ເຈົ້າເຕັມໃຈລໍຖ້າຢ່າງອົດທົນບໍ?
“ທ່ານທັງຫຼາຍທັງມວນຈົ່ງມີຄວາມພຽນ [ອົດທົນ].”—ຢາໂກໂບ 5:8
ເພງ: 114, 79
1, 2. (ກ) ສິ່ງໃດອາດເຮັດໃຫ້ເຮົາຖາມວ່າ: “ຍັງດົນປານໃດ”? (ຂ) ເຮົາໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈແນວໃດຈາກສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາເຮັດກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ໃນອະດີດ?
“ຍັງດົນປານໃດ?” ນີ້ເປັນຄຳຖາມທີ່ເອຊາອີແລະຫາບາກຸກຜູ້ພະຍາກອນທີ່ສັດຊື່ເຄີຍຖາມ. (ເອຊາອີ 6:11; ຫາບາກຸກ 1:2) ຕອນທີ່ກະສັດດາວິດຂຽນພະທຳຄຳເພງບົດ 13 ລາວກໍຖາມຄ້າຍໆກັນນີ້ເຖິງ 4 ຄັ້ງ. (ຄຳເພງ 13:1, 2) ຕອນທີ່ພະເຍຊູໃຊ້ຊີວິດຢູ່ຮ່ວມກັບຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອ ເພິ່ນກໍຖາມວ່າ: ‘ຍັງດົນປານໃດ?’ (ມັດທາຍ 17:17) ພວກເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້ກໍອາດຖາມແບບດຽວກັນ.
2 ສິ່ງໃດອາດເຮັດໃຫ້ເຮົາຖາມວ່າ: “ຍັງດົນປານໃດ?” ອາດເປັນຍ້ອນມີບາງຢ່າງທີ່ບໍ່ຍຸຕິທຳເກີດຂຶ້ນກັບເຮົາ ເຮົາອາດເຈັບປ່ວຍ ເຖົ້າລົງຫຼືຮູ້ສຶກຕຶງຄຽດເພາະມີຊີວິດຢູ່ໃນ “ຊ່ວງເວລາວິກິດທີ່ມີແຕ່ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ.” (2 ຕີໂມເຕ 3:1, ລ.ມ.) ເຮົາອາດເມື່ອຍແລະທໍ້ໃຈຍ້ອນຄວາມຄິດແລະການກະທຳທີ່ບໍ່ດີຂອງຄົນໃນໂລກນີ້. ແຕ່ບໍ່ວ່າຈະຍ້ອນຫຍັງກໍຕາມ ເຮົາໄດ້ກຳລັງໃຈທີ່ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຕຳໜິຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ໃນອະດີດທີ່ຖາມແບບນີ້.
3. ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໄດ້ເມື່ອປະສົບກັບບັນຫາຫຼືຄວາມຍາກລຳບາກ?
3 ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໄດ້ເມື່ອປະສົບກັບບັນຫາຫຼືຄວາມຍາກລຳບາກ? ພະເຈົ້າດົນໃຈໃຫ້ຢາໂກໂບນ້ອງຊາຍຂອງພະເຍຊູຂຽນວ່າ: “ເຫດສັນນີ້ພີ່ນ້ອງທັງຫຼາຍເອີຍ ຈົ່ງມີຄວາມພຽນ [ອົດທົນ] ຈົນເຖິງພະອົງເຈົ້າຈະສະເດັດມາ.” (ຢາໂກໂບ 5:7) ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງອົດທົນ. ແຕ່ຄວາມອົດທົນແມ່ນຫຍັງແລະເຮົາຈະສະແດງຄຸນລັກສະນະທີ່ດີນີ້ໄດ້ແນວໃດ?
ຄວາມອົດທົນແມ່ນຫຍັງ?
