບສະໜອງແນວໃດຕໍ່ຄຳເວົ້າທີ່ຮຸນແຮງ ແລະເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງຈາກຕົວຢ່າງຂອງລາວ?
13 ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາຕົວຢ່າງໜຶ່ງໃນສະໄໝປັດຈຸບັນ. ຜູ້ດູແລຄົນໃໝ່ຂອງພະແນກການປະຊຸມພາກໄດ້ໂທລະສັບໄປຫາພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງເພື່ອຖາມວ່າ ລາວຈະສາມາດຊ່ວຍວຽກໃນພະແນກນັ້ນໄດ້ບໍ. ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນນັ້ນເວົ້າຫຼາຍສິ່ງທີ່ບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມກະລຸນາແລ້ວກໍວາງສາຍໂທລະສັບຍ້ອນວ່າລາວຍັງໃຈຮ້າຍໃຫ້ຜູ້ດູແລຄົນກ່ອນຂອງພະແນກນີ້. ຜູ້ດູແລຄົນໃໝ່ບໍ່ໄດ້ເຄືອງໃຈ ແຕ່ລາວກໍບໍ່ສາມາດມອງຂ້າມສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ. ຫຼັງຈາກໜຶ່ງຊົ່ວໂມງຜ່ານໄປ ລາວໄດ້ໂທລະສັບໄປຫາພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນນັ້ນອີກແລະສະເໜີວ່າເຂົາເຈົ້າຄວນຈະພົບກັນ. ໜຶ່ງອາທິດຕໍ່ມາພີ່ນ້ອງທັງສອງຄົນໄດ້ພົບກັນຢູ່ຫໍປະຊຸມ ແລະຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ອະທິດຖານເຖິງພະເຢໂຫວາ ເຂົາເຈົ້າກໍລົມກັນເປັນຊົ່ວໂມງ. ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ເວົ້າເຖິງເລື່ອງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງລາວກັບຜູ້ດູແລຄົນກ່ອນຂອງພະແນກການປະຊຸມພາກ. ຜູ້ດູແລຄົນໃໝ່ໄດ້ຟັງດ້ວຍຄວາມເຫັນໃຈແລະໄດ້ພິຈາລະນາຂໍ້ພະຄຳພີຕ່າງໆທີ່ເປັນປະໂຫຍດ. ຜົນກໍຄື ພີ່ນ້ອງທັງສອງມີສັນຕິສຸກແລະໄດ້ເຮັດວຽກນຳກັນຢູ່ທີ່ການປະຊຸມພາກ. ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນນັ້ນຮູ້ສຶກຂອບໃຈທີ່ຜູ້ດູແລໄດ້ເວົ້າກັບລາວໃນແບບທີ່ກະລຸນາແລະນຸ່ມນວນ.
ເຈົ້າຄວນໃຫ້ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຂົ້າມາກ່ຽວຂ້ອງນຳບໍ?
14, 15. (ກ) ຄຳແນະນຳໃນມັດທາຍ 18:15-17 ເໝາະສົມທີ່ຈະໃຊ້ໃນຕອນໃດ? (ຂ) ພະເຍຊູໄດ້ກ່າວເຖິງສາມຂັ້ນຕອນໃດແດ່ ແລະສິ່ງໃດຄວນເປັນເປົ້າໝາຍຂອງເຈົ້າໃນການນຳໃຊ້ຂັ້ນຕອນເຫຼົ່ານັ້ນ?
