ຖືກເອີ້ນໃຫ້ອອກມາຈາກຄວາມມືດ
‘[ພະເຢໂຫວາ] ໄດ້ເອີ້ນທ່ານທັງຫຼາຍໃຫ້ອອກມາຈາກມືດເພື່ອໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນແຈ້ງທີ່ອັດສະຈັນຂອງພະອົງ.’—1 ເປໂຕ 2:9
ເພງ: 116, 102
1. ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນໃນໄລຍະການທຳລາຍເມືອງເຢຣຶຊາເລມ?
ໃນປີ 607 ກ່ອນ ຄ.ສ. ກອງທະຫານໃຫຍ່ຂອງບາບີໂລນເຊິ່ງນຳພາໂດຍກະສັດເນບຶກາດເນດຊາຣທີ 2 ໄດ້ບຸກໂຈມຕີເມືອງເຢຣຶຊາເລມ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າກະສັດໄດ້ຂ້າພວກຊາຍໜຸ່ມດ້ວຍດາບ ແລະລາວ ‘ບໍ່ສົງສານຄົນໜຸ່ມຫຼືຍິງສາວ ຄົນເຖົ້າຫຼືຄົນອ່ອນແອ.’ ໃນທີ່ສຸດລາວໄດ້ ‘ເຜົາວິຫານຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ ແລະທຳລາຍກຳແພງເມືອງເຢຣຶຊາເລມ ເອົາໄຟເຜົາປ້ອມທັງໝົດ ແລະທຳລາຍທຸກສິ່ງທີ່ມີຄ່າ.’—2 ຂ່າວຄາວ 36:17, 19, ລ.ມ.
2. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຄຳເຕືອນຫຍັງ ແລະສິ່ງໃດຈະເກີດຂຶ້ນກັບຊາວຢິວ?
2 ຊາວຢິວບໍ່ຄວນຕົກໃຈກັບການທຳລາຍເມືອງເຢຣຶຊາເລມ. ເປັນເວລາຫຼາຍປີແລ້ວທີ່ພະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງຜູ້ພະຍາກອນໃຫ້ໄປເຕືອນປະຊາຊົນວ່າ ຖ້າເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຟັງພະອົງຕໍ່ໄປອີກ ພວກບາບີໂລນຈະມາບຸກໂຈມຕີ. ຄົນຢິວຫຼາຍຄົນຈະຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ ແລະຄົນທີ່ລອດຊີວິດກໍຈະຕົກເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນ. (ເຢເຣມີ 15:2) ຊີວິດຂອງການເປັນຊະເລີຍເປັນແນວໃດ? ບາງສິ່ງທີ່ຄ້າຍຄືກັບການຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນເຄີຍເກີດຂຶ້ນກັບຄລິດສະຕຽນບໍ? ຖ້າແມ່ນ ເກີດຂຶ້ນເມື່ອໃດ?
ຊີວິດຂອງການເປັນຊະເລີຍ
3. ຊີວິດຂອງການເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນແຕກຕ່າງແນວໃດກັບຊີວິດຂອງການເປັນທາດຢູ່ເອຢິບ?