4, 5. (ກ) ການເປັນຄົນອົດທົນໝາຍເຖິງຫຍັງ? (ຂ) ຢາໂກໂບຍົກຕົວຢ່າງຫຍັງກ່ຽວກັບຄວາມອົດທົນ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
4 ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າຄວາມອົດທົນເປັນຜົນທີ່ເກີດຈາກພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າ. ຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາກໍເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ເຮົາເຊິ່ງເປັນມະນຸດບໍ່ສົມບູນແບບຈະອົດທົນກັບຄວາມຍາກລຳບາກທີ່ໜັກໜ່ວງໄດ້. ຄວາມອົດທົນເປັນຂອງຂວັນຈາກພະເຈົ້າ ແລະເຮົາພິສູດວ່າເຮົາຮັກພະອົງແລະຄົນອື່ນໆເມື່ອເຮົາສະແດງຄຸນລັກສະນະນີ້. ນອກຈາກນັ້ນ ຖ້າເຮົາບໍ່ມີຄວາມອົດທົນ ຄວາມຮັກຕໍ່ຄົນອື່ນໆກໍຈະໜ້ອຍລົງ. (1 ໂກລິນໂທ 13:4; ຄາລາຊີ 5:22) ການເປັນຄົນອົດທົນໝາຍເຖິງຫຍັງ? ໝາຍເຖິງການອົດທົນກັບເລື່ອງທີ່ບໍ່ງ່າຍແລະຍັງຮັກສາຄວາມຄິດໃນແງ່ບວກເອົາໄວ້ໄດ້. (ໂກໂລດ 1:11; ຢາໂກໂບ 1:3, 4) ການເປັນຄົນອົດທົນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ວ່າຈະປະສົບກັບບັນຫາຫຍັງກໍຕາມແລະບໍ່ຕອບໂຕ້ເມື່ອມີຄົນເຮັດບໍ່ດີກັບເຮົາ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າເຮົາຕ້ອງເຕັມໃຈຍອມຮັບວ່າເຮົາຕ້ອງລໍຖ້າ. ນີ້ຄືບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນທີ່ເຮົາໄດ້ຈາກຢາໂກໂບ 5:7, 8 (ອ່ານ)
5 ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງເຕັມໃຈລໍຖ້າໃຫ້ຄຳສັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາສຳເລັດ? ຢາໂກໂບລູກສິດຂອງພະເຍຊູປຽບທຽບສະພາບການຂອງເຮົາຄືກັບຊາວນາ. ເຖິງວ່າລາວຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກເພື່ອຈະປູກພືດ ແຕ່ລາວກໍບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມສະພາບອາກາດຫຼືການເຕີບໃຫຍ່ຂອງພືດໄດ້. ລາວຕ້ອງອົດທົນລໍຖ້າ ‘ໝາກອັນປະເສີດ [“ພືດຜົນທີ່ມີຄ່າ,” ລ.ມ.] ຈາກດິນ.’ ຄ້າຍຄືກັນ ຕອນທີ່ລໍຖ້າໃຫ້ຄຳສັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາເກີດຂຶ້ນແທ້ ກໍມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ເຮົາຄວບຄຸມບໍ່ໄດ້. (ມາລະໂກ 13:32, 33; ກິດຈະການ 1:7) ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງລໍຖ້າຄືກັບຊາວນາ.
6. ເຮົາໄດ້ຮຽນຫຍັງຈາກຕົວຢ່າງຂອງຜູ້ພະຍາກອນມີເກ?
6 ສະພາບການທີ່ຍາກລຳບາກທີ່ເຮົາປະສົບໃນທຸກມື້ນີ້ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບສະໄໝຂອງຜູ້ພະຍາກອນມີເກ. ລາວມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄໝທີ່ກະສັດອາກາຊປົກຄອງ. ອາກາຊເປັນກະສັດທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ມີການສໍ້ໂກງແລະການເຮັດຊົ່ວຫຼາຍຢ່າງ. ສິ່ງຕ່າງໆຊົ່ວຮ້າຍຫຼາຍຈົນຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າຜູ້ຄົນໃນຕອນນັ້ນ ‘ພ້ອມເຮັດການຮ້າຍ’ ຫຼືຊຳນານໃນການເຮັດຊົ່ວ. (ອ່ານມີເກ 7:1-3) ມີເກຮູ້ວ່າລາວບໍ່ສາມາດປ່ຽນແປງສະພາບການນັ້ນໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ ລາວເຮັດຫຍັງ? ລາວບອກວ່າ: “ຝ່າຍຂ້ອຍ ຂ້ອຍຈະເບິ່ງຫາພະເຢໂຫວາ. ຂ້ອຍຈະຄອງຫາພະເຈົ້າແຫ່ງຄວາມພົ້ນຂອງຂ້ອຍ. ພະເຈົ້າຂອງຂ້ອຍຈະຟັງຄວາມຂ້ອຍ.” (ມີເກ 7:7) ຄ້າຍຄືກັບມີເກ ເຮົາຕ້ອງ “ຄອງຫາ” ຫຼືລໍຖ້າພະເຈົ້າຢ່າງອົດທົນ.
