ഗീതം 220

നമ്മുടെ പറുദീസ: ഇപ്പോഴത്തേതും ഭാവിയിലേതും

(2 കൊരിന്ത്യർ 12:4)

1. ആ-ശ്ച-ര്യൻ യാ-ഹേ, വാഴ്‌-ത്തു-ന്നു ആ-

ത്മീ-യ പ-റു-ദീ-സ-യ്‌ക്കായ്‌,

പ-ഠ-ന, യോ-ഗ, പ്രാർ-ഥ-ന-യാൽ

ജ്ഞാ-നം നേ-ടു-മ-വി-ടെ.

ഞ-ങ്ങൾ ഏ-കും ന-ന്ദി

ആ-ശി-ഷ-ത്തി-ന്നായ്‌.

നിൻ സേ-വാ-ന-ന്ദ വി-

ശ്രാ-ന്തി-കൾ-ക്കു-മായ്‌!

നി-ന്നോ-ടു-മ-യൽ-ക്കാ-ര-നോ-ടും

സ്‌നേ-ഹം ദൃ-ഢ-ബ-ന്ധ-മാം.

സേ-വ-യി-ല-തൈ-ക്യം പ-കർ-ന്നു

വീ-ണി-ടാ-തെ കാ-ത്തി-ടും.

2. ഏ-കി നീ നീ-തി-പാ-ല-നാ-ധി-

കാ-രം ക്രി-സ്‌തു-രാ-ജ-ന്നായ്‌,

നിൻ വ-ല-ത്ത-വ-രോ-ധി-ത-നായ്‌

സർ-വ-സ്വം ഭ-രി-പ്പ-വൻ.

യാ-ഹേ സ്‌തു-തി-പ്പു നിൻ

സ്വ-ന്ത-ത്തെ ചേർ-ക്കും,

നി-ന്നാ-ശ്ച-ര്യോ-ദ്ദേ-ശ്യം

അ-റി-യി-ച്ച-തിൽ.

തെ-ളി-യി-ക്ക നാം ജീ-വ-രീ-തി

സു-വി-ശേ-ഷ-യോ-ഗ്യ-മായ്‌.

സൗ-മ്യർ-ക്കി-ടർ-ച്ച ഹേ-തു-വി-ല്ലാ-

തേ-ക ദി-വ്യ-പാ-ഠം നാം.

3. യാ-ഹിൻ മ-ഹാ-യു-ദ്ധ-ത്തിൻ ശേ-ഷം

സാ-ത്താൻ ഭൂ-ത-സ-ന്നാ-ഹം

ആ-ഴെ അ-ഗാ-ധ-കൂ-പ-മ-തിൽ

ബ-ന്ധ-ന-സ്ഥ-രാ-യി-ടും.

നി-ന്റെ പൂർ-വ ദാ-സർ

ഉ-യർ-ക്കു-മ-പ്പോൾ,

മോ-ദാൽ സേ-വി-ച്ചി-ടും

പർ-ദീ-സാ-ഭൂ-വിൽ.

നിൻ-സു-ത-പൗ-രോ-ഹി-ത്യം മൂ-ലം

പൂർ-ണ-രാ-ക്കും ന-ര-രെ

പാ-രി-ലെ-ന്നേ-ക്കും നി-ന്റെ ശാ-ശ്വ-

താ-ന-ന്ദം ചൊ-രി-ഞ്ഞി-ടും.