ດຈໍ່ທີ່ປະເດັນສຳຄັນສະເໝີ
“ໃຫ້ເຂົາຮູ້ຈັກວ່າພະເຈົ້າຜູ້ມີນາມຊື່ວ່າພະເຢໂຫວາ ອົງດຽວເປັນພະເຈົ້າອົງສູງສຸດ [ທີ່ປົກຄອງ] ເທິງແຜ່ນດິນທັງສິ້ນ.”—ຄຳເພງ 83:18
ເພງ: 9, 22
1, 2. (ກ) ປະເດັນໃດທີ່ສຳຄັນຫຼາຍເຊິ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບທຸກຄົນ? (ຂ) ເປັນຫຍັງການໃຫ້ຄວາມສຳຄັນໃນເລື່ອງນີ້ຈຶ່ງເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ເຮົາ?
ທຸກມື້ນີ້ຫຼາຍຄົນຖືວ່າເງິນເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍ. ເຂົາເຈົ້າຄິດແລະກັງວົນນຳແຕ່ເລື່ອງເງິນ. ເຂົາເຈົ້າໃຊ້ເວລາເພື່ອຫາເງິນໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ຫຼືເພື່ອຈະທ້ອນເງິນທີ່ຫາມາໄດ້. ສ່ວນບາງຄົນສິ່ງທີ່ສຳຄັນສຳລັບເຂົາເຈົ້າແມ່ນຄອບຄົວ ສຸຂະພາບ ຫຼືສິ່ງອື່ນໆທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າປະສົບຜົນສຳເລັດໃນຊີວິດ.
2 ແຕ່ມີເລື່ອງໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນກວ່າ ເຊິ່ງກໍຄືການພິສູດວ່າພະເຢໂຫວາມີສິດທີ່ຈະປົກຄອງຫຼືບໍ່. ເລື່ອງນີ້ສຳຄັນຫຼາຍ ເຮົາຕ້ອງຈົດຈໍ່ໃນປະເດັນນີ້ສະເໝີ. ຖ້າບໍ່ລະວັງ ເຮົາອາດຫຍຸ້ງຫຼາຍເກີນໄປນຳຊີວິດປະຈຳວັນ ຫຼືກັງວົນກ່ຽວກັບບັນຫາຂອງຕົວເອງຫຼາຍໂພດຈົນບໍ່ໄດ້ໃສ່ໃຈເລື່ອງນີ້ແລະລືມວ່ານັ້ນສຳຄັນຫຼາຍສໍ່າໃດ. ຖ້າເຮົາໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາ ເຮົາຈະແກ້ໄຂບັນຫາໃນຊີວິດປະຈຳວັນໄດ້ດີຂຶ້ນແລະໃກ້ຊິດກັບພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ.
ເປັນຫຍັງປະເດັນນີ້ຈຶ່ງສຳຄັນ?
3. ຊາຕານຕັ້ງຄຳຖາມຫຍັງກ່ຽວກັບສິດການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ?
3 ຊາຕານໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມຂຶ້ນວ່າພະເຢໂຫວາມີສິດທີ່ຈະປົກຄອງຫຼືບໍ່. ມັນຢາກໃຫ້ມະນຸດຄິດວ່າພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ປົກຄອງທີ່ບໍ່ດີ ແລະພະອົງບໍ່ຢາກໃຫ້ສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດແກ່ເຮົາ. ມັນເວົ້າເປັນໄນໆວ່າມະນຸດຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່າຖ້າໄດ້ປົກຄອງຕົວເອງ. (ຕົ້ນເດີມ 3:1-5) ມັນຍັງເວົ້າອີກວ່າ ຈະບໍ່ມີໃຜພັກດີແທ້ໆຕໍ່ພະເຈົ້າ ຖ້າມີຄວາມລຳບາກກໍຈະຖິ້ມພະອົງແລະບໍ່ຍອມໃຫ້ພະອົງປົກຄອງ. (ໂຢບ 2:4, 5) ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງຍອມໃຫ້ມີເວລາພິສູດເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນເຫັນວ່າຊີວິດຈະລຳບາກສໍ່າໃດຖ້າບໍ່ຍອມໃຫ້ພະເຈົ້າປົກຄອງ.
4. ເປັນຫຍັງຕ້ອງພິສູດເລື່ອງສິດການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ?
