ຮຽນຮູ້ຈາກຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາ
“ພະເຢໂຫວາຊອກຫາສິ່ງໃດໃນເຈົ້າເທົ່າເວັ້ນໄວ້ເຈົ້າກະທຳການສັດຊື່ ເຈົ້າຮັກຄວາມດີ [ຄວາມພັກດີ] ແລະເຈົ້າທຽວໄປນຳພະເຈົ້າຂອງເຈົ້າດ້ວຍໃຈຖ່ອມລົງ.”—ມີເກ 6:8
ເພງ: 63, 43
1, 2. ດາວິດສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າລາວພັກດີຕໍ່ພະເຈົ້າ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
ຊາອຶລແລະທະຫານ 3.000 ຄົນກຳລັງຊອກຫາດາວິດຢູ່ໃນປ່າໃນແຂວງຢູດາເພື່ອຈະໄດ້ຂ້າລາວ. ແຕ່ໃນຄືນໜຶ່ງ ດາວິດແລະທະຫານຂອງລາວກໍພົບບ່ອນທີ່ຊາອຶລແລະພວກທະຫານຂອງລາວຕັ້ງຄ້າຍຢູ່. ພວກທະຫານຂອງຊາອຶລພາກັນນອນຫຼັບໝົດທຸກຄົນ ດັ່ງນັ້ນດາວິດແລະອາບີຊາຍຈຶ່ງຍ່າງກາຍພວກທະຫານຢ່າງລະມັດລະວັງແລະໄດ້ພົບຊາອຶລ. ອາບີຊາຍຊິ່ມໃສ່ຫູດາວິດວ່າ: “ຂໍໃຫ້ຂ້ອຍເອົາຫອກແທງເພິ່ນຈົນ [ຊອດພື້ນ] ດິນບາດດຽວ ຂ້ອຍຈະບໍ່ແທງ 2 ເທື່ອດອກ.” ແຕ່ດາວິດບໍ່ຍອມໃຫ້ລາວຂ້າຊາອຶລ. ດາວິດບອກອາບີຊາຍວ່າ: “ຢ່າທຳລາຍເພິ່ນ ເຫດວ່າໃຜຈະຢຽດມືຖືກຜູ້ຊະໂລມທາຂອງພະເຢໂຫວາແລະບໍ່ມີຜິດ?” ຈາກນັ້ນດາວິດຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ຂໍພະເຢໂຫວາຢ່າໃຫ້ຂ້ອຍຢຽດມືຖືກຜູ້ຊະໂລມທາແຫ່ງພະເຢໂຫວາ.”—1 ຊາເມືອນ 26:8-12
2 ດາວິດເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງທີ່ລາວຕ້ອງໄດ້ເຮັດເພື່ອຈະເປັນຄົນທີ່ພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ. ດາວິດຮູ້ວ່າລາວຄວນພັກດີຕໍ່ຊາອຶລ ແລະລາວບໍ່ສົມຄວນແມ່ນແຕ່ຈະຄິດທີ່ຈະທຳຮ້າຍຊາອຶລ. ຍ້ອນຫຍັງ? ກໍຍ້ອນວ່າພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກຊາອຶລໃຫ້ເປັນກະສັດຂອງປະເທດອິດສະລາແອນ. ໃນທຸກມື້ນີ້ກໍຄືກັນກັບໃນອະດີດ ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ທຸກຄົນພັກດີຕໍ່ພະອົງ ແລະນັບຖືຄົນທີ່ພະອົງອະນຸຍາດໃຫ້ມີສິດອຳນາດ.—ອ່ານມີເກ 6:8
3. ອາບີຊາຍສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ດາວິດຄືແນວໃດ?