3 ພະເຢໂຫວາໄດ້ບອກຊາວຢິວວ່າ ເມື່ອຖືກພາຕົວໄປເປັນຊະເລີຍ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຍອມຮັບສະພາບການໃໝ່ແລະໃຊ້ຊີວິດຢ່າງດີທີ່ສຸດຕາມທີ່ຈະເຮັດໄດ້. ພະອົງບອກເຂົາເຈົ້າໂດຍຜ່ານທາງເຢເຣມີວ່າ: ‘ຈົ່ງກໍ່ສ້າງເຮືອນແລະຢູ່ໃນເຮືອນນັ້ນ ຈົ່ງປູກຝັງສວນທັງຫຼາຍແລະຈົ່ງກິນຜົນລະປູກໃນສວນນັ້ນ. ແລະຈົ່ງຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສຸກໃນເມືອງນັ້ນທີ່ເຮົາໄດ້ກວາດທ່ານທັງຫຼາຍໄປ ແລະຈົ່ງອ້ອນວອນພະເຢໂຫວາສຳລັບເມືອງນັ້ນເຫດວ່າຄວາມສຸກຂອງເມືອງນັ້ນຈະເປັນຄວາມສຸກຂອງພວກທ່ານ.’ (ເຢເຣມີ 29:5, 7) ຊາວຢິວທີ່ເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຊ້ຊີວິດເກືອບປົກກະຕິເມື່ອເປັນຊະເລີຍ. ຊາວບາບີໂລນອະນຸຍາດໃຫ້ຊາວຢິວຈັດການເລື່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າເອງໃນບາງຂອບເຂດ ແລະໃຫ້ເດີນທາງໄປທົ່ວປະເທດຢ່າງອິດສະລະ. ໃນສະໄໝນັ້ນ ບາບີໂລນເປັນສູນກາງທຸລະກິດ. ເອກະສານບູຮານຊີ້ບອກວ່າໃນຂະນະທີ່ເປັນຊະເລີຍ ຊາວຢິວຫຼາຍຄົນໄດ້ຮຽນຮູ້ເລື່ອງການຊື້ຂາຍ ສ່ວນບາງຄົນກໍກາຍເປັນຊ່າງທີ່ຊຳນານ. ຊາວຢິວບາງຄົນເຖິງຂັ້ນກາຍເປັນຄົນຮັ່ງມີດ້ວຍຊໍ້າ. ຊີວິດໃນການເປັນຊະເລີຍບໍ່ໄດ້ລຳບາກຄືກັບຊີວິດຂອງຊາວອິດສະລາແອນທີ່ຕົກເປັນທາດໃນເອຢິບເມື່ອຫຼາຍຮ້ອຍປີກ່ອນ.—ອ່ານອົບພະຍົບ 2:23-25
4. ມີໃຜແດ່ທີ່ຕ້ອງຮ່ວມຮັບຄວາມທຸກໄປພ້ອມກັບຊາວຢິວທີ່ບໍ່ສັດຊື່ ແລະເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ສາມາດເຮັດທຸກສິ່ງຕາມທີ່ກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າຮຽກຮ້ອງ?
4 ຊະເລີຍບາງຄົນເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາ ແລະເຖິງວ່າບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຜິດກໍຕາມ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຕ້ອງຮ່ວມຮັບຄວາມທຸກກັບຄົນທີ່ເຫຼືອໃນຊາດນັ້ນ. ຊາວຢິວມີວັດຖຸສິ່ງຂອງທີ່ຕົນຕ້ອງການ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຈະນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໄດ້ແນວໃດ? ວິຫານແລະແທ່ນບູຊາຖືກທຳລາຍແລ້ວ ແລະຄະນະປະໂລຫິດກໍບໍ່ສາມາດເຮັດວຽກຕາມທີ່ຈັດລະບຽບໄວ້. ແຕ່ຊາວຢິວທີ່ສັດຊື່ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດໃນການເຮັດຕາມກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ດານຽນ ຊາດຣາກ ເມຊາກ ແລະອາເບດເນໂຄ ບໍ່ຍອມກິນອາຫານທີ່ຊາວຢິວຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ກິນ. ຄຳພີໄບເບິນຍັງບອກວ່າດານຽນອະທິດຖານເຖິງພະເຈົ້າເປັນປະຈຳ. (ດານຽນ 1:8; 6:10) ແຕ່ຍ້ອນວ່າຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຊາດນອກຮີດ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຊາວຢິວຜູ້ສັດຊື່ຈະສາມາດເຮັດທຸກສິ່ງຕາມທີ່ກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າຮຽກຮ້ອງ.
ຄຳສັນຍາຂອງພະເຈົ້າເປັນຈິງສະເໝີ
5. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຄວາມຫວັງອັນໃດແກ່ປະຊາຊົນຂອງພະອົງ ແລະເປັນຫຍັງຄຳສັນຍານີ້ຈຶ່ງເດັ່ນເປັນພິເສດ?
5 ຊາວຢິວຈະສາມາດນະມັດສະການພະເຈົ້າໄດ້ອີກຄັ້ງໜຶ່ງບໍໃນແບບທີ່ພະອົງຍອມຮັບແທ້ໆ? ໃນຕອນນັ້ນອາດເບິ່ງຄືວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້ເພາະພວກບາບີໂລນບໍ່ເຄີຍປ່ອຍຕົວຊະເລີຍຂອງເຂົາເຈົ້າ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າປະຊາຊົນຂອງພະອົງຈະໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະລະ ແລະໃນທີ່ສຸດເຂົາເຈົ້າກໍຖືກປົດປ່ອຍແທ້ໆ. ຄຳສັນຍາຂອງພະເຈົ້າເປັນຈິງສະເໝີ!—ເອຊາອີ 55:11
ຄລິດສະຕຽນເຄີຍຕົກເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນບໍ?
