ഫെലി​സ്‌ത്യർ വീണ്ടും ഇസ്രാ​യേ​ലി​നെ​തി​രെ യുദ്ധത്തി​നു വരുന്നു. ദാവീ​ദി​ന്റെ മൂത്ത മൂന്നു സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ഇപ്പോൾ ശൗലിന്റെ സൈന്യ​ത്തി​ലുണ്ട്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ഒരു ദിവസം യിശ്ശായി ദാവീ​ദി​നോട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: ‘നീ കുറെ ധാന്യ​വും അപ്പവും എടുത്ത്‌ നിന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർക്കു കൊണ്ടു​പോ​യി കൊടു​ക്കു​ക. അവർക്കു സുഖം​ത​ന്നെ​യാ​ണോ എന്നു പോയി അന്വേ​ഷി​ക്കു​ക.’

സൈനിക പാളയ​ത്തിൽ എത്തുന്ന ദാവീദ്‌ തന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ അന്വേ​ഷിച്ച്‌ യുദ്ധനി​ര​യി​ലേക്ക്‌ ഓടുന്നു. ഫെലി​സ്‌ത്യ മല്ലനായ ഗൊല്യാത്ത്‌ ഇസ്രാ​യേ​ലി​നെ പരിഹ​സി​ക്കാ​നാ​യി വരുന്നു. അവൻ 40 ദിവസ​മാ​യി രാവി​ലെ​യും വൈകു​ന്നേ​ര​വും ഇതു തന്നെ ചെയ്‌തു​വ​രി​ക​യാണ്‌. അവൻ ഇങ്ങനെ വിളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു: ‘എന്നോട്‌ പൊരു​താൻ നിങ്ങളു​ടെ ആളുക​ളി​ലൊ​രു​വ​നെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു​കൊൾവിൻ. അവൻ ജയിച്ച്‌ എന്നെ കൊന്നാൽ ഞങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ അടിമ​ക​ളാ​കാം. എന്നാൽ ഞാൻ ജയിച്ച്‌ അവനെ കൊന്നാൽ നിങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ അടിമ​ക​ളാ​യി​രി​ക്ക​ണം. എന്നോട്‌ പൊരു​താൻ കെൽപ്പുള്ള ആരെ​യെ​ങ്കി​ലും തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാൻ ഞാൻ നിങ്ങളെ വെല്ലു​വി​ളി​ക്കു​ന്നു.’

ദാവീദ്‌ പടയാ​ളി​ക​ളിൽ ചില​രോ​ടു ചോദി​ക്കു​ന്നു: ‘ഈ ഫെലി​സ്‌ത്യ​നെ കൊന്ന്‌ ഇസ്രാ​യേ​ലി​നെ ഈ നാണ​ക്കേ​ടിൽനി​ന്നു രക്ഷിക്കു​ന്ന​വന്‌ എന്തു ലഭിക്കും?’

‘ശൗൽ ആ മനുഷ്യന്‌ വളരെ​യേ​റെ സമ്പത്ത്‌ നൽകും’ എന്ന്‌ ഒരു പടയാളി പറയുന്നു. ‘അവൻ തന്റെ മകളെ അവനു ഭാര്യ​യാ​യും കൊടു​ക്കും.’

എന്നാൽ ഗൊല്യാ​ത്തി​ന്റെ വലുപ്പം കാരണം ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ ആരും അവന്റെ നേരെ ചെല്ലാൻ ധൈര്യ​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ല. അവന്‌ 9 അടിയി​ല​ധി​കം (ഏകദേശം 3 മീറ്റർ) ഉയരമുണ്ട്‌; അവന്റെ പരിച ചുമക്കാ​നാ​യി മറ്റൊരു പടയാ​ളി​യും കൂടെ​യുണ്ട്‌.