3 ອາບີຊາຍນັບຖືດາວິດເພາະລາວຮູ້ວ່າພະເຈົ້າເລືອກດາວິດໃຫ້ເປັນກະສັດ. ແຕ່ເມື່ອໄດ້ເປັນກະສັດແລ້ວ ດາວິດໄດ້ເຮັດຜິດຮ້າຍແຮງ. ດາວິດໄດ້ນອນກັບເມຍຂອງອຶລີແລ້ວຈາກນັ້ນກໍບອກໂຢອາບວ່າອຶລີຕ້ອງຖືກຂ້າໃນການສູ້ຮົບ. (2 ຊາເມືອນ 11:2-4, 14, 15; 1 ຂ່າວຄາວ 2:16) ໂຢອາບເປັນອ້າຍຂອງອາບີຊາຍ ດັ່ງນັ້ນ ອາບີຊາຍອາດໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ດາວິດເຮັດ ແຕ່ລາວຍັງສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ດາວິດຕໍ່ໆໄປ. ນອກຈາກນັ້ນ ອາບີຊາຍກໍເປັນຫົວໜ້າກອງທັບແລະລາວອາດໃຊ້ສິດອຳນາດນີ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຕົວເອງເປັນກະສັດ ແຕ່ລາວບໍ່ເຄີຍເຮັດແບບນັ້ນ. ກົງກັນຂ້າມ ອາບີຊາຍໄດ້ຮັບໃຊ້ແລະປົກປ້ອງດາວິດຈາກພວກສັດຕູຂອງລາວ.—2 ຊາເມືອນ 10:10; 20:6; 21:15-17
4. (ກ) ດາວິດເປັນຕົວຢ່າງແນວໃດໃນເລື່ອງຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ? (ຂ) ເຮົາຈະພິຈາລະນາຕົວຢ່າງຫຍັງແດ່?
4 ດາວິດພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາຕະຫຼອດຊີວິດຂອງລາວ. ຕອນທີ່ຍັງໜຸ່ມ ລາວໄດ້ຂ້າໂຄລີອາດນັກຮົບຮ່າງຍັກຜູ້ທີ່ກຳລັງດູຖູກພະເຢໂຫວາແລະຊາວອິດສະລາແອນ. (1 ຊາເມືອນ 17:23, 26, 48-51) ເມື່ອໄດ້ເປັນກະສັດແລ້ວ ຜູ້ພະຍາກອນນາທານຈຳເປັນຕ້ອງແກ້ໄຂດາວິດສຳລັບຄວາມຜິດທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ. ໃນທັນທີທັນໃດ ດາວິດໄດ້ຍອມຮັບຜິດ ແລະກໍສຳນຶກຜິດ. (2 ຊາເມືອນ 12:1-5, 13) ຕໍ່ມາເມື່ອດາວິດເຖົ້າຫຼາຍແລ້ວ ລາວໄດ້ບໍລິຈາກສິ່ງມີຄ່າຫຼາຍຢ່າງເພື່ອຊ່ວຍສ້າງວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາ. (1 ຂ່າວຄາວ 29:1-5) ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ເຖິງວ່າດາວິດໄດ້ເຮັດຜິດຢ່າງຮ້າຍແຮງໃນຊີວິດຂອງລາວ ແຕ່ລາວກໍບໍ່ເຄີຍເຊົາສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ. (ຄຳເພງ 51:4, 10; 86:2) ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາຈະພິຈາລະນາຕົວຢ່າງຂອງດາວິດແລະຄົນອື່ນໆທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄໝນັ້ນ ແລະຮຽນຮູ້ວິທີທີ່ເຮົາສາມາດພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາຫຼາຍກວ່າການພັກດີຕໍ່ຄົນອື່ນໆ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຈະພິຈາລະກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະອື່ນໆທີ່ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນທີ່ພັກດີ.
ເຈົ້າຈະພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາບໍ?
5. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກຂໍ້ຜິດພາດຂອງອາບີຊາຍ?
5 ເມື່ອອາບີຊາຍຕ້ອງການຂ້າຊາອຶລ ລາວກຳລັງພະຍາຍາມສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ດາວິດ. ແຕ່ເນື່ອງຈາກດາວິດຮູ້ວ່າການທຳຮ້າຍ “ຜູ້ຊະໂລມທາຂອງພະເຢໂຫວາ” ເປັນສິ່ງທີ່ຜິດ ດັ່ງນັ້ນ ດາວິດຈຶ່ງບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ອາບີຊາຍຂ້າກະສັດຊາອຶລ. (1 ຊາເມືອນ 26:8-11) ເລື່ອງນີ້ສອນບົດຮຽນຢ່າງໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນແກ່ເຮົາ ນັ້ນຄືເມື່ອຕ້ອງຕັດສິນໃຈວ່າເຮົາຕ້ອງພັກດີຕໍ່ໃຜເປັນຄົນທຳອິດ ເຮົາຕ້ອງຄິດວ່າຫຼັກການຂໍ້ໃດໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃນສະຖານະການຂອງເຮົາ.
ການສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາສຳຄັນກວ່າການພັກດີຕໍ່ຄົນອື່ນ
6. ເຖິງວ່າຈະເປັນເລື່ອງທຳມະດາທີ່ເຮົາຈະພັກດີຕໍ່ຄອບຄົວແລະໝູ່ເພື່ອນ ແຕ່ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງລະມັດລະວັງ?
6 ເປັນເລື່ອງທຳມະດາທີ່ເຮົາຈະພັກດີຕໍ່ຄົນທີ່ເຮົາຮັກ ເຊັ່ນ: ໝູ່ເພື່ອນຫຼືຄົນໃນຄອບຄົວ. ແຕ່ເນື່ອງຈາກເຮົາເປັນຄົນທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຮົາສາມາດພາເຮົາໄປຜິດທາງໄດ້. (ເຢເຣມີ 17:9) ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າຄົນທີ່ເຮົາຮັກກຳລັງເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ດີແລະປະຖິ້ມຄວາມຈິງ ເຮົາຕ້ອງຈື່ວ່າການເປັນຄົນທີ່ພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາສຳຄັນກວ່າການພັກດີຕໍ່ຄົນອື່ນ.—ອ່ານມັດທາຍ 22:37
7. ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງຮັກສາຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາແນວໃດໃນສະຖານະການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ?
7 ຖ້າບາງຄົນໃນຄອບຄົວຂອງເຈົ້າຖືກຕັດສຳພັນຈາກປະຊາຄົມ ເຈົ້າສາມາດສະແດງໃຫ້ພະເຢໂຫວາເຫັນວ່າເຈົ້າພັກດີຕໍ່ພະອົງ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ມື້ໜຶ່ງ ແມ່ຂອງພີ່ນ້ອງແອນນາເຊິ່ງຖືກຕັດສຳພັນໄດ້ໂທລະສັບມາຫາແລະບອກວ່າຕ້ອງການທີ່ຈະມາຢາມລາວ. [1] (ເບິ່ງຂໍ້ສັງເກດສຳລັບຜູ້ອ່ານ) ແມ່ຂອງລາວເວົ້າວ່າ ແມ່ບໍ່ມີຄວາມສຸກເລີຍເພາະຄົນໃນຄອບຄົວບໍ່ຍອມເວົ້າລົມນຳ. ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງແອນນາເສົ້າໃຈ ແລະໄດ້ສັນຍາກັບແມ່ວ່າຈະຕອບໂດຍທາງຈົດໝາຍ. ກ່ອນທີ່ຈະຂຽນຈົດໝາຍຫາແມ່ ພີ່ນ້ອງແອນນາໄດ້ຄິດຕຶກຕອງເຖິງຫຼັກການບາງຂໍ້ທີ່ຢູ່ໃນຄຳພີໄບເບິນ. (1 ໂກລິນໂທ 5:11; 2 ໂຢຮັນ 9-11) ຈາກນັ້ນ ໃນຈົດໝາຍ ພີ່ນ້ອງແອນນາໄດ້ອະທິບາຍໃນແບບທີ່ກະລຸນາວ່າ ແມ່ເປັນຄົນທີ່ປະຖິ້ມຄອບຄົວເມື່ອແມ່ເຮັດຜິດແລະບໍ່ຍອມກັບໃຈ. ພີ່ນ້ອງແອນນາບອກກັບແມ່ວ່າ ມີວິທີດຽວທີ່ແມ່ຈະມີຄວາມສຸກໄດ້ອີກຄັ້ງໜຶ່ງກໍໂດຍການກັບຄືນມາຫາພະເຢໂຫວາ.—ຢາໂກໂບ 4:8
8. ຄຸນລັກສະນະອັນໃດແດ່ທີ່ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນທີ່ພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ?
8 ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາໃນສະໄໝຂອງດາວິດຍັງເປັນຄົນຖ່ອມຕົວ ກະລຸນາ ແລະກ້າຫານ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າຄຸນລັກສະນະເຫຼົ່ານີ້ສາມາດຊ່ວຍເຮົາໄດ້ແນວໃດໃຫ້ເປັນຄົນທີ່ພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ.