6, 7. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງປັບປ່ຽນຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງເຮົາ?
6 ຄລິດສະຕຽນເຄີຍປະສົບກັບສິ່ງທີ່ຄ້າຍຄືກັບການຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນບໍ? ເປັນເວລາຫຼາຍປີທີ່ຫໍສັງເກດການ ໄດ້ບອກວ່າຄລິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນໃນປີ 1918 ແລະຖືກປົດປ່ອຍໃນປີ 1919. ແຕ່ໃນບົດຄວາມນີ້ແລະບົດຄວາມຕໍ່ໄປ ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຈຳເປັນຕ້ອງປັບປ່ຽນຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງເຮົາ.
ເປັນເວລາດົນກ່ອນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 1 ຈະເກີດຂຶ້ນ ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຖືກເຈີມຂອງພະເຈົ້າໄດ້ແຍກຕົວອອກມາຈາກສາສະໜາປອມແລ້ວ
7 ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາເລື່ອງນີ້: ສາສະໜາປອມທັງໝົດທີ່ຢູ່ໃນໂລກນີ້ຖືກເອີ້ນວ່າບາບີໂລນໃຫຍ່. ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຕົກເປັນທາດຂອງສາສະໜາປອມໃນປີ 1918. ເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າໃນໄລຍະນັ້ນຜູ້ຖືກເຈີມໄດ້ຖືກຂົ່ມເຫງ ແຕ່ການຂົ່ມເຫງສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເກີດຈາກລັດຖະບານ ບໍ່ແມ່ນໂດຍສາສະໜາປອມ. ເປັນເວລາດົນກ່ອນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 1 ຈະເກີດຂຶ້ນ ທີ່ຈິງແລ້ວຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຖືກເຈີມຂອງພະເຈົ້າໄດ້ແຍກຕົວອອກມາຈາກສາສະໜາປອມແລ້ວ. ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເບິ່ງຄືວ່າປະຊາຊົນຂອງພະອົງບໍ່ໄດ້ຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນໃຫຍ່ໃນປີ 1918.
ເມື່ອໃດທີ່ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍໃນບາບີໂລນ?
8. ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນຫຼັງຈາກພວກອັກຄະສາວົກຕາຍ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
8 ໃນວັນເພນເຕກອດປີ ຄ.ສ. 33 ຄລິດສະຕຽນໃໝ່ຫຼາຍພັນຄົນຖືກເຈີມດ້ວຍພະລັງບໍລິສຸດ ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງກາຍ ‘ເປັນຊາດທີ່ເລືອກໄວ້ ເປັນພວກປະໂລຫິດຫຼວງ ເປັນປະເທດອັນບໍລິສຸດ ເປັນພວກທີ່ພະເຈົ້າໄດ້ເອົາແລ້ວ.’ (ອ່ານ 1 ເປໂຕ 2:9, 10) ເມື່ອຍັງມີຊີວິດຢູ່ ພວກອັກຄະສາວົກເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມຕ່າງໆເປັນຢ່າງດີ. ແຕ່ຫຼັງຈາກທີ່ເຂົາເຈົ້າຕາຍ ບາງຄົນໃນປະຊາຄົມໄດ້ເລີ່ມສອນແນວຄິດທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງແລະຢາກຊັກຈູງພວກລູກສິດໃຫ້ອອກຫ່າງຈາກຄວາມຈິງ. ຄົນເຫຼົ່ານີ້ເປັນຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງແລະເປັນຜູ້ດູແລໃນປະຊາຄົມເຊິ່ງມັກປັດຊະຍາຂອງອາຣິສະໂຕເຕິນແລະເພລໂຕ ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເລີ່ມສອນແນວຄິດຂອງນັກປັດຊະຍາສອງຄົນນີ້ແທນທີ່ຈະສອນຄວາມຈິງຈາກພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ. (ກິດຈະການ 20:30; 2 ເທຊະໂລນີກ 2:6-8) ເຖິງວ່າພະເຍຊູໄດ້ບອກພວກລູກສິດແລ້ວວ່າ: “ທ່ານທັງຫຼາຍເປັນພີ່ນ້ອງກັນ” ແຕ່ຊົນຊັ້ນຄຸນພໍ່ກຳລັງເລີ່ມກໍ່ຕົວຂຶ້ນ.—ມັດທາຍ 23:8
ຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມກຸ່ມນ້ອຍໆທີ່ເປັນຄືກັບເຂົ້າເມັດດີທີ່ພະເຍຊູເວົ້າເຖິງ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອນະມັດສະການພະເຈົ້າ
9. ໃຫ້ເລົ່າວ່າຄລິດສະຕຽນທີ່ອອກຫາກເລີ່ມເຮັດວຽກກັບລັດຖະບານໂລມໄດ້ແນວໃດ. ຜົນເປັນແນວໃດ?