14 ບັນຫາຕ່າງໆລະຫວ່າງຄລິດສະຕຽນສອງຄົນສ່ວນຫຼາຍສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ແລະຄວນແກ້ໄຂເປັນສ່ວນຕົວ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ ບາງຄັ້ງເລື່ອງນີ້ກໍເປັນໄປບໍ່ໄດ້. ໃນບາງສະຖານະການອາດຕ້ອງໃຫ້ຄົນອື່ນເຂົ້າມາຊ່ວຍຕາມທີ່ກ່າວໄວ້ໃນມັດທາຍ 18:15-17 (ອ່ານ). “ການກະທຳຜິດ” ທີ່ພະເຍຊູເວົ້າເຖິງໃນທີ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນຂໍ້ຂັດແຍ່ງເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆລະຫວ່າງຄລິດສະຕຽນ. ເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດ? ພະເຍຊູບອກວ່າຫຼັງຈາກທີ່ມີການເວົ້າກັນກັບພີ່ນ້ອງທີ່ມີບັນຫານຳ ໄດ້ເວົ້າກັບພະຍານທີ່ຮູ້ເຫັນ ແລະໄດ້ເວົ້າກັບພີ່ນ້ອງທີ່ມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ ແຕ່ຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດຍັງບໍ່ໄດ້ກັບໃຈ ລາວກໍຄວນຖືກປະຕິບັດ “ເໝືອນຄົນຕ່າງປະເທດແລະຄົນເກັບພາສີ.” ໃນທຸກມື້ນີ້ ໝາຍຄວາມວ່າລາວຄວນຈະຖືກຕັດສຳພັນ. “ການກະທຳຜິດ” ນັ້ນສາມາດລວມເອົາສິ່ງຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການຫຼອກລວງ ຫຼືການໃສ່ຮ້າຍ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ລວມເອົາການກະທຳຜິດຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການຫຼິ້ນຊູ້ ການມັກຄົນທີ່ເປັນເພດດຽວກັນ ການຕໍ່ຕ້ານຄວາມຈິງ ຫຼືການນະມັດສະການຮູບປັ້ນ. ແນ່ນອນວ່າການກະທຳຜິດຕາມທີ່ກ່າວມານີ້ຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຂົ້າມາແກ້ໄຂ.
ອາດຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ເວົ້າກັບພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນຫຼາຍກວ່າໜຶ່ງຄັ້ງເພື່ອຈະສ້າງສັນຕິສຸກ (ເບິ່ງຂໍ້ 15)
15 ພະເຍຊູໃຫ້ຄຳແນະນຳນີ້ກໍເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຮົາເຫັນວິທີທີ່ຈະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງເນື່ອງຈາກວ່າເຮົາຮັກລາວ. (ມັດທາຍ 18:12-14) ເຮົາສາມາດເຮັດຕາມຄຳແນະນຳນີ້ໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ໂດຍ: (1) ເຮົາຄວນພະຍາຍາມສ້າງສັນຕິສຸກກັບພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໂດຍບໍ່ໃຫ້ຄົນອື່ນເຂົ້າມາກ່ຽວຂ້ອງ. ເຮົາອາດຈຳເປັນຕ້ອງເວົ້າກັບລາວຫຼາຍຄັ້ງ. ແຕ່ເຮົາຄວນເຮັດແນວໃດຖ້າຍັງບໍ່ມີສັນຕິສຸກ? (2) ເຮົາຄວນເວົ້າກັບພີ່ນ້ອງຄົນນັ້ນໂດຍໃຫ້ມີພີ່ນ້ອງອີກຄົນໜຶ່ງຢູ່ນຳເຊິ່ງເປັນຄົນທີ່ຮູ້ຈັກສະຖານະການຫຼືສາມາດເຫັນວ່າມີການເຮັດສິ່ງທີ່ຜິດ. ຖ້າບັນຫາແກ້ໄຂໄດ້ແລ້ວ ເຈົ້າຈະໄດ້ ‘ພີ່ນ້ອງຄືນມາ.’ ແຕ່ຖ້າຫາກວ່າເຈົ້າໄດ້ລົມກັບພີ່ນ້ອງຄົນນັ້ນຫຼາຍເທື່ອແລ້ວແລະເຈົ້າບໍ່ສາມາດສ້າງສັນຕິສຸກກັບລາວໄດ້ ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຄວນທີ່ຈະ (3) ບອກບັນຫານັ້ນກັບພວກຜູ້ເຖົ້າແກ່.
