1. ການປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກສຳຄັນຫຼາຍສໍ່າໃດຕໍ່ພະເຍຊູ? ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍ.

ພະເຍຊູມັກເວົ້າເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ. ດັ່ງນັ້ນ ໃນຂະນະທີ່ຢູ່ໂລກນີ້ ພະອົງຈຶ່ງເວົ້າເຖິງເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຫຼາຍກວ່າເລື່ອງອື່ນໆ. ພະອົງກ່າວເຖິງເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຫຼາຍກວ່າ 100 ຄັ້ງໃນລະຫວ່າງທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ໂລກນີ້. ດ້ວຍເຫດນັ້ນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຈຶ່ງສຳຄັນແທ້ໆຕໍ່ພະເຍຊູ.—ອ່ານມັດທາຍ 12:34

2. ມີຈັກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນຄຳສັ່ງຂອງພະເຍຊູເຊິ່ງບັນທຶກໄວ້ໃນມັດທາຍ 28:19, 20 ແລະເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງເວົ້າແບບນັ້ນ?

² ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກທີ່ຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ ພະເຍຊູໄດ້ພົບກັບກຸ່ມຄົນທີ່ມີຫຼາຍກວ່າ 500 ຄົນ ເຊິ່ງຄົນເຫຼົ່ານີ້ອາດຈະກາຍເປັນລູກສິດຂອງພະອົງໃນເວລາຕໍ່ມາ. (1 ໂກລິນໂທ 15:6) ບາງທີເຫດການນີ້ແມ່ນຕອນທີ່ພະອົງໄດ້ໃຫ້ຄຳສັ່ງທີ່ໃຫ້ປະກາດກັບ “ຄົນທຸກຊາດ.” ວຽກນີ້ຈະບໍ່ງ່າຍເລີຍ. * ພະອົງບອກເຂົາເຈົ້າວ່າຈະມີເຮັດ ການວຽກນີ້ຕໍ່ໄປເປັນເວລາດົນຈົນເຖິງ “ສິ້ນຍຸກນີ້.” ເມື່ອປະກາດຂ່າວດີໃນທຸກມື້ນີ້ ເຈົ້າກຳລັງເຮັດໃຫ້ຄຳພະຍາກອນນີ້ເປັນຈິງ.—ມັດທາຍ 28:19, 20, ທ.ປ.

3. ມີສາມສິ່ງທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃນການປະກາດຂ່າວດີ ສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນມີຫຍັງແດ່?

³ ຫຼັງຈາກທີ່ພະເຍຊູໃຫ້ຄຳສັ່ງເລື່ອງການປະກາດ ພະອົງກ່າວວ່າ: “ເຮົາສະຖິດຢູ່ກັບທ່ານທັງຫຼາຍ.” (ມັດທາຍ 28:20) ດັ່ງນັ້ນ ພະເຍຊູຈຶ່ງສັນຍາກັບພວກລູກສິດວ່າ ພະອົງຈະຊີ້ນຳການປະກາດແລະຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ປະກາດໄປທົ່ວໂລກ. ພະເຢໂຫວາກໍຢູ່ກັບເຮົາຄືກັນ. ພະອົງຈັດໃຫ້ເຮົາມີ “ສິ່ງດີທຸກປະການ” ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃນການປະກາດ. (ເຫບເລີ 13:20, 21) ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາຈະພິຈາລະນາ 3 ສິ່ງທີ່ເປັນສິ່ງທີ່ດີ ນັ້ນຄື: (1) ເຄື່ອງມືທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບ (2) ວິທີການຕ່າງໆທີ່ເຮົາໃຊ້ ແລະ (3) ການຝຶກອົບຮົມທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບ. ທຳອິດ ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງເຄື່ອງມືຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ເຮົາໃຊ້ໃນລະຫວ່າງ 100 ປີທີ່ຜ່ານມາ.

4. ເຄື່ອງມືປະເພດຕ່າງໆຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃນການປະກາດ?

⁴ ພະເຍຊູສົມທຽບຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກວ່າເປັນຄືກັບເມັດພືດທີ່ປູກລົງໃນດິນປະເພດຕ່າງໆ. (ມັດທາຍ 13:18, 19) ເພື່ອກຽມດິນ ຊາວສວນໄດ້ໃຊ້ເຄື່ອງມືຫຼາຍປະເພດ. ຄ້າຍຄືກັນ ກະສັດຂອງເຮົາໄດ້ຈັດໃຫ້ເຮົາມີເຄື່ອງມືຫຼາຍຢ່າງທີ່ເຮົາສາມາດໃຊ້ເພື່ອຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ຮັບເອົາຂ່າວສານຂອງເຮົາ. ເຄື່ອງມືບາງຢ່າງໃຊ້ໄດ້ຜົນໃນໄລຍະເວລາສັ້ນໆ ແຕ່ກໍມີເຄື່ອງມືບາງຢ່າງທີ່ຍັງໃຊ້ໄດ້ຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້. ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມ ເຄື່ອງມືທັງໝົດນັ້ນໄດ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຊຳນານຫຼາຍຂຶ້ນໃນການປະກາດ.

5. ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານແມ່ນຫຍັງ ແລະມີການໃຊ້ບັດນັ້ນແນວໃດ?

⁵ ໃນປີ 1933 ຜູ້ປະກາດເລີ່ມໃຊ້ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານ ເຊິ່ງເປັນເຄື່ອງມືທີ່ຊ່ວຍຫຼາຍຄົນໃຫ້ເລີ່ມຕົ້ນປະກາດໄດ້. ບັດນີ້ເປັນເຈ້ຍແຜ່ນນ້ອຍໆທີ່ມີຂ່າວສານສັ້ນໆແລະງ່າຍໆຈາກຄຳພີໄບເບິນ. ບາງຄັ້ງມີການພິມບັດໃໝ່ພ້ອມກັບຂ່າວສານໃໝ່ໆ. ພີ່ນ້ອງເອີແລນມີເຢີເຊິ່ງມີອາຍຸປະມານສິບປີຕອນທີ່ລາວໃຊ້ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານເປັນຄັ້ງທຳອິດ. ລາວເລົ່າວ່າ: “ຕາມປົກກະຕິແລ້ວມີການສະເໜີບັດນີ້ໂດຍເວົ້າວ່າ: ‘ຂໍໃຫ້ເຈົ້າອ່ານບັດນີ້ໄດ້ບໍ?’ ຫຼັງຈາກທີ່ເຈົ້າຂອງເຮືອນອ່ານແລ້ວ ພວກເຮົາຈະສະເໜີໜັງສືແລ້ວກໍໄປເຮືອນຫຼັງຕໍ່ໄປ.”

6. ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານເປັນປະໂຫຍດແນວໃດ?

⁶ ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ປະກາດໃນຫຼາຍໆທາງ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຜູ້ປະກາດບາງຄົນຂີ້ອາຍ ແລະເຖິງວ່າຢາກປະກາດແທ້ໆ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເວົ້າແນວໃດ. ສ່ວນຜູ້ປະກາດຄົນອື່ນໆພັດກ້າຫານຫຼາຍ. ພາຍໃນບໍ່ເທົ່າໃດນາທີ ເຂົາເຈົ້າຈະບອກກັບເຈົ້າຂອງເຮືອນທຸກໆສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຮູ້ ແຕ່ສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າບໍ່ມີຄວາມຜ່ອນສັ້ນຜ່ອນຍາວເລີຍ. ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ປະກາດທຸກຄົນໃຫ້ບອກຂ່າວສານທີ່ຈະແຈ້ງແລະເຂົ້າໃຈງ່າຍກັບເຈົ້າຂອງເຮືອນ.

7. ການໃຊ້ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານມີອຸປະສັກຫຍັງແດ່?

⁷ ການໃຊ້ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານກໍມີອຸປະສັກຄືກັນ. ພີ່ນ້ອງເກດສ ເອັດສະເຕັບ ເວົ້າວ່າ: “ບາງຄັ້ງມີຄົນຖາມວ່າ ‘ບັດນີ້ເວົ້າເລື່ອງຫຍັງ? ເຈົ້າບອກຂ້ອຍເລີຍໄດ້ບໍ?’” ນອກຈາກນັ້ນ ເຈົ້າຂອງເຮືອນບາງຄົນກໍບໍ່ສາມາດອ່ານສິ່ງທີ່ຂຽນຢູ່ ໃນບັດນັ້ນ. ບາງຄົນກໍພຽງແຕ່ຮັບບັດນັ້ນໄວ້ແລ້ວກໍອັດປະຕູ. ບາງຄົນກໍບໍ່ມັກຂ່າວສານຂອງເຮົາ ດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຈີກບັດນັ້ນຈົນມຸ່ນ. ເຖິງວ່າມີອຸປະສັກເຊັ່ນນັ້ນ ແຕ່ບັດໃຫ້ຄຳພະຍານໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ປະກາດໃຫ້ປະກາດກັບເພື່ອນບ້ານ ແລະເຮັດໃຫ້ຄົນຮັບຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຜູ້ປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ.