9 ໃນປີ ຄ.ສ. 313 ຄອນສະແຕນຕິນ ຈັກກະພັດນອກຮີດທີ່ປົກຄອງໂລມໄດ້ເຮັດໃຫ້ສາສະໜາຄລິດສະຕຽນທີ່ອອກຫາກນີ້ກາຍເປັນສາສະໜາທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໂບດກໍເລີ່ມເຮັດວຽກຢ່າງໃກ້ຊິດກັບລັດຖະບານໂລມ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຄອນສະແຕນຕິນໄດ້ຈັດການປະຊຸມກັບພວກຫົວໜ້າສາສະໜາ ເຊິ່ງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນວ່າການປະຊຸມນີເຊຍ. ຫຼັງຈາກການປະຊຸມນັ້ນ ລາວໄດ້ເນລະເທດຄຸນພໍ່ຄົນໜຶ່ງທີ່ຊື່ ອາຣິອຸດ ເພາະລາວບໍ່ຍອມຮັບວ່າພະເຍຊູເປັນພະເຈົ້າ. ຕໍ່ມາພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຈັກກະພັດໂອໂດຊິອຸດສ ສາສະໜາກາໂຕລິກໄດ້ກາຍເປັນສາສະໜາທາງການຂອງຈັກກະວັດໂລມ. ພວກນັກປະຫວັດສາດໄດ້ເວົ້າວ່າຊາວໂລມນອກຮີດໄດ້ກາຍເປັນ “ຄລິດສະຕຽນ” ໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງຂອງຈັກກະພັດໂອໂດຊິອຸດສ. ແຕ່ຄວາມເປັນຈິງກໍຄື ໃນເວລານັ້ນຄລິດສະຕຽນທີ່ອອກຫາກໄດ້ຍອມຮັບເອົາຄຳສອນນອກຮີດ ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເປັນສ່ວນຂອງບາບີໂລນໃຫຍ່ແລ້ວ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ ຍັງມີຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມກຸ່ມນ້ອຍໆທີ່ເປັນຄືກັບເຂົ້າເມັດດີທີ່ພະເຍຊູເວົ້າເຖິງ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອນະມັດສະການພະເຈົ້າ ແຕ່ມີພຽງບໍ່ເທົ່າໃດຄົນທີ່ຟັງສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າ. (ອ່ານມັດທາຍ 13:24, 25, 37-39) ເຂົາເຈົ້າຕົກເປັນຊະເລີຍຢ່າງແທ້ຈິງໃນບາບີໂລນ!
10. ເປັນຫຍັງບາງຄົນຈຶ່ງເລີ່ມສົງໄສຄຳສອນຂອງໂບດ?
10 ໃນໄລຍະສອງສາມຮ້ອຍປີຫຼັງຈາກທີ່ພະຄລິດຕາຍ ຜູ້ຄົນຍັງສາມາດອ່ານຄຳພີໄບເບິນໃນພາສາເກັຣກຫຼືພາສາລາແຕງ. ເຂົາເຈົ້າສາມາດສົມທຽບຄຳສອນໃນຄຳພີໄບເບິນກັບຄຳສອນຂອງໂບດ. ເມື່ອບາງຄົນຮຽນຮູ້ວ່າຄຳສອນຂອງໂບດບໍ່ຖືກຕ້ອງ ເຂົາເຈົ້າກໍບໍ່ຍອມຮັບເອົາຄຳສອນເຫຼົ່ານັ້ນ. ແຕ່ການບອກຄົນອື່ນກ່ຽວກັບຄວາມຄິດເຫັນຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນເລື່ອງທີ່ອັນຕະລາຍຫຼາຍ ແລະເຂົາເຈົ້າອາດເຖິງຂັ້ນຖືກຂ້າຍ້ອນວ່າເຮັດແບບນັ້ນ.