ເຮົາຕ້ອງເປັນຄົນຖ່ອມຕົວ
9. ເປັນຫຍັງອາບເນຈຶ່ງພະຍາຍາມຂ້າດາວິດ?
9 ທັງໂຢນາທານແລະອາບເນເຊິ່ງເປັນຜູ້ບັນຊາການກອງທັບຂອງຊາດອິດສະລາແອນຕ່າງກໍໄດ້ເຫັນຕອນທີ່ດາວິດເອົາຫົວຂອງໂຄລິອາດມາໃຫ້ກະສັດຊາອຶລ. ໂຢນາທານໄດ້ກາຍເປັນເພື່ອນຂອງດາວິດແລະຮັກສາຄວາມພັກດີຕໍ່ລາວ. (1 ຊາເມືອນ 17:57–18:3) ແຕ່ອາບເນບໍ່ໄດ້ເປັນແບບນັ້ນ. ທີ່ຈິງແລ້ວ ຕໍ່ມາອາບເນເຖິງຂັ້ນວ່າຊ່ວຍເຫຼືອຊາອຶລເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ຕ້ອງການຂ້າດາວິດ. (1 ຊາເມືອນ 26:1-5; ຄຳເພງ 54:3) ທັງໂຢນາທານແລະອາບເນຕ່າງກໍຮູ້ວ່າພະເຈົ້າຕ້ອງການໃຫ້ດາວິດເປັນກະສັດອົງຕໍ່ໄປຂອງຊາດອິດສະລາແອນ. ແຕ່ຫຼັງຈາກທີ່ຊາອຶລເສຍຊີວິດ ອາບເນກໍບໍ່ໄດ້ສະໜັບສະໜູນດາວິດ. ແທນທີ່ຈະເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ລາວພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ອີດໂບເຊດລູກຊາຍຂອງຊາອຶລເປັນກະສັດ. ຕໍ່ມາອາບເນອາດຕ້ອງການທີ່ຈະເປັນກະສັດເອງ ແລະບາງທີນັ້ນເປັນເຫດຜົນທີ່ລາວໄປນອນກັບເມຍຄົນໜຶ່ງຂອງກະສັດຊາອຶລ. (2 ຊາເມືອນ 2:8-10; 3:6-11) ເປັນຫຍັງໂຢນາທານແລະອາບເນຈຶ່ງມີຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍຕໍ່ດາວິດ? ກໍຍ້ອນວ່າໂຢນາທານພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະເປັນຄົນຖ່ອມຕົວ ແຕ່ອາບເນບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນແບບນັ້ນ.
10. ເປັນຫຍັງອາບຊາໂລມຈຶ່ງບໍ່ພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ?
10 ອາບຊາໂລມລູກຊາຍຂອງກະສັດດາວິດບໍ່ໄດ້ພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາເພາະລາວບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນຖ່ອມຕົວ. ລາວຕ້ອງການທີ່ຈະເປັນກະສັດ ດັ່ງນັ້ນ ລາວໄດ້ເອົາ “ລົດກັບມ້າທັງຫຼາຍກັບຄົນ 50 ຄົນ . . . ແລ່ນຕໍ່ໜ້າຕົນ.” (2 ຊາເມືອນ 15:1) ນອກຈາກນັ້ນ ອາບຊາໂລມຍັງໂນ້ມນ້າວໃຈຊາວອິດສະລາແອນຫຼາຍຄົນໃຫ້ມາພັກດີຕໍ່ລາວ. ລາວເຖິງຂັ້ນພະຍາຍາມຈະຂ້າດາວິດຜູ້ເປັນພໍ່ຂອງລາວ ເຖິງແມ່ນຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງດາວິດໃຫ້ເປັນກະສັດຂອງປະເທດອິດສະລາແອນກໍຕາມ.—2 ຊາເມືອນ 15:13, 14; 17:1-4
11. ເຮົາສາມາດໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດຈາກສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນກ່ຽວກັບອາບເນ ອາບຊາໂລມ ແລະບາຣຶກ?
