ഗീതം 219

യഹോവയുടെ സ്വർഗീയ സിംഹാസനം

(വെളിപ്പാടു 4)

1. യാ-ഹേ നീ മാ-ത്രം ദൈ-വ-മ-ല്ലോ.

തേ-ജ-സ്വി-യാം നിൻ പീ-ഠം അ-ത്യു-ന്ന-തം.

മ-ര-ത-ക വി-ല്ലാ-ഭ ചു-റ്റും.

സ-മാ-ധാ-ന സ്വ-ച്ഛ-ത-യിൻ ദൈ-വം നീ.

2. ശു-ഭ്രം ധ-രി-ച്ച മൂ-പ്പ-ന്മാ-രോ

പു-രോ-ഹി-ത-രാ-ജാ-ക്കൾ മ-ഹൽ ദൃ-ശ്യം!

ജീ-വി-കൾ നാൽ-വർ വാ-ഴ്‌ത്തു നി-ന്റെ

നീ-തി-യും ജ്ഞാ-ന, ശ-ക്തി, സ്‌നേ-ഹ-ത്തെ-യും.

3. മി-ന്ന-ലും മേ-ഘ ഗർ-ജ-ന-വും,

ചേ-രും ദി-വ്യ-സ-ത്യ ശ-ബ്ദം ശ്ര-ദ്ധി-പ്പിൻ.

സ്‌ഫ-ടി-ക-ക്ക-ടൽ നിൻ നൈർ-മ-ല്യം.

ശു-ദ്ധി-യാ-യീ-ട-ട്ടെ നിൻ വ-ച-ന-ത്തിൽ.

4. ഈ സ്വർ-ഗ ദൃ-ശ്യെ വാ-ഴ്‌ത്തും നി-ന്നെ.

സർ-വ-ശ-ക്തൻ വി-ശു-ദ്ധൻ സ-ത്യ-വാൻ നീ.

ര-ക്ഷ-ക-നേ-ശു വാ-ഴ്‌വു സ്വർ-ഗെ.

അ-വ-നിൽ ഞ-ങ്ങൾ നി-ന്നെ മാ-നി-ക്കു-ന്നു.