8. ມີການໃຊ້ຫີບສຽງແບບກະເປົ໋າຫິ້ວແນວໃດ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)

⁸ ເຄື່ອງມືອີກຊະນິດໜຶ່ງທີ່ໃຊ້ຫຼັງຈາກປີ 1930 ແມ່ນຫີບສຽງແບບກະເປົ໋າຫິ້ວ. ພະຍານພະເຢໂຫວາບາງຄົນເອີ້ນຫີບສຽງນີ້ວ່າ ອາໂລນ ເພາະເຄື່ອງສຽງນີ້ເວົ້າແທນເຂົາເຈົ້າ. (ອ່ານອົບພະຍົບ 4:14-16) ຖ້າເຈົ້າຂອງເຮືອນຕົກລົງທີ່ຈະຟັງ ຜູ້ປະກາດກໍຈະເປີດຄຳບັນລະຍາຍກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນທີ່ມີຄວາມຍາວ 4 ນາທີເຄິ່ງ ຈາກນັ້ນກໍຈະສະເໜີໜັງສືໃຫ້ເຈົ້າຂອງເຮືອນ. ບາງຄັ້ງ ທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຈະມາເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອຟັງຄຳບັນບັນລະຍາຍ! ໃນປີ 1934 ສະມາຄົມວັອດທາວເວີກໍເລີ່ມສ້າງຫີບສຽງແບບກະເປົ໋າຫິ້ວເຊິ່ງອອກແບບສຳລັບການປະກາດ. ໃນທີ່ສຸດ ພີ່ນ້ອງໄດ້ອັດສຽງຂອງຄຳບັນລະຍາຍ 92 ເລື່ອງໃສ່ໃນເຄື່ອງສຽງນັ້ນ.

9. ຫີບສຽງແບບກະເປົ໋າຫິ້ວເກີດຜົນດີສໍ່າໃດ?

⁹ ເມື່ອຮິວລາຣີ ໂກສະລິນໄດ້ຍິນຄຳບັນລະຍາຍເລື່ອງໜຶ່ງໃນຈຳນວນຄຳບັນລະຍາຍເຫຼົ່ານັ້ນ ລາວໄດ້ຢືມຫີບເຄື່ອງສຽງນັ້ນໜຶ່ງອາທິດ ເພື່ອເປີດຂ່າວສານຈາກຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ເພື່ອນບ້ານຟັງ. ຜົນກໍຄື ມີຫຼາຍຄົນສົນໃຈຄວາມຈິງ ຈາກນັ້ນເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບບັບເຕມາ. ໃນທີ່ສຸດ ລູກສາວສອງຄົນຂອງພີ່ນ້ອງຮິວລາຣີໄດ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນກິລຽດແລະໄດ້ເປັນມິດຊັນນາລີ. ຄືກັບບັດໃຫ້ຄຳພະຍານ ຫີບສຽງແບບກະເປົ໋າຫິ້ວໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ປະກາດຫຼາຍຄົນໃຫ້ເລີ່ມຕົ້ນປະກາດ. ຕໍ່ມາ ໂດຍທາງໂຮງຮຽນເພື່ອການຮັບໃຊ້ຕາມລະບອບຂອງພະເຈົ້າ ຜູ້ເປັນກະສັດຈະຝຶກສອນປະຊາຊົນຂອງພະອົງໃຫ້ເປັນຄູສອນທີ່ເກີດຜົນດີ.

10, 11. ມີການໃຊ້ໜັງສືພິມແລະວິທະຍຸແນວໃດເພື່ອປະກາດຂ່າວດີ ແລະເປັນຫຍັງວິທີການເຫຼົ່ານັ້ນຈຶ່ງເກີດຜົນດີ?

