ഗീതം 186

നമ്മുടെ ദൈവികമായ ആനന്ദം

(ഫിലിപ്പിയർ 4:4)

1. ദൈ-വാ-ത്മ ഫ-ല-മാം മോ-ദം

വേ-ണം സ-ഹി-ച്ചി-ടാൻ.

ഈ മോ-ദ-നി-റ-വു-ണ്ടാ-കാൻ

വേ-ണ്ടു സൽ-വി-ശ്വാ-സം.

ഈ മോ-ദം ക്ഷ-ണി-ക-മ-ല്ല

സ-ദാ അ-താ-വ-ശ്യം.

കാ-ണു-ന്നു വ-ച-ന-ത്തിൽ നാം

‘മോ-ദി-പ്പിൻ!’ ‘മോ-ദി-പ്പിൻ!’

2. യാ-ഹി-നെ-യും പു-ത്ര-നെ-യും

അ-റി-വ-താ-മോ-ദം.

അ-വ-രിൻ സാ-ക്ഷി-ക-ളായ്‌ നാം

അ-വ-രോ-ടൈ-ക്യ-ത്തിൽ.

എ-ല്ലാ-രും ദൈ-വ-ത്തെ വാ-ഴ്‌ത്തും

നാൾ ഹാ വ-രു-ന്നി-താ,

ഹേ-ഡീ-സി-ലു-ള്ളോ-രും വ-ന്നു

ദി-വ്യ മാർ-ഗേ പോ-കും.

3. സം-തൃ-പ്‌ത ദൈ-വ സേ-വ-യാൽ

സ-ന്തോ-ഷം വർ-ധി-ക്കും.

വി-ദ്വേ-ഷ-മി-ല്ലാ-തെ ന-മ്മൾ

ചി-ത്ത-ങ്ങൾ കാ-ത്തി-ടാം.

ഉ-ണർ-വു-ള്ളോ-രാ-യെ-ന്നും നാം

ദൈ-വ സ്‌തു-തി-യേ-റ്റാം.

പോ-ഷ-ക-മാ-കും ചി-ന്ത-യാൽ

ദോ-ഷം അ-ക-റ്റി-ടാം.

4. ഞെ-രു-ങ്ങും താ-ണോർ എ-ന്നാ-ലും

നാം പോ-കും തൻ പ്ര-ഭേ.

ഈ ദി-വ്യ മോ-ദം സ-മ്മാ-നം

ദൈ-വ സേ-വ-ന-ത്തിൽ.

യാ-ഹി-ന്റെ ദാ-സ-രാ-കും നാം

വ-ച-നം ഘോ-ഷി-ക്കെ.

ആ-ന-ന്ദ-മി-തു വർ-ധി-പ്പാൻ

പ-ങ്കേ-കാ-മ-ന്യർ-ക്കായ്‌.