11. ຄຳພີໄບເບິນຕົກຢູ່ໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງໂບດໄດ້ແນວໃດ?
11 ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ ມີຄົນຈຳນວນໜ້ອຍເທົ່ານັ້ນທີ່ເວົ້າພາສາເກັຣກຫຼືພາສາລາແຕງ ແລະພວກຜູ້ນຳຂອງໂບດກໍບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ແປພະຄຳພີເປັນພາສາຕ່າງໆທີ່ຜູ້ຄົນທົ່ວໄປໃຊ້. ຜົນກໍຄື ມີພຽງຄຸນພໍ່ແລະຄົນທີ່ມີການສຶກສາເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດອ່ານຄຳພີໄບເບິນດ້ວຍຕົວເອງ ແຕ່ກໍບໍ່ແມ່ນຄຸນພໍ່ໝົດທຸກຄົນຈະສາມາດອ່ານຫຼືຂຽນໄດ້ດີ. ຄົນທີ່ບໍ່ເຫັນດີກັບສິ່ງທີ່ໂບດສອນຈະຖືກລົງໂທດຢ່າງໜັກ. ຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມທີ່ສັດຊື່ຈຳເປັນຕ້ອງປະຊຸມກັນເປັນກຸ່ມນ້ອຍໆແບບລັບໆ ແລະເຂົາເຈົ້າບາງຄົນກໍບໍ່ສາມາດເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມໄດ້ເລີຍ. ຄ້າຍຄືກັບທີ່ຊາວຢິວເປັນຊະເລີຍໃນບາບີໂລນ ຜູ້ຖືກເຈີມທີ່ ‘ເປັນປະໂລຫິດຫຼວງ’ ກໍບໍ່ສາມາດນະມັດສະການຢ່າງເປັນລະບຽບ. ບາບີໂລນໃຫຍ່ໄດ້ຄວບຄຸມຜູ້ຄົນຢ່າງເຄັ່ງຄັດ!
ມີເຫດຜົນສຳລັບຄວາມຫວັງ
12, 13. ມີສອງເຫດຜົນອັນໃດແດ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ຄລິດສະຕຽນແທ້ມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະເປັນອິດສະລະ? ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍ.
12 ຈະເຄີຍມີບໍທີ່ຄລິດສະຕຽນແທ້ໄດ້ອິດສະລະເພື່ອນະມັດສະການພະເຈົ້າຢ່າງເປີດເຜີຍແລະໃນແບບທີ່ພະອົງຍອມຮັບ? ມີແທ້! ເພາະເກີດມີຄວາມຫວັງບາງຢ່າງຍ້ອນສອງເຫດຜົນທີ່ສຳຄັນ. ເຫດຜົນທຳອິດແມ່ນມີການປະດິດແທ່ນພິມທີ່ໃຊ້ລະບົບປ່ຽນແປ້ນພິມ. ກ່ອນທີ່ແທ່ນພິມນີ້ຈະຖືກປະດິດຂຶ້ນໃນປະມານປີ 1450 ຄຳພີໄບເບິນຖືກຄັດລອກດ້ວຍມື ເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍເລີຍ. ຜູ້ຄັດລອກທີ່ຊຳນານອາດຕ້ອງໃຊ້ເວລາປະມານສິບເດືອນເພື່ອຄັດລອກຄຳພີໄບເບິນພຽງສະບັບດຽວເທົ່ານັ້ນ! ນອກຈາກນັ້ນ ລາວກໍຕ້ອງຂຽນໃສ່ແຜ່ນໜັງສັດບາງໆທີ່ໃຊ້ສຳລັບຂຽນໜັງສື. ຜົນກໍຄື ບໍ່ມີຄຳພີໄບເບິນຫຼາຍສະບັບປານໃດ ແລະສະບັບທີ່ມີຢູ່ກໍແພງຫຼາຍ. ແຕ່ໂດຍໃຊ້ແທ່ນພິມແລະເຈ້ຍ ຊ່າງພິມທີ່ຊຳນານສາມາດພິມໄດ້ຫຼາຍກວ່າ 1.300 ໜ້າຕໍ່ມື້!