4 ແນ່ນອນ ພະເຢໂຫວາຮູ້ວ່າຄຳກ່າວຫາຂອງຊາຕານເປັນເລື່ອງຕົວະ. ດັ່ງນັ້ນ ເປັນຫຍັງພະອົງຈຶ່ງຍອມໃຫ້ມັນມີເວລາພິສູດຄຳກ່າວຫານັ້ນ? ຍ້ອນວ່າເລື່ອງນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບທຸກຄົນທີ່ຢູ່ສະຫວັນແລະໂລກນີ້. (ອ່ານຄຳເພງ 83:18) ອາດາມແລະເອວາປະຕິເສດການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ ແລະຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາກໍມີທັງທູດສະຫວັນແລະມະນຸດອີກຫຼາຍຄົນທີ່ເຮັດຄືກັນ. ເມື່ອເປັນແນວນີ້ບາງຄົນອາດຄິດວ່າຊາຕານເປັນຝ່າຍຖືກ. ຖ້າປະເດັນນັ້ນຍັງຄາໃຈເຂົາເຈົ້າ ເອກະພົບກໍຈະບໍ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກແລະເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນແທ້ໆ. ແຕ່ຫຼັງຈາກທີ່ສິດການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການພິສູດວ່າຖືກຕ້ອງແລ້ວ ທຸກໆຄົນຈະຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງທີ່ດີເລີດນັ້ນຕະຫຼອດໄປແລະທົ່ວເອກະພົບກໍຈະມີແຕ່ຄວາມສຸກ.—ເອເຟດ 1:9, 10
5. ເຮົາກ່ຽວຂ້ອງແນວໃດໃນເລື່ອງສິດການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ?
5 ໃນທີ່ສຸດການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການພິສູດວ່າຖືກຕ້ອງ ສ່ວນການປົກຄອງຂອງຊາຕານກັບຂອງມະນຸດຈະຈົບລົງແລະຈະຖືກກຳຈັດໃຫ້ໝົດໄປ. ການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າຜ່ານທາງເມຊີຈະປະສົບຜົນສຳເລັດ. ຕອນນັ້ນທຸກຄົນຈະເຫັນວ່າມະນຸດສັດຊື່ຕໍ່ພະເຈົ້າໄດ້ແລະສະໜັບສະໜູນການປົກຄອງຂອງພະອົງຢ່າງພັກດີແທ້ໆ. (ເອຊາອີ 45:23, 24) ຖ້າເຮົາຢາກເປັນຄົນໜຶ່ງໃນນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າປະເດັນນີ້ສຳຄັນແທ້ໆ.
ການພິສູດສິດການປົກຄອງສຳຄັນກວ່າຄວາມລອດຂອງເຮົາ
6. ການພິສູດວ່າພະເຢໂຫວາມີສິດທີ່ຈະປົກຄອງສຳຄັນຫຼາຍສໍ່າໃດ?
6 ການພິສູດວ່າພະເຢໂຫວາມີສິດທີ່ຈະປົກຄອງສຳຄັນຫຼາຍກວ່າຄວາມສຸກສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ. ແຕ່ນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າຄວາມລອດຂອງເຮົາບໍ່ສຳຄັນ ຫຼືພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ເປັນຫ່ວງເຮົາແທ້ໆ. ເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດ?
ການພິສູດວ່າພະເຢໂຫວາມີສິດທີ່ຈະປົກຄອງສຳຄັນຫຼາຍກວ່າຄວາມສຸກສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ
7, 8. ການພິສູດວ່າພະເຢໂຫວາມີສິດທີ່ຈະປົກຄອງເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ເຮົາແນວໃດ?
