ഗീതം 167

ജീവദാതാവിനു നന്ദി

(സങ്കീർത്തനം 36:9)

1. ന-ന്ദി യ-ഹോ-വേ, സ്വർ-ഗീ-യ താ-താ,

ഹൃ-ദ്യാ സ്‌തു-തി-യേ-കാ-തെ-ന്തു ചെ-യ്യാൻ?

യേ-ശു-വിൻ പാ-ത പിൻ-ചെ-ന്നു ഞ-ങ്ങൾ

അർ-പ്പി-ത കൈ-കൾ ഉ-യർ-ത്തി-ടു-ന്നു.

2. സ-ന്തു-ഷ്ടർ ഞ-ങ്ങൾ നി-ത്യ സർ-വേ-ശാ,

ഭൂ-മി-യും വാ-നും കാ-ക്കും നിൻ ആ-ജ്ഞ.

സർ-വ-സ്വം ഞ-ങ്ങൾ സ-മർ-പ്പി-ക്കു-ന്നു,

ഭ-ക്ത്യാ-ദ-രം നിൻ ആ-ജ്ഞാ-ധീ-ന-മായ്‌.

3. സ്ഥാ-പി-ച്ചു നീ നിൻ വാ-ഗ്‌ദ-ത്ത രാ-ജ്യം;

ഞ-ങ്ങൾ-ക്കു നി-ന്നിൽ ശാ-ന്തി ബ-ന്ധം ഹാ;

നോ-ക്കു-ന്നു നി-ന്നെ ജ്ഞാ-ന-ത്തി-നാ-യി

ആ-ദ-രി-ച്ചി-ടാൻ നി-ന്നെ യു-ക്ത-മായ്‌.

4. ന-ന്ദി-യിൽ നി-ന്നെ സേ-വി-ക്കും യാ-ഹേ,

ഘോ-ഷി-ക്കും നിൻ ഗു-ണം, നിൻ വ-ച-നം.

ആ-ശി-ഷ-ത്തി-നായ്‌ നോ-ക്കു-ന്നു നി-ന്നെ

നി-ന്നാ-ത്മാ-വാൽ ഏ-കേ-ണ-മേ ശ-ക്തി.