13 ເຫດຜົນທີສອງແມ່ນມີການແປຄຳພີໄບເບິນ. ໃນປະມານປີ 1500 ຄົນທີ່ກ້າຫານຈຳນວນໜຶ່ງໄດ້ແປຄຳພີໄບເບິນເປັນພາສາຕ່າງໆທີ່ຜູ້ຄົນທົ່ວໄປໃຊ້. ເຂົາເຈົ້າເຮັດວຽກນີ້ເຖິງແມ່ນຮູ້ວ່າຕົວເອງອາດຈະຖືກຂ້າ. ພວກຜູ້ນຳຂອງໂບດພາກັນຢ້ານຫຼາຍ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າຢ້ານວ່າເມື່ອຄົນທີ່ສັດຊື່ອ່ານຄຳພີໄບເບິນໃນພາສາຂອງຕົນເອງ ຄົນເຫຼົ່ານີ້ຈະເລີ່ມຖາມຄຳຖາມຕ່າງໆເຊັ່ນ: ‘ຢູ່ບ່ອນໃດໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ສອນເລື່ອງນະລົກ? ຢູ່ບ່ອນໃດໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ບອກວ່າຜູ້ຄົນຕ້ອງຈ່າຍເງິນໃຫ້ຄຸນພໍ່ເພື່ອເຮັດພິທີສຳລັບຄົນຕາຍ? ຢູ່ບ່ອນໃດໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ເວົ້າເຖິງສັນຕະປາປາແລະຄາດີນັດສ?’ ຄຳສອນຜິດໆຫຼາຍຢ່າງຂອງໂບດແມ່ນອາໄສປັດຊະຍາຂອງອາຣິດສະໂຕເຕິນແລະເພລໂຕ ເຊິ່ງທັງສອງມີຊິວິດຢູ່ຫຼາຍຮ້ອຍປີກ່ອນພະຄລິດເກີດ. ພວກຜູ້ນຳຂອງໂບດໃຈຮ້າຍເມື່ອປະຊາຊົນຖາມຄຳຖາມ ແລະຄົນທີ່ບໍ່ຍອມຮັບເອົາຄຳສອນຂອງເຂົາເຈົ້າກໍຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ. ພວກຜູ້ນຳຂອງໂບດຢາກໃຫ້ປະຊາຊົນເຊົາອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະເຊົາຖາມຄຳຖາມ ແລະສ່ວນຫຼາຍແລ້ວແຜນການນີ້ໃຊ້ໄດ້ຜົນ. ແຕ່ຄົນທີ່ກ້າຫານຈຳນວນໜຶ່ງບໍ່ຍອມໃຫ້ບາບີໂລນໃຫຍ່ຄວບຄຸມເຂົາເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພົບຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນ ແລະກໍຢາກຮູ້ຕື່ມອີກ! ການເປັນອິດສະລະຈາກສາສະໜາປອມກຳລັງໃກ້ເຂົ້າມາ.
ຄົນທີ່ກ້າຫານຈຳນວນໜຶ່ງໄດ້ແປຄຳພີໄບເບິນເປັນພາສາຕ່າງໆທີ່ຜູ້ຄົນທົ່ວໄປໃຊ້
14. (ກ) ຄົນທີ່ຕ້ອງການຮຽນຄຳພີໄບເບິນໄດ້ເຮັດຫຍັງ? (ຂ) ໃຫ້ອະທິບາຍກ່ຽວກັບການຊອກຫາຄວາມຈິງຂອງພີ່ນ້ອງຣັດເຊວ.