7 ເນື່ອງຈາກພະເຢໂຫວາຮັກແລະເຫັນວ່າເຮົາມີຄ່າ ພະອົງຈຶ່ງເຕັມໃຈສົ່ງລູກຊາຍມາຕາຍເພື່ອເຮົາຈະມີໂອກາດໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. (ໂຢຮັນ 3:16; 1 ໂຢຮັນ 4:9) ຖ້າພະເຢໂຫວາບໍ່ເຮັດໃຫ້ຄຳສັນຍາຂອງພະອົງສຳເລັດ ຊາຕານແລະພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານກໍຈະເປັນຝ່າຍຖືກ. ຊາຕານກ່າວຫາພະເຢໂຫວາວ່າເປັນຄົນຂີ້ຕົວະທີ່ກີດກັ້ນບໍ່ໃຫ້ມະນຸດໄດ້ສິ່ງດີໆແລະເປັນຜູ້ປົກຄອງທີ່ບໍ່ຍຸຕິທຳ. ຜູ້ຕໍ່ຕ້ານອາດເຍາະເຍີ້ຍຄຳສັນຍາຂອງພະອົງ ແລະເວົ້າວ່າ: “ຄຳທີ່ປະຕິຍານ [“ຄຳສັນຍາ,” ລ.ມ] ໄວ້ວ່າພະອົງຈະສະເດັດມານັ້ນຢູ່ໃນໃສ? ເຫດວ່າຕັ້ງແຕ່ພວກປູ່ຍ່າຕານາຍລ່ວງລັບໄປແລ້ວ ສິ່ງທັງປວງກໍຢູ່ເໝືອນໄດ້ຢູ່ຕັ້ງແຕ່ເດີມນິລະມິດສ້າງໂລກ.” (2 ເປໂຕ 3:3, 4) ແຕ່ພະເຢໂຫວາຈະເຮັດຕາມຄຳສັນຍາໂດຍຮັບປະກັນວ່າການພິສູດເລື່ອງສິດການປົກຄອງຂອງພະອົງຈະລວມເຖິງການຊ່ວຍຄົນທີ່ເຊື່ອຟັງໃຫ້ລອດຊີວິດ. (ອ່ານເອຊາອີ 55:10, 11) ການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາມີຄວາມຮັກເປັນພື້ນຖານ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງໝັ້ນໃຈວ່າພະອົງຈະຮັກແລະເຫັນຄຸນຄ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພັກດີສະເໝີ.—ອົບພະຍົບ 34:6
8 ເຖິງວ່າສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາເປັນປະເດັນທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າຄວາມລອດຂອງເຮົາບໍ່ສຳຄັນຕໍ່ພະອົງ. ພະເຢໂຫວາເປັນຫ່ວງເຮົາແທ້ໆ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງ ຄືໃຫ້ຈົດຈໍ່ຢູ່ທີ່ປະເດັນນີ້ສະເໝີແລະສະໜັບສະໜູນການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາຢ່າງພັກດີ.
ວິທີທີ່ໂຢບປ່ຽນຄວາມຄິດ
9. ຊາຕານກ່າວຫາໂຢບແນວໃດ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
9 ສຳຄັນຫຼາຍທີ່ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງເລື່ອງສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາ. ເຮົາຮູ້ໄດ້ໂດຍອ່ານພະທຳໂຢບເຊິ່ງຂຽນໃນຕອນຕົ້ນໆຂອງຄຳພີໄບເບິນ. ໃນພະທຳນີ້ເຮົາອ່ານວ່າຊາຕານກ່າວຫາວ່າຖ້າໂຢບມີຄວາມທຸກລຳບາກ ລາວກໍຈະຖິ້ມພະເຈົ້າ. ມັນຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າລອງເຮັດໃຫ້ໂຢບທຸກທໍລະມານ ແຕ່ພະອົງບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມນັ້ນ ພະອົງຍອມໃຫ້ຊາຕານທົດສອບໂຢບ ໂດຍບອກວ່າ: “ສິ່ງຂອງທັງປວງຂອງທ່ານໂຢບກໍມອບໄວ້ແລ້ວໃນມືເຈົ້າ.” (ອ່ານໂຢບ 1:7-12) ບໍ່ດົນ ໂຢບກໍສູນເສຍຄົນໃຊ້ ຝູງສັດ ແລະສິ່ງຂອງຕ່າງໆ. ຈາກນັ້ນລາວກໍໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າພວກລູກຂອງລາວຕາຍຍ້ອນໄພພິບັດ. ຊາຕານເຮັດຄືກັບວ່າໄພພິບັດແລະບັນຫາຕ່າງໆມາຈາກພະເຈົ້າ. (ໂຢບ 1:13-19) ຈາກນັ້ນ ມັນກໍເຮັດໃຫ້ໂຢບເຈັບປ່ວຍໜັກດ້ວຍພະຍາດທີ່ໜ້າລັງກຽດ. (ໂຢບ 2:7) ບໍ່ພຽງເທົ່ານັ້ນ ເມຍກັບໝູ່ທີ່ບໍ່ຈິງໃຈທັງສາມຄົນກໍເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວເຈັບໃຈແລະໝົດກຳລັງໃຈ.—ໂຢບ 2:9; 3:11; 16:2
10. (ກ) ໂຢບສະແດງຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພະເຢໂຫວາແນວໃດ? (ຂ) ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງປັບຄວາມຄິດຂອງໂຢບ?
