“എൻ മനമേ, യഹോവയെ വാഴ്‌ത്തുക”
ഗീതം 1
“എൻ മനമേ, യഹോവയെ വാഴ്‌ത്തുക”
1. വാ-ഴ്‌ത്തും ഞാൻ യ-ഹോ-വ-യെ തൻ
വി-ശു-ദ്ധ നാ-മം സ്‌തു-തി-ക്കും ഞാൻ.
ദുഃ-ഖം, നി-ന്ദ സർ-വം നീ-ക്കി,
ലം-ഘ-നം ക്ഷ-മി-ച്ചീ-ടു-ന്നു താൻ.
ക്ഷാ-ന്തി, ദ-യ, കൃ-പ സ-മ്പൂർ-ണം
ത-ന്റെ വർ-ത്ത-ന-ങ്ങ-ളെ-ല്ലാം.
യാ-ഹെ ഭ-യ-ന്നീ-ടു-വോ-രെ-
ല്ലാം കാ-ണും തൻ സ്‌നേ-ഹാർ-ദ്ര-ത.
2. ആർ-ദ്ര-വാ-നാം താ-തൻ ദൈ-വം,
നാം പൊ-ടി-യെ-ന്ന-റി-ഞ്ഞി-ടു-ന്നു.
നാം വ-യൽ പു-ഷ്‌പ-ങ്ങൾ പോ-ലെ
വേ-ഗ-ത്തിൽ വാ-ടി-പ്പോ-യി-ടു-ന്നു.
യാ-ഹി-ന്നാ-ജ്ഞ പാ-ലി-ക്കു-വോർ മേൽ
വർ-ഷി-പ്പ-വൻ സ്‌നേ-ഹ-ദ-യ.
നാം ദി-വ്യാ-ജ്ഞ ഓർ-ക്കു-കിൽ ദി-
വ്യ നീ-തി ന-മ്മെ കാ-ത്തീ-ടും.
3. സ്ഥാ-പി-ച്ചു യ-ഹോ-വ സ്വർ-ഗേ,
തൻ മ-ഹ-ത്താം സിം-ഹാ-സ-ന-ത്തെ.
സർ-വാ-ധീ-ശൻ തൻ പ്ര-ഭാ-വം
സൃ-ഷ്ടി-ക-ളിൽ കാ-ണി-ച്ചി-ടു-ന്നു.
ദൂ-ത-ന്മാ-രേ യാ-ഹി-നെ വാ-ഴ്‌ത്തിൻ,
ഉ-യർ-ത്തിൻ തൻ നാ-മ-വു-മേ.
സൈ-ന്യ-മേ യ-ഹോ-വെ വാ-ഴ്‌ത്തിൻ
എൻ ഉ-ള്ള-മേ യാ-ഹെ വാ-ഴ്‌ത്തിൻ.