ДАЛИ Јехова ги забележува своите слуги додека даваат сѐ од себе за да го израдуваат? Да! Но, тој не ги гледа само нивните добри дела и зборови со кои му носат фалба туку забележува дури и кога тие размислуваат со ценење за него. Освен тоа, Јехова никогаш нема да ги заборави своите слуги и она што тие го направиле. Зошто можеме да бидеме сигурни во ова? Одговорот ќе го најдеме во зборовите што ги запишал пророкот Малахија. (Прочитај Малахија 3:16.)

Во петтиот век пр.н.е., кога пророкувал Малахија, состојбата во поглед на моралот и религијата во Израел била многу лоша. Свештениците ги запоставувале своите должности, а народот почнал да прави работи со кои го срамел Бог, како што биле гатањето, прељубата и измамата (Малахија 2:8; 3:5). Меѓутоа, и во една таква расипана средина, имало група Израелци што останале верни. Што правеле тие?

„Оние што се бојат од Јехова разговараа еден со друг“, рекол Малахија. Стравот од Бог е позитивно чувство. Овде Малахија зборувал за Израелците што имале длабока почит кон Бог и се плашеле да не го разочараат. Забележи дека тие богобојазливи луѓе разговарале „еден со друг“. Очигледно се собирале за да зборуваат убаво за Јехова и да се охрабруваат за да не бидат потиштени и за да не се извалкаат од расипаноста околу нив.

Верните Израелци покажале страхопочит кон Јехова и на уште еден важен начин: Тие ‚размислувале за неговото име‘. Еден друг превод вели дека „имале ценење за Неговото име“. Овие богобојазливи Израелци го почитувале Јехова дури и во своите мисли. Длабоко во срцето, со ценење размислувале за Јехова и за неговото славно име. Дали Јехова го знаел тоа?

Малахија напишал: „Јехова внимаваше и слушаше“. Од своето возвишено живеалиште на небото, Јехова со внимание го слушал секој убав збор што си го кажувале неговите слуги. Исто така, обрнувал внимание и на сите нивни мисли и чувства (Псалм 94:11). Јехова ги забележал нивните добри зборови и мисли, но тоа не било сѐ.

„Пред него почна да се пишува книга на сеќавањето“, рекол Малахија. Во таа книга се запишани сите оние што верно му служат на Јехова. Забележи дека е наречена „книга на сеќавањето“. * Тоа ни покажува дека Јехова никогаш нема да ги заборави своите верни слуги и сѐ што направиле тие за да го фалат — секое нивно добро дело, збор и мисла. Но, Бог има причина да се сеќава на нив. Тој ветил дека ќе ги награди со вечен живот оние чии имиња се неизбришливо запишани во неговата книга на сеќавањето * (Псалм 37:29).

Колку е утешно да се знае дека Јехова го цени сето она што го правиме за да му служиме како што бара тој! Зборовите од Малахија 3:16 нѐ тераат сериозно да размислиме. Добро е да се запрашаме: ‚Дали моето име е во Божјата „книга на сеќавањето“?‘ Ќе биде запишано во неа ако даваме сѐ од себе секој ден да постапуваме, да зборуваме и да размислуваме на начин што Јехова ќе сака да го запомни.