7. ເປັນຫຍັງເຮົາເຕັມໃຈອົດທົນລໍຖ້າພະເຢໂຫວາເຮັດຕາມທີ່ສັນຍາໄວ້?
7 ຖ້າເຮົາມີຄວາມເຊື່ອຄືມີເກ ເຮົາຈະເຕັມໃຈອົດທົນລໍຖ້າພະເຢໂຫວາ. ເຮົາບໍ່ເປັນຄືກັບນັກໂທດທີ່ຢູ່ໃນຄຸກລໍຖ້າມື້ທີ່ຈະຖືກປະຫານ ລາວຈຳໃຈຖ້າແລະບໍ່ຢາກໃຫ້ມື້ນັ້ນມາຮອດ ແຕ່ເຮົາເຕັມໃຈອົດທົນລໍຖ້າພະເຢໂຫວາເພາະຮູ້ວ່າເມື່ອເຖິງເວລາ ພະອົງຈະໃຫ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປກັບເຮົາຕາມທີ່ສັນຍາໄວ້! ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາ “ອົດທົນຈົນເຖິງທີ່ສຸດແລະອົດກັ້ນດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.” (ໂກໂລດ 1:11, 12, ລ.ມ.) ໃນລະຫວ່າງທີ່ລໍຖ້າ ເຮົາຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ຈົ່ມວ່າເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຄືຈັດການເລື່ອງຊ້າເກີນໄປ ເພາະຖ້າເຮົາເຮັດແບບນັ້ນ ພະອົງກໍຈະບໍ່ພໍໃຈເຮົາ.—ໂກໂລດ 3:12
ຕົວຢ່າງຄວາມອົດທົນຂອງຜູ້ທີ່ສັດຊື່
8. ເຮົາຮຽນຫຍັງໄດ້ຈາກຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ໃນອະດີດ?
8 ອັນໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຕັມໃຈຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ຈະອົດທົນລໍຖ້າ? ໃຫ້ເຮົາຄິດເຖິງຕົວຢ່າງຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ໃນອະດີດເບິ່ງ ເຂົາເຈົ້າອົດທົນລໍຖ້າພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ຄຳສັນຍາຕ່າງໆຂອງພະອົງເປັນຈິງ. (ໂລມ 15:4) ຕອນທີ່ຄິດເຖິງຕົວຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າ ເຮົາໜ້າຈະຄິດນຳວ່າເຂົາເຈົ້າຕ້ອງລໍຖ້າດົນສໍ່າໃດ? ເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເຕັມໃຈລໍຖ້າ? ແລະພະເຢໂຫວາອວຍພອນເຂົາເຈົ້າທີ່ອົດທົນແນວໃດ?
ອັບລາຫາມຕ້ອງລໍຖ້າຫຼາຍປີກ່ອນທີ່ເອຊາອຶແລະຢາໂຄບຫຼານຂອງລາວຈະເກີດ (ເບິ່ງຂໍ້ 9, 10)
9, 10. ອັບລາຫາມແລະຊາລາອົດທົນລໍຖ້າພະເຢໂຫວາດົນປານໃດ?
