Адам ден Еван икшывышт шочыныт. Мланде ӱмбалне калык шукемын. Жап эртымеке, южо суксо-влак Сотанан могырыш кусненыт.

Нуно мландыш воленыт да шке капыштым айдеме каплан вашталтен, ӱдырым налаш тӱҥалыныт. Нине ӱдырамаш-влак торжа да виян, кугу капан еҥ-влакым шочыктеныт.

Уло тӱня осал айдеме-влак дене темын. Библий ойла: «Мланде ӱмбалне еҥ-влакын пужлен шуымыштым да нунын шӱм гыч лекше эртак осал шонымыштым Иегова ужын».

Ной сай айдеме лийын. Иегова тудлан каласен: «Осал тӱням вӱд ташлыме дене пытарем».

Юмо Нойлан кугу пушым, але ковчег манмым, чоҥаш кӱштен. Вара тушко ешыжымат да тӱрлӧ янлыкым пурташ кӱлын.

Ной калыклан толшаш вӱд ташлымаш нерген ончылгоч шижтарен, но тудым колыштын огытыл. Иктышт воштылыныт, весышт ужмышудымо лийыныт.

Кунам ковчег ямде лийын, Ной тушко тӱрлӧ янлыкым пуртен.