ËY 91
Të nduˈunëm mët ko nmëdäjtëmë tsojkën
-
1. Mä tyäˈädë xëëw Jyobaa Dios,
nmëjkumayandëp winë jot.
Tunë mayˈäjn mmëdow wiˈixëts yam
nmënuˈkxtäˈäktë mijts.
Tëjëts xykyunuˈkxtë kajaa
mä të yajkojˈyë tyäˈädë mdëjk.
Ets tsuj yajxon të wyeˈemy
mä net myaˈˈawdatäˈäny Jyobaa.
(DIˈIB YAˈËËWËMBIJTP)
Agujk jotkujkëts yä të ndundë
mä tyäˈädë mdëjk diˈib të yajkojy.
Ets xëmë mijts nmëjkumayäˈändë
mët ko nipën kyamëjëty extëm mijts Jyobaa.
-
2. Mä ja wiin jëjp nyigëxëˈëky
ko jantsy agujk jotkujk nnayjyäˈäm.
Ets të nanduˈun mët ja jiiky mëguˈuk
naymyaaybyëjkëm oy.
Të xymyëjääwmoˈoyëmë Dios
parë oy tsuj të nduˈun nˈayoˈom.
Ets niˈamukë të nduˈunëm duˈun
parë Dios Jyobaa.
(DIˈIB YAˈËËWËMBIJTP)
Agujk jotkujkëts yä të ndundë
mä tyäˈädë mdëjk diˈib të yajkojy.
Ets xëmë mijts nmëjkumayäˈändë
mët ko nipën kyamëjëty extëm mijts Jyobaa.
(Käjpx nanduˈunë Sal. 116:1; 147:1; Rom. 15:6).