9 ລອງຄິດເຖິງຕົວຢ່າງຂອງອັບລາຫາມແລະຊາລາ. ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າມີ ‘ຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມພຽນອົດທົນ’ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງ “ໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ພະເຈົ້າສັນຍາ.” ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ເມື່ອທ່ານອັບລາຫາມໄດ້ຄອຍດ້ວຍຄວາມພຽນແລ້ວ” ລາວໄດ້ຮັບຄຳສັນຍາຈາກພະເຈົ້າວ່າພະອົງຈະອວຍພອນລາວແລະເຮັດໃຫ້ລາວເປັນພໍ່ຂອງຊາດໃຫຍ່. (ເຫບເລີ 6:12, 15, ລ.ມ.) ນອກຈາກນັ້ນ ເພື່ອຄຳສັນຍາທີ່ອັບລາຫາມໄດ້ຮັບຈະເກີດຂຶ້ນແທ້ກໍຕ້ອງໃຊ້ເວລາ ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຕ້ອງອົດທົນຕໍ່ໄປອີກ. ໃນວັນທີ 14 ເດືອນນີຊານ ປີ 1943 ກ່ອນ ຄ.ສ. ອັບລາຫາມກັບຊາລາແລະສະມາຊິກທຸກຄົນໃນເຮືອນໄດ້ຂ້າມແມ່ນໍ້າເອິຟາລາດເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ພະເຈົ້າສັນຍາ. ແຕ່ອັບລາຫາມຕ້ອງລໍຖ້າອີກ 25 ປີອີຊາກຈຶ່ງເກີດ ແລະຖ້າອີກ 60 ປີເອຊາອຶແລະຢາໂຄບຫຼານຊາຍຂອງລາວຈຶ່ງເກີດ.—ເຫບເລີ 11:9
10 ແລ້ວອັບລາຫາມໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນທີ່ພະເຈົ້າສັນຍາບໍ? ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: ພະເຢໂຫວາ ‘ບໍ່ໄດ້ປະທານມູນໃຫ້ແກ່ອັບລາຫາມແມ່ນແຕ່ທໍ່ຝ່າຕີນໃນແຜ່ນດິນນີ້ ແລະເມື່ອທ່ານຍັງບໍ່ມີລູກ ພະອົງໄດ້ປະຕິຍານໄວ້ວ່າຈະປະທານແຜ່ນດິນນີ້ໃຫ້ແກ່ທ່ານແລະແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງທ່ານ.’ (ກິດຈະການ 7:5) ກວ່າລູກຫຼານຂອງລາວຈະກາຍເປັນຊາດທີ່ຈະໄດ້ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ ຕ້ອງໃຊ້ເວລາເຖິງ 430 ປີຫຼັງຈາກທີ່ອັບລາຫາມຂ້າມແມ່ນໍ້າເອິຟາລາດ.—ອົບພະຍົບ 12:40-42; ຄາລາຊີ 3:17
11. ເປັນຫຍັງອັບລາຫາມອົດທົນລໍຖ້າ ແລະຄວາມອົດທົນຂອງລາວຈະເຮັດໃຫ້ລາວໄດ້ຮັບພອນຫຍັງ?
11 ອັບລາຫາມເຕັມໃຈອົດທົນລໍຖ້າເພາະລາວໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າທີ່ຮັກສາສັນຍາ. ລາວມີຄວາມເຊື່ອໃນພະເຢໂຫວາ. (ອ່ານເຫບເລີ 11:8-12) ອັບລາຫາມມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ລໍຖ້າເຖິງວ່າບໍ່ໄດ້ເຫັນຄຳສັນຍາຂອງພະເຈົ້າເກີດຂຶ້ນທັງໝົດຕອນທີ່ລາວມີຊີວິດຢູ່ ແຕ່ລອງຄິດເບິ່ງວ່າລາວຈະມີຄວາມສຸກຂະໜາດໃດ ຕອນທີ່ລາວຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນຈາກຕາຍແລະມີຊີວິດຢູ່ໃນສວນອຸທິຍານເທິງໂລກ. ລາວຕ້ອງຕື່ນເຕັ້ນດີໃຈແທ້ໆເມື່ອອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະເຫັນວ່າມີການເວົ້າເຖິງເລື່ອງລາວຊີວິດຂອງລາວແລະຄອບຄົວຫຼາຍຂະໜາດນັ້ນ. * (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) ອັບລາຫາມຄົງມີຄວາມສຸກຫຼາຍແທ້ໆທີ່ໄດ້ຮູ້ວ່າລາວມີບົດບາດສຳຄັນໃນການເຮັດໃຫ້ຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າກ່ຽວກັບເມຊີສຳເລັດ! ເຮົາໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າອັບລາຫາມຈະຕ້ອງຮູ້ສຶກວ່າພອນຕ່າງໆທີ່ລາວໄດ້ຮັບນັ້ນຄຸ້ມຄ່າກັບການລໍຖ້າ.
12, 13. ເປັນຫຍັງໂຢເຊບຕ້ອງອົດທົນ ແລະລາວມີຄວາມຄິດໃນແງ່ບວກໄດ້ແນວໃດ?