16 ຕາມປົກກະຕິແລ້ວ ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໃຊ້ໝົດທັງສາມຂັ້ນຕອນທີ່ຢູ່ໃນມັດທາຍ 18:15-17. ການຮູ້ແນວນັ້ນໃຫ້ກຳລັງໃຈເຮົາ. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງເວົ້າແນວນັ້ນ? ກໍຍ້ອນວ່າເກືອບທຸກກໍລະນີ ຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດໄດ້ສຳນຶກວ່າຕົນເອງເຮັດຜິດແລະໄດ້ແກ້ໄຂບັນຫາ ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຖືກຕັດສຳພັນ. ເມື່ອເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ຄົນທີ່ຮູ້ສຶກເຄືອງໃຈຄວນໃຫ້ອະໄພພີ່ນ້ອງຂອງຕົນເພື່ອຈະມີສັນຕິສຸກ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າຄຳແນະນຳຂອງພະເຍຊູແມ່ນບໍ່ໃຫ້ເຮົາຟ້າວໄປຫາພວກຜູ້ເຖົ້າແກ່. ເຮົາຄວນບອກບັນຫານັ້ນກັບພວກຜູ້ເຖົ້າແກ່ຫຼັງຈາກທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຕາມສອງຂັ້ນຕອນທຳອິດແລ້ວ ແລະສະເພາະເມື່ອມີຫຼັກຖານແທ້ໆວ່າມີການເຮັດສິ່ງທີ່ຜິດເທົ່ານັ້ນ.
17 ຕາບໃດທີ່ເຮົາຍັງເປັນຄົນທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ ເຮົາກໍຍັງຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເຄືອງໃຈຕໍ່ໆໄປ? ອັກຄະສາວົກຢາໂກໂບຂຽນວ່າ: ‘ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດບໍ່ຜິດພາດເລີຍໃນການເວົ້າ ຜູ້ນັ້ນເປັນຄົນສົມບູນແລ້ວ ສາມາດຄວບຄຸມຮ່າງກາຍໄດ້ທຸກສ່ວນ.’ (ຢາໂກໂບ 3:2) ເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອ ‘ຊອກຫາສັນຕິສຸກແລະຕິດຕາມສັນຕິສຸກນັ້ນ.’ (ຄຳເພງ 34:14) ເມື່ອເຮົາສ້າງສັນຕິສຸກກັບຄົນອື່ນຕໍ່ໆໄປ ເຮົາຈະມີມິດຕະພາບທີ່ດີກັບພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຂອງເຮົາ ແລະສິ່ງນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາກົມກຽວກັນ. (ຄຳເພງ 133:1-3) ສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ເຮົາຈະມີມິດຕະພາບທີ່ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາ “ພະເຈົ້າຜູ້ເປັນບໍ່ເກີດແຫ່ງສັນຕິສຸກ.” (ໂລມ 15:33, ທ.ປ.) ເມື່ອເຮົາແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງດ້ວຍຄວາມຮັກ ເຮົາກໍຈະມີຄວາມສຸກກັບສິ່ງທີ່ດີທັງໝົດນີ້.
^ [1] (ຂໍ້ 12) ຄົນອື່ນໆທີ່ແກ້ໄຂບັນຫາຢ່າງສັນຕິແມ່ນຢາໂຄບກັບເອຊາອຶ. (ຕົ້ນເດີມ 27:41-45; 33:1-11) ໂຢເຊບກັບພວກອ້າຍຂອງລາວ. (ຕົ້ນເດີມ 45:1-15) ເຄເດໂອນກັບຊາວເອຟະລາອີມ. (ຜູ້ຕັດສິນ 8:1-3) ບາງທີເຈົ້າສາມາດຄິດເຖິງຕົວຢ່າງທີ່ຄ້າຍໆກັນນີ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ.