10 ຂໍ້ກ່າວຫາຂອງຊາຕານຖືກບໍ? ບໍ່ຖືກ. ເຖິງວ່າໂຢບຕ້ອງທຸກທໍລະມານຢ່າງໜັກ ແຕ່ລາວກໍບໍ່ເຄີຍຖິ້ມພະເຢໂຫວາ. (ໂຢບ 27:5) ແຕ່ມີໄລຍະໜຶ່ງທີ່ໂຢບລືມເລື່ອງທີ່ສຳຄັນແທ້ໆແລະຄິດເຖິງແຕ່ຕົວເອງ ລາວເວົ້າເລື້ອຍໆວ່າຕົວເອງບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຜິດ ແລະສົມຄວນຮູ້ເຫດຜົນທີ່ຕ້ອງທໍລະມານແບບນັ້ນ. (ໂຢບ 7:20; 13:24) ເຮົາເຂົ້າໃຈໄດ້ທີ່ລາວຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາຮູ້ວ່າໂຢບມີຄວາມຄິດທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ ແລະພະອົງກໍເລີຍປັບຄວາມຄິດຂອງລາວ. ພະອົງປັບແນວໃດ?
11, 12. ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍໂຢບໃຫ້ຮູ້ຄຸນຄ່າໃນເລື່ອງໃດ? ແລະໂຢບໄດ້ຕອບສະໜອງແນວໃດ?
11 ເຮົາຮູ້ສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບໂຢບໂດຍອ່ານໂຢບບົດ 38 ເຖິງ 41. ພະອົງບໍ່ໄດ້ອະທິບາຍໃຫ້ໂຢບຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງປະສົບຄວາມທຸກທໍລະມານ. ແຕ່ໄດ້ຊ່ວຍລາວໃຫ້ຮູ້ວ່າລາວຕໍ່າຕ້ອຍຫຼາຍສໍ່າໃດຖ້າທຽບກັບພະເຈົ້າ. ພະອົງສອນໂຢບໃຫ້ຮູ້ວ່າມີປະເດັນອື່ນທີ່ສຳຄັນຫຼາຍກວ່າບັນຫາຂອງລາວ. (ອ່ານໂຢບ 38:18-21) ຄຳເວົ້າຂອງພະເຢໂຫວາຊ່ວຍໂຢບໃຫ້ປັບຄວາມຄິດຕົວເອງ.
12 ພະເຢໂຫວາບໍ່ກະລຸນາຕໍ່ໂຢບເລີຍບໍທີ່ເວົ້າແບບນັ້ນຫຼັງຈາກທີ່ລາວປະສົບຄວາມທຸກທໍລະມານ? ບໍ່ແມ່ນ ແລະໂຢບກໍບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ. ໂຢບເຂົ້າໃຈແລະຮູ້ຄຸນຄ່າຄຳແນະນຳຈາກພະເຢໂຫວາ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ຂ້ານ້ອຍກິນແໜງຕົວເອງແລະຂ້ານ້ອຍປະໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃໝ່ໃນຂີ້ຝຸ່ນດິນແລະໃນຂີ້ເທົ່າໄຟ.” (ໂຢບ 42:1-6) ກ່ອນໜ້ານີ້ເອລີຫຶໄດ້ຊ່ວຍໂຢບໃຫ້ປັບຄວາມຄິດຕົວເອງ. (ໂຢບ 32:5-10) ຫຼັງຈາກທີ່ໂຢບຟັງຄຳແນະນຳທີ່ປ່ຽມດ້ວຍຄວາມຮັກຈາກພະເຢໂຫວາແລະປັບຄວາມຄິດ ພະອົງກໍເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ວ່າພະອົງພໍໃຈທີ່ໂຢບເປັນຄົນສັດຊື່.—ໂຢບ 42:7, 8
13. ຄຳແນະນຳຂອງພະເຢໂຫວາຊ່ວຍໂຢບແນວໃດຫຼັງຈາກການທົດສອບຈົບລົງ?