11 ເມື່ອຄົນເຮົາບໍ່ຖ່ອມຕົວແລະຕ້ອງການທີ່ຈະມີສິດອຳນາດຕື່ມອີກ ນັ້ນຈຶ່ງເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະຮັກສາຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາສະເໝີ. ແນ່ນອນວ່າເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາ ແລະກໍບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເປັນຄົນທີ່ເຫັນແກ່ຕົວແລະຊົ່ວຮ້າຍຄືກັບອາບເນແລະອາບຊາໂລມ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງລະວັງໃນເລື່ອງທີ່ວ່າ ເຮົາຈະບໍ່ເລີ່ມມີຄວາມປາຖະໜາຢາກມີເງິນຫຼາຍໆຫຼືມີວຽກທີ່ເຮັດໃຫ້ຮູ້ສຶກວ່າຕົວເອງເປັນຄົນສຳຄັນ ເພາະສິ່ງນີ້ຈະທຳລາຍສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ. ມີໄລຍະໜຶ່ງທີ່ບາຣຶກເຊິ່ງເປັນເລຂາຂອງເຢເຣມີ ລາວຢາກໄດ້ໃນບາງສິ່ງທີ່ລາວບໍ່ມີແລະລາວຈຶ່ງບໍ່ມີຄວາມສຸກເລີຍໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ຈາກນັ້ນ ພະອົງໄດ້ເວົ້າກັບບາຣຶກວ່າ: “ນີ້ແນະ ສິ່ງຂອງທີ່ເຮົາໄດ້ກໍ່ສ້າງແລ້ວເຮົາກໍມ້າງເພ ແລະສິ່ງຂອງທີ່ເຮົາໄດ້ປູກຝັງແລ້ວເຮົາກໍກົ່ນຫຼົກຄືວ່າປະເທດນີ້ທັງສິ້ນ. ແລະຝ່າຍເຈົ້າ ເຈົ້າຈະຊອກຫາສິ່ງຂອງໃຫຍ່ສຳລັບຕົວຫຼື. ຢ່າຊູ່ຊອກຫາສິ່ງນັ້ນ.” (ເຢເຣມີ 45:4, 5) ບາຣຶກຟັງພະເຢໂຫວາ ແລະເຮົາກໍຕ້ອງຟັງພະອົງເຊັ່ນດຽວກັນ ເພາະອີກບໍ່ດົນພະອົງຈະທຳລາຍໂລກຊົ່ວນີ້.
ເມື່ອເຈົ້າບອກໃຫ້ພີ່ນ້ອງໄປຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ເຖົ້າແກ່ ເຈົ້າກໍກຳລັງສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ລາວແລະທັງພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ
12. ຂໍໃຫ້ບອກເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດພັກດີຕໍ່ພະເຈົ້າເມື່ອເຮົາເປັນຄົນທີ່ເຫັນແກ່ຕົວ.
12 ດານຽນເປັນພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ຢູ່ໃນປະເທດເມັກຊິກ ລາວຕ້ອງຕັດສິນໃຈວ່າລາວຕ້ອງພັກດີຕໍ່ໃຜ. ລາວຢາກແຕ່ງດອງກັບຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ດານຽນເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຍັງຂຽນຈົດໝາຍຫາຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນຕໍ່ໆໄປແມ່ນແຕ່ຫຼັງຈາກທີ່ຂ້ອຍເລີ່ມຕົ້ນຮັບໃຊ້ເປັນໄພໂອເນຍແລ້ວ.” ແຕ່ຈາກນັ້ນດານຽນກໍສຳນຶກວ່າລາວກຳລັງເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຕົວເອງຕ້ອງການຢ່າງເຫັນແກ່ຕົວ. ລາວກຳລັງບໍ່ສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ ແລະລາວຕ້ອງເປັນຄົນຖ່ອມຕົວ. ດັ່ງນັ້ນ ດານຽນຈຶ່ງເລົ່າໃຫ້ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄົນໜຶ່ງທີ່ມີປະສົບການຟັງກ່ຽວກັບເລື່ອງຂອງຜູ້ຍິງຄົນນີ້. ລາວອະທິບາຍວ່າ: “ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄົນນີ້ໄດ້ຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ເຫັນວ່າເພື່ອຈະພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ ຂ້ອຍຕ້ອງເຊົາຂຽນຈົດໝາຍໄປຫາຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງອະທິດຖານຫຼາຍຄັ້ງແລະຮ້ອງໄຫ້ຫຼາຍເທື່ອແລ້ວຂ້ອຍກໍເຮັດໄດ້. ຕໍ່ມາບໍ່ດົນ ຄວາມຍິນດີທີ່ຂ້ອຍມີຕໍ່ວຽກປະກາດກໍເພີ່ມຂຶ້ນ.” ຕອນນີ້ດານຽນມີເມຍທີ່ຮັກພະເຢໂຫວາ ແລະລາວເອງກໍຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ດູແລໝວດ.