12 ໂຢເຊບເຫຼນຂອງອັບລາຫາມເປັນຄົນໜຶ່ງທີ່ເຕັມໃຈອົດທົນລໍຖ້າ. ລາວຕົກເປັນເຫຍື່ອຂອງຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳ. ທຳອິດ ພວກອ້າຍຂາຍລາວໄປເປັນທາດຕອນອາຍຸ 17 ປີ. ຕໍ່ມາ ລາວຖືກກ່າວຫາຢ່າງຜິດໆວ່າພະຍາຍາມຂົ່ມຂືນເມຍຂອງເຈົ້ານາຍຈົນຕ້ອງຕິດຄຸກ. (ຕົ້ນເດີມ 39:11-20; ຄຳເພງ 105:17, 18) ເຖິງວ່າໂຢເຊບເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຈົ້າແຕ່ເບິ່ງຄືວ່າລາວຈະຖືກລົງໂທດຫຼາຍກວ່າໄດ້ຮັບພອນ ແຕ່ທຸກຢ່າງກໍປ່ຽນໄປ ເພາະຫຼັງຈາກນັ້ນ 13 ປີໂຢເຊບຈຶ່ງຖືກປ່ອຍອອກຄຸກ ແລະໄດ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງທີ່ມີອຳນາດອັນດັບສອງຂອງເອຢິບ.—ຕົ້ນເດີມ 41:14, 37-43; ກິດຈະການ 7:9, 10
ໂຢເຊບຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຈະຈັດການເມື່ອເຖິງເວລາທີ່ເໝາະສົມແລະພອນຈາກພະອົງກໍຄຸ້ມຄ່າກັບການລໍຖ້າ
13 ຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດໃຫ້ໂຢເຊບໃຈຮ້າຍຫຼືຜິດຫວັງບໍ? ລາວຮູ້ສຶກບໍວ່າພະເຢໂຫວາປະຖິ້ມລາວ? ບໍ່ເລີຍ ໂຢເຊບອົດທົນລໍຖ້າພະອົງ. ສິ່ງໃດຊ່ວຍລາວໃຫ້ເຮັດໄດ້? ນັ້ນກໍຄືຄວາມເຊື່ອໃນພະເຢໂຫວາ. ໂຢເຊບຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ເຫັນທຸກຢ່າງແລະພະອົງຈະຈັດການເມື່ອເຖິງເວລາທີ່ເໝາະສົມ. ເຮົາເຫັນໄດ້ຈາກສິ່ງທີ່ລາວເວົ້າກັບພວກອ້າຍ ລາວບອກວ່າ: “ຢ່າຊູ່ຢ້ານ ເຫດວ່າເຮົາແມ່ນຜູ້ຕັ້ງຢູ່ແທນພະເຈົ້າຫຼື? ແລະຝ່າຍພວກທ່ານ ທ່ານໄດ້ຄຶດຈະກະທຳການອັນຕະລາຍແກ່ເຮົາກໍຈິງຢູ່ ພະເຈົ້າໄດ້ໂຜດຫຼົບແປງເປັນການດີເໝືອນດັ່ງໄດ້ບັງເກີດໃນວັນນີ້ ເພື່ອຈະໄດ້ຊ່ອຍຊີວິດມະນຸດຫຼາຍຄົນໃຫ້ພົ້ນ.” (ຕົ້ນເດີມ 50:19, 20) ໂຢເຊບຮູ້ວ່າພອນຕ່າງໆຈາກພະເຢໂຫວາຄຸ້ມຄ່າກັບການລໍຖ້າ.
14, 15. (ກ) ຄວາມອົດທົນຂອງດາວິດໜ້າປະທັບໃຈແນວໃດ? (ຂ) ສິ່ງໃດຊ່ວຍໃຫ້ດາວິດອົດທົນລໍຖ້າ?