13 ຄຳແນະນຳຂອງພະເຢໂຫວາຍັງເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ໂຢບເຖິງວ່າການທົດສອບຈົບລົງແລ້ວ. ເຮົາຮູ້ເພາະຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ພະເຢໂຫວາໄດ້ອວຍພອນໃຫ້ທ່ານໂຢບໃນທີ່ສຸດດີກວ່າໃນຕົ້ນເດີມຂອງທ່ານ.” ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວກໍໄດ້ ‘ລູກຊາຍອີກ 7 ຄົນກັບລູກຍິງອີກ 3 ຄົນ.’ (ໂຢບ 42:12-14) ເຖິງວ່າໂຢບຮັກລູກທີ່ເກີດມາ ແຕ່ລາວຕ້ອງຄິດຮອດລູກທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ ແລະອາດຈະຍັງຈື່ເລື່ອງບໍ່ດີທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບລາວແລະຄອບຄົວ. ເຖິງວ່າໃນທີ່ສຸດໂຢບໄດ້ເຂົ້າໃຈເຫດຜົນທີ່ລາວຖືກທົດສອບ ແຕ່ລາວກໍອາດສົງໄສວ່າເປັນຫຍັງພະເຈົ້າຄືຍອມໃຫ້ລາວທຸກທໍລະມານຫຼາຍແທ້. ຖ້າໂຢບມີຄວາມຄິດແບບນັ້ນ ລາວອາດຈະຈື່ຄຳເວົ້າຂອງພະເຢໂຫວາ. ສິ່ງນັ້ນຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈແລະຊ່ວຍລາວໃຫ້ມີຄວາມຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງ.—ຄຳເພງ 86:17 ສ່ວນ ຂ
ເຮົາຈະຈົດຈໍ່ທີ່ສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາແທນທີ່ຈະຈົດຈໍ່ກັບບັນຫາຂອງເຮົາບໍ? (ເບິ່ງຂໍ້ 14)
14. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກປະສົບການຂອງໂຢບ?
14 ການຄິດຕຶກຕອງເລື່ອງຂອງໂຢບຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ປັບຄວາມຄິດແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈເຮົາ. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຂຽນພະທຳໂຢບເພາະ “ທຸກສິ່ງທີ່ມີຂຽນໄວ້ໃນພະຄຳພີມີໄວ້ກໍເພື່ອສັ່ງສອນພວກເຮົາ ເພື່ອວ່າພວກເຮົາຈະມີຄວາມຫວັງດ້ວຍຄວາມອົດທົນ ແລະມີຄວາມຊູໃຈດ້ວຍພະຄຳພີທີ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ນັ້ນ.” (ໂລມ 15:4, ທ.ປ.) ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງ? ເຮົາບໍ່ຄວນຈົດຈໍ່ກັບບັນຫາຂອງຕົວເອງຈົນລືມຄິດເຖິງການພິສູດເລື່ອງສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາ. ຄືກັບໂຢບໃຫ້ເຮົາສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາໂດຍຮັກສາຄວາມສັດຊື່ເຖິງວ່າເຮົາຕ້ອງປະສົບຄວາມຍາກລຳບາກ.
15. ເຖິງວ່າມີບັນຫາແຕ່ຖ້າອົດທົນຈົນເຖິງທີ່ສຸດຈະເປີດໂອກາດໃຫ້ເຮົາເຮັດຫຍັງ?
15 ປະສົບການຂອງໂຢບໃຫ້ກຳລັງໃຈເຮົາ ເມື່ອມີບັນຫາບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈເຮົາ. ບັນຫາຕ່າງໆເປີດໂອກາດໃຫ້ເຮົາສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະອົງ. (ສຸພາສິດ 27:11) ການອົດທົນຢ່າງສັດຊື່ເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ ແລະເຮັດໃຫ້ເຮົາໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນໃນຄວາມຫວັງຂອງເຮົາ. (ອ່ານໂລມ 5:3-5) ປະສົບການຂອງໂຢບສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາ “ເຕັມດ້ວຍຄວາມອີ່ດູແລະດ້ວຍຄວາມເມດຕາ.” (ຢາໂກໂບ 5:11) ຖ້າເຮົາສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາ ພະອົງຈະໃຫ້ລາງວັນເຮົາ. ການຮູ້ແນວນີ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ ‘ອົດທົນທຸກຢ່າງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.’—ໂກໂລດ 1:11
ຈົດຈໍ່ຢູ່ສະເໝີໃນປະເດັນສຳຄັນ
16. ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງເຕືອນຕົວເອງສະເໝີວ່າການພິສູດສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍ?
16 ເມື່ອກຳລັງຮັບມືກັບບັນຫາໃນຊີວິດ ກໍຍາກທີ່ເຮົາຈະຈົດຈໍ່ເລື່ອງການພິສູດວ່າພະເຢໂຫວາມີສິດປົກຄອງ. ຖ້າເຮົາຄິດຫຼາຍເກີນໄປກັບບັນຫານ້ອຍໆກໍຈະເບິ່ງຄືວ່າເປັນບັນຫາໃຫຍ່. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງເຕືອນຕົວເອງສະເໝີວ່າເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ເຮົາຈະສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາ ບໍ່ວ່າຈະປະສົບບັນຫາໃດກໍຕາມ.