¹⁰ ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຈາກກະສັດຂອງເຮົາ ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ວິທີການຕ່າງໆເພື່ອເຂົ້າເຖິງຜູ້ຄົນໃຫ້ຫຼາຍທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະຫຼາຍໄດ້ໃນວຽກປະກາດ. ວິທີການຕ່າງໆນີ້ສຳຄັນໂດຍສະເພາະເມື່ອມີຜູ້ປະກາດຈຳນວນໜ້ອຍ. (ອ່ານມັດທາຍ 9:37) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຫຼາຍປີກ່ອນໜ້ານີ້ໄດ້ມີການໃຊ້ໜັງສືພິມໃນການປະກາດຂ່າວດີ. ໃນແຕ່ລະອາທິດ ພີ່ນ້ອງຣັດເຊວໄດ້ສົ່ງຄຳບັນລະຍາຍທີ່ມີເລື່ອງຈາກຄຳພີໄບເບິນໄປໃຫ້ສຳນັກຂ່າວ. ຈາກນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງສົ່ງຄຳບັນລະຍາຍນັ້ນໄປໃຫ້ໜັງສືພິມທີ່ຢູ່ການາດາ ເອີຣົບ ແລະອາເມລິກາ. ເມື່ອຮອດປີ 1913 ມີການພິມຄຳບັນລະຍາຍຂອງພີ່ນ້ອງຣັດເຊວລົງໃນໜັງສືພິມ 2.000 ສະບັບແລະມີຄົນອ່ານປະມານ 15.000.000 ຄົນ!

¹¹ ນອກຈາກນັ້ນຍັງມີການໃຊ້ວິທະຍຸຢ່າງເກີດຜົນໃນການປະກາດຂ່າວດີ. ໃນວັນທີ 16 ເມສາ ປີ 1922 ພີ່ນ້ອງຣັດເທີຝອດໄດ້ບັນລະຍາຍເລື່ອງໜຶ່ງທີ່ເປັນຄຳບັນລະຍາຍທຳອິດທາງວິທະຍຸ ແລະມີປະມານ 50.000 ຄົນໄດ້ຟັງ. ບໍ່ດົນ ເຮົາກໍເລີ່ມໃຊ້ສະຖານີວິທະຍຸຂອງເຮົາເອງທີ່ຊື່ວ່າ WBBR ແລະລາຍການທຳອິດໄດ້ອອກອາກາດໃນວັນທີ 24 ກຸມພາ ປີ 1924. ຫໍສັງເກດການ ສະບັບວັນ ທີ 1 ທັນວາ 1924 ກ່າວວ່າ: “ພວກເຮົາເຊື່ອວ່າການກະຈາຍຂ່າວສານເລື່ອງຄວາມຈິງໂດຍທາງວິທະຍຸເປັນວິທີປະຢັດທີ່ສຸດແລະເກີດຜົນດີທີ່ສຸດ ເຊິ່ງເປັນວິທີທີ່ບໍ່ເຄີຍນຳໃຊ້ມາກ່ອນ.” ຄືກັບໜັງສືພິມ ວິທະຍຸໄດ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າເຖິງຫຼາຍຄົນໃນເຂດຕ່າງໆທີ່ມີຜູ້ປະກາດພຽງບໍ່ເທົ່າໃດຄົນ.

12. (ກ) ການປະກາດໃນບ່ອນສາທາລະນະໃນຮູບແບບໃດທີ່ເຈົ້າມັກຫຼາຍທີ່ສຸດ? (ຂ) ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເອົາຊະນະຄວາມຢ້ານເມື່ອປະກາດໃນບ່ອນສາທາລະນະ?