ການພັກດີຕໍ່ພະເຈົ້າຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນທີ່ກະລຸນາ
ຖ້າເຈົ້າຮູ້ວ່າໝູ່ເຮັດຜິດຮ້າຍແຮງ ເຈົ້າຈະລົມກັບຄົນນັ້ນແລະແນ່ໃຈວ່າລາວໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ເຖົ້າແກ່ບໍ? (ເບິ່ງຂໍ້ 14)
13. ເມື່ອດາວິດເຮັດຜິດ ນາທານໄດ້ເຮັດແນວໃດທີ່ສະແດງວ່າລາວຮັກສາຄວາມພັກດີສະເໝີຕໍ່ທັງພະເຢໂຫວາແລະດາວິດ?
13 ເມື່ອເຮົາພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ ເຮົາກໍສາມາດພັກດີຕໍ່ຄົນອື່ນໆແລະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດ. ຜູ້ພະຍາກອນນາທານຮັກສາຄວາມພັກດີສະເໝີຕໍ່ທັງພະເຢໂຫວາແລະຕໍ່ດາວິດ. ຫຼັງຈາກທີ່ດາວິດເອົາເມຍຂອງອຶລີມາເປັນເມຍຂອງຕົວເອງ ຈາກນັ້ນກໍສົ່ງອຶລີໃຫ້ໄປຖືກຂ້າໃນສະໜາມຮົບ ເມື່ອເປັນແນວນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງນາທານໄປໃຫ້ຄຳແນະນຳແກ່ດາວິດ. ນາທານໄດ້ສະແດງຄວາມກ້າຫານແລະເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາ. ແຕ່ລາວກໍເຮັດຢ່າງສະຫຼາດແລະເວົ້າກັບດາວິດໃນແບບທີ່ກະລຸນາ. ນາທານຕ້ອງການຊ່ວຍດາວິດໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າຄວາມຜິດຂອງລາວຮ້າຍແຮງຫຼາຍແທ້ໆ. ດັ່ງນັ້ນ ນາທານຈຶ່ງເລົ່າເລື່ອງຂອງຊາຍເສດຖີຄົນໜຶ່ງທີ່ໄດ້ລັກເອົາແກະຂອງຊາຍທີ່ທຸກຍາກເຊິ່ງລາວມີແກະພຽງແຕ່ຕົວດຽວເທົ່ານັ້ນ. ເມື່ອໄດ້ຍິນເລື່ອງນີ້ ດາວິດກໍໃຈຮ້າຍຫຼາຍຕໍ່ຊາຍເສດຖີຄົນນັ້ນ. ຈາກນັ້ນນາທານຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ທ່ານແມ່ນຄົນນັ້ນ”! ດາວິດສຳນຶກວ່າລາວໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ພະເຢໂຫວາ.—2 ຊາເມືອນ 12:1-7, 13
14. ເຈົ້າສາມາດເປັນຄົນທີ່ພັກດີໄດ້ແນວໃດຕໍ່ທັງພະເຢໂຫວາແລະໝູ່ເພື່ອນຫຼືຍາດພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າ?
