ຄຳຖາມຈາກຜູ້ອ່ານ
ກ່ອນທີ່ພະເຢຊູຈະຕາຍ ເປັນຫຍັງເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າຄຳເວົ້າຂອງດາວິດທີ່ຢູ່ໃນຄຳເພງ 22:1?
ກ່ອນທີ່ພະເຢຊູຈະຕາຍ ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າຄຳເວົ້າໜຶ່ງທີ່ບັນທຶກໄວ້ຢູ່ໃນມັດທາຍ 27:46 ທີ່ວ່າ: “ພະເຈົ້າ ພະເຈົ້າຂອງຂ້ອຍ ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຖິ້ມຂ້ອຍໄປ?” ທີ່ເພິ່ນເວົ້າແບບນີ້ກໍເພື່ອຢາກໃຫ້ຄຳເວົ້າຂອງດາວິດທີ່ຢູ່ໃນຄຳເພງ 22:1 ສຳເລັດເປັນຈິງ. (ມຣກ. 15:34) ທີ່ພະເຢຊູເວົ້າແບບນີ້ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າເພິ່ນຜິດຫວັງຫຼືຍ້ອນເພິ່ນຂາດຄວາມເຊື່ອ ເພາະພະເຢຊູຮູ້ເຫດຜົນຢູ່ແລ້ວວ່າເປັນຫຍັງເພິ່ນຈະຕ້ອງຕາຍແລະເພິ່ນເອງກໍເຕັມໃຈທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ. (ມທ. 16:21; 20:28) ແລະພະເຢຊູກໍຮູ້ອີກວ່າຕອນທີ່ເພິ່ນຈະຕາຍ ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ໄດ້ “ປົກປ້ອງ” ເພິ່ນ. (ໂຢບ 1:10) ທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ປົກປ້ອງພະເຢຊູກໍເພື່ອຈະໃຫ້ພະເຢຊູພິສູດວ່າເພິ່ນຍັງຮັກສາຄວາມສັດຊື່ໄດ້ເຖິງວ່າຈະຕ້ອງຕາຍແບບໃດກໍຕາມ.—ມຣກ. 14:35, 36
ຄັນຊັ້ນເປັນຫຍັງພະເຢຊູຈຶ່ງເວົ້າຄຳເວົ້າທີ່ຢູ່ໃນຄຳເພງ? ເຖິງວ່າເຮົາຈະບໍ່ຮູ້ເຫດຜົນທີ່ແທ້ຈິງ ແຕ່ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງເຫດຜົນບາງຢ່າງທີ່ອາດຈະເປັນໄປໄດ້. *
ພະເຢຊູອາດຢາກເນັ້ນວ່າພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ເຂົ້າມາແຊກແຊງການຕາຍຂອງເພິ່ນ. ພະເຢຊູຕ້ອງຈ່າຍຄ່າໄຖ່ດ້ວຍຕົວເອງໂດຍທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອ. ເພິ່ນມາເກີດເປັນມະນຸດກໍເພື່ອທີ່ຈະມາ “ຕາຍແທນທຸກຄົນ.”—ຮຣ. 2:9
ພະເຢຊູອາດຢາກກະຕຸ້ນໃຫ້ຄົນອື່ນຄິດເຖິງເນື້ອໃນທັງໝົດຂອງຄຳເພງ. ຕາມປົກກະຕິແລ້ວ ຄົນຢິວໃນສະໄໝນັ້ນຈະຈື່ຂໍ້ພະຄຳພີຫຼາຍຂໍ້ໃນປຶ້ມຄຳເພງ. ເມື່ອເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງຈາກປຶ້ມຄຳເພງ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະຄິດເຖິງເນື້ອໃນທັງໝົດຂອງປຶ້ມນັ້ນເລີຍ. ທີ່ພະເຢຊູເວົ້າຄຳເວົ້ານີ້ ອາດເປັນຍ້ອນເພິ່ນຢາກຊ່ອຍລູກສິດຂອງເພິ່ນໃຫ້ຈື່ຄຳພະຍາກອນຫຼາຍຂໍ້ທີ່ຢູ່ໃນປຶ້ມຄຳເພງເຊິ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບການຕາຍຂອງເພິ່ນ. (ເພງ. 22:7, 8, 15, 16, 18, 24) ແລະນອກຈາກນັ້ນ ໃນຕອນທ້າຍຂອງຄຳເພງບົດ 22 ມີການສັນລະເສີນວ່າພະເຢໂຫວາເປັນກະສັດປົກຄອງທົ່ວໂລກ.—ເພງ. 22:27-31
ພະເຢຊູອາດຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ວ່າເພິ່ນບໍ່ມີຄວາມຜິດຫຍັງ. ກ່ອນພະເຢຊູຈະຕາຍ ເພິ່ນໄດ້ຖືກພິຈາລະນາຄະດີແບບຜິດກົດໝາຍແລະຖືກຕັດສິນວ່າມີຄວາມຜິດໃນຂໍ້ຫາໝິ່ນປະໝາດພະເຈົ້າ. (ມທ. 26:65, 66) ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພິຈາລະນາຄະດີແບບຟ້າວຟັ່ງແລະເຮັດຕອນກາງຄືນເຊິ່ງການເຮັດແບບນີ້ເປັນການເຮັດຜິດກົດໝາຍ. (ມທ. 26:59; ມຣກ. 14:56-59) ທີ່ເພິ່ນຍົກຄຳເວົ້າໃນຄຳເພງມາເວົ້າອາດຢາກບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ ເພິ່ນບໍ່ມີຄວາມຜິດຫຍັງແລະບໍ່ມີເຫດຜົນທີ່ຈະປະຫານຊີວິດເພິ່ນ.
ພະເຢຊູອາດຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນຄິດວ່າ ແມ່ນແຕ່ດາວິດຜູ້ຂຽນຄຳເພງຍັງຕ້ອງເຈິກັບຄວາມທຸກ ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າພະເຈົ້າບໍ່ພໍໃຈລາວ. ຄຳຖາມຂອງດາວິດບໍ່ໄດ້ສະແດງວ່າລາວຂາດຄວາມເຊື່ອເພາະຫຼັງຈາກທີ່ລາວຖາມແບບນັ້ນແລ້ວ ລາວກໍເວົ້າອອກມາດ້ວຍຄວາມໝັ້ນໃຈວ່າ ພະເຢໂຫວາຈະປົກປ້ອງປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນ ແລະພະເຢໂຫວາກໍໄດ້ອວຍພອນລາວຕໍ່ໄປ. (ເພງ. 22:23, 24, 27) ຄ້າຍຄືກັນ ເຖິງວ່າພະເຢຊູຜູ້ເປັນ “ລູກຫຼານດາວິດ” ຈະຕ້ອງທົນທຸກຢູ່ເທິງເສົາທໍລະມານ ແຕ່ນີ້ກໍບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈເພິ່ນ.—ມທ. 21:9
ພະເຢຊູເວົ້າແບບນີ້ອາດເປັນຍ້ອນເພິ່ນຮູ້ສຶກເສຍໃຈບໍທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ປົກປ້ອງເພິ່ນຍ້ອນຢາກໃຫ້ເພິ່ນພິສູດຄວາມສັດຊື່? ທີ່ຈິງແລ້ວພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະໃຫ້ພະເຢຊູລູກຊາຍຂອງເພິ່ນມາທົນທຸກແລະຕາຍ ແຕ່ທີ່ເປັນແບບນີ້ກໍຍ້ອນວ່າອາດາມແລະເອວາບໍ່ເຊື່ອຟັງ. ພະເຢຊູຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດຕ້ອງມາທົນທຸກແລະຕາຍເພື່ອຕອບປະເດັນທີ່ຊາຕານຕັ້ງຂຶ້ນ ແລະມາເປັນຄ່າໄຖ່ເພື່ອຊື້ຊີວິດທີ່ສົມບູນແບບທີ່ອາດາມເຮັດເສຍໄປໃຫ້ກັບຄືນມາ. (ມຣກ. 8:31; 1 ປຕ. 2:21-24) ພະເຢຊູຈະເຮັດແບບນີ້ໄດ້ສຳເລັດກໍຕໍ່ເມື່ອພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ປົກປ້ອງເພິ່ນ.