¹² ການປະກາດໃນບ່ອນສາທາລະນະເປັນວິທີໜຶ່ງທີ່ເກີດຜົນດີເຊິ່ງກຳລັງຖືກນຳໃຊ້ໃນການເຂົ້າເຖິງຜູ້ຄົນ. ກຳລັງມີການພະຍາຍາມຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ຈະປະກາດກັບຜູ້ຄົນໃນບ່ອນຖ້າລົດເມ ສະຖານີລົດໄຟ ບ່ອນຈອດລົດ ລວມທັງຢູ່ຕາມຈຸດທີ່ຜູ້ຄົນມັກມາໂຮມກັນໃນບ່ອນສາທາລະນະ ແລະຕາມຕະຫຼາດ. ການປະກາດໃນບ່ອນສາທາລະນະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຢ້ານບໍ? ຖ້າຢ້ານກໍໃຫ້ອະທິດຖານຂໍການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາແລະຄິດເຖິງຄຳເວົ້າຂອງພີ່ນ້ອງມາເນຣາທີ່ເປັນຜູ້ດູແລເດີນທາງເຊິ່ງລາວເວົ້າວ່າ: “ເຮົາຖືວ່າການຮັບໃຊ້ໃນຮູບແບບໃໝ່ໆເປັນອີກວິທີໜຶ່ງໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ ເປັນອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ຈະພິສູດຄວາມພັກດີທີ່ເຮົາມີຕໍ່ພະອົງ ເປັນການທົດສອບຢ່າງໜຶ່ງກ່ຽວກັບຄວາມສັດຊື່ໝັ້ນຄົງຂອງເຮົາ ແລະເຮົາກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະພິສູດຕົວເອງວ່າເຕັມໃຈທີ່ຈະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຕາມທີ່ພະອົງຕ້ອງການໃຫ້ເຮົາເຮັດ.” ເມື່ອເຮົາເອົາຊະນະຄວາມຢ້ານແລະໃຊ້ວິທີການໃໝ່ໆໃນການປະກາດ ເຮົາກໍຈະເສີມສ້າງຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນພະເຢໂຫວາແລະເຮົາຈະເປັນຜູ້ປະກາດທີ່ເກັ່ງຂຶ້ນ.—ອ່ານ 2 ໂກລິນໂທ 12:9, 10

13. ເປັນຫຍັງການໃຊ້ເວັບໄຊຂອງເຮົາໃນການປະກາດຈຶ່ງເປັນວິທີທີ່ເກີດຜົນດີ ແລະເຈົ້າມີປະສົບການຫຍັງຈາກການໃຊ້ເວັບໄຊນີ້?

 ¹³ ຜູ້ປະກາດຫຼາຍຄົນມ່ວນກັບການບອກຄົນອື່ນກ່ຽວກັບເວັບໄຊຂອງເຮົາ jw.org. ເຊິ່ງເຂົາເຈົ້າສາມາດອ່ານແລະດາວໂຫຼດໜັງສືກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນໃນຫຼາຍກວ່າ 700 ພາສາ. ໃນແຕ່ລະມື້ມີຫຼາຍກວ່າ 1,6 ລ້ານຄົນເຂົ້າໄປຊົມເວັບໄຊຂອງເຮົາ. ຜ່ານມາ ການປະກາດຂ່າວດີທາງວິທະຍຸໄດ້ເຂົ້າເຖິງຜູ້ຄົນໃນເຂດທີ່ຫ່າງໄກສອກຫຼີກ. ໃນທຸກມື້ນີ້ ເວັບໄຊຂອງເຮົາກໍໄດ້ເຮັດແບບນັ້ນໃນການຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ໄດ້ຍິນຂ່າວດີ.

14. ຜູ້ປະກາດຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມແນວໃດ ແລະໂຮງຮຽນໃດທີ່ຊ່ວຍເຂົ້າເຈົ້າໃຫ້ເປັນຜູ້ສອນທີ່ເກີດຜົນດີ?

¹⁴ ເຄື່ອງມືແລະວິທີການຕ່າງໆທີ່ເຮົາໄດ້ພິຈາລະນາໄປແລ້ວເປັນສິ່ງທີ່ເກີດຜົນດີຫຼາຍ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ ຜູ້ປະກາດໃນສະໄໝກ່ອນຍັງຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມເພື່ອຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຊຳນານຂຶ້ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ບາງເທື່ອເຈົ້າຂອງເຮືອນກໍບໍ່ເຫັນດີກັບສິ່ງທີ່ໄດ້ຍິນຈາກຫີບສຽງ ແຕ່ບາງເທື່ອກໍມີຄົນສົນໃຈແລະຢາກຮຽນຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ຜູ້ປະກາດຈຳເປັນຕ້ອງຮູ້ວິທີເອົາຊະນະການຄັດຄ້ານຢ່າງຜ່ອນສັ້ນຜ່ອນຍາວແລະຮູ້ວິທີເປັນຜູ້ສອນທີ່ເກັ່ງຂຶ້ນ. ແນ່ນອນ ໂດຍການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະລັງບໍລິສຸດ ພີ່ນ້ອງນໍຣຈຶ່ງເຫັນວ່າເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ຜູ້ປະກາດຈະຕ້ອງຮຽນຮູ້ວິທີເວົ້າໃນການປະກາດ. ດັ່ງນັ້ນ ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 1943 ປະຊາຄົມຕ່າງໆໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຈັດໃຫ້ມີໂຮງຮຽນເພື່ອການຮັບໃຊ້ຕາມລະບອບຂອງພະເຈົ້າ. ໂຮງຮຽນນີ້ໄດ້ຊ່ວຍທຸກຄົນໃຫ້ເປັນຜູ້ສອນທີ່ເກີດຜົນດີ.