ການຈົດຈໍ່ນຳວຽກຮັບໃຊ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເບິ່ງທີ່ປະເດັນສຳຄັນສະເໝີ
17. ການຈົດຈໍ່ນຳວຽກຮັບໃຊ້ຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ເບິ່ງທີ່ປະເດັນສຳຄັນສະເໝີ?
17 ການຈົດຈໍ່ນຳວຽກຮັບໃຊ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເບິ່ງທີ່ປະເດັນສຳຄັນສະເໝີ. ຂໍໃຫ້ເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງພີ່ນ້ອງເຣເນ່ທີ່ເປັນອຳມະພາດຍ້ອນເສັ້ນເລືອດໃນສະໝອງຕີບລາວເຈັບປວດຕະຫຼອດເວລາແລະຍັງເປັນໂລກມະເຮັງນຳອີກ. ຕອນຢູ່ໂຮງໝໍ ລາວປະກາດກັບຄົນເຮັດວຽກຢູ່ຫັ້ນ ຄົນເຈັບ ແລະຄົນທີ່ມາຢາມຄົນເຈັບ. ມີເທື່ອໜຶ່ງລາວນອນໂຮງໝໍສອງອາທິດເຄິ່ງ ລາວປະກາດໄດ້ 80 ຊົ່ວໂມງ. ເຖິງແມ່ນຮູ້ວ່າກຳລັງຈະຕາຍ ແຕ່ເຣເນ່ບໍ່ລືມປະເດັນທີ່ສຳຄັນ. ການສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາຊ່ວຍລາວໃຫ້ມີຄວາມສະຫງົບໃຈ.
18. ປະສົບການຂອງເຈນິເຟີສອນຫຍັງເຮົາກ່ຽວກັບການສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາ?
18 ເຮົາຍັງສາມາດສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາເມື່ອເຮົາຕ້ອງຮັບມືກັບບັນຫາແຕ່ລະມື້ທີ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ສຳຄັນ. ພີ່ນ້ອງເຈນິເຟີຄ້າງຢູ່ເດີ່ນຍົນ 3 ມື້ເພື່ອລໍຖ້າຂຶ້ນຍົນກັບບ້ານ. ຖ້ຽວບິນຖືກເລື່ອນຫຼາຍຄັ້ງ ເຈນິເຟີຈຶ່ງຮູ້ສຶກເມື່ອຍແລະເຫງົາ. ລາວອາດຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຕົວເອງແລະບໍ່ຢາກເຮັດຫຍັງເລີຍ ແຕ່ລາວອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍລາວໃຫ້ບອກຂ່າວດີກັບຄົນທີ່ຄ້າງຢູ່ນຳກັນ. ລາວປະກາດກັບຫຼາຍຄົນແລະໃຫ້ປຶ້ມໄປຫຼາຍຫົວ. ເຈນິເຟີເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າພະເຢໂຫວາອວຍພອນຂ້ອຍທັ່ງໆທີ່ມີບັນຫາ ແລະພະອົງໃຫ້ຂ້ອຍມີກຳລັງພໍເພື່ອສັນລະເສີນຊື່ຂອງພະອົງ.”
19. ສິ່ງໃດລະບຸຕົວຜູ້ນະມັດສະການແທ້?
19 ມີພຽງປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ເຂົ້າໃຈວ່າປະເດັນເລື່ອງສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາເປັນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນແທ້ໆ. ຄວາມເຂົ້າໃຈໃນເລື່ອງນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ລະບຸຕົວຜູ້ນະມັດສະການແທ້. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາແຕ່ລະຄົນຕ້ອງແນ່ໃຈວ່າໄດ້ສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາສະເໝີ.
20. ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດເພື່ອສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະອົງ?
20 ເມື່ອເຈົ້າຮັບໃຊ້ພະອົງຢ່າງສັດຊື່ແລະອົດທົນກັບບັນຫາຕ່າງໆ ພະເຢໂຫວາເຫັນແລະຮູ້ຄ່າທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດເພື່ອສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະອົງ. (ຄຳເພງ 18:25) ບົດຕໍ່ໄປເຮົາຈະຮຽນຮູ້ຕື່ມອີກວ່າເປັນຫຍັງເຈົ້າຄວນສະໜັບສະໜູນສິດການປົກຄອງຂອງພະເຢໂຫວາແລະເຈົ້າຈະເຮັດຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ.
