ໃຊ້ຊີວິດຮຽບງ່າຍພາໃຫ້ມີຄວາມສຸກແທ້
ດານຽນແລະມິຣຽມແຕ່ງດອງກັນໃນເດືອນກັນຍາ ປີ 2000 ແລະເຂົາເຈົ້າມີຊີວິດທີ່ສະດວກສະບາຍໃນເມືອງບາເຊໂລນາ ປະເທດແອດສະປາຍ. ດານຽນເວົ້າວ່າ: “ລາຍຮັບຂອງເຮົາເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ກິນອາຫານໃນຮ້ານດີໆ ໄປທ່ຽວຕ່າງປະເທດ ແລະໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງດີໆ. ເຮົາຍັງເຮັດວຽກປະກາດຢ່າງສະໝໍ່າສະເໝີ.” ແຕ່ແລ້ວກໍມີສິ່ງໜຶ່ງເກີດຂຶ້ນ.
ຢູ່ການປະຊຸມພາກປີ 2006 ດານຽນໄດ້ຟັງຄຳບັນລະຍາຍໜຶ່ງເຊິ່ງຜູ້ບັນລະຍາຍໄດ້ຖາມວ່າ: “ເຮົາກຳລັງເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອຊ່ວຍຄົນທີ່ ‘ຍ່າງໂຊເຊໄປຫາຄວາມຕາຍ’ ໃຫ້ຢູ່ໃນເສັ້ນທາງທີ່ພາໄປສູ່ຊີວິດຕະຫຼອດໄປບໍ?” (ສຸພາສິດ 24:11, ລ.ມ.) ຄຳບັນລະຍາຍນັ້ນບອກວ່າເຮົາມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ຈະປະກາດຂ່າວສານໃນຄຳພີໄບເບິນເພາະວ່າຊີວິດຂອງຜູ້ຄົນຂຶ້ນກັບຂ່າວສານນີ້. (ກິດຈະການ 20:26, 27) ດານຽນຈື່ວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າຕອນນັ້ນພະເຢໂຫວາກຳລັງເວົ້າກັບຂ້ອຍ.” ຜູ້ບັນລະຍາຍຍັງບອກວ່າ ເຮົາຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່າ ຖ້າເຮົາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ດານຽນຮູ້ວ່ານີ້ເປັນຄວາມຈິງເພາະລາວເຫັນມິຣຽມມີຄວາມສຸກຫຼາຍເມື່ອເລີ່ມເປັນໄພໂອເນຍ.
ຄຳບັນລະຍາຍນັ້ນກະຕຸ້ນໃຈດານຽນຫຼາຍຈົນລາວໄດ້ຕັດສິນໃຈວ່າເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ຕ້ອງເຮັດການປ່ຽນແປງຄັ້ງໃຫຍ່ໃນຊີວິດ. ລາວເລີ່ມເຮັດວຽກໜ້ອຍລົງ ເປັນໄພໂອເນຍ ແລະເລີ່ມນຶກພາບວ່າຕົວເອງກັບເມຍຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍສໍ່າໃດເມື່ອຮັບໃຊ້ໃນເຂດທີ່ຕ້ອງການຜູ້ປະກາດຫຼາຍກວ່າ.
ທຳອິດກໍຍາກ ຕໍ່ມາກໍມີຂ່າວທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນ
ໃນເດືອນພຶດສະພາ 2007 ດານຽນກັບມິຣຽມລາອອກຈາກວຽກແລະຍ້າຍໄປປານາມາເຊິ່ງເປັນປະເທດທີ່ເຂົາເຈົ້າເຄີຍໄປທ່ຽວ. ເຂດປະກາດຂອງເຂົາເຈົ້າແມ່ນເກາະຕ່າງໆຢູ່ໂບຄາສເດວໂຕໂຣອາຈິເປລາໂກ ໃນທະເລຄາເລບຽນ. ຄົນກວຍມີອາໄສຢູ່ເກາະເຫຼົ່ານີ້ເປັນສ່ວນໃຫຍ່. ດານຽນແລະມິຣຽມຄາດວ່າເງິນທີ່ທ້ອນໄວ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຢູ່ປານາມາໄດ້ປະມານແປດເດືອນ.