15. (ກ) ບາງຄົນມີປະສົບການແນວໃດເມື່ອເຂົາເຈົ້າບັນລະຍາຍເປັນຄັ້ງທຳອິດໃນໂຮງຮຽນເພື່ອການຮັບໃຊ້ຕາມລະບອບຂອງພະເຈົ້າ? (ຂ) ຄຳສັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນຄຳເພງ 32:8 ເປັນຈິງແນວໃດໃນກໍລະນີຂອງເຈົ້າ?

¹⁵ ພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນບໍ່ລຶ້ງກັບການເວົ້າຕໍ່ໜ້າຜູ້ຟັງ. ພີ່ນ້ອງຣາມູຈື່ຄຳບັນລະຍາຍທຳອິດທີ່ລາວເຮັດໃນປີ 1944 ລາວບັນລະຍາຍເລື່ອງຂອງໂດເອກເຊິ່ງເປັນບຸກຄົນທີ່ກ່າວເຖິງໃນຄຳພີໄບເບິນ. ພີ່ນ້ອງຣາມູເວົ້າວ່າ: “ຫົວເຂົ່າຂອງຂ້ອຍສັ່ນ ມືກໍສັ່ນ ແລະແຂ້ວກໍສັ່ນຈົນຕຳກັນ.” ລາວເວົ້າຕື່ມອີກວ່າ: “ນັ້ນເປັນປະສົບການທຳອິດທີ່ຂ້ອຍເວົ້າຢູ່ເທິງເວທີ ແຕ່ຂ້ອຍກໍບໍ່ຍອມແພ້.” ເຖິງວ່າການບັນລະຍາຍໃນໂຮງຮຽນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ ແຕ່ເດັກນ້ອຍກໍຕ້ອງໄດ້ເຮັດຄືກັນ. ພີ່ນ້ອງມາເນຣາຈື່ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນເມື່ອເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງໄດ້ໃຫ້ຄຳບັນລະຍາຍເປັນເທື່ອທຳອິດ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ເດັກນ້ອຍຄົນນັ້ນຮູ້ສຶກຢ້ານເມື່ອເລີ່ມຕົ້ນບັນລະຍາຍ ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງເລີ່ມໄຫ້ສະອື້ນ. ແຕ່ກໍຍັງຕັ້ງໃຈທີ່ຈະບັນລະຍາຍຕໍ່ໄປ ລາວໄຫ້ສະອື້ນຈົນຈົບຄຳບັນລະຍາຍ.” ບາງທີເຈົ້າບໍ່ໄດ້ອອກຄວາມຄິດເຫັນຢູ່ການປະຊຸມ ຫຼືບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມເນື່ອງຈາກອາຍຫຼືຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນໄດ້. ຖ້າເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ໃຫ້ອະທິດຖານຂໍກັບພະເຢໂຫວາເພື່ອຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເອົາຊະນະຄວາມ ຢ້ານ. ພະອົງຈະຊ່ວຍເຈົ້າຄືກັບທີ່ໄດ້ຊ່ວຍຄົນເຫຼົ່ານັ້ນໃນຕອນເລີ່ມເປັນນັກຮຽນໃນໂຮງຮຽນເພື່ອການຮັບໃຊ້ຕາມລະບອບຂອງພະເຈົ້າ.—ອ່ານຄຳເພງ 32:8

16. ໂຮງຮຽນກິລຽດມີເປົ້າໝາຍຫຍັງ (ກ) ໃນອະດີດ ແລະ (ຂ) ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2011 ເປັນຕົ້ນມາ?

¹⁶ ອົງການຂອງພະເຈົ້າຍັງໄດ້ຈັດໃຫ້ມີການຝຶກອົບຮົມຜ່ານທາງໂຮງຮຽນກິລຽດ. ເປົ້າໝາຍຢ່າງໜຶ່ງຂອງໂຮງຮຽນນີ້ແມ່ນເພື່ອຊ່ວຍນັກຮຽນໃຫ້ພັດທະນາຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະປະກາດຂ່າວດີ. ໂຮງຮຽນກິລຽດເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ 1943 ແລະຕັ້ງແຕ່ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາມີການຝຶກອົບຮົມນັກຮຽນ 8.500 ຄົນແລ້ວ ແລະເຂົາເຈົ້າຖືກສົ່ງໄປ 170 ປະເທດ. ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2011 ຜູ້ທີ່ຖືກເຊີນໃຫ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນນີ້ມີທັງໄພໂອເນຍພິເສດ ຜູ້ດູແລເດີນທາງ ສະມາຊິກຄອບຄົວເບເທນ ຫຼືມິດຊັນນາລີທີ່ຍັງບໍ່ເຄີຍເຂົ້າໂຮງຮຽນກິລຽດ.

