ഗീതം 178

“കവിയുന്ന ദൈവസമാധാനം”

(ഫിലിപ്പിയർ 4:7)

1. ശ്രേ-ഷ്‌ഠം ദി-വ്യ-ശാ-ന്തി.

സം-ഘർ-ഷാ-ശ-ങ്ക-ക-ളെ

ശ-ക്തം നീ-ക്കി ന-മ്മിൽ ശാ-ന്ത-

ത നി-വ-സി-പ്പി-ക്കു-ന്നു.

കാ-ക്കും മ-ന-സ്സി-നെ

ഉ-ള്ളം ചാ-യ്‌ക്കും ദൈ-വ-ത്തിൽ,

ന-മ്മെ സ്ഥി-ര, സ-ജ്ജ-രാ-യി

നിർ-ത്തും രാ-ജ്യ പ-ക്ഷ-ത്ത്‌.

2. ഉൽ-ക്ക-ണ്‌ഠാ വ്യ-ഥ-കൾ

ന-ര-രെ മ-ഥി-ക്കു-ന്നു.

വർ-ധി-ച്ച-വ ഭ്രാ-ന്ത-രും ക്രു-

ദ്ധ-രു-മാ-ക്കും മർ-ത്യ-രെ.

ദുഃ-ഖാർ-ത്ത-ര-ല്ല നാം

മ-റ-ക്കി-ല്ല ദൈ-വ-ത്തെ.

ദുഃ-ഖി-ക്കേ-ണ്ട ശാ-ന്തി-യേ-കും

ദി-വ്യ-പ്രീ-തി ര-ക്ഷ-കൾ.

3. യാ-ഹിൽ ആ-ശ്ര-യി-ക്കാം.

മു-ട്ടു തീർ-ത്തീ-ടു-മ-വൻ.

ഹാ നിർ-വ്യാ-ജൻ, വൻ-കൃ-പാർ-ദ്രൻ,

മൃ-ത്യു-വോ-ളം ന-യി-ക്കും.

തൻ ശാ-ന്തി മ-ഞ്ഞു-പോൽ,

സ-മൃ-ദ്ധാ-ന-ന്ദ-മേ-കും.

നാം ദൈ-വേ-ഷ്ടം ചെ-യ്‌കെ നേ-ടും

ദൈ-വ-ത്തിൻ അ-നു-ഗ്ര-ഹം.