ഗീതം 96

നമ്മുടെ പിതാവായ യഹോവയെ മഹത്ത്വപ്പെടുത്തൽ

(യോഹന്നാൻ 17:4)

1. യാ-ഹേ നിൻ സൃ-ഷ്ടി-കൾ പാ-ടും

നിൻ മ-ഹ-ത്ത്വ ശ-ക്തി-കൾ.

നിൻ ഹി-താൽ ജീ-വി-ച്ചു സ്വ-ച-

രി-തം ചൊൽ-വു സൃ-ഷ്ടി-കൾ.

നി-ന്നിൽ നി-ന്നൊ-ഴു-കു-ന്നു സ-

മൃ-ദ്ധാ-ശി-ഷം സൽ ദാ-നം.

പ്ര-വ-ച-ന ചി-ത്രം ക്രി-സ്‌തു

സാ-ന്നി-ധ്യെ നി-റ-വേ-റി.

ജ-ന-ന-ത്തി-ങ്കൽ യേ-ശു-വെ

ദൂ-ത-ന്മാർ വാ-ഴ്‌ത്തി-പ്പാ-ടി.

മ-റു-വി-ല ക്രി-സ്‌തു-വിൽ ഒ-

രു-ക്കി-യ നീ ഹാ ശ്രേ-ഷ്‌ഠൻ!

2. കാ-ണ്മു നിൻ സു-തൻ തൻ ദൗ-ത്യം

നി-വർ-ത്തി-ച്ച-താ-മോ-ദം,

താൻ ഭൂ-വിൽ ജ-യം വ-രി-ച്ചു

മാ-റ്റി മ-നു-ഷ്യ സ്ഥി-തി.

സിം-ഹാ-സ-ന-സ്ഥ രാ-ജ-നായ്‌

പാ-ലി-പ്പ-വൻ നി-ന്നാ-ജ്ഞ

രാ-ജ്യാ-തിർ-ത്തി-ക-ളോ-ളം താൻ

ചൊൽ-വൂ നിൻ നാ-മോ-ദ്ദേ-ശ്യം

നിൻ ജ-നം ഞ-ങ്ങൾ-ക്കാ-ന-ന്ദം

ആർ-ത്തി-ടു-ന്നു സ-മ്മോ-ദം

‘ദീ-പ്‌തി-യിൻ ദൈ-വം യാ-ഹു-ടൻ

ദുഃ-ഖം തു-ട-ച്ചു നീ-ക്കും.’

3. നി-ന്റെ പ്ര-സാ-ദ-ത്തി-നായ്‌ നിൻ

സ്‌തു-തി പാ-ടേ-ണ്ട-ത-ല്ലോ?

ജീ-വി-തം നേർ-ന്നു തി-ക-വായ്‌

സേ-വി-ക്കേ-ണ്ട-തു-മ-ല്ലോ?

നിൻ നാ-മ-മു-യർ-ത്തി, നി-ന്റെ

വേ-ല നി-വർ-ത്തി-ച്ചി-ടും.

ഞ-ങ്ങ-ളിൻ സ്‌നേ-ഹം ത-ണു-ക്കാ-

തെ വീ-ര്യം കെ-ട്ടി-ടാ-തെ,

ഹൃദ്‌, മ-ന, ദേ-ഹി-യോ-ടെ നിൻ

സേ-വ ചെ-യ്യു-മെ-ന്നേ-ക്കും.

നിൻ നാ-മ മ-ഹ-ത്ത്വ-ത്തി-നായ്‌

അ-ധ്വാ-നി-ച്ചി-ടു-മേ-റ്റം.