17. ການຝຶກອົບຮົມໃນໂຮງຮຽນກິລຽດເກີດຜົນດີແນວໃດ?

¹⁷ ໂຮງຮຽນກິລຽດເກີດຜົນດີບໍ? ເກີດຜົນດີແທ້. ຂໍໃຫ້ເບິ່ງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ. ໃນເດືອນສິງຫາ ປີ 1949 ໃນປະເທດນີ້ມີຜູ້ປະກາດບໍ່ເຖິງສິບຄົນ. ແຕ່ໃນທ້າຍປີນັ້ນມີມິດຊັນນາລີ 13 ຄົນຖືກສົ່ງໄປປະກາດຮ່ວມກັບພີ່ນ້ອງໃນທ້ອງຖິ່ນ. ໃນທຸກມື້ນີ້ ປະເທດຍີ່ປຸ່ນມີຜູ້ປະກາດປະມານ 216.000 ຄົນ ແລະເກືອບເຄິ່ງໜຶ່ງເປັນໄພໂອເນຍປະຈຳແລະໄພໂອເນຍສົມທົບ!

18. ເຮົາຍັງມີໂຮງຮຽນຫຍັງອີກ?

¹⁸ ພວກເຮົາຍັງມີໂຮງຮຽນອື່ນໆອີກຫຼາຍໂຮງຮຽນ ເຊັ່ນ: ໂຮງຮຽນເພື່ອການຮັບໃຊ້ ໂຮງຮຽນໄພໂອເນຍ ໂຮງຮຽນຜູ້ປະກາດລາຊະອານາຈັກ ໂຮງຮຽນສຳລັບຜູ້ດູແລໝວດແລະເມຍ ແລະໂຮງຮຽນສຳລັບສະມາຊິກຄະນະກຳມະການສາຂາແລະເມຍ. ໂຮງຮຽນເຫຼົ່ານີ້ປະສົບຜົນສຳເລັດໃນການຝຶກອົບຮົມພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງແລະເສີມສ້າງຄວາມເຊື່ອຂອງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າພະເຍຊູຍັງຝຶກອົບຮົມປະຊາຊົນຂອງພະອົງຫຼາຍຄົນຕໍ່ໆໄປ.

19. ພີ່ນ້ອງຣັດເຊວເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບວຽກປະກາດ ແລະເລື່ອງນີ້ເປັນຈິງແນວໃດ?

¹⁹ ລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າປົກຄອງໄດ້ຫຼາຍກວ່າ 100 ປີແລ້ວ. ໃນລະຫວ່າງນັ້ນພະເຍຊູຄລິດກະສັດຂອງເຮົາກຳລັງຊີ້ນຳວຽກງານການປະກາດ. ເມື່ອຫວນກັບຄືນໄປໃນປີ 1916 ພີ່ນ້ອງຣັດເຊວເຊື່ອວ່າ ການປະກາດຂ່າວດີຈະແຜ່ຂະຫຍາຍໄປທົ່ວໂລກ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ວຽກປະກາດກຳລັງເຕີບໂຕຢ່າງໄວວາ ແລະວຽກນີ້ຈະເຕີບໂຕຕໍ່ໆໄປ ເພາະວ່າຍັງມີວຽກຢູ່ທົ່ວໂລກທີ່ຕ້ອງໄດ້ເຮັດໃຫ້ສຳເລັດໃນການປະກາດ ‘ກິດຕິຄຸນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ.’” (Faith on the March ໂດຍ A. H. Macmillan ໜ້າ 69) ວຽກນີ້ກຳລັງສຳເລັດໃນທຸກມື້ນີ້! ເຮົາຂອບໃຈພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າແຫ່ງສັນຕິສຸກທີ່ໄດ້ຈັດໃຫ້ມີທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງມີເພື່ອຈະເຮັດຕາມຈຸດປະສົງຂອງພະອົງ!