Tsy toy ny olombelona rehetra i Jesosy fa fanahy tany an-danitra, talohan’ny nankanesany tetỳ an-tany. (Jaona 8:23) Izy no noforonin’i Jehovah voalohany, ary nanampy tamin’ny famoronana ny zavatra hafa rehetra. Noforonin’i Jehovah mivantana izy, ka antsoina hoe Zanaka ‘lahitokan’Andriamanitra.’ Mpitondra tenin’Andriamanitra izy, ka antsoina koa hoe “ny Teny.”—Jaona 1:1-3, 14; vakio ny Ohabolana 8:22, 23, 30; Kolosianina 1:15, 16.

Naniraka ny Zanany hanketỳ an-tany Andriamanitra, ka nafindrany tao an-kibon’i Maria, virjiny jiosy, ny ain’izy io. Tsy olombelona àry no rain’i Jesosy. (Lioka 1:30-35) Tonga tetỳ an-tany i Jesosy mba 1) hampianatra ny marina momba an’Andriamanitra, 2) ho modely amin’ny fanaovana ny sitrapon’Andriamanitra, 3) hanome ny ainy lavorary ho “vidim-panavotana.”—Vakio ny Matio 20:28; Jaona 18:37.

Vola aloa mba hanafahana olona iray ny vidim-panavotana. Tsy nokasain’Andriamanitra hihantitra sy ho faty ny olona, tamin’ny voalohany. Ahoana no hahalalantsika izany? Nilaza tamin’i Adama, ilay lehilahy voalohany, Andriamanitra fa ho faty izy raha manota. Tsy maty mihitsy i Adama hatramin’izao raha tsy nanota. Marina fa taonjato maro tatỳ aoriana i Adama vao maty, kanefa efa nanomboka nihasimba ny vatany tamin’ilay andro tsy nankatoavany an’Andriamanitra. (Genesisy 2:16, 17; 5:5) Namindra ota sy fahafatesana tamin’ny taranany rehetra i Adama. ‘Niditra’ tamin’ny olona rehetra avy tamin’i Adama àry ny fahafatesana. Izany no mahatonga antsika hila vidim-panavotana.—Vakio ny Romanina 5:12; 6:23.

Iza no afaka hanome vidim-panavotana hanafahana antsika amin’ny fahafatesana? Rehefa maty isika, dia ny tenantsika ihany no afaka amin’ny fahotantsika. Tsy misy olombelona tsy lavorary mahavita manafaka ny fahotan’ny hafa.—Vakio ny Salamo 49:7-9.

Tsy nandova ota i Jesosy ka tsy maty noho ny fahotany, fa maty noho ny fahotan’ny hafa. Nandefa ny Zanany ho faty ho antsika Andriamanitra mba hampisehoana fa tena tiany ny olombelona. Tia antsika koa i Jesosy ka nankatò ny Rainy sy nanome ny ainy ho antsika.—Vakio ny Jaona 3:16; Romanina 5:18, 19.

Nanasitrana ny marary i Jesosy, nanangana ny maty, ary nanavotra ny olona tamin’ny ota sy fahafatesana. Nasehony tamin’izany hoe inona no hataony ho an’ny olon-drehetra mankatò, amin’ny hoavy. (Lioka 18:35-42; Jaona 5:28, 29) Natsangan’Andriamanitra ho fanahy izy rehefa maty. (1 Petera 3:18) Nipetraka teo ankavanan’Andriamanitra izy avy eo, ary niandry ny fotoana hanomezany azy ny fahefana ho Mpanjakan’ny tany manontolo. (Hebreo 10:12, 13) Efa manjaka any an-danitra i Jesosy izao, ary mitory an’izany vaovao tsara izany maneran-tany ny mpanara-dia azy.—Vakio ny Daniela 7:13, 14; Matio 24:14.

Kely sisa dia hampiasa ny heriny i Jesosy, mba hamaranana ny fijaliana rehetra sy izay mahatonga izany. Hankafy fiainana ao amin’ny paradisa eto an-tany ireo olona an-tapitrisany mino an’i Jesosy sy mankatò azy.—Vakio ny Salamo 37:9-11.