ພະເຢຊູອາດຢາກໃຫ້ລູກສິດຄິດເຖິງເຫດຜົນທີ່ພະເຢໂຫວາຍອມໃຫ້ເພິ່ນຕາຍເທິງເສົາທໍລະມານ. * ພະເຢຊູຮູ້ວ່າການຕາຍຢູ່ເທິງເສົາທໍລະມານຄືກັບອາຊະຍາກອນຈະເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄົນເຂົ້າໃຈຜິດ. (1 ກຣ. 1:23) ຖ້າພວກລູກສິດເຂົ້າໃຈເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງເພິ່ນຕ້ອງຕາຍ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະເຂົ້າໃຈວ່າເພິ່ນຕາຍເພື່ອຫຍັງແທ້ໆ. (ຄລຕ. 3:13, 14) ສະນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈະເຫັນວ່າພະເຢຊູເປັນຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ບໍ່ແມ່ນອາຊະຍາກອນ.
ບໍ່ວ່າພະເຢຊູຈະຍົກຄຳເວົ້ານີ້ຂຶ້ນມາດ້ວຍເຫດຜົນໃດກໍຕາມ ແຕ່ເພິ່ນຮູ້ວ່າເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບເພິ່ນເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຈຸດປະສົງພະເຢໂຫວາທີ່ຈະແກ້ໄຂບັນຫາທັງໝົດ. ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກທີ່ເພິ່ນໄດ້ຍົກຄຳເວົ້າຈາກຄຳເພງ ເພິ່ນກໍໄດ້ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: “ສຳເລັດແລ້ວ!” (ຢຮ. 19:30; ລກ. 22:37) ທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຊ່ອຍປົກປ້ອງພະເຢຊູໃນຕອນນັ້ນ ກໍເພື່ອເປີດໂອກາດໃຫ້ເພິ່ນເຮັດວຽກມອບໝາຍທຸກຢ່າງຢູ່ໃນໂລກໃຫ້ສຳເລັດ ແລະຍັງເປີດໂອກາດໃຫ້ເພິ່ນເຮັດທຸກສິ່ງໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີ່ຂຽນໄວ້ກ່ຽວກັບເພິ່ນ “ໃນກົດໝາຍຂອງໂມເຊ ແລະປຶ້ມຂອງພວກຜູ້ພະຍາກອນ ແລະໃນປຶ້ມເພງສັນລະເສີນ.”—ລກ. 24:44
^ ຂໍ້ 2 ເບິ່ງຂໍ້ 9 ແລະ 10 ໃນບົດຄວາມສຶກສາທີ່ຊື່ວ່າ “ຮຽນຈາກຄຳເວົ້າສຸດທ້າຍຂອງພະເຢຊູ” ຢູ່ໃນຫໍສັງເກດການ ສະບັບນີ້.
^ ຂໍ້ 4 ໃນລະຫວ່າງທີ່ພະເຢຊູຮັບໃຊ້ຢູ່ເທິງໂລກນີ້ ບາງເທື່ອເພິ່ນເວົ້າຫຼືຖາມໃນເລື່ອງທີ່ບໍ່ໄດ້ສະແດງເຖິງຄວາມຄິດແລະຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ແທ້ຈິງຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນເຮັດແບບນີ້ກໍເພື່ອຢາກໃຫ້ລູກສິດສະແດງຄວາມຄິດຫຼືຄວາມເຊື່ອຂອງຕົວເອງອອກມາ.—ມຣກ. 7:24-27; ຢຮ. 6:1-5; ເບິ່ງຫໍສັງເກດການ 15 ຕຸລາ 2010 ໜ້າ 4-5 (ພາສາໄທ)