14 ຫຼາຍຄົນຢາກອ່ານແລະຮຽນຄຳພີໄບເບິນ ແລະຢາກເວົ້າເຖິງສິ່ງທີ່ຕົນເອງໄດ້ຮຽນຮູ້. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພວກຜູ້ນຳຂອງໂບດບອກເຂົາເຈົ້າວ່າຄວນເຊື່ອສິ່ງໃດ. ດັ່ງນັ້ນ ຄົນເຫຼົ່ານີ້ຈຶ່ງໜີໄປປະເທດທີ່ມີເສລີພາບໃນການຮຽນຄຳພີໄບເບິນ ແລະອາເມຣິກາກໍເປັນປະເທດໜຶ່ງທີ່ມີເສລີພາບ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ ໃນປີ 1870 ພີ່ນ້ອງຊາລ ເທຊ ຣັດເຊວ ແລະຄົນອື່ນໆອີກຈຳນວນໜຶ່ງໄດ້ເລີ່ມສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ທຳອິດພີ່ນ້ອງຣັດເຊວ ຢາກຮູ້ວ່າສາສະໜາໃດສອນຄວາມຈິງ. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງສົມທຽບຢ່າງລະອຽດລະຫວ່າງຄຳສອນທີ່ຢູ່ໃນຄຳພີໄບເບິນກັບຄຳສອນຕ່າງໆຂອງຫຼາຍສາສະໜາທີ່ເອີ້ນວ່າເປັນຄລິດສະຕຽນ ແລະແມ່ນແຕ່ສົມທຽບກັບຄຳສອນຂອງສາສະໜາທີ່ບໍ່ແມ່ນຄລິດສະຕຽນດ້ວຍຊໍ້າ. ບໍ່ດົນລາວກໍເຫັນວ່າບໍ່ມີສາສະໜາໃດເລີຍທີ່ເຮັດຕາມຄຳພີໄບເບິນຢ່າງແທ້ຈິງ. ເມື່ອຮອດຈຸດໜຶ່ງ ລາວໄດ້ໄປພົບກັບພວກຜູ້ນຳຫຼາຍຄົນຂອງໂບດໃນທ້ອງຖິ່ນ ໂດຍຫວັງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະຍອມຮັບເອົາຄວາມຈິງທີ່ລາວແລະໝູ່ເພື່ອນໄດ້ພົບໃນຄຳພີໄບເບິນ ແລະສອນຄວາມຈິງນັ້ນໃຫ້ປະຊາຄົມຂອງເຂົາເຈົ້າ. ແຕ່ຄົນເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ສົນໃຈໃນເລື່ອງນັ້ນ. ບໍ່ດົນນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນກໍສຳນຶກວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດນະມັດສະການພະເຈົ້າຮ່ວມກັບຄົນເຫຼົ່ານີ້ທີ່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງສາສະໜາປອມ.—ອ່ານ 2 ໂກລິນໂທ 6:14
15. (ກ) ເມື່ອໃດທີ່ຄລິດສະຕຽນແທ້ຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນ? (ຂ) ໃນບົດຄວາມຕໍ່ໄປເຮົາຈະໄດ້ຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມຫຍັງແດ່?
15 ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າຄລິດສະຕຽນແທ້ຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍຢູ່ບາບີໂລນທັນທີຫຼັງຈາກທີ່ອັກຄະສາວົກຄົນສຸດທ້າຍຕາຍໄປ. ແຕ່ເຮົາຍັງຈຳເປັນຕ້ອງຮຽນຮູ້ຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມຕ່າງໆຕໍ່ໄປນີ້: ເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າຫຼາຍສິບປີກ່ອນປີ 1914 ຜູ້ຖືກເຈີມເປັນອິດສະລະແທ້ໆຈາກບາບີໂລນໃຫຍ່? ເປັນຄວາມຈິງບໍທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງ ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າຊ້າລົງກ່ຽວກັບວຽກປະກາດໃນໄລຍະສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 1? ໃນໄລຍະນັ້ນພີ່ນ້ອງບາງຄົນໂຍະຍານຕໍ່ຄວາມເປັນກາງຂອງຄລິດສະຕຽນແລະເຂົາເຈົ້າສູນເສຍຄວາມພໍໃຈຈາກພະເຢໂຫວາບໍ? ຖ້າຄລິດສະຕຽນຕົກເປັນຊະເລີຍໃນສາສະໜາປອມຫຼັງຈາກທີ່ພວກອັກຄະສາວົກຕາຍ ເຂົາເຈົ້າເປັນອິດສະລະເມື່ອໃດ? ນີ້ເປັນຄຳຖາມທີ່ດີຫຼາຍ ແລະເຮົາຈະໄດ້ຄຳຕອບໃນບົດຄວາມຕໍ່ໄປ.