14 ດາວິດເປັນອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ຕ້ອງອົດທົນກັບຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳຫຼາຍຢ່າງ. ພະເຢໂຫວາແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນກະສັດຂອງຊາດອິດສະລາແອນຕອນທີ່ລາວຍັງໜຸ່ມນ້ອຍ ແຕ່ລາວຕ້ອງລໍຖ້າເຖິງ 15 ປີຈຶ່ງຈະໄດ້ປົກຄອງສະເພາະແຕ່ຄົນໃນຕະກູນຂອງລາວ. (2 ຊາເມືອນ 2:3, 4) ໃນໄລຍະນັ້ນບາງເທື່ອດາວິດຕ້ອງໜີແລະໃຊ້ຊີວິດແບບຫຼົບໆລີ້ໆ ເພາະກະສັດຊາອຶລຢາກຂ້າລາວ. * (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) ນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ດາວິດບໍ່ມີບ່ອນຢູ່ ຫຼາຍເທື່ອລາວຕ້ອງໄປຢູ່ຕ່າງແດນຫຼືຕາມຖໍ້າໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ. ໃນທີ່ສຸດ ຊາອຶລກໍຕາຍໃນສົງຄາມ ແຕ່ດາວິດຍັງຕ້ອງຖ້າອີກຫຼາຍກວ່າ 7 ປີຈຶ່ງຈະໄດ້ເປັນກະສັດຂອງຊາດອິດສະລາແອນ.—2 ຊາເມືອນ 5:4, 5
15 ເປັນຫຍັງດາວິດເຕັມໃຈອົດທົນລໍຖ້າ? ລາວໃຫ້ຄຳຕອບໃນຄຳເພງບົດ 13 ເຊິ່ງເປັນບົດດຽວກັບທີ່ລາວຖາມຄ້າຍໆກັນ 4 ເທື່ອວ່າຍັງດົນປານໃດ? ດາວິດບອກວ່າ: “ແຕ່ວ່າຝ່າຍຂ້ານ້ອຍ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ປົງໃຈໃນຄວາມດີຂອງພະອົງ ໃຈຂ້ານ້ອຍໄດ້ຊົມຊື່ນຍິນດີໃນຄວາມພົ້ນຂອງພະອົງ. ຂ້ານ້ອຍຈະລຳເພງສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາ ເຫດວ່າພະອົງໄດ້ກະທຳການດີແກ່ຂ້ານ້ອຍ.” (ຄຳເພງ 13:5, 6) ດາວິດໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາຮັກແລະຈະພັກດີຕໍ່ລາວສະເໝີ. ລາວຄິດເຖິງຕອນທີ່ພະເຢໂຫວາເຄີຍຊ່ວຍລາວ ແລະລາວລໍຖ້າໃຫ້ພະອົງຈັດການກັບບັນຫາຕ່າງໆທີ່ລາວຕ້ອງປະສົບ. ດາວິດຮູ້ວ່າຄຸ້ມຄ່າທີ່ຈະລໍຖ້າພອນຕ່າງໆຈາກພະເຢໂຫວາ.
ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຄາດໝາຍໃຫ້ເຮົາເຮັດສິ່ງທີ່ພະອົງເອງກໍບໍ່ເຕັມໃຈຢາກເຮັດ
16, 17. ພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູວາງຕົວຢ່າງທີ່ດີເລີດແນວໃດໃນເລື່ອງການເຕັມໃຈລໍຖ້າ?
16 ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຄາດໝາຍໃຫ້ເຮົາເຮັດສິ່ງທີ່ພະອົງເອງກໍບໍ່ເຕັມໃຈຢາກເຮັດ. ພະອົງວາງຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ສຸດກ່ຽວກັບການເຕັມໃຈລໍຖ້າ. (ອ່ານ 2 ເປໂຕ 3:9) ຕົວຢ່າງ: ຫຼາຍພັນປີກ່ອນໃນສວນເອເດນ ຊາຕານກ່າວຫາວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ຍຸຕິທຳ. ແຕ່ພະອົງ “ຄອຍຖ້າ” ມື້ທີ່ຊື່ຂອງພະອົງຈະໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນຢ່າງເຕັມທີ. ຜົນຈາກການທີ່ພະອົງລໍຖ້າຈະເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ຕັ້ງໃຈ ‘ຄອຍຖ້າພະອົງ’ ໄດ້ຮັບພອນທີ່ດີເລີດຢ່າງລົ້ນເຫຼືອ.—ເອຊາອີ 30:18, ລ.ມ.
17 ພະເຍຊູເປັນອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ເຕັມໃຈລໍຖ້າ ຕອນຢູ່ໂລກນີ້ພະເຍຊູຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຈົນຕາຍ. ໃນປີ 33 ເພິ່ນເອົາຄຸນຄ່າຂອງເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ໄປໃຫ້ພະເຢໂຫວາໃນສະຫວັນ. ແຕ່ເພິ່ນຕ້ອງລໍຖ້າຈົນເຖິງປີ 1914 ຈຶ່ງຈະເລີ່ມປົກຄອງເປັນກະສັດ. (ກິດຈະການ 2:33-35; ເຫບເລີ 10:12, 13) ບໍ່ພຽງເທົ່ານັ້ນ ພະເຍຊູຍັງຕ້ອງລໍຖ້າຈົນຈົບສະໄໝພັນປີຈົນກວ່າສັດຕູຂອງເພິ່ນທັງໝົດຈະຖືກທຳລາຍ. (1 ໂກລິນໂທ 15:25) ພະເຍຊູຕ້ອງຖ້າດົນແທ້ໆ ແຕ່ພອນຕ່າງໆທີ່ຕາມມາກໍຄຸ້ມຄ່າກັບການລໍຖ້າ.
ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ລໍຖ້າ?
18, 19. ສິ່ງໃດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຕັມໃຈລໍຖ້າຢ່າງອົດທົນ?
18 ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາເຕັມໃຈລໍຖ້າຢ່າງອົດທົນ. ແຕ່ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍໄດ້? ເຮົາຕ້ອງອະທິດຖານຂໍພະລັງບໍລິສຸດຈາກພະເຈົ້າ ຢ່າລືມວ່າຄວາມອົດທົນເປັນຜົນທີ່ເກີດຈາກພະລັງນັ້ນ. (ເອເຟດ 3:16; 6:18; 1 ເທຊະໂລນີກ 5:17-19) ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງອະທິດຖານຂໍພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ລໍຖ້າຢ່າງອົດທົນ.!
19 ຂໍຢ່າລືມວ່າ ສິ່ງໃດຊ່ວຍອັບລາຫາມ ໂຢເຊບ ແລະດາວິດອົດທົນລໍຖ້າໃຫ້ຄຳສັນຍາຕ່າງໆຂອງພະເຈົ້າສຳເລັດເປັນຈິງ. ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອແລະວາງໃຈໃນພະເຢໂຫວາ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຄິດເຖິງແຕ່ຕົວເອງແລະສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການເທົ່ານັ້ນ. ເມື່ອເຮົາຄິດເຖິງຜົນດີຕ່າງໆທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບ ເຮົາກໍຈະຖືກກະຕຸ້ນໃຫ້ອົດທົນລໍຖ້າເຊັ່ນກັນ.
20. ເຮົາຄວນຕັ້ງໃຈຈະເຮັດຫຍັງ?
20 ເຖິງວ່າຕອນນີ້ເຮົາອາດມີບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ ແຕ່ຂໍໃຫ້ເຮົາຕັ້ງໃຈທີ່ຈະ “ລໍຖ້າ” ຢ່າງອົດທົນ ບາງຄັ້ງເຮົາອາດຖາມວ່າ: “ພະເຢໂຫວາ ຈະເປັນຢ່າງນີ້ໄປອີກດົນສໍ່າໃດ?” (ເອຊາອີ 6:11, ລ.ມ.) ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າ ເຮົາສາມາດຮຽນແບບຜູ້ພະຍາກອນເຢເຣມີທີ່ບອກວ່າ: ‘ພະເຢໂຫວາເປັນສ່ວນມູນຂອງຂ້ອຍ ເຫດສັນນີ້ຂ້ອຍຈະວາງໃຈ [ລໍຖ້າ] ພະອົງ.’—ບົດຄວາມເພງຮໍ່າໄຮ 3:21, 24
^ ຂໍ້ 11 ມີການເວົ້າເຖິງຊີວິດຂອງອັບລາຫາມໃນພະທຳຕົ້ນເດີມປະມານ 15 ບົດ. ນອກຈາກນັ້ນ ຜູ້ຂຽນພະຄຳພີຄລິດສະຕຽນພາກພາສາເກັຣກເວົ້າເຖິງອັບລາຫາມຫຼາຍກວ່າ 70 ຄັ້ງ.
^ ຂໍ້ 14 ຊາອຶລປົກຄອງໄດ້ແຕ່ 2 ປີປາຍ ພະເຢໂຫວາກໍບໍ່ຍອມຮັບລາວ ແຕ່ລາວຍັງເປັນກະສັດເຖິງ 38 ປີຈົນລາວຕາຍ.—1 ຊາເມືອນ 13:1; ກິດຈະການ 13:21