ദാവീദ്‌ ഗൊല്യാ​ത്തി​നോ​ടു പൊരു​താൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നെന്ന്‌ ചില പടയാ​ളി​കൾ ശൗൽരാ​ജാ​വി​ന്റെ അടുത്തു ചെന്നു പറയുന്നു. എന്നാൽ ശൗൽ ദാവീ​ദി​നോ​ടു പറയുന്നു: ‘നിനക്ക്‌ ഈ ഫെലി​സ്‌ത്യ​നോ​ടു പോരാ​ടാൻ കഴിക​യി​ല്ല. നീ വെറു​മൊ​രു ബാലനാണ്‌; അവനാ​ണെ​ങ്കിൽ തഴക്കംവന്ന ഒരു പടയാ​ളി​യാണ്‌.’ ദാവീദ്‌ ഇങ്ങനെ ഉത്തരം പറയുന്നു: ‘അപ്പന്റെ ആടുകളെ പിടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോയ ഒരു കരടി​യെ​യും ഒരു സിംഹ​ത്തെ​യും അടിയൻ കൊന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. ഈ ഫെലി​സ്‌ത്യൻ അവയിൽ ഒന്നി​നെ​പ്പോ​ലെ ആകും. യഹോവ എന്നെ സഹായി​ക്കും.’ അപ്പോൾ ശൗൽ പറയുന്നു: ‘പോകൂ; യഹോവ നിന്നോ​ടു​കൂ​ടെ ഉണ്ടായി​രി​ക്ക​ട്ടെ.’

ദാവീദ്‌ ഒരു തോട്ടി​ലേ​ക്കു പോയി മിനു​സ​മു​ള്ള അഞ്ചു കല്ലുകൾ പെറു​ക്കി​യെ​ടുത്ത്‌ തന്റെ സഞ്ചിയിൽ ഇടുന്നു. എന്നിട്ട്‌ അവൻ തന്റെ കവിണ​യു​മെ​ടുത്ത്‌ ഈ മല്ലനെ നേരി​ടാൻ പോകു​ന്നു. അവനെ കാണു​മ്പോൾ ഗൊല്യാ​ത്തി​നു വിശ്വ​സി​ക്കാൻ കഴിയു​ന്നി​ല്ല. ദാവീ​ദി​നെ കൊല്ലാൻ വളരെ എളുപ്പ​മാ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ അവൻ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു.

‘എന്റെ അടുക്ക​ലേ​ക്കു വാ; ഞാൻ നിന്റെ ശരീരം പക്ഷികൾക്കും മൃഗങ്ങൾക്കും തിന്നാൻ കൊടു​ക്കും’ എന്ന്‌ ഗൊല്യാത്ത്‌ പറയുന്നു. എന്നാൽ ദാവീദ്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: ‘നീ വാളും കുന്തവും വേലു​മാ​യി എന്റെ നേരെ വരുന്നു; ഞാനോ യഹോ​വ​യു​ടെ നാമത്തിൽ നിന്റെ അടുക്കൽ വരുന്നു. യഹോവ ഇന്നു നിന്നെ എന്റെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പി​ക്കും; ഞാൻ നിന്നെ കൊന്നു​ക​ള​യും.’

ഇത്രയും പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ദാവീദ്‌ ഗൊല്യാ​ത്തി​ന്റെ നേർക്ക്‌ ഓടുന്നു. അവൻ തന്റെ സഞ്ചിയിൽനിന്ന്‌ ഒരു കല്ലെടുത്ത്‌ കവിണ​യിൽ വെച്ച്‌ തന്റെ സകല ശക്തിയു​മു​പ​യോ​ഗിച്ച്‌ എറിയു​ന്നു. ആ കല്ല്‌ പാഞ്ഞു​ചെന്ന്‌ ഗൊല്യാ​ത്തി​ന്റെ തലയിൽ തുളച്ചു കയറുന്നു; അവൻ മരിച്ചു​വീ​ഴു​ന്നു! തങ്ങളുടെ വീര​യോ​ദ്ധാവ്‌ മരി​ച്ചെ​ന്നു കാണു​മ്പോൾ ഫെലി​സ്‌ത്യർ എല്ലാവ​രും തിരിഞ്ഞ്‌ ഓടുന്നു. ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ അവരുടെ പിന്നാലെ ഓടി യുദ്ധത്തിൽ ജയിക്കു​ന്നു.