ഗീതം 116

‘നിങ്ങൾ ബലഹീനരെ സഹായിക്കണം’

(പ്രവൃത്തികൾ 20:​35, NW)

1. ദൗർ-ബ-ല്യ-ങ്ങ-ളേ-റെ നാം

വ-ഹി-ച്ചി-ടു-ന്നു.

എ-ന്നാ-ലും യ-ഹോ-വ-യോ

സ്‌നേ-ഹി-പ്പൂ ന-മ്മെ.

താൻ വൻ കൃ-പാ-ലു-വും,

തൻ വ-ഴി ശ്രേ-ഷ്‌ഠ-വും.

പ-കർ-ത്തിൻ ആ സ്‌നേ-ഹം നാം

താ-ങ്ങ-രി-ഷ്ട-രെ.

2. വി-ധി-ക്കാ-ത-ശ-ക്ത-രെ

ഓർ-ത്തു കൊൾ-ക നാം

ദ-യ കാ-ണി-ച്ചീ-ടി-ലോ

ന-ന്മ കൈ-വ-രും.

ശു-ഷ്‌കാ-ന്തി-യോ-ടു നാം

ധൈ-ര്യം പ-കർ-ന്നി-ടാം.

തു-ണ-യ-വർ-ക്കേ-കി-ടാം,

ആ-ശ്വ-സി-പ്പി-ക്കാം.

3. എ-ന്നി-ലു-മ-ശ-ക്ത-നാർ?

ചോ-ദി-ച്ചു പൗ-ലൊ-സ്‌.

സ-ഹ-താ-പം കാ-ട്ടി-ടാം

അ-നു-ക-മ്പ-യും.

ശ-ക്ത-രെ ബോ-ധി-പ്പിൻ:

‘ക്ഷീ-ണ-രെ താ-ങ്ങു-വിൻ.’

ക്രി-സ്‌തു ര-ക്താൽ വാ-ങ്ങി-യോർ

ജീ-വൻ പ്രാ-പി-പ്പാൻ.

4. ക്ഷീ-ണ-രെ താ-ങ്ങാൻ ദി-വ്യ

വാ-ക്യം ചൊ-ല്ലു-ന്നു.

സ-ത്യ-മായ്‌ സ-ഹാ-യി-ക്കിൽ

ആ-ശി-ഷം നേ-ടാം.

ദൈ-വ സ്വ-ത്താ-മ-വർ

ശ-ക്ത-രാ-യീ-ട-ണം.

താ-ങ്ങിൽ നാം അ-ശ-ക്ത-രെ,

ദൈ-വം കാ-ത്തി-ടും.