14 ເຮົາກໍເຊັ່ນກັນສາມາດຈັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາເປັນຄົນທຳອິດທີ່ເຮົາຈະພັກດີນຳ ແລະຈາກນັ້ນກໍສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ຄົນອື່ນໆໂດຍການເປັນຄົນກະລຸນາ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຈົ້າອາດມີຫຼັກຖານທີ່ພິສູດວ່າພີ່ນ້ອງຄົນໜຶ່ງໄດ້ເຮັດຜິດຮ້າຍແຮງ. ເຈົ້າອາດຕ້ອງການທີ່ຈະຮັກສາຄວາມພັກດີຕໍ່ລາວສະເໝີ ໂດຍສະເພາະຖ້າລາວເປັນໝູ່ສະໜິດຫຼືເປັນຄົນໃນຄອບຄົວ. ແຕ່ເຈົ້າກໍຍັງຮູ້ວ່າການສະແດງຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນກວ່າ. ຄ້າຍຄືກັບຜູ້ພະຍາກອນນາທານ ໃຫ້ເຈົ້າເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາ ແຕ່ກໍສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າ. ໃຫ້ບອກລາວວ່າ ລາວຄວນຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ເຖົ້າແກ່ ແລະລາວຄວນໄປລົມກັບເຂົາເຈົ້າໃຫ້ໄວທີ່ສຸດ. ຖ້າລາວບໍ່ເຮັດ ເຈົ້າກໍຄວນບອກຜູ້ເຖົ້າແກ່ດ້ວຍຕົວເອງ. ໂດຍການເຮັດແບບນີ້ ເຈົ້າກໍຈະຮັກສາຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາສະເໝີ. ໃນເວລາດຽວກັນ ເຈົ້າກໍສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອເພາະຜູ້ເຖົ້າແກ່ສາມາດຊ່ວຍລາວໃຫ້ກັບຄືນມາມີສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະເຢໂຫວາໄດ້ອີກ. ເຂົາເຈົ້າຈະແກ້ໄຂລາວໃນແບບທີ່ໃຈເຢັນໆແລະອ່ອນໂຍນ.—ອ່ານພວກເລວີ 5:1; ຄາລາຊີ 6:1
ເຮົາຕ້ອງເປັນຄົນກ້າຫານເພື່ອຈະພັກດີຕໍ່ພະເຈົ້າ
15, 16. ເປັນຫຍັງຫຶຊາຍຈຶ່ງຕ້ອງການຄວາມກ້າຫານເພື່ອຈະພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ?
15 ຫຶຊາຍກໍເປັນຄົນໜຶ່ງໃນບັນດາເພື່ອນທີ່ພັກດີຂອງກະສັດດາວິດ. ເມື່ອປະຊາຊົນຕ້ອງການທີ່ຈະຕັ້ງອາບຊາໂລມໃຫ້ເປັນກະສັດ ຫຶຊາຍຈຶ່ງຕ້ອງການຄວາມກ້າຫານເພື່ອຈະຮັກສາຄວາມພັກດີສະເໝີຕໍ່ທັງດາວິດແລະພະເຢໂຫວາ. ລາວຮູ້ວ່າອາບຊາໂລມໄດ້ມາເມືອງເຢຣຶຊາເລມພ້ອມກັບພວກທະຫານແລະດາວິດກໍໄດ້ປົບໜີໄປ. (2 ຊາເມືອນ 15:13; 16:15) ແຕ່ຫຶຊາຍໄດ້ເຮັດຫຍັງ? ລາວປະຖິ້ມດາວິດແລະໄປສະໜັບສະໜູນອາບຊາໂລມບໍ? ບໍ່. ເຖິງວ່າດາວິດເຖົ້າແລ້ວແລະມີຫຼາຍຄົນຕ້ອງການຂ້າລາວ ແຕ່ຫຶຊາຍກໍຍັງຮັກສາຄວາມພັກດີຕໍ່ດາວິດສະເໝີ ເພາະພະເຢໂຫວາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງດາວິດໃຫ້ເປັນກະສັດ. ດັ່ງນັ້ນ ຫຶຊາຍຈຶ່ງໄປຫາດາວິດຢູ່ພູເຂົາກົກໝາກກອກ.—2 ຊາເມືອນ 15:30, 32
16 ດາວິດໄດ້ຂໍໃຫ້ຫຶຊາຍກັບຄືນໄປເມືອງເຢຣຶຊາເລມແລະໃຫ້ລາວທຳທ່າວ່າຢູ່ຝ່າຍຂອງອາບຊາໂລມ ເພື່ອຫຶຊາຍຈະສາມາດເຮັດໃຫ້ອາບຊາໂລມຟັງຄຳແນະນຳຂອງລາວແທນທີ່ຈະຟັງຄຳແນະນຳຂອງອາກີໂຕເຟນ. ຫຶຊາຍສະແດງຄວາມກ້າຫານແລະສ່ຽງຊີວິດຂອງຕົນເອງເພື່ອຈະເຊື່ອຟັງດາວິດແລະຮັກສາຄວາມພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາສະເໝີ. ດາວິດໄດ້ອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຫຼືອຫຶຊາຍ ແລະພະອົງກໍໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອຫຶຊາຍແທ້ໆ. ອາບຊາໂລມໄດ້ຟັງຄຳແນະນຳຂອງຫຶຊາຍແທນທີ່ຈະຟັງອາກີໂຕເຟນ.—ອ່ານ 2 ຊາເມືອນ 15:31; 17:14
17. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງການຄວາມກ້າຫານເພື່ອຈະເປັນຄົນທີ່ພັກດີ?
