ദൈവജനതയോടൊത്ത്‌ ആനന്ദിക്കൽ
ഗീതം 201
ദൈവജനതയോടൊത്ത്‌ ആനന്ദിക്കൽ
1.രാ-ജ്യ-ഘോ-ഷ വേ-ല-യാൽ നാം
ന-ര-രോ-ടെ-ല്ലാം യാ-ചി-പ്പൂ:
‘വ-ന്നു കേൾ-പ്പിൻ ബൈ-ബിൾ പാ-ഠം.
ഇ-ന്നു-രാ-ജ്യ സ-ത്യ-മ-ന്വേ-ഷി-പ്പിൻ.’
ഘോ-ര-മാം വി-ധി-യെ,
ഒ-ഴി-ഞ്ഞാ-ശ്ച-ര്യോ-ദാ-ത്ത-മാം
ദൈ-വ-ത്തിൻ പു-തു-ലോ-കാ-ശ
പ്രാ-പി-പ്പാൻ ക്ഷ-ണി-ച്ചി-ടു-ന്നു ദൈ-വം.
(കോറസ്‌)
മോ-ദി-പ്പിൻ ജ-ന-ങ്ങ-ളേ!
ദൈ-വ-ജാ-തി-യൊ-ത്തു
ജീ-വ സ-ന്ദേ-ശ-മാർ-പ്പിൻ നി-ങ്ങൾ.
ദൈ-വ സിം-ഹാ-സ-നേ കു-
മ്പി-ടിൻ. ആ-രാ-ധി-പ്പിൻ
തൻ രാ-ജ്യ-പ-ക്ഷ-ത്തായ്‌ നി-ല-നിൽ-പ്പിൻ.
2. ര-ക്ഷാ ദൂ-തു കീർ-ത്തി-പ്പാ-നായ്‌
തൻ തൊ-ഴു-ത്തി-ലർ-പ്പി-ത-രായ്‌
യാ-ഹാം ദൈ-വം നിർ-ത്തി-ടു-ന്ന
ഒ-രു ശു-ദ്ധ-രാം ജ-ന-ത്തെ കാൺ-മിൻ.
യോ-ഗ്യ-മായ്‌ വർ-ത്തി-ച്ചു
ര-ക്ഷാ നാ-ഥൻ ക്രി-സ്‌തു-വെ-പ്പോൽ
ദി-വ്യ-മാർ-ഗേ ച-രി-ച്ചി-ടിൽ
ദൈ-വം ത-ന്റെ പ്രീ-തി ചൊ-രി-ഞ്ഞി-ടും.
(കോറസ്‌)
3. വി-ശി-ഷ്ട വി-ശാ-ല-ശാ-ന്ത
സ്വ-സ്ഥ-ദേ-ശെ ആ-ന-ന്ദി-ക്കും,
ചു-ണ-യാർ-ന്ന കൂ-ട്ട-ത്തെ കാൺ!
ഫ-ല-ക്ഷ-മ-ദി-വ്യ-സേ-വ-ന-ത്തിൽ.
കേ-ഴി-ല്ല-വർ മേ-ലാൽ
ദൈ-വ-സ-ത്യം വാ-ങ്ങു-ന്ന-വർ
തൻ-മൊ-ഴി അ-നു-വർ-ത്തി-ച്ചു,
ദൈ-വ-നാ-മ-ത്തിൻ മ-ഹ-ത്ത്വ-മേ-റ്റും.
(കോറസ്‌)