2. Коринќаните 1:1-24
1 Од Павле, апостол+ на Христос Исус по Божја волја, и Тимотеј,+ нашиот брат, до Божјето собрание* во Коринт, заедно со сите свети+ кои се во цела Ахаја:*+
2 Бог, нашиот Татко, и Господарот* Исус Христос+ нека ви дадат незаслужена доброта и мир!
3 Нека е благословен Богот и Таткото+ на нашиот Господар Исус Христос, Таткото на милосрдноста+ и Богот на секоја утеха,+
4 кој нѐ теши во секоја наша неволја,+ за да можеме да ги тешиме+ оние што се во каква и да било неволја, со истата утеха со која Бог нѐ теши нас самите.+
5 Зашто, како што многу страдаме за Христос+ така преку Христос добиваме и многу утеха.+
6 Ако поднесуваме неволји, тоа е за ваша утеха и спасение.+ Ако добиваме утеха, тоа е за ваша утеха, која ви помага трпеливо да ги поднесувате истите страдања што ги трпиме и ние.+
7 И цврста е надежта што ја негуваме во врска со вас, знаејќи дека, како што ги делите страдањата со другите, исто така ќе ја делите и утехата.+
8 Зашто, не сакаме, браќа, да не знаете за неволјата што ни се случи во Азија,*+ кога бевме под силен притисок, кој ја надминуваше нашата сила, така што мислевме дека нема да преживееме.+
9 Всушност, мислевме дека нѐ чека смртна пресуда. Тоа се случи за да не се потпираме на себе,+ туку на Бог, кој ги воскреснува мртвите.+
10 Тој нѐ избави од смртната опасност и ќе нѐ избавува.+ На него се надеваме дека и понатаму ќе нѐ избавува.+
11 А и вие можете да помогнете сесрдно молејќи се за нас,+ зашто така мнозина ќе му благодарат на Бог+ за нас поради милоста што ни е покажана благодарение на многуте молитви.+
12 Зашто, се фалиме со ова за кое сведочи и нашата совест:+ во светот, а особено меѓу вас, живеевме во светост и искреност на која нѐ учи Бог и не се потпиравме на телесната мудрост,+ туку на Божјата незаслужена доброта.
13 Зашто, не ви пишуваме ништо друго, освен она што добро го знаете и го прифаќате, а се надевам дека тоа ќе го прифаќате до крајот,+
14 како што прифативте еден дел од него, имено дека ние сме причината за да се фалите,+ како што и вие ќе бидете причина ние да се фалиме во денот на нашиот Господар Исус.+
15 Со тоа уверување уште порано имав намера да дојдам кај вас,+ за да ви се даде и друга можност+ да се радувате.
16 Имав намера да навратам кај вас на патот за Македонија,*+ а потоа, на враќање од Македонија, да се вратам кај вас+ за да ме испратите+ кога ќе појдам во Јудеја.
17 И зарем бев лекомислен кога имав таква намера?+ Или, она што имам намера да го направам е според телото,+ па велам: „Да, секако“, а потоа: „Не, никако“?+
18 Како што сме сигурни во Бог, така е сигурно дека она што ви го зборувавме не е во исто време и „да“ и „не“.
19 Зашто, Синот Божји,+ Христос Исус, кого ние ви го проповедавме — јас и Силван и Тимотеј+ — не беше „да“ и истовремено „не“, туку „да“ преку него стана „да“.+
20 Зашто, колку и да има Божји ветувања,+ преку него станаа „да“.+ Затоа преку него и се вели „амин“*+ за слава на Бог преку нас.
21 А оној кој гарантира дека и ние заедно со вас му припаѓаме на Христос и кој нѐ помаза,+ е Бог.
22 Тој го стави својот печат+ на нас и во срцата ни даде дух+ како гаранција+ за она што ќе дојде.
23 А јас го повикувам Бог за сведок+ и гарантирам со мојата душа дека повеќе не доаѓав во Коринт само за да ве поштедам.+
24 Не велам дека ние сме господари+ на вашата вера, туку дека сме ваши соработници+ за да бидете радосни, бидејќи со вашата вера+ стоите.+
Фусноти
^ Види го додатокот 11.
