ഗീതം 213

ഐക്യത്തിൽ ഒരുമിച്ചു പ്രവർത്തിക്കുന്നു

(എഫെസ്യർ 4:3)

1. നാം ഐ-ക്യെ വ-സി-ച്ചി-ടു-മ്പോൾ

സ്വേ-ച്ഛ-യേ-തും കൈ-വെ-ടി-യാം.

ഐ-ക്യം, മാ-ന-സ്സി-കൊ-രു-മ

ഏ-കും പ്ര-ശാ-ന്തി-യെ.

ഐ-ക്യം ആ-ന-യി-ക്കും

ആ-ശി-ഷ-ങ്ങ-ളെ.

പ്രാ-പ്‌തി ഹേ-തു-വാ-യി-നി-മേൽ

ഭാ-വി-പ്പാൻ തു-നി-ഞ്ഞി-ടാ-തെ.

സ്‌നേ-ഹ-പൂർ-വ താ-ഴ്‌മ-യിൽ നാം,

ദൈ-വ-ത്തെ വാ-ഴ്‌ത്തി-ടാം.

2. മ-ത്സ-രാ-സൂ-യാ ഭ-രി-ത

ദ്വേ-ഷ-പൂർ-ണ-ലോ-ക-മി-തു.

നാം തേ-ടീ-ടും ശാ-ന്തി-യ-തോ

ന-വ തു-ഷാ-രം പോൽ.

ശാ-ന്തി ഓ-ജ-സ്സേ-കും

മ-ഞ്ഞു തു-ള്ളി-പോൽ.

സം-ഭ-വി-ക്കാം ഭി-ന്ന-ത-കൾ,

നാ-മെ-ല്ലാം അ-പൂർ-ണ-ര-ല്ലോ

വേ-ഗ-ത്തിൽ ഇ-ണ-ങ്ങി ന-മ്മൾ

കാ-ത്തി-ടു-മൈ-ക്യ-വും.

3. ഒ-ന്നായ്‌ വേ-ല ചെ-യ്‌തി-ടു-മ്പോൾ

കാ-ത്തി-ടാ-മൊ-രു-മ-യും നാം.

ഇ-മ്പം, മോ-ദം, ശ്രേ-ഷ്‌ഠ-മ-തു

കാ-ക്കിൻ സു-ര-ക്ഷി-തം.

ന-മ്മൾ കാ-ക്കും ഐ-ക്യം

ശ്രേ-ഷ്‌ഠ-മ-ല്ല-യോ,

ഐ-ക്യ-ത്തിൻ പ്ര-തി-ഫ-ല-മോ,

യാ-ഹിൻ-കൂ-ടെ വാ-സ-മ-ല്ലോ.

ശാ-ന്തി വീ-ണ്ടും സ്ഥാ-പി-ച്ചു താൻ

കർ-ത്ത-ന്റെ വാ-ഴ്‌ച-യിൽ.