ຄຳຖາມຈາກຜູ້ອ່ານ
ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າແນວໃດເລື່ອງການສາບານ?
ການສາບານໝາຍເຖິງ “ການໃຫ້ຄຳປະຕິຍານວ່າຈະເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ສັນຍາໄວ້ເຊິ່ງມັກຈະເວົ້າເຖິງພະເຈົ້າຫຼືສິ່ງສັກສິດເພື່ອໃຫ້ເປັນພະຍານ.” ການສາບານອາດຈະເຮັດໂດຍຄຳເວົ້າປາກເປົ່າຫຼືເປັນລາຍລັກອັກສອນ.
ບາງຄົນຄິດວ່າເປັນເລື່ອງຜິດທີ່ຈະສາບານຍ້ອນພະເຢຊູບອກວ່າ: “ຢ່າສາບານເລີຍ . . . ໃຫ້ຄຳເວົ້າຂອງພວກເຈົ້າທີ່ວ່າ ‘ແມ່ນ’ ກໍໃຫ້ໝາຍຄວາມວ່າແມ່ນ ທີ່ວ່າ ‘ບໍ່’ ກໍໃຫ້ໝາຍຄວາມວ່າບໍ່ ຖ້າເວົ້າເກີນນີ້ກໍມາຈາກຕົວຊົ່ວຮ້າຍ.” (ມທ. 5:33-37) ທີ່ຈິງ ພະເຢຊູຮູ້ວ່າກົດໝາຍທີ່ໃຫ້ຜ່ານທາງໂມເຊຕ້ອງມີການສາບານ. (ຕົ້ນ. 14:22, 23; ອົບ. 22:10, 11) ແລະເພິ່ນຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາກໍເຄີຍສາບານຄືກັນ. (ຮຣ. 6:13-17) ພະເຢຊູບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາບໍ່ຄວນສາບານ ແຕ່ເພິ່ນເຕືອນເຮົາວ່າບໍ່ຄວນສາບານເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆຫຼືຖືວ່າການສາບານເປັນເລື່ອງທີ່ບໍ່ສຳຄັນ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຄວນເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເວົ້າຫຼືສັນຍາໄວ້ ເພາະນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາເຮັດ.
ເຮົາຄວນເຮັດແນວໃດຖ້າເຮົາຖືກຂໍໃຫ້ສາບານ? ທຳອິດ ເຮົາຄວນເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າເຮົາຈະສາມາດເຮັດຕາມທີ່ສາບານໄວ້. ແຕ່ຖ້າເຮົາບໍ່ແນ່ໃຈເຮົາກໍບໍ່ຄວນທີ່ຈະສາບານ ເພາະຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ “ຖ້າເຈົ້າສັນຍາແລ້ວບໍ່ເຮັດຕາມ ກໍຢ່າສັນຍາເລີຍດີກວ່າ.” (ຜູ້ປ. 5:5, ລ.ມ.) ສອງ ໃຫ້ເບິ່ງຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການສາບານ. ແລະສາມ ໃຫ້ເຮັດຕາມທີ່ໃຈຮູ້ຜິດຮູ້ຖືກບອກ. ແລ້ວມີຫຼັກການຫຍັງແດ່ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການສາບານ?
ຄຳສາບານທີ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ພະຍານພະເຢໂຫວາຈະກ່າວຄຳປະຕິຍານຕອນແຕ່ງດອງ. ຄຳປະຕິຍານເຫຼົ່ານີ້ກໍເປັນຄຳສາບານອີກແບບໜຶ່ງ. ເຈົ້າບ່າວແລະເຈົ້າສາວຈະສັນຍາກັນຫຼືກ່າວຄຳປະຕິຍານຕໍ່ໜ້າພະເຈົ້າແລະຄົນອື່ນໆທີ່ມາຮ່ວມງານວ່າເຂົາເຈົ້າຈະ “ຮັກ ໃຫ້ກຽດ ແລະນັບຖືກັນແລະກັນຕະຫຼອດຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ.” (ບາງຄູ່ທີ່ປະຕິຍານຕໍ່ໜ້າພະເຈົ້າຕອນທີ່ແຕ່ງດອງອາດຈະບໍ່ໄດ້ໃຊ້ຄຳເວົ້າແບບນີ້) ຫຼັງຈາກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະກາຍເປັນຜົວເປັນເມຍແລະຢູ່ນຳກັນຕະຫຼອດຊີວິດ. (ຕົ້ນ. 2:24; 1 ກຣ. 7:39) ນີ້ເປັນການຈັດກຽມທີ່ເໝາະສົມແລະສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າ.
ຄຳສາບານທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຈົ້າ. ຄລິດສະຕຽນແທ້ຈະບໍ່ສາບານເພື່ອປົກປ້ອງປະເທດໃດປະເທດໜຶ່ງ ຫຼືປະຕິເສດທີ່ຈະເຊື່ອໃນພະເຈົ້າ. ຖ້າເຂົາເຈົ້າເຮັດແບບນັ້ນ ກໍເປັນການລະເມີດຕໍ່ກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າທີ່ບອກວ່າຄລິດສະຕຽນ “ບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນຂອງໂລກນີ້” ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາບໍ່ສາມາດມີສ່ວນຮ່ວມໃນສົງຄາມຫຼືຂໍ້ຂັດແຍ້ງທາງສັງຄົມ.—ຢຮ. 15:19; ເອຊາ. 2:4; ຢກບ. 1:27
ຄຳສາບານທີ່ອີງໃສ່ໃຈຮູ້ຜິດຮູ້ຖືກ. ບາງເທື່ອເຮົາອາດຕ້ອງໄດ້ຄິດຮອບຄອບກ່ຽວກັບການສາບານໂດຍຄິດເຖິງຫຼັກການຂອງພະເຢຊູທີ່ບອກວ່າ: “ສິ່ງໃດທີ່ເປັນຂອງເຊຊາກໍໃຫ້ແກ່ເຊຊາ ແລະສິ່ງໃດທີ່ເປັນຂອງພະເຈົ້າກໍໃຫ້ແກ່ພະເຈົ້າ.”—ລກ. 20:25
ສົມມຸດວ່າຄລິດສະຕຽນຄົນໜຶ່ງຢາກປ່ຽນສັນຊາດຫຼືເຮັດໜັງສືເດີນທາງ. ລາວອາດຕ້ອງໄດ້ກ່າວຄຳສາບານຕາມລະບຽບຂອງປະເທດນັ້ນ. ແຕ່ຖ້າຄຳສາບານນັ້ນມັນຂັດກັບກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າ ໃຈຮູ້ຜິດແລະຖືກຂອງລາວທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກຈາກຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ລາວເຮັດແບບນັ້ນ. ແຕ່ບາງເທື່ອອຳນາດການປົກຄອງອາດຍອມໃຫ້ລາວດັດແກ້ຄຳສາບານຕາມໃຈຮູ້ຜິດຮູ້ຖືກຂອງລາວ.
ຄຳສາບານທີ່ດັດແກ້ແລ້ວອາດຈະສອດຄ່ອງກັບຫຼັກການທີ່ຢູ່ໃນໂຣມ 13:1 ທີ່ບອກວ່າ: “ໃຫ້ທຸກຄົນຍອມເຊື່ອຟັງຄົນທີ່ມີອຳນາດປົກຄອງ.” ດັ່ງນັ້ນ ຄລິດສະຕຽນອາດເລືອກທີ່ຈະໃຫ້ຄຳສາບານ ເພາະພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາເຊື່ອຟັງຜູ້ທີ່ມີອຳນາດຢູ່ແລ້ວ.
ເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດຕາມໃຈຮູ້ຜິດຮູ້ຖືກເມື່ອຕ້ອງອອກທ່າທາງຕອນທີ່ສາບານຫຼືກ່າວຄຳປະຕິຍານ. ຄົນໂຣມແລະຄົນຊີດໃນສະໄໝບູຮານມັກຈະສາບານໂດຍຈັບດາບເພື່ອໃຫ້ເທບພະເຈົ້າແຫ່ງສົງຄາມຢັ້ງຢືນວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນສັດຊື່. ສ່ວນຄົນກຣີກມັກຈະຍົກມືເບື້ອງໜຶ່ງຂຶ້ນຕອນທີ່ສາບານ. ທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດແບບນັ້ນຍ້ອນເຊື່ອວ່າສິ່ງສັກສິດກຳລັງເບິ່ງສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າແລະເຮັດຢູ່ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍຕ້ອງໄດ້ຮັບຜິດຊອບຕາມທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສາບານ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າຈະບໍ່ສາບານໂດຍອອກທ່າທາງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສັນຍາລັກຂອງຊາດແລະສາສະໜາປອມ. ແຕ່ເຈົ້າຄວນເຮັດແນວໃດຖ້າຖືກຂໍໃຫ້ເອົາມືວາງເທິງພະຄຳພີແລ້ວສາບານວ່າຈະເວົ້າຄວາມຈິງຕອນທີ່ຂຶ້ນສານ? ໃນກໍລະນີນີ້ເຈົ້າອາດຈະເຮັດໄດ້ ເພາະພະຄຳພີກໍເຄີຍບອກວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາໃນອະດີດກໍເຄີຍສາບານໂດຍອອກທ່າທາງຄືກັນ. (ຕົ້ນ. 24:2, 3, 9; 47:29-31) ດັ່ງນັ້ນເປັນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນທີ່ຈະຈື່ໄວ້ວ່າ ຖ້າເຈົ້າສາບານກໍເປັນຄືກັບເຈົ້າກຳລັງສາບານຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາວ່າຈະເວົ້າຄວາມຈິງ ແລະເຈົ້າຕ້ອງກຽມທີ່ຈະຕອບຕາມຄວາມເປັນຈິງ.
ຍ້ອນວ່າການສາບານມີຜົນຕໍ່ສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຄວນອະທິດຖານແລະຄິດຢ່າງຮອບຄອບກ່ອນທີ່ຈະສາບານ. ແລະຕ້ອງເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າຄຳສາບານນັ້ນບໍ່ຂັດກັບໃຈຮູ້ຜິດຮູ້ຖືກຂອງເຮົາຫຼືຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນ. ຖ້າເຈົ້າຕັດສິນໃຈທີ່ຈະສາບານ ເຈົ້າກໍຕ້ອງໝັ້ນໃຈວ່າເຈົ້າຈະເຮັດຕາມໄດ້.—1 ປຕ. 2:12
