വിശുദ്ധം; വിശുദ്ധി
യഹോവയിൽ അന്തർലീനമായ ഒരു ഗുണം. സമ്പൂർണമായ ധാർമികശുദ്ധിയും പരിശുദ്ധിയും ഉള്ള അവസ്ഥ. (പുറ 28:36; 1ശമു 2:2; സുഭ 9:10; യശ 6:3) മനുഷ്യർ (പുറ 19:6; 2രാജ 4:9), മൃഗങ്ങൾ (സംഖ 18:17), സാധനങ്ങൾ (പുറ 28:38; 30:25; ലേവ 27:14), സ്ഥലങ്ങൾ (പുറ 3:5; യശ 27:13), കാലഘട്ടങ്ങൾ (പുറ 16:23; ലേവ 25:12), പ്രവർത്തനങ്ങൾ (പുറ 36:4) എന്നിവയെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ പരിശുദ്ധദൈവത്തിനായി വിശുദ്ധീകരിച്ച, വേറിട്ടുനിൽക്കുന്ന, ഉഴിഞ്ഞുവെച്ച എന്നൊക്കെയുള്ള ആശയമാണു വിശുദ്ധിയുടെ എബ്രായപദം ദ്യോതിപ്പിക്കുന്നത്; യഹോവയുടെ സേവനത്തിനുവേണ്ടി വേർതിരിച്ചിരിക്കുന്ന സ്ഥിതി. “വിശുദ്ധം,” “വിശുദ്ധി” എന്നതിനു ഗ്രീക്കുതിരുവെഴുത്തുകളിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന പദങ്ങൾക്കും ദൈവത്തിനുവേണ്ടി വേർതിരിച്ച എന്ന അർഥമാണുള്ളത്. ഒരുവന്റെ പെരുമാറ്റത്തിലെ വിശുദ്ധിയെ കുറിക്കാനും ഈ വാക്കുകൾ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.—മർ 6:20; 2കൊ 7:1; 1പത്ര 1:15, 16.