ເຂົາເຈົ້າໃຊ້ເຮືອແລະລົດຖີບເພື່ອເດີນທາງໄປຕາມເກາະຕ່າງໆ. ເຂົາເຈົ້າຍັງຈື່ຄັ້ງທຳອິດທີ່ຂີ່ລົດຖີບປະມານ 30 ກິໂລແມັດຂຶ້ນເນີນພູທີ່ສູງຊັນໃນສະພາບອາກາດທີ່ຮ້ອນຫຼາຍ. ດານຽນເມື່ອຍຫຼາຍຈົນເກືອບເປັນລົມ. ແຕ່ຄອບຄົວກວຍມີທີ່ເຂົາເຈົ້າພົບໃນການປະກາດມີຄວາມເອື້ອເຟື້ອຫຼາຍ ເມື່ອທັງສອງເວົ້າພາສາຖິ່ນຂອງຄົນກວຍມີໄດ້ໜ້ອຍໜຶ່ງ ມີຫຼາຍຄົນສົນໃຈຄວາມຈິງ ບໍ່ດົນເຂົາເຈົ້າກໍມີນັກສຶກສາ 23 ຄົນ.
ເມື່ອທັງສອງໃຊ້ເງິນທີ່ທ້ອນໄວ້ນັ້ນໝົດແລ້ວເປັນແນວໃດ? ດານຽນບອກວ່າ: “ພວກເຮົານໍ້າຕາຊຶມ ເມື່ອຄິດວ່າຕ້ອງກັບເມືອແອດສະປາຍ. ເຮົາເສົ້າໃຈຫຼາຍຖ້າຕ້ອງຈາກນັກສຶກສາໄປ.” ແຕ່ໜຶ່ງເດືອນຕໍ່ມາ ເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບຂ່າວທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນ. ມິຣຽມເລົ່າວ່າ: “ເຮົາຖືກເຊີນໃຫ້ຮັບໃຊ້ເປັນໄພໂອເນຍພິເສດ. ເຮົາມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ໃນເຂດນີ້ຕໍ່ໄປ!”
ມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ສຸດ
ຍ້ອນມີການປ່ຽນແປງໃນອົງການ ປີ 2015 ດານຽນແລະມິຣຽມຕ້ອງອອກຈາກການເປັນໄພໂອເນຍພິເສດ. ຕອນນີ້ເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດ? ເຂົາເຈົ້າເຊື່ອໝັ້ນໃນຄຳສັນຍາທີ່ຢູ່ຄຳເພງ 37:5 (ລ.ມ.) ທີ່ບອກວ່າ: “ໃຫ້ພະເຢໂຫວາຊີ້ທາງໃຫ້ເຈົ້າ ຂໍໃຫ້ເພິ່ງພະອົງ ແລ້ວພະອົງຈະຊ່ວຍເຈົ້າ.” ຕໍ່ມາທັງສອງໄດ້ວຽກເຮັດເຊິ່ງຊ່ວຍໃຫ້ມີສິ່ງທີ່ຈຳເປັນເພື່ອເປັນໄພໂອເນຍປະຈຳໄດ້ ປັດຈຸບັນນີ້ເຂົາເຈົ້າຮັບໃຊ້ຢູ່ປະຊາຄົມເບຣາຢາດໃນປານາມາ.
ດານຽນເລົ່າວ່າ: “ກ່ອນອອກຈາກແອດສະປາຍ ເຮົາບໍ່ແນ່ໃຈວ່າຈະໃຊ້ຊີວິດແບບຮຽບງ່າຍໄດ້ຫຼືບໍ່. ແຕ່ທຸກມື້ນີ້ເຮົາເຮັດໄດ້ ແລະເຮົາບໍ່ເຄີຍຂາດສິ່ງທີ່ຈຳເປັນແທ້ໆ.” ສິ່ງໃດເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ສຸດ? ທັງສອງບອກວ່າ: “ການຊ່ວຍຄົນຖ່ອມໃຫ້ຮຽນຮູ້ເລື່ອງພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກທີ່ບໍ່ຫຍັງທຽບໄດ້!”