17 ເຮົາຕ້ອງການຄວາມກ້າຫານເພື່ອຈະພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະເຊື່ອຟັງພະອົງ ແທນທີ່ຈະເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຄົນໃນຄອບຄົວ ໝູ່ຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ ຫຼືລັດຖະບານທີ່ມີສິດອຳນາດ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຕັ້ງແຕ່ເປັນເດັກນ້ອຍ ພີ່ນ້ອງທາໂຣເຊິ່ງອາໄສຢູ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນໄດ້ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ຂອງລາວມີຄວາມສຸກ. ລາວເຊື່ອຟັງພໍ່ແມ່ແລະພັກດີຕໍ່ພວກເພິ່ນ ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າເຮັດຕາມໜ້າທີ່ ແຕ່ຍ້ອນວ່າລາວຮັກພໍ່ແມ່. ແຕ່ເມື່ອທາໂຣເລີ່ມຮຽນຄຳພີໄບເບິນກັບພະຍານພະເຢໂຫວາ ພໍ່ແມ່ຕ້ອງການໃຫ້ລາວເຊົາຮຽນ. ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ທາໂຣເສົ້າໃຈ ແລະບໍ່ງ່າຍເລີຍທີ່ຈະບອກກັບພໍ່ແມ່ວ່າລາວຕັດສິນໃຈທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມຕ່າງໆ. ພີ່ນ້ອງທາໂຣເລົ່າວ່າ: “ພໍ່ແມ່ໃຈຮ້າຍຫຼາຍ ເປັນເວລາຫຼາຍປີທີ່ພວກເພິ່ນຫ້າມບໍ່ໃຫ້ຂ້ອຍໄປຢາມຢູ່ເຮືອນ. ຂ້ອຍໄດ້ອະທິດຖານຂໍຄວາມກ້າຫານເພື່ອໃຫ້ຂ້ອຍຍຶດໝັ້ນກັບການຕັດສິນໃຈຂອງຕົວເອງ. ປັດຈຸບັນນີ້ທັດສະນະຂອງພໍ່ແມ່ກໍອ່ອນລົງ ແລະຂ້ອຍສາມາດໄປຢາມພວກເພິ່ນໄດ້ເປັນປະຈຳ.”—ອ່ານສຸພາສິດ 29:25
18. ເຈົ້າໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງຈາກບົດຄວາມນີ້?
18 ຄືກັບດາວິດ ໂຢນາທານ ນາທານ ແລະຫຶຊາຍ ເຮົາກໍຄືກັນ ຂໍໃຫ້ຮູ້ສຶກອີ່ມໃຈພໍໃຈເຊິ່ງເປັນຜົນທີ່ໄດ້ຈາກການເປັນຄົນທີ່ພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ. ເຮົາບໍ່ຕ້ອງການເປັນຄືກັບອາບເນແລະອາບຊາໂລມເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນທີ່ພັກດີ. ເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າເຮົາບໍ່ສົມບູນແບບແລະເຮັດສິ່ງທີ່ຜິດພາດໄດ້ ແຕ່ຂໍໃຫ້ເຮົາສະແດງໃຫ້ພະເຢໂຫວາເຫັນວ່າການເປັນຄົນພັກດີຕໍ່ພະອົງເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.
^ [1] (ຂໍ້ 7) ບາງຊື່ໃນບົດຄວາມນີ້ເປັນຊື່ສົມມຸດ.
